Ze liepen dus zachtjes aan over de kasseien en sloegen af aan de Holleweg,daar was geen kat en ons beestje moest van niets schrikken en zeker niet stijgeren.Aan het brugje van de Witte villa gekomen rook hij zijn stal met een beetje tegengoesting,want tenslotte was het geen volwaardige stal;wel veel stro maar met zijn kop steeds tegen een blinde muur is ook niet om naar huis over te schrijven .Toen kwam de vroegere legerruiter op een idee(mijn vader dus)hij spande den Tommy uit zijn gareel liet de chees waar hij stond,zei aan de kindjes dat zij met de eetwaren naar de mama moesten wat zij graag deden en behield alleen de teugels,zo zonder zadel sprong hij op den Tommy,zei ju en zij wandelden samen door de velden.Eerst was het wandelen maar daar had ons dier niet zoveel aan daarom werd het zachtjes en dan wat harder draven,ja draven dat was het wat zijn pootjes vroegen.Ze zijn toch braaf gebleven want galloperen hebben ze niet gedaanThuis stonden de volwassenen vol angst te wachten op de terugweg van die twee durvers zij bleven té lang weg en uit zicht het koren stond ook al zo hoog dat men hen niet kon volgen.Maar........geen nood alles was in zijn plooitjes gebleven en daar waren ze,allebei vol spijt van dat de schone liedjes niet blijven duren. Nonkel Jef was er het ergste aan toe,hij ging den Tommy niet behouden terug naar de verkoper dat was trouwens de overeenkomst.Voortaan kochten zij hun eetwaren aan de kar die drie maal per week langs kwam en daar zijn zij ook van in leven gebleven.Immers oudere mensen moeten geen jong vurig paardje tegen een muur stallen waar het beestje maar enkele keren per week van achteruit kon. Dit verhaal is absoluut zo gebeurd slot.
Hij moest dus blijven stilstaan en liefst enige stappen terug achteruitgaan,maar dat was andere peper!.De weinige aanwezigen in het cafeetje wilden absoluut helpen.'n Klein korpulent vrouwtje kwam met een volle emmer water aansjouwen,immers het beestje moest bekomen,een andere brave man had 'n viertal suikerklontjes bij,en andere die er niets van kende had een stok gevonden en dacht hem een aansporingsklopje te geven,maar nee,dat was het niet hij moest gestreeld worden Mijn vader die bij het paardenvolk gediend had bij het leger kende dat nog,hij streelde hem op zijn neus en sprak hem lieve woordjes toe.De omstaanders zagen dat dat hielp en begonnen hem ook te strelen waar ze konden.Toen liet hij een hoopje vijgen vallen en dat was een goed teken!de meerijders gingen rustig de doos taartjes halen en de broodjes die nog in het cafeetje stonden en waar het nu heel stil was en kwamen,nog wat twijfelend dichter bij.Mijn vader die de leiding noodgedwongen op zich had genomen zei dat ze mochten instappen en ja ze begonnen zachtjes voorwaarts te rijden
Vlak tegenover en over de bareel stond ee n gezellig soldatencafeetje!De twee vaders hadden toch zo'n goesting in een Pilsje zo op een vroege zomerzondag rond 11u.dat zij aan de verleiding niet konden weerstaan!Maar hun vaderlijke v erantwoordelijkheid kwam de kop opsteken,daar waren ten eerste hun kindjes de grote doos taartjes en dan nog de broden.Dus besloten zij ditalles mee naar binnen te nemen en het Pilsje naar binnen te gieten.Helaas zij dachten te weinig aan het vurig paardje!!!vanzodra het volkje binnen kwam ontstak de waard zijn electrische piano met ophefmakende klanken van een vrolijk lied of den Tommy schoot als een pijl uit een boog naar voor en galoppeerde de straatkasseien over, weg,ja dat wist hij zelf niet hij was te zeer geschrokken !!!De jonge vaders lieten staan al wat stond en vooral mijn vader,de turner,koerste den Tommy achterna!nonkel Stan ietwat minder sportief, liep mee en zij haalde het verschrikte dier in en hij moest stil blijven staan.Hij moest.Maar zo v anzelf ging dat niet.......... wordt vervolgd
't Was op een zonnige zondagmorgen,de blijvers waren reeds fris gewassen en aangekleed en toen kwam mijn vader op 'n prettige gedachte mits de toelating van nonkel Jef.Hij mijn vader die een turner (gymnasman!)was voor zijn hobby spande den Tommy in en zette de chees klaar achter hem.De vier oudste kleinkinderen mochten mee en ook dus de twee jonge vaders van ieder ongeveer 45j.Tante Marie,die dus op geen centje moest zien en bovendien een zeer consequente vrouw was,had het smalle bruggetje datover het stromend riviertje rondom de witte villa liep, aan de voorzijde ,laten wijzigen in een volwaardige brug.Netjes niet te groot maar stevig en alle gewicht waardig.Ze namen plaats met z'n zes en waren in een euphorische stemming.Ju,zei mijn vader en met een zwier reden zij over de nieuwe brug naar Mariaburg waar een grote en lekkere patisserie was die iedereen bekoorde.Daar mochten zij hun keuze doen qua lekker dessert en voor de broodjes(voor straks in het bos)zorgden de vaders. Op de terugweg moesten zij over een spoorweg die eigenlijk in hoofdzaak door de militairen gebruikt werd want er was in de buurt 'n kazerne.............
Mijn grootouders hadden een drukke zaak in de stad en om zich te heropladen trokken zij tijdens het weekende naar hun villa in Hoogboom.Zij hadden zes kinderen en zes schoonkinderen en elf kleinkinderen en die mochten allemaal altijd komen tijdens het weekeinde.Er werd daar wat afgelachen en gegeten!!Vooral in de aardbeien tijd;want er stond in een deel v an de grote tuin(een parkske bijna)een grote strook van die lekkere bezen en maar plukken!!!!en smullen.Daar was ook nog een bos aan verbonden maar dat was om er paaseieren te zoeken en te rapen,wat natuurlijk ook zeer prettig was.Die klokken waren juist overgevlogen toen wij met onze tante een stapje verder gaan wandelen waren!!Toch curieus hé? Een openbaar vervoermiddel bestond er toen nog niet naar die streek;tenzij een busje enkele keren per dag maar dat was heel onaangenaam en gaf geen verbinding,de meesten kwamen met een klein motootje en enkele hadden reeds een kleine citroen.%Maar er geraken deden zij altijd. Toen kwam onze tante Marie op het idee de witte villa voor een zestal maanden te beheren. Zij was laat getrouwd met een weduwnaar die zeven eigen huizen bezat en er kon dus wat af!!! ZE kochten onmiddellijk den Tommy(jong vurig paard)en een cheese met al het nodige. Tante Marie liet een tijdelijke stal naast de villa aanbrengen en zij deden dagelijks hun boodschappen met den Tommy naar het dorp Goen gebeurde het...............
De tiendedag verspreide zich een biezondere reukvanonder mijn lakens,Zuster Hilgarde constateerde dat de keizersnede terug was open gegaan en de onsteking zich liet zien en dus ook ruiken.Onmiddellijk begon zij met de ontsmetting;langestaven indoeken gewikkeld met ether gingen de diepte in(nietzonder pijn!).Zo hield zij dat 12 dagen vol meerdere malen per dag.Na 23 dagen mocht ik het bed eens uit,mits men mij verwittigde dat ik een zeer naar gevoel in mijn negentienjarige benen zou beleven,wat ook meer dan waar was.Zo was er een dame die alleen nog kon gaan als zij aqua distilata kreeg!!!! Toen ik eindelijk thuis was moest zuster Roza iedere dag compressen komen leggen op de resterende.wonde dat bleef te lang aanslepen.Ons mama nam een koen besluit,en wij gingen naar de chirurg,die sxhreef een fles voor,voor verdere compressen en na drie dagen was de wonde dicht. Zestig jaren later moest de dochter van een vriendin dezelfde operatie ondergaan,zij moest naar een ééndagskliniek en ' s anderendaags ging zij met haar moeder boodschappen doen in het centrum van de stad.Dat bedoelde tante Jeanne met die fabuleuze vooruitgang van ons medische kennis en kunnen.
Tante Jeanne vertelt; In 1943 midden in de wereldoorlog,was ik 16 jaar oud.Regelmatig had ik buikpijn die de specialist niet kon duiden noch plaatsen,hij gaf medicijnen die niet hielpen en ten einde raad gaf hij ons mama de raad me te opereren.Er was geen ander alternatief,Xstralen konden niet zover doordringen en dus moest ik naar de operatietafel.Buiten choroforme om te verdoven bestond er niets.De operateur deed een keizersnede zo had hij een beter zicht om te zoeken en hij vond het:'n kistje op de rechter eiertak en een waterblaasje op de linker.Dat kwam hij fluisteren in het oor van de hoofdzuster maar ik had het verstaan. Daarna kreeg ik hoge, zeer hoge koortsen die niet wilden wijken.Mercurochroom bestond nog niet evenmin antibiothica,die zo nodig was en alles zou geklaard hebben. Toen kwam Zuster Hildegarde naast mij staan en vroeg" juffrouwke ge zoudt toch nog niet graag naar de hemel gaan?ik zei nee zuster,wel zei zij dan gaan we samen een noveen voor OLVr.beginnen.Ik had begrepen,dat zij mij kwam verwittigen. Alle dagen kwam zij in de zetel naast mijn bed zitten bidden.Ons mama sliep reeds vijf nachten op een strandstoel in mijn kamer en papa kon mijn gekreun niet aanhoren en kon daarom hooguit slechts even op bezoek komen . De tiende dag gebeurde het.............. wordt vervolgd
