Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
20-05-2009
Schuin geschreven...
Sedert Van Dale het woord ritsen uitgevonden heeft, zou men nu zonder enig probleem moeten kunnen invoegen. Ritsen moet je bijvoorbeeld doen op de Noordlaan, als je van de Mechelse Poort richting Appels rijdt. Geloof me, ritsen is waarschijnlijk voor sommigen niet gemakkelijk om uit te spreken, maar nog minder makkelijk om het te doen! Om de beurt zou er een auto moeten worden tussen gelaten, zodat het verkeer vlot verloopt en er zowaar geen file ontstaat
De meeste bestuurders zijn nog altijd van het principe eerst is eerst en achter mij ben jij de eerste! Het kan ook wel gebeuren dat je gewoon de pas wordt afgesneden door een of andere kittige chauffeur, die waarschijnlijk om bepaalde redenen tijd te kort heeft. Durf je te reageren door met je lichten te knipperen of door te claxonneren (wat ook niet mag!), dan zie je de gevolgen wel. Oeps, agressie in het verkeer heet dat tegenwoordig. De gekende middenvinger gaat een drietal keer de hoogte in, en dan mag je al tevreden zijn dat de bestuurder niet bruusk op de rem gaat staan, uitstapt, en je een oplawaai of zelfs een oorveeg verkoopt als je deuren niet slotvast zijn (wat dan ook weer in strijd is met de veiligheidsvoorschriften)
Van Dale zal t wel zeggen, 'ritsen' En, als het even kan, als ik op de baan ben, laat mij er tussen hé!
In 1892 koos een jury voor een ontwerp van een monument ter ere van de Dendermondse dichter Prudens Van Duyse. Het winnende ontwerp werd ingediend door beeldhouwer Godfried De Vreese en architect Victor Horta. Het beeld werd op 27 augustus 1893 op de Vlasmarkt - nabij zijn geboortehuis - plechtig onthuld door burgemeester Omer Van Damme, in aanwezigheid van een talrijke menigte en van vele tientallen verenigingen uit het Vlaamse land.
In 1927 besloot het stadsbestuur het beeld een andere standplaats te geven. De reden hiervan was de ophoging van de Vlasmarkt. Enkele weken later werd het heropgericht in een 'lusthof' ook 'Square Van Duyse' genaamd naast het gerechtsgebouw aan de Franz Courtensstraat.
In 1986 diende het beeld een reinigingsbeurt te ondergaan, en bij de leden van de Marnixring 'Ros Beiaard' groeide het plan om het terug naar de Vlasmarkt te brengen.
Pas in 1993 was het stadsbestuur voor dit plan gewonnen. In 1994 startten de voorbereidende werken en de demontage van het monument. Nadat de fundering op de Vlasmarkt werd teruggevonden, werd de sokkel in zijn oorspronkelijke staat hersteld en werd een smeedijzeren afsluiting gemaakt. Op 16 april 1994 werd het beeld op zijn oorspronkelijk plaats onthuld door toenmalig burgemeester Maurits Dierick. De vrijgekomen plaats aan de Franz Courtensstraat werd enkele maanden later ingenomen door het monument van baron Franz Courtens.
We publiceren de tekst van een lied, dat hoogstwaarschijnlijk ooit werd gezongen in een revue. De tekstschrijver is ons onbekend, alsook de wijze waarop het lied werd gezongen...
In Dèremonde is niks tekèrt van oën de stoësse tot op de Mèrt. Wingkels mè-j-uëpe en ge kèn van diën stammenéi in d'ander luëpe. de mensje zain ier iël sjantie, en op 't Vèstsje noeme ze bekan ammel Mie. Tot verwonderingk van iederiën, dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Eite dâ kend' auveral, en zouipe nog 't miest van al. Ieder stat éi zan spésjalletait, vèr iet te préparéire vèr 't ontbait. Mor ier, in Dèrremonde, stoë m'n on de kop, as g'er doed' een kladde mostoërt op. Een schèlle kopvliës zonder biën, dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Den Dejnner, dâ's 't siëroët van ons goeje stéide, en 't mag gezèt wèrre mè réide, â sierd' ons vajnsters en ons déire, mè zan oëgenoëme géire. Ons kauper en ons zilver, 't sloëgd' ammel ouit wanniër kom er nâ toch dâ wétsjbeslouit. Wéir zitte mè mikraubes van on onze kop tot on onze klainstjen tiën daâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Ons pompiers zain nâ-j-uëk gemodèrnizéirt, 't stat éi d'éir ne nieven ottau g'offréirt. E stik van duuzende frange, 't is nâ t'aupe dâ z'er ni blaive mè-j-ange. Nâ zain ze fiër mè-j-éir nieve spouit, want éirezn ottau éid' uëk woëter in zannem bouik. Spaiteg â-j-is ewwâ gruët! Tot verwonderingk van iederiën, dâ, dad' èmme wéir in Dèrremonde alliën.
Mor ons Ros Bajjortpèirt, zanne kop alliën diën miljoene wèirt. En vierentwinteg pajnners die-j-èm kènne droëge omdâ die mènsje uëk ne goejen drippel kènne verdroëge. Die van Oilsjt èmme 't isj wille ontvoere, mor ons azjènte èmme 't éir loëte voele. Ze trapten op d'Ajoinen éiren tiën, want azuë-j-e Pèirt, dâ, dad'èmme wéir in Dèrremonde alliën!
19 mei, de verjaardag van vader, die ons 10 jaar geleden verliet. 10 jaren van immens verdriet. Hij wilde nog zo heel lang leven en in zijn stad nog zoveel beleven... Maar het lot gunde hem dit niet.
Een lied over onze stad... De tekst van het lied werd geschreven door Paul Mortiers (?). De wijze waarop het wordt gezongen is onbekend. De tekst, oorspronkelijk in het AN, werd voor dit blog in het dialect omgezet door Piër van Tatjes.
Ik bèn van Dèrremonde, van 't Ros Bajjortbloet, diën ingst, dië liep terstonde, gelèk nen ingst dâ moet. A liep mè fiëre knoëpe, de vajjant grat omvèir, die vluchtege gelèk oëpe, mè-j-oëkeleg geblèir, die vluchtege gelèk oëpe, mè-j-oëkeleg geblèir,
refrein: Van la tira lalalala Van la tira lalalala Ik wéit et van de maine en èi vâ zanne pa Ik wéit et van de maine en èi vâ zanne pa
't Zwiët vâ Sjarlemanje, dâ stont tot in zam broek, zuë'n biltsj dad' moet gin franje, 't was zjust ne péiperkoek. De Kaizer riep: "mikt dieper", schitj duët dâ viereg pèirt, mor 't Ros gaf èm ne zwieper, mè zanne zwèrte stèirt, mor 't Ros gaf èm ne zwieper, mè zanne zwèrte stèirt.
Ik blaif ne kopvliësfrètter, dâ vliës beval mè goet. 't Mok mè toch ni vetter, ik waik vâ giëne voet, zuë bènne'k lèk 't Ros Bajjort, mâ voën géive'k ni-j-af en zelfs azze'k duët bèn, tèn zinge'k i mâ graf en zelfs azze'k duët bèn, tèn zinge'k i mâ graf.
Een tekst geschreven door René Legat (in oktober1990)... René was en is nog steeds woonachtig aan de Kasteelstraat en had het onder meer over de slechte toestand van de parking 'gedempte Dender'...
Dèrremonde 'k zien â gèire...
Azze'k 't smèires déir man vajnsjter kaik nor 't sant nor dië stomme plaasj, de liëlekste van 't lant. Ten pèize'k i man èige, Dèrremonde, 'k zien â ni gèire. Azze'k wandel in de Damme op den Dejnnerdaik en tristeg nor dâ zwèrt en stinkent woëter kaik. Ten pèize'k i man èige, Dèrremonde, 'k zien â ni gèire. 'k Em zjiër on 't èrt azze'k dem Bèlzjika zien stoën worrom moeste z'èm kuëpe, vèr kapot te loëte goën. Ten pèize'k i man èige, Dèrremonde, 'k zien â ni gèire. De Mechelse Puërt èmme ze doen klasséire, mor z'èmme gië gèltsj vèr te loëte restauréire. Ten pèize'k i man èige, Dèrremonde, 'k zien â ni gèire. Vèr alles ister gèltsj, balve vèr kiltier, daddis vèr d'iëre vèil te dier. Ten pèize'k i man èige, Dèrremonde, 'k zien â ni gèire.
Mor ik pèis op al die schuëne dinge, die-j-ons in 't stat auveral omringe. Tèn pèize'k i man èige Dèrremonde 'k zien â gèire. Wéir kènne nen uëp dinge, die vrèmde ons benain, awèl, zèg mè, woër kan dâ tèn nog béiter zain? 't Statouis, 't Begainof, d'Abdèi en de muzéi, de Gruëte Kèirek, Poëter De Smètj en Van Douize doen zelfs méi! Tèn pèize'k i man èige Dèrremonde 'k zien â gèire. En as dem bajjort spèltj van 'Ons Banier', zouë 'k wel kènne schrië vâ plezier. Tèn pèize'k i man èige Dèrremonde 'k zien â gèire. As mè Katouit de Réize déir de stroëte goën, wor dâ de mènsje op vier vaif raute stoën. Tèn pèize'k i man èige Dèrremonde 'k zien â gèire. En azze'k tèn 't soëvest nor mam bèdde goën as tèn wèrral ne schuënen dag verbèi-j-is gegoën. Tèn pèize'k i man èige Dèrremonde 'k zien â toch zuë gèire!
Naast volksliederen werden ook sportliederen gemaakt. Het meest bekende is waarschijnlijk het thans nog gangbare KAVD-clublied. Het werd geschreven in 1922 door F. De Vuyst en 'op muziek gezet' door Frans De Clercq. Het was clubsupporter nummer 1, Gustje Mestdag, die de aanhangers van paarsblauw het lied aanleerde... Dit gebeurde tijdens een 'plechtigheid' op de Grote Markt, ter hoogte van het café van Gustje. Honderden supporters verdrongen zich voor het café en ook de harmonie van August Mestdag had postgevat op de Grote Markt. Mestdag stond op de eerste verdieping van zijn herberg in het open venster en dirigeerde gans het gezelschap! De tekst: Onze club door iedereen gekend al bezit ze genen cent Heeft toch rijkdom in overvloed als men rekent haren moed Lacht de zege ons eens tegen Dan zingen wij allen blijgezind; Maar slaat het spel soms eens tegen Laat datgeen dat keert toch als de wind... Onze club ... Moedig gekampt en wint ohé Mannen van den A-V-D - Aa-Vé-Dé ...
Sommigen hadden wat moeite met het onthouden van de originele tekst en improviseerden er maar op los. Zo ontstond onder meer het welbekende: Aa-Vé-Dé killemodee dee dee pak ze vast en speelt er mee...
Hoewel op 6 mei jl. de start werd gegeven van de werken aan de Vlasmarktbrug, kan men nog altijd over de brug rijden. De geplaatste afsluitingshekken zijn verdwenen. Volgens de verantwoordelijken zijn de werken wel gestart, maar is het niet nodig om de brug af te sluiten voor het verkeer. Zoals u al hebt vernomen, wordt de vaste brug vervangen door een ophaalbrug om pleziervaartuigen tot de stad toe te laten. De werken passen in een project De Dender loopt. Later wordt het openmaken van de gedempte Dender én tevens de bouw van een nieuwe brug aan het kruispunt Bogaerdstraat-Veerstraat voorzien.
Een beeld uit het verleden, dat we wellicht binnen afzienbare tijd terugzien: werken aan de Bogaerdbrug..
De affichecampagne voor de nakende verkiezingen lijkt maar stil op gang te komen. Vele plaatsen op de voorziene borden blijven onbenut Crisis bij de kandidaten? Besparingen? Wie zal het zeggen.
Maar helpt een dergelijke campagne wel? Iedereen zal stilaan wel gaan weten zeker wie zijn stem krijgt op 7 juni? De politieke peilingen zien er voor sommigen niet al te rooskleurig uit, maar ja, dat hebben wij in het verleden nog meegemaakt Na het bekendmaken van de uitslag hoor je vaak: Het zijn weeral dezelfden die er aanzitten En degenen die dat zeggen, hebben wellicht voor dezelfden gekozen. Anderen zien de verkiezingen van 7 juni als een aanvullend evenement voor de start van de zomer (die moeten waarschijnlijk niet gaan zitten op die dag) Geef mij maar andere evenementen!
Ja, van het zomerseizoen gesproken De kalender voor de zomeractiviteiten in de stad ziet er redelijk gevuld uit als je het mij vraagt. Er zijn geen specifieke nieuwigheden, maar kom, de Grote Markt en omliggende straten zullen weer regelmatig bezet zijn. Bij dit alles kan men maar hopen dat het weer meezit Vorig jaar waren de weersomstandigheden voor diverse activiteiten niet zo denderend.
Het Ros Beiaard kent ook een internationale uitstraling. In Duitsland, Nederland, Spanje en Italië vindt men sporen van het Ros terug. In het Duitse Keulen vertelt men dat Reinout na een roemrijk ridderleven monnik werd en als steendrager werkte aan de bouw van de beroemde Dom van Keulen. Medearbeiders verdronken hem in de Rijn... In de Sankt Reinoldkirche staat een meer dan levensgroot houten beeld dat de Heilige Reinout voorstelt als ridder. In die regio hebben zich twee legenden verweven. Het gaat om de sage van Reinout en de Vier Heemskinderen en om de legende van monnik Reinoldus. In het Nederlandse Breda kwam er een ommegang van een Ros Beiaard voor van 1502 tot 1574. In de sacramentsprocessie van 1506 is er sprake van een 'volbeyert' en 'Vier Heemskinderen'. In 1572 maakte de reformatie een eind aan de processie. In 's Hertogenbosch voerden de Rederijkers in 1610 en in 1619 een spel op over het Ros Beiaard. Een processie met een Ros trok van 1413 tot 1572 door Bergen-op-Zoom, en in 1437 werd in Eindhoven een 'volbeyert' rondgedragen. Geldrop bezit een Ros Beiaardstandbeeld van Guus Hellegeers en een "Vierheemskinderenlaan".
In Frankrijk vindt men de stad Montauban waar volgens de legende de vier heemskinderen een tijdje in het 'Chateau Renaud' verbleven. Bogny-sur-Meuse bezit een standbeeld van de vier heemskinderen en in Pontcharra staat er een standbeeld op de Place Bayard. Het stelt ridder Pierre de Terrail voor, Seigneur de Bayard.
In Italië was de sage van de vier heemskinderen in vorige eeuwen een geliefkoosd thema van straatzangers.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
