Laten wij eens nadenken over een groep christenen die in de eerste eeuw leefden die ook die ervaring hadden. Zij waren op een overrompelende manier ‘gepassioneerd voor God’ geworden

en dat maakte een grote indruk op hun omgeving, een goddeloze stad. Maar later raakten zij toch die eerste liefde kwijt.

In het begin van het boek Openbaring treffen wij een opmerkelijke passage aan waarin God zich rechtstreeks richt tot zeven prominente kerken van de eerste eeuw. Het boek Openbaring van Johannes is een geschrift waarin God via visioenen aan mensen zijn geheimen onthuld.

Iedereen ontvangt een bemoedigend woord voor wat zij goed hebben gedaan. Maar dan komt waar het op aan komt, verandering voor dingen die niet goed zijn. De eerste gemeente is gevestigd in de stad Efeze, nu gelegen in Turkije. Als we lezen krijgen we de indruk dat er in die tijd in Efeze heel wat Marta’s waren – bezige, dienstbare mensen die voortdurend in de weer waren, maar hun hart kwijt waren.

We lezen u even voor uit Openbaring 2:2-5) [2] Ik weet wat u doet, hoe u zich inzet en standhoudt, en dat u boosdoeners niet verdraagt. Zo hebt u mensen die beweren dat ze apostelen zijn, op de proef gesteld en als leugenaars ontmaskerd. [3] U bent standvastig en hebt veel verdragen omwille van mijn naam, zonder te verslappen. [4] Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven. [5] Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger. Anders kom ik naar u toe en neem ik, als u geen berouw toont, uw lampenstandaard van zijn plaats. Tot daar de tekst.

Deze woorden zijn heel belangrijk voor ieder van ons. Voor iedereen die God kent en liefheeft. De Heer zegt dat wij Hem heel goed gediend

hebben en dat wij zelfs voor Zijn Naam hebben geleden. Hij maakt duidelijk dat het hele goede eigenschappen zijn. Maar ook dat er iets is wat Hem bijzonder dwars zit. Het gebrek aan toegewijde liefde voor Hem en voor elkaar. Hij zegt dat onze liefde niet meer is wat het geweest is.

Maar…. het kan weer worden zoals het was!

Kom terug – dat is de boodschap. Wij ‘verliezen’ onze liefde niet, We

verwaarlozen het.  Als wij zeggen dat wij iets verloren hebben, dan lijkt het alsof het een ongelukkige samenloop van omstandigheden is. Niemand kan er iets aan doen – net zoals het gaat met een sleutelbos die je verliest. Maar God houdt ons verantwoordelijk om de liefde, die Hij over ons uitstort, te onderhouden. Het is onze verantwoordelijkheid het vast te houden en nooit los te laten. God nodigt ons uit om terug te komen. [5] Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger zegt Jezus ons.