Hij,Marc,had altijd graag 'n pintje gedronken vooral tijdens de troubles onder en na zijn eerste huwelijk.De vrienden deden mee,gaven hem moed en begrepen zijn onaangename situatie.Lizy gunde hem dat ook terwijl zij samen een stapje in de wereld zetten,maar hij begon te overdrijven en op een keertje liep het mis.Hij was alleen een boodschap gaan doen en liep,in gedachten en een klein pintje,onder een auto.Zijn been was ernstig gekwetst en het verblijf in het ziekenhuis was van lange duur tot groot verdiet van zijn vrouwtje.Zij kwam hem dagelijks bezoeken na haar werk en moest daar met het openbaar vervoer veel tijd insteken,nml.een autobus en een tram. Hij kreeg veel bezoek van zijn grote familie maar hij snakte naar zijn eigen thuisje.Toen dat eindelijk mocht lag hij thuis op de canapé,luisterde veel naar zijn uitverkoren muziek,leerde nog wat Engels bij en was steeds blij de kinesist te zien,maar dat bleek een treuzelaar te zijn,het ging niet vooruit.De huisarts hakte de knoop door en bracht een andere mee.Toen kwam er schot in de beenzaak en stilaan kon Marc de trap op en af. Helaas héél dicht bij zijn woonst bevond zich een gezellig cafeetje waar meerdere buren een beetje kwamen uitrusten en hun dorst laven.Aangezien Marc nog heel wat ziekenverlof had kon hij ook een stapje in het brasserietje wagen,hij zat anders toch alleen want Lizy ging naar haar kledingzaak en trachtte zoveel mogelijk de klanten wat aan te smeren! Jammer genoeg begon het de spuigaten uit te lopen ,want de lever van Marc had reeds eens een ernstige aandoening doorstaan en begon ernstig te reageren tot..........
Zonder het te weten noch te willen groeiden zij naar elkaar toe,tijdens de middagpause gingen zij samen elders hun boterhammetje opeten en hielden terwijl een vriendschappelijk babbeltje.Dat duurde 'n heel tijdje.Toen kwam Marc op het idee,met haar toestemming,haar 's zondags bij haar thuis 'n bezoekje te brengen,zij zat toch alleen meestal te naaien.Het trio was op pad.Marc was zeer blij een deftig meisje te hebben leren kennen,want zijn eerste huwelijk was lelijk tegengevallen.Lizy van haar kant vond Marc ook 'n heel treffelijke man.Het leeftijdsverschil was wel groot(18j.)maar ze waren beiden nog zo jong van hart en leden.Ze overwonnen het tegenstribbelen van haar vader die overigens zeer onverschillig met zijn eerste kind omging en zij huwden in alle eenvoud maar gelukkig.Ze hadden een gezellig appartementje even buiten de stad gehuurd en heel gezellig ingericht.Marc had nog drie zussen en een broer maar die hadden geen bezwaar. Ze vonden beiden ander werk in de stad.Marc werd op het eerste werk bedankt omdat hij voor familie een broekje aan't verkorten was,terwijl de grote bazin er opuit kwam! Hij vond in een herenzaak een veel beter job van verkoper en was daar alleen en verantwoordelijk.Lizy bleef ook in de kledingssector maar van hoger niveau. Maar toen begon het .......
Haar moeder was niet meer te redden en dus bleef ze met vader alleen achter,ze was amper l5j.Vader werkte en zij Lizy,liep nog school tot ze wettelijk mocht thuis blijven. Maar ondertussen had vader reeds een vrouw gevonden waarmee hij huwde en 'n jaartje later een zoon kreeg.Lizy had nu een klein broertje ze was daar wel blij mee maar ondervond al vlug dat dit het kindje van vader en de nieuwe moeder was Zij vormden van in het begin een trio,waar Lizy werd buiten gehouden.Ze miste haar eigen moeder zeer erg en haar verdriet moest zij onderdruken als de anderen erbij waren. Toen ze 17 was vond ze werk als verkoopster in een tamelijk grote dameszaak.'s Zondags zat ze thuis,alleen,terwijl het trio op stap was ze deed dan wat naaiwerk en keek naar tv. Ze was stil en onderdanig van aard. Op haar werk waar ze dagelijks heen treinde,was ook een verkoper die terzelfde tijd verbeteringen aanbracht(retouches)en hij zat zodanig dat hij een zicht op de handelingen van Lizy had.Ze was heel wat jonger maar rijzig en lief en geduldig eigenlijk een mooi meisje. Marc was ook alleen,pas uit de echtgescheiden en verloren in deze omgeving.
Dat zij nog steeds met haar wagen reed op 85 gaf mij een fameuze kik,dan had ik zelf nog 'n goed aantal jaren te goed Ja,nu wist ze weer met wie zij onverwacht aan ' t bellen was!!We hebben toen een flink en aardig woordeke geplaceerd over vanalles;de huidige toestand van onze politiek en daar kunt ge wat over zeggen hé?en dan de huidige situatie van de kerk.Clementijntje zei, mij kunt ge niet wijs maken dat die slachtoffers niet vroeger gesproken hebben,maar die zwegen voor de goede punten tijdens de examen.Ik beaamde haar bemerking enigzins want daar zat iets in! En verder hadden wij het over onze lang voorbije studies en nog eens over de wagen die ze sinds drie jaren op stal gezet had wegens haar arthrose.Momenteel zat ze met een geplitste pols van de linker hand,maar rechts kon ze nog goed hare plan trekken.We hebben ons geen minuut verveeld want gelukkig zijn we alle twee rad gesneden van tong!!Toch zijn we gestopt op één minuut voor zeven (19u.)want dan kwamen de berichten en die kunnen wij niet missen! Dus ,lieve lezers,niet getreurd op 96 is het leven nog boeiend en nog niet beeindigd!. Ik beloofde C lementijntje NOG telefoontjes daar kan ze van op aan en zij bedankten me reeds op voorhand.
Dit cursiefje is vooral gericht tot de ECHT gepensioneerden,d.w.z.tot de zeventigers en de tachtigers!Jong gepensioneerden gaan nog op reis en sporten en dus hebben van op rust zijn nog geen kaas gegeten!! Ik kreeg een dame op bezoek,die mij vertelde over Clementijntje en dat ze nu 96 is en tot haar 93 met haar wagen gereden heeft.Ze woont nog steeds alleen in het centrum in haar appartement....... Toen kreeg ik achteraf een idee,ik zocht haar adres op en telefoon en belde haar op.We hebben samen in hetzelfde Instituut gestudeerd maar zaten n iet in dezelfde klas.Vaak gingen wij naar de vergadering van de beroepsgroepering en zo babbelden wij samen over de dingen des levens!! In dat telefoongesprekje moest ik mij natuurlijk bekend maken want het was ruim 12jaren geleden sinds ik haar voor het laatst zag in een patisserie waar zij binnen stoof met drie vriendinnen.Daar had zij mij onmiddellijk herkend,was van achter haar tafeltje uit gekomen om mij te omhelzen en in mijn oor te fluisteren,dat ze85 was en nog steeds met de wagen reed.
De dochter was voor haar ouders 'n waar geschenk dat enorm verwend werd!Zij bezocht zeer befaamde scholen met select publiek,was modieus gekleed en deed opvallend afstandelijk,uit de hoogte zoals men zag.Bovendien wist ze dat ze beeldmooi was. Toen gingen wij verhuizen en hoorden amper,met mondjesmaat,af en toe nog iets over de hoedenzaak. Wij hadden begrepen,dat Nini nu héél gelukkig was en dat was voor ons voldoende. Toen,geheel onverwacht, vernamen wij,dat Nini uit de echt ging scheiden,ja daar schrokken wij echt van,dat hadden wij nooit kunnen bevroeden.De rede hebben wij never geweten,toch betreurden wij deze omstandigheden.En het leven ging verder,tot ik op zekere dag vanuit het Bankgebouw stapte en met mij Nini en haar man(of exman?)zijwaren uiterst vriendelijk en een klein gemoedelijk gesprekje ontspon zich. Dan gingen er jaren maar écht veel jaren voorbij.........en toen we in een oude hoeve,buiten de stad gelegen midden in het groen, een dame aan 'n tafeltje zagen zitten zei ik bijmezelf,dat is Nini.En het was ze! ik ging naar haar toe en wij begonnen een babbeltje.Opeens zei ze alsof ze zich wilde verontschuldigen,dat zij volgende week 90 jaren werd.Dit te horen gaf mij ambivalente gevoelens,enerzijds wist ik dat zij in de hoge leeftijdscategorie zat maar het getal 90 ontroerde mij toch.Ik zei haar mij te herinneren dat zij zulk een moeie dochter had" dat is ze nog ,ze is nu 60j wedervoer ze trots.Ze woonde in een moderne eigendom en reed nog met de tram en de bus,alles gewoon zoals vroeger!Zulke ontmoetingen maken je vrolijk en geven je moed en vertrouwen. slot
Nini was de naam van haar hoedenzaak voor dames.Destijds was een welgeklede modebewuste dame niet op straat te zien zonder hoed,tenzij om boodschapjes te doen.Stel je voor paraderend in een kostelijke bontmantel zonder hoed!De zaak draaide behoorlijk goed zelfs héél goed.Nini was uiterst creatief en paste een hoedje aan,aan het voorkomen van haar klante.Ze was bovendien steeds vriendelijk en voorkomend evenals haar moeder met wie zij samenwoonde,ook 'n moderne dame. Helaas,onverwacht werd moeder ziek en overleed spijts alle goede zorgen van de specialisten.Nu was Nini alleen en hoe ze zich ook tenvolle aan haar zaak gaf haar verdriet kon dit niet verzachten. Op een droeve regendag,maanden nadien,zagen wij Nini stijf gearmd over de laan stappen,zij had een vriend gevonden die er, uiterlijk althans, mocht zijn.Een zeer flinke man met een uitermate sympatiek aangezicht. Nini zag er gelukkig uit,er volgde voor haar een glorietijd en ook een aandoenlijk huwelijksgebeure.Na de huwelijksreis ging de zaak verder en haar echtgenoot reisde dagelijks naar Brussel waar hij zijn vast werk had.
Zoals gezegd werden de twee jongetjes flinke kereltjes.De vrouwen werkten zich uit de naad,leverden lekkere prestaties en de Engelse vader sprak geen woord,terwijl hij vissen opensneet en zuiverde van hun ingewanden.Toen werd de grootmoeder ziek,zij deed haar uiterste best om verder te werken en zich moedig te houden.Helaas de kliniek volgde en kon haar niet redden ook zij moest definitief verdwijnen.Het jonge paar deed de zaak nu onder hun twee terwijl de kinderen studeerden.Vader was zo mogelijk nog stiller. De klanten kwamen evenwel steeds terug,sommigen zelfs dagelijks maar veel babbelen was er niet bij. Op een dag vernamen wij dat vader weg was........terug naar zijn vaderland voor goed zei men.Daar had hij 'n interessant werk aangeboden gekregen en daarmee was de kous af. Alle klanten hadden toch graag één klein woordje uitleg gekregen maar die is er niet gekomen.De zaak werd gesloten en de winkel bleef geruime tijd leeg staan. Moeder is met haar kinderen verhuisd,we hebben ze nooit meer ontmoet.Wij hadden vooral groot spijt dat voor ons die lekkere paling in't groen voor ons nu ook definitief onbereikbaar was en dat daar hoegenaamd niets meer aan te verhelpen was. Echt gebeurd in onze buurt. slot
Zij waren 'n héél apart huwelijkskoppel,hij klein ventje dat hoegenaamd niets te zegggen had,zij grote struise brute vrouw die absoluut de baas was.Ze hadden één dochter die zeer goede scholen bezocht en perfect tweetalig was.Nadien hielp zij in de viszaak van haar ouders.Moeder de vrouw kon prima gerechten klaar maken vooral paling in het groen was haar gekende specialiteit.Vader droeg al de bestelling aan huis De ligging van de zaak was uitstekend gelegen,er was geen last van concurrentie. Persoonljk had ik, als jong meisje, medelijden met de dochter die hard moest meewerken,zij leerde al wat moeder kon en ' s avonds waren beiden moe.Vader stierf plots.Van ontspanning was hier weinig of geen sprake. Tot op zekere dag de dochter een kleine magere Engelsman aan de haak geslagen had.Hij moest dadelijk mee aan de visblok,om de vissen te reinigen,sprak nooit,maar leerde toch vlaams op zijn manier en dat soms verstaanbaar was.Ze zijn heel eenvoudig gehuwd en na geruime tijd werd er 'n tweeling geboren.De dochter was toen 36jaar.Nu hadden zij twee zoontjes,die thuis werden grootgebracht Ieder op zijn beurt deed aan opvoedingswerk en het werden flinke gastjes!!
