volg onze podcasts OP: https://www.agapelifebelgium.be/nl/podcast1.html 300 podcasts die steeds vernieuwen!
23-12-2013
Johannes 1,1-18 Het woord is mens geworden
Johannes 1,1-18 Het woord is mens geworden
[1] In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. [2] Het was in het begin bij God. [3] Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.*[4] In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. [5] Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. [6] Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. [7] Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. [8] Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht: [9] het ware licht, dat ieder mens verlicht en naar de wereld kwam. [10] Het Woord was in de wereld, de wereld is door hem ontstaan en toch kende de wereld hem niet. [11] Hij kwam naar wat van hem was, maar wie van hem waren hebben hem niet ontvangen. [12] Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden. [13] Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God. [14] Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader. [15] Van hem getuigde Johannes toen hij uitriep: ‘Hij is het over wie ik zei: “Die na mij komt is meer dan ik, want hij was er vóór mij!”’ [16] Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt. [17] De wet is door Mozes gegeven, maar goedheid en waarheid zijn met Jezus Christus gekomen. [18] Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is,* die aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen.
De evangelist Johannes is een aangeraakte mens, een mens, die ons deelgenoot wil maken. Deelgenoot wil maken, opdat wijzelf ook ziende mensen kunnen worden.
De evangelist verlegt het begin van zijn verhaal over Jezus naar de peilloze diepte van God zelf. Het is alsof de evangelist ons wil vertellen, dat hij, door met Jezus te leven, teruggebracht is tot de meest essentiële vragen in het leven: Vanwaar kom ik, waar ga ik naartoe? Waar vindt de mens zijn oorsprong en waartoe is hij bestemd? Johannes refereert aan het scheppingsverhaal omdat hij in Jezus een mens gezien heeft naar Gods beeld en gelijkenis.
Er is ook díe werkelijkheid: de wereld van het nu, het donkere, de duistere wereld, die, geconfronteerd met het licht en deze confrontatie niet verdraagt. De wereld die zich met hand en tand verzet, zich afsluit voor het licht, bang is voor het licht dat waarheid brengt en zich daarmee opsluit in het donker.
Stellen wij ons voor in Johannes plaats: Wat moet het niet zijn geweest om met eigen ogen te zien, dat het kwaad geen vat op Jezus had. Wat moet het zijn geweest om te zien hoe zelfbewust én nederig tegelijkertijd deze man zijn weg ging, aanrakend, liefhebbend, confronterend, over God als zijn Vader sprekend. Wat moet het zijn geweest om iemand te horen zeggen: ik ben de weg, de waarheid en het leven, wie mij ziet, ziet de Vader. Wat moet het zijn geweest om bij Iemand te zijn die zich zo met God waagt te verhouden. Bij iemand te zijn, die niet opgehouden is te beseffen dat we het leven ontvangen hebben uit Gods hand en dat wij Gods kinderen zijn.
Het woord, dat scheppende woord van het begin, het woord dat om antwoord vraagt, is vlees, is persoon geworden. Het is Jezus, een mens, die ons bij God brengt, een mens die onder ons is komen wonen. Een mens die laat zien waartoe wij bestemd zijn en waar we naartoe gaan.
Kunnen wij als Johannes worden aangetrokken door deze Jezus, en zien dat het mogelijk is een antwoord te geven .
Soms ervaren we ook dagen van donkerte, zelfs als gelovige. Dingen zijn zinloos, leeg, het leidt nergens naartoe.
In die ervaringen van donker klinkt er een stem: Er moet licht zijn! Deze stem gaat in tegen het duister, de leegte, de zinloosheid . Het verheft zijn stem tegen de wanorde, verzet zich tegen alles wat donker is.
In het evangelie lezen we : In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen.
Hoe dikwijls hebben we nog gesprekken waarin het woord leven gevend is?
Wanneer is het woord nog licht voor ons?
Jezus heeft dit woord van God ‘er moet licht zijn’ opgenomen, gedragen en geleefd. Naar hem kunnen wij ons richten . Zijn woorden zullen ons licht brengen. Met Gods genade en de kracht van de heilige Geest kunnen we dan in het licht leven . Zo brengen we Gods liefde en licht ook bij onze naaste .
Ons leven hier is niet leeg en zinloos maar boordevol leven en licht wanneer we ons tot Hem richten. Aan ons de keuze.
Heer,
Als gelovigen willen we licht zien en willen we ook licht zijn. Geef ons de kracht te kiezen voor U, vandaag en elke dag van ons leven.
Laat ons deze keuze niet uitstellen of niet oppervlakkig beleven.
We willen intens in verbondenheid leven met u en uw genade aannemen.
Wij bidden u Heer verhoor ons gebed.
Heer onze God
Onze oorsprong ligt bij U en onze bestemming is te worden zoals Jezus.
We willen leven in uw licht, die liefde, goedheid en waarheid uitstraalt.
Wij vragen u Heer om alle mensen die nu luisteren Uw genade te schenken opdat ze het licht mogen zien. Laat hen op zoek gaan naar u en u ook vinden.
Wij bidden u Heer verhoor ons gebed.
Om goed te bidden moet de mens in de waarheid staan, in het licht, zodat het kwade , de duisternis, geen kans krijgt.
Door het lezen van het evangelie kunnen we bewuster in relatie leven met God om zo zijn genade te ontvangen en zijn licht
Kunnen we God genoeg kennen om Hem te vertrouwen? Kunnen we God genoeg kennen om Hem te beminnen en Hem te gehoorzamen in alles wat Hij ons vraagt?
We lezen uit het evangelie van Johannes 14,21-27
[21] Wie mijn geboden kent en zich eraan houdt, heeft mij lief. Wie mij liefheeft zal de liefde van mijn Vader en mij ontvangen, en ik zal mij aan hem bekendmaken.’ [22] Toen vroeg Judas (niet Judas Iskariot) aan Jezus: ‘Waarom zult u zich wel aan ons, maar niet aan de wereld bekendmaken, Heer?’ [23] Jezus antwoordde: ‘Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen. [24] Maar wie mij niet liefheeft, houdt zich niet aan wat ik zeg, en wat jullie mij horen zeggen, zijn niet mijn woorden, maar de woorden van de Vader door wie ik gezonden ben. [25] Dit alles zeg ik tegen jullie nu ik nog bij jullie ben. [26] Later zal de pleitbezorger, de heilige Geest die de Vader jullie namens mij zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat ik tegen jullie gezegd heb. [27] Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
‘Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen”.
Dit wonen in ons zou toch vreugde moeten geven in ons gelovig leven. Maar hoe komt het dan toch dat we zo weinig vreugde ervaren. Zijn we misschien niet nederig genoeg, niet open voor Gods plan met ons leven.
Niets in het leven kan meer belangrijk zijn, dan onze verbondenheid met God. Van daaruit ontstaat al het andere, onze liefde, ons omgaan met mensen, ons reageren op onmacht, pijn en dood.
Het kennen en waarnemen van Gods kwaliteiten is de sleutel tot alle andere dingen in het leven. Maar hoe komen we zo dicht tot God.
Vooreerst moeten we Hem willen kennen en zoeken, dat is een groeiproces dat nooit ophoudt en enorm boeiend is.
Eens we geloven en vertrouwen, dat God een plan heeft met ons leven, zal het nooit meer hetzelfde zijn.
God wil niet alleen dat we Hem leren kennen, Hij verlangt naar een intiem verbond, een genootschap en broederschap met ons, daarvoor kwam God als mens op aarde, Jezus Van Nazareth. Hem moeten we volgen.
Het intiem verbond dat God met ons wil moeten wij zelf ook willen en verlangen. Niets komt vanzelf, daarom moeten we daarover spreken met God en ons beschikbaar stellen, nederig in het leven staan en zoeken wat Zijn plan is voor ons leven.
Gods maakt zich kenbaar aan ons in zijn Zoon Jezus. Hij spreekt de woorden tot ons om God te leren kennen. Door zijn dood en de verrijzenis ontvangen we de H. Geest die ons kracht geeft en leiding.
Hoe meer we God kennen, hoe meer vrede, vreugde, liefde, en geluk we ervaren. Het gaat hier echter niet over wereldlijke waarden van geluk, het hebben van materiële rijkdom, mogelijkheden en gezondheid.
Tot de profeet Jeremia zegt God over zijn volk: [11] Mijn plan met jullie staat vast, Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven. [12] Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren. [13] Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken. (Jeremia 29,13)
God spreekt ook zo tot ons, vooral in moeilijk momenten. Maar wij zien dikwijls Gods beloften in termen van rijkdom en geluk, antwoorden op onze vragen, genezing, oplossingen voor al onze problemen. Dat is niet wat God hier bedoelt. Hij zegt ons dat we zullen voelen dat Hij aanwezig is. Zo ook terwijl wij in verdriet of moeilijkheden zitten, Hij zal ons kracht geven, we zullen niet ten onder gaan, we zullen inzichten krijgen als we zoeken.
Johannes schrijft ons dat Jezus ook spreekt over een pleitbezorger. Hij zegt: [26] Later zal de pleitbezorger, de heilige Geest die de Vader jullie namens mij zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat ik tegen jullie gezegd heb. Tot daar de tekst.
We zullen dicht bij God zijn, wanneer de H. Geest ons leven controleert en ons bovennatuurlijk inzicht geeft. Maar aan ons de keuze om Jezus toe te laten in ons leven en hem te aanvaarden als onze redder. Zijn woorden zijn het referentiepunt waar we ons altijd kunnen naar richten.
Paulus zegt daarover:
[14] Een mens die de Geest niet bezit, aanvaardt niet wat van de Geest van God komt, want voor hem is het dwaasheid. [15] Maar een mens die de Geest wel bezit, kan alles beoordelen
Zonder Jezus is het onmogelijk de geestelijke waarheid te behouden
Onlangs vroeg ik aan iemand welk is uw referentiepunt in uw leven, hoe onderscheid u het juiste van het onjuiste. Ik vertrouw op mezelf was het antwoord. Zo was het ook vroeger voor mij. Maar nu weet ik beter. Jezus woorden zijn nu mijn referentiepunt en zijn antwoord is altijd juist. Het is ook veel gemakkelijker, het geeft me veel meer vreugde en zekerheid, minder angsten. Zo weet ik dat ik ooit het eeuwig leven krijg. Jezus heeft dat belooft aan allen die in hem geloven. Mijn angsten op het moment van ziek zijn zullen aanwezig zijn, maar het zal niet vernietigend zijn, dat weet ik nu al, want ik heb een toekomst waar ik kan naar kijken.
Psalm 119 zegt : Uw regels wil ik overdenken,het oog op uw paden gericht, Ik verheug mij in uw wetten,uw woord zal ik niet vergeten
Lieve God Geef mensen die alles in het leven banaal vinden de kracht om U te zoeken, want in de ontdekking van U ligt het antwoord op zin van het leven hier op aarde.
Lieve God geef de gelovigen die pijn en machteloosheid ervaren de kracht om die onmacht in uw handen te leggen en zich terug te richten naar U. Geef hen inzicht om nederig te zijn zonder schuld op zich te laden en geef hen de kans om door mensen een weg te vinden de wonden te helen.
Lieve God geef ons mensen die uw woord kunnen verkondigen op de juiste plaats , op het juiste moment bij de mensen die het juist nodig hebben omdat ze iet zoeken dat meerwaarde geeft in hun leven.
Lieve God, Raak mensen, laat hen iets begrijpen van uw woorden ook al slagen ze bij wijze van proef de bijbel open zoals het toevallig valt. Geef hen op die toevallige bladzijde inzichten die ze net nodig hebben.
Wanneer we willen dat niemand twijfelt aan wat we zeggen dan zweren we bij iets dat hoger is dan onszelf. We zweren opdat men zou geloven wat ik te vertel. God deed dat ook aan Abraham bij de belofte van een zoon.
We lezen u uit Hebr 6, 13-18
Toen God aan Abraham zijn belofte deed, kon hij bij niemand zweren die hoger was dan hijzelf, en dus zwoer hij bij zichzelf: [14] ‘Ik zal je rijkelijk zegenen en je talloze nakomelingen geven.’ [15] En zo heeft Abraham, dankzij zijn standvastig vertrouwen, gekregen wat hem beloofd was. [16] Mensen zweren altijd bij iemand die hoger is dan zijzelf, en met hun eed bekrachtigen ze de waarheid en beëindigen ze elke twist. [17] Toen God de erfgenamen van de belofte ervan wilde doordringen hoe vast zijn voornemen was, stelde hij zich op dezelfde manier met een eed garant. [18] Met deze twee onomkeerbare daden – die uitsluiten dat God liegt – heeft hij ons krachtig moed in willen spreken. Onze toevlucht is het vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt.
God zegt , twijfel niet aan mij, ik breng u de waarheid. En omdat er niets groter is dan God zelf zwoer hij bij zichzelf dat Hij ons wil zegenen en kansen geeft om vruchtbaar te zijn. Aan ons om God standvastig te vertrouwen. Het gaat hier niet over zwanger worden, maar over iets veel ruimer, vruchtbaar zijn in ons leven, vruchtbaar voor anderen en dat kan op vele manieren
Abrham had vertrouwen, wachtte lang en verdroeg geduldig, deze woorden kunnen we meermaals herhalen, vertrouwen wachten en geduldig zijn, vertrouwen wachten en geduldig zijn, vertrouwen wachten en geduldig zijn.
We moeten genieten van hetgeen zich vandaag aandient. We kunnen God niet vragen dingen vlugger te doen dan wat goed is voor ons. We moeten willen wat God wil en door die bereidheid moeten we wachten. Ongemakken en tegenslagen verdragen en geduldig wachten op wat God wil voor ons leven. Dat is soms onduidelijk, we willen antwoorden op onze vragen, maar heb vertrouwen zegt God ons. Ondertussen vraagt hij ons onze dag mooi maken door vruchtbaar te zijn voor anderen. En dat zullen we kunnen. God beloofde dat, niet alleen aan Abraham , hij belooft dat ook aan ons. Hij zal ons rijkelijk zegenen en vruchtbaar laten worden.
Als wij onze hoop opgeven dan verbreken wij het contact en de kracht die we van God ontvangen. We moeten hoop hebben. Als we daaruit stappen zijn we verbroken. Hoop is het anker van de ziel . We willen zo dikwijls alles verklaren en weten. We leunen zo dikwijls op onze gevoelens. Niet dat weten en gevoelens niet belangrijk zijn, maar als we daarvan afhankelijk zijn, dan zijn we zeer zwak, want als we het niet weten zijn we totaal verloren. Als we ons niet goed voelen, zien we geen toekomst meer. Dat is toch geen kwalitatief leven. Daarom onze aandacht op Hoop. De hoop is het anker dat ons aan God vasthoudt. De hoop is onze zekerheid, het anker van onze ziel.
De ziel is het meest innerlijke deel van onszelf, het deel dat onze geest en lichaam verbindt. De ziel vertelt veel over onszelf . Ons voelen , denken, doen, onze wil, emoties, ons denken. Ons leven hangt erg af van wat we voelen, willen, denken, doen.
God wil dat we afstappen om afhankelijk te zijn van ons denken, voelen, willen. Hoop brengt de beloften van God tot ons. Als we bidden moet we blijvend in contact zijn met God . Dat is hoop. Zo kan God ons bereiken zelfs al voelen we ons bijzonder klein, hij is daar en geeft ons kracht. Met hoop voelen we ons heel erg normaal, goed in ons vel, wat er ook gebeurt. Maar daarvoor moeten we in contact blijven met God.
God wil dat ons leven zin heeft en wij moeten dat realiseren door hoop het anker te laten zijn voor ons leven.
Wanneer een boot aan anker ligt, dan is de boot stabiel, het geeft zekerheid, er kan niet veel gebeuren. Dat beeld willen we even gebruiken. De boot is verbonden met het anker door een kabel. Het geeft de boot de mogelijkheid wat naar links en rechts te gaan, maar als de boot te ver zou afglijden houdt het anker hem stevig en veilig vast. God wil ons ook een veiligheid geven , dicht bij hem. We hebben speelruimte, maar als we te ver gaan dan zou de verbinding kunnen verbreken , de veiligheid met God ons anker in ons leven, onze hoop, ons heden en onze toekomst.
Wanneer de verbinding verbroken is zijn we losgeslagen, moeten we alles zelf waar maken, God kan ons niet meer bereiken en kan geen veiligheid meer geven. Hoop is het anker dat ons verbindt met God, laten we dat niet verbreken. We hebben de belofte van God. God houdt ons graag dicht bij hem. Maar wij zijn vrij. Als we onze hoop blijven vasthouden houdt God ons vast.
Onze toevlucht is vast te houden aan de hoop op wat voor ons in het verschiet ligt. Als we bijna verdrinken houdt God ons recht zoals de boot die verbonden ligt aan het anker. Onze hoop is ons anker, onze verbinding met God. Maar hoop is natuurlijk niet genoeg, we moeten ook iets doen, laat ons daarvoor bidden.
God we willen niet achterom kijken maar naar de dag van morgen, Want in elke nieuwe dag, ligt door U nieuwe hoop verborgen. Al lijkt de toekomst zo onzeker, maakt het soms een beetje bang. We hebben vertrouwen in U en blijven geloven in uw liefde voor ons en in uw plan met ons leven. We willen ons leven daarom in uw handen leggen in het grote geloof en vertrouwen dat u ons zal leiden elke dag opnieuw en opnieuw.
