Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
20-10-2010
SinTor Van Peteghem geeft de fakkel door
Sintor Van Peteghem geeft de fakkel door (slot)
Eén jaar later..... Op de Sinterklaasavond van het Sint-Nicolaasgenootschap kwam Sinterklaas met een heel belangrijke boodschap: Tor Van Peteghem zou het wereldlijke ambt neerleggen. Op 5 october 2003 stierf, heel plots, Raymond Schrijvers... zijn voorganger. Toen het SNG de vraag aan Tor stelde om de staf over te nemen moest Tor niet te lang nadenken... Hij was een opvolger die het ambt met waardigheid en de zeer gesmaakte knipogen waarnam. Hij vertegenwoordigde ons SNG in kranten, tijdschriften,televisie, radio en natuurlijk niet te vergeten bij tienduizenden grote en kleine kinderen. Tevens stond hij mee aan de wieg van het Huis van de Sint in Sint-Niklaas. Maar Sinterklaas heeft voor opvolging gezorgd. Het is nu aan Steven Van Peteghem, ja de zoon van..., met de moeilijke opdracht om in de sporen van zijn vader Tor te treden. Tor namens gans het SNG, bedankt voor de ontelbare fijne momenten. Geert Vandenhende uit Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
SinTor Van Peteghem geeft fakkel door (1) 'Ik speel hem niet. Ik bén hem'
Een vrouw doet de deur open. Ik ben de vrouw van de sint, zegt ze. Ik antwoord dat het me aangenaam is, en dat het me niet bekend was dat de goedheiligman er een first lady op nahield. Vervolgens begroet ik Tor Van Peteghem. Dat hij niet in spanje maar in Sint-Niklaas woont, lijkt me pardonnabel. Tor heeft intussen een gezegende mensenleeftijd bereikt en is mogelijk de oudste sint van het land. Zijn eerste verschijning dateert al van 1954!.
De Sint spreekt: enkele quotes "Ik had in die beginjaren een nogal bijzondere knecht. Die had nog maar een paar tanden in zijn mond: vandaar dat hij in de gemeente bekendstond als 't Schietkraam. Het was wel een beer van een vent, echt imposant, als die binnen kwam, werd het muisstil. Dat moest zo vroeger: zo'n knecht was erbij om de kinderen het zwijgen op te leggen. Zit stil! Zwijg! Alleen op maandag was mijn knecht tam. Dan had hij heel de zondag op café gezeten, dan sloeg de zure biergeur van hem af en uit goed fatsoen raadde ik hem dan aan om 'niet te dicht bij de kinderen te komen'."
"Hij moet écht zijn. Soms kom ik mensen tegen: 'Ha, Tor moet ge dit jaar weer Sinterklaas spelen?' 'Nee zeg ik dan, 'ik moet hem niet spelen, ik moet hem zijn.' In gedachten bén ik de sint als ik die kleren draag. Als ik in een auto zit en voor een stoplicht sta, zal ik minzaam wuiven naar de inzittende van de wagens naast ons. Dat hoort erbij."
"Een sint moet verzorgd spreken. Als zo'n gewijde figuur dialect zou spreken, dat wringt, dat klopt niet."
"De meerderheid van de Pieten zijn tegenwoordig vrouwen, maar ik heb nog nooit een vrouwelijke sint geweten. Het hebben van een zwaardere stem lijkt me toch wel een belangrijke vereiste." " Vroeger moest een sint alleen naar scholen en vereningingen gaan, en nu komen die private bezoeken meer en meer op. Ik heb er net nog één geweigerd: mensen die hun kinderen iets speciaals wilden geven, op een zondag een privéontbijt met de sint! Dat zou me allicht schoon geld opgeleverd hebben, maar als ik dat hoor, dan krijg ik hartzeer. Want wat doen die kinderen op maandag? Die gaan uitpakken tegen hun kameraadjes, "Sinterklaas heeft bij ons aan tafel gezeten!" En dat kan niet. De sint komt voor àlle kinderen en niet alleen voor degenen die het kunnen betalen! Ook in dat opzicht ben ik nog een échte sint. Een sint moet rechtvaardig zijn." (wordt vervolgd) uit:Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Wie vandaag door de meeste supermarkten loopt, kan er nauwelijks naast kijken. Het sinterklaassnoepgoed staat u nu al uitnodigend aan te staren. In het Radio 1-programma "Peeters & Pichal" pleit Sinterklaas voor celstraffen voor de winkeruitbaters.
Volgens Sinterklaas hebben kinderen een ander tijdsbesef dan volwassenen. "Als een kind al half oktober dat snoepgoed ziet liggen, duurt het voor zo een kleintje nog een eeuwigheid tot 6 december. En dat zou niet mogen", aldus de kindervriend.
"Men moet voor eens en voor altijd orde op zaken stellen", zegt de Sint tegen Annemie Peeters. Zo is hij voor de invoering van een sperperiode voor sinterklaassnoepgoed. "Nu al mag er in de brievenbussen geen publiciteit over de Sint verschijnen voor 1 november. Wel dat zou ook moeten gelden voor het snoepgoed."
Allemaal goed en wel, maar welke sancties moeten er volgen als zo een gedragscode niet wordt nageleefd? "Simpel", vindt Sinterklaas, "winkeliers en groothandelaars die zich niet aan de regels houden, moeten twee weken naar de gevangenis. Na zo een straf zullen ze wel twee keer nadenken."
Ook al staat de chocolade in de winkelrekken, voorlopig zijn er nog maar weinig klanten echt in geïnteresseerd. Sven Pichal stond aan de uitgang van enkele supermarkten en daar kreeg hij steevast te horen dat het nog veel te vroeg was voor sinterklaassnoepgoed. uit: deredactie
Fisher-Price roept wereldwijd - dus ook bij ons - miljoenen stuks speelgoed, driewielers en kinderstoelen terug. Over hoeveel stuks het in ons land gaat, was gisteren nog niet duidelijk. De terugroepactie kwam het eerst op gang in de VS en Canada, sloeg over naar Engeland en Ierland en tenslotte ook naar het Europese vasteland. Wie de Belgische website bezoekt wordt verwezen naar een uitgebreide Nederlandse mededeling over de terugroepactie. Over hoeveel producten het bij ons gaat, is nog niet duidelijk. Het gaat in België om onder andere paarse en groene autootjes (de Little People Wheelies die in Mexico werden gemaakt), om twee types kinderstoelen en om speelgoed met opblaasbare ballen. Deze producten worden bij ons sinds 2001 verkocht. Blijkbaar liepen verschillende kinderen verwondingen op bij het spelen of was er zelfs verstikkingsgevaar. Het bedrijf belooft klanten een gratis herstelling of een andere vergoeding. uit: Het Nieuwsblad 01/10/2010
In familiekring en op scholen worden lootjes getrokken. Iedere deelnemer dient voor de persoon van wie hij of zij het lootje heeft getrokken een toepasselijke en ludieke surprise te maken en een klein cadeautje te kopen. Dit laatste volwassenen-feest is in Vlaanderen geheel onbekend. Waarschijnlijk heeft dit zijn oorsprong in de Reformatie die praktisch geheel aan Vlaanderen is voorbij gegaan. Tijdens deze reformatieperiode was het in Nederland verboden om Sinterklaas in het openbaar te vieren. Hierdoor werd dit feest in Nederland bijna geheel naar de huiskamer verplaatst. Wanneer de kinderen in bed lagen werd er door de volwassenen op eigen wijze het feestje verdergezet. In Vlaanderen echter bleef het feest in het openbaar gevierd worden. De Vlaamse kinderen bleven de Sint ontmoeten in het straatbeeld. Geert Vandenhende uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Het Sinterklaasfeest wordt in onze lage landen reeds eeuwen gevierd door jong en oud. Toch is er een wezenlijk verschil hoe de Sint in Nederland en Vlaanderen wordt gevierd in de huiselijke kring. In Vlaanderen en Nederland zetten de gelovige kinderen op de avond van 5 december hun schoentje bij de schoorsteen. Na het zingen van Sinterklaasliederen gaan deze gelovigen slapen. De Sint komt als een dief in de nacht in alle stilte en geheimzinnigheid de geschenken brengen. Heel vaak zijn deze geschenken uitgepakt en staan ze verspreid in de woonruimte klaar om er onmiddelijk mee te spelen. Vlaamse kinderen zien hierbij de Sinterklaas bijna nooit in levende lijve verschijnen. In Nederland echter is het gebruik van Sinterklaas en zijn Pieten die op huisbezoek komen wijd verspreid. Wanneer de Nederlandse kinderen op latere leeftijd in de geheimen van Sinterklaas worden ingewijd vieren ze het Sinterklaasfeest op een heel andere wijze. Vanaf dan wordt het op de volwassen manier gevierd: met surprises, gedichten en bisschops-wijn. (wordt vervolgd)
De wegwijsPiet is nog niet eens terug als er een lichtje aan komt zweven. Het lichtje landt voor Sinterklaas en verandert in de Goede Fee. "Dag Sinterklaas," zegt de Goede Fee, en ze draait zich meteen naar 'Slecht Weer Vandaag'. Met haar toverstaf aait ze zacht over het gebroken paardenbeen. Er komt licht uit de toverstaf. En 'Slecht weer Vandaag' staat op. Niets meer aan de hand. Zijn been is genezen.
"HOERA!!" brullen alle Pieten in koor. "Stil toch, stil toch, moeten alle kinderen wakker worden?" zegt de Sint streng. Maar hij kijkt heel blij. Hij bedankt de Goede Fee heel hartelijk. Als ze wil mag ze op vakantie komen in Spanje, in het grote paleis. Dat lijkt de Goede Fee een heel goed idee, ze zal zeker komen. Ze gaat straks vast een badpak toveren voor in het zwembad, zegt ze. Sint wenkt even naar SmulPiet, de Goede Fee krijgt een zak vol lekkers mee, pepernoten, banketletters en chocoladeletters, gevulde speculaas, marsepein, teveel om op te noemen.
Dan verandert de Goede Fee weer in een lichtje en ze zweeft weg. Hijgend komt de WegWijsPiet aangerend. "Het is in orrde, Sinterklaas, ze komt eraan." "Ze is al geweest," zeggen de Pieten, heel zachtjes, om de kinderen niet wakker te maken.
En toen gingen ze weer aan de gang, Sinterklaas en alle Pieten. Ze hebben nog een hoop te doen.
Sinterklaas kijkt in zijn grote boek. Daar snappen de Pieten niets van. Waarom gaat sinterklaas nu in het grote boek kijken? Dat helpt toch niet? Sinterklaas moet de dierenambulance bellen, of de dierenarts. Dan kan "Slecht Weer Vandaag" naar het dierenziekenhuis om weer beter gemaakt te worden.
Met een ernstige blik kijkt de Sint in het boek, hij bladert en bladert. "Ja, hier staat het," bromt hij zacht. "Zeg Piet," zegt hij. "Ja sinterklaas," zeggen alle Pieten. "Nee, jij, de WegwijsPiet. Wij zijn toch in Kuringen?" De WegwijsPiet knikt. Sinterklaas wenkt. "Kom eens hier." De WegwijsPiet komt naar de Sint toe.
"Je moet die kant op," wijst Sint, "tot je een holle boom ziet. Daar klop je drie keer op en dan zeg je het wachtwoord." Sint buigt naar de WegwijsPiet en fluistert in zijn oor. De WegwijsPiet knikt. "En dan?" "In die holle boom woont een oude vriendin van mij, de Goede Fee. Ik ken haar al eeuwen. Vertel haar wat er gebeurd is en vraag of ze kan helpen." De WegwijsPiet rent weg. Sinterklaas laat de SmulPiet wat pepernoten uitdelen tijdens het wachten. Dat duurt helemaal niet lang. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen
Een windvlaag blaast. Heel hard. Voor dat Sinterklaas het weet begint "Slecht Weer Vandaag" te wankelen! Het witte paard slaat met zijn benen, maar niets helpt. Terwijl Sinterklaas zich vasthoudt aan de nek van "Slecht Weer Vandaag" glijden ze samen van het dak af. Even blijven ze steken op de dakgoot maar dan.....vallen ze op de grond! Op de grond loopt de Sterkste Piet, hij laat de zak met kadootjes vallen en rent naar de vallende Sinterklaas. Hij steekt zijn armen uit en vangt Sinterklaas op, net voordat hij op de grond valt. Jammer genoeg kan hij "Slecht Weer Vandaag" niet opvangen, de schimmel ligt briesend van de pijn op de grond. Alle Pieten komen aangerend. Wat een ramp!
De Dokter Piet kijkt even naar Sinterklaas. die is alleen maar geschrokken, hij ziet bleek om zijn neus. Maar "Slecht Weer Vandaag", dat is veel erger. Het paard kan niet opstaan. Het heeft een gebroken been. De Dokter Piet geeft "Slecht Weer Vandaag" snel een prikje tegen de pijn. Dat helpt een beetje. Maar wat nu? Zonder "Slecht Weer Vandaag" kan Sinterklaas het dak niet op. Geen enkel paard kan op het dak lopen. Verdrietig staan ze bij elkaar, Sinterklaas en alle Pieten. Ze weten niet wat ze moeten doen. Een gebroken been is niet zomaar weer beter, dat duurt weken. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen
Het paleis van Sinterklaas heeft wel 45 schoorstenen, daar kunnen alle Zwarte Pieten flink oefenen. Meestal staat er een Piet onderaan de schoorsteen en een Piet boven. Als er dan een pakje naar beneden komt dan vangt de Piet onderaan de schoorsteen het op, loopt naar buiten en gooit het weer naar Piet op het dak. Zo komt dat alle Pieten heel erg goed kunnen gooien en ook heel erg goed kunnen vangen. Vroeger was dat niet zo, toen gingen alle Pieten met een zak het dak op van het grote paleis en daar gingen ze oefenen. Soms lagen alle 45 schoorstenen vol met pakjes. Dan moest Sinterklaas wel eens een beetje brommen op alle Pieten, want Zwarte Pieten houden niet zo van rommel opruimen.
Niet alle huizen hebben een schoorsteen, daarom lopen er ook Zwarte Pieten op de grond. Zij mikken de pakjes door een kiertje van het raam of leggen op andere manieren de pakjes in de schoen. Hoe dat precies gaat weet ik niet, dat is het grote geheim van Sinterklaas.
De wind gaat nog harder waaien. "We krrijgen storrm, Sinterklaas, ik ben blij dat we bijna klaarr zijn, " zegt Zwarte Piet. Sinterklaas knikt. De wind waait zo hard dat zijn baard soms een beetje wappert. Dan gebeurd er iets ergs. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen.
Het is donker. Midden in de nacht. Af en toe valt er een beetje sneeuw uit de lucht. Hoog op het dak loopt het paard van Sinterklaas, heel zacht stapt het grote witte paard over de daken. Af en toe is Sinterklaas nog steeds verbaasd dat "Slecht Weer Vandaag" zo zacht kan lopen. Want dat is helemaal niet gemakkelijk hoor, over een dak lopen, en zeker niet voor een paard. Maar "Slecht Weer Vandaag" kan dat wel. Hij doet het al zo lang.
Zwarte Piet wijst naar een schoorsteen. "Daar moeten we nog heen, Sinterrrklaas. Daarr woont dat meisje wat haar been gebroken heeft. Gelukkig is haar been weer helemaal goed." Sinterklaas knikt, hij weet het. Het begint te waaien, Sinterklaas rilt een beetje en slaat zijn lange, rode das nog een keer extra om zich heen. Als het zo koud is dan verlangt hij wel een beetje naar zijn warme paleis in Spanje. Maar hij vind het niet erg hoor, om op de daken te lopen. Als hij denkt aan al de kinderen die morgen ochtend blij naar hun schoen toe gaan en daar hun kadootje vinden, is hij alweer blij, dan trekt er een glimlach over zijn gezicht.
Op het dak aan de andere kant van de straat lopen ook een paar Zwarte Pieten, huppelend lopen ze precies over de rand van het dak. Af en toe halen ze een pakje uit de zak en mikken het de schoorsteen in. Altijd precies goed. Maar de Pieten oefenen dan ook bijna het hele jaar. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen
Alles is anders, hier een brief van Sint. Handgeschreven speciaal voor ieder kind. Mijn Pieten normaal vrolijke snaken zijn danig in de war. Alle fabrieken zijn benaderd, ze kunnen niet aan snoepgoed geraken. Winkeliers wringen zich vol schaamte in allerlei bochten, omdat ze in september al jullie snoepgoed verkochten!
Zwarte Piet ging uit fietsen (Zingen op melodie: Zie ginds komt de stoomboot)
Zwarte Piet ging uit fietsen, toen klapte zijn band. Toen moest hij gaan lopen, met de fiets aan zijn hand. Hij kwam in 'n dorpje, en zei tegen de smid: 'k Geloof dat er in mijn achterband een pepernootje zit.
De smid moest toen lachen en plakte zijn band. Toen kon Piet weer fietsen door heel Belgenland. Och jongens en meisjes let nu toch eens op! Misschien zie je Piet wel fietsen met Sint achterop.
Lenzkirch De toren van de katholische Nikolauskirche met zijn 45m hoogte is het oudste bouwwerk van Lenzkirch en dateert uit het jaar 1569. Hij bezit zes klokken en overleefde talrijke branden in de gemeente. In 1934 heeft men aan de toren een eenbeukige kerk aangebouwd met strakke en rechtlijnige, blok-vormige gewelven. Onlangs werd de kerk heropend na een grondige opknapbeurt. Achteraan in de kerk onder het orgel zien wij een vrij groot borstbeeld van Nicolaas. Ps. Wie lust en liefde heeft voor het zingen, wordt hartelijk uitgenodigd iedere woensdag te 20u15. Raf Rumens uit: tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Schönenbach Schönenbach ligt zuidoostelijk van de stad Schluchsee. In een oorkonde van 1288 is er voor het eerst sprake van Schönenbach. In de 18e eeuw bouwden de bewoners van deze gemeente hun eerste eigen kapel ter ere van de H. Nicolaas. Bij de uitbreiding in nieuwgotische stijl van de kapel in 1909, werd een prachtig en kleurrijk vleugelaltaar in reliëf geplaatst. De linkervleugel toont een scene uit het leven van Nicolaas terwijl hij brood uitdeelt aan de armen, de rechtervleugel is bemand door de H. Fridolin, dit alles in laatgotische stijl. Het grote middenpaneel is een voorstelling van een jonge, baardloze Nicolaas met staf, boek en bollen, links geflankeerd door de martelares Genoveva met palm en ter rechterzijde de H. Katharina met boek en zwaard. Deze laatste is in Duitsland vaak te zien aan de zijde van Nicolaas. Dat Nicolaas de patroon is van vele beroepen is ons al langer bekend maar hier heeft men er nog de jeneverstokers en cafébazen aan toegevoegd. De kapel staat een beetje eenzaam aan de straatrand, mooi ingelast in het landschap maar ook uiterst verzorgd. Boven op de nok staat een klein maar sierlijk ajuinvormig torentje uit de baroktijd met bijpassend klokje. Het is de plaatselijke brandweer die instond voor de verbouwing en restauratie. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Nicolaas grijpt weer in.... De bewoners van Schluchsee hadden de stenen klaargezet voor de bouw van hun nieuwe kerk. Tot tweemaal toe vond men 's anderendaags de stenen op een andere plaats, tot men besloot een nachtwacht op te stellen, tevergeefs, 's morgens vondt men de arme kerel dood naast de opnieuw verplaatste stenen. In het jaar 1253 werd dan de kerk gebouwd op de huidige plaats. De klokketoren met ajuinkoepel zou uit die tijd stammen. De kerk, met uitzondering van de toren, werd meermaals verbouwd en vergroot tot zij in 1985 haar huidige vorm kreeg. In het portaal staat een sierlijk bronzen kunstwerk, een staf en mijter waarond kinderen een rondedans maken. Het hoogaltaarschrijn uit de oude kerk (1895) werd integraal overgeplaatst in de nieuwe kerk. Het is meer een retabel, met gouden achtergrond. Op de rechterkant zien wij een baardloze Nicolaas met stukken fruit als patroonheilige van de kerk met aan zijn zijde de H. Konrad. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Schluchsee (Schwarzwald) Schluchsee dankt zijn ontstaan aan het klooster van (St Blasius). In het jaar 1095 is er al sprake van een Nikolauskapel. Zij stond echter niet op dezelfde plaats waar de huidige Nikolauskerk zich bevindt. Keizerin Theophana. echtgenote van Otto II en moeder van Otto III, gaf de aanzet tot Nicolaasviering honderd jaar voor de overbrenging van het gebeente van Nicolaas van Myra naar Bari in 1087. De H. Nicolaas was medepatroon van het klooster St Blasien, maar tevens schutsheilige over het Benediktinessen klooster van Berau dat afhing van St Blasien.
Nog een legende..... Een plaatselijke legende vertelt ons dat bisschop Nicolaas persoonlijk in Schluchsee zou verschenen zijn. Het was op een koude winterdag, onder de voogdij van abt Rusten (1108-1125) dat een kloosterbroeder die op weg was naar Schluchsee, menselijke resten zou gevonden hebben in een grot. Bezorgd om een christelijke begrafenis en het zieleheil van de overledene, rende hij naar het klooster om een pater te halen. Onderweg kreeg hij het gezelschap van een onbekende priester die plotseling verdween en enkel zijn gewaden achterliet oa. een klokvormige kazuifel die zo in het bezit kwam van het klooster St Blasien in de 13e eeuw. Later duikt hij op in de Nikolauskirche van Lausheim, waar hij mirakuleus werd nadat talrijke zieken genazen door oplegging van de kazuifel. In die hoedanigheid werd hij later nog vereerd in de abdij van Wislikofen Zwitserland, om uiteindelijk in Wenen te belanden in het museum voor toegepaste kunsten. De kazuifel toont 17 taferelen uit het leven van Nicolaas. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zou de goede Sint wel komen (slot) Sinterklaasgedichten uit de Tweede Wereldoorlog Aangrijpend boek samengesteld door Hinke Piersma
(Europese Grootmachten) Ook de andere kant van het oorlogsspectrum greep het feest aan om te laten zien dat de Duitse bezetter goede bedoelingen had: Rijkscommissaris Seys-Inquart verscheen vaak als 'tweede kindervriend' met de Sint.
Bij de hoop op bevrijding en kritiek op de bezetting verpakt in Sinterklaasliedjes zijn Zie ginds komt de stoomboot en Zie de maan schijnt door de bomen het populairst geweest. Het is zoals Piersma haar inleiding afrondt: "iets laten zien van gewone Nederlanders in een ongewone tijd". Het boek bevat een ruim 50-tal gedichten, steeds met inleiding, toelichting en bron vermelding. Midden in het boek zijn op een achttal pagina's foto's opgenomen: cartoons met spottende kritieken, Sint in oorlogstijd én bevrijde gebieden. Soms in onderduik geschreven (Smulders, 7e couplet, 1943; Frank 1943) of in een kamp (Koops, Westerbork, 1943). Zoals gezegd een zeer innemend boek, waardevol aangevuld op een cd, dat laat zien hoe waardevol het Sinterklaasfeest is geweest in een periode die tot de donkerste van onze geschiedenis behoort: van hoop en vrees, ongenoegen, verzet en moed om tegen de verdrukking in te gaan. Guus Smits uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Zou de goede Sint wel komen? (2) Sinterklaasgedichten uit de Tweede Wereldoorlog Aangrijpend boek samengesteld door Hinke Piersma
Europese Grootmachten Stadssint van Amsterdam, Jeroen Krabbé, tekent voor het voorwoord. Niet zonder reden waarschijnlijk: hij werd geboren op 5 december 1944, de enige Sinterklaasviering die zijn familie (met een Joodse sterdragende moeder) ooit heeft overgeslagen. Voor hem is 5 december de spannendste dag van het jaar vol herinneringen en varwachtingen. Later hoorde hij dat zijn moeder door de gedichten bij de pakjes naar familieleden in Westerbork geheime informatie over andere familieleden doorgaf:naast uitlaatklep ook drager van persoonlijke info. In de inleiding legt Piersma uit hoe ze tot de bundel gekomen is. In een particulier archief van een Joodse familie, geschreven in Engeland, vond ze een lang gedicht met een felle aanklacht tegen de bezetting. Ze vroeg zich toen af of er meerdere gedichten uit die tijd bestonden en plaatste een oproep op de website van het NIOD. Vele reacties volgden en van de diversiteit aan gedichten is het boek de neerslag. Boeiende, persoonlijke verhalen gaan schuil achter soms korte gedichten, zeker als het lot van de maker of ontvanger bekend is. Ook de uiteenlopende toepassingen van het feest zijn bijzonder: van onderbreking van de oorlogszorgen tot verwondering van een onderduiker bij die Nederlandse traditie, van huiskamer tot mobilisatietroepen tot Radio Oranje. Zo had de Sint in 1942 in Kamp Amersfoort een mijter van krantenpapier, een baard van vuile watten, bijeen gehouden door termoplast en om zijn schouders een morsig deken. Voor Radio Oranje zong men in 1941: "zie de maan schijnt door de bomen, NSB-ers staakt uw wild geraas, de overwinning zal er komen, Oranje wordt hier weer de baas. Vol verwachting klopt mijn hart, wie de strop krijgt wie de gard" Aangrijpende verhalen zoals van een meisje dat voor de leden van een verzetsgroep een gedicht maakte en verneemt dat twee weken later bijna alle leder waren opgepakt en later stierven in een kamp. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
