Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vander en Nola met Halloween

    Het eerste wat ik dacht toen ik deze schattige foto van Nola en Vander zag was: tulips! Het ziet er toch uit als een nieuwe Nederlandse klederdracht! Het is Halloween en daar wordt in Amerika een heel feest van gemaakt. Kinderen gaan langs de deuren om vooral mensen te laten schrikken.
    Toen ik die tulpen op het jurkje zag was ik er eigenlijk zeker van dat oma Luella in de weer was geweest. En dat was ook zo, maar niet voor het jurkje van Nola. Dat had Nancy al eerder ergens opgeduikeld. Maar de muts heeft Luella wel gemaakt, zo schreef ze. De klompjes die ze draagt zijn van Nancy geweest die ze ooit van opa Herman en oma Netty kreeg. Vander ziet er natuurlijk als een stoere knul uit.
    Ooit naaide tante Hanna een Hollandse outfit voor Berdena. Naaien was haar specialiteit, heb ik me laten vertellen. Een buurmeisje was net zo oud als Berdena en diende als voorbeeld.








    In het fotoboekje van tante Hanna dat ik ooit van Dinie Voortman kreeg zat ook deze foto die was opgestuurd om te laten zien hoe ons nichtje Berdena als een Amerikaans meisje ook Nederlandse roots heeft.




    Maar eerst werd er in Nederland een voorbeeld gezocht... dat ongeveer even oud was als Berdena...  Geen idee wiens buurmeisje dit is!

    31-10-2012 om 10:03 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zoooo jammer...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Heb je zin in een potje Master Mind’, vroeg ik Frank die een nachtje bij ons komt logeren. Hij had al geschilderd over de herfst en zat nu vastgeroest achter de computer. ‘Master Mind, hoe gaat dat?’ Ik legde het hem uit en ineens wist hij het. ‘Dat hebben we ook op school!’ Dat scheelt al weer extra uitleg. Ja hoor, dat wilde hij wel en even later zitten we onze hersens te kraken om zo gauw mogelijk de goede kleuren te raden. Het is een spel dat blijft boeien.
    Toen we 25 jaar geleden met Ben en Diny en hun jongens in de bergen op vakantie waren was het Jaap die ik hiervoor steeds enthousiast kreeg en 10 jaar later was Joanne er voor in wanneer we met de caravan achter het kippenhok op de Boomgaard bivakkeerden. Misschien heeft deze eerste campingervaring Johan en Joke wel op het idee gebracht om hun Vekabo camping te starten.
    Zo jammer dat ik Wim niet meer voor een spelletje te pakken krijg. Hij heeft te veel spelletjes gespeeld, mòèten spelen, als je hem mag geloven. Ik heb nooit gemerkt dat hij er een hekel aan had, maar ja… in de vakanties was het vaste prik dat we òf canasta speelden òf klaverjasten, ezeltje of andere kaartspelletjes deden. En Wim had er een gruwelijke hekel aan wanneer de spelregels ietwat aangepast werden of dat er lichtelijk vals gespeeld werd. Voor de anderen was het vooral dat het leuk moest blijven en daarover verschilden de meningen. Toen de jongens eenmaal hun eigen gang gingen was het dan ook afgelopen met de spellen. Ik kreeg hem er niet meer voor in beweging. Zóó jammer. Het scheelt dat Robin en Eva en nu dus Frank er altijd voor te porren zijn.

    29-10-2012 om 11:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    28-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A-j weer es wat metbrengt... gooi dan eers wat weg...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wim met onze liefste pony tot nu toe, Betsie. Dit 10 jaar oude shirt is nu uit de gratie...

    ‘Jao jao… wi-j heb de oorlog nog met emaak’, werd er dan gezegd. Mama keek de kring om de keukentafel eens rond, pa en opoe en opa knikten mee en zuchtten. ‘Toen was alles zo betuun, ie-j gooien neet zo gauw wat vot’.
    En dan was het even stil en lieten ze hun gedachten teruggaan naar die tijd toen alles op de bon was.
    Meestal ging het om iets dat wel of niet ingeruild of weggegooid zou worden. Zou dit misschien toch onbewust bij mij zijn blijven hangen?
    Ik ben weer op oorlogspad geweest. Er moest weer opgeruimd. De kamer boven die ik me toegeëigend heb voor mijn kleding, naaimachine en strijkplank was aan een opruim- en schoonmaakbeurt toe. Maar wat kostte me dat een moeite. Uiteindelijk leverde het weer een zak of vier op die afgevoerd gaan worden naar de Kringloop. Ik heb er wel, zij het in etappes, vier dagen over gedaan, maar dan heb je ook wat. En Wim zei het nog maar eens: ’A’j weer es wat metbrengt, gooi dan eers wat weg’.
    Maar ik heb hem wel aangestoken: ’Mien kaste za’k ok es uutdunnen, ik hebbe zovölle wa’k toch niet meer an doe’. En hij toog vanmiddag ook aan de slag. Na mijn vier dagen ploeteren kostte het hem op de kop af 20 minuten om de stapel T-shirts, broeken en overhemden uit te zoeken. Toen stond er ook een gevulde plastic zak klaar. ‘Maor Wim, den he-j zowat niet an ehad, zunde um dat noe weg te doen.’ Toen volgden de redenen waarom iets niet werd gedragen: te laege an de hals, te krap in de scholders, te strak um de boek. Tja… ook hij wordt ouder. Er ging bijna een splinternieuw paars T-shirt achteraan waar het kaartje van € 18,95 nog aanzat. Ik had het hem blijkbaar opgedrongen bij Schomaker. ‘Man... den is veur onder oew nieje aoverhemd’. Ik stond versteld met hoeveel gemak hij praktisch nieuwe kleren in de zak stopte, maar gek als het was.. de afgedragen overhemdjes bekeek hij met liefde en vroeg me dan:’Ku-j daor nog iets an doen, effen iets an-ikkeren öf zo?’ Ik heb wel eens kragen gekeerd en gaatjes gedicht in zijn lievelingshemden.
    Toen ik zonet de stapel onder de kapschuur bekeek moest ik ook even zuchten en bedacht dat neef Wim nog niet zo’n slechte manier van kleden heeft. Hij heeft één stel nette kleren en een stel om in te klussen, zegt hij. That’s it. Zijn de kluskleren versleten dan wordt het stel nette kleren gebombardeerd tot klussen en koopt hij weer een nieuw setje. Goed voorbeeld, maar…. zucht…
    Misschien kan een van de jongens nog iets uit die zak gebruiken want... zie boven....!


    28-10-2012 om 16:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oranje boven...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik hou van de kleur oranje, niet omdat ons koningshuis die naam draagt of het Nederlands elftal daarin gekleed is, maar het is gewoon een kleur om vrolijk van te worden. Dat dacht ik ook toen we in 1968 in de Jan Voermanstraat kwamen wonen. Ons toilet had geen raam en zo’n donker hol moest wat opgepimpt en de enige kleur die er volgens mij voor in aanmerking kwam was oranje. En het was nog niet eens een modekleur toen. Dat was geen goed idee. Je werd gek van die kleur om je heen, want we hadden het plafond ook maar meegedaan. Toen we na 6 jaar verhuisden kwamen er Surinaamse mensen in. Ik heb nooit gehoord wat die ervan vonden. Wie weet had ik de kleur hiermee geïntroduceerd want het werd in de 70er jaren een van de modekleuren naast donkerbruin en mosgroen. Dat werden dus de kleuren in onze nieuwe woonkamer aan de Marnixstraat: groen met gebroken wit èn één donkerbruine wand en ja… ik kon het toch niet laten…… de gordijnen aan de voorkant op het noorden werden van wollen oranje Ploegstof. Dit keer was het een schot in de roos en ze zijn nog een paar huizen verder meeverhuisd toen het allang geen modekleur meer was. Intussen hebben we al veel naturel gezien, vreselijke wilde behangetjes en alles er tussen in. Het is intussen meest naturel en wit gebleven. Ik zag pas dat we deze winter ons in maisgeel horen te hullen, hou ik ook wel van, maar toen ik vanmorgen een paar Libelles inkeek wist ik niet wat ik zag: het wordt nu weer overal oranje. Nee die oude gordijnen heb ik niet meer, maar nu hou ik het bij een paar stroken doorzichtig gordijn,heel bescheiden aan weerskanten van het grote raam, die we een paar jaar geleden meebrachten vanuit Normandië. Was ik de mode alweer voor….

    27-10-2012 om 10:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    25-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verandering...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Boskamp nu.

    Wat kan er in éen generatie veel veranderen. Wat was het gezellig om samen met je zusje in één bed te slapen. Het was natuurlijk ook wel eens donderjagen en vaak stond mama onder aan de trap en riep: ’Deerns… noe is et uut… slaopen’!
    Ook bij de van der Kolkfamilie was dat heel gewoon. Daar sliepen de jongens met z’n vieren op een kamer, twee aan twee. Wim met Henry en Piet met Ben. En wanneer Niesje of ik eens bleven slapen gingen we gewoon bij moeder Siet in bed. Was altijd gezellig. Ja … zo ging dat toen.
    Toen onze eigen jongens er eenmaal waren sliepen er meestal twee bij elkaar op de kamer, nu in een stapelbed dat Wim met een ingenieus systeem verdeeld had met multiplex platen zodat ieder een eigen stuk van de kamer had. Gerhard had het geluk… of pech dat hij het kleinste kamertje voor zich alleen had. De posters met Kiss sierden de muur en het was altijd een gezellige boel wanneer er vriendjes kwamen.
    Er kwam verandering toen we naar Emmen verhuisden, alle drie jongens kregen een eigen kamer.
    Ik mag graag naar huizenprogramma’s kijken op de tv en sta vaak met m’n oren te klapperen. ‘Die keuken gaat er uit, de badkamer is niet mijn smaak, geen kamers genoeg’. Tegenwoordig heb je met drie kinderen minstens vijf, het liefst zes slaapkamers nodig want behalve een slaapkamer per kind moet er toch ook een werk- en een hobbykamer zijn.
    Ik denk wel eens hoe het vroeger geweest is in de grote gezinnen. Op de Boskamp met de tien kinderen Eggink zal er echt niet heel veel ruimte geweest zijn. Alleen gingen de meisjes al vroeg het huis uit, ik denk zelfs met 14 of 15 jaar naar een dienstje voor dag en nacht, en dat scheelde natuurlijk behalve een mond om te voeden ook een slaapplaats. Een douche kwam er pas veel later zo midden jaren 50 en dat was nog alleen in de zomer, want ome Jan had een plastic gordijn in de, zomers lege, koeienstal opgehangen en daarboven hing de douchekop.
    Vorig jaar mochten we er nog rondkijken toen de familie uit Minneapolis over was. Het achterhuis was wel woonvertrek geworden maar alles was heel origineel gebleven, heel herkenbaar… wel met badkamer nu!

    25-10-2012 om 22:21 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aover hoonder en je vaderland
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Toen we in 1984 verhuisden naar Emmen werd dat door velen om ons heen heel apart gevonden. Wie deed dat nou. Werk je bij Stork, hebt je eigen huis, kinderen hier op school, vrouw invalwerk op verschillende scholen en… dan wil je weg omdat er veranderingen in je werkkring zijn die je niet aanstaan. Nee.. dat doet een Tukker niet zo gauw en ze snapten er niets van. Wij woonden hier in Hengelo inmiddels al 15 jaar en waren helemaal ingeburgerd.
    Achteraf is het een goede beslissing geweest. Ons huis aan de Marnixstraat was binnen een weekend verkocht, het huis aan de Kuifmees in Emmen werd gekocht en de verhuizing kon precies na onze vakantie en het begin van het nieuwe schooljaar plaatsvinden. Wim voelde zich meteen als een vis in het water bij Holvrieka Ido in Emmen. Het duurde even voor ik hier gewend was, maar na een jaar woonden we hier al met veel plezier.
    Maar ook hier in deze buurt zijn de Drenten honkvast. Ze gaan niet zo gauw bij ‘hun volk’ weg. Vooral de mensen in de buitendorpen blijven in de buurt wonen, net als onze buurman Jans die nog steeds op de boerderij woont waar hij geboren is.
    Waarom ik hierover begin? Ik las nog even een nieuw gezegde op de Achterhoekse Spreukenkalender: De hoonder blieft geerne woor ze uut bunt ebreud.
    Onze jongens zijn er wel niet uut ebreud, maar alle drie zijn ze hier zo ingeburgerd dat ze graag blijven. Alleen Rick begint er af en toe over dat hij wel weg wil, maar ja... 'waar je werk is is je vaderland' is ook weer zo'n gezegde.

    24-10-2012 om 23:03 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    23-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kouwe kant...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tante Geertje en moeder Siet.

    Kouwe kant? En dat bij de familie van der Kolk. Nee Jacomijn dat kan niet kloppen. Ik heb er nooit iets van gemerkt bij moeder Siet en al evenmin bij tante Marie Liefhebber, zoals ze nog vaak genoemd werd, of tante Rimie. Of zou het komen dat ze daar bijna allemaal jongens hadden en dat ze daarom blij waren met de in de familie binnenvliegende meisjes. En ook de Wezepers, ze waren altijd hartelijk voor ons, als aangetrouwden.
    Na het afscheid van de laatste twee der Mohicanen in de familie van der Kolk, moeder Siet en tante Geertje begin van dit jaar, moeten we er zelf maar iets van maken als we contact willen houden.Dus... Jacomijn en Henk wierpen zich op als organisator en maakten de plannen voor april 2013
    Maar nu… wat staat ons te wachten. De locatie is nog geheim. De mail van Jan en Jannie maakt ons nieuwsgierig. Maar de waarschuwing voor pretparken waar wij oudjes in verzeild kunnen raken, maakt het alleen maar erger. Nee Jan, ik ga niet zeuren dat we alles moeten weten, een beetje onzekerheid houdt de spanning er mooi in. Ik vertrouw helemaal op Henk en Jacomijn en ben benieuwd naar alle ervaringen van het afgelopen jaar.
    Ik herinner me de bijeenkomst bij de Tinne nog goed toen we allemaal dat boekje over het Oldener Veer kregen waarin toch veel familiegeschiedenis van de voorouders te vinden is. Ik was zelfs zo geboeid door het schilderij op het kaft, geschilderd door Ben van Londen, dat wij er in augustus voor naar Wageningen togen om meer van zijn werk te vinden. Hij bleek het grootste deel van zijn leven daar op zijn woonboot de Tamalone gewoond en gewerkt te hebben. Maar bij de speciale Ben van Londen-expositie ontbrak het schilderij van het Oldener Veer, hoewel er gevraagd was om werk van hem dat nog te vinden was tijdelijk af te staan voor deze expositie. Het moet toch ergens bij een van der Kolk hangen, denk ik. Wel hing er een schilderijtje van de Loswal in Hattem, bij de brug over het Apeldoorns kanaal.
    Tja... nog even de winter door...

    23-10-2012 om 13:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    22-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leef als een Indiaan...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Soms maak ik me zorgen waar ik toch met al die verzamelde spullen heen moet. Ons huis is te vol… of misschien zou je ook kunnen zeggen: ons huis is te klein. Iemand gaf eens het advies om elke vier jaar te verhuizen. Dat ruimt lekker op want je neemt alleen de dingen mee naar je nieuwe woonplek die daar belangrijk genoeg voor zijn. Maar wat ga je doen met alle zaken die waarde voor je hebben gekregen, nu je ouder geworden bent. Als je er niet meer bent, wie vindt ze dan ook nog de moeite waard. In mijn dromen heb ik de jongens al een container zien aanrukken waar al mijn door hen ongewenste schilderijen, kleding, prulletjes, souvenirs enz. in gekieperd werden.
    Tot ik gisteren de krant opensloeg en een interview las met Peter Möricke, een schrijver van ZKV’s, Zeer Korte Verhalen. Hij wint het nog van zijn vriend en collega A.L. Snijders, die er in 2010 zelfs de Christiaan Huygensprijs voor kreeg. Möricke schrijft verhalen die nog op de palm van een hand passen. Ik werd ineens geboeid door een regel in dat interview die hij zijn kinderen heeft voorgehouden: Leef als een indiaan, laat geen sporen na. Hij fotografeert dus niet en van al zijn scripts, die hij in de loop der tijd schreef, heeft hij niets bewaard. Hoeven zijn kinderen niet meer weg te gooien.
    Vandaag had ik een kort gesprek met Jan de Korte. Hij heeft met zijn Margriet een huis gekocht in een mooi nieuw stukje van Bargeroosterveld, vlakbij het Oosterse bos. Ja, ze hebben er zin in, maar… het huis is kleiner dan de pastorie waar ze nu nog wonen naast de Voorhof. Jan schildert niet onverdienstelijk en Margriet maakt heel mooie keramiek. Hij ziet er nogal tegenop om alles een plek te geven, zal waarschijnlijk niet lukken. Ik gaf hem het advies van Möricke mee:
    Leef als een Indiaan!
    Nu ik nog!


    22-10-2012 om 08:57 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    21-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit met Valerius...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zo hebben de mensen in de Steentijd er waarschijnlijk uitgezien.

    ‘Weet je waarom vrouwen niet aan de galg gingen?’ Er kwamen van allerlei antwoorden. Ze deden geen domme dingen, ze waren slimmer… nee niets ervan. Ze droegen rokken. Als ze opgehangen zouden worden kon je er onder kijken en aangezien pas in de Franse tijd het ondergoed werd ingevoerd kon je tot in hun Jeruzalem kijken, besloot onze gids in het gevangenismuseum van Veenhuizen. Ze hadden voor vrouwen genoeg andere straffen: op hete kolen zitten, een blok aan het been.. of om de nek. Wie dat allemaal bedacht heeft? Wat nu het museum is was vroeger meer een heropvoedingsgesticht waar gewerkt moest worden. Met de boevenbus maakten we een ritje door de rest van Veenhuizen, langs de echte gevangenis. We horen dat 70% van de gevangenen weer terugkomt. Slechts 30% heeft zijn leven gebeterd, het zijn hier alleen mannen die hun straf uitzitten van 2 jaar tot levenslang. We beleefden ons dagje uit met Valerius, het Mannenkoor waar Wim nu al 7 jaar een enthousiast lid van is. Opnieuw hoorden we weer nieuwe dingen, elke gids vertelt toch weer iets nieuws. Na de lunch ging het gezamenlijk naar Borger, het Hunebedmuseum. Ook daar hadden we het geluk om een enthousiaste gids te hebben die prachtig kon vertellen over hunebedden en alles er omheen.
    De dag werd besloten bij Restaurant Moorman in Erm met een stamppottenbuffet. De kok werd alle eer aangedaan. Het was goed om ook dit jaar een dagje met deze club op te trekken. Zo leer je elkaar langzamerhand wat beter kennen. Wat jammer voor Valerius is, is dat dirigent Daniel Rouwkema vertrekt. Hij wordt de vaste organist van het fraaie Steinmeyerorgel in de Maria of Koepelkerk in Bussum en laat daardoor drie koren in het noorden vallen waaronder Valerius. Het koor heeft zich in die 7 jaar goed ontwikkeld en ze zullen vast wel weer een nieuwe duizendpoot aan kunnen trekken.




    De stoere beuk, geplant in 1898 ter ere van de kroning van koningin Wilhelmina


    Levensecht nagemaakte mensen uit de Steentijd


    Onze gids kon mooi vertellen...


    Eigenlijk mag er niet geklommen worden op de hunebedden, maar toch...



    21-10-2012 om 14:57 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    19-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Britse humor
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Nou ja... only to keep the dust down...?- De Borders van Schotland.. mooi in alle weersomstandigheden.

    Daar moet je een Brit voor zijn om dit uit te vinden, stond er boven een mail die ik van Henk kreeg en omdat ik de Britse humor wel kan waarderen klikte ik de link meteen aan. Het Youtubefilmpje dat volgde bewees het weer eens dat hun humor heel bijzonder kan zijn. Ooit zei onze gastvrouw in het Lakedistrict over het weer daar: The rain is only waiting until I’m starting to hang my laundry. En het praatje met de postbode ’s morgens op zo’n druilerige dag: ‘The usual weather isn’t it’. En toen we het weerbericht voor de dag vroegen ergens in Engeland op een camping terwijl het wat lichtjes miezerde:’Don’t worry, it’s just to keep the dust down’. Ik zou zo zeggen: Geniet ervan! Enne... Henk bedankt!
    Klik op
    http://www.youtube.com/embed/ik9AtJQXaHQ?rel=0

    19-10-2012 om 20:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    18-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een reis om de wereld in .... 8 maanden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Net als wij hadden ze veel foto's gemaakt op strategische punten. Hier zijn wij het bij de 45e breedtegraad op het Zuidereiland.... 5 jaar geleden.



    Ik had even niet op de agenda gekeken wat de avond met de vrouwen van Passage Zuidbarge Rietlanden me zou brengen. Ik liet me maar verrassen. Het werd een prachtige avond. Een jong stel Roeland en Willemijn waren net 6 weken terug van hun wereldreis. Hiervoor hadden ze 2,5 jaar gewerkt in Zwitserland en voor ze zich weer in Nederland zouden gaan vestigen planden ze hun droomreis. Ze gingen niet over een nacht ijs, namen een minimum aan bagage mee, kregen de nodige inentingen en op 7 januari 2012 vertrokken ze richting Bangkok. De foto's die ze met de beamer lieten zien waren mooi, maar hun verhalen erbij maakten er een interessant geheel van. Tussen de verhalen en foto's van de verschillende landen zorgde een lied van Daniel Lohues of Ede Staal voor wat bezinning. Na Thailand werd per camper Australië ontdekt, Perth en omgeving waar het erg heet was, en daarna vlogen ze naar de oostkust. Ze waren erg onder de indruk van de gastvrijheid van zomaar vreemde mensen.En natuurlijk ontbrak de trip naar het binnenland van de Aboriginals niet. Toen Nieuw Zeeland aan de beurt was ging mijn hart wat sneller kloppen want veel van hun belevenissen waren ook de onze van 5 jaar geleden. Met een campertje trokken ze ook hier door het Noorder- en Zuidereiland, zagen de prachtige vogels, de geysers, gletsjers en de borrelende zwavelpoelen.
    Vanuit Nieuw Zeeland vlogen ze naar Zuid Amerika dat ze doorkruisten met openbaar vervoer. Wat een ervaringen. Het was handig van ze om een dagboekje bij te houden en dat telkens met de souvenirs en alles wat ze in zo’n land verzameld hadden op te sturen naar het thuisfront. Zo hadden ze nooit meer dan 10 kg bagage. Meestal werd er in hostals overnacht, maar ook bij bed and breakfast adresjes. Een enkele keer logeerden ze in hotels en konden ze zich extra laten verwennen. 'Je zult wel afgevallen zijn', merkte een van de dames op. Ze hadden zoveel wandelingen gemaakt, vaak meerdaagse zoals de wandelingen bij de Milford Sound op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland. En ook in Zuid Amerika bezochten ze al wandelend met een groep een origineel Inca dorp, dat zolang verstopt was geweest en daardoor nooit door de Spanjaarden was ontdekt. Maar nee… Willemijn vertelde dat ze juist 6 kilo was aangekomen. Het laatste bezoek dat ze brachten was aan Cuba met auto’s en verdere entourage dat je je 40 jaar terug waande. Natuurlijk werden ze vrolijk en blij door de familie opgewacht op Schiphol na een reis om de wereld in... 8 maanden van 7 januari tot 1 september 2012. Erg mooi was het om met jullie mee te mogen reizen, dank je wel!

    18-10-2012 om 14:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    17-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kippenvel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Lang, heel lang geleden had ik als vak op de MMS: muziek. Dat hield behalve de verplichte blokfluitles en het koor op vrijdagmiddag, ook het luisteren naar klassieke muziek in. Van dat blokfluiten heb ik nog gemak van gehad toen ik eenmaal voor de klas stond. Zingen heb ik altijd mooi gevonden, de uitvoering van de Lucas Passion vond ik echt geweldig. Mijn handwerkles op de van Heemstraschool werd steeds opgeluisterd door lekker in het gehoor liggende liedjes. Ik meen nog steeds dat de meisjes het handwerken daardoor echt leuk vonden. Het afwassen thuis op de Boomgaard ging ook gepaard met het tweestemmig èn uit volle borst zingen van Diny en mij. We hadden nl samen een echte platenspeler gekocht met twee plaatjes. 'Twee reebruine ogen die keken de jager aan...' stond op de ene en het liedje 'Muss ie denn' van Freddy Quinn was er een op de andere plaat.Dat zongen we tweestemmig.
    Maar sinds mijn stem zo zakte en ik niet goed meer wijs kan houden, is het gebeurd met de pret.
    En klassieke muziek… tja… we leerden kabbelende beekjes en rollende donder herkennen in zo’n muziekstuk, maar het kan me gewoon nog steeds niet boeien. De enige manier voor mij om mooie muziek te herkennen is het kippenvel dat ik soms krijg. Dan doet het me wat. En dat heeft meer met gevoel te maken. Via Henk Braakhekke, die het weer van zijn neef Berend Koning doorgestuurd kreeg, kwam er toch weer een kippenvelmoment. Wil je het ook eens zien en horen? Klik dan even op http://www.youtube.com/watch_popup?v=GBaHPND2QJg&feature=youtu.be

    17-10-2012 om 12:17 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de biester...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bu'j in de biester?, roept Rieks. Het is woensdagmorgen en dat is de tijd dat de Area komt om de container te legen. De ene week de grijze en de andere week de groene voor het tuinafval. Grieze, roept hij er achteraan. Hij heeft intussen de groene container al geleegd en wacht tot Wim gauw de grijze opgehaald heeft. Alles leeg,¦ mooi! Alleen kan hij de zakken voor het plastic afval niet meenemen. Dat is jammer want ongeveer de helft van alle afval is plastic. Het is de kleine afvalwagen die bij ons langs komt en die kan die zakken niet meenemen. Een keer in de maand komt er een afvalwagen om alle plastic afval op te halen in Emmen, maar niet bij ons. Ik zou de zakken aan elkaar vast geknoopt naar Bargeroosterveld of Angelslo moeten brengen op een bepaalde dag in de maand. Daar is nog niet van gekomen. Het handigst lijkt me om een aparte container voor plastic afval te hebben die gewoon opgehaald wordt. Ik zal Miniman eens bellen. Die schrijft alle opmerkingen onder het kopje Miniman in het Dagblad van het Noorden. Wie weet!

    17-10-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    16-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Balloo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In de verte is de herder bezig om met zijn honden een kudde naar een andere plek te brengen. Hier op de Fair kijken we onze ogen uit. Er hangt een schaapje aan het spit boven een vuur gaar te worden. Er vlakbij staan een koppeltje Drentse heideschapen in allerlei natuurtinten binnen een afrastering. Er wordt reclame gemaakt voor low food producten, de pure biologische kazen, worsten enz. en zijn dan ook volop aanwezig. Een kok is in zijn tent bospaddestoelesoep aan het roeren en is bezig met een stoofpotje van lam en hert. Dat gaan we straks ook proeven. Er is een workshop vilten en een hele groep is tassen aan het vilten van prachtige kleuren wol. Even verder wordt er in het groot gevilt. Ik vraag de man hoe ze het vilten hiervan gaan doen, maar nee dat is geen eigen handwerk. Ze maken een rol van de gekaarde en in lagen op elkaar gelegde wol en die door een paard over de grond gerold wordt, handig manneke. Er wordt ook gesponnen en het blijkt dat dat ook weer in opkomst is. Er zijn zelfs spingroepen die gezellig samen spinnen. Het doet me even denken aan de meisjesspingroep uit Sil de strandjutter. Pa zei het vroeger ook al: Een vrouwenhand en een peerdetand staot nooit stille. Ik ga eens kijken of er hier in de buurt ook nog gesponnen wordt, zo'n avondje lijkt me ook wel. In elk geval is er in Westerbork één. Dat is ook nog te doen vanaf hier. De stoel met schapenvacht waarvoor in de krant reclame voor gemaakt werd is er ook, zou 700 euro kosten. Hij is leuk, maar de vacht vond ik minder, zat op een soort vilt geplakt. Verder waren er natuurlijk nog allerlei bijkomende artikelen om je huis en tuin op te fleuren. We hebben het gelaten bij een eekhoornfeeder en een soort sjaal. In Amerika vangen ze die beestjes om ze weg te krijgen en ik ga ze voeren om ze in onze tuin te kunnen bewonderen. Tja…

    Wie meer wil weten over de designer van het speciale stoeltje met vacht van het Drentse heideschaap.... www.mellekoot.nl

    Wil je ook even de sfeer wil proeven van de Herders Fair in Balloo 2012? Klik dan even op  http://www.youtube.com/watch?v=fF8oG5G6yIc  Een bekende ligfietser en amateur filmer 'deligger' was er gisteren en maakte deze filmimpressie die goed de sfeer weergeeft. Wim Harwig heeft z'n best gedaan om ons te kunnen ontwaren in de drukte, maar... jammer dan, wij waren er op zaterdag...











    16-10-2012 om 17:54 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Drentse heideschapen, vorig jaar bij ons in de wei.

    Het is herfst. Maar dat was jullie vast allang opgevallen. Ik hoop nog wel op een mooie dag want vandaag en morgen is er een Herdersfair in Balloo. Alles wat met schapen èn herfst te maken heeft, is er te zien. Er wordt gesponnen, gevilt en gebreid en je kunt er van alles proeven. Ik denk dat we maar eens lamsvlees moeten proeven. In de krant wordt er aandacht aan besteed en dan laten ze een speciaal stoeltje zien. Eigenlijk een eenvoudig stoeltje, maar het heeft een bekleding van de vacht van het Drentse heideschaap. Er is zelfs een kunstenares aan te pas gekomen om dat te ontwerpen. Ben ik toch weer te laat. Ik heb al jaren alle stoelen vol met schaapshuiden. Ik had er meer reclame voor moeten maken. Ik vind zelf een losse schapenvacht mooier dan een vaste, maar vandaag zullen we het ontdekken.


    16-10-2012 om 13:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    15-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer thuis...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag zullen weer thuis zijn, mèt caravan. We hebben een paar mooie dagen gehad. We brachten het geleende koffertje van Diny terug met heel veel warme groeten die ik meegekregen had van de familie in Amerika. Heb ik alle familie hier al de hartelijke groeten al gedaan? Alsnog bij deze.
    Verder heb ik een heerlijk uurtje op de stoel van schoonheidsspecialiste en nichtje Monique doorgebracht. Ontspannen en met een opgefriste huid kan ik er weer tegen. Ik kan het iedereen aanraden. Diny is even meegereden, maar die krijg je de stoel niet in. Ik kan het me niet voorstellen maar die houdt niet van massages of kappers. Wim komt me later ophalen en we rijden wat in de omgeving rond. We zullen Rick opnieuw een stukje Achterhoek laten zien. De Lochemse berg is mooi, maar er is geen hond te bekennen bij de Heksenlaak of de Witte Wieven in Zwiep. Dan gaan we maar naar Lochem. Wat een prachtig stadje. Rick pakt even uit en trakteert ons op koffie en chocolademelk. Tot slot besluiten we ons uitje bij de Vordense Chinees en brengen Rick naar de manege waar Ben en Wouter zijn. Wouter krijgt les op Cassandra, wat een mooi gezicht. Het is zo’n sierlijk paard. Rick gaat met hen mee omdat hij bij Ben en Diny logeert en wij hebben nog een paar gezellige uurtjes bij Johan en Joke.
    Straks halen we hem weer op en gaan met ons handeltje op huis aan. Met Johan en Joke hebben we al plannen voor volgend jaar. Daar ga je vast nog iets van horen.

    15-10-2012 om 08:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    14-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen....is een beetje ver lopen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Toch niet alleen nieuwbouw, Rick?

    Rick zit op z’n praatstoel. Hij geniet. Gisteren is hij al mee geweest naar Hattem om de herdenkingsdienst in Zorgcentrum de Bongerd mee te maken. Afgelopen jaar zijn er 15 bewoners en vrijwilligers overleden. Samen met Ben en Niesje zijn we er bij geweest en werd er ook voor oma van der Kolk een roos verplaatst.
    We zijn nu even in de Achterhoek en hebben De Boomgaard, Lochem èn Eefde al bezocht. Hij voelt zich hier thuis. De huizen zijn hier ook veel mooier dan in Drenthe. Daar is hij wel uitgekeken, vindt hij. Eigenlijk is hij ook een Achterhoeker, op 21 september geboren in Aalten. Zou het dat misschien zijn. Hij kijkt nog eens naar de huizen en merkt op: ’Er zijn ook tuinen met bosjes’. En dat vindt hij véél mooier. En als ik ook eens nadenk besef ik dat hier veel oudere huizen zijn, huizen met sfeer. In Emmen is het meest nieuwbouw. In het centrum zijn alle mooie panden verdwenen en de appartementen complexen zijn gekomen. Alle wijken rondom Emmen zijn pas na de oorlog gebouwd. Eerst de Emmermeer, in de jaren 60 Angelslo, daarna de Emmerhout , vlak daarna de Bargeres en ten slotte waren wijzelf een van de eerste bewoners van de Rietlanden in 1985. Het bijzondere van Emmen is dat tussen die wijken veel groen en akkerland is blijven bestaan. Nu is het nieuwste plan de Delftlanden, aan de andere kant van de Nieuw Amsterdamse straat. Het verschil is nu dat de eerste nieuwbouwwijken snel volstroomden en doorstroomden. Ondanks alle reclamecampagnes, tot aan Schiphol toe, zijn er nog grote stukken van de Delftlanden onbebouwd. Hier en daar staan plukken huizen, er is één school waar alle kinderen in een paar lokalen les krijgen. Voor de nieuwkomers was er immers een school beloofd.
    Nou voor Rick maakt het niets uit. Hij zou zo wel willen verhuizen, ‘maar ja… het is een beetje ver lopen naar m’n werk’.


    14-10-2012 om 17:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    13-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ach...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Begin maart komen er weer een aantal drachtige ooien om bij ons te lammeren en kunnen we weer genieten van dat jonge spul.

    Ach ons leventje gaat zo weer z’n gang net of er niets bijzonders is geweest, maar elke dag hebben we het nog wel even over onze ervaringen van de afgelopen vakantie met onze Amerikaanse familie.
    En verder..?
    - De schapen zullen over een paar weken wel naar hun winterverblijf gaan- lees: in de wei met een goedgekeurde ram. Afgelopen weekend hadden ze ontdekt dat het gras groener was aan de andere kant van het oranje gaas en braken er door. Het gaas was aardig in het gras gegroeid en er zal niet veel stroom meer opgestaan hebben. Wim repareerde de boel. Maar… even later komen we terug van een uurtje ‘Evensong’ in de Grote Kerk en wilde er één weer terug naar dat groene gras en lag zo te zien half dood helemaal vast gekropen met haar kop en een poot in het gaas, zo vast zelfs dat we haar met geen mogelijkheid meer los konden krijgen. De snoeischaar werd ter hand genomen, knip knip…en… de poten gingen er onder en de dame racete er vandoor. Viel dus mee.
    - Loeder en Suze eisen regelmatig onze aandacht- lees: extra lekker hapje in de keuken.
    - Tessa leeft op haar medicijnen en lijkt tevreden.
    - Pony Amber is bij Jans en Geesje, -lees: in de kudde bij haar moeder en tantes. Ze is een aardige haai baai geworden. Als het regent staan ze met z’n allen in een schuilhutje maar de oudste, de bonte die hier haar oude dag krijgt nu haar baas overleden is, mag er niet in. Jans overweegt al een extra stuk er bij aan te timmeren.
    - De 4 kippen en hun haan doen het goed en weten aan vos en marters te ontkomen tot nu toe.
    - Onze specialist van Countus betreffende Ruimtelijke Ordening en Milieu, die de zienswijze veranderd wil zien over het ontbreken van de woonbestemming op ons huis, is in de weer met de heren juristen van de gemeente om die woonbestemming weer terug te krijgen. Binnenkort komt het verzoek in de raad.
    En zo blijf je bezig.

    13-10-2012 om 16:01 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    12-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ons geluk...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vroeger werd er na en kerkdienst nog wel nagepraat onder een kopje koffie. Vandaag was het een speciale dag, de Startzondag. In plaats van napraten werd er nu vooraf interessante gesprekken gevoerd, met enige diepgang mag ik wel zeggen. Er was al een gezamenlijk ontbijt waar toch minstens 100 mensen aan deelnamen, nee wij niet, maar het zag er gezellig uit. Ik zat nog maar net in de kerk, we waren vroeg want Wim moest nog even inzingen met de Cantorij, en meteen schoven een paar meisjes bij me aan. Ze pakten aarzelend hun mobieltje erbij en vroegen of dat nog wel even mocht. ‘Als het geen geluid maakt kan het nog wel even, dacht ik zo. Meteen moest ik foto’s en sms jes zien van het tweetal. Binnen 5 minuten wist ik hoe oud ze waren, op welke school ze zaten, wat ze later wilden worden, dat de ene net een nieuwe fiets had omdat ze straks naar het Voortgezet Onderwijs gaat. Ineens vraagt de jongste me of ik gedoopt ben. En gelijk hadden we het over de kinder- en de volwassen doop, over belijdenis doen en bidden. Nee… zij waren niet gedoopt. 'En ik wil wat vragen? Ik wil ook wel bidden, maar kan dat wel als je niet gedoopt bent?' Ik kon haar helemaal geruststellen.
    En dat allemaal voor de kerkdienst. Even later vroeg ik ze hoe ze heten. Dat was nogal lastig, die namen, en ik vroeg of ze het voor me op wilden schrijven. Dat wilden ze wel. Het bleken Albanese namen, legde de moeder uit die even later ook naast hen kwam zitten. Zij kwam nl uit Albanië. Ik vond het zulke mooie namen en ik was benieuwd of ze ook een betekenis hadden. Het oudste meisje vertelde dat haar naam ‘ons geluk’ betekende en de andere naam: ’zij wil leven’. Wat een mooie ervaring!
    Tijdens de kindernevendienst had het jongste meisje ook een koekje gemaakt en fluisterde me in het oor:’ Die meneer heeft mijn koekje uitgekozen’. 'Dan zag die er zeker het lekkerste uit', fluisterde ik terug.
    Ik had me de dag ervoor bezig gehouden met Rien en Tinie met het maken van boeketten uit de tuin om te laten zien dat je met natuurlijke materialen om ons heen ook mooie dingen kunt maken.

    12-10-2012 om 22:48 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wright
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Pas geleden was ik zo nieuwsgierig naar de bouwstijl van architect Frank Lloyd Wright. Berdena zou er nog een aanwijzen in Minneapolis, maar verder dan: het lijkt hier een beetje op kwam ze niet. We zagen ergens wel een huis met een rond, vrij laag dak. Dat had er wat van weg vond ze. Ik had thuis nog net niet op internet gezocht. En wat schetst mijn verbazing. Een paar dagen geleden haalde een huis van deze beroemde Amerikaanse architect het journaal hier in Nederland. Het was een indrukwekkend huis dat hij begin 50-er jaren had laten bouwen voor zijn zoon David en diens vrouw. Het was een indrukwekkend huis, veel ronde vormen, erg mooi. Het stond al een paar jaar te koop, na het overlijden van de Wrights, maar niemand scheen het te willen hebben. Toen kwam projectontwikkelaar Steve Sells die er wel brood in zag. Hij wilde het hele geval slopen, maar ja…! Toen ineens kwam iedereen in het geweer, zelfs de achterkleindochter van Wright. Dat kon toch niet… beroemde architect… zo’n mooie architectuur. Het huis diende als voorloper van het Guggenheim Museum in New York dat 7 jaar later gebouwd is. De projectontwikkelaar was stomverbaasd want die had tot die tijd nooit van Wright gehoord, maar heeft beloofd om een maand met de sloop van dit bijzondere huis te wachten.

    12-10-2012 om 15:41 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    10-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Deze foto is van twee jaar terug. Robin heeft zowel Wim als Gerhard ingehaald qua lengte.

    Ik geniet vaak van een mailtje dat Gerhard naar zijn DZOH- clubje C4 stuurt waarvan hij de leider is. Klaas en Rieks verzorgen de training. Dit keer had hij weer zoiets. Misschien ook voor jullie leuk om te lezen hoe hij zijn jongens, waaronder Robin, oppept.

    YOOOOOOOO

    De eerste overwinning van het nieuwe seizoen is een feit, voor de gokkers en ervaren DZOH C4 watchers was dit natuurlijk appeltje eitje.
    Wie de statistieken erop na kijkt weet dat de wedstrijd na een nederlaag er altijd serieus gestart wordt.

    Aankomende zaterdag moet iedereen de identiteitskaart bij zich hebben we voetballen dan in Nieuw-Schoonebeek, mocht je een bal over de hekken jagen dan kom je meteen de Duitse douane post tegen die je waarschijnlijk wel het buurland in laat gaan maar niet meer terug.

    DE VOORBEREIDING
    Je merkt dat een paar van onze spelers onze trainersstaf nog niet al door en door kent, vandaar even een korte toelichting.
    Trainer Rieks bijvoorbeeld heeft het beste met jullie voor, hij snapt heel goed dat je niet altijd op tijd kunt zijn voor de wedstrijd, daarvoor ook alle begrip.
    Afgelopen zaterdag hadden we een speler die zich helemaal uit de naad had gefietst en slechts een ietsje pietsje te laat was.
    Trainer Rieks heeft meteen de opstelling omgegooid om deze speler op de reservebank zijn rustmoment te gunnen tot we er 100% zeker van waren dat hij was bijgekomen van deze vreselijke inspanning. Geef toe waar vind je dit soort goedzakken nog.

    Ook op de trainingen zijn we vreselijk alert,
    We vinden het vreselijk jammer als iemand het begin van de training mist en daardoor een conditionele achterstand oploopt ten opzichte van de rest van het elftal.
    We hebben nog wat trainingsvormen in de kast die we 3 jaar geleden hebben uitgewerkt. Toen werd met behulp van wat individuele loop, sprint en krachttrainingen de conditie van een paar spelers in slechts 3 weken tijd met maar liefst 250% verbeterd.


    PROGRAMMA

    Training vrijdag 28 september 17.00 – 18.00
    Mocht je niet kunnen dan graag afmelden bij trainer Klaas tel. 0591-677462 e-mail: klaasniewold@hetnet.nl

    WEDSTRIJD Zaterdag 29 september
    SWB C2 – DZOH C4 aanvang 13.00 uur vertrek bij DZOH om 11.50 uur (bij de dokterspost)
    Mocht je niet kunnen dan graag afmelden bij ondergetekende: gerhard.van.der.kolk@home.nl
    Afwezig: (tot nu toe) Casper
    Wasbeurt: Dion van der Geest

    10-10-2012 om 13:12 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Drentse leven....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tijdens een vorig bezoek aan Iowa brachten Ben en Diny dit artistieke kunstwerk van oom Bram mee naar Harold en Luella. Het heeft een ereplekje in hun huis.

    Intussen is het Drentse leven weer gewoon begonnen. Wim is naar Valerius, ik ben weer met schilderen begonnen, we hebben alle kinderen gezien of gesproken. We hebben de buren even opgezocht... tja even over de schutting kijken heeft geen zin want aan beide kanten is het minstens 400 meter voor je bij ze bent. We vielen zondagavond met de neus in de boter, want mijn favoriete programma Boer Zoekt Vrouw was net op tv, de aflevering waarin de boeren hun uitgezochte drie vrouwen op bezoek krijgen op hun bedrijf.
    Zonet heb ik Robin gesproken en z'n eerts S.O. tje, voor wie het niet meer weet: schriftelijke overhoring, voor Frans ging goed. Zaterdag komt hij weer even langs.
    En nog steeds leven we in een soort roes die je kunt hebben na een intensieve periode, een vakantie die ons altijd bij zal blijven.
    Familie die zo ver weg woont en waarover je de eerste 3/4 van je leven alleen maar gehoord hebt, is je dierbaar geworden. We hebben het een bijzondere ervaring gevonden.

    10-10-2012 om 08:49 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eggink
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Er zijn meerdere Berendina's in de familie, allemaal genoemd naar onze opoe Berendina Eggink- Jansen, maar er zijn tussen al onze neven en nichten maar drie Eggink-sisters. Deze maakte ik voor Berdena.



    Berdena is al twee keer in Nerderland geweest de laatst zes jaar. Ze vertelde dat ze de eerste keer ondervraagd was door een oudere man bij de douane die haar vroeg wat ze van plan was te gaan doen in Nederland. Ze vertelde over haar vader die emigreerde en boer werd in de USA en dat ze nu zijn familie ging bezoeken. De man vroeg haar zijn naam en ze zei:'Mijn vader was Herman Eggink', ze sprak het met een zachte G. De man liet haar verder gaan met de opmerking:'Als je weer eens in Holland komt spreek je naam dan goed uit- Eggink met een echte dubbele gg's, zoals het hoort'.
    En dan zijn we er weer na een voorspoedige vlucht. Inderdaad haalde Mark ons van de trein in Amersfoort en waren we tegen 5 uur weer thuis.


    10-10-2012 om 08:47 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    09-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Senior Band
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wachtend op hun beurt.  

    Senioren kunnen er wat van. Berdena en Curtis nemen ons mee voor een concert in hun kerk. Ze willen ons graag iets van muziek laten horen. Er is een senior Band uitgenodigd. Niet te geloven, die kunnen er wat van. We vermaken ons prima. Veel liederen en marsen zijn bekend. Wim speelde er vroeger nog een bij het Chr. Muziekkorps in Hattem en een ander song zingt hij tegenwoordig met de Neighbours, het koor o.l.v. Henriette.
    Er zijn verschillende dirigenten want dit zijn allemaal geroutineerde musici en laten hun kunnen zien. Vooral de zwarte dirigente met spierwit haar maakt indruk.
    We zijn vanavond uitgenodigd bij Janeen en Timmy. Janeen is de hele week voor haar nieuwe werkgever op pad geweest en komt vanuit Chicago weer thuis, maar voor het dinner neemt Pamela de honneurs waar. Daar heb je zussen voor.
    Het begint nu op te schieten. Morgen zien we misschien nog een ijshockeywedstrijd waar Nick in speelt en om half 8 vertrekken we vanaf Minneapolis St Pauls Airport.






    Janeen, de oudste dochter van Berdena en Curtis was deze week op pad voor haar werk, maar vrijdagavond was ze weer thuis. Pamela had het dinner al voorbereid. Ook hier werden we verwacht. Het werd gezellig. Lekker eten en een vuurtje buiten. Dochter Abby zit op het ogenblik bij haar vriend Eduard in Den Haag en daardoor wordt Nederland nòg aantrekkelijker om over te komen. We wachten af!








    Nick nam even de tijd voor ons om gedag te zeggen

    Tot slot een dag van afscheid en leuke dingen. Om 9 uur zaten we al paraat bij een ijshockeytraining van Nick. Wat een stoere jongens! We zagen ooit Tom en Suze al wedstrijden spelen. Dit was van hetzelfde laken een pak. Het ging er fors aan toe. Nick is zo gelukkig dat hij een scholarship van zijn College heeft. Die betalen nu zijn studie. Hij is een topper, zowel wat lengte als wat spel betreft. Pamela was er ook op tijd, ze had haar neefje lang niet zien spelen. Daarna zochten we een tentje op voor een kop koffie en het laatste wat we onze gastvrouw en -heer kunnen aanbieden is een mooie lunch. Dan nemen we afscheid van Pamela. We dringen opnieuw aan om bij ons terug te komen en dat wordt beloofd. Dus Ben en Diny... ze komen... wanneer dat zien we wel.
    We pakken nu onze koffers, drinken een kopje thee en straks worden we naar Airport St Paul gebracht. Een mooie afsluiting.
    Wanneer alles gaat zoals we hopen haalt Mark ons uit Amerfoort... 5 over drie. We zullen bellen als we op Schiphol zijn.

    09-10-2012 om 13:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mini Apples

    In een park in Minneapolis.

    A spoon and a cherry is een artistieke uiting voor de stad Minneapolis. Denk maar aan mini en apple.






    Nee... niet 't peerd van ome Loeks. Ik dacht eerst dat het een paard was van afvalhout, maar het is van brons. Blijft wel langer goed.

    09-10-2012 om 13:34 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Minneapolis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gek is dat! Voor jullie is de dag al bijna voorbij maar hier is het nog volop 21 september, de verjaardag van Rick. Ook vanaf hier van harte gefeliciteerd en dat doen we straks nog eens dunnetjes over. Het is trouwens ook de geboortedag van tante Nettie, 21 september 1910, zo vertelde Berdena.
    Wij zijn de dag begonnen met een Breakfast in een heel leuk restaurantje, French Meadow Bakery, allemaal jongelui. Pamela had ons uitgenodigd: speciale pannenkoek, eieren enz. het werd erg gezellig. Pamela wist nog een park met een beeldentuin en daar hebben we altijd zin in.

    09-10-2012 om 13:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    08-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pepin Lake
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 'Look at that house', zei Berdena vanmorgen. Het is een echt Amerikaans huis zoals je ze hier wel meer ziet.We zijn nog steeds op zoek naar een huis dat door de beroemde architect Frank Lloyd Wright is ontworpen. Moet iets bijzonders zijn.
    We zijn op weg om een mooie scenic route te nemen, richting zuiden naar Wisconsin. We rijden langs de Missisippi en het Pepin Lake zomaar de natuur in. Lange tijd zien we niet anders dan bomen, rotsen, water en prachtige uitzichten.






    Een van de mooie plekjes...


    Het duurt even voor we een plekje vinden voor een kop koffie, maar toch weer onverwacht vinden we aan het pepin Lake een tentje met een erg leuke juffrouw. Ze vertelt ons van alles over deze omgeving die echt puur natuur uitstraalt.
    Naast het cafeetje staat een caboose nr 27, het achterstuk van een trein, de wagon die gebruikt werd door extra werkers aan de trein. Daar konden we de koffie opdrinken. Erg leuke stop.




    En overal het uitzicht op het Pepin Lake


    Het houdt niet op. We gaan verder het binnenland van Wisconsin in en komen onverwacht toch in een plaatsje waar wat meer te beleven is: Stockholm. Het kleine museum hier laat zien dat zich hier 400 jaar geleden al Zweden hebben gevestigd. Nu is er veel toerisme, vooral in de zomermaanden. We treffen een voortreffelijk cafe voor de lunch en gaan op ontdekkingstocht. Behalve een mooie galerie en een bakker zien we een shop waar de Amish hun prachtige meubels verkopen. Dat moeten we zien. Wim neemt van alle kanten foto's van de stoel die er zo relaxt uitziet. Misschien ziet hij kans om met hulp van buurman Jans zoiets in elkaar te zetten. Zou geweldig zijn.



    Even poseren we bij de Iron Lady in Stockholm.




    We rijden verder en steken bij Nelson de brug naar Wabasha over. De naam doet denken aan de Indianen die hier ooit leefden. We weten niet wat we zien. De hele stad is versierd net of er een wedstrijd aan de gang is wie de mooiste straat heeft of de mooiste shop. Dat moeten we even van dichtbij bekijken en deze diva's gaan dus om de beurt even tussen haar mede-collega's zitten.
    Langs de andere kant van het Pepin Lake rijden we weer richting St Pauls. Curtis geeft telkens aanwijzingen voor een goede stop voor een kop koffie, maar Berdena weet het tegen te houden tot
    Dunn Brothers dat beroemd is om zijn echt goede koffie. Ze heeft gelijk. Dit is echt goed. In andere cafeetjes hebben ze maar een soort slap aftreksel dat de naam koffie eigenlijk niet mag hebben. We besluiten de dag met een heerlijke maaltijd in huize Ackerman. Met onze dank.

    08-10-2012 om 23:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    07-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cabela's
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We brengen een aangename tijd door in deze parken en gaan op weg voor de lunch in Emma's Crumbees. We waren al voorbereid op de gewoonte om een toetje te delen. Berdena presteert het om een apple crumble met kaneel ijs te bestellen met 4 lepels. Onze dienster verblikt of verbloost er niet van. We lachen er wat af. Wim weet zich hier snel aan te passen. Hij en Curtis kunnen het goed vinden. Er wordt vaak een stopwoordje gebruikt net zoals wij het hebben zoals 'och heden'. Berdena hoor ik wel zeggen: ' O holy cow' of ' O my goodness'. De afkorting is snel gemaakt: O M G.
    Na de lunch moeten we gewoon mee naar een enorme winkel voor jagersbenodigheden: Cabela's. Je weet niet wat je ziet. het is een andere wereld. Jachtgeweren en revolvers te kust en te keur. Kleding voor de jacht en vissen. Er zijn enorm veel opgezette dieren te zien. Ze hebben er een echte trekpleister van gemaakt waarvan er overal in de USA winkels van zijn.




    Een enorme moose lijkt zo op je af te komen...


    ... en wat vind je van zo'n grizzly op je pad?


    Is dit niet net Afrika?



    Alles is hier te koop... Geweren in alle soorten en maten, revolvers en kogels. je hoeft maar te kikken.





    Dit is een soort schuilhut/ tentje, voor de jacht

    07-10-2012 om 19:42 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Gardens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De woensdag brengt een nieuwe verrassing. Na breakfast gaan we op pad en we gaan nu een uurtje noordelijk naar een plaats St Cloud. Er zijn een paar prachtige tuinen vlak naast elkaar. Berdena en curtis hebben het ook nog nooit gezien, maar hebben het net in een krant ontdekt. De ene tuin is een schaduwtuin met veel hosta's: The Munsinger Gardens. Mooi, met uitzicht op de Missisippi. Maar de tweede krijgt veel meer zon en is een plaatje: The Clemens Gardens, naar Engels voorbeeld. Ben en Diny zouden hun vingers er bij aflikken.



    Deze tuinen behoorden tot de Clemens familie. Hij liet het aanleggen voor zijn vrouw en liet zoveel geld na dat de tuinen ervan onderhouden en vernieuwd kunnen worden. Er lopen een aantal tuinlieden rond.





    Berdena en Curtis tussen de bloemetjes




    Op een plek in de tuin ontwaren we een bordje: ' Grace has her 75th birthday today. When you see her wish her luck'. Even later zien we een tuinvrouw en vragen haar naar Grace. It is her en ze zegt iets als: Als ik ze te pakken krijg! Maar eigenlijk vindt ze het best leuk wanneer we haar feliciteren en na ons weer anderen. Ze ziet er anders niet uit als 75. Ze was op haar 65e van plan om een paar jaar door te gaan met haar werk hier, maar ze is er nog steeds.



    Ter ere van het echtpaar Clemens is er dit beeld van hen te zien, een zorgzame heer voor zijn invalide vrouwtje.



    Op papier stond er dat er 1000 verschillende rozen te zien waren maar volgens een tuinvrouw waren er nu meer dan 1600 verschillende rozen. De rozengeur komt je tegemoet als je hier binnenkomt.

    07-10-2012 om 19:30 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    06-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Minneapolis
    ' Tomorrow we'll have a sleep in', vertelt Berdena. Ze bedoelt een sleep uit. Curtis heeft een meeting en zal pas om 10 uur of later weer thuis zijn. En dat doen we . Tegen half tien zijn we present en met een kop koffie en bekijken we een aantal brieven en kaarten. Er komen veel herinneringen boven. Er is een stapel brieven van ene Betty Harmsen waar ze geen idee van had wie dat was en die elk jaar uitgebreid brieven stuurt met kerst nadat herman overleed. Berdena stuurt trouw het een en ander terug maar had geen idee wie het was. Ik speurde de brieven door en ontdekte dat het een dochter is van Herman Jansen van Piepenbelt, die in 1959 naar Canada emigreerde, dus een achternichtje van ons beiden. Dat verheldert de zaak.
    We zien een brief die Diny schreef in 1980 waarin ze vertelt over de reis van mama en pa naar Herman en Nettie wat ze zo fijn gevonden heeft, vooral om hen beter te leren kennen. Het was een uurtje met een lach en een traan. Dat kun je je misschien voorstellen.


    We hebben een lekker ontspannen dagje. We lezen wat en Berdena laat me de brieven zien die Herman vanuit Nederland meebracht van tante Jantje, dezelfde die hij ooit naar huis schreef. Ze zijn allemaal bewaard gebleven. Hij heeft ze toen hij veel ouder was vertaald voor zijn kinderen en dat is een indrukwekkend boekwerk geworden. Erg interessant om te lezen hoe hij de eerste tijd doorbracht. Hij dacht zelfs dat opa hem nog zou volgen maar de manier waarop er geleefd werd, de meisjes met hun korte haar en andere kleding, deed hem twijfelen. Mevr. Niessen, de familie waarvoor hij werkte had zelfs een jurk met een wat lage hals aan. Dat vond hij maar niks. Hij bezocht de Fair in 1925 en ging zelfs een paar dagen op stap met een paar jongens naar het Corn Palace in Mitchel waar toen een soort feest was. Zo leuk om allemaal te lezen zoals hij het beleefde.







    Na de middag gaan we Minneapolis in en zien de stad vanaf grote hoogte. Bij het Guthrie Theatre is een enorme roltrap die ons bijna boven brengt. We hebben een prachtig uitzicht over deze stad en bewonderen de nieuwe brug die vlak na het bezoek van Ben en Diny in 2006 instortte en waarbij heel wat mensen omkwamen.
    Een aardige jongeman bij de receptie vertelt dat hij ook in Amsterdam geweest is omdat zijn grootvader in de oorlog daarvandaan vluchtte. Hij had wel twee kisten met tulpenbollen bij zich waarin hij in Minneapolis een handel begon... en met succes.Het is echt een prachtige stad met veel groen en de Missisippi die er dwars doorheen slingert.






    We worden nu verwacht bij zoon Tim en zijn gezin, zijn vrouw Chris en de beide zoontjes Will en Bennie, die geboren is met het syndroom van Down. Will is helemaal gek van Spiderman en kreeg dit pak voor zijn verjaardag

    06-10-2012 om 23:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bij Tim en Chris
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is intussen het eind van de middag en Chris en Tim verwachten ons. De boekjes van Moniek en Scotty die nu beide vertaald zijn worden door Will erg gewaardeerd. het belletje doet er altijd goed aan. Hij is nu 5 jaar en iedere avond wordt er in huize Ackerman voorgelezen. We maken een avondwandeling in Linden Hill, ook wel Liberal Hill genoemd. Allemaal No voor Obama. Maar het is een mooie wijk met echt leuke winkels en alles wat je nodig hebt. Will laat ons een speciale boekwinkel zien met een kleinere deur in de grote voor de kinderen. Dat is nog niet alles. Er zijn heel wat dieren in deze kinderboekwinkel. Er liggen katten te slapen, er loopt een kip, een leguaan in een terrarium en er wordt iedere week voorgelezen. De kring om de voorleester is dan propjevol. De voormalige brandweerkazerne is een restaurant geworden maar de glijpaal van de brandweerlieden is er nog net als veel foto's uit de tijd ervoor.







    Nee de jongens wilden er niet voor gaan zitten. Een ontspannen plaatje....

    06-10-2012 om 23:23 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een nieuwe dag...
    Het is de dag om een periode af te sluiten. En al hebben we elkaar in ons leven nog niet zoveel gezien, het voelt bij Harold en Luella echt als familie. Vanmorgen is het onze morgen, zegt Luella en neemt me mee naar haar kringloop waar ze vrijwilligster is, ze brengt bloemen naar de chiropracter wat ze iedere maandag doet. Het wordt erg gewaardeerd. Ze laat me een aardige shop zien waar echt mooie dingen te koop zijn, maar ja m'n koffer is overvol vooral na de Indiaanse plaid die ik kocht en de cadeautjes die we meekregen.
    Eenmaal thuis zet Luella ons een luch voor met een soort taco, gevuld met iets pittigs, lekker en vooral veel fruit erbij.






    Nog even een kort bezoekje aan Twila die op de Highschool werkt als secretaresse. Haar man Kevin had zo'n mooi tegeltje beschilderd voor ons. Ook boven de eettafel bij Harold en Luella heeft hij met prachtige letters Eet Smakelijk geschilderd. Het bleek wel even lastig te zijn hoe het precies geschreven moest worden. Met het 'goeiemorgen' van Harold zijn dat de enige Nederlandse woorden die we hebben gehoord. Went gauw...



    We gaan op weg naar Mankato waar we bij de Happy Chef Berdena en Curtis zullen ontmoeten. Hier is de plek waar zoveel Egginks van auto wisselden. Vaak werd het bezoek vanaf de airport hier naar toe gebracht door Curtis en Berdena en werd daar opgewacht door Herman en Nettie.
    Het is goed om hen weer te zien maar hier gaan we afscheid nemen van Harold en Luella die ons zo verwend hebben. We bieden hen dinner aan, kunnen we eens wat terug doen en dat wordt gewaardeerd. Dan nemen we afscheid en gaan we met Berdena en Curtis op weg naar Minneapolis. Die hebben intussen twee verjaardagen gevierd. Will was jarig en vierden ze afgelopen zaterdag. Zondag was Curtis' birthday en ging hij met zijn kinderen Janeen, Tim en Pamela naar een Baseballwedstrijd. Berdena ontfermde zich over Will en Bennie en dat is haar wel toevertrouwd.
    Deze avond praten we nog lang bij over cultuurverschillen en natuurlijk onze families. Erg fijn om hier te zijn.

    En de volgende morgen zit Wim al weer op wacht om te zien of er al weer een eekhoorn in de kooi zit.
    Wim probeert de eekhoorns bij de birdfeeder vast te leggen.

    'Did they even like the squirrels', had Tim gevraagd, toen Berdena hen vertelde dat we de dieren in het wild zo konden waarderen. Hier hebben ze er een hekel aan omdat er zoveel zijn dat ze de hele tuin op de kop zetten. Vanmorgen zelfs had Curtis er één gevangen in een kooi. Wanneer hij dan weg gaat zet hij hem in het park er weer uit. Maar toen wij wakker werden zagen we de partner van de eekhoorn al weer bezig. Die zal morgen dus aan de beurt zijn.





    Curtis is intussen jarig geweest en hij is erg blij met de Rembrandt tulpen die we vanaf Schiphol al meegebracht hebben. Meteen wordt er al een perkje klaargemaakt.

    06-10-2012 om 23:02 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leroy's farm en Hermans place
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Denk niet dat we er voor vandaag zijn. Harold laat ons nu Herman en Nettie's farm zien. Het is de plek waar veel van de familie op bezoek zijn geweest, in elk geval de Voortmans, de Groot-Nuelends, tante Jantje en ome Jan. Later mama en vader Hein samen met tante Hermien en oom Sjoerd. Zo goed te zien hoe ze hier rondgelopen hebben.
    Nu woont Heather er met haar man Loren, maar binnenkort verhuizen ze naar een eigen bungalow met bijgebouwen om wat varkens te kunnen houden. Natuurlijk gaan we dat ook bekijken.




    Dan nemen we afscheid. Denk maar niet dat we alles gezien hebben. Harold neemt ons mee naar zijn voormalige boerderij waar nu Leroy met zijn gezin woont. Alleen het woonhuis is opnieuw gebouwd. Twee rijen met melkkoeien ik tel er wel 48 en dan komt er een stal met jongere vaarzen en buiten loopt ook nog heel wat. Harold is trots op het bedrijf en daar heeft hij gelijk aan. We zien alle machinerie voor we verder gaan.




    Dit was de farm van Harold en Luella, nu van neef Leroy


    Lange rijen koeien in de stal van Leroy, waar ze ook gemolken worden. Grote ventilatoren zorgen voor frisse lucht.




    Bij de ingang van de farm de vlag, de E van Eggink èn natuurlijk een Holstein koe


    Daarna gaan we verderop en bezoeken de begraafplaats waar herman en Nettie begraven zijn. een eenvoudige steen is op hun graf met nun namen en geboorte en sterfdatum, net zoals ze wilden. We zien nog een graf maar nog niemand ligt er gelukkig in. Het is in deze streek de gewoonte om je goed voor te bereiden. Dus Luella en Harold hebben al een steen staan met hun geboortedatum er op en op de achterkant hun naam met een voorstelling van hun boerderij. We praten bij over Herman en Nettie en over al wat je in het leven overkomt. Goed om ook hier te zijn.



    Dit is de achterkant van de steen voor het graf van Harold en Luella. Het schijnt hier in Sibley de gewoonte te zijn om dit van te voren al te regelen. Op de voorkant staan hun namen en geboortedata en de namen van hun kinderen.

    06-10-2012 om 22:52 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    05-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Charlie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Even tijd om te verkleden en dan gaan we richting Charlie. Nog even langs de nieuwste wijk van Sibley en dan gaat het richting Allendorf waar de familie Eggink in een prachtig verbouwd huis woont dat daarvoor als kerk diende.
    Ook hier worden we hartelijk ontvangen. De lunch staat klaar met allerlei lekkere dingen zoals ham en mais en salade. Daarna laat Charlie ons aan de hand van heel veel foto's hun reis meebeleven naar Alaska. Ze hebben nooit gereisd, maar dit is erg goed bevallen. Wie weet komen ze nog eens onze kant op.





    De voormalige kerk is met eigen handen opgeknapt door handyman Charlie


    De Ford van Richie, zijn hobby


    De Ford van binnen is helemaal o.k


    Op een Fair zag Charlie dit en eenmaal thuis ging hij aan de slag. Hij is zó handig. Hij vertimmerde zo ook zijn eigen huis.



    Opa Charlie met Jacob


    En natuurlijk wordt er een foto van de hele familie gemaakt met Charlie en Leone in het midden. Jammer dat Twila en Keith al weg zijn. Amanda neemt de foto. Zij maakt ook professioneel foto's van bruiloften.



    Charlie en Leone met dochter Charlette en kleindochter Amanda en kleinzoon Jacob

    05-10-2012 om 23:52 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dressed up
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Midden in Sibley is het Courthouse an ernaast is het Veteran Memorial, een indrukwekkende plek waar alle veteranen van de County die in conflicten gediend hebben worden geëerd. We willen natuurlijk Harolds naam zien. Hij diende in Korea. Hij zoekt het voor ons op. Ook Henry  Eggink vinden we èn Curtis Ackerman. Is het ònze Curtis. Dat moeten we hem vragen want morgenavond vertrekken we weer richting Minneapolis.








    'When we are going to church we always dress up', zei Harold. En zo was het. We bezochten de eerste kerkdienst, de meer traditionele. En er waren meer bezoekers so nice dressed up, maar ook veel zoals wij. Wim had immers zichzelf beloofd om nooit meer een kostuum met stropdas te dragen. Hij maakt een uitzondering voor speciale bruiloften. Dat wel...
    We maakten kennis met veel van hun vrienden. De laatste dagen hebben we geen woord Nederlands gehoord tot we kennis maakten met een paar meisjes, één ervan was Iris. Ze bezochten de Highschool en ik vroeg of ze ook in Sibley woonde. 'Nee', zei ze, 'in Den Bosch'. Ze bleek met een uitwisseling mee te doen en zou nog het hele schooljaar blijven. De heimwee begon al op te spelen, maar zei ze, ik heb er zelf voor gekozen. Ze heeft volgens Luella een erg leuk gastgezin waar nog drie andere meisjes zijn.Dat zal dan wel goed komen.






    Bij het ontwerpen en maken van dit wandkleed hielp Luella natuurlijk mee...


    Mooie glas in loodramen in de kerk

    05-10-2012 om 11:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orange City
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Op de terugweg liet Harold ons de Lakes zien, een vakantieplek bij uitstek en op de terugweg naar huis konden we de Jerseys nog even bekijken, een farm met 3500 koeien. Van al die koeien bleef er één lang en vol aandacht naar me kijken en dat is deze.





    Er is geen plek te vinden in Nederland die meer Nederlands is dan Orange City: molens in alle soorten, tulpen, sinterklaas en alle Delfts blauw dat je maar bedenken kunt. Heel apart. Natuurlijk zijn er veel Nederlandse namen: Vanderlinden, Vermeer, Hoftijzer enz., Maar nederlands wordt er bijna niet meer gesproken.










    Wat ga je in Iowa maken als je boom door een storm afgebroken is? Kan niet missen in dit land van de corn en de soybeans: een maiskolf.





    We moesten op het hoogste punt van Iowa er nog wel even aan geloven. Onze hoofden op de goede plek... vooruit maar.


    05-10-2012 om 11:46 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    04-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De dag van de Clay Fair
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 's Avond wordt er bij de dieren geslapen. Er schijn vuurwerkt te zijn tegen half 11, waarbij de dieren allemaal in de benen komen en er een troep van maken die daarna opgeruimd moet worden. Daarna slapen ze in een geïmproviseerde hoek bij de dieren. ook Harold en Luella deden dat vroeger. 's Morgens worden de kruiwagens met stro en koeienstront afgevoerd en zijn ze klaar voor een nieuwe dag.






    Vrijdagmorgen heel vroeg vertrekken Berdena en Curtis, want Curtis heeft een meeting in Minneapolis. Wij maken ons op om naar de Clay Fair te gaan in Sheldon. Het moet iets heel bijzonders zijn. Het is een uur rijden maar dat vinden ze hier maar weinig. Op de parkeerplaats staan de golfkarretjes klaar om ons naar het Fair terrein te brengen en eenmaal daar gaat Harold met ons in zijn kielzog regelrecht naar de barn waar de koeien van de Egginks te zien zijn. Leroy, de zoon van Charlie legt net aan een groep kinderen de werking uit van een melkmachine.
    Denk niet dat we in een streep naar de Fair zijn gereden. Harpld laat ons verschillende interessante plekken zien. De eerste is de plek waar Herman begon te boeren. Hij rijdt zomaar een stukje richting mais, wel een kleine oprit maar verder niks, alles is allang weg. De tweede plek is de plaats waarze zondags naar de kerk gingen in Melvin. En deze kerk is er nog, weliswaar opgeknapt. Een speciaal gevoel als je weet dat ook opa Eggink daar in 1932 vaak geweest is en hield van het zingen van de hymnen.
    De derde plek is het huis van buurman Knocks, het huis is veranderd maar de plek is er nog. Herman en Nettie woonden een 150 m. verderop, het huis waar Harold en Charlie geboren zijn. De vrouw van Andy Knocks fungeerde als midwife zoals ze een baker daar noemen. ook opa is vaak bij buurman Knocks op bezoek geweest die van origine Duits was. Dit huis van Herman en Nettie is er ook niet meer... corn, corn zover je kunt kijken.





    Wim z'n kaart werd niet gelezen door de pinapparaat in Sibley. Harold ging meteen naar zijn eigen particuliere bank waar ook Herman al bij was. De boss himself, Benz, kwam hem en ons begroeten en ging er achteraan. Het was wel niet zijn bank daar in Sibley en gaf advies waar we het nog eens konden proberen. Als dat niet lukte moesten we hem maar bellen. Zoveel service zie je niet vaak.



    Harold ontdekt hier zijn vroegere buurmeisje, de dochter van Andy Knocks. Wat is het hier een kleine wereld. Ze herinnert zich de verhalen over het bezoek van opa. Haar vader en opa konden erg goed met elkaar overweg. Een leuke ontmoeting.



    Hier dan farmer Leroy die de kinderen uitlegt hoe een melkmachine werkt.


    Het is een hele familiebijeenkomst in de Egginkshoek van de cattle barn. Charlie zit er op de achtergrond een scheermachine te repareren. Hij is de handyman in de familie. Verder is Charlotte er met beide dochters Amanda en Heather die net een kudde koeien heeft gevoerd. Ook Rodney is er met een paar koeien. Hij heeft een paar Holsteiners en Jerseys. Maar deze Holsteiner van Leroy is de beste, een enorm hoog beest, nog nooit zoiets gezien.





    Na een warme hap in een eettent van een varkenshouder zien we wat er verder te zien is en ontdekken vlakbij de paarden. Er worden jonge stiertjes gevangen met lasso's. We zijn hier echt in cowboycountry.
    Terwijl de een de lasso om de horens van de jonge stier gooit, probeert de ander met de lasso de achterpoten te pakken. De dame op paard op de achtergond is de jury met een rode vlag. leuk om te zien...




    Natuurlijk is er ook aandacht voor de handige dames. Bloemstukken, quilten en zoals hier te zien is : het tafeldekken. Er zijn heel mooie ontwerpen bij, leuk voor een speciale gelegenheid. Je kunt de spullen hiervoor huren.


    Maar er is meer te zien. Enorme machines zijn hier die op het land dienst doen. Je kunt aan Wim wel zien wat de afmetingen zijn. Deze wordt gebruikt voor het oogsten van de soybeans.


    Deze kon niet meer zolang wachten...en valt bij haar varken vast in slaap.

    04-10-2012 om 15:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sioux Falls
    De laatste stop is in Sioux Falls, al aardig dichtbij thuis. Er ligt een spelletje op tafel waar Wim zich over ontfermt, de man die zogenaamd niet van spelletjes houdt. Je moet net zolang de pionnetjes slaan tot je er maar een overhoudt. heet dat niet solitaire. Volgens Berdena is hij een genius, want het lukt hem. Natuurlijk gaat Curtis in de weer, maar hij komt toch niet verder dan twee. We eten er lekker dan gaan we verder.... om 9 uur 's avonds zijn we thuis.





    Behalve een restaurant is dit tegelijk een winkel èn museum.


    04-10-2012 om 15:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Badlands
    Klik op de afbeelding om de link te volgen En dan is het tijd om weer richting Sibley te vertrekken. We hebben het goed gehad in dit Rushmore Express Hotel. Harold heeft geen haast en belooft ons nog een mooie stop onderweg.



    De Indianen noemden dit al Badlands omdat het een omgeving is waar praktisch niks groeit. Toch zagen we nog wat antilopen in de verte. Je weet niet wat je ziet. We maken er een rondrit waarbij we telkens een stop maken om van het uitzicht te genieten.






    En nog één van de Badlands met een stuk prairie. Het was een bijzondere belevenis. Het is een stuk land met een aparte energie. Heel mooi om dit te mogen beleven met onze Amerikaanse familie.




     The girls



    Three hats

    04-10-2012 om 15:10 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    03-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De goudmijn
    De grootste goudmijn is hier dichtbij en Harold laat het ons zien. Het is sinds 1998 gesloten maar via een film volgen we de hele geschiedenis. Het is een enorm gat en ik meen dat ze tot op 1100m diep hebben gegraven, dus ook via tunnels. Toen de goudprijs zakte en de mijn minder opleverde ging hij dicht








    De dagen vliegen voorbij. Wat een bijzondere vakantie met een bijzondere familie. We lachen er wat af. Aan het eind van de dag zijn we terug in Keystone en shoppen wat, zien een heel aparte voorstelling van een Indiaan, de zesde generatie van Sitting Bull. Hij gaf een spectaculaire dans te zien en vertelde na die tijd over zijn spirituele achtergrond. Wat lijkt het allemaal op elkaar. Mooi!
    De avond besluiten we in Ruby's Restaurant, niet gek!



    03-10-2012 om 20:40 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    02-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deadwood



    We zitten net in de auto en Harold is zojuist de grote weg naar Deadwood opgedraaid wanneer er een grote kat over de weg sprint. We stoppen omdat Luella haar camera mist en als er achter ons een ranger stopt en ons vraagt: Did you see that mountain lion?, kunnen we dat alleen maar beamen Hij werkt hier al 5 jaar en had er nog nooit een gezien. Wij komen even een dagje langs en... bingo!
    De straten in Deadwood zijn een aaneenschakeling van saloons, tevens bars, gokpaleizen en eettentjes




    De reis gaat verder richting Deadwood. Wat een afstanden rijden ze hier. Harold draait z'n hand er niet voor om. Deadwood is een stadje in de stijl van de Wild West. Allemaal Saloons met gokapparaten. Luella waagt er zich aan, Curtis blijft niet achter en ik probeer het ook nog eens. Ach, je krijgt wat punten maar je bent ze zo weer kwijt. Alleen Curtis wint 5,75 dollar en int het graag. Bij deze zelfde Saloon zit een aparte vent buiten en als ik hem vraag hoe hij heet komt hij in de benen en stelt zich voor als Wild Bill. Hij nodigt ons uit om de voorstelling bij te wonen. Wij doen het. Voor een bomvolle zaal nodigt hij een paar medespelers uit en wordt opgevoerd hoe hij wordt neergelegd door een andere wild-west figuur Dirty Jack.



    De stoel van Wild Bill waarop hij zat toen hij werd vermoord


    Wat een gokpaleizen...


    Een echte saloon girl





    Nee in Deadwood geen oversteekplaatsen met een stoplicht, maar een voetgangersbord met deze tekst eronder. Vooral dat laatste: Thank the driver!

    02-10-2012 om 19:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wildlife
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Welkom in Bear Country.

    Iedere dag is weer een verrassing voor ons. Vandaag bood onze gastvrouw hier aan om ons een paar speciale kamers te laten zien boven. Dat was pas echt chique. Eén kamer met allemaal opgezette koppen van dieren aan de wand en prachtige schilderijen. In november gaat haar man weer naar Afrika om te helpen in vluchtelingenkampen en zijzelf gaat onderwijzers trainen zodat ze van plek tot plek kunnen gaan met een voorraad lesmateriaal. Jammer dat ik de camera niet bij me had. Luella stelde nog even voor om met z'n allen onze kamers te gaan upgraden en de bovenverdieping te betrekken.
    Maar het is tijd om op pad te gaan. Harold heeft een goede herinnering aan een weg de natuur in. En binnen een kwartier zien we herten, pronghorns, rendieren en een heel wat koppels wilde kalkoenen. Zo mooi!




    Herten




    Een rendier


    Wolven, geen lievertjes al zou je dat hier bina denken.....



    Een zwarte beer...


    Even een middagslaapje



    Herinnering aan een mooie dag in Bear Country

    02-10-2012 om 18:44 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog steeds Custer Parc
    Hé... donkeys.. Ineens verschijnt er in dit prachtige landschap een hele groep ezels die voor een deel gewend zijn om uit je hand te eten aan je autoraam.






    Wilde ezels... overal



    Behalve herten en een hele familie kalkoenen zagen we een paar keer dit soort, volgens de brochure moeten het prawnhorns zijn. Het was heel hele bijzondere dag. Ook de avond gaf wat extra's. We gingen opnieuw naar Mount Rushmore voor een 'lightshow by night'. Een uitleg, een film Freedom over Amerika en daarna werden alle voormalige soldaten die betrokken zijn geweest bij de een of andere oorlogstaak. 'Harold will not go', fluisterde Luella. Harold was ooit in Korea. Maar honderden mannen en vrouwen kwamen op het podium om hun naam en afdeling te noemen en zo geëerd te worden.
    Tot slot stopten we bij een bar dichtbij het hotel. Wat hebben we gelachen. Als je ooit zoveel plezier wilt hebben zou je een Mr Rogers kunnen bestellen zoals Berdena deed. Het is een mix van Jack Daniels, cola en grenadine. ik moet er niet aan denken, maar hier zijn het veel mixdrankjes.





    Het Blue Bells Restaurant midden in het Custer Parc was een goede keus voor een lunch

    02-10-2012 om 18:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    01-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mount Rushmore
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Voor we ons bed induiken willen we nog wel iets drinken na zo'n lange reisdag en Wim wil ons daarop tracteren. We vinden uiteindelijk een café in cowboystijl met Jonny Cash liederen, life gezongen door een man met een grote zwarte hoed. Dan kan het voor vandaag wel weer.
    We spreken af : om 8 uur ontbijt want Harold heeft een programma voor die dag in z'n hoofd.
    En zo gebeurt het. Een wonderlijk ontbijt met veel zoete dingen, havermout die je zelf kunt koken in een magnetron en toastbrood met jam, maar nergens de door ons zo geliefde kaas. Maakt niet uit. We passen ons gewoon aan.
    Het is wel een bijzondere dag want Nine Eleven wordt herdacht. Er wordt veel aandacht aan besteed en overal om ons heen hangen de Amerikaanse vlaggen halfstok.
    Harold vertelde dat een buurman van Herman toen hij in Sibley woonde hem heel lang voor het huis zag staan met een fototoestel. Het bleek dat hij net zolang wachtte tot zijn Amerikaanse vlag, mooi vol te zien zou zijn zodat hij hem helemaal op de foto kon krijgen.


    Een nieuwe dag met een prachtige start. We gaan Mount Rushmore verkennen waar de prachtig gebeeldhouwde koppen van vier belangrijke presidenten van Amerika te zien zijn: George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosefelt. Het museum is prachtig opgezet met aansluitend een mooie wandeling over brede houten bruggen waarbij je telkens de koppen in een andere compositie ziet.



    Nine Eleven






    Ooit gedacht dat ik met twee van de kinderen van uncle Herman hier zou staan?

    01-10-2012 om 23:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Needles Highway en Custer Parc
    Er zijn hier veel mooie tochtjes te maken. De afstanden zijn alleen niet te vergelijken. We nemen de Needles Highway met prachtige rotspartijen. Af en toe stoppen we om van het uitzicht te genieten. Dit wordt ook wel 'the Needles Eye' genoemd. Je ziet wel waarom.



    De eerste buffalo in het wild


    The Needles Eye wordt deze plek genoemd en je ziet wel waarom.


    Wim en Curtis kunnen goed met elkaar overweg.






    Zie je ze... de chipmunks, razendsnelle beestjes, lijken wat op eekhoorns

    01-10-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (1)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!