Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
24-10-2022
Drie generaties
Zo zaten we als 3 generaties samen om de heel grote keukentafel bij Alle en Anja. Wij als ouderen en zij zijn van de leeftijd van onze jongens en Frank en Indi en even later Tim waren de jongsten.
Alle vierde zijn verjaardag. Toen wij aankwamen zaten Jans en Geesje, net als wij de oudere generatie, al achter het gebak van het Veenpark. We hadden fiets en scootmobiel netjes geparkeerd en even later zaten wij ook aan het gebak. Tot slot kwamen de ouders van Indi. ‘O, zei haar moeder, ‘wat een leuk stukje had je op de FB pagina van het Bargerveen. Ik had meteen gereageerd, zo leuk! He-j ’t wel ezien?’ Ik wist het even niet. Er waren veel reacties geweest op mijn verslagje met foto’s van ons V en T uitje van de Schepershof naar het Bargerveen, waar we met tractor en dubbeldekker die prachtige tocht door het veen maakten tot over de grens met Duitsland. Onderweg vertelde ranger Erik toen prachtig over alles wat er te zien was..
De avond was gezellig en wij gingen als eersten weer op huis aan. Maar ja… waar was mijn fiets? Ik dacht achter de geparkeerde auto’s, maar nee… toch ervoor. Ik liep door een donker stukje rechts langs de auto’s naar voren en dat had ik beter niet kunnen doen.
Ik stapte op een verborgen steen en daar lag ik. Net boven de wenkbrauw een gat in ’t hoofd en bloeden als een rund. Er kwamen bezorgde gezichten, een doek om het bloeden te stelpen en de helpende handen van Indi en Alle die me weer in de benen trokken.
‘Geen hoofdpijn?’, vroeg Frank nog. ‘Nee, geen hoofdpijn’. En daar ging het stel oudjes. Thuis toch meer een pleister met een verbandje er op geplakt anders zou het kussen misschien onder het bloed komen. Ik kwam er snel achter dat mijn bril daar nog moest liggen, dus even een belletje dat we goed thuis waren gekomen en ja… die bril.
De volgende morgen kwamen Alle en Anja die bril afleveren voor ze hun ochtendrondje langs de winkels gingen doen. ‘Ja, Jan en Ellie vonden het ook gezellig gisteren’, zei Anja. ‘Jan en Ellie?’ Ineens wist ik dat de reactie van ene Jan en Ellie niet de onze bekende Jan en Ellie waren maar Indi’s ouders.
Tja… zomaar een dagje aan het Schoolpad.. Zeg nou niet dat er niks meer te beleven valt als oudere.
