volg onze podcasts OP: https://www.agapelifebelgium.be/nl/podcast1.html 300 podcasts die steeds vernieuwen!
05-09-2017
God heeft ons als eerste lief! deel 11
Laatst hoorde ik een echt gebeurt verhaal over een meisje van
twee jaar. Haar naam is Erika. Op een vrieskoude avond in februari klom zij uit bed, liep de voordeur uit, de koude nacht in en was de hele nacht buiten. Onbeschermd. Toen haar moeder haar vond, leek het of het kind helemaal bevroren was. De radeloze moeder dacht dat het kind niet meer leefde en bracht het toch direct naar een ziekenhuis. Als door een wonder werd Erika gered. Tot op heden is er niets gebleken van hersenbeschadiging of enig ander nadeel van die vriesnacht buiten. Ze lacht en speelt met andere kinderen en heeft geen herinnering meer van haar nachtelijke ervaring in de schaduw van de dood.
Als ik aan dat verhaal van Erika denk, moet ik eraan denken dat wijzelf misschien met dezelfde kinderlijke onachtzaamheid zijn weggelopen uit Gods warme, liefhebbende armen en we zijn beetje bij beetje verder en verder verdwaald. En dan ontdekken we dat we in een ijskoude vriesnacht zijn terechtgekomen. Wij horen thuis in de armen van God: in Zijn liefde en warmte. Maar alles wat wij voelen is kou en verwarring.
Ik denk ook aan wat Johannes schrijft: “Gedenk dan, van welke hoogte gij gevallen zijt_!”
En dan volgt : “Bekeer u_”. Kom terug! [Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger
Het bijbelse begrip ‘bekeren’ betekent een totale omkering, zowel innerlijk als uiterlijk. Niet alleen maar een terugkijken naar wat er eens was. Het betekent verandering, een transformatie. Het
betekent dat je je eigen, onafhankelijke, op jezelf gerichte weg verlaat en Gods wil voor je leven aanvaardt. Je zet een eerste voetstap op de weg terug en loopt daarna de hele weg terug naar God. Als je die weg gaat, dan verlicht Hij je pad. Jezus zegt ons: ‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft (Johannes 8:12).
Hebt u enige ervaring van vreugde door geloof in God. Denk even terug aan die herinneringen. Wanneer en waar werd u voor het eerst in uw hart geraakt ? Wat voelde u? Wat waren de eerste dingen die u deed?
Hoe was uw spreken, uw manier van doen en laten. Welke gewoonten had u toen? Kon u tot persoonlijk tot God spreken? Hoe was uw gebedsleven? Welke uitspraken van Jezus betekenden veel voor u? Raken deze woorden u nog?
Wat is er nu veranderd?
Misschien bent u nog trouw aan de kerk. Maar wees er niet verbaasd over als u ontdekt dat de kenmerken van de eerste toewijding langzaam aan vervaagd of verdwenen zijn.
We zijn zo vrij een gedeelte te lezen uit hoofdstuk 4 en 5 van de brief van Paulus aan de Efeziërs, want mensen van vroeger waren even sterk en zwak zoals wij.
Paulus schrijft aan hen en dus ook aan ons:
Door Jezus wordt duidelijk [22] dat u uw oude levenswandel moet opgeven en de oude mens, die te gronde gaat aan bedrieglijke begeerten, moet afleggen, [23] dat uw geest en uw denken voortdurend vernieuwd moeten worden [24] en dat u de nieuwe mens moet aantrekken, die naar Gods wil geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid en heiligheid.
[30] Maak Gods heilige Geest niet bedroefd, want hij is het stempel waarmee u gemerkt bent voor de dag van de verlossing. [31] Laat alle wrok en drift en boosheid varen, alle geschreeuw en gevloek, en alle kwaadaardigheid. [32] Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft. [1] Volg dus het voorbeeld van God, als kinderen die hij liefheeft, [2] en ga de weg van de liefde, zoals Christus, die ons heeft liefgehad en zich voor ons gegeven heeft als offer, als een geurige gave voor God. [3] Laat er bij u geen sprake zijn van ontucht of zedeloosheid, of van hebzucht – deze dingen horen niet bij heiligen. [4] Ook dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal is ongepast – spreek liever woorden van dank. [5] Want u moet goed weten dat iemand die in ontucht leeft, zedeloos of hebzuchtig is geen deel kan hebben aan het koninkrijk van Christus en van God. [6] Laat u door niemand met loze woorden misleiden, want wie God ongehoorzaam is, wordt getroffen door zijn toorn.
8] eens was u duisternis maar nu bent u licht, door uw bestaan in de Heer. Ga de weg van de kinderen van het licht. [9] Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid. [10] Onderzoek wat de wil van de Heer is. [11] Neem geen deel aan de vruchteloze praktijken van de duisternis maar ontmasker die juist, [12] want wat daar in het verborgene gebeurt, is te schandelijk voor woorden. [13] Maar alles wat door het licht ontmaskerd wordt, wordt openbaar, en alles wat openbaar wordt, is zelf licht. Daarom staat er:14 ‘Ontwaak uit uw slaap, sta op uit de dood en Christus zal over u stralen [15] Let dus goed op welke weg u bewandelt, gedraag u niet als dwazen maar als verstandige mensen. [16] Gebruik uw dagen goed, want we leven in een slechte tijd. [17] Wees niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil. [18] Bedrink u niet, want dat leidt tot uitspattingen, maar laat de Geest u vervullen [19]. Zing en jubel met heel uw hart voor de Heer [20] en dank God, die uw Vader is, altijd voor alles in de naam van onze Heer Jezus Christus. Tot daar Paulus
Een van de belangrijkste lessen is door geloof, liefhebben.
Als gelovigen hebben wij de opdracht gekregen God lief te hebben met heel ons hart, onze ziel, onze kracht en ons verstand en om onze naaste
als onszelf lief te hebben (Lucas 10:27). Wij hebben de opdracht medegelovigen lief te hebben (Johannes 13:34,35) en zelfs onze vijanden (Mattheüs 5:44).
Omdat het Gods opdracht is weten wij dat het Zijn wil is. Dus dan mogen wij in geloof Hem erom vragen ons te helpen anderen lief te hebben en wel op basis van Zijn belofte in 1 Johannes 5:14,15: [14] Wij kunnen ons vol vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat hij naar ons luistert als we hem iets vragen dat in overeenstemming is met zijn wil. [15] En omdat we weten dat hij naar ons luistert, wat we hem ook vragen, weten we ook dat we alles al hebben gekregen wat we hem gevraagd hebben. Tot daar Johannes
Wij mogen, het is een gunst, wij mogen anderen liefhebben op dezelfde manier als wij God liefhebben. Wij mogen Gods opdracht gehoorzamen om Hem en de naaste lief te hebben. En wij mogen in zijn belofte rotsvast geloven. Wetende dat als wij Hem iets vragen naar Zijn wil, dat Hij dan hoort en antwoordt. We moeten alleen zeer aandachtig zijn.
Laat ons vandaag eens nadenken over de kwaliteit van onze verbondenheid met God. Misschien moeten we beslissen dingen radicaal te veranderen. Die kracht wensen wij u toe. Soms is het niet goed alleen te blijven en hebben we goede mensen nodig die daarbij kunnen helpen. Weet dat God ons nooit alleen laat wanneer we hem proberen te vinden of wanneer we proberen Hem terug te vinden
Bijbelleessuggestie: Romeinen 12:9-21
Om over na te denken / gespreksvragen:
1. Liefhebben door geloof: wat is uw ervaring?
2. Dat God wil voorzien in liefde blijkt ook uit Romeinen 5:5. Wat zegt dit gedeelte?
3. Waarom is het vaak moeilijk om te bidden voor mensen waarmee wij een
Als wij ons geestelijk droog en leeg voelen en wij de stem van God een langere periode niet meer hebben gehoord, dan kunnen we beslissen om terug te gaan naar goede herinneringen. Herinneringen van Gods goedheid zijn belangrijk en onvervangbaar. In Zijn Woord roept God Zijn volk zich vast te klemmen aan hun geschiedenis en er kracht uit te putten. Johannes schrijft in de Openbaring 2:5 zegt [5] Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger. Anders kom ik naar u toe en neem ik, als u geen berouw toont, uw lampenstandaard van zijn plaats.
Als wij eraan denken hoe onze eerste liefde was, dan botsen wij soms op een groot verschil tussen toen en nu, het raakt onze emoties, ons hart en kan ons doen beslissen tot inkeer te komen.
Als we ernaar verlangen om niets te doen wat God verdriet doet, als we verlangen naar Gods liefde en vergeving dan kunnen we er zeker van zijn dat Hij ons met open armen ontvangt om Hem zo te mogen kennen op een liefdevolle en persoonlijke manier.
In een huwelijk kan het goed aanvoelen terug te denken aan de eerste vonken van liefde, de zottigheden, de verdraagzaamheid, het ontdekken hoe verschillend wij de dingen zagen en beleefden en ons lachen daarover.
We moeten proberen iets van die eerste vonken te herbeleven en het is verbazingwekkend hoe het onze liefde verfrist.
Zo beslisten wij onlangs nog eens pitjesbak te spelen. We hadden het jaren niet meer gespeeld en hebben echt nog eens hartelijk kunnen lachen. Wij hadden er echt veel plezier in. Dat soort ervaringen hebben we te weinig. Onze relatie mag geen sleur worden. In de relatie met elkaar is er nood aan vernieuwing en verfrissing.
Maar dat is ook nodig in onze relatie met God.
Sleur…naar de kerk gaan zonder enige vreugde…, enkel bidden bij grote moeilijkheden… . God niet danken, want geloof in eigen werken en in het toeval is groter. … ik kan beter mezelf loven en prijzen.
Er is geen grotere kracht die de mens ter beschikking staat dan de liefde
We willen een derde maal stilstaan bij de kwaliteit van onze liefde en ons geloven.
Paulus verklaart in zijn brief aan de Corinthiërs 1 kor 13 hoe God ‘liefde’ intens belangrijk vindt.
[4] De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. [5] Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, [6] ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. [7] Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. Gods oneindige liefde iselk ogenblik van de dag beschikbaar. Hoe zou onze eerste liefde voor Hem kunnen afbrokkelen terwijl Zijn liefde zo volmaakt en trouw is? Maar er is een reëel gevaar voor elke christen.
Door allerlei oorzaken en zonder opzet doven de vlammen van ons geloven soms uit totdat wij alleen maar een beetje gloeiende kool zijn of zelfs wat rook en as.
Waarom verliezen wij onze passie voor God.
Een priester kiest voor het priesterschap, een jonge vrouw kiest voor het kloosterleven, een student kiest met enthousiasme voor de faculteit theologie. Allen zijn ze geraakt door God en men antwoordt met passie. De eerste ontmoeting met God kan ons in de wolken brengen. Een dergelijke eerste periode kan erg bijzonder zijn. Ik geloof dat de liefde voor God in veel opzichten vergeleken kan worden met de dynamiek aanwezig in een jong huwelijk.
Er is intense blijdschap met de wijding tot priester of zuster, de theologie student droomt van een zinvolle job, het lezen van de bijbel is intens boeiend. Je leeft in verbondenheid met God.
Maar door de jaren heen kan het allemaal routine worden. De aanvankelijke vreugde verdwijnt beetje bij beetje, tot het moment dat wij ontdekken dat wij onze eerste liefde volledig hebben verloren. En dat gebeurt in ons huwelijk, in onze keuze van het priesterschap of kloosterleven en dat gebeurt in ons geloven.
Als er sprake is van moeilijk relaties binnen onze familie, op het werk en in vriendschappen, dan is het allereerst van belang om na te gaan hoe het staat met onze relatie met God.
Toen Jezus met Zijn discipelen sprak tijdens die hele bijzondere, ontmoeting in de opperzaal, zei hij : [4] Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in mij blijven. [5] Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen. [6] Wie niet in mij blijft wordt weggegooid als een wijnrank en verdort; hij wordt met andere ranken verzameld, in het vuur gegooid en verbrand. Tot daar de tekst van Johannes 15:4.
Dit is de diepste betekenis van het onderhouden van de eerste liefde. Als wij in Hem blijven met alles wat in ons is, dan zijn we net zo verbonden met Hem als de wijnstok en de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen.
Als wij in Hem blijven, dan worden wij geestelijk steeds gezonder en dragen wij vrucht.
Laten wij eens nadenken over een groep christenen die in de eerste eeuw leefden die ook die ervaring hadden. Zij waren op een overrompelende manier ‘gepassioneerd voor God’ geworden
en dat maakte een grote indruk op hun omgeving, een goddeloze stad. Maar later raakten zij toch die eerste liefde kwijt.
In het begin van het boek Openbaring treffen wij een opmerkelijke passage aan waarin God zich rechtstreeks richt tot zeven prominente kerken van de eerste eeuw. Het boek Openbaring van Johannes is een geschrift waarin God via visioenen aan mensen zijn geheimen onthuld.
Iedereen ontvangt een bemoedigend woord voor wat zij goed hebben gedaan. Maar dan komt waar het op aan komt, verandering voor dingen die niet goed zijn. De eerste gemeente is gevestigd in de stad Efeze, nu gelegen in Turkije. Als we lezen krijgen we de indruk dat er in die tijd in Efeze heel wat Marta’s waren – bezige, dienstbare mensen die voortdurend in de weer waren, maar hun hart kwijt waren.
We lezen u even voor uit Openbaring 2:2-5) [2] Ik weet wat u doet, hoe u zich inzet en standhoudt, en dat u boosdoeners niet verdraagt. Zo hebt u mensen die beweren dat ze apostelen zijn, op de proef gesteld en als leugenaars ontmaskerd. [3] U bent standvastig en hebt veel verdragen omwille van mijn naam, zonder te verslappen. [4] Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven. [5] Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger. Anders kom ik naar u toe en neem ik, als u geen berouw toont, uw lampenstandaard van zijn plaats. Tot daar de tekst.
Deze woorden zijn heel belangrijk voor ieder van ons. Voor iedereen die God kent en liefheeft. De Heer zegt dat wij Hem heel goed gediend
hebben en dat wij zelfs voor Zijn Naam hebben geleden. Hij maakt duidelijk dat het hele goede eigenschappen zijn. Maar ook dat er iets is wat Hem bijzonder dwars zit. Het gebrek aan toegewijde liefde voor Hem en voor elkaar. Hij zegt dat onze liefde niet meer is wat het geweest is.
Maar…. het kan weer worden zoals het was!
Kom terug – dat is de boodschap. Wij ‘verliezen’ onze liefde niet, We
verwaarlozen het. Als wij zeggen dat wij iets verloren hebben, dan lijkt het alsof het een ongelukkige samenloop van omstandigheden is. Niemand kan er iets aan doen – net zoals het gaat met een sleutelbos die je verliest. Maar God houdt ons verantwoordelijk om de liefde, die Hij over ons uitstort, te onderhouden. Het is onze verantwoordelijkheid het vast te houden en nooit los te laten. God nodigt ons uit om terug te komen. [5] Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger zegt Jezus ons.
Vele priesters en leken kennen de verleiding erg druk te zijn met de parochie of het gezin en het werk.
Positieve en negatieve zaken kunnen ons dan zó in beslag nemen, we worden dan zoals Martha.
Jezus wou absoluut niet zeggen dat wij onze dagelijkse verantwoordelijkheden moeten veronachtzamen. Maar het mag ons niet afbrengen van het allerbelangrijkste.
[33] Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden zegt Jezus ons. (Matteüs 6:33).
Jezus benadrukte dit heel vaak. Bijvoorbeeld in het verhaal van de zaaier en het zaad in Matteüs 13. De zaaier zaaide en het zaad viel op verschillende plaatsen. Een deel van het zaad viel zelfs tussen de dorens. Nadat Hij Zijn verhaal verteld had, legde Jezus uit dat dorens een illustratie zijn van de mensen die het goede nieuws wel horen en het aanvaarden, maar dat alles toch wel heel gauw laten overwoekeren door de zorgen van alle dag en de aantrekkingskracht van de rijkdom. Er volgt dan ook geen vrucht (Matteüs 13:22).
We rennen alle kanten op. We jagen succes na, bekendheid, waardering van anderen en ga zo maar door. Daardoor vergeten we het enige dat echt belangrijk is.
Overwoekering door zorgen en verlangen naar geld kunnen we vermijden. Wij kunnen aan de voeten van de Meester gaan zitten en zorgvuldig naar Hem luisteren. Dan houdt onze liefde voor Hem ons vast.
Mijn droom is de handen van Marta te hebben en het hart van Maria. Hard werken en tegelijkertijd liederen neuriën van dankbaarheid en lofprijzing aan God.
Maar hoe zit het met mij en u in de realiteit? Wat gebeurt er als wij het te druk krijgen met de rompslomp van het leven en onze passie onderweg kwijtraken?
Er is geen grotere kracht die de mens ter beschikking staat dan de liefde
We willen een tweede maal stilstaan bij de kwaliteit van onze liefde en ons geloven.
Paulus verklaart in zijn brief aan de Corinthiërs 1 kor 13 hoe God ‘liefde’ intens belangrijk vindt.
[4] De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. [5] Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, [6] ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. [7] Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. Gods oneindige liefde iselk ogenblik van de dag beschikbaar. Hoe zou onze eerste liefde voor Hem kunnen afbrokkelen terwijl Zijn liefde zo volmaakt en trouw is? Maar er is een reëel gevaar voor elke christen.
Door allerlei oorzaken en zonder opzet doven de vlammen van ons geloven soms uit totdat wij alleen maar een beetje gloeiende kool zijn of zelfs wat rook en as.
Waarom verliezen wij onze passie voor God.
Een van de redenen is misschien dat het zoveel gemakkelijker is om een Marta te zijn dan een Maria. Het verhaal van de twee zussen (Lucas 10:38-42) heeft mij altijd gefascineerd.
Op een dag kwam Jezus op bezoek. Hij kwam met een heel gevolg: discipelen en allerlei vrienden. Met haar hele huis vol gasten, viel Marta in de rol van gastvrouw, kokend en schoonmakend. Dit was de manier hoe een vrouw in die tijd haar toewijding toonde en niemand nam het haar kwalijk. Het was niet Marta maar zus Maria, wier gedrag vragen opriep. Maria zat aan de voeten van Jezus, waar een toegenegen discipel traditiegetrouw een plek zou hebben gevonden.
Marta, druk bezig met de maaltijd, deed iets heel normaals. Zij ging naar Jezus toe en zei: “Heer, lijkt het u niet vreemd dat mijn zus aan uw voeten zit terwijl ik al het werk kan doen? Kunt u haar niet zeggen dat ze mij moet komen helpen?”
Jezus reageerde toen op een manier die ons wel iets moet zeggen: “Maar beste Marta, waarom ben je daar zo boos over? Er is maar één zaak waar je je mee bezig moet houden. Maria heeft het ontdekt (het goede deel uitgekozen) en ik wil het niet van haar afnemen.”
In Johannes eerste brief hfdst 4 vers 10 lezen we: [10] Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden.
Ik lees het u nog eens voor omdat het zo intens belangrijk is: [10] Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons eerst heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden.
Deze informatie is voor mij de start geweest van mijn geloven. Dat God mij als eerste liefde gaf heeft mij overrompeld. Het was wel het laatste wat ik verwachtte. Ik moest zelf dus niet als eerste stappen zetten om zijn liefde te verdienen.
Ik zocht de stoffige bijbel op uit onze kast en ben ging af en toe lezen.
Hoewel ik uit een gelovig gezin kwam en ik regelmatig naar de kerk was blijven gaan en de nodige preken had gehoord, leken de woorden van de evangeliën totaal nieuw voor mij. Het was alsof ik ze nog nooit had gehoord. Die woorden raakte mij en namen beslag van mijn denken. Ik bleef lezen en werd me ervan bewust dat Jezus de meest opmerkelijke en bijzondere persoon was die ooit op deze aarde had rond gelopen.
God is liefde! . Geen andere woorden kunnen zo eenvoudig
zijn en tegelijkertijd zo indringend en krachtig: God is liefde!
De diepte van die uitspraak kunnen wij niet ten volle begrijpen als wij geen goed beeld hebben van het Gods volmaakte, oneindige, onvoorwaardelijke liefde voor ons mensen, mensen, zoals u en ik met fouten en zwakheden, groot en klein.
Johannes zegt dat het niet een kwestie is van een proberen van u of mij om God lief te hebben. Het is allemaal met Hem begonnen. Het kan ook niet anders, omdat wij niet in staat zijn lief te hebben zoals het zou moeten. Omdat Hij ons eerst heeft liefgehad, omdat Hij het initiatief nam, daarom kunnen wij Hem of een naaste liefhebben: Hij
heeft ons eerst liefgehad (1 Johannes 4:19). Hij had de mens lief vanaf de schepping. Gedreven door een liefde en een mededogen die wij niet kunnen begrijpen, kwam Hij zelf op aarde om ons door lijden en sterven eens voor altijd te redden.
‘‘God is liefde”, “en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem.”
Laat ons vandaag eens nadenken over de kwaliteit van onze verbondenheid met God. Misschien moeten we iets in ons leven radicaal te veranderen. Het vraagt kracht om te beslissen dingen te veranderen. Die kracht wensen zij u toe. Ga zo nodig naar goede mensen die daarbij kunnen helpen, weet dat God ons nooit alleen laat wanneer we Hem proberen te vinden of wanneer we proberen Hem ‘terug’ te vinden.
Er is geen grotere kracht die de mens ter beschikking staat dan de liefde
We willen een vierde maal stilstaan bij de kwaliteit van onze liefde en ons geloven.
Paulus verklaart in zijn brief aan de Corinthiërs 1 kor 13 hoe God ‘liefde’ intens belangrijk vindt.
[4] De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. [5] Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, [6] ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. [7] Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. Gods oneindige liefde iselk ogenblik van de dag beschikbaar. Hoe zou onze eerste liefde voor Hem kunnen afbrokkelen terwijl Zijn liefde zo volmaakt en trouw is? Maar er is een reëel gevaar voor elke christen.
Door allerlei oorzaken en zonder opzet doven de vlammen van ons geloven soms uit totdat wij alleen maar een beetje gloeiende kool zijn of zelfs wat rook en as.
Ik houd evenmin als u van een bezoek aan de tandarts. Maar ik heb er iets belangrijks van geleerd. De tandarts heeft mij uitgelegd dat bij kiespijn zenuwweefsel uit het wortelkanaal verwijderd moet worden. Dat geeft dan een heerlijk opgelucht gevoel.
Maar mijn tandarts is er niet zo gelukkig mee om dat te doen. Hij weet dat de tand nu verdroogt en niet meer gevoed wordt door gezond bloed. Na verloop van tijd wordt de tand bros en kan afbreken. Er wordt dan ook vaak een kroon op de tand gezet. Een levende tand reageert en laat ons weten dat er iets aan de hand is. Een dode tand verdroogt en geeft geen signalen.
Als we pijn voelen om een gemis aan kwaliteit in ons leven is dat een teken dat er nog gezond leven is.
God is dichtbij. – het ongemak is dat Hij door de pijn laat merken dat onze relatie met Hem en met mensen rondom ons, bijzondere aandacht vraagt. Misschien voelen we ons geestelijk droog. Maar het is niet de droogte van de dood. Het is een signaal van verlangen naar leven. We ervaren pijn, maar de Schepper, God en onze Verlosser delen in onze pijn. Hij weent samen met ons en verlangt ernaar dat dichterbij te komen. Zijn liefde is het meest bijzondere in het hele universum. Hij trekt ons terug naar onze eerste liefde voor Hem of naar nieuwe liefde voor Hem.
Soms is het noodzakelijk dat wij door een periode van moeite gaan om de bestemming van de vreugde te bereiken. Het in herinnering terugkijken kan ons tot spijt brengen en tot erkennen van schuld. Dat opent de deur voor vernieuwing.
We moeten opnieuw met God praten. Zelfs al voelen we zijn aanwezigheid niet. Praten net zoals met een vriend of familielid. God is dichter bij ons dan we kunnen bedenken.
Soms is een stille plek nodig, soms een gesprek luidop.
Soms zijn er tranen, spijt om de verloren tijd.
Laat ons vandaag eens nadenken over de kwaliteit van onze verbondenheid met God. Misschien moeten we beslissen dingen radicaal te veranderen. Die kracht wensen wij u toe. Soms is het niet goed alleen te blijven en hebben we goede mensen nodig die daarbij kunnen helpen. Weet dat God ons nooit alleen laat wanneer we hem proberen te vinden of wanneer we proberen Hem terug te vinden
Bijbelleessuggestie:
Deuteronomium 5:7
Matteüs 10:37
1 Johannes 4:19
Om over na te denken / gespreksvragen:
1. Geef voorbeelden van zaken die op zichzelf geen zonde zijn, maar die ons van
onze eerste liefde kunnen afhouden.
2. Waarom moet God onze eerste liefde zijn?
3. Hoe kunnen wij de overwinning behalen over de zaken die ons van onze eerste
Als ons hart verkild is geraakt, moeten we teruggrijpen op ons denken. We kunnen misschien niets meer voelen, maar we kunnen nog wel (terug)denken. Conclusie is dat ons denkcentrum de beste plek is om de nog nagloeiende kooltjes weer aan te wakkeren zodat ons hart weer verwarmd wordt.
Onze herinneringen maken ons wakker. Het is niet meer zoals het was. Dat terugdenken, kan ons verdrietig maken over onszelf. Daardoor kan er berouw ontstaan, spijt over de verloren tijden vragen om vergeving. Wij willen ons weer omkeren. Terug naar waar wij waren.
Zijn we innerlijk bereid om het brandpunt van onze aandacht weer op God te richten, dan kunnen we weer de dingen doen die wij vroeger deden. Spijt doet ons veranderen als we dat willen, we krijgen daarvoor de kracht van Gods heilige geest.
Het plan van God is een volmaakt plan. Het maakt gebruik van ons denken, ons hart, onze ziel en onze kracht – ons hele zelf – om ons weer terug te brengen in het centrum van Zijn aanwezigheid. Hij wil ons helemaal hebben, zodat wij Hem ook helemaal kunnen ervaren. Het is niet zomaar dat Jezus gezegd dat wij God moeten liefhebben met heel ons hart, met heel onze ziel, met heel ons denken en met al onze kracht moeten liefhebben ( Marcus 12:30).
Jezus leerde ons ook dat het tweede gebod als vanzelf vanuit het eerste gebod volgt: ‘de naaste liefhebben als jezelf’ (vers 31). Het is opmerkelijk dat Jezus tegen de Efeziërs zei, dat zij, zowel Hem als elkaar niet meer zo liefhadden, [4] Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven, lezen we. (Openbaring 2:4)
Liefde voor andere mensen is een vanzelfsprekend gevolg van de liefde voor God. Het is totaal onmogelijkheid God lief te hebben met heel ons denken, ons hart, onze ziel en onze kracht, zonder dat het zijn invloed heeft op ons contact met andere mensen, te beginnen met de mensen die ons het meest nabij zijn: ouders, grootouders, kinderen, broers en zussen. Maar het werkt in twee richtingen: wanneer je de vreugde in de Heer kwijt raakt, raak je ook de vreugde kwijt ten aanzien van andere mensen.
Waar staan we vandaag, zijn we ook onze eerste liefde kwijt? Is mijn relatie met de mensen die voor mij van belang zijn gekenmerkt door liefde?
Paulus schrijft aan de Galaten en aan ons: (Galaten 5:16-17).
[16] Ik zeg u dus: laat u leiden door de Geest, dan bent u niet gericht op uw eigen begeerten. [17] Wat wij uit onszelf najagen is in strijd met de Geest, en wat de Geest verlangt is in strijd met onszelf. Het een gaat in tegen het ander, dus u kunt niet doen wat u maar wilt. Tot daar Paulus.
Niemand is volmaakt, behalve Jezus. Elke dag hebben we weer neigingen die tegen Gods bedoeling ingaan. Ons hart gaat heel gemakkelijk op een dwaaltocht. Wij kennen dat allemaal wel. Er is dagelijkse waakzaamheid nodig om ervoor te zorgen dat ons geestelijk leven niet afdwaalt van onze liefde tot God.
Gods liefde geeft zoveel kracht en is zo verfrissend wanneer we niet gescheiden zijn van de volmaakte liefde van God die ons draagt en steunt.
Jezus gaf ons de opdracht God lief te hebben met heel ons hart, onze ziel, ons denken en onze kracht. Ik geloof niet dat er iets anders in dit leven is dat voor u en mij van zo’n doorslaggevend belang is. Maar met heel ons hart, denken en doen is intens moeilijk, zeker wanneer we ons lang hebben verscholen of in rebellie hebben geleefd. Maar God vergeeft en zijn hart van liefde blijft altijd voor ons openstaan.
Wanneer de bron van ons geloven en toewijding opgedroogd is door alle drukte van het leven, moeten we proberen onze eerste liefde terug te vinden.
Handelingen 16:11 begint met de woorden: ‘wij’ varen weg van Troas. Deze ‘wij’ zijn Paulus, Silas, Timoteüs, én Lucas die zich in Troas bij het gezelschap had gevoegd (16:10).
In Handelingen 16:13 schrijft Lucas: “En wij verbleven enige dagen in die stad.” Die stad is Filippi 387 km verwijdert van Troye
Gewoontegetrouw ging Paulus eerst op zoek naar een synagoge, omdat hij zich eerst tot de Jood richtte en daarna tot de Griek. Na enig speurwerk kwamen ze er al snel achter dat zich in Filippi geen synagoge bevond. Van een grote Joodse gemeenschap was dan ook geen sprake. Als ze al een Joodse bijeenkomst wilden tegenkomen, moesten ze het buiten de stad zoeken. Op de sabbatdag gingen zij de poort uit naar de rivier (de Gangites), waar zij dachten dat een gebedsplaats zou zijn (16:13). En inderdaad, ze troffen een aantal vrouwen aan die daar waren samengekomen om te bidden. Lucas zegt dat zij gingen zitten en tot de vrouwen spraken die waren samengekomen. Het was onder de Joden gebruikelijk dat er door de rabbi’s (mannen) ‘zittend’ onderwijs werd gegeven (vgl. Matt. 5:1-2; Luc. 4:20).
Op één vrouw wordt op bijzondere wijze de schijnwerper gericht: Lydia, een heidense zakenvrouw, die in Filippi woonde en die tot het jodendom was bekeerd en in de God van Israël geloofde. De Heer opende haar hart, zodat zij aandacht gaf aan de woorden van Paulus die net toegekomen was in Fillippi, in Griekenland
Het was dus niet een man (16:9), maar een vrouw die als eerste in Europa tot geloof kwam en zich liet dopen.
De predikers hadden misschien verwacht nu een Macedonische man te ontmoeten om hem het evangelie te verkondigen. Maar nee, het was een vrouw.
Maar waarom liet God Paulus in een droom dan een man zien en geen vrouw? Hij wist toch dat niet een man, maar een vrouw het eerst tot geloof zou komen? Ja, dit wist God! De man die tot geloof komt, vinden we in de volgende perikoop (Hand. 16:16-34). Waarom dan tóch een man en geen vrouw? Heeft God ons hiermee iets te zeggen of niet? Nadenken over dit soort vragen maakt de Bijbel juist zo boeiend. Laten we nog eens op een rijtje zetten wat er met Lydia gebeurde, toen Paulus sprak: 1. Zij hoorde toe. 2. De Heer opende haar hart. 3. Zodat zij acht gaf op wat door Paulus werd gesproken. 4. Zij met haar huis lieten zich dopen. 5. Zij opende haar huis voor Paulus en zijn metgezellen.
Paulus zegt dat het geloof uit de woorden komt die we kunnen beluisteren en het spreken of preken komt door het woord van Christus (Rom. 10:17).
Maar als er geen spreker is die het evangelie verkondigt, kan men ook niet geloven in Hem die men moet aanroepen. Hoe zullen ze geloven in Hem van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt lezen we in paulus brief aan de Rom. 10:13-14
Hier wordt nog eens duidelijk hoe belangrijk het is om te spreken over ons geloven en de betekenis ervan in ons leven.
Zo wil ik getuigen van mijn bezoek aan een jongen van 33 die niet meer uit zijn bed kan komen, doodvermoeid in een donkere kamer ligt , Ik bezoek hem nu 7 jaar en regelmatig zei ik iets kort over mijn geloof in jezus, mijn geloof in het eeuwig leven. En regelmatig zegt hij , ik geloof niet, maar toch stelde hij vragen. Hij begon onlangs met de bijbel te lezen, gewoon uit de overtuiging dat er nonsens in staan. Tijdens mijn laatste bezoek zei hij dat er ongelooflijk vele zaken in staan die wetenschappelijke gronden hebben en dat vond hij bijzonder interessant. Ik bid dan tot God in stilte dat Hij mij de juiste woorden geeft, om gewoon zinvol te antwoorden
Als wij de mensen niet vertellen Wie Jezus is en wat Hij voor ons heeft gedaan, kunnen ze ook niet geloven in Hem. Laten we ons daarom niet schamen voor de woorden van Jezus.
Omdat de gemeenschap van christenen zich snel uitbreidde in Jerusalem moest men een keuze maken voor 7 oudsten.
De oudsten waren dezelfden als ‘de opzieners en ook de herders
Het feit dat men in de geschriften de termen “opziener” “oudste” en herder voor dezelfde personen kan gebruiken, laat zien, dat ze niet verschillende niveaus van een hiërarchie beschrijven. Ze beschrijven simpelweg verschillende aspecten van dezelfde taak. in de tijd van de apostelen werd de gemeenschap van de eerste christenen geleidt door meerdere oudsten. Alhoewel deze beslissing niet door God was gegeven, werd ze wel door Hem bevestigd, want de oudsten werden geselecteerd op geloof en hen werd de H.Geest toevertrouwd door gebed en handoplegging van de Apostelen
Gebed was de voornaamste activiteit, zowel in goede als in slechte tijden van vervolging, dit gebruikte God als het ware voedsel voor een snelle groei van gelovigen. Stephanus werd gekozen als 1 van de oudsten.
In Handelingen 6:8 staat dat Stefanus vol van genade en kracht was en grote tekenen deed onder het volk. Hij was een krachtige spreker die geleid door de Heilige Geest met de wijsheid van God sprak (Hand. 6:10). Hij verdedigde zijn geloof vrijmoedig voor de religieuze leiders van de Joden Stephanus zegt dat Israël voortdurend God wantrouwde, ondanks Gods vertrouwen. Het werd een lange maar gepassioneerde redevoering(verzen1-51), waarbij de woorden verraders en moordenaars van Jezus Christus niet gespaard bleven
De Raad werd woedend, ze stopten zelfs hun oren dicht, maar Stephanus ging maar door, vers56= Ik zie de hemel open gaan en de Mensenzoon staan aan Gods rechterhand Hoofdstuk 7
Sommigen begonnen te redetwisten met hem, maar konden niet op tegen de wijsheid en de geest, waarmee hij sprak(vers10) Daarom werd hij gearresteerd door de tegenstanders. Uitzinnig van woede sleepten ze hem buiten om hem te stenigen. vers58)
Als martelaar van het christelijke geloof bad Stephanus, zoals Jezus, voor diegenen die hem ter dood brachten (Hand. 7:60). Zijn getuigenis maakte waarschijnlijk een belangrijke indruk op Saulus (Hand. 7:58), die later de apostel Paulus werd (Hand. 13:9)[i].en de hele toenmalige wereld rond ging als de grootste missionaris.
Zo werd Stephanus de eerste martelaar en werd het ook duidelijk dat de verkondiging van Gods Zoon niet gestopt was met de Ten hemelopening van Jezus. Op deze manier zou God de duivelse steniging, gebruiken om de verspreiding van de blijde boodschap te stimuleren
Onze Vader nieuwe versie vanaf de advent november 2016
Vet gedrukte tekst = wat nieuw is voor Vlaanderen
Onze Vader die in de hemel zijt,
Uw naam worde geheiligd,
Uw Rijk kome,
Uw wil geschiede
Op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
En vergeef ons onze schulden,
Zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren
En breng ons niet in beproeving
Maar verlos ons van het kwade.
We willen vandaag stilstaan bij wat Jezus wil zeggen in het Onze Vader met de woorden “En breng ons niet in beproeving.”
Jezus zegt ons dat we moeten bidden tot God: En leidt ons niet in beproeving.
Vele mensen hebben het moeilijk met de bede ‘en lijdt ons niet in beproeving’ Hoe moeten wij dit begrijpen?
Wij worden niet beproefd door God, maar door het kwade. God geeft het kwade soms de vrijheid om ons op de proef te stellen. Dat deed hij ook met Job.
Zelfs Jezus, de zoon van God, werd ook beproefd door het kwade. Jezus moet deze bekoringen tot op het kruis doorstaan om op die manier de weg van de verlossing voor ons te openen. Jezus heeft beproevingen gehad maar nooit gezondigd.
Omdat Jezus zelf de weg van beproevingen doorstaan heeft kan hij ons helpen wanneer wij beproefd worden, wanneer wij dus onder invloed van het kwade staan, ons laten leiden door het wereldlijk denken of wanneer wij ons geloof dreigen te verliezen.
We kunnen ons naar Hem richten wanneer we ons zwak voelen. Jezus kan ons helpen. Jezus neemt ons bij de hand en brengt ons naar boven.
Hebt u al ervaren dat je aan iemand iets verteld en deze persoon heeft precies hetzelfde meegemaakt en is bereid te luisteren? Soms voelen we ons dan beter begrepen en kunnen wij van deze persoon dikwijls moed en steun krijgen. Zo is het ook met Jezus. Hij begrijpt ons lijden, hij heeft het ook doorgemaakt.
En door ons eigen lijden kunnen wij het lijden van Jezus ook een beetje beter begrijpen.
Maar ons geloof in Jezus en in God wordt echter dikwijls beproefd door onze tegenslagen. We beginnen soms te twijfelen. Is het zo dat God voor ons zorgt, vragen wij ons af? Wat voor een God is het die zoveel onrechtvaardigheid toelaat zeggen zoveel mensen. We vergeten dat dit ‘aards denken’ is. Gods denken is van een ander niveau.
Hij heeft zijn zoon gezonden en staat zo voortdurend dicht bij ons om ons met alles te helpen hier op aarde, elke minuut, elke seconde van ons bestaan.
Door ons lijden hier op aarde hebben wij deel aan het lijden van zijn zoon Jezus. We komen door de Zoon dichter bij God, als we dat willen. Wij kunnen van de zoon, Jezus, moed en steun verkrijgen.
God wil geen beproevingen geven, Hij wil niet dat we ondergaan in de pijn. Hij wil zijn liefde waar maken door ons, naar anderen.
Ik ken mensen met een gehandicapt kind die zeggen dat dit kind het grootste geschenk is wat God hen kon geven. Na een tijd van pijn, ontgoocheling en niet begrijpen werden ze een beter mens, ze konden groeien.
Voor niet gelovigen is dit niet te begrijpen.
Zelfs voor ons ‘gelovigen’ is het wonderbaarlijk dit te horen. Het geeft ons moed om ons niet te laten bepalen door onze eigen moeilijkheden, zo zijn we in staat liefde en vriendelijkheid te geven. Dat is wat God wil voor de mensen. Zijn liefde, door ons, uitstralen.
Als wij van God kunnen houden niettegenstaande alle moeilijkheden hebben we onszelf overwonnen en kunnen we dicht bij hem leven en rekenen op de kracht van zijn Heilige Geest, samen in verbondenheid met Jezus die ons dicht bij God brengt.
Kunnen wij in de pijn dit geschenk nog zien?
Bidden we dan tot God: “en leid ons niet in beproeving.“ We vragen God hiermee dat, in onze pijn het kwade niet wint .
In het gebed ‘Onze Vader’ richten we onze aandacht naar God en in de angst die we in ons leven ondervinden vragen we hem, leidt ons niet in beproeving, geef geen toelating aan het kwade over mij. Laat het kwade mij niet vernietigen. Het kwade is ons ongeloof, depressie, boze woorden, klagen over ‘ alleen zijn’ en ‘niet begrepen worden’ .
Indien we hieraan toegeven gaan we een schuldige zoeken, we worden kwaad op God, geven we hem de schuld van onze pijn. Zo geraken we vervreemd van God en is een leven in de kracht van zijn Heilige Geest onmogelijk.
Leidt ons niet in beproeving is een vraag om onze angsten, onze boosheid, ons verdriet en onze pijn niet de bovenhand te laten nemen.
Door het gebed ‘en leidt ons niet in beproeving’ vragen we aan God ons te helpen om de bereidheid te hebben de lasten van dit leven te dragen.
Leidt ons niet in beproeving is een vraag ons te helpen dicht bij Jezus te staan, die alle lasten op zich genomen heeft en ons nu ook nog steeds bijstaat in ons lijden. Jezus die ons dicht bij God brengt.
Jezus moet de dood op het kruis doormaken om op die manier de weg naar de verlossing voor ons te openen.
Kunnen we en willen we begrijpen hoeveel angst Jezus had omdat te doen, hij was ook een mens!
Omdat Hij zelf de proef van het lijden doorstaan heeft, kan Hij iedereen helpen die beproefd wordt.
De mens heeft beproeving, zuivering en verandering nodig om te rijpen, om zo van een oppervlakkige vroomheid steeds meer één te worden met God .
Door lief te hebben krijgen we die kans. Vergeten we het niet: Liefde is altijd een proces van zuivering, afstand doen en zelfcorrectie, om zo te groeien en te rijpen. We weten dat God ons bijstaat, we weten dat we de krachten van de Heilig Geest ontvangen: de kracht om te leven in vrede, vreugde, vriendelijkheid, goedheid, geduld, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing en liefde.
God heeft ons het eerst lief, wij moeten aan niets voldoen
Sommige mensen hebben een fris en vitaal geloofsleven. Hun geloof is echt. Het lééft. Wat is hun geheim? Zij erkennen Jezus als Heer en onderhouden een gepassioneerde relatie met Hem, alsof ze vandaag voor het eerst ontdekt hebben hoe ze op Gods liefde mogen ingaan. Over dat geheim gaat het . Hoe kunnen we ’de eerste liefde’ ontdekken of herontdekken en hoe kunnen we die dagelijks beleven.
We gaan dit uitdiepen en lezen in de bijbeltekst uit de 1 ste brief van Johannes hoofdstuk 4 vers 7 tot 21.
Wie de Zoon heeft, heeft het leven [ 7] Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God. [ 8] Wie niet liefheeft kent God niet, want God/ is liefde. [ 9] En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven. [ 10] Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden. [ 11] Geliefde broeders en zusters, als God ons zo heeft liefgehad, moeten ook wij elkaar liefhebben. [ 12] Niemand heeft God ooit gezien. Maar als we elkaar liefhebben, blijft God in ons en is zijn liefde in ons ten volle werkelijkheid geworden. [ 13] Dat wij in hem blijven en hij in ons, weten we doordat hij ons heeft laten delen in zijn Geest. [ 14] En we hebben zelf gezien waarvan we nu getuigen: dat de Vader zijn Zoon gezonden heeft als redder van de wereld. [ 15] Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God. [ 16] Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. [ 17] Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus. [ 18] De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent is de liefde geen werkelijkheid geworden. {19} Wij hebben lief omdat God ons het eerst heeft liefgehad. {20} Als iemand zegt: "Ik heb God lief", maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar. Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft. {21} We hebben dan ook dit gebod van hem gekregen: wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben.
Jezus zocht contact met de mensen om ons met Gód in contact te brengen. Jezus was de Zoon van God. De enige mens, die méér was dan mens alleen. Ik ben door mijn geloof in Jezus Christus, kind van God en mag God mijn vader noemen, mijn vader van wie al het goede komt. Kinderen van God zijn heeft een dynamiek in zich. We ontwikkelen ons tot kinderen van God door steeds dieper in relatie met Jezus te leven. Kind van God zijn wordt dus Christus navolgen, zegt Paus Benedictus in zijn boek over Jezus van Nazareth. God houdt van mij. Hij staat te wachten om met mij in relatie te leven, maar ik vergeet Hem dikwijls, heb het zo druk en soms voelt God zo vaag en ver weg.
Durf en wil ik nu, in het licht van de Heilige Schrift, naar mezelf kijken?Hoe moet ik terugkeren naar de staat van de eerste liefde? Hoe moet ik zonder enige twijfel geloven in Gods overweldigende liefde voor mij persoonlijk? We kunnen het zowat vergelijken met de sterke liefde die een jong gehuwd koppel voor elkaar heeft. Er zijn geen twijfels en het geloof in elkaar is enorm. Zo willen wij ook onze verbondenheid voelen met God.
Ik ben waardevol, ik ben uniek voor Hem. Maar ben ik het vergeten of weet ik het nog?
Wat is die eerste liefde? Het is de liefde van God voor mij! God zegt mij: zonder jou ben ik niet volkomen! Omdat God mij het eerst heeft liefgehad kan ik leven zonder angst en in volle overgave, ik ben tot meer in staat door Hem. Als je bang bent en angstig, laat je dan liefhebben door Mij, zegt God.
God kiest ervoor om mij lief te hebben. Houdt God dan van iedereen? Ja, zijn liefde gaat uit naar alle mensen! Ieder mens is zijn unieke creatie, dat is Gods bedoeling. Hij houdt zoveel van zijn schepselen, dat Hij ze wil redden van de ondergang. Het is nodig om dit te weten en te geloven. Zijn liefde drijft angst uit. Als ik toch nog angst hebt, dan besef ik nog onvoldoende dat God van me houdt en wat dat betekent. Door te spreken met God wordt mijn angst draagbaar, God gaat voor me zorgen.
We kunnen vele goede daden doen, maar, als we niet in een liefdesrelatie leven met God, worden we moe, omdat alle kracht uit onszelf moet komen. We doen het goede en toch is het soms frustrerend, we zitten met ontgoocheling. We gaan dus onze rechten opeisen, dingen afmeten, beoordelen, we worden angstig, depressief, kwaad, we twijfelen aan de zin van ons bestaan, het doel van ons leven. Indien we echter Gods liefde ontvangen, ja zeggen voor Zijn liefde, kunnen we ook anderen echt liefhebben, ten volle, zonder iets terug te verwachten. Het is God die door ons werkt, om zijn liefde te tonen, door ons naar anderen, dat is Zijn plan, Zijn wil voor ons leven. Hij heeft ons nodig.
Een eerste voorwaarde om te leven in verbondenheid met God is ons geloof. Geloof ik dat God mij liefheeft en staat te wachten met zijn liefde voor mij elke dag opnieuw en opnieuw?
Wanneer we nu weten dat God onze bron is, het eerste, de start, dan kunnen we door Zijn liefde ten volle leven in liefde ,vreugde, geduld, goedheid. Soms kan ik de andere niet waarderen omdat die persoon een andere mening heeft, anders reageert. In goede relatie leven is niet altijd gemakkelijk. We ervaren dat allemaal. Vanuit Gods liefde voor mij, ben ik echter tot meer instaat. Dit is liefhebben, omdat God mij eerst heeft liefgehad. Het wil zeggen tot meer in staat zijn. In verbondenheid met Hem leven en van daaruit Gods liefde weerkaatsen, uitstralen. Het is ervaren hoe ik een blije christen kan zijn zodat ook andere mensen mijn blijheid mogen ervaren.
We hebben het vandaag over de waarheid maakt je vrij. Het is het toepassen van wat Jezus zegt dat ons vrij maakt.
Er zijn overal zijn dingen waar we ons over verbazen. We verbazen ons over egoïsme, over domheid, we verbazen ons over opmerkingen niettegenstaande onze goede bedoelingen, over onbegrip voor onze zwakheden en onze onmacht. Wij worden gekwetst en kwetsen anderen.
Jezus is een rots van confrontaties. Bij wat Hij zegt kunnen we altijd kiezen, kiezen om te begrijpen waar hij ons wil brengen, kiezen om te groeien om een beter mens te worden.
We lezen u slechts 2 korte verzen voor, maar des te meer zeer belangrijk verzen om uit het hoofd te kennen.
Uit het evangelie van Joh 8, 31-32 :
Jezus zegt: ‘Wanneer u bij mijn woord blijft, bent u werkelijk mijn leerlingen. [32] U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.
Iedereen wil de waarheid kennen, maar ik bepaal graag zelf wat voor mij waarheid is. Heeft het te maken met de vrijheid die ik heb? Mijn vrijheid om zelf alles te bepalen. ‘Mijn’ waarheid zal me vrij maken denk ik dan. Jezus is de redder maar ik nodig hem niet uit in mijn leven.
Wij mensen willen vrij zijn, het is ook een geschenk van onze schepper, dus Hij wil dat ook! Maar alleen God kan echte bevrijding geven, door het volgen van Zijn waarheid. Vrij zijn is niet voldoende het gaat nog verder naar bevrijding.
Wij mensen, die in vrijheid leven maken fouten. We vernietigen soms ons eigen leven met slechte acties en gewoontes. Slechte dingen en trots winnen het dagdagelijks. Mensen die onder verschrikkelijk corrupte toestanden leven of zwaar ziek zijn ervaren eigenaardig genoeg soms meer Gods vreugde en vrijheid. Zij kennen de kracht van God om de ketting van beperking te breken. Want in gevangenschap of in ziekte ervaart men dat zovele dingen in het leven niet echt belangrijk zijn. Dan is vriendelijkheid soms opeens heel belangrijk.
Ook in het dagdagelijks leven kan men focussen op wat echt belangrijk is. In stress aan het klantenkantoor kan men beslissen toch blijvend vriendelijk te zijn voor de volgende klant of geduldig voor de zoveelste immigrant die weer amper Nederlands spreekt. Dat is de beperking doorbreken. Hoe erg men er zelf ook last van heeft. Dat is de bevrijding waar Jezus het over heeft, onszelf overstijgen en Gods liefde doorgeven aan anderen.
De waarheid maakt je vrij. Het is het toepassen van wat Jezus zegt dat ons vrij maakt.
Paulus zegt ons in zijn brief aan de Efeziërs: [14] Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen brengen. [15] Dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben, samen volledig toe groeien naar hem die het hoofd is: Christus ( Ef ,4,15)Tot daar Paulus.
We moeten volwassen worden. Maar hoe. We willen wel, maar we doen amper iets. We hebben blinde vlekken in ons leven, zoals de blinde hoeken in onze wagen. We wensen soms dat anderen beter zouden zien, maar we zien onze eigen blindheid niet.
We zijn hier voor een reden. God wil ons ergens brengen. Soms brengt God ons de waarheid door andere mensen, maar als anderen ons iets zeggen dat ons niet bevalt, dan denken we doe niet onnozel, weg ermee. God brengt ons iets en velen willen niet luisteren, ook wijzelf willen niet altijd luisteren. We vermijden iets nieuws, iets dat ons niet past.
Nochtans had ik vorige week een mooie ervaring, een jonge man van 30 zei “ik geloof niet”, maar hij haalde het oude testament uit zijn bureau en wist er veel over te vertellen. Ik heb hem nu het nieuwe testament cadeau gegeven. Hij gelooft niet, maar is zeer intens op zoek naar de waarheid, waar hij zich naar wil richten. En dat verlangen vele mensen met hem.
Nog bij Johannes maar nu hfdst 16, vers 13 lezen we :
Jezus zegt [13] De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Tot daar de tekst.
Door Jezus verijzen, komt de heilige geest tot ons , de geest die altijd bij ons zal blijven en ons dus de weg naar de waarheid zal wijzen.
Een weduwe die ziek was zei me, is het niet beter dat ik kies om mij niet te laten opereren, dan ben ik rapper bij mijn man.
Ik vroeg haar denk je dat Jezus dat wil, het is mijn gevoel, mijn gedachte zei ze. Maar de waarheid gaat soms volledig in tegen ons voelen en denken. We moeten ons richten naar Jezus en misschien zegt die dan wel “heb maar moed voor de operatie, nadien kan je nog vruchtbaar zijn voor mensen, mijn liefde doorgeven zelfs in vriendelijkheid voor de verpleging en belangstelling voor hun werk”.
Willen wij leren uit situaties waarin we verzeild geraken, gesprekken die we hebben, opmerkingen die we krijgen, woorden die we lezen, woorden die we horen. Jezus woorden zijn woorden van waarheid en zij verbinden ons met wat God wil voor ons. Daarom is het zo goed regelmatig de bijbel te openen op zoek naar een leidraad voor ons leven. De H geest die bij ons is zal ons de waarheid doen vinden.
De h geest is de geest van de waarheid . Hij zal ons leiding geven voor ons leven. God wil ons binnenleiden in de gehele waarheid. Hij bereidt ons voor om het juiste te kunnen zien, als we ons volledig toewijden en open staan voor het nieuwe.
Soms is een open gesprek moeilijk, zeer moeilijk, maar als we eerlijk zijn met ons zelf dan kunnen we er iets uit leren. Maar we moeten onze blinde vlek wegnemen. Paulus schrijft ons; 2 kor 7, 8 [8] Ook al heb ik u met mijn brief verdriet gedaan, ik heb er toch geen spijt van. Aanvankelijk wel, maar nu ik weet dat mijn brief u slechts voor korte tijd verdriet deed, [9] ben ik blij dat ik hem geschreven heb. Niet omdat u verdriet hebt gehad, maar omdat u daardoor tot inkeer bent gekomen. U had verdriet op een manier die God wilde, ik heb u dus in geen enkel opzicht geschaad. [10] Verdriet dat God geeft leidt tot inkeer die men nooit berouwt, verdriet dat God geeft leidt tot redding; verdriet dat de wereld geeft leidt alleen maar tot de dood, tot daar Paulus
De waarheid leren over onszelf, geeft verdriet, ons handelen aanpassen is aartsmoeilijk. Hoe moeten we bijvoorbeeld onze ontgoocheling, soms zelfs boosheid overstijgen en rechtvaardig zijn voor de kinderen van de partner die 1 week onder onze hoede staan. Ze brengen dikwijls een hoop werk en extra problemen mee. Kunnen we onszelf overstijgen en liefde geven waarop kinderen recht hebben. Kinderen kunnen in moeilijke situaties verschrikkelijk hard voor ons zijn. Jij bent mijn moeder niet, jij hebt niets te zeggen, jij staat in het onderwijs dus mijn mama zegt dat gij mijn was moet doen, gij hebt meer tijd. Kinderen zelf zitten dan uren bezig met de computer en chatten over de meest idiote dingen. Daar staan we dan, gekwetst en niet begrepen en Jezus vraagt ons het juiste te doen zelfs al is dit kind niet ons eigen vlees en bloed. Aartsmoeilijk, hoe geraken we eruit, door te bidden om inzichten, door gesprekken te hebben met mensen, door de bijbel te lezen. Paulus schrijft zo bijvoorbeeld[11] We horen dat sommigen van u hun werk verwaarlozen, dat ze zich niet nuttig maken maar zich slechts onledig houden met nutteloze bezigheden. [12] In naam van de Heer Jezus Christus dragen wij dergelijke mensen nadrukkelijk op rustig hun werk te doen en hun eigen brood te verdienen. [13] Broeders en zusters, doe het goede, zonder op te geven. Tot daar Paulus.
Dus misschien is het goed kinderen meer te betrekken in het bereiden van het eten in plaats dat we ze tijd geven nutteloos bezig te zijn met spelletjes. Haalbaar werk doen om zo samen aan tafel te mogen zitten. Eigen brood moet verdiend worden zegt Paulus.
De H. Geest, de geest van de waarheid zal ons leiding geven voor ons leven en ons de kracht geven confrontaties te beluisteren om zo voor het juiste te kiezen naar Jezus woorden.
Soms wordt ons hart zo hard dat we nog zeer moeilijk kunnen zien. Ons hart kan hard worden door al de kwetsuren in onze kinderjaren, of tegenslagen later, maar we zijn nu volwassen en we kunnen kiezen. Jezus geeft ons de waarheid, U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden zegt Hij wanneer jullie naar mijn woorden luisteren. We zullen er rustig van worden, tevreden zijn met de situatie.
We kunnen ons hart terug open stellen hoe moeilijk dat ook is. Problemen zullen er altijd zijn en er zullen er altijd nieuw komen.
God heeft een plaats voor ons, we kunnen tegen God zeggen, doe met mij al wat je wil veranderen, opdat ik zo kan groeien. Zo volgen we Gods droom voor ons leven. En zullen we groeien als persoon.
Laat ons niet beledigd zijn als we ergens op gewezen worden. Soms worden we daardoor wakker geschud, het doet ons pijn, maar we kunnen er iets uit leren als we daartoe bereid zijn en God verlangt dat.
Laat ons daarvoor samen het gebed bidden.
God we willen gehoorzaam zijn aan U , : ‘We willen luisteren naar jezus woorden We willen zijn leerlingen genoemd worden, de waarheid en echte bevrijding kennen. Jezus is een rots van confrontaties. Bij wat Hij zegt kunnen we altijd kiezen, kiezen om te begrijpen waar hij ons wil brengen, kiezen om te groeien om een beter mens te worden
We vragen u daarvoor de kracht van de heilige geest. Laat ons luisteren en zoeken naar de echte onveranderlijke waarheid die nooit verandert en laat ons zo in uw genade leven
We smeken u dit alles is Jezus naam, want we weten wat we in zijn naam vragen daar zult u ons bij helpen.
Aan iedereen wensen we een intense zoektocht om in alle omstandigheden altijd de juiste antwoorden te vinden en het juiste te doen, om zo te groeien in waarheid
Bezorgdheid om te kort te komen, maar ook angst om te kort te schieten. Krijg ik wel genoeg of presteer ik wel genoeg? Stel ik wel wat voor, tel ik wel mee? Wat zal er van mij terecht komen – of van mijn kinderen? Duizend grote en kleine zorgen kunnen ons kwellen en plagen en ons leven verpieteren en versomberen. Het woord 'zonde' is hier niet misplaatst. Het is inderdaad zonde van het ons door God toegedachte leven dat we het zo benauwd, het vaak zo weinig vrij en vrolijk kunnen leven. Gevangen als we vaak zijn in een eindeloze bezorgdheid
We lezen uit het evangelie van Matteüs 6, 24-34
Jezus zegt: Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. [25] Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? [26] Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? [27] Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? [28] En wat maken jullie je zorgen over kleding? Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. [29] Ik zeg jullie: zelfs Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen. [30] Als God het groen dat vandaag nog op het veld staat en morgen in de oven gegooid wordt al met zo veel zorg kleedt, met hoeveel meer zorg zal hij jullie dan niet kleden, kleingelovigen? [31] Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?” [32] – dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. [33] Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. [34] Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last
Jezus spoort ons in dit stukje evangelie aan, om stil te staan en te zwijgen, om goed te zien en te horen wat zich aandient. Mindfull bezig zijn. We moeten ons niet altijd voor alles en iedereen verantwoordelijk voelen. Het wezenlijke – dat we leven, denken en zijn – is niet onze eigen verdienste maar verbijsterende gave.
In de huidige samenleving worden we geacht vooruit te willen, te streven naar een toekomst die beter is dan het heden. En die toekomst realiseren we zelf. Jonge mensen willen eerst een huis bouwen met alles erop en eraan, dan zóveel kinderen hebben, niet meer of niet min. De babyborrel is reeds geregeld lang voor het kind geboren wordt. Hoe dikwijls horen we niet: het moet vooruit!
Het christelijk geloof nodigt je uit om niet te vergeten tevreden te zijn met wat je toevalt.
Spiegel je aan de natuur, zegt Jezus. Daar openbaart schoonheid zich zonder nut. God geeft er zijn gaven, zonder tegenprestatie te verlangen. Hij jaagt de angst niet op. Hij schenkt ons een vrijheid waarin niets hoeft te worden nagestreefd, maar alles mag worden ontvangen. Wat je nu al toevalt aan eten en drinken, aan kleding en huisvesting, zie dat toch niet als een tekort dat nog moet worden aangevuld, maar als een begin van overvloed die in het verschiet ligt. Hoeveel mensen klagen niet van teveel op de zolder en wie gaat dat opruimen. We hebben dus blijkbaar teveel, ik kan ervan getuigen.
We maken ons wijs dat vrijheid betekent: van niemand iets nodig hebben, van niets of niemand afhankelijk zijn. Terwijl we net leven van wat ons gegund wordt en niet van wat we verdienen of weten af te dwingen. Liefde en erkenning bijvoorbeeld: levensnoodzakelijke dingen .
Je hoeft nergens te komen, zegt Jezus, het is naar je toegekomen. De gaven die je ontvangen hebt zijn even onuitputtelijk als de God die ze geeft. En hoe meer je daarvan weggeeft, hoe meer je zelf overhoudt.
Paulus zegt ons in de brief aan de Galaten: 'gij zijt geroepen om vrij te zijn' (Gal. 5:13), om te leven als onbekommerde mensenkinderen.
Het kan ons als mooie in de oren klinken, maar al te vaak zit ons leven in het hier en nu inderdaad gevangen in vele bezorgdheden en benauwdheden.
Ook wij zijn maar al te dikwijls – net als de heidenen – bezorgd om vele dingen: wat we zullen eten en drinken, waarmee we ons zullen kleden of wat voor zorgen we ons al niet in het hoofd kunnen halen. En ons eruit losmaken, ons ervan bevrijden, op eigen kracht, dat lukt eenvoudig niet. Levensvreugde en onbezorgdheid laten zich niet als een gebod opleggen. Dat werkt zo niet.
Wie ons probeert op te vrolijken, op te monteren heeft zelf meestal makkelijk praten. Ook zo'n mooi stukje bijbel is op zichzelf niet in staat om ons van onze bezorgdheid te bevrijden. Daarom moeten we om dit stukje bijbel goed te verstaan, zodat het ons wat doet,” iets “met ons doet, weten “wie het is” die ons hier oproept tot dit vrije en onbezorgde leven waarvoor de vogelen des hemels en de leliën des velds model staan.
Het is Jezus zelf die tot ons spreekt . Hij spreekt over het onbezorgde leven niet alleen met woorden, maar met zijn hele bestaan. In dat onbezorgde, onbekommerde mensenleven gaat Jezus ons zelf ons voor; immers Hij bekommert zich niet of nauwelijks om eten of drinken of kleding, maar Hij zoekt éérst, eerst en vooral en met heel zijn bestaan, het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid. Dat zoeken vult heel zijn leven. Dat staat bij Hem op de eerste plaats. Dat is, om zo te zeggen, zijn enige zorg – en daarmee worden alle andere zorgen naar het tweede plan geschoven.
Maar Jezus gaat niet luchthartig doen over ons moeilijk bestaan hier op aarde.
Want hijzelf immers is afgedaald in ons bekommerde en verduisterde bestaan.
We zijn in onze bezorgdheden en benauwdheden, in onze moedeloosheid en neerslachtigheid niet aan onszelf en ons eenzame lot overgelaten. God heeft in Christus naar ons en onze wereld omgezien. We zijn door Hem bezocht en gekend in onze noden en angsten .
We zijn daarin niet alleen gelaten. Dat mogen we geloven. Daarop mogen we vertrouwen en daarvan zien we ook altijd weer tekenen. D.w.z. het blijkt ook altijd weer dat er naar ons wordt omgezien, dat we hulp en kracht ontvangen , misschien soms uit de meest onverwachte hoeken.
En elke dag gaat het zonlicht weer op over ons en onze wereld en bloeien de bloemen en zingen de vogels. Zien we het nog of zijn we te druk bezig? Neen ik ben te ziek om het te zien! Maar wat zegt Jezus ons dan ? We staan er niet alleen voor. We hebben in Jezus een bondgenoot in de nood van het leven.
Want God, ònze God, is een barmhartige en genadige God. Hij trekt zich ons lot aan. Hij daalt af en deelt in onze ellende en narigheden. Hij is onze troost, onze enige en sterke troost; in een krachteloos bestaan is Hij onze kracht en hulp. Krácht, want God is in zijn barmhartigheid ook sterk, ook machtig.
Hij voert ons met een sterke hand uit het land der benauwdheid – als uit Egypteland. Als we in Hem geloven, ons aan Hem toevertrouwen en in zijn geboden wandelen, dan worden we al bevrijd uit al die bezorgdheden waarin ons leven gevangen kan zitten en die ons gemoed kunnen versomberen, onze ziel bedrukken.
Dan begint dat mooie stuk dat we hoorden in het evangelie al waar te worden in ons eigen leven. De vraag om niet bezorgd te zijn is een opwekking die ons toeklinkt vanuit de mond van Jezus en op de weg van verbondenheid met Jezus.
Jezus onze voorganger en ons voorbeeld, maar Jezus ook en allereerst onze Bevrijder! Als hij dat laatste niet was zou er geen beginnen aan zijn, want onze bezorgdheden schudden we niet zomaar van ons lijf. Die kunnen we alleen doorbreken en achterlaten in de kracht, in de overmacht van de Heilige Geest.
Moet een mens dan maar passief afwachten tot de Geest eens lang komt?
Dat is het de halve waarheid. Het komt in ons leven niet allemaal aan op we zelf doen, zelf presteren, maar toch schakelt de Geest onze eigen activiteit niet uit, maar juist in.
Als actieve mensen worden we betrokken in de dienst van God en de naaste. We moeten ook ons eigen leven vorm en inhoud geven, zin geven. We zijn daarin niet volstrekt op onszelf aangewezen.
Ons leven krijgt ook vorm en inhoud. Het ontvangt ook zin – van buiten af. Als een genade. We mogen er zijn, we mogen leven. Jezus vernieuwt en herschept ons leven door zijn Geest. Maar dan moeten we ons niet blindstaren op onze mislukkingen en tekortkomingen, maar hopen en vertrouwen op God. De zorg van mijn leven in zijn handen leggen. Dat doorbreekt en verjaagt de talloze bezorgdheden en bekommernissen.
De zon die over ons en onze wereld is opgegaan is Christus zelf.
En als we niet meer zien of nog niet zien, laat ons dan bidden:
'Zolang Gij nog onzichtbaar zijt / een zon diep in de nacht / roep ik uw nadering reeds uit, / omdat ik u verwacht
