volg onze podcasts OP: https://www.agapelifebelgium.be/nl/podcast1.html 300 podcasts die steeds vernieuwen!
17-11-2017
God heeft ons als eerste lief deel 19
We raden u aan het eerste hoofdstuk van de eerste brief van Johannes nog eens te lezen. Het is zeer kort.
God liefhebben heeft tot gevolg dat wij andere mensen beter kunnen liefhebben en anderen gaan ons ook meer beminnen.
“Als je jezelf in brand steekt komen de mensen graag kijken om je te zien branden”. Men voelt de passie, de eerste liefde voor God, de vreugde en de blijheid. Anderen worden er door gemotiveerd en geïnspireerd. Wij hebben zo enkele priesters in ons midden. Ze stralen de blijheid uit, Gods blijheid, ze zijn altijd positief, klaar voor een grapje, een bemoedigend woord.
Als echtpaar wordt onze huwelijksrelatie ook beïnvloed worden door die
eerste liefde voor God. Naar het voorbeeld van Christus kunnen we elkaar opofferend leren lief hebben, met meer verdraagzaamheid, ook de kinderen profiteren daarvan.
Als wij groeien in de nabijheid en liefde van God, dan zullen ook onze relaties met mensen om ons heen veranderen.
Het leven van veel mensen wordt gekenmerkt door onrust en verwarring.
Als wij proberen onze eigen weg te vinden, dan zullen wij uiteindelijk een innerlijke oorlog ervaren. Wij worden als de verloren zoon, levend van het afval van de wereld, terwijl wij hadden kunnen aanzitten aan het diner van onze Koning. Wij voelen dat er meer moet zijn en zijn op zoek naar het echte leven. Geld en bezittingen, beroemdheid, vermaak of andere goedkope vormen van zogenaamde levensvervulling geven geen blijvend geluk. Blijvend geluk is alleen te vinden als wij omhuld worden door de liefde van God die ons Zijn bovennatuurlijke vrede geeft.
Dan voelen we de tegenwoordigheid van God, wat er ook gebeurt en waar ik ook ben. Dan hebben we een veranderende invloed op de mensen om ons heen. De liefde van God geeft ons een intens gevoel van vrijheid en overvloedige leven zoals Jezus dat heeft beloofd aan iedereen die Hem liefheeft, vertrouwt en gehoorzaamt.
Het feest is begonnen! Laat ons tijd nemen om God te aanbidden, te loven en te prijzen. Misschien moeten we er wel een dag of meer voor vrijmaken, om in de stilte te zijn en te bidden, te zingen, te aanbidden en na te denken over de goedheid van God.
Bijbelleessuggestie:
Lucas 15:1-32
Om over na te denken / gespreksvragen:
1. Wat is uw beeld van God?
2. Wat betekent deze gelijkenis voor u persoonlijk?
Schep, o God, een zuiver hart in mij, vernieuw mijn geest, maak mij standvastig, verban mij niet uit uw nabijheid, neem uw heilige geest niet van mij weg, Red mij, geef mij de vreugde van vroeger, de kracht van een sterke geest.
Wanneer wij zo zouden bidden dan groeit onze verbondenheid met God, afstand zal verdwijnen, we zullen de warmte van Zijn liefde, en genade ervaren.
‘Die’ ervaring zal ons leven veranderen. De omgang met God zal met ons meegaan de hele dag door. Gods nabijheid hoort dan bij ons leven
We zullen daardoor kunnen weerstaan aan verleidingen en we zullen betere beslissingen kunnen nemen. God is onze leidraad, christus blijft in ons en wij in Hem.
Zo getuige een man die ik ontmoette, hij vertelde me hoe hij dank zij zijn verbondenheid met God alle verleidingen van drank en drugs kon weerstaan. Ik wil God niet 1 dag loslaten zei hij, want dan ben ik verloren. Hij ontmoette een vrouw en trouwde later met haar. De man stond vol tattoos, had een rot jeugd gehad en in het gevang gezeten. Slechter kon niet. Maar God nam het oude weg, de oude mens die voor zichzelf leefde en in rebellie met God was.
In de plaats kwam een mens met een zuiver hart, standvastigheid, verbondenheid, hij ervaart redding, kreeg vreugde en de kracht van een sterke geest.
Daardoor kon deze man veel betekenen voor andere mensen. Een voorbeeld voor velen. Hij was blij en dynamisch. Hij getuigde van een leven in de kracht van de geest en het licht van Jezus.
In zijn eerste brief schrijft Johannes [8] Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. [9] Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. (1 Johannes 1:7).
Vele mensen hebben een tegenovergesteld beeld van God. Wij stellen
ons voor dat Hij schittert achter de muren van de hemel, dat Hij de wenkbrauwen fronst als wij op de hemeldeur bonzen. Wij weten dat wij hebben gezondigd en wij zijn bang voor de confrontatie met Zijn boze teleurstelling. Wij stellen ons voor dat Hij op een ontoegankelijke manier bedenkt hoe Hij ons moet straffen. Met zo’n vertekend beeld van God is het geen wonder dat mensen bang zijn om naar Hem toe te gaan of bij Hem terug te komen.
Zo is God niet, Hij kijkt naar Zijn weggelopen kinderen met ogen van liefde en betrokkenheid. Hij tuurt naar de horizon, elke dag weer opnieuw. En dan – nog voordat wij naar Hem teruggaan – komt Hij ons al halverwege tegemoet en kan Zijn vreugde niet voor Zich houden, hij wil dat iedereen meeviert.
Er is wel eens gezegd dat als wij één stap in de richting van God zetten, dat Hij er meer zet dan er zandkorrels zijn op de stranden van deze wereld. Eerder in hetzelfde hoofdstuk van Lucas lezen we het verhaal van de herder die zelfs de kudde achterlaat om het ene verloren schaap te zoeken. Jezus zegt aan het eind van dat verhaal:
[7] Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.
Jesaja zegt het nog anders: Zoals de bruidegom zich over de bruid verblijdt, zo zal uw God Zich over u verblijden. (Jesaja 62:5.)
Leven op grote voet is iets anders is dan leven volgens hoge normen
We beschouwen zovele dingen als iets vanzelfsprekends. Mooie kleren, lekker eten, volle supermarkten, fuiven, drank, drugs. Sommige uitspattingen brengen ons tot een lager niveau. Het doet ons denken aan het verhaal van de verloren zoon. Voor het eerst zag die zoon het slechte in zichzelf. De dwaze rebellie die hem ertoe had gebracht zijn erfdeel op te eisen en te vertrekken. Hoe had hij zijn vader zoveel verdriet kunnen bezorgen en dat alles om een zak geld. Nu weende hij bitter!
De jonge man stond op en besloot naar huis terug te gaan. Hij zou de lange weg terug gaan, hopend dat hij binnen mocht komen en weer een plek kon krijgen. Hij was bereid om het minste werk te doen dat hij zich kon voorstellen, als hij maar weer thuis was en bij zijn vader kon zijn. Maar hoe zou hij ontvangen worden? Zou zijn vader hem er niet uit smijten?
Na een lange reis kwam hij langzamerhand dichter bij de plek waar hij vroeger woonde. Het was al avond en hij keek onzeker rond. Aan het eind van de weg zag hij iemand die op zijn vader leek. Die persoon keek speurend naar de kruising van de weg en de horizon – zijn richting. De man kwam overeind en begon te rennen. Het was het hollen van een oudere man die in jaren niet zo hard had gelopen.
Het was de jonge man nu duidelijk! Die oudere man was zijn vader die hem meer dan halverwege tegemoet wilde komen. De heimwee van de zoon was niets vergeleken bij het verdriet dat de vader had over de afwezigheid van diens zoon. Vanavond zou er een feest zijn, zoals er nog nooit gefeest was in dat huis. (van Lucas 15:11-32)
Het verhaal van de verloren zoon is een illustratie van een terugkeer naar de liefde van God nadat iemand er afstand van heeft genomen. De
jonge man bedacht hij van welke hoogte hij gevallen was.Hij voelde spijt, wou vergiffenis vragen en ging naar huis terug.
Maar het meest opvallende element in het verhaal is niet de beschrijving van de gevoelens van de zoon, maar het adembenemende van de manier waarop de Vader naar de terugkeer
uitzag. Hij wacht geduldig op diens terugkeer en groet hem op een manier die tegengesteld is aan wat wij verwacht zouden hebben. Geen bitterheid of verwijt. En er was geen sprake van dat de zoon moest werken voor het terugwinnen van zijn positie als zoon.
We lezen verder bij Lukas hfdst 15 vers 20 . Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem
Dat vers ontroert. Het vertelt alles wat ik moet weten over het karakter van God.
Komt uw beeld van God overeen met de beschrijving van Lucas 15? Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.
Jezus wil dat wij ontdekken dat God een Vader is, die overloopt van blijdschap en liefde om zijn kinderen . God wil ons ook omhelzen, ons in zijn armen sluiten, ook al hebben we verkeerde dingen gedaan,
Kan dit beeld van God de Vader ons helpen om ons naar God te richten of ons terug naar God te richten?
