De "schatjes" Thibault en Julie op een regenachtige vakantiedag!
Maarten en Jonas in hun "zand-fort"!
Mijn schoonmoeder Mw. Anna Conings-Bocken : 98 jaar op 08-10-2007 !!! Omringd door al haar kinderen, overleden op 15 december 2007.
Thibault en Julie worden groter... juni 2008
Jonas wordt 9 en Maarten en opa vinden het ook geweldig !
Thibault en Julie in het ballenbad!
Julie leest haar Nieuwjaarsbrief op opa's schoot! 01-01-2009.
25 april 2009 : Julie en Thibault in Plopsa Coo tijdens de Vrijwilligersdag van Child Focus!
13 juli 2009 : Julie en Thibault in Kinderstad Heerlen!
18 sept 2009 : Opa met Julie en Thibault in Maasmechelen Village !
Julie in balletpakje gaat haar balletvriendjes "trakteren" op haar verjaardag!
Communicant Maarten bedankt zijn lieve nichtje Julie voor de mooie cadeautjes: 13 mei 2010.
Julie en Thibault met de trein op weg naar Brussel! 17 aug 2010
25 dec 2010 : Julie als "sneeuwpop(je) !
10 maart 2011 : Museum voor Natuurwetenschappen Brussel : Thibault aangevallen door een vleesetende dino !!!
20 april 2011 : Tongeren : Gallo-Romeins Museum : Jonas en Maarten met hun diploma "Archeoloog voor 1 dag"!
25 sept 2011: Maarten treedt in de voetsporen van zijn overgrootvader: hij volgt klarinetles en speelt op de klarinet van zijn overgrootvader Pierre Medaer!
03 april 2012 : Julie noteert de bestellingen voor het eten in haar "restaurant"!
Een Betere Wereld
Boodschap in vele talen met info, concrete projecten, vrijwilligerswerk en verslag daarover, geschiedenis van onze regio.
19-03-2022
Presentatie...
We vorderen "gestaag" ( -wat een mooi woord ! -) en zijn nu in de 18de eeuw aangeland. En zo ... ploegen we voort ! Maar op zondag is er geen tijd : orgel bij de Kinderviering en naar het concert in Turnhout !
Naderhand... is er weer "verse" inspiratie ... en nemen we de draad van het verhaal weer op!
Ik was weer even op bezoek in het Woonzorgcentrum Prinsenpark in Genk : een schoonzus herstelt er van een operatie : een nieuwe heup werd geplaatst na een ernstige val. Hoewel ik al stevig werk aan de lezing voor Maaseik kon ik het toch niet nalaten om in de gang van het centrum even een foto te maken van het "muzikale" optreden op 17 maart.
KLIK op de FOTO
We werken nu verder aan de presentatie over de Geschiedernis van het Maasland en... we gaan een heel drukke zondag tegemoet met o.a. Kinderviering in Eisden Dorp (orgel) en een concert in de Abdijkerk van Turnhout : een koor brengt Georgische liederen en schoondochter Jessica zingt mee !
Na het optreden in het WoonzorgcentrumPrinsenpark met de Muzikale Quiz (en dat viel geweldig in de smaak !!!) bereid ik nu mijn lezing voor die ik zal geven in Maaseik.
KLIK op de Affiche.
Er staan wel nog enkele achterhaalde covid-regels op maar... het wordt een vrijwel "normale" lezing : er wordt wel gezorgd voor afstand in de zaal (200 plaatsen , herleid tot 100 stoelen). Of er zoveel mensen zullen komen... dat weet ik niet : bij een vorige lezing in die zaal waren een 60-tal aanwezigen : als die komen ben ik al heel blij !!! Maarja , 30 of 300 : we doen het met evenveel enthousiasme !!!
Een twintigtal liederen worden ingeleid door een mooi beeld en enkele noten op mijn synthsizer: en dan mogen de residenten van het Prinsenpark raden en... meezingen !!!
Ik eindig uiteraard met mijn Boodschap voor een Betere Wereld en presenteer die op het einde in de talen Oekraïens en Russisch... "broederlijk" naast elkaar ! Ik denk dat dit indruk zal maken !
Op de Keizersberg in "Dilsen Centrum" langs de Europalaan, tussen de kerk en het kasteel van Dilsen, mag Ed Van der Linden uit Beek dieren zagen uit dode bomen. Het wordt echt prachtig , een stevige meerwaarde in dit mooie park !!!
KLIK op de FOTO : vandaag "spotte" ik een uil...
Oud-leerling Mark Dreesen interviewde de kunstenaar en kon volgende uitleg optekenen : " Ik ben blij dat ik uit dode bomen op de Keizersberg nu een uil, een eekhoorn en een vos mag maken. De dieren heb ik zelf ontworpen en zaag ik uit het hout van de dode stam. De stam blijft tot op een hoogte van 4 meter staan, zodat de dieren op de stam zitten. De dieren blijven hun natuurlijke houtkleur behouden. De vos, uil en eekhoorn zijn drie dieren die je ook wel eens in levenden lijve kan ontmoeten in een bos. Na mijn werk met een handzaag komt er nog een vijl aan te pas om alles mooi af te werken.”
Vandaag heb ik meer in het ziekenhuis gezeten dan thuis : niet voor miijzelf maar met een schoonzus die in het Woonzorgcentrum gevallen was en kloeg van heel veel pijn aan een heup. Dus haar met heel veel leed en moeite ingeladen en met de rolstoel vervoerd naar een radioloog: vaststelling : volledig gebroken heup... Daarna snel naar de spoed maar... verplicht met de ambulance. Daar 5 uren wachten... en tenslotte nog eens snel op en af gereden naar het Woonzorgcentrum om wat kledij enz. op te halen en we zijn geëindigd op een ziekenhuiskamer.
En morgen - dinsdag - volgt een operatie : afwachten en... duimen!
Het was een zonovergoten namiddag en die kreeg er ook nog een gouden randje bij!
Samen met schoonbroer Roger en schoonzus Lily gingen we - zoals dikwijls - mosselen eten op de "Berg" - tussen As en Lanklaar en daar ontmoetten we de bekende Matteo Simoni ! En... of we even op de foto mochten met hem? Natuurlijk !
KLIK op de FOTO
Wat een vriendelijke man : hij was er met een groepje jonge mensen en... legde hun snel uit : "Zo gaat dat hier in Limburg... in het Maasland" !!! Zijn roots liggen dan ook heel dichtbij !!!
En nu... werken aan de muzikale quiz voor donderdag !
Met 60 personen in de kerk van Meeswijk werd het een mooie viering op zaterdagavond. En ons mannenkoor : een quintet want ééntje had zich afgemeld wegens... corona !
En nu werk ik aan presentaties en vertalingen terwijl ik kijk en luister naar muziek van Mozart met een orkest onder de leiding van Daniel Barenboim: dirigeren en de pianopartituur voor zijn rekening nemen ! Wat een ongelooflijk talent. En... een prachtige aria gebracht door Cecilia Bartoli : moet er nog meer zijn ???
Het is een heel raar en dubbel gevoel tegenwoordig : genieten van de schoonheid die mensen voortbrachten en voortbrengen... terwijl kanonnen elders gebouwen aan flarden schieten en er mensen omkomen. In welke wereld leven wij ???
We kunnen weer een nieuw onderwerp toevoegen aan onze lezing-onderwerpen : smokkelen...
KLIK op de FOTO : je bent bij deze uitgenodigd !!!
Weer een nieuwe uitdaging: speuren dus !!!
Vandaag heb ik een uitvaart verzorgd (orgel) in Eisden Dorp en een hele grote vertaling gemaakt over een "straffe missie" tijdens de Tweede Wereldoorlog! Dat verhaal met daarbij een aangrijpende brief publiceer ik nog wel eens !
Naast "lezingen" en "optredens" komen nu ook weer aanvragen binnen voor dagtrips: een hele tijd geleden... oktober 2019...
We hebben natuurlijk onze "vertrouwde" adressen... de prijzen zijn wel "geëvolueerd": begrijpelijk na die corona-periode en de hoogte van de brandstofprijzen. We hebben ons onmiddellijk aan het werk gezet en... de ons bekende mensen opgebeld en gemaild.
We reizen zeker al twee keer naar Den Bosch : zoals het in het liedje gezongen wordt : "Dat gaat naar Den Bosch toe zoete lieve Gerritje...": zoete, lieve: dat was hij eigenlijk niet: dat verhaal vertellen we bij het beeldje dat boven de Binnen-Dieze te zien is: een in boerin verklede "schelm" die uiteindelijk terechtgesteld werd en als laatste wens wat brandewijn en suiker kreeg...
Ook Het Biesbosch en Dordrecht staan weer op het programma...
In het tijdschrift "Kerk en Leven" dd. 09 03 2022 stonden enkele foto's en een kort artikel over de lezing die ik gaf voor de vormelingen van Elen met als thema : "Oorlog en Vrede".
KLIK op de FOTO
Meer dan ooit is onze boodschap "actueel" !!!
Met dank aan Sandra en Véronique ! Verschillende foto's vind je onder mijn naam op facebook...
Tijdens het weerbericht op VRT mochten we weer genieten van een prachtige foto die zoon Bart maakte in Gierle , in de vroege morgen. Een prachtig ijskristal !
KLIK op de FOTO
Het team van Sabine en Frank vond de foto weer de moeite waard om te tonen ! Schitterend !!!
Volgens een 20-tal aanwezigen was het een heel boeiende vertelnamiddag die ik mocht leiden in het Woonzorgcentrum " 't Kempken" in Stokkem ! Met 125 foto's ( - gegoten in een powerpoint-presentatie -) die telkens één of ander aspect aangaven van het thema "Vroeger en Nu" kon ik heel veel reacties losweken ! Uiteraard kwamen de meeste verhaaltjes bij het zien van dorpsgezichten uit het begin van vorige eeuw. Het thema onderwijs genoot ook bijzonder veel aandacht !
Moeilijk was het wel zo anderhalf uur vertellen... met mondmasker! Maar ja... dat zal hopelijk ook langzamerhand verdwijnen...
We gaan weer terug naar hget "normale" leven... dus neemt de "drukte" toe...
Maandag : vertelnamiddag in het Woonzorgcentrum 't Kempken in Stokkem
Dinsdag : heel wat uurtjes om een dagtrip naar Den Bosch voorbereiden : bus (andere maatschappij) , ontbijt (Royal) , middagmaal (Silva Ducis) en de bootjes (Vriendenkring Den Bosch) : nog allemaal "bekend" maar... al geleden sinds oktober 2019...
... En : uitvaartdienst in Proosterbos.
Vrijdag : uitvaartdienst in Eisden Dorp en bezoek in het Woonzorgcentrum in Genk
Na heel wat maanden mag ik op maandag 7 maart weer een vertelnamiddag geven in het mooie Woonzorgcentrum " 't Kempken" in Stokkem ! En... de lezing is klaar : een mooie powerpoint met vele beelden uit de dorpen waaruit de residenten komen (van Maaseik tot Maasmechelen). En vermits er iemand bij is die ouder is dan 100 heb ik ook heel "vroege" beelden bijgevoegd : onderwijs , kleding, spelletjes, radio en tv, vervoersmiddelen, dorpsfiguren, ... en natuurlijk eindig ik zoals steeds met info over mijn "Boodschap voor een Betere Wereld": ik toon enkele "grote" talen in diverse lettertekens en natuurlijk dorpsdialecten !
Wat zullen de mensen weer kijken , luisteren naar de verhalen en... vooral... zelf nog interessante gebeurtenissen en verhalen toevoegen !!!
Ik kijk ernaar uit ! Tijd (wanneer was dat ook weer) en ruimte (waar zijn we nu) worden mooi gekoppeld... dat houdt de hersencellen "levendig" !
In een blog als dit "Boodschap voor een Betere Wereld" kunnen en mogen we de ogen niet sluiten voor de oorlog in Oekraïne. Er zijn onderhandelingen en die kunnen misschien leiden tot een "humanitaire" actie : burgers zouden (althans diegenen die het willen) hun land kunnen ontvluchten via een "veilige corridor".
En de soldaten dan? Dat zijn ook mensen !
Kan Rusland deze oorlog stoppen zonder gezichtsverlies ? Het verlies aan mensenlevens is daar precies aan ondergeschikt. Wat is het doel eigenlijk? Een pro-Russische regering installeren in Kiev en dan de bevolking terug laten keren om onder dat regime te "moeten" leven?
Ik vrees dat het een langdurig proces gaat worden en... zoals bij iedere oorlog zijn er vooral verliezers...
Een kruisje op het voorhoofd met "gewijde" assen van verbrande palmtakjes... Een mooie traditie die we op deze Aswoensdag weer mochten meemaken. En ook nog met een bijzonder verhaal erbij...
Eerst was er de uitvaart in Mariaheide, met heel veel volk... indrukwekkend... en tegen de avond de Aswoensdagviering in Meeswijk. En ondertussen hadden we er ééntje in Eisden Dorp : en daar kwam er nog een prachtige traditie bij : "Peirdskeutele Pier". Een dialectwoord voor "paardenvijgen" ! "Pier" kwam traditiegetrouw aan alle aanwezigen een lekker brood je aanbieden. Een traditie die ontstond uit een verhaal dat meer dan 100 jaar geleden gebeurde: Een zekere "Pier" kreeg van pastoor en kerkfabriek een stukje grond om te bewerken en de opbrengst mocht hij voor zich houden. Zo wist de kerkfabriek dat er voor dat lapje grond gezorgd werd. Pier wilde iets terugdoen en... hij beloofde een stuk brood te geven aan iedere aanwezige op Aswoensdag bij het uitdelen van de kruisjes. Maar, hoe groot moest dat "broodje" zijn? En toen werd er overeengekomen dat het een "paardenvijg" ( een peirdskeutel) groot zou zijn...
KLIK op de Foto : "Peirdskeutele Pier" zit vooraan in de kerk van Eisden Dorp, gereed om de broodjes uit te delen... Uiterst rechts zie je nog een stukje van de prachtige hoed van één van de leden van de Raad van 11 (carnaval). Ik heb dan op het einde van de viering uiteraard de tonen van "Alaaf" op het orgel gespeeld !
Prachtige traditie... hopelijk gaat het gebruik nog lang mee !!!
Enkele dagen na zijn gevangenname eind mei 1940 bevond mijn vader zich op transport naar Duitsland. In een konvooi van 4 rijnaken zat hij op de derde boot en ... zag hij de ramp bij Willemstad: boot 2 , de Rhenus 127 liep op een mijn. Hier de vertaling van een Franstalig verslag dat ik maakte voor de fb-groep "België tijdens de Tweede Wereldoorlog". Mijn vader werd daarna naar het krijgsgevangenenkamp gebracht : Stalag XI A : Altengrabow...
De ramp met de “Rhénus 127”
Eén van de somberste drama’s ten tijde van de capitulatie: de ramp met de “Rhénus 127”.
Men schrijft dikwijls over markante feiten maar er zijn ook gebeurtenissen die soms bijna onopgemerkt voorbijgaan en veel te gemakkelijk vergeten worden. De ramp met de “Rhénus 127” kun je hieronder rangschikken. Nochtans was het één van de ergste drama’s, misschien zelfs het allergrootste dat plaats vond vlak na de capitulatie. Een vreselijk bilan : 134 doden, meer dan 200 gekwetsten en verdwenen soldaten: men kent nog niet alle namen…
Het is de odyssee (tocht met vreselijke moeilijkheden) van dit binnenschip (rijnaak) dat bijna 1500 Belgische soldaten (krijgsgevangenen) vervoerde naar Duitsland. Het was een echte odyssee : geforceerde marsen doorheen Vlaanderen onder een blakende zon , doorheen veel stof, met slechts een korst bruin brood per dag; om de dorst te lessen, kregen ze een kom water en als ze geluk hadden enkele steeltjes rabarber die burgers hun aanreikten tijdens hun doortocht.
30 mei 1940. De “achttiendaagse” veldtocht is net voorbij. Duizenden Belgische soldaten worden in gevangenschap afgevoerd. Ze vertrekken via allerlei wegen maar vooral via Nederland omdat in België de bruggen gesprongen zijn en het treinverkeer lam ligt. De Duitsers hebben alles geregeld : via Nederland kunnen de talrijke krijgsgevangenen gemakkelijk met boten over de Rijn naar het “Reich” getransporteerd worden. Onder begeleiding steken de Belgische krijgsgevangenen de grens over om dan naar Walsoorden gebracht te worden van waaruit de lange tocht wordt voortgezet die hen uiteindelijk in Duitsland zal brengen.
Die morgen stopt de overwinnaar zijn menselijk “vee” in 4 rijnaken waar normaal gezien steenkool en/of cement mee vervoerd worden. Dat konvooi vertrekt vanuit de kleine haven van Walsoorden. Aan boord van ieder schip bevinden zich heel samengeperst bijna 1500 krijgsgevangenen. Allen zijn ze dodelijk vermoeid na drie weken uitputtende gevechten en terneergeslagen door de nederlaag. De sfeer is heel somber en gespannen. Met de ogen vol wanhoop proberen ze in de verte nog een strookje land te ontdekken , land dat zij gaan verlaten om het misschien binnen lange tijd of helemaal niet meer weer te zien. Die sfeer vind je in de 4 rijnaken, ook aan boord van de “Rhénus 127” , een boot die de trots was van de rederij tot de overwinnaars er zich meester van maakten.
De “Rhénus 127” is het tweede schip van het konvooi. De 4 rijnaken vorderen langzaam. Ze passeren het “Volkerak” , het “Hellegat” en het “Duivelsgat”. Ze naderen dan Willemstad, een stadje met een bewogen historisch verleden. Het is bijna 19.30 uur. In Willemstad zitten de mensen aan het avondmaal. Daarna willen ze een rustige avond doorbrengen terwijl ze luisteren naar de BBC die het nieuws brengt over de gevechten die nog steeds voortduren (ook na de capitulatie van België en Nederland wordt er nog gevochten : Frankrijk , Noordzee , Engeland…). Maar die plannen worden wreed verstoord…
Plots weerklinkt een vreselijke ontploffing : het is de “Rhénus 127” die op een mijn gelopen is. Dit vreselijke lawaai , precies een donderslag, alarmeert de inwoners. De vensters die geheel waren gebleven tijdens de gevechten in Nederland zowel als de reeds vervangen vensters springen in duizenden stukjes. In de huizen dichtbij de haven storten plafonds in en wankele muren vallen om. Wanneer ze even bekomen zijn van de schrik snellen de inwoners naar de haven. Sirenes huilen en die bijna gekmakende geluiden vermengen zich met kreten van wanhoop en hulpkreten. Een schrikaanjagend schouwspel ontrolt zich voor de ogen van de eerste redders. De tweede rijnaak van het konvooi is in twee gebroken. Een donkere rook stijgt omhoog terwijl het schip snel zinkt. De mensen die als eerste aankomen zien vanuit de straat lichamen die huizenhoog in de lucht geslingerd worden. Het is een verschrikkelijk schouwspel : afgerukte ledematen , onthoofde lichamen , honderden gekwetsten die in het water drijven terwijl ze luid om hulp schreeuwen. Anderen, die mee in het water geslingerd waren, proberen kameraden te redden. De achtersteven is al onder water verdwenen en heeft bijna de helft van de krijgsgevangenen meegesleurd in de diepte. De voorsteven steekt nog boven water uit : gevangenen die zich daar bevinden proberen zich krampachtig vast te houden en schreeuwen om hulp, maar velen van hen storten zich in het vuile en roodkleurende water van het “Hollands Diep”: velen komen niet meer terug aan de oppervlakte…
M.Ernest Hellin, die zich op de “Rhénus 127” bevindt , ziet de oever op ongeveer 200 meter. Hij heeft een gebroken voet, een schouder uit de kom ij en een kwetsuur aan zijn zijde. Hij duikt en dan heeft hij het geluk dat hij zich aan een lange plank kan vastklampen. Hij denkt zich te kunnen redden en voelt zo de pijn niet. Met zijn niet-gekwetste arm om klemt hij de plank en zo kan hij in de richting van de oever zwemmen. Maar vooraleer hij de oever bereikt verliest hij het bewustzijn. Hij heeft het geluk dat hij opgemerkt wordt door een snelle Duitse vedette die de commandant van Willemstad ter plaatse gestuurd heeft met Hollandse zeelieden. Het is helemaal niet gemakkelijk om slachtoffers uit het water te halen : zwarte olie die uit de boot stroomt maakt je handen vettig en als je probeert slachtoffers aan boord van reddingsbootjes te trekken glijden ze uit je handen. Je kunt dan proberen hen vast te pakken bij hun klederen maar dat vertraagt de reddingsoperaties.
Ondertussen bereiken sommige krijgsgevangenen al zwemmend de oever. Ze worden opgevangen door inwoners die al het mogelijke doen om de pijn te verzachten van deze ongelukkige soldaten. De gekwetsten worden verzorgd op de kaden terwijl de gemeentelijke administratie alles in het werk stelt om opvangplaatsen te vinden. Dokters en verpleegsters snellen toe om dokter Schiphorst uit Willemstad te assisteren : deze arts heeft zich bijzonder onderscheiden in het verlenen van hulp. Eerst een dag later komt een Duitse kolonne de gekwetsten ophalen. Men telt er 200. Het is eerst dagen later, na de berging van de “Rhénus 127”, dat men het bilan kan opmaken van deze verschrikkelijke ramp. En de cijfers lopen uiteen: men telt 134 doden maar men weet nog niet hoeveel soldaten vermist zijn. (Een andere bron geeft als cijfers : 166 doden waarvan 42 Walen en 97 Vlamingen terwijl 27 lichamen nog niet geïdentificeerd zijn).
“Dit is het droevige verhaal van de “Rhénus 127”, vertelt M. Hellin bij wijze van conclusie. En hij gaat verder : “Ik vraag u te geloven dat die avond in mijn geheugen gegrift staat met daarbij een beeld van schrik en afgrijzen.”
Bron :
Artikel gerapporteerd door M. Demeyer via het CLHAM (Centre Liégeois d'Histoire et d'Archéologie Militaires)
De vormelingen van Elen keken raar op toen ik een originele kogel toonde : mijn vriend Patrick groef hem op in één van de loopgraven in de Westhoek : zo klein en o zo dodelijk en die komt aangevlogen met een snelheid van 700 m per seconde.
KLIK op de FOTO
Dat maakte indruk... en ik verwees even naar de spelletjes die veel gespeeld worden : dood zoveel mogelijk "vijanden" met alle mogelijke wapens... ook het "shrapnelbolletje" maakte veel indruk...
Hopelijk blijven mijn woorden nog een hele tijd "nazinderen" !
Onze 4 kleinkinderen: foto 1 : Maarten en Jonas foto 2: Thibault en Julie ! foto 3: Thibault en Julie worden groter! foto 4: Julieke bij de kerstman foto 5: Thibault als cowboy in de turnles! foto 6: Julieke 31 maart 2007: ik word groter! foto 7: 11 april 2007: de 4 schatten van kleinkinderen samen met opa. foto 8: Moederdag: Kleindochter Julieke en haar mama Jill.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
