C65 . EN WEERAL NIEUW LEVEN.
Porz, januari '46.
Vreemd genoeg lag het plotse wegvallen van de mensensmokkelaar Konrad aan de basis van de geleidelijke verzoening in het gezin Deutinger, en Joseph speelde daarbij welwillend voor de 'postillon d'amour'. Hij begon al met tegen de drie kemphanen duidelijk te zeggen, dat de afgesproken geldruil énkel zou doorgaan indien hij tegen Pasen naar de Vlaamse kust kon vertrekken...Om dit plan te doen lukken mocht iedereen dus wel een stevig tandje bijsteken, hé !
En op dàt gebied zat Opa al in nauwe schoentjes omdat van zijn frivole inbreng in de overeenkomst - de beloofde vlotte inwonende "animeermeisjes" - niets meer te merken viel. Joseph had hem een paar dagen na nieuwjaar nog gevraagd hoe het daar nu feitelijk mee zat: kreeg hij vanavond nog een gretige vrouw in zijn bed of niét ?! Als de twee Russinnen onvoldoende geestdrift toonden ten overstaan van zwoele nachtarbeid, had de Ouwe ze verdomme maar buiten te gooien ! Of was hij soms bang van het 'Syndicaat-Der-Preutse-Ostarbeiterinnen' ?? Er dwaalden toch genoeg gezonde vrouwen rond die graag aan deze voorwaarden - kost, inwoon en 'gezelligheid' - in de Metzgerei zouden willen werken ! Maar Opa kon enkel zweren dat hij zijn uiterste best zou doen om Ninya over te halen tot meer spontane leute met de welstellende leden van gastgezin Deutinger. Krista, die zogenaamd zijn kind droeg, kwam daar echter sowieso niet meer voor in aanmerking, vond hij...Zielig...
Erika zat ook in de tang. Zij had zichzelf immers opgeworpen als de 'Grote Reisorganisator' die zijn tocht naar de kust op poten ging zetten. Deze trip vormde de basis om de geldruil überhaupt mogelijk te maken. Doch ook in hààr hoek heerste, sinds de arrestatie van Konrad, complete radiostilte, misschien in de hoop dat bij hém de 'drang naar het Westen' wel zou wegebben. Het was natuurlijk goed te begrijpen dat zij zijn hulp bij de administratie niet graag zou verliezen en daarom niet gehaast was om een nieuwe 'Konrad' te zoeken...Maar Joseph kreeg de indruk dat zij hem evenééns als kameraad steeds meer waardeerde. En de manier waarop zij de laatste dagen glimlachend naar zijn blik viste, soms de rug rechtte en met haar leuke bumpers tegen haar witte schort duwde... Echt "flirten" kon je het nog niet noemen, maar tóch...Moest hijzelf wat willen aandringen ,ze lag zó bij de solden ,gegarandeerd ! Maar hij had zich voorgenomen om bij de vrouwen niet meer onnozelweg achter zijn fluit te lopen :parool was "Rijden en omzien" ,en met de handrem op !
Die situatie deed hem onweerstaanbaar aan Nadientje denken, zijn ex-liefje van Westende...Die had hem ook eerst uit zijn reserve gelokt met haar koplampen, om hem nadien des te beter met een knobbel in zijn broekspriet voor schut te kunnen zetten ! Oppassen dus met die prille Erika, ook al was hij nù niet meer de naïeve melkmuil van weleer ! Maar zou hij, met zijn 'vrouwenkennis' van de laatste jaren, niet toch eens héél voorzichtig een visje kunnen uitgooien en zien hoe ze reageerde ?... Louter voor het spel, natuurlijk, want voor de stevige boerenkost, die Krista normaal in bed opdiende, kwam zij vanzelfsprekend niet in aanmerking...De eerste weken toch niet...Wel jammer, want dat zou verdomme verrassende perspectieven kunnen openen...Zoiets in de zin van: na de volbrachte wraakraid op Westende, letterlijk beladen mét goud naar hier terugkeren om dan als alom gegeerde partij met Erika te trouwen ??...Want tenslotte :het kind was niet zonder middelen ,gezond van lijf en leden en niét van de lelijkste ,waar nog geen Russen op hadden gezeten...En hoe dan ook ,zij was zonder twijfel de toekomstige bazin van een veelbelovende beenhouwerij waar hij veilig in het achterland de Belgische Justitie een neus kon zetten...Aanlokkelijk op eerste zicht, al viel dat moeilijk te rijmen met haar plan om hém het kind van Krista in de schoenen te schuiven ! Die wijven met hun streken ook altijd :nooit kunt ge die eens eerlijk vertrouwen verdomme !
Ook Jupp stond volledig bij hem in de schuld, nu Konrad was weggevallen. Maar door de terminale ziekte van de man kon Joseph hem moeilijk aan zijn beloftes houden. Jupp had in zijn ogen enkel nog wat waarde als de allerlaatste getuige ten laste van de misdaden die een paar 'Witten' bij de bevrijding van Westende hadden gepleegd. En telkens de gelegenheid zich voordeed trachtte hij dan ook hem over te halen om te vertellen hoe deze kluwen van intriges tot de moord op zijn moeder hadden geleid.
Op een donkere namiddag na nieuwjaar kreeg Joseph Jupp weer aan de praat.
"Hoe zat dat ?" vroeg hij: "Volgens Leon kreeg schipper Pylieser het vanaf eind '43 regelmatig aan de stok met die haarkapper Hussak en die 'Kozak' Ustinov, en zou die laatste hem dikwijls in plat Nieuwpoorts uitgescholden hebben ? Wat is daar van aan ?"
" Ja, de brutale uitvallen van de schipper tegen die zogenaamde 'Duitsers' zullen de populariteit van Pylieser bij de lokale bevolking wel erg opgekrikt hebben. Of hem minstens in de ogen van de àndere caféklanten tot een soort superweerstander verheven hebben. Helemaal ten onrechte trouwens, want Hussak wàs helemaal geen Duitser maar een Tsjech ,terwijl Ustinov voor 'Kozak' doorging maar verdacht goed "Westends" brabbelde ,wat dat ook mocht betekenen...Bovendien draaide hun geschil enkel rond een soort 'verzetsbelasting', die de clandestiene communistische cel van die 'Kozakken' wilde opleggen aan de plaatselijke oorlogswoekeraars om daarmee hun eigen krijgskas te spekken. Zo hadden ze een paar rijke boeren en vette rederijbazen in de tang . In het begin had Pylieser inderdaad betaald, zogenaamd uit sympathie en steeds via tussenpersonen en onwetende kinderen. Maar op den duur werd dat een ware afpersing en deed de schipper bij mij zijn beklag tegen het 'Onduits' gedrag van Hussak en Ustinov...Daarop heb ik die twee onnozelaars tot meer voorzichtigheid aangemaand: als hun ondergronds gedoe ter ore kwam van een nazi of van onze commandant dan vlogen zij onmiddellijk tegen de muur ! Ik heb met mijn discretie hun erkentelijkheid verworven, wat mij nadien geen windeieren heeft gelegd...Later hoorde ik van Pylieser dat ze hém met de dood hadden bedreigd als hij over die afpersing nog met één woord durfde reppen ! Want zo'n engeltjes waren die gasten nu ook weer niet..."
" Als ik jou zo hoor, krijg ik de indruk dat er daar bij ons in Westende nogal wat 'Witten' rondliepen, zeg !"
" Ow-ow, niet overdrijven hé ! Wat noem je 'Witten' ? Mensen die na de Britse invasie in Normandië aan den toog steeds openlijker hun sympathie voor de Tommy's lieten blijken ? Die werden steeds talrijker, ja, maar die toonden tegen ons geen openlijke vijandigheid hoor ! In de café's kenden wij praktisch de meeste schreeuwers van het dorp, maar tegenover ons bleef dat bij wat lacherig plagen en twijfelachtige humor...Maar als je met die 'Witten' de gewapende weerstanders bedoelt - de "Banditen" zoals wij ze noemden - mannen die aanslagen en sabotage pleegden...Nee, die kon je in heel de kustregio op je tien vingers tellen...Onze Chef-Provoost Oberfeldwebel Heydrich kreeg die namen via zijn broer die op de Gestapo in Brugge werkte, én via de Feldgendarmerie in Oostende, kwestie van die personen discreet in 't oog te houden... Maar Heydrich zal ze natuurlijk niet allemààl gekend hebben, hé ! Zo was hij blijkbaar erg verrast toen na de moorden in de 'Sybaris' bleek dat Friseur Hussak een bende gevaarlijke desperados leidde waar hij niets van vermoed had..."
" Maar wie had er dan bij de intocht van de Canadezen de leiding over de weerstand in Westende ?"
" Leiding ?! Doe me niet lachen ! Van één of andere "hogere leiding" bij de Witten hebben wij nooit iets gemerkt ,ondanks de joviale loslippigheid waarmee we na de uren met de drinkebroers omgingen. We wisten natuurlijk wél dat nà de landing in Normandië elk café met zijn vier-vijf stamgasten stoer een eigen 'bezopen colonne' had opgericht, die na de bevrijding aangedikt werd met iedere dorstige klant die er toevallig een pint kwam drinken op de goede afloop ! Meestal om zichzélf wit te wassen ! Die café's trachtten elkaar in manhaftige baldadigheid te overtroeven, maar trokken zelden aan hetzelfde zeel. Zo heeft Ustinov nog tijdens het bevrijdingsgevecht de garde van Westende aangeklaagd, omdat die hem jaren vóór de oorlog valselijk beschuldigd had van een moord... Het had iets te maken met de Spaanse Burgeroorlog, maar niemand begreep er het fijne van...Het is dan ook niks geworden."
Joseph schrok op, alsof hij een belletje hoorde rinkelen: " Wat is dat van die moord en de Burgeroorlog ?! Leg dat nog eens uit !"
" Och, ik weet het niet zo goed meer...Het was allemaal zo verward en ik ben nu te moe om me nog ernstig te kunnen concentreren...Morgen misschien...Ik weet wél dat je énkel Hussak met zijn 'Kozakken' een echte eenheid kon noemen ,gewapend bovendien. Maar door de algemene chaos bij de Bevrijding gaven die er al na een week de brui aan, en lijfden zich vrijwillig in bij hun Canadese bevrijders, de 'Essex-Scottish Riffles' om mee te gaan vechten voor de verovering van de Scheldemonding...Daar zijn zelfs nog drie van die 'Kozakken' gesneuveld, dat ik weet..."
Die nacht, toen die geheimzinnige uitspraak over de Spaanse Burgeroorlog nog door Josephs hersens spookte, kreeg Ninya het plots in haar kop om aan de dwingende oproep van Opa gevolg te geven. Waarschijnlijk had ze het ook te koud in haar eigen bed, want ze schoof zonder veel complimenten en half bevroren bij Joseph onder de wol. Maar als je er het fijne van wil weten: een échte romantische hoogvlieger werd het niet, hoor...
Vreemd genoeg bleek Erika bij het ontbijt al op de hoogte van zijn nachtelijke diepvriesprestatie met Ninya, want ook hààr humeur leek getroffen door een koudegolf.
Kil viel ze met de deur in huis: " Ben je nog altijd van plan om eind maart naar je Vlaamse kust te vertrekken ?"
" Natuurlijk ! Als jij tenminste op tijd een nieuwe smokkelaar op de kop kunt tikken die me over de grens helpt. Dat heb je toch beloofd, weet je nog ?! Damals..."
Die stoot onder de gordel leek ze niet te horen.
" Dus je laat hier alles in de steek, ook je liefjes van één nacht en het kind dat je bij hen maakt ?! Wat een fijne meneer ben jij, zeg ! En alsof één kleine bij die Krista nog niet genoeg is, bespring je nu ook die Ninya als een beest ! Ik schaam me in jou plaats !"
Joseph viel van hoog: " Wat krijgen we nu ?! Je weet heel goed dat Krista niét mij, maar wél je Opa chanteert met een zwangerschap die, tussen haakjes, misschien niet eens bestaat ! Want tot nu toe hebben we énkel haar woord voor die blijde gebeurtenis, maar geen énkel bewijs ! En aangezien jouw Opa al a-priori akkoord is om het vaderschap op zich te nemen indien zij een zoon zou baren, zie ik niet goed wat je mij daarin wil verwijten !...Wat heb ik daar in godsnaam mee te maken ?!"
" Je hebt toch bij Krista geslapen hé ?!"
"Natuurlijk ! Verschillende keren zelfs, maar nog veel te weinig ! Vergeet niet dat deze 'Gemütlichkeit' deel uit maakte van de overeenkomst waaraan jij je steentje hebt bijgedragen en je garantie hebt gegeven. Onnodig nu de preutse maagd uit te hangen hé ! Of geloof je soms nog in de bloemkool ? De bloempjes en de bijtjes ? Ik begrijp niet wat je me wil verwijten !"
" Wat ik je verwijt ?! Dat je, na Krista bevrucht te hebben, nu je driften op Ninya botviert, goed wetend dat je sowieso binnen drie maanden met de noordenwind gaat vertrekken ! Haar laffelijk in de steek laat, of ze nu óók zwanger wordt of niet ! Mooi hoor !"
" Maar meisje toch ! Begrijp je het spel nog altijd niet ? Ten eerste is Ninya een tien jaar ouder dan jij, en weet ze héél goed waar Abraham de mosterd haalt ! En ten tweede kan niemand haar écht verplichten bij mij in bed te duiken ! Als ze bij mij komt, weet ze dat ze daar zwanger van kan worden. Ik veronderstel zelfs dat ze het opzettelijk doet óm zwanger te worden ! Want eerlijk gezegd kan ze om een kind te krijgen ,technisch niet rotsvast op die oude Opa rekenen, hé, en op de stervende Jupp al helemààl niet. Dus welke stijve piet blijft er hier nog over in huis ?...Bibi ! En stel dat ik er in slaag haar zwanger te maken, wie zal er dan zielsblij zijn met dat tweede kind, denk je ? En wie zal, als het een jongen wordt, daarvan onmiddellijk het vaderschap opeisen, denk je ?...Juist, je Opa ! Want die man is bezeten door de drang om de naam 'Metzgerei Deutinger' te laten voortbestaan...Op jou kan hij daarvoor niet rekenen...Tenzij " voegde hij er spottend aan toe: "je een mannelijk kind zou krijgen van een onbekende vader - zoals ik bij voorbeeld hé ! - of van een smeerlap die het weigert te erkennen. Dan kan die kleine je eigen naam Deutinger dragen..."
" Nou-nou, je schrikt voor geen nachtwerk terug, zo te zien: nu moet je al het nageslacht van drie vrouwen verzekeren !" gekte zij: " In elk geval bedankt voor het aanbod: ik zal het in gedachten houden...Maar nu even ernstig: als ik het goed begrijp tel ik in Opa's ogen al niet meer mee om bazin te worden van zijn slagerij? En rekent hij énkel op de Russinnen waarbij jij als fokstier een jongentje moet verwekken aan wie Opa zijn naam en zijn bedrijf kan nalaten ?..."
" Nalaten, nalaten ! Jij denkt dat die Russinnen op je erfenis azen, maar daar geloof ik geen blaas van !... Luister, in eerste instantie willen die vrouwen hiér een kind krijgen dat door een Duitse vader erkend wordt, énkel en alleen om zó aan gedwongen repatriëring naar Rusland te kunnen ontsnappen. Ze hebben 50 % kans dat Opa voor dat vaderschap wil tekenen, want die wil enkel een jóngen. Als het een meisje wordt, zoeken ze wel een àndere peer om te tekenen. Ik kom daarvoor niet in aanmerking want ik ben geen Duitser, en de dames zijn daar zéér goed van op de hoogte...Daarom doen ze ook geen énkele poging om mij óp te vrijen - noch vóór, tijdens of nà - en gebruiken ze mij énkel als een gieter om af en toe hun bloempje te besproeien. En daar kan ik mee leven: beter zó aan mijn trekken komen dan buitenshuis naar de hoeren te moeten lopen ?!"
" Daarmee is jou probleem mooi opgelost hé ! Maar ik blijf zitten met één of twee vreemde foetussen die de helft van mijn erfenis gaan opvreten !!"
" Zover hoeft het toch niet te komen...Ik durf te wedden dat het mogelijk moet zijn het bedrijf tijdig - bijvoorbeeld bij de dood van Jupp - om te vormen tot een naamloze vennootschap 'Metzgerei Deutinger'. Dan blijft de naam bestaan zoals je Opa wil. En als jij daarin 99 % van de aandelen bezit, kan die erkende Russische zuigeling met zijn 1% de vloer aanvegen ! Indien je Opa jou deze oplossing zou weigeren, bestaat de kans nog altijd dat hij op één of andere manier dat kind tóch niet erkent...Bijvoorbeeld, ik zeg maar iets: indien hij vóór de geboorte gewoon in de onmogelijkheid zou verkeren dat document te ondertekenen...Hij is niet meer van de jongste, en die zware wonde aan zijn schouder heeft zijn gezondheid volledig geknakt. Zo'n man kan ieder ogenblik ongelukkig vallen of een beroerte krijgen...Of zelfs gewoon voortijdig sterven..."
Zo, het fatale woord was gesproken en het zaad voor een gezinsdrama uitgestrooid. Laat de spanningen nog wat stijgen en binnen de zestig dagen vallen er doden...
Het 'nieuwe leven' in Krista's buikje legde zodanig beslag op alle normale toekomstplannen van de Deutingers, dat de verdere aftakeling van Jupps gezondheid er bijna door vergeten werd. De donkerste wintermaand had hem nu ook nog met een verkoudheid opgescheept, die zijn teloorgang nog zieliger maakte. Misschien juist omdat de man zijn einde voelde naderen, nam hij iedere van zijn zeldzame opflakkeringen te baat om zijn geweten te zuiveren en zijn herinneringen door te geven. Joseph profiteerde ervan om dat laatste raadsel over de Spaanse Burgeroorlog en de valse beschuldiging van moord weer op te rakelen.
" Wat je me laatst vertelde, over een vent die ruzie kreeg met de garde van Westende en daarom naar Spanje vluchtte, heeft bij mij een belletje doen rinkelen...Kan je me dat wat beter uitleggen ?...Heeft die Kozak Ustinov onze garde van een moord beschuldigd, of hoe zit dat ?"
" Neen, in tegendeel ! De garde moet vroeger die Ustinov gekend hebben - ik weet niet waar en hoé ,maar wél een héél stuk voor de oorlog - en hij heeft er toen serieus ruzie mee gekregen, vermoed ik. De reden lag naar het schijnt bij een dodelijk ongeluk dat de garde zou veroorzaakt hebben en dat hij in de schoenen van die vent heeft geschoven. Die is toen in paniek op de vlucht geslagen en in de Spaanse Burgeroorlog beland. Na lange omzwervingen is die Ustinov jaren later als 'Kozak-in-Duitse-dienst' tenslotte weer op dezelfde garde gevallen in Westende. En bij de bevrijding bleek onze Kozak plots de chef van 'Echte Weerstanders' te zijn en die heeft de garde op het matje geroepen voor dat vroégere ongeval waarvoor hij naar Spanje was moeten vluchten..."
Joseph had met stijgende afkeer naar Jupps verhaal geluisterd en onderbrak hem met een verbeten snauw: "Verdomme ! Nu zién ik het ! Da's onze schoenlapper van voor de oorlog ! Dinges ,verdomme ja ,hoe heet die weer...Steinmann of zoiets ? Of Stein ? Ja Steiner ! Steiner natuurlijk ,dien Ustinov van m'n kloten !! Ongelooflijk !... Dat verklaart meteen waarom die zogenaamde Ustinov in het platste Nieuwpoorts tegen Pylieser kon uitvliegen ! Dien Steiner had daar voor de oorlog verdomme twee jaar gewoond ! Is er dan niemand geweest in Westende die in Ustinov hun vroegere schoenmaker heeft herkend ? Steiner ? Nooit horen vernoemen ? Ik kan het zelf nauwelijks slikken, maar jouw verhaal klopt als een bus met wat ik als jonge gast persoonlijk beleefd heb ! Onze garde en die Steiner waren alle twee betrokken bij de dood van mijn vader, bij toeval misschien, en een échte moord zal het ook wel niet geweest zijn. Maar onze garde liet wél uitschijnen dat die Rooie Steiner onze 'zwartzak' van een vader had vermoord...Als anarchist, die in ons boerengat reeds zo'n slechte reputatie had, was Steiner de ideale verdachte ,en om aan het gevang te ontsnappen is die toen voor alle zekerheid naar Spanje gevlucht...Maar wat ge zéker niet zult geloven: jaren later heb ik die vent nog tweemaal teruggezien in Rusland !! Eerst toen hij mij aan de Wolchov gevangen nam, maar mij herkende en opzettelijk weer liet ontsnappen. En nadien toen hijzelf, als Russische krijgsgevangene in die Wolchov-kessel, met mijn hulp overliep naar troepen van de Wit-Russische generaal Vlassov...Om maar te zeggen dat ik met die kerel een zeer complexe relatie heb..."
" Je zult wel niet de enige zijn ! Want die Ustinov, - of noem hem Steiner als ge wilt - is mij in het hospitaal van Den Haan nog een paar maal komen bezoeken. Sjiek nietwaar ?! Maar toen ik hoorde dat hij zijn vrienden in de 'Villa Sybaris' had vermoord heb ik hem wat op afstand gehouden. Toch heeft hij mij aan mijn ziekbed uit de doeken gedaan hoe die ruzies tussen hém, de garde en schipper Pylieser is ontstaan. Want bij de bevrijding bleek dat zij alledrie rivaliserende groepjes van de Weerstand aanvoerden ! Hij ,met zijn 'Kozakken' waren het best bewapend ,de garde vertegenwoordigde zowat het officiële gezag onder leiding van de Rijkswacht, en reder Pylieser voerde het hoge woord bij de 'Vaderlandse Vissers' van Nieuwpoort, waarvan hij beweerde de grote geldschieter te zijn geweest..."
" Pylieser verdomme ! Nóg zoéén ! De Grote Weerstander ?!"
" Ja, die heeft zich tijdens de bezetting langs alle kanten goed ingedekt ! In mijn ogen was hij eerder een karakterloze leverancier van vis voor mijn keukens die mij altijd naar de mond praatte. En ook een lafaard die, om zichzelf te redden, gewetenloos ànderen verklikte, zoals Jetje en haar vriendin Rachel...Maar met zijn woekerwinsten heeft hij, naar het schijnt, ook veel onderduikers geholpen, en zich met zijn zwart geld een onkwetsbare positie verworven bij de 'Vaderlandse Vissers'..."
" Maar wat heeft hij met de dood van mijn vader te maken. Die twee kenden elkaar nauwelijks !"
" Wacht, nu herinner ik mij wat de garde beweerde ! Lang voor de oorlog heeft Pylieser vergeefs geprobeerd uw moeder te charmeren en daarbij stond uw vader ,Dis ,hem in de weg...En jaren làter moet Pylieser in een zatte bui dan in de duinen met een gastang een hoop oude munitie gesaboteerd hebben, die je vader had uitgegraven. Hij hoopte daarmee uw vader als liefdesrivaal met een ontploffing uit te schakelen en dat is effectief gelukt. Maar ook als weduwe moest uw moeder niets van die Pylieser hebben en is ze een relatie met mij begonnen, wat bij de bevrijding tot haar dood heeft geleid. Wraak van een afgewezen minnaar..."
" Maar wat komen Steiner - of noem hem Ustinov - en de garde dan verdomme in deze duistere affaire doen ?"
Jupp schudde moe het hoofd :" Ik heb het daarjuist toch al in grote lijnen uitgelegd! De garde had uit drankzucht nagelaten die hoop oude granaten, die door uw vader waren opgegraven en door Pylieser gesaboteerd werden, veilig af te schermen... Steiner wist van dat schuldig plichtsverzuim van de garde - maar niets van de sabotage door Pylieser - en toen dat boeltje ontplofte, dreigde de garde in zijn leugens te stikken. Uit vrees dat Steiner hem zou verraden heeft hij die aangezet naar Spanje te vluchten, en kon nadien gemakkelijk alle schuld in diens schoenen schuiven. Steiner werd dan hier bij verstek van moord beschuldigd, kon daardoor na het einde van de Spaanse burgeroorlog niet terugkomen naar België en zocht als communist zijn toevlucht in Rusland. Dat jij hem daar tot tweemaal toe tegen het lijf liep, is dus geen vérgezocht mirakel, maar wél een bovenwonderlijk toeval ! En dat hij met zijn Kozakkeneenheid -infeite lauter samengesteld uit Russische overlopers - tenslotte weer in Westende aanlandde, grenst helemaal aan het waanzinnige...Je moét daarin wél de tussenkomst van de Almachtige erkennen !"
Joseph zag in die laatste devote oprisping van Jupp een teken dat de man zijn einde voelde naderen en drong daarom uit tact niet verder aan.
Maar de wonderen waren inderdaad de wereld nog niet uit ! Dat bleek ook al toen Opa op de veemarkt vernam dat de Franse 'mensensmokkelaar',- in dat grijze milieu gekend als 'Konrad' -, ontsnapt was aan het gerecht ,waarschijnlijk door omkoping. De ouwe heer Deutinger had nog de tegenwoordigheid van geest om onmiddellijk te lanceren dat hij de jonge man graag zo vlug mogelijk wilde ontmoeten...Een fles in de branding...
Maar twee dagen later stond die Konrad effectief in de winkel. Of Joseph nog in zijn "reisdiensten" geïnteresseerd was ? Want hij wist dat tijdens zijn voorhechtenis een ànder smokkelnetwerk zijn klanten had afgesnoept...
" Meine Ehre ist Treue !" zei Joseph theatraal, en de oud SS-er knikte goedkeurend: " Volgende week laat ik je over onze afgesproken reis meer details weten, want ik werk nu met de Tommy's. De Belgen waren te onbetrouwbaar en ik heb héél dat net opgeruimd. Zéér grondig opgeruimd !"
Zo, er kwam opnieuw leven in de brouwerij !
|
