want nu ging zij aan het grote werk beginnen!Het corset moest uit en dat ging zo maar niet.....alle haakjes moesten uit de beugeltjes en dat waren er niet weinig!. Na heel wat gepruts en gezwoeg mocht zij eindelijk het bewuste corset op de rug van een stoel hangen.Ja,dan volgde de B.H. maar ook hiervoor keek zij eerst zorgvuldig naar de alkoof,ze scheen er toch niet zo helemaal gerust in te zijn!. Met een tamelijk gedesideerde ruk trok zij het kwestieuse mondaine ondergoedstuk(!)naar voren maar ze was zo nerveus dat ze de zes haakjes vergeten was.Dus moest ze alles terug op z'n plaats rukken en herbeginnen aan de sluithaakjes......... Ze zuchtte er diep en grondig bij,ze was er waarempel moe van! Logischer wijze stond het schaap nu in haar blootje daar had ze toch zo'n hekel aan!! .......... Jantje, die alles met gretige blikken gevolgd had, KON het niet langer uithouden .Hij moest het uitroepen of hij ging stikken!! "Tante,en als ge nu aan die twee knopjes draait dan valt alles zeker in duigen????" Tante Jeanne,was blijkbaar voor het éérst in haar leven, TOTAAL sprakeloos! slot!
De ouders van Jantje gingen naar een groot avondfeest waar jongetjes van 9 jaar nog niet binnen mochten. Daarom mocht Jantje naar Tante Jeanne gaan om er de nacht door te brengen in haar alkoof,die zich in haar slaapkamer bevond. Jantje was in de wolken en tante vond het ook prettig,ze had dan wat jong gezelschap. Eén uur voor dat Tante Jeanne naar boven trok verlangde zij dat Jantje reeds naar de alkoof zou verhuizen,kwestie van haar privacy veilig te stellen.Jantje gehoorzaamde gewillig want in zo'n alkoof had hij nog nooit geslapen,dat ging zeker plezant zijn! Na een uurtje trok tante naar haar kamer In de alkoof was alles muisstil,het gordijn errond zat potdicht zo te zien..... Tante jeanne begon zich voor te bereiden om de nachtrust aan te vangen;eerst deed ze haar bril af,dan legde zij haar gebit in een glaasje water, toen ontdeed ze zich van haar oorapparaten en legde die met zorg ook op het nachtkastje,volgde dan haar pruik............... Natuurlijk sliep Jantje niet!Hij had voor een smalle maar duidelijke spleet in het alkoofgordijn gezorgd,hij wilde geen seconde van dit enig scenario missen Toen keek tante eens voorzichtig rond alvorens zij verder ging Wordt vervolgd
te beweren,dat àl hun mantelpakken nu reeds uitverkocht waren,terwijl de zwarte 'n zin begonnen was waarbij zij mij wilde verduidelijken,dat nog heel wat bestellingen moesten geleverd worden.Van de weeromstuit wilde ik juist definitief mijn kiekenpootvel afstropen,toen op majestueuse wijze de eigenares herself doorheen haar domein stoomde gevolgd door haar blijkbaar te nederige echtgenoot. Zij herkende mij met commeciele blijdschap en vol vertrouwen duidde ik haar op de veel te omslachtige correcties. "Nee hoor "zei ze met héél veel kennis van zaken,"geen correcties,losjes en flou flou zijn nu in"en met la main du maitre trok zij al de spelden weg. Haar goedheid kende voor mij geen grenzen en ik dankte haar met 'n kleine buiging!Zij lachte luidjes van over haar schouder en haastte zich naar buiten samen met haar te brave echtgenoot(denk ik!) Daar stond ik dan als een circusclown die heel moe wordt........ Toen ik dan eindelijk weer in mijn oude jasje zat voelde ik,dat niets mij nu nog kon overkomen.Op vestimentair gebied had ik het voor die dag wel gehad .Toch zag ik ze beiden weer met een mantelpakje afkomen!!Nog voor één van de gevaren in mijn buurt kwam dankte ik beleefd en stond terug in de lentezon. Ik begreep geen barst van dit ganse scenario. Was het nu zo moeilijk,zo onoverkomelijk om mij vanaf het eerste contact mee te delen,dat er in hun magazijn geen pied de poule maat 44 voorradig was??? Resultaat:met geen paard krijgt men mij daar nog binnen! slot
Jamaar,al die vloeite in mijn rug,wat gaat daarmee gebeuren? De blonde kon het sterk gecamoufleerde dilentantisme van haar collega niet langer aanzien.Met ware filmsterrenstap kwam zij dreigend op mij af,ontnam mij het pak en trok het zélf aan met een snok.Wij, dus zij en ik,hadden hetzelfde "postuur"beweerde zij.Ik riposteerde met klem en hield het bij een veel te brede rug. Dat kunnen we verhelpen ,zei de filmster ,en met een opvallende virtuositeit,schoot ze mij weer in het nieuwe jasje! Ziezo zuchtte zij,terwijl ze mij met twee flinke inhaalgrepen op en onder de schouders als'n worst in een vel perste;als het dat is wat u wil....... Neen,zei ik,als u mij geen 44 kunt verkopen ga ik er van afzien. Daarop begon de blonde met wijdse operagebaren en verfrissend armgezwaai te beweren.......... ,wordt vervolgd
De blonde die tot nogtoe werkloos het ganse scenario had gade geslaan verscheen nu met schwung ten tonele.Haar gepantenteerde ervaring had begrepen dat het ging mislopen! Toeschietelijk-collegiaal trok zij met één vinger een andere kast open en zowaar daar hing een pied de poule! Ja,dat is het, riep ik opgelucht en blij.De gitzwarte scheen ietwat minder enthousiast,immers zij wist dat ik maat 44 had De blonde liet zich niet uit het veld slaan,vol zelfvertrouwen beval zei"pas dit eens"wat ik deed!In de spiegel zag ik mijn veel te brede schouders (afhangen !)en de veel de lange mouwen die mijn handen volledig bedekten. "Veel te ruim,opperde ik",dit kan mijn maat niet zijn"We kunnen dit verkorten en innemen zeiden ze in koor,terwijl de zwarte gedienstig met een speld in mijn pols prikte! Wordt vervolgd
Even terug in de tijd. Reeds dagen had ik het besluit genomen;ik moest nu maar eens een nieuw mantelpakje kopen.En dus stapte ik, die lentemorgen ,met blij en overtuigd gemoed een gekende confectiezaak binnen. De eigenares was binnen voor de regen en dus liet zij zich vervangen door twee aangeworven verkoopsters.Beiden flink geverfd ,de blonde kende ik reeds van vroeger.Zij was een krak in het aansmeren.De andere, gitzwart en hoog in de heupen, was mij nog onbekend. Blijkbaar was het nu hare beurt om het percentje op te strijken,want vastberaden en hoog gehakt kwam zij op mij,haar nieuwe prooitje,aangetippeld.Ik beken dat ik op mjn hoede was! Heel beleefd vroeg ik naar een mantelpakje in pied de poule maat 44.Zij deed halve draai rechts naar een nabije kast en haalde er een lichtblauw pakje uit te voorschijn,dat zij aan haar dikke pink liet bengelen. Pardon ,zei ik,niet begrijpend,doch met klem,ik vroeg een pied de pouleke.Zwijgend liep zij terug en kwam met een rosbruin pakje voor de dag. Wat moest ik daar nu van denken?Was zij hardhorig of wellicht kleurenblind Wordt vervolgd
Neen,Goddank,geen opstoppingen en geen verdere noemenswaardige avonturen meer, ten-.. zij een onvoorstelbare stress. Dan maar thuis het grote zonnescherm geopend,verse lekkere koffie gemaakt en uitgeschonken ! En waarom niet de scrabble uitgespreid om toch maar te kunnen genieten van het gezellige samen zondag thuis zijn.? In ieder geval zijn dat van die kleine onverwachte avontuurtjes die heel nare gevolgen zouden kunnen gehad hebben en die men MOET onthouden om niet te......hervallen!
ja,iets vergeten,dat ons lelijke parten ging spelen maar dat wisten we toen nog niet. Iedereen was naar buiten gekomen daarom was het zo druk. Plots keek ik argeloos naar de brandstofmeter en liet voor mijn man een totaal onverwacht kreetje! De benzine was zo goed als opgebruikt!Dat was ons nog nooit overkomen.Dat komt er nu van als men in de praktijk het gekende spreekwoord in daden omzet"haast en spoed zelden goed!!" We riskeerden nog een tiental km.en stopte aan het eerste benzinestation op de autobaan. En nu gauw tanken en de zaak was opgelost,zo dachten wij. Helaas de handtas waarin al de betaalkaarten opgeborgen lagen was thuis gebleven! Algehele consternatie! Het enige alternatief was terugkeren naar huis. Met enkele druppels bezine......... We zaten op het puntje van onze zetel met één oog op de baan het andere op de brandstofduider! Met op onze samengeperste lippen een prevelgebedje.....opdat er nu toch geen opstoppingen zouden bijkomen....... Wordt vervolgd
Het regende reeds weken en weken aan een stuk. Continu,zonder ophouden Iedereen liep haastig om toch maar zo gauw mogelijk binnen te zijn .Zou het dan nooit meer ophouden?Nooit meer nog eens zonnig worden? Wat eng,wat triest.Overal sprak men over het weer,de regen,de donkere wolken,de zonloze dagen,de vele plassen en de blaasjes in de plassen,die niets goeds voorspelden! Toen plots,op 'n late, zondagnamiddag,zonder enige voorspelling van wie ook........de zon! Ja,de zon in al haar pracht en glorie,brandend aan een wijdblauwe hemel,een opengetrokken firmament,.niet om te geloven maar toch pure realiteit...... Mijn man en ik waren zo geschrokken,zo blij verrast,dat we meteen in ons jasje schoten en in onze garage stapten ,om uit te rijden naar verder oorden.Helaas..........wij waren iets vergeten!!. . ........... Wordt vervolgd
Zo ongeveer een klein half jaartje moest ik zo nodig naar de voetverzorger.Zo kon het werkelijk niet langer.Tenzij ik verkoos te gaan manken.Men raadde mij een podoloog aan van de bovenste plank.Eindelijk belde ik hem op,maar telkens hij vrij was ,was ik het niet,dat duurde nog een poosje en toen lukte het en dus ...ik ging. Hij was niet veel van zeggen,erg vond ik dat niet tenslotte was hij met mijn voeten bezig...... Hij sneed en schuurde en krabde dat het een lieve lust was en op 'n ietsje minder dan twintig minuten stond ik weer met mijn beide voeten in mijn schoenen en op straat....... Al mankend en met veel moeite geraakte ik weer tot bij de wagen. Vanwege dit lang betrachtte en uitgestelde bezoek heb ik in 't putje van de winter in sandalen moeten rondstappen .Erg fris en koud! Natuurlijk zal het aan mijn voeten gelegen hebben en wellicht ook aan het overmatig zelfvertrouwen van de voetverzorger? Wie zal het mij vertellen? 'kBesluit er uit dat men niet tot morgen moet uitstellen wat men best vandaag kan doen. slot
De oudleerlingen kwamen haar ook niet meer nagereisd daar was het laatste weerzien te lang voor geleden. De neven en de nichten hadden het ook druk en hun eigen leven. Alleen enkele zusters-kloosterlingen waarmee zij gedurende 2O jaren lief en leed had gedeeld kwamen haar na 3O jaren tamelijk regelmatig bezoeken."Daar alleen kan liefde wonen,daar alleen ........waar men stil en ongedwongen héél veel voor elkander doet" Ze is 85 geworden en dan stilletjes in grote eenzaamheid heen gegaan. Naar men vernam zou het kloosterleven haar steeds in de geest gebleven zijn. Wie zal het zeggen? Wie weet precies iets met zekerheid over de diepste zieleroerselen van zijn naaste? Hoofdzaak blijft,naar onze eenvoudige mening,dat men niet uitsluitend voor zich zelf heeft geleefd. In ieder geval gaf zij daaraan gehoor,zij het dan op twee verschillende wijzen. slot
Ook hier en nu zorgde zij voor een brede vriendenkring.Met mensen omgaan en af en toe manipuleren was één van haar grootste troeven. Zij woonde nu in een grote stad. Langzaamaan naderde de pensioentijd en toen het zover was bleef alles nog aangenaam draaien,zij het wat langzamer, maar gezellig met voldoende vrienden. Tot evenwichtsstoornissen en geheugenverlies de kop opstaken.Haar familie was klein;nog twee neven in een provinciestadje met hun vrouw en gezinnetje/.Daar ging een home van start waar ze heen MOEST trekken kwestie van dichter bij de neven en de aangetrouwde nichten te wonen. De vrienden vanuit de grote stad kwamen niet meer van zo ver;ze werden zelf ook stilaan wat ouder. Volgde toen de gevreesde eenzaamheid.......... Wordt vervolgd
Buitengewoon innemend was zij.Uiterst vriendelijk en gedreven en nog 'n jonge novice.Zij werd dra "geproffest"kreeg daardoor een zwarte voile en werd door iedereen op de handen gedragen. Op deze humaniora was zij zelf nog leerlinge geweest ze had er de beste herinneringen aan. Ze kreeg haar eerste klaslokaal en iedereen wou in haar gezelschap zijn.Haar uitstraling was biezonder en bijna onvoorstelbaar groot. Ze werd novicemeesteres en enkele jaren later "moeder overste"Ze was pas 39. Het gaf haar de gelegenheid zeer veel vrienden en kennissen te maken. Twee maal aanvaardde zij een termijn van 4jaren om deze leiding voort te zetten.Men fluisterde,dat ze zeker" generale overste "zou worden. Tot eenieders felle verbazing gaf zij er toen de brui aan.(men zegt" de kap vloog over de haag)en stapte terug de wereld in. Zelf had zij deze stap goed voorbereid;de vrienden bezorgde haar een topfunctie en zij nam deze taak gemeend ter harte. Ze reed in haar mooie wagen in broekpak en met geverfde haartooi. Vele belangrijke reizen kwamen aan de beurt Ze was nu een ware dame du monde....... Wordt vervolgd
Alle monden vielen open,zodat iedereen minutenlang sprakeloos was. Toen verbrak de oudste politieagent de pijnlijke stilte.Hij zei,dat hij de nieuwe antenne verdacht van de zware nachtlijke ronkgeluiden"het hangt van de windstand af"verduidelijkte hij.En toen verdwenen zij beiden in de duisternis! Er werd in kamerjas nog wat nagepraat en toen trok iedereen,weliswaar enigzins verwonderd,naar zijn bedstede! Wim en Marleen begonnen's anderendaags flink aan denkwerk te doen.Er was, dachten zij, maar één alternatief en dat was de installateur in te schakelen, wat zij deden De brave man kwam vrij vlug, ging naar boven op het dak eens inspecteren en.....".Ja" zei hij dat komt inderdaad wel eens voor,we zullen tussen de antennevoet en het dak een autoband leggen,het zal dan wel gedaan zijn,oorzaak is een bepaalde windkracht! En zo geschiedde! Kleine middeltjes kunnen soms grote narigheden de kop indrukken maar men moet het weten en kennen. slot
Die nacht vlogen de aanklagers met grote haast naar de telefoon en spraken met de agent van dienst in een taal die aan duidelijkheid niets te wensen overliet."We komen dadelijk" zei de brave man .Inderdaad geen tien minuten later stond een politiewagen voor de deur.Gelukkig hadden zij de alarmbel er niet bij te pas gebracht! Zij waren met twee en begaven zich spoedig naar de slaapkamer waar het nachtgeronk zich duidelijk,voordeed. Ja, zeiden ze tesamen daar moeten we nu dadelijk naartoe en ze verdwenen nog na roepend ,dat ze straks nogeens langs kwamen..... Wim en Marleen hadden nu de zekerheid ,dat het dra wel voor goed zou gedaan zijn.Inmiddels waren de bewoners van de andere verdiepingen ook ,in nachtgewaad, naar de gang gekomen, en werd er druk van mening gewisseld.De kamerjassen hadden allerei kleuren en modellen .. Allen waren het er over eens,dat dergelijke nachtelijke hinderlijke geluiden totaal ongepast waren. Er werd gepraat en zelfs gelachen tot de twee agenten waarachtig terug aanbelden Met overtuiging meldden zij dat het de drukkerij niet KON zijn.Ze hadden daar alles in diepe rust gevonden.!! Wordt vervolgd .
De heer commissaris had het druk,zat inmiddels in een fonkelnieuw bureel,geflankeerd door twee adjudanten en deed tamelijk plechtig en stijfjes:Laat er dadelijk een P.V.van opmaken zei hij,dat is de zekerste weg" en voor ze het goed en wel wisten zaten Marleen en Wim voor 'n tikkende schrijfmachine en deden zij hun beknopt verhaal over nachtelijk en slaapweerhoudend zwaar geronk.Zij dachten aan drukkerijmotoren. De agent las zijn beste nederlands voor en zo zat het spel op de wagen . Enkele dagen nadien zou de drukker op het matje geroepen worden en ondervraagd! Daarop volgden een paar menselijke nachten. Waarschijnlijk kalmte voor de storm,zoals we dat allemaal kennen,want .......daarna begon de kermis opnieuw. Wordt vervolgd
In hun buurt,vlak achter hun tuin,woonde een drukker.Zijn muur paalde schuin aan de hunne. Blijkbaar nam zijn zaak uitbreiding want zo meteen kort nadat zij een nieuwe antenne hadden laten plaatsen boven op het platdak,begonnen zijn machines hen 's nachts stierlijk te vervelen. We schrijven l969. Aanvankelijk begrepen zij er geen barst van,hoe kon dat nu zo plots?Maar ja uitbreiding vraagt inderdaad grotere en moderne tuigen.Daarmee was het niet opgelost.Er zijn mensen die een normale slaap nodig hebben en daar waren Marleen en Wim bij. Er zijn er ook die met geen kanonschot wakker te krijgen zijn en dus anderen die van een muggenzucht ontwaken. Toen hun geduld werkelijk teneinde was richtten zij zich tot een goede kennis:de heer commissaris! Wordt vervolgd
Op schoot wil hij uitsluitend bij Tom,bij mijn man sporadisch en bij mij bij vergissing!! (wellicht vindt hij dat te kinderachtig!?) Maar wanneer 't vrouwke zich soms 's avonds eens uitstrekt op de canapé, springt hij dadelijk naast haar en legt zich genoeglijk dicht tegen haar aan.Dan knort hij van tevredenheid en 't vrouwke vindt dat ook zalig! Als de T.V. aanstaat legt hij zich constant voor de voeten weerom van ' t vrouwtje,zodanig zelfs dat die voeten het er bijwijlen van op hun heupen krijgen!! Bobby zou zo graag de vriend van iedereen willen zijn,behalve van grote honden op straat,die wil hij spontaan te lijf gaan.Goliath tegen de Reus!Daar moeten we hem natuurlijk tegen beschermen, de leiband mag niet begeven! Aan borstelen en kammen en de tandjes poetsen heeft hij een broerke dood , de oogjes uitwassen vindt hij super! Eéns heeft een zogezegde goede kennis naar Bobby gestampt(zonder hem te raken)daar werden zijn mooie oogjes triest van(en die van ' t vrouwtje ook)Hoe kan men zulke neigingen naar boven laten komen?) Op een grote poster in een voorname dierenzaak las ik "de hond liegt niet,de hond bedriegt niet, de hond is een heilige" Alle hondenvrienden zijn het hier zeker mee eens. slot
Hij verstaat héél veel woorden en zinnen,en al te vaak verwonderd het ons dat hj niet kan spreken.In de plaats daarvan maakt hij menig keelgeluidje binnenwaarts en ook naar buiten!Eén keertje heeft hij ons toch verrast hij zei letterlijk:"ijam dé cham"vermoedelijk is dit wel van Oosterse origine! Maar dat houdt hij nu reeds geruime tijd voor bekeken,jammer! Geen nagel wordt hier in de muur geklopt of Bobby staat erbij en kijkt ernaar met geboeide blik. Maar .......van bromvliegen is hij bang,hij schuwt ze als de pest.Zit er eentje toevallig in de kamer rond het uur van slapen gaan dan gaat hij onder de livingtafel zitten als protest.Hij wil niet in zijn zetel .Is hij zéér angstig dan vinden wij hem op het vloertapijtje van het toilet. Vrouwtje gaat dan op vliegenjacht met haar grote mepper en wel zolang tot het beestje naar de insectenhemel is. Pas dan kan er aan slapen gedacht worden! Wordt vervolgd
De eerste maanden van zijn verblijf bij ons kreeg hij vrij spel in de tuin Dat was natuurlijk een grove vergissing.Vol enthousiasme en gedrevenheid spurtte hij door de bloemperken en in oktober was de hele toestand één ravage! De perken zijn nu omheind door een groen vlechtdraadje van 4Ocm.Bobby heeft het begrepen,hij komt er nooit meer over,ook niet om zijn balletje te halen, dat Tom er ongewild heeft ingeworpen Bobby heeft zo zijn specifieke eigenaardigheden zo is hij opvallend muzikaal.Hij zet zich voor de radio en luistert met schuin hoofdje naar een toon die hem uitermate interesseert. Maar........hij kan ook zingen en zelfs vocaliseren De buurvrouw hoort het ook en is er door ontroerd.Bij bepaalde kenwijsjes van en voor T.V. programma"s zingt hij dagelijks zijn hartje uit zijn lijfje!Zéér mooi en inderdaad ontroerend. Moet ik je nog zeggen dat hij zéér verstandig is? Wordt vervolgd
