Er is geen grotere kracht die de mens ter beschikking staat dan de liefde

We willen een derde maal stilstaan bij de kwaliteit van onze liefde en ons geloven.  

Paulus verklaart in zijn brief aan de Corinthiërs 1 kor 13 hoe God ‘liefde’ intens belangrijk vindt.

[4] De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. [5] Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, [6] ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. [7] Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
Gods oneindige liefde iselk ogenblik van de dag beschikbaar. Hoe zou onze eerste liefde voor Hem kunnen afbrokkelen terwijl Zijn liefde zo volmaakt en trouw is? Maar er is een reëel gevaar voor elke christen.

Door allerlei oorzaken en zonder opzet doven de vlammen van ons geloven soms uit totdat wij alleen maar een beetje gloeiende kool zijn of zelfs wat rook en as.

Waarom verliezen wij onze passie voor God.

 Een priester kiest voor het priesterschap, een jonge vrouw kiest voor het kloosterleven, een student kiest met enthousiasme voor de faculteit theologie. Allen zijn ze geraakt door God en men antwoordt met passie. De eerste ontmoeting met God kan ons in de wolken brengen. Een dergelijke eerste periode kan erg bijzonder zijn. Ik geloof dat de liefde voor God in veel opzichten vergeleken kan worden met de dynamiek aanwezig in een jong huwelijk.

Er is intense blijdschap met de wijding tot  priester of zuster, de theologie student droomt van een zinvolle job, het lezen van de bijbel is intens boeiend. Je leeft in verbondenheid met God.

Maar door de jaren heen kan het allemaal routine worden. De aanvankelijke vreugde verdwijnt beetje bij beetje, tot het moment dat wij ontdekken dat wij onze eerste liefde volledig hebben verloren. En dat gebeurt in ons huwelijk, in onze keuze van het priesterschap of kloosterleven en dat gebeurt in ons geloven.