Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    28-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over high tea, canasta en een meisjesbed

    Afgelopen zomer waren we op memorytour en bezochten we samen met Dick en
    Anda de fam. Steeg waar we 40 jaar geleden melk haalden wanneer we in het huisje
    in Badenhard waren.

    Zoals we afgelopen jaar ook bij het Volkshuis in
    Zutphen geholpen werden aan een lekker kopje koffie, geserveerd door een
    jongeman met een beperking, zo wordt ook het voormalig Gerechtsgebouw in
    Apeldoorn gerund door jongelui die ook een beperking hebben. Er is natuurlijk
    begeleiding maar het werk wordt echt door hen gedaan en hoe?
    We waren een
    dagje bij Dick en Anda in Apeldoorn. Heel wat jaren geleden woonden we op een
    steenworp afstand van elkaar, daarna werd er door hen en door ons verhuisd en
    besloten we daarom maar samen op vakantie te gaan. De jongens van beide gezinnen
    konden het ook best met elkaar vinden. Samen hebben we een deel van Europa
    ontdekt tot het mij te heet werd in Italië en we daarna wat koelere streken
    opzochten. Maar het contact bleef.
    ’s Avond werden er in die gezamenlijke
    vakanties altijd een paar potjes canasta gespeeld. Bij Wim bracht dat soms wat
    ergernissen mee, want die speelt strak volgens de regels. Nee.. niet seinen of
    aparte bewegingen… niks zeggen ook. Ik vond het altijd gezellig. Maar wat
    schetste mijn verbazing. Toen de jongens niet meer meegingen, kreeg ik Wim met
    geen mogelijkheid meer aan het spel. Met moeite sleurde ik hem erbij als Robin
    en Eva er wel zin in hadden. Hij probeerde zich altijd te drukken. Gelukkig
    heeft hij andere kwaliteiten….
    De High Tea waar Dick en Anda ons op
    trakteerden in dat Gerechtsgebouw was erg lekker en werd keurig uitgelegd door
    de jeugdige bediening. Tegen de tijd dat wij weer op Emmen aan gingen kwamen net
    de kleindochters met Ernst ar aan. Er moest opgepast worden. Helemaal geen
    probleem, vinden ze. Integendeel. Ik heb ze niet gevraagd of ze ook spelletjes
    met ze doen. Ik ben wel benieuwd of Britt en Lynn nu samen in het logeerbed
    geslapen hebben, nu Britt 10 jaar geworden is. De laatste tijd besloten de
    beiden dat ze in het ‘meisjesbed’ wilden slapen, d.w.z. samen met oma Anda in
    het grote bed. En Dick dan, vraag je je misschien af? Die kreeg alle ruimte in
    het logeerbed.







    28-11-2013 om 20:19 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    26-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rixt van 't Oerd

    We hebben van alles genoten tijdens deze dagen op het eiland. Het van
    Heeckeren Hotel was prima, het ontbijtbuffet was uit de kunst, met veel fruit en
    vers geperst sap. Het eten bij Rixt was al lekker, maar de tweede avond aten we
    bij de Heksenketel en dat was helemaal het einde. Meestal eten we geen toetjes
    meer, maar de ijskaart lokte zo dat Nies en ik wel een toetje wilden delen. Dus
    vroeg ik in navolging van nicht Berdena om één coupe ijs en twee lepels. Ook
    hier... geen enkel probleem.
    Op weg naar de veerboot doorkruisten we voor de
    laatste keer het dorp Nes, bekeken een Galerie en ik ging nog even de hal van de
    kerk in waar een kolossaal gevilt wandkleed hing. Ze hadden er een
    angstaanjagend geluid bij aangezet met veel wind en geloei. Erg mooi
    gedaan.
    Toen was ons uitje samen op Ameland voorbij en we besloten
    gezamenlijk dat we zoiets nog wel eens weer gaan doen.



    Ritskemooi woonde in een hut van wrakhout op het Oerd, de oostkant van
    Ameland. Daar zat ze vaak onder haar flarieboom (vlier). Niemand wist waar ze
    vandaan kwam. Ze verzamelde hout op het strand en zocht naar kruiden in de
    duinen. Daar brouwde ze toverdrankjes van.
    Eens per jaar kwam ze naar het
    dorp, maar de mensen gingen haar uit de weg, omdat ze dachten dat Rixt een
    zeeheks was die met de duivel optrok.
    Als vissers en jutters toch op het Oerd
    moesten zijn, zeiden ze eerst gebeden op om zich tegen het kwaad te
    beschermen.
    Op een dag had ze haar op het strand gevonden goederen geruild
    tegen een oude koe .
    In donkere nachten bond ze het dier een lamp om de nek
    en joeg het de duinen over. Schippers kwamen vaak af op het misleidende licht,
    zodat de schepen te pletter sloegen op het strand. Rixt ging dan de dag erna op
    zoek naar de aangespoelde buit.
    Op een stormachtige herfstnacht laat Rixt op
    deze manier een schip stranden en al voor de dageraad gaat ze de volgende morgen
    naar het strand. Ze ziet een enorme buit van gouden sieraden liggen, groter dan
    ooit. Begerig knielt ze op de grond en dan valt haar oog op het lichaam van haar
    eigen zoon Sjoerd, die jaren geleden naar zee was gegaan.
    Daar ligt hij dood
    tussen de wrakstukken. In wanhoop steekt Rixt haar handen omhoog en schreeuwt
    het uit:
    “Sjoe-oe-oe-oerd, Sjoe-oe-oe-oerd...!”
    Van schrik valt ze dood
    neer naast haar zoon.
    Men zegt dat er toen een barmhartige golf is gekomen,
    die de oude vrouw en haar zoon heeft meegevoerd, ver de zee in. Haar vervallen
    hut heeft er nog jaren gestaan. En van de vlier sneed men de takken af om ze te
    planten in eigen tuin, ter vermaning van al degenen die zich verharden in het
    kwaad.
    Soms in duistere nachten, hoort men nog de stem van Rixt, weeklagend
    om Sjoerd, haar enige zoon.





    Het vilten van zo'n groot kleed heeft nogal wat voeten in aarde. Het werd
    een hele klus voor een groep mensen. Bij het grote wandkleed van Rixt van 't
    Oerd stond aangegeven hoe er gewerkt is. Zover ben ik nog lang niet met mijn
    probeersels.

    Bij het prachtige wand kleed van Rixt van 't Oerd hing
    informatie over het ontstaan van dit kunstwerk. Wie dus zin heeft in flink
    stevig handwerk kan het proberen....

    -Onbewerkte schapenwol wordt (
    eventueel geverfd en gekamd) in lagen op elkaar gelegd.
    -Door verschillende
    kleuren over elkaar te leggen kun je 'schilderen' met de
    wol.



    -Dit geheel wordt nat gemaakt met warm zeepsop en plat gedrukt tot alle
    wol het sop heeft opgenomen.
    -Dan wordt het geheel voorzichtig gewreven
    totdat de wol in elkaar grijpt.



    -Daarna kun je steeds steviger wrijven en op een gegeven moment zit de
    wol zodanig aan elkaar vast dat je het geheel kunt gaan rollen en kneden om te
    zorgen dat het stevig wordt.
    -Hierbij krimpt het geheel, afhankelijk van de
    dikte tot wel 50%!
    -Voordat het werk kan drogen moet het eerst uitgespoeld
    worden.
    De wol kan ook op een stoffen onderlaag ( bv dunne chiffonzijde)
    gelegd en heel voorzichtig in vast gewreven worden.

    26-11-2013 om 18:38 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    24-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ameland

    We zijn geluksvogels. Gaan we twee nachten naar Ameland en meteen het
    mooiste weer dat je maar denken kunt op 21 november. Met de wind in de rug
    fietsten we van Nes naar Hollum. Na ons bezoek aan de vuurtoren.. nee we zijn er
    niet op geklommen.. fietsten we de kop van Ameland rond met een paar stops om de
    zee te bewonderen





    En dat moet weer even vastgelegd. Wel iets noordelijker dan Nieuwpoort


    De vuurtoren van Hollum gezien vanaf het strand


    En ook een plaatje bij de duindoorn die nu prachtig oranje kleurt



    En even uitrusten  bij eethuisje De Griffel, een voormalige school- vandaar de naam.

    24-11-2013 om 16:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Natuurlijk, onze eerste ritje was naar de vuurtoren bij
    Hollum.

    Dat was toch wat… ik schrokke miej kepot. Toe wie bi’j de auto
    kwamen…’ Ben belt even en kon er niet over uit. Terug van een paar fantastische
    dagen op Ameland scheidden onze wegen zich weer in Holwerd. Ben en Niesje hadden
    hun auto op een andere plek gezet dan wij. Ze kwamen bij hun auto en zagen dat
    een ruit was afgeplakt met plastic. Wat denk je dan? Inbraak misschien? Nee het
    bleek dat de parkeerwacht van Wagenborg zijn raam netjes had afgeplakt dat een
    beetje open had gestaan.
    ‘En toe wie thuuskwamen… hing de bos met sleutels
    van ’t huus nog in de schuurdeure’, ging hij verder. En… ik bun mien petje uut
    Canada ok nog kwiet ewodden.’ Op de heenweg naar Holwerd hadden ze ook al met
    omleidingen te kampen gehad, maar de rest van onze paar gezamenlijke dagen van
    ons uitje naar Ameland was perfect. Mooi hotel, mooi weer, lekker eten, eigen
    fietsen mee en wat is het een mooi eiland. Het is al bijna 30 jaar geleden dat
    ik er met Wim een paar dagen doorbracht. Dit keer ook met Ben en
    Niesje.
    Misschien hebben jullie me een paar dagen gemist, maar het notebookje
    dat ik voor onderweg altijd bij me heb is voor een uitvoerige update naar Bareld
    en is nog niet terug. Dat was dus een paar dagen verplicht afkicken van alles
    wat internet is. Tja.. Wim en Ben klooiden wat met hun mobieltjes, maar dat
    mocht geen naam hebben. We hebben ons nu weer thuis geïnstalleerd. Wel rustig
    zonder Storm. Die is nog bij Mark en Jennifer, maar morgen zien we die ook weer
    terug. Tot dan….

    24-11-2013 om 16:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    23-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ja toch....?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zo heel vaak zien we elkaar niet eens, Jack en Margie en wij. Toch kennen
    we Jack al meer dan 40 jaar. Bij Stork was hij al een medewerker die heel
    precies was met de rapportageboeken van de Pijpenbuigerij. Toen Wim bij
    Holvrieka iemand met die kwaliteiten en meer zocht, dacht hij meteen aan Jack.
    En Jack kwam… met Margie. Ze hebben veel meegemaakt die twee, Wim en Jack. Ze
    wisten wat ze aan elkaar hadden.
    De pup die ze 15 jaar geleden bij ons
    uitzochten was Skipper waar ze een heel fijne tijd mee gehad hebben.

    Afgelopen vrijdag waren we bij ze. Veel oude herinneringen kwamen spontaan
    naar boven, aan de inspecteurs bij Stork èn Holvrieka, de collega's, Hengelo.
    Maar ook over hun eigen interesses en leven in Stadskanaal. We moesten blijven
    eten. Dat werd een lekkere Indische maaltijd. Erg gezellig allemaal. Moeten we
    vaker doen, mailde Jack vanmiddag. Hij stuurde meteen een paar foto’s van een
    paar mooie spreuken die zoals het hoort in hun toilet hingen te pronken. Ik
    bewonderde ze maar had zelf geen camera mee.
    Een waarheid als een koe… toch?
    Bedankt Jack!

    23-11-2013 om 22:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    18-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tante Aart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was even zoeken, maar ik vind nog een foto van de fam. Aartsen waar tante Aart bij op staat naast haar nog jonge broer Sjoerd. Het is hier waarschijnlijk 1947, alleen Gerke l. en Heiny staan er pas op.

    Tante Aart is 100. Ze is niet eens onze tante Aart maar als zus van oom Sjoerd hoorde ze er in de familie helemaal bij. Ze heeft heel wat hand- en spandiensten verricht in het gezin van oom Sjoerd en tante Hermien en net als haar broer Sjoerd werkte ze in diens kleermakerij. De mooiste mantelpakjes en jurken kwamen uit haar handen. Veel van de leerlingen van de School met den Bijbel aan het Hooge in Vorden hebben, net als ik in de zesde klas, naailes van haar gehad. Ik weet nog dat we eens met heel warm weer naar buiten mochten onder de appelboom om daar te naaien. Een andere leerling herinnert zich dat ze ons al naaiend zelfs het Engelse en Franse volkslied leerde…. nee niet het Duitse, dat woord was nog te beladen, zeker in die tijd.
    Toen op 23 december 1953 mijn broer Johan geboren moest worden, waren Diny en ik bij voorbaat ondergebracht bij de fam. Aartsen. Ik sliep die nacht ik bij nichtje Gerke in bed en we maakten er met z’n beiden ’s avonds een potje van. Het hele bed lag door elkaar. Het was nog de tijd van de losse lakens en dekens. Opeens schoot Gerke in de stress, want tante Aart was die avond de oppas en ze hoorde een deur en zag haar al aankomen. ‘Gauw gauw… onder de dekens, als tante Aart deze puinhoop ziet… ze slaat ons voor de blote kont…!’ Het viel mee, tante Aart bleek de kwaadste niet. De volgende morgen ging de telefoon in de gang naast onze slaapkamer.’ ‘Een jonge zoon..?’, hoorde ik tante Hermien zeggen, ’en 10 pond en een ons?’ Dat bleek onze Johan te zijn.
    Tante Aart was ook degene die de verjaardagspartijtjes organiseerde voor de kinderen. Die werden vaak in de kleermakerij gehouden. Tante Hermien zorgde voor de versnaperingen en tante Aart deed de rest... mooie herinneringen.
    Naast de hulp die ze voor oom Sjoerd en zijn gezin was, werd ze dat later voor haar broer Jan toen zijn vrouw tante Beitske onverwacht overleed. Oom Jan was mijn eerste baas in 1962, toen ik net de Groen van Prinsterer Kweekschool had afgerond. Hij was hoofd van de van Heemstraschool in Hattem. Later werd hij Inspecteur van het Onderwijs in Gorkum en daar ging tante Aart wonen om ook dit gezin te steunen. En nog steeds woont ze daar nu ze de 100 jaar heeft mogen vol maken. Hartelijk gefeliciteerd, tante Aart!

    En... wie lang leeft kan veel verhalen. Ze schijnt een boek te hebben geschreven over haar leven, samen met een neef. Ik gok op neef Johan ...? Het zal zeker de moeite waard zijn!

    18-11-2013 om 10:28 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    17-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mantelzorg....respijtzorg?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toen ik in het begin van de week in de wachtkamer bij de huisarts zat kwam het gesprek zomaar over hulp in huis van de WMO, huishoudelijke hulp ( Wet Maatschappelijke Ondersteuning) . Nee, de ene dame wilde die niet vaker over de vloer: 'Moet je d'r steeds maar voor thuis blijven'. Een jongeman die ook hulp nodig had gehad merkte op: 'En dan hebt ze soms ok nog haor op de koezen'.
    's Middags bezocht ik een lezing en  leerde ik: Mantelzorg staat voor langdurige en onbetaalde zorg voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende naaste: partner, ouder, kind of ander familielid, vriend of kennis.
    Er was in het teken van de week van de Mantelzorg een bijeenkomst in de Schepershof door het Contactpunt Mantelzorg Emmen.
    Nu weet ik dus dat er 2,6 miljoen mantelzorgers in Nederland zijn die ons land 7 miljard euro besparen. De meeste zorg heeft toch te maken met psychsociale begeleiding, zoals emotionele steun en regeltaken. Er waren een aantal mantelzorgers onder ons die gelukkig ook professionele hulp kregen, maar soms kan het te zwaar zijn en dan is er ook voor hen ondersteuning te krijgen. Ze noemen dat Respijtzorg. Een probleem is soms dat de dementerend zieke geen ander om zich heen wil hebben dan eigen man of vrouw. Zo kwam er raad vanuit ervaringsdeskundigen die zelf mantelzorger waren geweest voor hun partner.
    In de gespreksronde na de pauze werd er nagedacht over hoe je vervangende zorg geregeld zou kunnen worden, of jezelf respijtzorg zou kunnen bieden en… of je nagedacht hebt wie jouw mantelzorger zou kunnen of moeten worden als het nodig wordt. Het was een mooie maar ook enerverende middag. En je komt er achter dat de meesten van ons wel betrokken zijn bij een vorm van mantelzorg of respijtzorg. We wisselden nog even van gedachten over wat je wel of niet verwachten mag van een mantelzorger. En heel even zag ik de jongeman weer voor me met z'n ervaring van zijn hulp met haor op de koezen.

    17-11-2013 om 10:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    14-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doorleefd of ... niet...!
    Zoals ik koos voor een doorleefd gezicht.. het oude vrouwtje, zo koos Jantje voor Marilyn Monroe. Ik kan niet zeggen dat die een doorleefd gezicht heeft, ik zie het er niet van af, maar dat ze echt geleefd heeft, kun je wel zeggen. Veel vrienden had ze in de hoogste kringen maar is ze gelukkig geworden? Zo zocht Janny een Ierse zanger en Greet en Liesbeth kozen voor een dochter, Elly schildert haar kleinzoon en Tiny een oude mannenkop. Iedere week zie ik de gezichten mooier worden. We hebben binnenkort een gezellige bijeenkomst bij Atelier Helderrood voor alle cursisten waar we alle geschilderde koppen van de verschillende groepen kunnen bewonderen en een video kunnen bekijken over gezichten van dementie. De schilderijen hierover van verschillende dementerende mensen van Herman van Hoogdalem hebben we in het voorjaar in het Drents Museum al kunnen bewonderen. Hier op de dvd gaat de schilder er aan de hand van interviews ook uitleg bij geven. Een goed idee… 






    Ik meen dat deze Ierse zanger en musicus Luke Kelly is. Zal Janny nog eens vragen. Zij heeft met Ierland wat wij met Schotland hebben. Maar haar dochter woont er dan ook. Luke Kelly is bekend geworden als een van de Dubliners




    Of... zoals Greet... die schildert haar dochter...

    14-11-2013 om 15:20 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    12-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sint Maarten...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 11 november-- Nee.. vanuit de Achterhoek kende ik het niet, het rondgaan met de uitgeholde suikerbiet op 11 november. Maar toen ik in Hattem ging wonen was het helemaal in. Zingend gingen de kinderen langs de deuren. Tja… Gerhard was nog te klein en toen we naar Aalten en later naar Hengelo verhuisden was Sint Maarten weer uit. Ik heb nooit zoals de moeders en vaders hier met de kinderen langs de deuren gelopen met een voederbiet of lampion, hun liedjes èn hun zakken voor de snoep en ander lekkers. Hier in Emmen was de oude gewoonte wel weer in tel maar toen waren onze jongens al weer pubers en vanaf een jaar of 13 houdt het op. Dan mogen of willen ze niet meer meedoen. Aan de Kuifmees had ik op de trap bij de deur een hele grote mand met allerlei lekkers om uit te zoeken: mandarijnen, dropveters, lolly’s enz. Er kwamen wel 60 kinderen langs.
    Maar toen we eenmaal hier aan het Schoolpad woonden was het afgelopen want… te ver weg. Het loont niet om 1,5 km om te lopen. Alleen toen ik mentor was van een brugklas met een heel stel kinderen uit Bargeroosterveld kwamen die met de auto hier langs. Maar goed dat ik altijd voor alle zekerheid wat in huis heb. Dit keer kwamen de buurjongens, Frank, Tim en Daan met hun prachtige lampionnen met een echt lichtje. En ze zongen als lijsters, twee versjes zelfs.

    12-11-2013 om 19:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    10-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Storm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We hebben nog steeds één van de drie poesjes die we meer dan 15 jaar geleden bij een buurman van oud-collega Martine uit Geesbrug ophaalden. Echte boerderijkatjes, zo slank als wat en dat bleven ze. Suze heeft de anderen overleefd. Eén van haar dochters was Moniek waarover ik het kinderboekje met belletje schreef: Ik ben Moniek. Dochter Loedertje trekt haar eigen plan. Die doet haar naam eer aan. Altijd moet je er op verdacht zijn dat die achter je staat en een kamer boven induikt om zich in een kastje onder het schuine dak te verschansen. Het enige om haar er uit te lokken is om de kamerdeur op een klein kiertje te laten staan en beneden de la met kattenvoer open te trekken en Suze te roepen. Gegarandeerd dat Loeder ineens weer achter je staat.
    Suze laat zich graag verwennen op deze respectabele leeftijd en zit meestal op de leuning van de bank naast me. Storm vindt haar erg interessant en speelt graag met haar, neemt zelfs haar kopje voorzichtig in de bek en als het te gek gaat volgens Suze haalt ze voorzichtig met ingetrokken nagels naar hem uit. Verder doet Storm het met botten en kluifjes, maar als die op zijn werpt hij zich op de knuffels die ik voor hem insla bij de Kringloop. Onze jongens hadden in hun jeugd een beer waar ze hun hele kleutertijd genoeg aan hadden, maar de kinderen van nu hebben er blijkbaar veel te veel te oordelen naar de bakken vol die je bij de kringloop 4 voor een euro kunt kopen. Het Texelse schaap van vorige week heb ik toch gered uit die scherpe hondentanden, maar Storm maakt geen onderscheid. Het liefste heeft hij knuffels met veel losse stukjes, flapjes of pootjes. Wanneer hij er een helemaal leeg gaat halen gooi ik die weg want anders komt het hele huis onder de witte vulling. Zijn nieuwste speelgoed is een afgrijselijk groene krokodil. Storm vindt die geweldig, lekkere pootjes en een lange staart. Hij komt hem steeds brengen om weg te gooien. Kijken hoe lang die heel blijft…

    10-11-2013 om 20:41 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    08-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer even terug....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Even terug in de tijd.

    Zomaar in zijn slaap overleden. Het onverwacht overlijden van een voormalig collega Jos Konter raakte iedereen. Daarmee begon de toespraak van rector Boers van het Carmelcollege vanavond, waar ik ook veel jaren werkzaam was. Ik kan bijna niet geloven dat het al weer 9 jaar geleden is dat ik afscheid nam. Jos had nog meegewerkt aan het opnieuw inrichten van de Kuil, de plek waar de leerlingen in de pauzes hun vertier hebben. Het is een fleurig geheel geworden en i.p.v. 150 zitplaatsen zijn er dat nu 500 geworden. En dat mag ook wel want de school is dit jaar gegroeid naar meer dan 1400 leerlingen. Even wat anders dan de 400 die er waren toen ik op de LTS De Zuidoosthoek begon.
    In 1985 toen we nog niet zo lang aan de Kuifmees woonden had een leraar Nederlands in een wat overspannen toestand zijn boeken de docentenkamer in gesmeten. Toen kwam ik aan de beurt. Buurman Jan die er al jaren les gaf, kwam vragen of dat niks voor mij was, een halve baan Nederlands en alleen brugklassen. Ik kon meteen op sollicitatiebezoek. Ik kwam thuis met de boeken die ik nodig had en kon meteen de volgende morgen beginnen. Ik ben er nooit meer weggeweest. Bijna 20 jaar heb ik er met plezier gewerkt en veel hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt. Mijn werk van docent Nederlands breidde zich uit met Remedial Teaching en Faalangstreductie training. Samen met Bernadien heb ik enorm veel plezier gehad in de mannenwereld. Zo jammer dat ze door een virus geveld werd en jaren later overleed. Na de fusie kwamen er meer vrouwen mijn schoolwereld binnen.
    Negen jaar geleden ging ik weg en af en toe hebben we zo’n bijeenkomst van oud- collega’s. Na een heftige periode na de fusie van LTS DE zuidoosthoek met het KDC is de rust allang weergekeerd en op het Carmelcollege van nu is het warme gevoel van toen gebleven.

    08-11-2013 om 21:41 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    07-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doorleefd....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik ben langzamerhand een van de oud gedienden bij Ellen op onze schilderochtend. Ik ben13 jaar geleden begonnen bij haar op zolder. Zomaar had ik zin om te kunnen schilderen. En dat ging ik doen door me bij Ellen aan te melden. Er zat een kaartje op het prikbord bij de Bibliotheek en ik meldde me aan.
    De deur werd vaak open gedaan door Tom, die toen nog een kleuter was. Ik ging de twee trappen op met mijn attributen. Daar stonden vijf ezels in een halve circel en in een hoekje Ellens verf, kwasten en verdere benodigdheden. Het was behalve een degelijk onderricht ook een intiem gebeuren. Veel zielenroerselen kwamen aan het licht. Ellen groeide er uit want ze kreeg veel meer aanvragen om les te krijgen. Daarom huurde ze bij Flier boven een zolderverdieping. Het werd haar nieuwe atelier. Het kreeg de naam Helderrood en dat is het gebleven. Toen de huur van het atelier ineens erg verhoogd werd durfden ze een volgende stap aan. Nu heeft ze met haar man Dick Lubbersen Atelier Helderrood aan het Waanderveld, wonen en werken wordt hier gecombineerd. Vier dagdelen geeft ze cursussen, verder maakt ze zelf prachtige schilderijen en verzorgt ze workshops voor collega’s, vrijgezellenfeesten en andere festiviteiten. Ik heb Tom en Babet zien opgroeien. Ook die hebben de creatieve talenten van hun ouders meegekregen. En nog steeds ga ik elke dinsdagochtend met plezier naar het atelier. De portretten waar we nu mee bezig zijn schieten op. Mijn oude vrouwtje is klaar en ben begonnen aan de hond van Jantje. Toch wil ik opnieuw een portret gaan doen. Ik zoek nog een slachtoffer….

    07-11-2013 om 09:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    04-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valerianen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We zijn een van de eersten in het kleine kerkje van 2e Exloërmond dat in de volksmond 2e Mond heet. Je hebt hier ook nog een 1e Exloërmond. Het is het gebied zo'n beetje ten noordoosten van Emmen dat vroeger helemaal uit veen bestond. Terwijl we door dit vlakke uitgestrekte gebied rijden bedenk ik me hoe hard er hier gewerkt moet zijn, vrouwen en baby’s, alles ging mee naar het veen. Het was een hard bestaan en ze woonden vaak in plaggenhutten. Toen een collega een tijdje terug afscheid nam was zijn vader er nog bij en die collega bedankte zijn vader dat ze zo hard gewerkt hadden om hem de kans te geven om te studeren. Dan besef je dat dit allemaal nog niet zo lang geleden is. In het Veenmuseum in Bargercompas is er meer van te zien. En er over lezen kun je in ‘Domineer van het Turfland’. Het is niet te geloven dat dat pas een honderd jaar geleden is, wat er beschreven wordt door een van de eerste dominees. Erg veel modder is er in elk geval. Er wordt nu niet meer gegraven, alleen over de grens, en ik denk dat het nu alleen nog met machines gebeurt.
    Maar de plaatsjes die zich toen gevormd hebben bestaan nog. Dit kerkje wordt keurig onderhouden al hebben ze geen eigen predikant meer. Zondags komt er een voorganger uit een andere gemeente. Toch is het een levende gemeente, er wordt een keer per maand verpakt voedsel ingezameld voor de Voedselbank, er is voor de jeugd wat te doen, er wordt gezongen en naar elkaar omgekeken en vandaag is mannenkoor Valerius uitgenodigd om te zingen.






    We zijn zo vroeg omdat de mannen nog willen inzingen. Zo zie je ook nog eens dat hun optreden altijd een serieuze aangelegenheid is. Er wordt besproken hoe en wanneer er gezongen wordt, ze gaan allemaal gelijk opstaan en zitten en de zangoefeningen gaan van start.
    Dan worden de laatste blauwe strikjes omgeknoopt. Een oudere heer wordt geholpen en krijgt nog een aai over zijn bol als het klaar is. Het zorgt voor wat consternatie, altijd een ontspannen sfeertje bij dit koor.





    En dan zijn ze er klaar voor, de mannen onder leiding van Klaas Krijgsheld, de invaldirigent na het vertrek van Daniel Rouwkema. Van mij had Klaas ook mogen blijven maar hijzelf had die ambitie niet. Met Kerst dirigeert hij het koor voor het laatst en daarna neemt de nieuwe dirigent Luuk Tuinder het stokje van hem over. Het koor is behoorlijk actief om de nodige extra gelden binnen te krijgen zodat de maandelijkse bijdrage niet hoger hoeft te worden. Er wordt door een groep appels geplukt in oktober, in het voorjaar worden er plantjes verkocht door de leden. Wim wil mij altijd bij de uitdeling hebben want hij vindt het lastig om het verschil te zien tussen de verschillende soorten: alle kleuren geraniums, fuchsia's, meisjesogen, valerianen enz.
    Enfin, de mannen zongen werkelijk prachtig en ook de toegift werd gewaardeerd: Spirit of the living God was werkelijk ontroerend mooi!
    Met stralend weer reden we over de grens van veen en zand, dus over Exloo, Valthe, Weerdinge weer naar huis, naar Emmen. En 's middags werd het binnen zitten. In elk geval misten we de windhoos die in Wijk bij Duurstede zo'n ravage aanrichtte.


    04-11-2013 om 19:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    03-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ons bos...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De boom bij de open plek staat zo al jaren.

    'Kiek es hee wet de weg al’. Vanmiddag gingen we met Storm ons rondje door het Oeverse bos doen. We hebben het idee dat het bos van ons alleen is, want we komen nooit iemand tegen. Op een bepaalde plek ga je van de zandweg af en over een walletje het bospaadje op. Storm liep voor ons uit en sloeg mooi op die plek het bos al in. Zomers groeien de paden bijna dicht door de varens die er groeien. Bij de open plek die ik zo rustgevend vind, stop ik altijd even.
    Wim z’n jicht aan de grote teen is bijna over en bewegen is goed volgens de dokter. Dus … mee naar het bos. We nemen tegenwoordig de nordic walking stokken mee. Tja… een mens wordt wat ouder hè.
    Toen we net op dit plekje aan het Schoolpad woonden heb ik een paar keer met mijn mentorklas een klasseavond hier gehouden. De jongens en meisjes moesten zelf alles voorbereiden van houtzagen voor het kampvuur, poffertjes en stokbrood bakken, een spel bedenken enz. Ik had alleen zelf een speurtocht uitgezet door ‘ons bos’ met rode draadjes en pijlen van stokken gemaakt en hier en daar een opdracht. In groepjes ging het spul op pad. ‘Mogen de honden mee?’, vroegen ze. Dat mocht. De puzzeltocht gong voorspoedig, vooral de groep met de honden. ‘Konden jullie het gemakkelijk vinden’, vroeg ik toen ze terugkwamen. Een paar meisjes begonnen te grinniken en toen kwam het: ’Ja hoor… de honden liepen voorop'. Tja… die kenden ons paadje allang.

    03-11-2013 om 18:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    01-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontmoetingsdag Passage
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Geen A1 locatie’, was de reactie van Hennie van der Most toen hij het pand van de gebroeders Willem en Hans Anker in Akkrum aan een kritische blik onderwierp. ‘Geen parkeerplaatsen’, voegde hij er nog aan toe. ‘Het is wel het geboortehuis van Saskia van Uilenburgh, de vrouw van Rembrand en bovendien 98% van onze cliënten zit vast en de andere 2 % heeft rijontzegging', kon Willem Anker erop antwoorden’.
    Advocaat Willem Anker is helemaal op dreef als hij zijn lezing houdt over Ethiek in de Rechtzaal voor ons, Passage vrouwen van Gewest Drenthe in de Vredehorst in Hoogeveen. We zijn erbij met een deel van Passagegroep Zuidbarge –Rietlanden. Het is altijd goed voor een gezellig en leerzaam dagje uit. Kijkend door de zaal met 560 vrouwen, mist hij zijn broer met wie hij alles deelt: interesses, werk, vakantie enz., ze hebben zelfs als identieke tweeling hetzelfde DNA.
    Hun praktijk doet enkel het Strafrecht en daar werken ze met 25 mensen aan binnen hun kantoor. Hun motto is: strijdlustig, scherp en creatief zijn. Hij vertelt heel open over wat ze meemaken. De verdediging van Ferdi E, de moordenaar van Heyn en ook de zaak Robert M heeft hen al heel wat werk bezorgd. Aan deze laatste zaak kunnen ze geen hele dag achtereen werken, zo ingrijpend is die. Toch heeft iedere verdachte recht op rechtsbijstand. De rechter beslist of het inderdaad een dader is. Ook de zaak tegen Jan Veerman na de brand in Volendam luidde 16 x dood door schuld. Toch hoefde die niet de gevangenis in
    Hij maakt ons duidelijk hoe ze werken. Ze houden zelf de regie in handen bij hun rechtsbijstand. Ze laten hun cliënt niets beslissen. Èn het is van belang om afstand te houden. Toch blijkt tijdens het vragenkwartiertje dat het wel eens te veel werd en al een aantal keren ziek thuis is geweest. De honderden bedreigingen die vaak anoniem èn ’s nachts via de mail binnenkomen liegen er ook niet om.
    Het verhaal van de dame die beslist in de trein van Leeuwarden naar Groningen en weer terug beslist wilde roken, bezorgde wel wat lachrimpels. Zijn broer Hans ploos het uit en ontdekte dat het op veel soorten vervoer verboden is te roken en ook in delen van de trein. Dat 'delen van' werd de reden dat de dame in kwestie werd geadviseerd om expres te roken als de conducteur kwam, daardoor een proces verbaal kreeg en uiteindelijk in alle rechtszaken gelijk kreeg. De wet is intussen aangepast... dat wel.





    Altijd goed om onze voormalige koster van de Opgang André Flens weer terug te zien. Hij is nu koster van de Vredehorst in Hoogeveen. Hij heeft geen enkele moeite met al die vrouwen. Hij zorgt met zijn vrouw voor de lekkere koffie en tussen de middag voor de broodjes met groentesoep.




    De middagprogramma in de Vredehorst in Hoogeveen bestond uit een optreden van Trio Vilde Katshke. Gottfrid van Eck op zijn verschillende klarinetten, Michiel Ockeloen op de accordeon en Tessa Zoutendijk met haar viool maakten er een middag van met muziek en verhalen over sterke Joodse vrouwen met als titel: Eva. Het bleek joodse volksmuziek te zijn of ook wel zigeunermuziek. Dat ligt dicht bij elkaar. Van de verhalen die Gottfrid tussendoor vertelde was het verhaal van de Bijbelse Ishtara of Esther onvergetelijk. Hij vertelde het met verve, af en toe verweven met een tikkeltje van deze tijd.
    Na het Passagelied kon er nog koffie of thee gedronken worden, maar wij taaiden af en Bertha bracht ons veilig weer terug bij ons vertrouwde dorpshuis Het Hoefijzer in Zuidbarge. Dank je wel Bertha.



    Ergens heeft Tessa deze trompetviool op de kop getikt, gekocht bij een zigeuner als ik het goed begrepen heb. Ze liet nog even een solo horen. Geweldig!
    En... tijdens zo'n ontmoetingsdag van Passage wordt er een collecte gehouden voor een goed doel, dit keer voor het tegengaan van de vrouwenhandel. Na een korte uitleg bracht de collecte 1100 euro op. De speerpunten van Passage zijn ook:
    Vrouwen met hart voor de samenleving, oog voor de naaste en gevoel voor cultuur.
    Om ook dit laatste te promoten: Op 5 maart is er een Kunst en cultuurdag in Drachten-- De Noordelijke Kunstkaravaan.Wordt dat ons volgende uitje?

    01-11-2013 om 09:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!