Door het raam wijs ik hem het nog steeds stilstaand beest aan Ik ben totaal van streek en jammer steen en been over Tom en Tjip en dat die seffens langs daar zullen weerkeren.Daar is geen enkele beschutting,alleen weiden en bossen. Zoals steeds, in stresstoestanden, ziet mijn man wat bleekjes rond zijn neus.Kordaat neemt hij de telefoon en brengt de gemeente op de hoogte. Plots komen onze dierbaren , zorgeloos, van rechts door onze poort aangezwierd Het is hen duidelijk aan te zien,dat zij van toeten noch blazen weten.Wanneer ze binnen zijn brengen we Tom op de hoogte.Hij schrikt maar houdt zich stoer en gaat er even bijzitten Een zware steen valt van ons hart!
We zijn terug samen de hemel zij geprezen! Die leeuw, zegt Tom, komt heel zeker van het circus,dat op het kerkplein wordt opgesteld. De Koning der dieren is inmiddels hooguit een metertje.dichterbij gekomen Wordt vervolgd.
We genieten van zo'n dag waarop er geen vuiltje aan de lucht is! 'k Ben aan harken ,één van mijn meest ontspannende bezigheden,en begin m'n vijfde kruiwagen met bladeren en naalden te vullen.Ze worden dan achter op 'n hoop gekipperd en zullen dan hopelijk vruchtbare humus worden? Mijn man is helemaal op ' t einde van de bos-tuin en zoon-lief is met de hond(Tjip)de cirkelronde gaan afwandelen. Ik sta met m'n handen vol herfstafval en kijk even op,'n beetje links van de ingang en schuin over de omheining heen.En wat zie ik,u gelooft het niet ,ik trouwens ook niet,wat zie ik?........... 'n Leeuw ,ja, een levende leeuw!!Hij staat roerloos midden op te openbare bosweg,alleen zijn staart beweegt..... Ik sta verstijfd, mijn spieren staan gespannen als vioolsnaren mijn adem is weg.Als ik niet onmidellijk wil doodvallen,denk ik,dan moet ik direct naar binnenlopen. Mijn man m'n zoon m'n hond,ze weten van niets! Ik krijs in de lucht 'n leeuw,'nleeuw....!!! M'n man denkt zeker ,dat ik gek geworden ben en komt als de bliksem aangelopen. Wordt vervolgd
Om te beginnen wisten we niet waarmee te bginnen!!We keken bescheiden in het rond en zagen algauw the place of starting.Er stonden heel wat toeschouwers rond het terrein,zo vaak hadden wij daar ook gestaan.dat moesten we er zeker bijnemen.Bovendien het leek ons toch kinderspel! Mijn v rienden begonnen en mijn man sloeg van de eerste maal volkomen raak recht in het holletje. Toen was het mijn beurt.Ik zette me een beetje in de houding,legde het balletje( alsof) met kennis van zaken zodat het regelrecht in het gaatje moest terecht komen , sloot de ogen,en mepte. Het balletje bleef onaangeroerd liggen waar het lag in een late zonnevlek ,en al m'n vrienden begonnen in koor te gieren!! Dat mocht zeker geen tweede maal gebeuren mijn imago kwam sterk in het gedrang! Toen iedereen weer schitterend gegolfd had kreeg ik 'n tweede kans. Ditmaal met open ogen zette ik me weerom in de vereiste houding en mikte er op los Haast met ontroering hebben de omstaanders en vrienden mijn balletje nagekenen,wijl het in de blauwe lucht verdween,en waaruit het niet meer is weergekeerd We hebben het niet meer kunnen terug vinden!! Als ik nu nog langsheen een golfterreintje kom is het eerder met afgewend hoofd....en donkere gepeinsen! slot.
Sinds die terreintjes als paddestoelen uit de grond zijn gerezen,heb ik er steeds naar verlangd te weten hoe dat eigenlijk in mekaar zat. Heel aandachtig observeerde ik het spel nog eerst eens goed vanuit het terrasbalcon en trachtte zo in de nodige stemming te komen.Stemming die nodig is om het er glansrijk af te brengen(van de éérste keer !!)Ik ging proberen te tonen wat ik zoal kon! Links van mij genoot ik van de vele liefelijke fonteintjes die zo trouw hun werk deden,naar omhoog,naar omlaag. Achter mij weergalmde de spetterde tonen van een plaatselijke harmonie en het zonnetje bedeelde ons met haar late septemberstralen.Kortom de nodige ambiance om aan een partijtje minigolf te beginnen We betaalden en kregen ticketjes,'n balletje 'n stickje,een potloodje ,'n plankje met en elastiekje en het onmisbare puntenbriefje........ Wordt vervolgd
Na de dagtaak stapte ik dwars door het park,de hond trouw naast mij aan. Er hing een prettige geur in de lucht,'n preludium van de lente.'n Zware eik lag midden over de weg,door de voorbije orkaan neergeveld;spelende kinderen sprongen erop en erover. Nabij het bruggetje verwijlde een paartje,innig ineengestrengeld;zonder passie,alleen zeer innig.. Haast op de tenen stapte ik er langs,zij streelden elkaar over de haren,haast met devotie. Mij dunkt dat de hond mee op z'n teentjes liep...... In de verte zagen we een amazone,haar paard draafde vinnig doorheen de kale bomen,waardoor de avondzon nog scheen. Het paartje zoende verder.In een boog liepen we er omheen,terug naar de wagen. Terwijl dacht ik met enige ontroering:hier is iets schoons aan de gang.
Wanneer we ' s morgens bij 't ontbijt(taaie broodjes!)de waardin ontmoetten was zij uiterst verbaasd te vernemen dat we niet zo'n bijster goede nacht hadden beleefd!Hoe kwam dat nu toch,we hadden toch zeker over niets te klagen? We zwegen als vermoord wat zou nu argumenteren nog geholpen hebben.Immers we gaven er toch de brui aan!....... Toen we dan een poosje later buiten in de frisse lucht stapten,zagen we dat een wagen zo vriendelijk was geweest 'snachts de onze te rammen en dan het hazenpad te kiezen! Gans deze nachtelijke perikelen hebben ons,hotelonkosten inbegrepen zo'n slordige 35.000 belgische franken gekost!! Is dit dan geen overgetelijke nacht om in de annalen te zetten? Korte tijd nadien vernamen we toevallig dat,dit liefelijke hotelletje op de fles is gegaan!? Vandaar.......(slot)
Hoe dan ook,het was sterker dan mezelf.Ik nam mij dus voor bij 't binnentreden van Zijne Majesteit hem tezeggen;Sire,in naam van al de aanwezigen wens ik U hartelijk welkom! Plots stond de koning met zijn gemalin vlak voor de deur van het restaurant.Mijn hart begon te bonzen;nu of nooit dacht ik........ Op ditzelfde ogenblik wees een van de begeleiders met 'n breed armgebaar naar het pad dat naast het restaurant liep en dus naar het betere! Zijne Majesteit volgde minzaam de duidelijke aanwijzing en nauwlijks gearmd liep het koninklijk echtpaar om onze eetzaal heen.! Deze omleiding heeft mij voor een grote flater behoed. Mijn man kon,zag ik, weer rustig en diep adem halen en ik ook! slot
De burgemeester van Peer volgde gezwind en gidste het hoogbezoek naar het Tropisch zwembad.'n Dun bezaaide haag toeschouwers stond aan de kant verrast en nieuwsgierig héél rustig en kalm.Geen mens die in de handen klapte Omwille van het onverwachte zeker geen vlagjes-gezwaai.Alles bijna benauwend stil.Oorzaak hiervan was zeker de diversiteit van de meerdere nationaliteiten.De sfeer was echter heel gemoedelijk terwijl het vorstenpaar ons ge-armd voorbij wandelden. We vernamen,dat het hoge gezelschap doorheen het gewone restaurant zou stappen om zo naar het betere een graantje mee te pikken. Mijn man en ik installeerden ons vooraan in het gewone,bijna door iedereen bezochte, restaurant. Zoals ik al zei,we zaten op de eerste rij vlak voor de ingang met 'n vrij ruime geloperde leegte voor onze tafel. Plots kreeg ik een idee en fluisterde dit in het oor van mijn levensgezel,die wat witjes werd rond zijn overigens mooie neus.Oei, dat viel niet in zo'n beste aarde dacht ik.......... Wordt vervolgd
Zoals zovelen voor ons deden,gingen ook wij voor 'n weekje naar Erperheide.Eigenlijk deden we het nog eens over,maar dat doet hoegenaamd niets ter zake.We waren er dus geen vreemden meer. Toen we er arriveerden regende het pijpestelen en toen we vertrokken evenzo!Eén keertje hebben we op ons terrasje kunnen genieten van een zonnestraal en 'n geurend vers tasje koffie.Dat was dus één keertje!De andere keertjes hebben we in het verwarmde zwembad kunnen zwemmen,ook kunnen wandelen in de druilbossen en ja, veel snoepen om de tijd te doden.Tv en scrabbelen waren ook aan bod. Toen plots 'n ander geluid voor onze welgekome verstrooiing ging zorgen,zo hoopten wij,want onze Koning kwam diezelfde morgen nog op bezoek! En inderdaad rond 11u.kwam de koning met zijn lieve echtgenote het domein opgewandeld.en raar maar waar, de zon drong door de grijze wolken.! Wordt vervolgd
