DE AARDSCHOK.

Leon wist één ding zeker: hij zou die reusachtige zilveren sigaar zeker missen, maar liet het, nù en hiér ,op deze rustige uithoek van de plage ,met zijn schone lief, niet aan zijn hart komen. De oorlog was nog niet voor vandaag, wat meester Denolf ook mocht zeggen ! Hij gleed op zijn hukken de gladde brede arduinboord van de dijktrap af, het warme witte zand in. Joelend volgde Olga zijn voorbeeld zonder acht te slaan op haar opwaaiende bloemenrokje en haar zondagse roze-broek-met-kantjes. In een flits moest Leon versteend aan de zoutpilaar van Sodom denken, tot z'n "vlam" hem beneden speels bij de pols greep en hem rennend de zachte glooiing aftrok, zee-toe. Hij voelde zijn verliefde kalvenhart wild opspringen door deze plotse blijk van ware trouw.

    Maar juist toen ze hand in hand voorbij een kuil liepen ,waarrond een dreumes met zijn emmertjes fier een driehoog zandkasteel had gebouwd, sloeg een schok door hun benen! En boem, daar lagen ze! Het fort zakte in, het luid kelende ventje in zijn diepe put half bedelvend. Verdwaasd keek Leon op toen een nieuwe schok het fijne zand rondom deed opwervelen als een grondmist. Bij de derde daver zag hij hoe de branding omkeerde en een paar hoge baren van het strand af de zee inrolden...

    Even was het doodstil maar toen brak plots de paniek uit. De baders voor het Westend-Palace vluchtten pletsend de golven uit naar de veiligheid van het harde strand. De bomma's kropen haastig recht en trokken hun krijsende kroost beschermend tegen zich aan om dan met bevende benen naar de dijk te strompelen. Een paar minuten later lag het strand verlaten. Na een ogenblik van verbijstering renden ook Leon en zijn lief niet-begrijpend de dijk op, terug naar de "Lac aux Dames”.

     "Wedden dat de munitiedepot van het nieuwe militair kamp ontploft is ?!" Maar zijn Olgatje scheen het niet te horen. En vreemd genoeg: er viel geen zwarte rook te bespeuren boven de duinen, zoals destijds bij de dood van zijn vader...Gejaagd wilden ze Briek hun geheimzinnig avontuur vertellen. Maar in de bar onder het zwembad stond deze ,zijn getaand gezicht vaalbleek, eindeloze vloeken te braken: een dun waterstraaltje spoot uit de rand van de middenste pantserruit, hoog over de toog weg,de zaal in...     

     De pret was eraf. Leon maakte zich stilletjes uit de voeten. Hij wist het nog niet, maar hij had zojuist een aardschok meegemaakt van vijf komma negen op de Richterschaal. Aardschok die tot in het verre Spanje door heel veel mensen werd gevoeld...

     Maar niét door Steiner. .