Zij bleef vastberaden in haar klas.Ze tekende op het bord een grote mooie paddestoel op 'n bergje met in de stengel een deurtje en twee raampjes,wat gras daarrond en wolkjes erboven met daarin vliegende vogeltjes.Dat vonden de kindjes heel prettig want nu ging er 'n verhaaltje volgen. Terwijl had de conferentie plaats. De zusters, toen nog 65 in getal, waren allen aanwezig ,behalve dus Soeur Julie. Na de uiteenzetting werd gevraagd er met niemand over te commentarieren,ook niet onderling. In al de andere klassen was lekentoezicht en dat ging zeer vlot. Soeur Antonia was altijd wat loslippig geweest zij kon niet verzwijgen,dat zij het allemaal wel had vermoed omdat zij al zolang de zorg over het varken had toegewezen gekregen met al die bijkomende toestanden! Soeur Colette deed uit de hoogte,zij vond deze conferentie verloren tijd en dus totaal overbodig.Al de anderen zwegen als vermoord,zoals hen gevraagd werd. Soeur Julie bleef de ganse dag onzichtbaar,zij kwam zelfs voor het avondeten niet opdagen! 'Anderendaags trok zij vastbesloten naar Moeder Overste en deelde haar, zonder omwegen mee,dat zij "in haar graf wou zonder het te weten " En dat zal dan ook wel zo gebeurd zijn. Waar verhaal. slot.
Soeur Julie nam reeds jaren het eerste studiejaar voor haar rekening.Zij deed dat graag en goed,had zelf ook nog iets kinderlijk en braaf over zich en ze bewoog zich met een opvallende allure! Haar broer was geneesheer-specialist dus was ze van goede huize maar haar keuze was jong in het klooster gaan.Of ze een diploma had laten we in het midden want in die tijd was dit nog niet zo nodig in een vrij school...... In ieder geval was het bekend onder de leerlingen,dat Soeur Julie nog steeds niet wist van waar en hoe de kindjes op de wereld kwamen(anno 1935) ze moet toen eind de veertig geweest zijn. Op zekere dag kwam de Heer Visitator op bezoek,dat gebeurde eerder sporadisch om te zien of alles snor zat.Nu had hij blijkbaar een speciale opdracht .Het was hem nml.ter ore gekomen dat sommige zusters niet of onvoldoende voorgelicht waren Daar moest dus aan gewerkt worden! Al de zusters moesten zich verenigen in de grote zaal waar de conferentie ging plaats hebben. Soeur Julie had lont geroken..........
Die persoon begon dadelijk 'n groot krakend pak te openen.Te oordelen naar het geluid moet het 'n speciaal soort papier geweest zijn.Dan begon een smakelijk appelgebijt dat heel lang duurde, nadien onderscheidde ik wortelgeknabbel,dat waren er ook 'n stuk of vier,dan werd er gedronken uit een drankbus met weerbarstige stop,en toen kwam een zak noten aan de beurt die nog moesten gekraakt worden!!
In mijn klas moest ik ook al eens op de tanden bijten maar nu geraakte mijn zenuwen ten einde raad.Ware het niet,dat het zaaltje zo pover verlicht was ik zou mij ergens van achter geplaatst hebben.Maar nu beging ik een grote fout!Ik heb het nml.gewaagd om te kijken.Eén keertje maar naar die onbekende gretige vegetarier(of ster?)Toen heeft een zware mannenstem zich verheven en luidkeels geroepen" als ge nog ene keer omkijkt sla ik op je smoel" Ik beken,dat ik danig geschrokken was,het kwam zo onverwacht en ook 'n beetje onverdiend, dacht ik.Ja,ik werd overdonderd. Voor de vorm ben ik nog 'n tijdje blijven zitten ik was de draad van de film volledig kwijt en de sfeer was naar de maan. Met stille trom heb ik dan het hazepad gekozen. Ga dan al eens naar een uitgesproken volkscinema! Waarom had ik toch ook geen vegetarisch lunchpakket meegenomen.?Stom. slot
In mijn jeugd was ik 'n zeer grote filmfan.Alles moest ik zien dat de moeite waard en degelijk was. Nu was er daar toch eentje dat mij telkens ontsnapte.Uiteindelijk kwam hij in een uitgesproken volksbuurt op de proppen.Dat was vermoedelijk mijn laatste kans! Ik dacht bij mezelf"tenslotte ben ik toch ook maar een gewoon mens,'t is niet omdat ik onderwijzeres ben dat ik mij niet kan aanpassen"!Dus ik ging naar die volkscinema,de vertoning van 18u.pastte mij het best. Zo ongeveer in het midden van het kleine zeer karig verlichte zaaltje koos ik mijn plaatsje. Indien ik mij niet vergis noemde mijn film" de klokken van St.Mary"maar over de inhoud ervan zou ik nu geen woord meer kunnen voort vertellen Echter wél wat me daar is overkomen!! Na een beetje actueel nieuws begon de film,ik zette mij zo gemakkelijk mogelijk en meteen ook mijn bril op. Alles was heel rustig,dat beloofde een paar aangename uurtjes te worden...... Ware het niet,dat na een tiental minuten,iemand zich achter mij plaatste..... Wordt vervolgd
.......met 'n halve geopende deur van het terras te overnachten.Zoals ik al zei hun appartement ligt op de hoogste verdieping(15de).Bij helder weer hebben zij een fantastisch panoramisch zicht. Helaas,daar gebeurde iets zeer tragisch met Celleke. Op ' nacht kwam een vreemde kat langs de half geopende deur naar binnen en heeft haar wreed jagersinstinct op Celleke bot gevierd.'sMorgens vonden onze vrienden nog 'n klein hoopje pluimpjes .Om zeker te zijn,dat het droeve voorval door een kat veroorzaakt werd heeft het baasje voor de volgende nacht een schaaltje met melk klaar gezet.En ja, de melk werd helemaal opgedronken.Dus is er 'n poes op de 15de verd komen wonen? Celleke,zo mailde ons onze vriend, had reeds een mooie leeftijd bereikt maar dat zij zo wreed aan haar einde moest komen had niemand ooit durven denken.Zij is och arme" een vogel voor de kat geworden"Vermoedelijk werd zij in haar slaap verrast,zoniet ware zij zeker op de hoogste kast gevlogen en had zij kunnen kreten en krijsen. Wij hebben dadelijk onze goede vrienden een troostmail gestuurd want dat zij nu verdriet hebben en bovendien een groot gemis moeten verwerken begrijpen wij als échte dierenvrienden maar al te goed. Immers wij weten allemaal,dat dieren onder elkaar zeer wreedaardig kunnen zijn(wildernis!) wij weten ook dat de tijd alle wonden heelt al kan het voor zekere wonden héél lang duren. slot
Onze vrienden hadden'n broedend parkietje en op 'n mooie zomerdag kwam daar een lief heel klein vogeltje te voorschijn.'t Was, zo bleek,'n meisje!De vader was gaan vliegen.Moeder stond dus alleen in voor de opvoeding.Doch op 'n dag viel het vogelkooitje 'n metertje naar beneden door de wind waardoor het deurtje opensprong en moeder ook de biezen nam.Nu zat dat zeer kleine parkietje helemaal,hulpeloos alleen.Hoe moest dat nu verder om aan de dood te ontspringen? Met heel veel liefde heeft onze vriend dat kleine wichtje groot gebracht in de palm van zijn hand zodat het een prachtige parkiet is geworden met mooie gele en groene veren en n'n heerlijk snoetje. Zichtbaar was zij heel gelukkig en dankbaar.De ganse dag mocht zij over het hele appartement beschikken zij vloog naar believen doch meestal zat zij op de schouder van haar redder terwijl deze in zijn bureel achter de P.C.werkte. Kwam het baasje terug van weg geweest dan stak Celleke haar vreugdekreten zeker niet onder stoelen of banken.Aan de liftgeluiden kon zij horen dat hij op komst was!Celleke was de zon in huis! Met het vrouwtje was zij ietwat minder begaan wellicht omdat zij 'n beetje jaloers was op haar? Onze vrienden woonden op de 15de verdieping,zij hadden de gewoonte...........
Stil voor me zelf dacht ik,wat zijn wij toch sukkelaars!! Bij ons moet er een kraaknet tafelkleedje liggen met servicekopjes en bijhorend garnituur en theepot enz.en 'n taart van bij die hélé goeie patisserie op 'n verzilverde schotel!!En dan denken we nog dat het niet voldoende is voor 'n kort bezoekje! Dus we mochten de ronde doen van de nieuwe biotoop en zagen overal allerlei rondslingeren.Alles lag door elkaar....in mijn verbeelding was ik dadelijk aan't opruimen en wegkieperen.Maar......deze mensen waren zichtbaar zeer gelukkig en hun levensstijl was die van God in Frankrijk.Zij gaven zich blijkbaar hoegenaamd geen rekenschap van deze grote slordigheid ,het kon hun koude klederen niet raken.Waarom zou het? Ze beschikten nu over de nodige kamers en een zeer grote tuin(waar meerder tuiniers hun gangen zouden kunnen in gaan,ook boomspecialisten en houtzagers!)en.....een pracht van een wagen,een koninklijke wagen zou ik mogen zeggen.Niets ontbrak;'n navigator,aico,alles electrisch-automatisch 'n buitendak in plexi,de binnenbekleding schoof met 'n vingerknip helemaal naar achter,zodat de passagiers onder de blote hemel beschermd konden genieten van de blauwe hemel in prachtzetels......om in te dromen! We werden er in afgehaald en terug gebracht en we genoten ervan écht waar!We konden van die onverwachte luxe maar niet genoeg krijgen! Men zegt van ons ,dat wij over een klassewagen beschikken maar hierbij vergeleken is dat dan maar een héél simpel karreke! Natuurlijk staat deze koninklijke wagen 'n beetje in wanverhouding tot die andere toestand maar wie heeft daar last van zolang de boekhouding klopt? slot
Wij waren bij lieve jonge moderne mensen uitgenodigd om 'n kijkje te komen nemen naar hun andere woonst.Zij waren zopas verhuisd van een klein appartementje op een tweede verdieping met slechts één slaapkamer naar een benedenwoning met twee slaapkamers want er was een eerste kindje bijgekomen,een jongetje.Ze waren er zo intens gelukkig mee.Er was nu ook een zeer ruime tuin aan verbonden met veel grote dikke bomen en veel groen rondom. De kamers lagen dus alle beneden,zeker ook het mooie kamertje van hun zo welgekome zoontje. Op het terras,dat ooit wellicht nog een veranda kon worden,stond 'n grote vierkante moderne tent gespannen en daaronder de tafel met bijhorende tuinzetels.Daar gingen wij ons nestelen. De peuter sliep nog zijn middagdutje,maar 'n electrisch apparaatje stond voor het jong mamaatje te waken en ja na een kwartierje ging er een lichtje branden met een schermpje waarop een huilend kindje zichtbaar en hoorbaar werd.Dadelijk sprong het moedertje recht en haalde de kleine Piet uit zijn wiegje.Hij is zes maanden oud en draagt jeans met bostlap zoals dat nu hoort.De papa maakt zijn flesje warm en er wordt spoedig happig gezogen,terwijl kijkt hij nieuwsgierig naar die drie vreemde bezoekers.Eén daarvan doet hem schrikken want die maakt flitsende foto's! De papa maakt lekkere thee,ieder zijn beker,'n pak koekjes op tafel met ieder zijn lepeltje en voor de rest geen gezever!
Om het werkjaar te beeindigen is er in onze parochie steeds een barbecuefeestje.De prijs is zeer schappelijk en wat er te eten valt is zelfs héél lekker en verzorgd.Het geroosterd vlees mag er zijn; lekker mals en niet te zeer aangebrand.Aan vriendelijke vrijwilligsters en ook vrijwilligers geen tekort.Wat moet dat nog meer zijn.?
Wel wat ons opviel was de leeftijd van de aanwezigen.De grijze kopjes spanden de kroon.Hoe zou dat nu komen vroegen wij ons af.Zou het kunnen dat zij(de jongeren) de prijs nog te hoog vonden(12à13 zonder de drank) dessert inbegrepen?Misschien te stil,want er is nooit een vrolijk muziekje.Zo'n walsje en 'n rumbaatje mochten er wel bijzijn en natuurlijk wat rock!! Maar zo te zien hadden de smullers er geen behoefte aan,zij gingen regelmatig aanschuiven,ofwel voor de bijhorende groentjes ,ofwel voor het vlees(saté,kippenbout ,hamburger en lamskoteletjes)en werd tussendoor ook heel veel gepraat met lege mond!!En het flesje rode wijn was meestal goed vertegenwoordigd!
Naar wij vernamen gebeuren dergelijke bijeenkomsten op andere plaatsen ook geregeld en in alle gemoedelijkheid.Waarom zou dat nog niet méér plaats vinden als tegenwicht voor de vele narigheid die wij te zien en te lezen krijgen?.Immers het leven kan,afgezien van ziekten en tegenspoed,zo mooi zijn en zo aangenaam leefbaar,en....... mits een beetje goede wil!
