B56Bis DE AFGANG VAN HET AFRIKAKORPS.            

 

Ook bij het opgehemelde Afrikakorps keerden in '42 de kansen. Rommel slaagde er ondanks vier dagen vechten (31/8 tot 3/9) niet meer in het Britse front bij El Alamein te doorbreken en ging uitgeput in verdediging. Hij vertrok met ziekteverlof naar Beieren, maar werd op 23/10 dringend door Hitler naar Egypte teruggestuurd : de vorige avond was de Brit Montgomery in de aanval gegaan met een overmacht aan troepen en materiaal plus een sterke reserve. 'Monty' ,zoals hij verheerlijkt werd genoemd ,brak op 2/11 door de Italiaanse lijnen en begon het As-front op te rollen. Op uitdrukkelijk bevel van Hitler hield Rommel nog twee dagen stand, maar moest dan voor de overmacht zwichten en kon zich uiteindelijk nog met één-derde van zijn korps terugtrekken. De Italiaanse divisies moesten "bij gebrek aan transport" achterblijven en gaven zich massaal over. Rommels terugtocht leek uiteindelijk heel erg op een vlucht, want hij verloor de volgende twee weken 1500 km woestijnkust!

   

 

                         

In hun 'Operatie Torch' landden op 8/11/'42 de Amerikanen met drie Taskforces (samen een 100.000 man) in de Magreb en ontmoetten daar enkel een symbolische weerstand van de Franse Vichy-troepen. Militair gezien was er dan ook geen enkel probleem, maar politiek des te meer :Vichy-Frankrijk en haar overzeese bezittingen waren na de wapenstilstand met de As neutraal gebied en voor het zelfde geld had de USA bijvoorbeeld Zweden kunnen binnenvallen!  

Generaal Eisenhower, de pasbenoemde en beminnelijke opperbevelhebber van de "Operatie Torch", had echter geen enkele gevechtservaring en liet de leiding van de operaties dan ook opgelucht over aan zijn Britse onderbevelhebbers Alexander (grond), Tedder (lucht) en Cunningham (zee). Dit veroorzaakte veel wrijvingen met Amerikaanse generaals zoals Patton, maar gaf Eisenhower de tijd zich uit het Franse diplomatiek wespennest te bevrijden. Als door de hemel gezonden nam de volgende morgen admiraal Darlan, opperbevelhebber van alle Franse Vichy-troepen (die toevallig in Algiers zijn zieke zoon bezocht) contact op met Eisenhower en bood hem een wapenstilstand aan, in ruil voor de voortzetting van het koloniaal Vichy-regime in de Magreb onder zijn bestuurlijke leiding. Ike aanvaarde dankbaar dit verraad als een "pact met de duivel" en slaagde er na enig touwtrekken in de Franse troepen in zijn legermacht op te nemen onder bevel van de Vichy-generaal Giraud. Churchill had voor deze commandopost de voorkeur gegeven aan generaal de Gaulle, maar deze was in de ogen van de Vichy-officieren een verrader en president Roosevelt stelde zijn veto. Kort daarop werd tot ieders opluchting Darlan in Algiers door een Franse student vermoord. Op wiens aanstichten deze moord gebeurde, werd door de diensten van Generaal de Gaulle nooit erg grondig onderzocht...                          

Als tegenzet op Darlans verraad bezetten de Duitse troepen op 11/11 in ijltempo heel Vichy-Frankrijk, op Toulon na. De Luftwaffe begon vanuit Sicilië troepen over te vliegen naar het Franse protectoraat Tunesië, om te beletten dat Eisenhower Rommels Afrika Korps in Lybië in de rug zou aanvallen. Binnen de maand kon Hitler daar tegen de Algerijnse grens een front met 250.000 man opbouwen: een huzarenstuk!         

Op 27/11 vielen de Duitsers eveneens Toulon binnen, toen ze geruchten opvingen dat de Franse vloot aanstalten maakte om naar de geallieerden in Algerië te ontsnappen. De Franse matrozen en marinefusiliers boden lang genoeg weerstand om de Admiraliteit toe te laten alle 177 (!) oorlogsschepen in de haven te saboteren ,ttz vrijwillig te laten zinken ,al dan niet met explosieven.