Lukas 10,25-37: Barmhartige Samaritaan

[25] Er kwam een wetgeleerde die hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: ‘Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ [26] Jezus antwoordde: ‘Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?’ [27] De wetgeleerde antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.’ [28] ‘U hebt juist geantwoord,’ zei Jezus tegen hem. ‘Doe dat en u zult leven.’ [29] Maar de wetgeleerde wilde zich rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: ‘Wie is mijn naaste?’ [30] Toen vertelde Jezus hem het volgende: ‘Er was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. [31] Toevallig kwam er een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. [32] Er kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem heen. [33] Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. [34] Hij ging naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. [35] De volgende morgen gaf hij twee denarie aan de eigenaar en zei: “Zorg voor hem, en als u meer kosten moet maken, zal ik u die op mijn terugreis vergoeden.” [36] Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer van de rovers?’ [37] De wetgeleerde zei: ‘De man die medelijden met hem heeft getoond.’ Toen zei Jezus tegen hem: ‘Doet u dan voortaan net zo.’

En dan gebeurt er iets onverwachts, Er ligt daar iemand , iemand heeft plotseling en ongevraagd hulp nodig. Dat hadden we meestal liever vermeden. Nu wordt onze aandacht naar de andere getrokken. Lastig, ik kon niet kiezen voor wat er gebeurt, het is er plots. Hoe ga ik daar mee om? Allerlei flitsgedachten gaan door mijn hoofd, ik heb geen tijd, ik heb iets anders en dringends te doen.

Ga ik er ook met een boog omheen? ….

Als mensen vertellen over wat ze te lijden hebben , heeft iedereen medelijden. We zijn meestal niet ongevoelig voor wat anderen doormaken.

Toch kiezen we er soms voor de anderen niet te helpen. Als we er echt over nadenken weten we dat we niet juist handelen, maar we durven er niet over na te denken, want we hebben geen tijd. We zijn zo sterk bezig met de zorg voor ons eigen leven, we kunnen soms amper onze eigen zaken in orde krijgen.

Levinas , de joodse filosoof zegt : de grootste daad van verantwoordelijkheid voor de ander bestaat erin de ander in zijn sterven niet alleen te laten.

We gaan even terug naar het verhaal, 2 mensen lopen voorbij, ze doen niets, sterf alleen is dan het gevolg. Ja, zo heb ik het niet bedoeld, maar het is wel de realiteit. De Samaritaan zoekt naar een oplossing, hij geeft wat deze mens dringend nodig heeft en gaat dan op zoek naar hulp bij anderen, hij betaalt en verdwijnt, maar hij belooft ook meer te betalen indien nodig. Hij ziet dus naar de toekomst van die man. Met andere woorden hij neemt het echt ter harte. Het gaat dus niet om zijn eigen eer en glorie, zo van : zie eens hoe goed ik ben. De Samaritaan beslist verder te gaan met zijn eigen leven, maar toch neemt hij 100% zijn verantwoordelijkheid voor wat hier toevallig gebeurt.

Door het lijden van de andere worden we opgeroepen tot naastenliefde

Door onverwachte gebeurtenissen worden we opgeroepen onszelf te overtreffen. Denken we aan ons kind dat we in liefde verwekt hebben , we hebben gedroomd van een perfecte baby, maar ons kind blijkt gehandicapt , of is niet zo intelligent als verwacht. Dan wordt het ouderschap een roeping en niet enkel een vervullen van eigen dromen en verlangens. Geen gemakkelijke taak.

De Samaritaan vraagt hulp aan anderen , hij betrekt er anderen bij. We leven hier op aarde niet alleen. Maar hij zadelt anderen niet op met de zorg, neen hij gaat ervoor betalen, hij houdt contact. Het is geen 50 - 50 % verantwoordelijkheid. De Samaritaan vraagt hulp maar neemt 100% zijn verantwoordelijkheid .

Dat vraagt Jezus ook van ons . We zijn 100 % verantwoordelijk voor de kwaliteit van ons leven hier op aarde. We moeten ons allen 100% inzetten voor de anderen, onze partner, onze kinderen, onze familie onze vrienden en onze naaste, zonder iets terug te verwachten. Dat kunnen we alleen als we leven in verbondenheid met God en in de kracht van Zijn heilige Geest.

Als iedereen zo zou handelen dan zou de wereld er anders uitzien, spijtig is dat niet de realiteit. Daarom is geloven in God zo belangrijk, door Hem zijn we tot meer in staat.

Het verhaal van de barmhartige Samaritaan confronteert ons ook met heden en toekomst. We moeten mensen helpen, maar we moeten ook zoveel mogelijk voorkomen dat er in de toekomst onrechtvaardigheden gebeuren die zich herhalen. Niet opnieuw een dode op de weg. Daarom is iedereen zo belangrijk, waar we ook werken, thuis als moeder aan de haard, als leerkracht in het onderwijs, mensen in de wetenschap, overheid en politiek.

Misschien denken we nu, ja, ok, de Samaritaan we kennen het verhaal, maar ik heb geen tijd, ik ben op weg naar mijn werk, naar een vergadering, ik moet nog dit en dat.

Daar gaat het over. Hoe zijn we daar aanwezig en wat is ons doel.

We moeten de barmhartige Samaritaan in ons leven plaatsen van elke dag, van elk moment. We hebben allemaal verantwoordelijkheden in heden en toekomst. We moeten daarvoor al onze talenten inzetten. We moeten appél durven maken op de andere, samenwerken, ons 100 % inzetten, het goede doen en betrokken blijven tot het einde toe

Goedheid moet tot rechtvaardigheid leiden. Goedheid en rechtvaardigheid voor degene die ik zie en degene die ik niet zie. De zorg voor een ander zou de ziel moeten zijn van elk bedrijf , elke school, elk gezin, elke politiek , wat ook onverwachts op onze weg komt.

Laat ons bidden:

We bidden u God om ons gebed te aanhoren, geef ons kracht

we bidden voor degene die lijden,

We bidden opdat we onze verantwoordelijkheid zouden opnemen voor degene die lijden.

We bidden opdat we verantwoordelijkheid nemen om onrecht dat lijden veroorzaakt, te voorkomen

We bidden voor een maatschappij die bekwame leiders kiest .

We bidden dat we met zijn allen doen wat de Samaritaan deed.