Voor de afdrukken van ‘Het dorp’ dien ik de pers in de academie te gebruiken. Gelukkig functioneert ze prima. Ik ben erg benieuwd hoe de afdrukken het gaan doen op de achtergronden die ik voorbereid heb.

Een eerste achtergrond bestaat uit een collage van ’cadeautjes papier’. Eerst papier verscheuren, zodat een licht gekartelde rand ontstaat. Ik scheur de zijrand zo, dat die schuin afzakt en daardoor erg dun wordt. Dit verlijmt mooier dan met de schaar verknipt papier: je merkt nauwelijks waar een stuk eindigt en een ander stuk begint. Dan dit papier schikken op een wit blad van goede kwaliteit, zodat door het vocht van de lijm de ondergrond niet gaat krullen. De stukken van de collage, die tegen de rand aanliggen, verknip ik wel met een schaar, zodat de buitenlijn mooi recht oogt. Ik maak de collage even groot als de uitgesneden lino.

Bij het drukken lukt het me de afdruk van de lino op de juiste plaats te krijgen. Dat geeft me het gevoel al wat vakkennis veroverd te hebben. De afdruk was beter tot zijn recht gekomen als de drukinkt wat meer in contrast zou gestaan hebben met de achtergrond. Ook dat is een leerproces.

Hier heb ik de lucht en de boom van een collage voorzien.

Met wit zijdepapier heb ik de ondergrond wat structuur gegeven en daarna met acryl lichtblauw geschilderd.

Hier is de collage gemaakt met recht af gesneden stukken uit een of ander blad. Ik had beter geen donkere kleuren gebruikt, want die contrasteren onvoldoende met de afdruk.

Met de lino plaat met visjes maak ik ook wat afdrukken. Een deel gebruik ik om kaartjes te maken. Hier ook probeer ik te experimenteren met achtergrond en inkt.

Daarmee komt een einde aan mijn eerste drukperiode. Ik kijk al uit om in de academie aan de slag te gaan met de grotere lino.

Ik wil uitproberen hoe de kleur van de drukinkt het geheel beïnvloedt. Op de verschillende achtergronden experimenteer ik met de kleuren van drukinkt die ik in huis heb … en mengen is toegelaten. Natuurlijk wil ik een goede afdruk bekomen, maar nog meer plezier beleef ik aan het uitproberen. Even moet ik denken aan de middeleeuwse alchemisten, de scheikundigen van die tijd, op zoek naar een middel om goud te maken. Die experimenteerden er ook op los, vaak tot hun eigen ondergang, een lood- of kwikvergiftiging was niet uitgesloten. Ze konden het echter niet laten … en waarschijnlijk was niet alleen de formule om goud te maken hun drijfveer.

Ik heb twee lino platen uitgesneden met alleen maar lijnen. De ene plaat heeft horizontale, de andere verticale lijnen. Die wil ik nu boven elkaar afdrukken. Daarbij moet ik wel zorgen dat de twee platen juist dezelfde oppervlakte beslaan op het papier. Daarom leg ik op de ondergrond een papier waarop de grootte van de lino plaat is aangeduid en ook de grootte van het papier. Nu de eerste lino met inkt inrollen, op de voorbestemde plaats leggen, papier erover, afdrukken, de afdruk wegnemen en dan de lino. De tweede lino plaat inrollen, ook op de juiste plaats leggen en dan de afdruk er weer bovenop. Normaal moet de tweede afdruk op dezelfde oppervlakte terecht komen. En dat lukt. Ik ben fier over mijn prestatie.

Ik gebruik nog eens de rode achtergrond: het was een overschildering van een mislukt werk van acryl op papier. Uit een groot paper kreeg ik vier kleinere die konden gebruikt worden bij het afdrukken. Werden bij de eerste afdruk de horizontale lijnen het eerst op papier gezet en daarna (in een lichtere kleur) de verticale lijnen, nu doe ik het omgekeerde. En je merkt het verschil.

Op een ander overschot van een acrylwerk dat niet uit de kleuren kwam, probeer ik nog maar eens een afdruk. De achtergrond dringt zich nu teveel op.

Nog een ander acrylwerk dat om de papiermand vroeg wordt gebruikt. De achtergrond is veel te druk. Dat weet ik nu voor de toekomst: rustig aan met die achtergrond, de lino moet aan het woord komen.

Nu ik zelf over een handpers kan beschikken, kan ik me uitleven in allerlei experimenten. Ik gebruik een van mijn linosneden: die met de grotere vissen. Eerst heb ik met acryl de achtergrond vuurrood geschilderd. Ik zet de lino in met een koude kleur en druk af, nieuwsgierig wat het resultaat gaat zijn. Het kleurencontrast zit goed, maar de druk zelf is nog niet zo ideaal. Ik ben nog maar een leerling in het vak dus moet ik nu nog niet ongeduldig worden.

Hier gebruik ik een donkere achtergrond en druk de lino in wit af. De zijkant heeft te weinig inkt gekregen.

Ik gebruik dezelfde donkere achtergrond en neem een blauw als drukinkt. Dit lijkt me expressiever dan het wit. Nu ja, wit is zo smetteloos, zo onschuldig dat het op zich vaak saai wordt.

Na de boodschappen ligt het snijden van de lino op me te wachten. Ik verheug er me op zoals een kind op een cadeautje.

Lino snijden slorpt mijn aandacht helemaal op. Het is juist die concentratie die me zoveel plezier bezorgt: alsof ik op vakantie ben. Omdat ik zuivere lijnen wil bekomen, moet ik er echt mijn aandacht bijhouden. Net of ik in een avontuur beland: durf ik of durf ik het niet.

Gelukkig heb ik prima materiaal. Met het nodige geduld bereik ik wel wat ik wou. Wel oppassen voor de vingers, maar het lukt me om mijn vingers ‘achter’ het mesje te houden. Ik moet wel rustpauzes inlassen, mijn armspieren tekenen protest aan

Toch geraakt de lino op een dag uitgesneden. Nu wachten op de drukpers in de academie.