En dit was mijn creatie...

'Hetty waor zit je? Ze wachten allemaole op je bi'j 't Dorpshuus". Willem Dubbelhuis belde gisteren tussen de middag op. Tja... vroeger had ik een kop als een almanak, maar nu had ik twee uur geprogrammeerd staan en het bleek 1 uur te zijn, het uur van vertrek met de dames van Passage Zuidbarge Rietlanden. Ze hadden mijn telefoonnummer niet paraat, daarom maar Willem gebeld. En zo kwam het dat we aangescheurd kwamen over het modderige Schoolpad, over het Industrieterrein, naar Zuidbarge. Ik schreeuwde onderweg nog wel een keer van: Niet zo hard... niet zo hard, maar dat had geen effect. 'De dames hadden trouw op me gewacht en gingen we voor ons middaguitje richting Nieuw Buinen. Daar is de bekende aardewerkfabriek Goedewagen. Het bleek dat we mooi op tijd waren en werden ontvangen in een soort atelier en mochten we meteen aan de slag met een eigen schaaltje of schoteltje. Dat was al mat geglazuurd en was geschikt om te beschilderen.Thuis mag je het afbakken, een half uur op 140 graden in de oven en klaar is kees.

30-05-2013 om 20:00 geschreven door hetty  

29-05-2013 om 23:13 geschreven door hetty  

Op de voorgrond: Robin.

Het weekend stond in het teken van voetbal, honden en kunst en weer voetbal. Terwijl heel voetbalminnend Nederland Arjan Robben op een voetstuk zet werd Frank met zijn E-tjes van SVBO voorjaarskampioen en na de festiviteiten na afloop met bloemen en medaille ging het op de kar al toeterend door het dorp. Frank had ons uitgenodigd om te komen kijken wat we dus mèt hond èn Agnes graag deden. Die middag gingen Agnes en ik naar ‘De Fabriek’ om kunst te zien. De grote cirkel zomaar op de grond van een zaal gelegd bestond uit heel wat kleinere cirkels, allemaal spiegeltjes en frutseltjes, maar een prachtig geheel. Boven was de expositie te zien van de cursisten van Edith Stoel. Ook mooi! De kunst is om er een geheel van te maken met zoveel verschillende stijlen. Maar dat was hier goed gelukt en net als bij de expositie van Ellen Kroeze met ons als cursisten verleden jaar was er verschil in creativiteit en kleurkeuze.
En toen kwam het filmpje van de bellydance binnen waarin Rea en Marjan optraden. Het was een feest om te zien en voor mij stal Rea de show. Met een klik op http://www.youtube.com/watch?v=NgeIOSKkvfg kun je even meegenieten!
Het weekend werd besloten met een voetbal mail van Gerhard over de komende week. Ik had om die mails gevraagd, zodat we op de hoogte zijn wanneer Robin moet voetballen. Dit keer was er een nieuwe serie foto’s bij van de vader van een van de spelertjes, Norman Hess. Hij maakt niet alleen mooie actiefoto’s maar weet leuke momenten te treffen. Kijk maar!

filmpje Bellydance in Vlissingen: Wim Harwig

27-05-2013 om 11:30 geschreven door hetty  

‘Wat een onbevangen hondje’, merkte dokter Harry op toen we met Storm bij hem kwamen. Hij kreeg zijn, voorlopig laatste, inenting en als het goed is kan hij er voor een jaar weer tegen. De worm kuur heeft hij al gehad en nu nog de bescherming tegen teken en vlooien. We hebben al heel wat teken uit z’n vacht geplukt, want hier op het erf mag Storm graag tussen de struiken door sprinten.

En inderdaad, hij ontdekt de wereld op een onbevangen manier, nieuwsgierig naar alle nieuwe dingen. Vandaag zat hij voor het eerst in de achterbak van de auto achter de klep en hij vond het prachtig. Heel trots zat hij over de rand te kijken. Morgenvroeg komt Susan met Megan hier langs en na de thee gaan we samen met Queeny en Storm ons rondje bos doen. Afgelopen zondag hebben Wim en ik het met hem geoefend. Toen hij eenmaal los mocht lopen hebben we meteen geoefend in terugkomen. Op Wim z’n fluitje kwam hij gehoorzaam terug en ook op het commando: Storm kom hier’, keerde hij zich ogenblikkelijk om. We houden de beloningssnoepjes er nog maar even in maar ook zonder die luistert hij goed al kijkt hij verbaasd naar je hand waar dus niet altijd wat in zal zitten.

26-05-2013 om 09:05 geschreven door hetty  

Ik kwam bij de passies niet verder dan de honden in de familie en ik wilde het juist hebben over andere passies. Passies die er iets toe doen voor je nageslacht of de mensen die na jou komen bijvoorbeeld. Zo was er afgelopen zaterdag bij Kringloop Het Goed een lezing : Het bewaren waard. Het zou interessant kunnen zijn voor de vaste bezoekers van kringloopwinkels om eens meer over achtergronden te horen van oude spullen. En dat was ons op het lijf geschreven, vonden wij. Dus togen Susan en ik om 11 uur naar Het Goed.
Daar wachtte Carolina Verhoeven ons op met een stand met oude spullen met een verhaal. Zo hoorden we dat de gewoonte van de beschuit met muisjes bij geboortes stamde uit 1890. Bij de geboorte van Koningin Wilhelmina werd heel Nederland getrakteerd…. op beschuit- redelijk goedkoop- en muisjes. Die bestaan uit anijszaadjes- goed voor het zog- met een laagje suiker er omheen. En dat is gebleven. Het waren voornamelijk artikelen die met voeding te maken hadden: een snijbonenmolen, zelf gemaakt van een Blue Band kistje. Een klein weckketeltje, gebruikt om kinderen te leren wecken. Carolina kon er zo bevlogen over vertellen dat we aan haar lippen hingen. Ze is al jaren geïnteresseerd in alles wat met het bereiden van voedsel te maken heeft. Ze is van de Landskeuken in Roden, ze is culinair etnoloog en als zodanig heeft ze de wereld over gezworven om te ervaren hoe er in andere culturen met voedsel werd omgegaan en hoe ze het bewaarden. Nu is ze eigenaar van de Academie Culinaire Historie en veel van haar artikelen zijn te zien in het Landskeuken museum in Havezathe Mensinge in Roden
Dus wanneer je het hebt over passie…. die had Carolina. We gaan toch maar eens in Roden kijken.

24-05-2013 om 09:53 geschreven door hetty  

Zo'n 25 jaar geleden was de Boxer nog favoriet bij Henry en Tonny, maar het karakter van de Labrador Retriever bleek toch wat gemakkelijker in de omgang.Volgens mij was dit Boy. De foto is genomen tijdens een gezamenlijke herfstvakantie met hen in Luxemburg.

Ik denk dat bijna iedereen wel iets heeft waardoor hij of zij enthousiast wordt en er met verve over uit kan wijden. Jullie hebben al door dat het bij mij over lammeren en honden gaat. En dan niet zozeer over de prestaties als meer het omgaan met. Toen Rob onze haan en ene kip zag vroeg hij of ik belang had bij meer. Dat heb ik wel want onze kippenschaar wordt vanzelf uitgedund door marter en kiekendief. Maar ik vind het zo mooi om de kippen gewoon op het erf te hebben dat ik de natuur ook wat gun. ‘Dan krijg je wel van alles wat, maar dat vind jij geloof ik niet erg hè?’ Hij kent me ook al. Nu vallen wij wel echt op bordercollies, maar anderen zoals Anja gaan helemaal voor herders. Johan en Joke hebben na Sacha die ze geërfd hadden van pa ook alleen herders gehad en nòg. Onze vriend Boris mag er zijn en is het lievelingetje van de familie. Ben en Diny zijn na de beginperiode met Arno, de Duitse staande korthaar overgestapt op teckels, hoewel ook bordercollie Josca erg gewaardeerd wordt. Henk en Anneke zijn het soort trouw gebleven, de Korthaar, nou ja op de Jack Russell na dan, want één hond is geen hond vinden Henk en Anneke. En… Henry en Tonny hebben in Canada opnieuw voor een zwarte Labrador gekozen.
Hier is het net een uitdragerij. De speeltjes liggen overal. Ik verstop ze vaak, maar Storm weet ze altijd weer te vinden. De eerste badslippers heb ik al weg kunnen gooien en Wim z’n pantoffels nog net kunnen redden. Als de buurjongens hier zijn wordt alles keurig opgeruimd voor ze naar huis gaan, maar een jonge hond…… ! Behalve zijn ontwapenende aanhankelijkheid heeft Storm nog een bijzondere eigenschap. Hij heeft altijd honger en is erop gespitst wanneer je iets in je hand hebt. Dat wil hij ook, volgt je op de voet, gaat er zelfs netjes voor zitten, maar dan wil hij aan de beurt zijn. En tot mijn eigen schrik blijk ik vaak iets eetbaars in mijn hand te hebben, al is het een appel, een biscuitje, plak koek of een mandarijn. Bewustwording is een goede zaak. Wie weet scheelt het straks een paar kilo!

23-05-2013 om 14:44 geschreven door hetty  

21-05-2013 om 09:25 geschreven door hetty  

20-05-2013 om 13:21 geschreven door hetty  

Hervormd, Gereformeerd of Luthers, het is geweest. Nu is alles verzameld onder de paraplu van de PKN: Protestantse Kerken Nederland. En op deze Pinkstermorgen was er een echte Pinksterdienst in onze vertrouwde Schepershof. Het was bomvol en we zaten verplicht helemaal vooraan en hadden daardoor goed zicht op alles wat zich voorin afspeelde.
Samen met Rien hadden we een mooie uitbundige schikking gemaakt in de hal als een soort welkomstgroet op deze eerste Pinksterdag, gewoon met takken appelbloesem, viburnum- en lijsterbes. Daaronder een vijftal bosjes boshyacintjes op mos.
Ds Janneke de Valk leidde de dienst op een rustige, maar duidelijke manier. God wordt ook wel de Bron genoemd of de Eeuwige. De Geest van Jezus die in ons allemaal leeft werd mooi vertolkt door de leidster van de kindernevendienst, Mirjam Zondag, die samen met de kinderen mooie kaarsen gemaakt en gekleurd had. Ook Abraham, 5, en Ibrahim, 3 jaar, hadden hun best gedaan. Samen met hun ouders zijn ze iets meer dan een jaar geleden gevlucht vanuit Pakistan omdat ze christen zijn. Ze werden met de dood bedreigd door Moslims en hebben alles wat ze hadden verkocht om op die manier daar weg te komen en ergens een veilig bestaan op te kunnen bouwen. Abraham en Ibrahim zijn altijd in de kerk en lopen hand in hand mee naar de kinderneven dienst. Die Bijbelse namen zie je ook vaak bij Molukse mensen. Gerhard had vroeger een Mozes in zijn klas, een uit een gezin met acht kinderen. Toen ik indertijd met de moeder en haar kleinsten bij de grote zandbak voor onze flat aan de Jan Voermanstraat zat en een praatje maakte vertelde ze dat haar jongste Benjamin heette. En dat moet maar de Benjamin blijven, besloot ze toen.

19-05-2013 om 19:40 geschreven door hetty  

18-05-2013 om 14:30 geschreven door hetty  

16-05-2013 om 19:34 geschreven door hetty  

Ja ja... Drenthe bereidt zich voor op de komst van de Majesteit. En wil ook de koning voorbereiden op Drenthe en zijn inwoners. Dat inspireerde Het Huus van de Taol tot een uitgave van een grappig woordenboekje zodat hunne majesteiten zich alvast wat in kunnen leven voor hun kennismaking met onze provincie.
De titel is: Mag Majesteit hier wel wezen? , oftewel Vindt u het leuk hier? Het verbaast me niet dat behalve de Drentse schrievers Anne Doornbos, Jan Germs en Ton Peters ook Jan Veenstra hieraan meegewerkt heeft.
Als de koninklijke stoet bij Meppel de provinciegrens passeert en onverhoopt de weg kwijtraakt kan hij bijvoorbeeld aan voorbijgangers vragen:'Ku'j mij uutstukken hoe as ik in Assen kom?' En mocht het gezelschap in een file zou raken op de A 28 kan een telefoontje aan de ontvangstcommissie misschien uitkomst brengen: Wij staot vaste. Ie mut nog mar een stief kwartier vernuvern. Er zal ook beslist over de diverse evenementen in Drenthe gesproken worden zoals de TT: Blinder, wat giet dat hard! Hoe laat koomt de ziedspannen? En in het Hunebedmuseum: Um zukse loebassen ( hunebedden dus) op een bult te kriegen, mu'j hiel wat in de mouwen hebben, of loos wezen. ( sterk of slim). Het woordenboekje bevat ook meer. Gedichten bv., en de kwestie: hoe om te gaan met een Drentse republikein. Ook treft de lezer een nieuw Drents volkslied aan:
Daor klinkt in dörpen en op brinken
die eeuwenolde taol
................
Dan zal oons Drenthe blieven,
een keuninkriek geliek.

Het grappige woordenboekje met illustraties zoals hierboven is te bestellen bij Het Huus van de Taol voor 2 euro 50

15-05-2013 om 14:17 geschreven door hetty  

Bij de koffie na de kerkdienst kreeg ik veel complimentjes over mijn kleurrijke schilderijen die in de maanden mei en juni te zien zijn in de Schepershof.

Het was gisteren moederdag, 'een uutvinding van de winkeliers' volgens Pa vroeger. Toch hadden we altijd een kleinigheidje voor onze moeder. En nu? De mooiste tijd voor een moeder is wanneer je nog jonge kinderen hebt en ze met zelfgemaakte knutsels aankomen en je een kopje thee op bed brengen, liefst met een beschuit. Schoondochter Judith heeft er iets op gevonden om de beide moeders en zichzelf in het zonnetje te zetten. Om 5 uur werden wij, samen met haar ouders, aan de Kuifmees verwacht en werden de van te voren geprepareerde hapjes en drankjes door de mannen voorgezet. Later volgde nog een soepje en een gezonde salade. Wat kan een moeder zich nog meer wensen. Rick had intussen de eer hooggehouden om onze kant op te komen. Het was niet eens zijn vaste dag! Dat is helemaal te waarderen. Mark sms-te intussen dat hij op weg was met Jennifer en haar ouders naar zus Jacky in Brabant. Maar de extra knuffel houd ik nog te goed, ik denk als hij vanmiddag Queeny komt ophalen.

13-05-2013 om 19:51 geschreven door hetty  

Frank, in actie op de voorgrond.

'Bedankt voor de eitjes’, zei Wim tegen Frank toen hij gisteravond weer terug naar huis ging.’ ’En jij bedankt dat je bij mijn voetbalwedstrijd kwam kijken.’ Het wordt altijd gewaardeerd wanneer we komen kijken naar zijn spel. En hij is al een hele goeie, heeft zelfs een goal gezet. Ze wonnen met 4-1 geloof ik. We hadden Storm voor het eerst meegenomen. Hij is nog weinig van ons erf af geweest en aan de riem lopen lijkt hem nog niks. Maar bij het voetbalveld van SVBO had hij succes. De kinderen konden niet van hem afblijven. ‘Hij is ook zo lekker zacht’, vonden ze. Toen we weer thuis waren viel hij ook al gauw in een diepe slaap na alle doorstane emoties. Wij gingen daarop met de fiets dwars door de Emmerdennen richting Drenthina. DZOH C4, waar Robin bij voetbalt en Gerhard als leider en als grensrechter fungeerde, moest het opnemen tegen C4 van Drenthina. Ach… er bleken jongens van C1 in te zitten en de scheidsrechter hadden ze ook al niet mee. Ze vochten als leeuwen, daar lag het niet aan. Robin speelde een topwedstrijd, hij doet me steeds denken aan Gerhard op die leeftijd, dezelfde stijl. Hij heeft ook van die uitschuifbenen. Maar jammer ze verloren met 3-1. Gisteravond keek
ik de kamer rond. Kinderen laat je altijd hun speelgoed opruimen maar met honden is het minder gemakkelijk. Het leek wel een slagveld. Ik raapte twee hondenbotjes op en vier knuffels. Tot mijn verbazing waren ze alle vier nog heel. Storm is gek op flapjes en losse strookjes die er aan zitten en die bijt hij er netjes af. Hij zat al in de bench voor de nacht. Eén lievelingsknuffel, een beer zat bij hem plus een kauwbot. Zo had hij vanmorgen bij het wakker
worden wat te doen. 

12-05-2013 om 19:48 geschreven door hetty  

‘Kiek daor zit burgemeester Bijl ok…. In ’t café!’ We hebben even wat spullen weggebracht naar Het Goed, de perfecte Kringloopwinkel in Emmen. We hebben een paar koffiebonnen gekregen en duiken even de winkel in. En terwijl ik even rondstruin heeft Wim onze eigenste burgervader ontdekt. ‘Mag hij op zijn vrije dag ook eens met zijn vrouw rondkijken hier’, zeg ik nog. ‘Nee hij zit er met een heel gezelschap.’ Terwijl wij even later aan de koffie zitten is het gezelschap in de benen gekomen en vlak naast ons wordt officieel het Repair-café geopend. Er zijn een paar toespraakjes, door de manager van het Goed Emmen, de voorzitter van Repair café uit Amsterdam en daarna neemt burgemeester Bijl, met ambtsketting, het woord en verklaart Repaircafé het Goed voor geopend. Hij wordt persoonlijk de eerste klant die iets komt repareren. Ze hebben een schemerlamp voor hem klaargezet die het niet doet. Eerst wordt hij ingeschreven mèt lamp en de gebreken. Daarna gaat hij een tafeltje verder en krijgt hulp om zelf de lamp te repareren. Het blijkt in dit geval de stekker te zijn. En het lukt helemaal. De lamp brandt! Elke tweede vrijdag van de maand is het Repaircafé open en wordt volledig gerund door vrijwilligers.
Binnenkort, 18 mei, is er een lezing over duurzaamheid van spullen en voeding bij Het Goed. Susan en ik hebben ons al ingeschreven.

12-05-2013 om 01:08 geschreven door hetty  

Onderweg van Chatsworth Castle terug naar hun huis in Manchester ontdekte Joan dat er een welldressing te zien was in Paddington.
Je ziet het: een prachtig bloemenarrangement met de aartsengel Michael. Die welldressings worden nog steeds elk jaar in augustus in verschillende dorpjes gemaakt omdat hun dorpje vroeger gespaard was gebleven voor de pest, waarschijnlijk doordat ze hun eigen bron hadden.

Wim houdt van darten, biljarten en snookeren. Nee niet zelf gooien met die pijltjes of stoten met de ballen, maar het volgen van de grote en minder grote wedstrijden. En als ik nou vraag wat er nou toch aan is, kijkt hij me stomverbaasd aan, zelfs wat beledigd. “Er doen hier zelfs twee Nederlanders aan mee”, zei hij net. “Je moet de spelregels kennen”. Hij kan er in geuren en kleuren over vertellen.
Ik moet meteen terugdenken aan onze bezoekjes, alweer jaren terug, aan Tom en Joan in Manchester. Vaak gingen we op de terugweg van onze vakantietrip per caravan door Schotland, Wales en Engeland bij hen aan om een paar dagen samen door te brengen. Ze hebben ons prachtige plekken laten zien. De caravan stond dan bij hen op de stoep geparkeerd, maar daar mochten we niet in slapen. We kregen een luxe breed bed ter beschikking met een spiegelkast achter het bed, waardoor je jezelf zag liggen bij het wakker worden. En het blauw- en geel gebloemde behang en de gordijnen met hetzelfde vrolijke patroontje zal ik nooit vergeten. Tom mocht graag naar cricket kijken, ook zoiets. Je moet ook hiervan de spelregels even kennen, maar of je dat dan interessant kan vinden? Daar waren in huize Woodgate de meningen ook over verdeeld. Joan verzuchtte toen: ‘I always tell him: For me it ’s just waiting until the paint is dry… So boring…’. Ik moet regelmatig aan haar denken, maar dat hadden jullie al door….

11-05-2013 om 11:14 geschreven door hetty  

Ik herinner me toen ik, lang geleden, nog op de Boomgaard woonde, dat altijd met Koninginnedag de pinksterbloemen bloeiden. Overal langs de bermen en sloten en in weilanden zag je ze. Ik weet ook dat ik vaak veldbloemen plukte, gewoon op ons eigen terrein. Waar vind je nog de gewone wilde bloemen: klaprozen, korenbloemen, koekoeksbloem, blaassilene, vogelmelk enz. Tot mijn plezier worden er tegenwoordig in de gemeentebermen weer wilde planten uitgezaaid, maar in weilanden en akkers zie je ze niet meer.
Maar op ons stukje gras vóór de wei bloeien de pinksterbloemen nog steeds op Koninginnedag en de week erna.
Vandaag kwam Robin ons meehelpen. Al heel jong vond hij het geweldig om gras te maaien met de zitmaaier. Dat is bij hem nog steeds favoriet.
Het was opnieuw een aardig druk dagje. Het oude kleed weggebracht naar de stort, verder overbodig geworden spul naar de Kringloop, twee aanhangers met compost gehaald, samen met buurman Jans. Bovendien werd die heel oude buxus van een laag paardenmest aan zijn voet voorzien. In juni gaat die flink teruggesnoeid worden. En ook de schilder is nog bezig om de buitenboel een fris uiterlijk te geven. Je komt dan ook wat reparatiewerkzaamheden tegen. De dorpel van de voordeur moet vernieuwd. Daar hebben we gelukkig ook een vaste man voor.
Nu ligt ons grasveld er weer strak bij. Alleen een hoek pinksterbloemen staat er nog, een stuk met veel ereprijs idem dito en een stukje dat we ruig laten tot juli. Je ziet dat Storm dit veldje ook kan waarderen.

09-05-2013 om 19:40 geschreven door hetty  

En natuurlijk even met Queeny en Storm spelen, vindt Mark in zijn middagpauze.

We zitten er wat uitgeblust bij, Wim en ik. Het was me het dagje wel. We zitten een poosje op de schommelbank bij de wei te genieten van de lammeren die achter elkaar aan rennen. Het is hun speeluurtje.
De schilder was er vanmorgen al om half 8. Dat is dan vroeg opstaan voor ons. Dan de lammeren hun fles geven, drie in de wei en de twee nieuwe in de stal. Om half 9 was Rien onze hovenier paraat en ging als een wervelwind aan de slag. Hij is pas voor zichzelf begonnen en komt nu een dagje orde in de tuin aanbrengen.
Om 10 uur had ik een vervolgafspraak bij chiropractor Nimo die me nog eens een stevige behandeling voor de verklevingen onder mijn voet gaf. Daarna aan de koffie met z’n allen. De bedoeling van Rien is om de beplanting zo te maken dat alles dichtgroeit. Hij scheurt de grote pollen en maakt overal mooie vlakken met planten. Verder is het een kwestie van water geven en bijhouden. Het grindpad naar de wei is nu wat verbreed zodat een eventuele caravan of camper gemakkelijk naar achter kan rijden. Er moest het een en ander afgevoerd worden naar de wal. Daar zorgde Wim weer voor.
Storm heeft intussen al flink kennis gemaakt met het schrikdraad. Hij bleef er met zijn poot achter hangen. Dat gaf een stevig gejank en hij komt niet meer in de buurt van het hekje naar de wei. Bovendien heeft hij ook ondervonden dat het water in vijver nat is. Hij kwam ineens kletsnat aanzetten, alleen zijn kopje was nog droog.
Terwijl wij bij zitten te komen van de drukke dag, is Storm aan zijn avondsessie begonnen. Hij racet de kamer door met een pluche beest in de bek, bijt me in de tenen en op mijn au gaat hij me verwonderd aan zitten kijken. Tja… dat was weer een dagje…

08-05-2013 om 20:30 geschreven door hetty  

Storm, 6 weken oud.

‘Toen we trouwden kreeg ik een hondenboek van Dick’, zei een van mijn mede expo-leden .
Ze zijn een middagje bij ons op bezoek, Dea en Dick, om ons onderkomen, erf en dieren te bewonderen. Ze waren erg benieuwd naar onze nieuwe pup Storm.
“Hij zei toen: ’Bekijk ze maar goed en zoek er maar een uit, die krijg je van mij’. Maar ik zei: ‘De hond die ik zou willen staat er niet bij’. Dick keek me stomverbaasd aan. Toen legde ik hem uit dat ik een dier dat pech had gehad in zijn leven een tweede kans wilde geven.” En zo kregen ze een ‘asbakkie’ van de Canarische eilanden, een totaal getraumatiseerd hondje. De eerste avond , voor het slapen gaan ging het in de bench die voor de eerste tijd van vrienden geleend was. Het arme dier jankte zo erbarmelijk dat ze het na een uur opgaven en hem mee naar boven namen. Het plofte naast z’n nieuwe baas op bed en viel meteen in slaap. Eindelijk een veilige plek. Het had natuurlijk lang opgesloten gezeten op een vorig adres En zo bleef het. Het arme dier had nog veel meer trauma’s te verwerken, mishandeling en slaag." En zo kwam Dea aan haar trekken, ze creëerde een veilige plek voor een arm beestje. Zo hebben ze een kat uit het asiel, die bang is voor mannen. Ze springt ogenblikkelijk op de kast of vliegt de trap op bij het zien van een man.
‘Jankte Storm ook zo de eerste nacht?’, vroeg Dea. Ik kon haar vertellen dat het alleen in de auto op weg naar huis een gejank was geweest, 10 minuten lang. En ’s avonds in de bench nog ongeveer 3 minuten nadat we naar boven ware vertrokken. Nu is het zover dat wanneer ik het zakje met beloningssnoepjes pak, de hond al in de bench zit. Hij luistert perfect, gaat uit zichzelf naar huis als het hem te lang duurt bij de schapen. Het is een bijzonder vriendelijk hondje waar we al veel plezier aan beleven. ‘Hee liekt op oe’, zei Wim pas. ’t Is een aovend hond. Kiek maor, hee is zo wakker as wat en vlög as een gek deur de kamer’. Inderdaad is Storm ’s avonds aan een speeluurtje toe en is ’s morgens is veel rustiger, tja … net als dit baasje.

07-05-2013 om 09:24 geschreven door hetty  

Weer is er een nieuw lam geboren, een prachtig spierwit lam. Jammer voor Rob dat het een ram is. Die heeft hij dit jaar al genoeg. Maar hij is er blij mee, een goede in zijn soort. Toen Rob hem kwam bewonderen en fotograferen zag ik dat hij hem optilde en naar de navel keek. Die was veel te dik en droogde niet op. Hij had dit al vaker meegemaakt en die lammeren gingen allemaal dood, waarschijnlijk doodgebloed. Wat nu? Er zijn een paar dierenartsen betrokken bij de Vereniging van het Drentse heideschaap waar Rob ook veel voor doet. Eén van hen werd gebeld. Die raadde aan om de navelstreng te ontsmetten en af te binden. Zo kwam het dat ik op m’n knieën in de wei lag het lam vast te houden terwijl Rob er een stukje nylontouw omheen knoopte en kort afknipte. Dat werd afwachten. Vanmorgen dachten we dat hij er geweest was. Het stond zo wankel op de benen toen we hem rechtop zetten dat we dachten dat hij al verzwakt was. Toch kwam hij tussen de middag weer bij. We hadden hem een paar keer op z’n poten gezet en warempel hij dronk weer bij de moeder die niet van zijn zijde week. En zo is er hier altijd wat te beleven al is het maar met schapen. De beide lammeren van de drieling die aan de fles moeten wennen zijn echt van het wilde soort, het is ook een oerras die Schoonebekers. Gisteren had ik bedacht dat ze wel samen met de andere drie fleslammeren naar buiten konden, maar één van de nieuwe brak er uit en liep al bij de andere schapen in de wei… misschien op zoek naar zijn moeder. Rob was er net om het spierwitte lam te bekijken en kon hem maar met veel moeite vangen. Nu zitten die twee weer een paar dagen binnen tot ze echt op me af komen als ik met de flessen kom.

05-05-2013 om 21:26 geschreven door hetty  

Het doktersechtpaar Piet en Alie van Haeringen en 'Jopie'.

Over wat mijn ouders en grootouders meemaakten in oorlogstijd in de Achterhoek heb ik natuurlijk het een en ander opgevangen en al eens verteld. Maar ook in Hattem heb ik het een en ander meegekregen. Bij moeder Siet kwamen bij een luchtaanval op de IJsselbrug de granaatscherven naast haar in de trap terecht terwijl zij aan het dweilen was. Wim ziet het nog steeds voor zich. Vader Gerard die op het distributiekantoor dienst deed bracht in zijn verfbussen met dubbele bodem extra bonkaarten naar bepaalde adressen. Soms nam hij kleine Wim mee die er op de heenweg welvarend uitzag maar op de terugweg aanzienlijk in omvang geslonken was. Oom Wim de Bruin zat in het verzet en heeft heel nare dingen meegemaakt. Zijn verzetsnaam was Jaap Boersma. Hij was ook betrokken bij de overval van de Knokploeg in Assen om verzetsmensen te bevrijden. Hij is later zelfs onder zijn naam uit het verzet begraven.
Maar ook dokter en mevr. van Haeringen hebben een rol gespeeld in die spannende oorlogstijd. Ze hadden jarenlang een Joods jongetje in huis, Joseph Obstfeld, die meteen werd omgedoopt tot Jopie Bakker. In het boek dat hij later schreef over zijn belevenissen als kind beschrijft hij zelfs de veiligheidsinstructies die ‘oom Piet en tante Alie’ met hem afgesproken hadden. Een beweging met de hand of het knipperen met de ogen had al een betekenis. In de kelder en op de vliering en zelfs in de tuin was een plek om je te verstoppen. Zo heeft hij eens een hele dag achter in de tuin in een gat in de modder achter een trapje gestaan toen er Duitsers, die getipt waren, kwamen om hem op te halen. Toen ze eindelijk de moed opgaven en aftaaiden kon de totaal verkleumde Jopie weer op verhaal komen. Hij werd daarna ogenblikkelijk uit logeren gestuurd bij familie in Zwolle. Zelf zochten ze ook maar een poosje hun familie op in Dedemsvaart om te wachten tot het in Hattem tot rust was gekomen. Soms werden ze gewaarschuwd om maar even te verdwijnen. Zo had iemand eens een dokter nodig maar alle dokters in Hattem waren er even niet, uit voorzorg. Na een tijdje kwam Jopie ook weer terug naar Hattem en werd er verteld dat er een ziek kind bij het doktersechtpaar woonde om te herstellen.

Bron betreffende 'Jopie': Heemkunde Hattem

03-05-2013 om 21:43 geschreven door hetty  

De fleslammeren een week geleden. De tweede van links is die van de drieling die we het eerst hadden. De tweede van rechts is Guusje, het Drentje, die nu bij Anja is.

Intussen hebben we weer een paar rasechte Schoonebeker lammeren in de stal. Rob heeft ze vanmorgen in alle vroegte gebracht, de rest van de drieling waarvan de moeder zo onverwacht dood in de wei lag. Het was, zelfs in het hok, nog een heel spektakel voor ik ze om de beurt te pakken had en de fles kon geven. Toen ze eenmaal doorhadden dat het dezelfde melk is als die van moeders dronken ze het ietwat verbaasd op. Rob heeft intussen gebeld en adviseerde om de andere drie bij hen in het hok te doen zodat ze aan elkaar wennen. Ik heb ook wat gras geplukt omdat ze dat al lekker vinden. Je moet toch wat over hebben voor een stelletje weeskinderen.
Intussen begint de rust na de komst van Storm weer te keren. De katten die de boom in vlogen en de haan die een sprintje trok om aan dat speelse monster te ontkomen, hebben zich er bij neergelegd dat er een nieuwe bewoner aan het Schoolpad is bij gekomen. Ze houden Storm wel in de gaten en kijken eerst hoe de stemming is. Maar 's avonds zit Suze op de ene leuning van de stoel terwijl Storm bij mij op schoot zit. Storm legt af en toe wat onbenullig zijn pootje op Suze, maar Suze haalt dan krachtig uit. Die laat zich haar plekje niet afnemen. Loeder is nu 's nachts niet meer binnen. Die gaat op jacht. Tot onze verbazing heeft ze in twee dagen al drie dode jonge ratten op de stoep gelegd. Ik heb geen idee waar ze die vandaan gehaald heeft. We moeten onder de kapschuur maar een val zetten. Misschien zitten er ergens nog meer.

02-05-2013 om 11:21 geschreven door hetty  

01-05-2013 om 15:24 geschreven door hetty