Johannes 12,20-28 Jezus spreekt over  ons vruchtbaar zijn xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Alleen al het verlangen naar God is het begin van geloof.

  [20] Nu was er ook een aantal Grieken naar het feest gekomen om God te aanbidden. [21] Zij gingen naar Filippus uit Betsaïda in Galilea, en vroegen hem of ze Jezus konden ontmoeten. [22] Filippus ging dat tegen Andreas zeggen en samen gingen ze naar Jezus. [23] Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. [24] Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. [25] Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. [26] Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.
     [27] Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen. [28] Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en ik zal mijn grootheid weer tonen.’

De Grieken vragen om Jezus te ontmoeten. Ze zijn dus in Hem geïnteresseerd. Ze hadden belangstelling en bewondering. Als ik ondervind dat mensen in mij geïnteresseerd zijn en mij waarderen, dan stijgt mijn eigenwaarde. Ik zou dan al van alles willen doen voor die mensen, niet omwille van hen, maar omwille van mijn eigen eer en glorie. Maar wat doet Jezus?

Niettegenstaande Jezus doodsbang is  en weet wat er staat te gebeuren,  blijft Hij  gefocust op de wil van zijn Vader.

De liefde van God bestaat in een zelfgave.. Door de marteldood zal Jezus zich voegen bij de meest ellendige, de verst verwijderden onder de mensen. Een graankorrel kan geen vruchten dragen, tenzij hij in de aarde valt en sterft. Jezus wordt zo tot majesteit verheven lezen we in vers 23. Zijn ware aard komt tot uiting in zijn eigen lot: Hij is een mens die de grondslag voor zijn bestaan niet legt in zichzelf, niet  in zijn rechten of in zijn reputatie, maar in God.

De weg die Jezus hier gaat, is een voorbeeld voor ons. Als wij tot elke prijs vasthouden aan ons eigen leven, zullen wij het verliezen. Als wij meer vasthouden aan Jezus dan aan onszelf, opent zich voor ons een weg naar eeuwig leven. Hem dienen betekent niet slechts dat wij iets van Hem kunnen leren. Wij dienen Hem pas volledig als we ook volledig delen in zijn lot

Delen in het  lot van Jezus hoe moeten we dat dan doen.? Bewonderen wij Jezus enkel als geweldige Profeet met buitengewone gaven of betekent Hij meer voor ons.

Hoe reageren wij erop dat Jezus voor ons tot het uiterste is gegaan? Met belangstelling, bewondering? Luisteren we naar  wat Hij ons wil zeggen? Openen wij ons hart en gaan we op zoek ?

In hoeverre is de gelijkenis van de graankorrel  van toepassing op mijn eigen leven? Ben ik bereid om aan God te vragen: “Schenk mij de gave om mijzelf te geven aan anderen.” Onszelf geven aan anderen wil niet zeggen zelf te gronde gaan.  Dat wil Jezus voor ons niet, in geen geval. Het wil zeggen  op de juiste manier geven  waardoor we altijd in staat te blijven een blije helpende en positieve persoon te zijn.

Delen met Jezus lot is mezelf geven aan anderen, vruchtbaar willen zijn.

Het is niet altijd gemakkelijk. Het is willen en niet kunnen. Vruchtbaar willen zijn en niet zien hoe het moet

Het enige dat we dan moeten doen is bidden. Vraag aan Jezus dat hij laat zien wat te doen.

Jezus Lot delen is aanvankelijk niet iets groots, dat verlangt Jezus niet van ons.

Voor mij was het  samen bidden, spreken, uitspreken, mensen ontmoeten, de juiste keuzes maken om niet consumerend bezig te zijn. Blij zijn met eenvoudige dingen. Blij zijn met wat zich onverwachts aandient.

Soms is er ontgoocheling en eenzaamheid, maar soms zijn er ook onverwachte en zeer vruchtbare ontmoetingen.

Jezus lot delen is iets dat ons overkomt als we ons hart openen, als we onze talenten willen inzetten, als we vruchtbaar willen zijn. Het is  voor iedereen verschillend en voor Jezus is ook het meest eenvoudige, belangrijk, zoals vriendelijk en dankbaar zijn voor mensen die voor ons zorgen.

Jezus zegt ons :Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. De vrucht van onze vriendelijkheid is de blijheid die ontstaat bij anderen 

De vruchten van ons hard werken is het slagen in een examen om zo later iets te kunnen bieden , het is  slagen in een project tot nut van anderen of het ontvangen van een eerlijk loon voor eerlijk werk waardoor ik mijn eigen kinderen kan geven wat hen toekomt en mogelijk goede projecten financieel kan steunen. Vruchten dragen is sterven aan onszelf, sterven aan onze ‘ik’ Het  is een dagdagelijks keuze voor anderen in  het meest eenvoudige tot in het meest ingewikkelde.

Jezus vraagt niet veel van ons, laten we daarom blij en dankbaar zijn met wat door Jezus zin geeft aan ons leven.

Lieve God , we danken u voor uw Zoon.

Geef ons de moed om te zoeken naar wat Hij ons wil vertellen. We willen uw wil doen , dat wat U verlangt voor ons leven.

Laat niet één iemand, die u graag wil ontmoeten, alleen. Geef haar of hem de kracht om terug te bidden bij het opstaan en slapen gaan, een eerste stap om zo verder te groeien in de verbondenheid met U

We weten dat u ontmoeten niet in grootsheid gebeurt, maar in stilte . Geef ons de aandacht voor die stilte, leer ons beminnen en dienen en zo zien waar U aanwezig bent

Wij bidden u Heer verhoor ons gebed