Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
06-05-2011
479 Boommishandeling
479 Boommishandeling
Bij Natuurpunt gebruikt men een eigenaardige manier om exoten te verwijderen. Zij noemen het bomen ringen. Rondom de stam van de te verwijderen boom onderaan, wordt een groef rond de stam gezaagd, om de sapstroom af te sluiten. Zo sterft de boom langzaam af. Dit getuigt van weinig respect voor het leven. Elke plant, elke boom is een levend wezen. Het is hoog tijd dat de groene jongens en meisjes eens te leer gaan, bij de Dalaï lama. Daar is elk leven heilig. Of zoals ik het formuleer : een boom is ook maar een mens! De werkwijze is waarschijnlijk afgekeken van de spintkerver bij de olmen. Die zorgt ervoor dat er een schimmelziekte ontstaat die de boom verplicht zijn sapstroom af te sluiten. Die pleegt als het ware zo zelfmoord. Ik dacht dat ringen op vogels sloeg. Wij hebben in de jaren 70 massaal mezen geringd. De bedoeling van het ringen is de populatie te verkennen, te beschermen en zo nodig te bevorderen. Bovendien stelt zich de vraag : wat is een exoot? In een het Antwerpse Zoerselbos hebben ze onlangs ontdekt, via archeologisch onderzoek van houtskoolresten in houtskoolmeilers, dat de hulst geen exoot is. Die kwam reeds eeuwen voor in het Zoerselbos.
Het vertrouwen in onze instellingen slinkt zienderogen. De kerk geeft te toon aan door van 28 naar 8 % te dalen. Dat heeft uiteraard veel te maken met de misbruiken die bekend raakten. De politiek zakte van 17 naar 6 %. Het onderwijs moet inboeten van 77 naar 64 %. De gezondheidszorg gaat van 83 naar 75 %. De topper is het bedrijfsleven dat stand houdt op 75 % (van waar ze komen ontging me). Ik denk dat de pers daar een nefaste invloed in heeft. Ik kloeg reeds eerder het gebrek aan waardenvrije berichtgeving aan. Als de waarden verloederen komen ze uiteraard dichter bij de neutraliteit. Zou dat onze journalisten aanzetten om tendentieus te berichten?
Hoe hoog staat onze haan boven de grond op de toren van St.-Martinus ? En hoe hoog zijn de andere torens in Meise ? De O.L.V.Katedraal in Antwerpen is 123 m hoog en er zijn 600 treden. Sint-Rombouts in Mechelen is 97 m hoog en daar zijn 538 treden. Er hangen 80 ton klokken in verspreid over 2 beiaarden. De oudste is nog een Hemony type. Er is een methode om de hoogte van een toren te bepalen, van op de grond en gebaseerd op een wiskundige formule. Het zou met een rechthoekige driehoek te maken hebben. Maar de gemeente moet toch over een lijst beschikken met de hoogtes van de hoge gebouwen, bestemd voor de regie der luchtwegen. Wie kan er mij aan helpen ? Ondertussen vond ik de methode om de hoogte te
meten.Je plaatst een rechthoekige
driehoeklat op het hoofd van je assistent.Je gaat dan samen achteruit en je volgt de schuine zijde tot de top van
de toren in het verlengde ligt.Dan meet
je hoe ver je van de voet van de toren staat en telt er de grootte van je
assistent bij.En klaar is kees of is
het klaar is de haan op de toren?
Jullie weten wellicht waarom ik hier sta vandaag. Niet om terug te blikken op het voorbije jaar 2010, maar wel om terug te blikken op de 40 jaar actieve politieke loopbaan als raadslid, schepen en burgemeester van ons aller Marcel Belgrado! Op 12 mei 1932 werd Marcel Petrus Belgrado geboren als zoon van een metser en een huisvrouw die, zoals de meeste vrouwen toen, zorgde voor het gezin. Marcel volgde de lagere school in Meise Centrum en op 15 jarige leeftijd, via de zes wegskes, stapte hij dagelijks vanuit zijn Oppem naar de tram de Londerzeel, ook genoemd den L of denL Barré in Meise om te gaan werken in Brussel. Negen jaar lang volgde hij als Vlaming avondschool in het Franstalige Arts et Métiers om het diploma van drukker, boekbinder en lithograaf te behalen. Ononderbroken werkte hij daarna 43 jaar lang in de drukkerij van de Nationale Bank en werd er dé meester drukker van onze bankbiljetten. Zijn uitgesproken kennis en ervaring brachten hem ook naar het buitenland waar hij o.m. in Marokko en Oekraïne op de handen werd gedragen en geprezen voor zijn sterk gewaardeerde inbreng. Maar ik begreep dat hij zich vooral in Kiev thuis voelde en woorden als dobro utra, dobro vecir, spassiba en dasvidania, zonder na zdrovje te vergeten, zijn hem zeer zeker niet onbekend en klinken nog altijd als muziek in de oren Steeds is hij nog kampioen in schoonschrift en ook zijn sms-jes zijn echte volzinnen ! In Oppem waar zijn wieg stond onder de schaduw van het kleine witgekalkte pittoreske kerkje wonen tot op heden nog 3 van zijn 5 kinderen rond hem. Marcel verloor vorige zomer zijn innemende en lieve echtgenote Mariette. Wisten jullie trouwens dat de eerste voornaam van Mariette eigenlijk Bertha was? Als hij 42 jaar als voorzitter van De Goudvink veel weg was en daarenboven duizenden km per jaar fietste lachte Mariette ,als je haar opbelde, :Hij is t aan t afbollen . Vandaag heeft hij een nieuw houvast in Ingrid die nu het reilen en zeilen van een beroepspolitieker moet ondergaan. Politiek begon Marcel zijn loopbaan in 1971 (na de verkiezingen van 1970) als raadslid in Brussegem tot aan de fusie van gemeenten in 1976. Na de fusie van Oppem werd hij raadslid en schepen in Meise en kende hij ook 12 oppositiejaren die de toenmalige CVP niet hebben verzwakt: integendeel! In deze periode kwam zijn drijfkracht en sportkarakter als verwoed fietser naar boven en samen met zijn partij- en peletonmakkers wou hij de finish bereiken. Wat ook gebeurde. Hij werd niet alleen Wielerkampioen van België voor burgemeesters en mandatarissen, maar is nu ook al 4 jaar burgemeester van onze mooie landelijke gemeente Meise. Van zijn vader erfde Marcel zijn metsers-oog én de liefde voor de baksteen. Het eerste gaf hem zijn klare rechte blik en het tweede werd duidelijk in zijn 18-jaar schepen zijn van Cultuur en Onderwijs. Onder zij schepenambt werd de cultuurzaal De Muze en de bibliotheek gebouwd, breidde de fusieschool uit met kleuterklassen, werden de gebouwen voor het Audiovisueel Centrum (nu CVO) gekocht en de bouw van het nieuw administratief centrum van Meise afgerond. Historisch waren de vergaderingen van het schepencollege van toen met mevrouw Cecile Chabert ,die steeds pleegde te zeggen Ik heb maar 1 puntje toe te voegen waarop prompt haar twee puntjes steevast enige bijklank en bijval kregen. Als iemand hem vroeg welke zijn schepenbevoegdheid was, volgde steevast zijn antwoord :Schepen van onderwijs en vrouwelijk schoon . Toen ikzelf met Marcel van 1994 tot 2000 in het schepencollege zat, heb ik hem ervaren als een politiek beest pur sang in de goede zin van het woord. Niet alleen was hij alomtegenwoordig op alle activiteiten in heel de gemeente, ook inhoudelijk was hij niet te kloppen als het op onderwijs of cultuur aankwam. En na lang vergaderen of na één of andere jubilé gingen er nog altijd één of meer Duvelkes in naast een onafscheidelijke spaghetti. In dit verband toch graag een kleine anekdote. Met Xavier Olbrechts zaliger en Marcel zat ik na een partijvergadering nog na te praten en door te spoelen in café den Beiaard, toen opengehouden door de gekende Etienne uit West-Vlaanderen (allé how) en zijn sterk bijziende madam. Wij bestelden spaghetti; Xavier, een kleine eter, liet een heel deel onaangeroerd dat zonder problemen mee door Marcel werd binnengespeeld. Daar het laat op avond (of vroeg in morgen?) was, stelde Etienne aan Marcel voor: Ik heb nog overschot van de spaghetti in de keuken: als ge die nog kunt opeten betaal ik een fles wijn! Wij hebben wijn gedronken! Beste vrienden, De tijd gaat snel en lange speeches zijn uit den boze. Graag nog meer anekdotes over de avonden bij Bresseel na de gemeenteraad en andere. In vorige verkiezingsuitslagen was hij lang de tweede, de Poulidor. Maar vandaag als burgemeester is hij de kampioen net zoals zijn dorpsgenoot en vriend Eddy Merckx,! Standvastig doorzetten ten dienste van zijn gemeente is en blijft zijn motto! Dank je Marcel voor alles wat je doet voor onze gemeente, voor onze partij, voor iedereen ongeacht kleur of overtuiging, voor alles.
Volgens mijn scheurkalender zou een mens gemiddeld 40.000 gedachten hebben per dag. Niet minder van 70 % zou negatief zijn. Dat komt omdat angst onze grootste motivator is. Er was zelfs een website bij : http://www.denkwatjewilt.nl Ik vraag mij wel af hoe die telling gebeurd is ? In een boek stond dat dat er 60.000 zijn en dat er weinig nieuws is onder de zon. Wij zouden onze gedachten van de vorige dag herhalen. Conclusie : wapen u tegen het negatieve en denk positief. Creatieve geesten hebben veel nieuwe en hopelijk steeds betere ideeën.
Hoe zou dat met de gedachten van kippen en hanen zitten ?
In het decennium van de smaak, met dagelijks kookprogrammas op T.V., moeten we het ook eens hebben over eten. Waarom keren de mensen om te vermageren niet terug tot het oerdieet. De oermens at wat hij vond. Zijn menu bestond uit veel vis (omega 3 vetzuren) en was sterk seizoensgebonden. In het voorjaar aten ze veel bessen en eieren. In het najaar stonden noten, vruchten en zaden op het menu. Wij zouden alleszins minder onderhevig zijn aan de welvaartsziekten, die bij de intrede van de landbouw, door de introductie van melk en zuivel, onze gezondheid kwamen bedreigen. De heilzame invloed van het paleodieet zorgt op 10 dagen voor een stijging van de insulinegevoeligheid, de bloeddruk daalt en de slechte cholesterol vermindert. Kortom : wij vermageren. Maar vergeet hiervoor niet te bewegen! De aanbevelingen luiden : meer vezels, minder geraffineerde suikers en meer gezonde vetzuren in ons dieet.
De haan staat geïsoleerd op de toren, maar overschouwt het landschap en is toegankelijk voor iedereen. Met de cultuurtempels is dat anders gesteld. Zij zijn als cenakels, op bepaalde momenten open, maar meestal gesloten. Gooi dat open! De geklasseerde gebouwen behouden zo mogelijk hun oorspronkelijke bestemmingen en benaming. Als dat niet meer zo is en de gelegenheid zich plots voordoet herstel je dat ! De pastorij St.-Martinus is daar een voorbeeld van. Er prijkt nu op de gevel een opschrift dat door zijn banaliteit het doel voorbij schiet. De tentoonstellingsruimte van het vroegere AVC (nu CVO) zou optimaal moeten benut worden. Want dat is een podium, waar wekelijks 4000 mensen voorbij komen. De openstelling is maximaal, zelfs tot 22 uur. Het concept van andere openbare gebouwen zoals het AC, de Spil, de bib. had men beter kunnen doordenken en er een tentoonstellingsruimte mee kunnen combineren. Dat kan nog! Just do it! Uitgerekend gisteren gaf Natuurpunt het voorbeeld met haar tentoonstelling in het paleis (administratief centrum) rond 10 jaar natuurbeheer en biodiversiteit. Proficiat! De cultuurhaan zit ondertussen opgehokt. De vogelgriep is nochtans lang voorbij!
De Bachelor.be-prijs ging naar Jan Wallyn voor zijn eindproef 'Autochoreografische technieken voor kinderen van de derde graad'. De student uit Meise laat de jongeren expressief bewegen om een verhaal te vertellen.
Jan Wallyn is de zoon van Dirk, onderwijzer aan de gemeenteschool Rode. Zijn vader is de drijvende kracht achter de music-halls die er elk jaar opgevoerd worden. De appel viel dus niet ver van de boom. Dirk speelde bovendien ongetwijfeld mee in het Circus Pat in 1965 in Meise.
Jan wil een vernieuwende dansdidactiek. Hij wil de choreograaf in elk kind naar boven halen. Hij doet dat via zijn workshopbox 'Van BinnenUit', bestemd voor onderwijzers en onderwijzeressen met of zonder danservaring. Dans is in de eindtermen van de lagere school niet direct prioritair. Maar als het dan toch gebeurt, groeit het best vanuit pure creativiteit : het kind als choreograaf. Dat wordt dan expressief bewegen om een verhaal te vertellen, een gevoel uit de drukken of een boodschap te delen : dans als een uiting of expressie van jezelf.
Jan is niet aan zijn proefstuk en trad reeds verschillende keren op met zijn eigen dansgroep. Enkele werden uitgezonden door Ring-TV.
Bij de dood van Mulish was er sprake van de groten der Nederlandse letteren. Ik pleitte reeds lang voor een vervolg op het pantheon van de Nobelprijswinnaars literatuur en ook voor een bijkomend hoofdstuk bij De Bron. Het lijstje bestond uit : Harry Mulish (De aanslag), Hermans, Reve, Remco Kampert en Wolkers. Hugo Claus hoort daar ook bij. Tijdens de voortijdige viering van onze bibliotheek (40 jaar is tien jaar te vroeg voor een gouden jubileum) werd een citatenboek voorgesteld, waarin ik een pagina vulde met 7 citaten uit de wereldliteratuur die mij aanspraken. Dit citatenboek werd in fotokopie afgewerkt en ondertussen is er een betere versie bedeeld. Ik heb onlangs een interessant boek uitgeleend in de bib. : Vergeten Wetenschappen van Rens Bod. Aanbevolen!
De haan van de St.-Martinustoren is onbetwistbaar de vedette van het keizerlijke Meise. Maar lang voor de Muze van Meise het culturele veld inpalmde werden er op dezelfde plaats met name het Willy Van den Berghecentrum reeds vedetten geprogrammeerd. Dimitri Van Toren beet de spits af in 1970 in de Kursaal. Het kersverse Kleinkunstcomité zorgde hiervoor.
De Georges Baker selection volgde in 1974. Zij traden op in de sporthal naar aanleiding van de voorzitterswissel in de Jeugdraad tussen mijzelf en Jaak Olbrechts. In de overdekte speelplaats van het W.v.d.B.-centrum maakten wij Urbanus van Anus mee in een van zijn eerste shows. En zelfs Geert Hoste was twee maal te gast op dezelfde plaats tijdens de poëzieshows van het AVC . Hij deed toen mime met een vriend. Maar belangrijker zijn eigen producties met mensen van bij ons voor mensen van bij ons. Kris Kras neemt daarin het voortouw. Recent dook er een nieuw gezelschap op in de Spil onder leiding van Cara Vissers. Wij kijken er naar uit!
De boerderij in de film Mini moys zou kunnen uitgebreid worden met het miniscuul gaas dat grafeen heet. Het is een flinterdun laagje grafiet van 1 atoom dik van een potloodpunt (grafiet). Het lijkt op minuscuul klein kippengaas. Het is sterk want het kan miljoenen keren zijn eigen gewicht torsen. Het is ook licht doorlatend (2.3 %). Het behoort tot de sterkste materialen en toch is het flexibel. Het weerstaat sterke deformatie en breekt slechts bij 15 à 20 %. Bij andere materialen is dat slechts bij 1 %. De toepassingen kunnen voor een nieuwe revolutie zorgen. Het wordt gebruikt als touch- screen voor computers en in de chips zal het ook voor nog meer snelheid zorgen en kan het mogelijk silicium vervangen. Om onder onze haan in de galmgaten van de kerk, de indringers buiten te houden zou het ook kunnen geplaatst worden. Dat zou uniek zijn, maar een zeer dure zaak!
Het wordt stilaan traditie dat de voorzitters van beheerraden door 1 persoon aangeduid worden. Voor de derde maal op rij werd er een nieuwe afgevaardigde bestuurder aangeduid voor een beheerraad in Meise. Die komen allen uit een beperkte groep die zich opwerpt als service club van hun materie. We hebben niets tegen de drie uitverkorenen, maar democratisch werken is helemaal wat anders. Voor ons mag het resultaat dezelfde persoon opleveren, maar het gaat hier over de manier waarop alles gebeurt. De politiekers laten maar betijen, want die hebben het te druk met hun strijd voor de pikorde en het uitvechten van hun onderlinge veten. De leden van de raad van bestuur vertonen gebrek aan assertiviteit om daar tegen in te gaan. Als je dat wel doet, wordt je niet meer uitgenodigd! De top grijpt dat dan ook graag aan als alibi voor hun manier van doen : gebrek aan belangstelling. Alles kan beter! Het zou anders moeten!
De Academie voor Muziek, Woord en Dans bevindt zich aan de Brusselsesteenweg in het centrum van Meise. Dat is een beschermd dorpsgezicht. Toen mevrouw Chabert, Cecile Boon, schepen was na de fusie liet ze dat beschermen met het Verloren Uurke. We vonden dat toen wel wat overdreven, want het Willy Van den Berghecentrum zat gekneld in het centrum en barstte uit zijn voegen. Met de komst van De Muze van Meise is dat nog verergerd. Vroeger zouden de achtertuinen van de Boechtstraat zelfs voor de helft onteigend worden om plaats te voorzien. 50 jaar geleden, op 21 september 1960 begon ik mijn carrière als onderwijzer in wat toen het gemeentehuis was met de gemeentelijke lagere jongensschool in de achterbouw. Ik kwam terecht in het reeds bijgebouwde nieuwe lokaal achteraan in de eerste graad met meer dan de helft van de leerlingen (35 op 65). Zeer snel evolueerde de school naar 6 klassen. Toen maakten wij reeds plannen om uit te breiden in de tuin van De Donder achter de speelplaats. Tot 1972 was het dan ook ons plan trekken in noodoplossingen : het Chiroheem en in 1968 het huis Janssens bij het AVC. Volgend jaar wordt het gebouw gerenoveerd. Het is een van de grootste werken voor het einde van de legislatuur. Eerste raming is 1,5miljoen euro. De voorgevel van de academie behoort dus tot het beschermd dorpsgezicht en moeten behouden blijven. Het gebouw is zeker ouder dan 70 jaar beweerde de burgemeester en het deed ook ooit dienst als kantoor voor de veldwachter (met een gevangeniscel in de achterbouw) en ook even als bib. Wat men vergeet is dat er ook de tweede jeugdclub Gypsy voor 16 18 jarigen in de kelder huisde. Ik voel mee met de leerlingen en het personeel van de Academie. Want ik heb zelf 29 jaar lang mogen knokken voor lokalen en zelfs voor meubels, voor het AVC Meise. Toen de dagtaallessen van het AVC opgericht werden op initiatief van dezelfde Cecile Boon, moesten wij noodgedwongen ook de lokalen delen met de muziekschool. Dat heette toen polyvalent gebruik van lokalen. Als kroon op het werk zou het geen slecht idee zijn een afdeling plastische kunst toe te voegen aan de academie. Want die bestaande privé initiatieven vallen duurder uit voor de bevolking.
NASA deed zeer mysterieus over een astrobiologische ontdekking. Er werd zelfs beweerd dat er leven op Mars gevonden werd. Dat zou een nieuw model voor het ontstaan van leven opleveren. Het bleek om fotos van een bacterie te gaan die het fosfor in zijn DNA kan vervangen door arseen, een voor de meeste levensvormen giftig element. De bacterie vermeerdert zich succesvol met het gif in zijn bouwstenen. Dit historisch nieuws betekent dat we in de zoektocht naar buitenaards leven op de planeten niet alleen moeten scannen op de zes elementen : koolstof, waterstof, stikstof, zuurstof, fosfor en zwavel, maar ook op arseen. Het belang van deze ontdekking werd onderuit gehaald door biologen Bert De Groef en PZ Myers. De media zouden een en ander overschat hebben. Op de radio hoorde ik het nieuws, maar op TV werd er met geen woord over gerept.
Gisteren was het Chinees Nieuwjaar en startte het jaar van het konijn. Wanneer is het jaar van de haan ?
Op 25 januari herdenkt Schotlandin Edinburgh het leven en fantastische werk van de nationale dichter Robert Burns. Men kan er genieten van een traditioneel Burns Supper in echt Schotse stijl. Of het nou om een volledige lunch met Haggis gaat of om een traditionele avond waarop Burns gedichten worden voorgelezen, de Burns Night is een waar feest voor alle liefhebbers van Schotland. Tijdens onze poëziewandeling in 2008 rond de Oranjerievijver in de Plantentuin in Meise met als thema Liefde in het park, was Burns er niet bij. Wij selecteerden toen : Never give all the Heart van W.B.Yeats (1865-1939), Wild Nights van Emily Dickinson (1830-1886) en She walks in beauty van George Gordon Noel, Lord Byron (1788-1824). De gedichten werden uit A joy for ever. De mooiste liefdesgedichten uit de wereldliteratuur Prometheus 2009 gehaald. In Van Dante tot Neruda. Wereldgedichten om uit het hoofd te kennen (Lannoo) staat één gedicht van Robert Burns (1759-1796) A Red, Red Rose. Dat had er zeker bij gekund.
Onder de titel 40 jaar Sint-Elooiviering op de Hasseltberg te Meise werd door VTB-Cultuur in het parochieblad de jaarlijkse bedevaart aangekondigd. Geschiedenis begint echter niet bij de aanvang met de laatste inrichter. De traditie reikt veel verder. Reeds in 1955werd met het inrichtend comité Edele Brabant (Bert Peleman) de viering nieuw leven ingeblazen. Het comité bestond toen uit : erevoorzitter Marcel Courbon, voorzitter Albert Van de Wijngaert, ondervoorzitter Jozef Goovaerts, bestuursleden Philibert Lettens, François De Kelver, René De Kelver, Jozef Heyvaert, Victor Van Hemelrijck, secretaris Jan Bogaerts, schatbewaarder August Moreau en barman JozefVan den Breede. De oude St.-Elooivieringen gaan al langer mee. Ik vond zo een tekening van Bert Van den Broeck van 11.11.1952. Er is het St.-Elooivaantje uit 1608. De bestuursleden droegen vroeger het oude hoefijzer met kruis. Deze traditie zou ook nieuw leven mogen ingeblazen worden. De erfgenamen van de pioniers kunnen dit doorgeven aan de jongeren. Ik kreeg het kenteken van Philibert Lettens en ben bereid het te dragen. Toen Meise nog een van de belangrijkste en oudste parochiën van West -Brabant was telde zij niet minder dan 5 altaria, waarover zij voorheen haar rechten kon laten gelden. Zij zijn in de volgorde van hun ouderdom : Oppem en Amelgem, Sint-Brixius-Rode, Nieuwenrode en Hasselt, dat een afzonderlijke plaats inneemt. Twee van deze altaria vervielen en verdwenen : Amelgem en Hasselt. Meise was tot 1132 de moederparochie, ook van Strombeek en Grimbergen. Door het slechte weer ging de 40 ste verjaardag van de vernieuwde viering in mineur : er daagden maar 4 tractoren en 1 pony op.
Op zaterdag 6 november 2010 werd de eerste steen gelegd van 43 nieuwe assistentiewoningen op de OCMW-site aan de Godshuisstraat in Wolvertem, waar ook het dienstencentrum De Spil is gevestigd. De huidige OCMW-ploeg mag terecht fier zijn op deze realisatie. http://fotoalbum.seniorennet.be/JefDC/torenriephaan Eind volgend jaar zouden de eerste bewoners er hun intrek kunnen nemen. Er worden 33 éénkamerflats van 60m2 en tien tweekamerflats van 70m2 gebouwd. Ze worden op maat gemaakt en beschikken over een aangepaste badkamer, keuken en de modernste domoticasnufjes. Dit is een investering van 5,5miljoen euro gemoeid. Het evenement verliep vlekkeloos met een massa volk in het dienstencentrum De Spil. De naam van het project is Ter Wolven d.i. duidelijk een keuze met politieke inslag. IK stelde voor Knarrenveld en Spilleveld had ook niet misstaan. Er was zelfs een benaming in het Latijn, waar de burgemeester na de toespraak van de O.C.M.W.-voorzitter en de afgevaardigde van Vero op alludeerde : Tilia. Maar we hebben al een Linde in Rode. Vorig jaar viel een Zuurstof in onze bussen, waar flats voor onze ouderen aangekondigd werden in Meise voor de ingang van de Plantentuin op de Brusselsesteenweg. De autochtonen kijken hier met blijde verwachting naar uit! Is dat project aanvaard dooe de voltallige OCMW-ploeg ? Wij kijken er naar uit!
Wie heeft er destijds nog gevoetbald op een varkensblaas? Als kleine jongen hadden wij niet de luxe van nu. Plastiek was nog niet uitgevonden. Rubber was voor de banden en zeker niet voor speelgoed. Dus behelpen maar! Bij het jaarlijkse slachten van het varken, bliezen wij de varkensblaas op en knoopten die dicht zoals een ballon. Het enige nadeel was, dat als wij op blote voeten de knoop troffen, een pijnscheut door onze voeten schoot. In de pompoengekte die ik beschreef ging het van kwaad naar erger. Enkele snoodaards hadden er niets beters op gevonden, dan met een vermolmde schedel te voetballen. Als je dan bij toeval de tanden trof, ontliep je je straf niet : blauwe tenen en enkele dagen een pijnlijke voet. Ondertussen misten Nederland en België de keuze van de Fifa om de wereldbeker in te richten. Fifa koos voor het kapitaal en dat zit momenteel in Rusland en in de Arabische landen. Ik blijf ondertussen bij mijn stelling : voetbal = getolereerd geweld. Ik voeg eraan toe : topvoetbal = omgekeerde discriminatie.
Toen ik een kleine jongen was, keek onze oude haan op de St.-Martinus verschikt op, van het schouwspel dat zich onder hem afspeelde Na de nacht van de duisternis en de stilte, gaat Natuurpunt Meise de andere toer op : de nacht van het licht en het lawaai. Want Halloween werd gevierd in het hart van ons natuurreservaat. Er was een heuse wedstrijd om met pompoenen dit Angelsaksische feest te vieren in Rode. De feestvierders konden een heerlijke pompoensoep degusteren en een drankje als afsluiter. Of de natuur en specifiek de dieren daar iets aan gehad hebben betwijfel ik. Ik wil jullie echter het werk van de winnaar van de wedstrijd niet onthouden. Ter ere van de vierde telg Gilles Raùl van Sofie en Roel, maakten de jongens een prachtige constructie. Oordeel zelf! Er kwamen zelfs fotografen langs aan hun woning om dit werk op de gevoelige plaat te vereeuwigen. en ja! Wij deden het anders en luguberder. Toen het kerkhof opgeruimd werd lagen er her en der schedels van oude Meisenaren. Die stonden toen met brandende kaarsjes in de holte, waar eens hun hersenen zaten, op de resten van de muur rond de kerk. De andere jaren holden wij bieten uit, plaatsten er een brandend kaarsje in (gepikt in de kerk), met een minder luguber effect. Men had toen het oude kerkhof beter mogen beveiligen!
Het schiereiland Yucatàn in Mexico heeft geen enkele rivier. Het is zo groot als Groot Britannië. Toch overleefden de Mayas er in de jungle, dank zij de onderwereld. Je vindt er overal cenotes of poelen met glashelder water. Die zijn ondergronds verbonden via een netwerk van grotten. Het regent er gedurende 9 maanden op een jaar nooit. De planten boren hun wortels tot in de ondergrondse grotten gevuld met water. De cenotes beslagen 550 km, waarvan 133 km verbonden grotten verkend zijn. Het leven van de Mayas wordt gestuurd door de prachtige constructiekrachten van deze onderwereld. De cenotes vormen de poort naar de onderwereld.
