In de vorige uitzending verbleven Paulus en Barnabas in  Ikonium , het huidig Konya een stad in het zuidwestelijk deel van Midden-Turkije.

Wanneer ze kwaad werden aangedaan trokken ze verder naar Lystra   35 km ten zuidwesten  van  het vroegere Ikonium.

In Lystra genas Paulus een man die vanaf zijn geboorte verlamd was geweest aan zijn voeten. Dit wonder bracht de hele stad in rep en roer; men dacht dat de goden tot hen waren neergedaald in mensengedaante! "De goden zijn in mensengedaante tot ons neergedaald"  lezen we  in handelingen 14 vers 8

Omdat Paulus degene was die het woord voerde (14:8-12)  zagen ze hem als  Hermes,  de boodschapper der goden, god van de handel en de reizigers.

De kleine, welbespraakte en beweeglijke Paulus  kon niemand anders zijn dan Hermes zeiden de mensen.

In Barnabas zagen ze Zeus., de oppergod.  Barnabas zal  niet zoveel gesproken hebben als Paulus. Hij was  veel stiller.  Hij moet natuurlijk Zeus zijn, want rust, statigheid en waardigheid behoorden volgens het Oosterse denken bij de hoogste god .

Ter ere van hen werd er een offerceremonie op gang gebracht. Toen Paulus en Barnabas daarvan hoorden, scheurden zij hun mantels. Goden? Nee, net als zij waren zij gewone mensen van vlees en bloed! Ze moesten ophouden met dit gedoe en zich bekeren tot de levende God, de Schepper van de hemel en de aarde, de zee en al wat erin is (vs. 13-18).

Toen kwamen er Joden vanuit Ikonium, de plek waar Paulus en Barnabas gepredikt hadden.

Uit Jaloezie waren ze Paulus en Barnabas nagereisd.

De jaloerse joden  praatten in op de menigte om de 2  te stenigen, en de stemming sloeg meteen om.

Paulus werd beetgepakt en de stad uitgesleept, waar hij gestenigd werd. In de veronderstelling dat hij dood was, liet men hem liggen. Toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij echter op en ging opnieuw de stad binnen.

 Door die steniging was  de apostel er erg aan toe. Zijn vrienden waren toen in een grote kring om hem heen gaan staan, anders had hij het er niet levend afgebracht. [1] Toen Paulus na zijn steniging eindelijk toch weer overeind krabbelde, zou je denken dat hij zo gauw mogelijk zich uit de voeten zou maken.  Gauw weg zijn uit Lystra waar hij er het ternauwernood  levend had afgebracht. .  Maar wat lezen we? Hij gaat de stad weer binnen. Hij zoekt het hol van de leeuw weer op.

 Paulus moet behoorlijk verwond geweest zijn en veel pijn hebben gehad. Toch lezen we alsof het een vakantiereisje was: de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe. Dat is een afstand van meer dan 100 km! Hij heeft  zich in Lystra maar één nacht  gegund om wat op verhaal te komen. Je kunt beslist niet zeggen dat Paulus een lafaard was.

De volgende dag vertrok hij dus met Barnabas naar Derbe (vs. 19-20). Derbe ligt zuidelijker van Lystra richting het tarsus gebergte in het huidige Turkije.

Van het verblijf in Derbe wordt ons niet zoveel meegedeeld, behalve dat zij daar het evangelie verkondigden en veel discipelen maakten (14:20b-21). Het lijkt erop dat zij in Derbe geen noemenswaardige tegenstand hebben ontmoet. Zij brachten veel tijd door met leerlingen

Na hun verblijf in Derbe keerden zij in omgekeerde richting terug naar Lystra, Ikonium en Antiochië in Pisidië om de discipelen te versterken en hen te vermanen in het geloof te blijven. Ook kozen zij in elke gemeente oudsten, die over de kudde moesten waken (vgl. Hand. 20:28). Nadat zij hen onder bidden en vasten aan de Heer hadden opgedragen, reisden zij verder.

Nadat zij in Perge het woord hadden gesproken, trokken zij een 30 tal km verder naar Attalia (het huidige Antalya) en per schip voeren zij af naar Antiochië,  waar ze verslag uitbrachten over hun eerste missie tocht, en hoe God  voor de heidenen de poort opende van het geloof(vers27)

En zij verbleven nog lange tijd met die leerlingen

Zo’n vijf jaar lang waren zij onderweg geweest, om met gevaar voor eigen leven het evangelie te verkondigen.

Er zijn christenen die nog altijd  vele verdrukkingen moeten ondergaan. Zij lopen werkelijk de kans gedood te worden, als zij openlijk voor het geloof in Jezus uitkomen. En zelfs in landen waar het christendom erkend is, worden christenen soms vervolgd of moeten ze in het geheim elkaar ontmoeten. Ze moeten daarvoor liegen tegen hun familie os ze worden uitgestoten uit de familie en komen alleen te staan. Laat ons dus dankbaar en blij zijn dat wij hier vrij zijn om te mogen en te kunnen geloven. Laat ons dan ook meer moeite doen om over ons geloven te spreken het kan erg belangrijk zijn van jongeren en mensen die in een uitzichtloze situatie leven.

Nog belangrijker dan onze woorden zijn onze daden . Heb elkander lief zoals ik u heb lief gehad zegt Jezus ons.

En in de eerste brief van Johannes hoofdstuk 4 lezen we: Wij hebben lief, omdat Hij ons het eerst heeft liefgehad. Maar als iemand zegt dat hij God liefheeft, terwijl hij zijn broeder haat, is hij een leugenaar. Want als hij zijn broeder, die hij ziet, niet liefheeft, kan hij God niet liefhebben, die hij nooit heeft gezien. – 1 Johannes 4:19-20