21-05-2013 om 09:25 geschreven door hetty  

20-05-2013 om 13:21 geschreven door hetty  

Hervormd, Gereformeerd of Luthers, het is geweest. Nu is alles verzameld onder de paraplu van de PKN: Protestantse Kerken Nederland. En op deze Pinkstermorgen was er een echte Pinksterdienst in onze vertrouwde Schepershof. Het was bomvol en we zaten verplicht helemaal vooraan en hadden daardoor goed zicht op alles wat zich voorin afspeelde.
Samen met Rien hadden we een mooie uitbundige schikking gemaakt in de hal als een soort welkomstgroet op deze eerste Pinksterdag, gewoon met takken appelbloesem, viburnum- en lijsterbes. Daaronder een vijftal bosjes boshyacintjes op mos.
Ds Janneke de Valk leidde de dienst op een rustige, maar duidelijke manier. God wordt ook wel de Bron genoemd of de Eeuwige. De Geest van Jezus die in ons allemaal leeft werd mooi vertolkt door de leidster van de kindernevendienst, Mirjam Zondag, die samen met de kinderen mooie kaarsen gemaakt en gekleurd had. Ook Abraham, 5, en Ibrahim, 3 jaar, hadden hun best gedaan. Samen met hun ouders zijn ze iets meer dan een jaar geleden gevlucht vanuit Pakistan omdat ze christen zijn. Ze werden met de dood bedreigd door Moslims en hebben alles wat ze hadden verkocht om op die manier daar weg te komen en ergens een veilig bestaan op te kunnen bouwen. Abraham en Ibrahim zijn altijd in de kerk en lopen hand in hand mee naar de kinderneven dienst. Die Bijbelse namen zie je ook vaak bij Molukse mensen. Gerhard had vroeger een Mozes in zijn klas, een uit een gezin met acht kinderen. Toen ik indertijd met de moeder en haar kleinsten bij de grote zandbak voor onze flat aan de Jan Voermanstraat zat en een praatje maakte vertelde ze dat haar jongste Benjamin heette. En dat moet maar de Benjamin blijven, besloot ze toen.

19-05-2013 om 19:40 geschreven door hetty  

18-05-2013 om 14:30 geschreven door hetty  

16-05-2013 om 19:34 geschreven door hetty  

Ja ja... Drenthe bereidt zich voor op de komst van de Majesteit. En wil ook de koning voorbereiden op Drenthe en zijn inwoners. Dat inspireerde Het Huus van de Taol tot een uitgave van een grappig woordenboekje zodat hunne majesteiten zich alvast wat in kunnen leven voor hun kennismaking met onze provincie.
De titel is: Mag Majesteit hier wel wezen? , oftewel Vindt u het leuk hier? Het verbaast me niet dat behalve de Drentse schrievers Anne Doornbos, Jan Germs en Ton Peters ook Jan Veenstra hieraan meegewerkt heeft.
Als de koninklijke stoet bij Meppel de provinciegrens passeert en onverhoopt de weg kwijtraakt kan hij bijvoorbeeld aan voorbijgangers vragen:'Ku'j mij uutstukken hoe as ik in Assen kom?' En mocht het gezelschap in een file zou raken op de A 28 kan een telefoontje aan de ontvangstcommissie misschien uitkomst brengen: Wij staot vaste. Ie mut nog mar een stief kwartier vernuvern. Er zal ook beslist over de diverse evenementen in Drenthe gesproken worden zoals de TT: Blinder, wat giet dat hard! Hoe laat koomt de ziedspannen? En in het Hunebedmuseum: Um zukse loebassen ( hunebedden dus) op een bult te kriegen, mu'j hiel wat in de mouwen hebben, of loos wezen. ( sterk of slim). Het woordenboekje bevat ook meer. Gedichten bv., en de kwestie: hoe om te gaan met een Drentse republikein. Ook treft de lezer een nieuw Drents volkslied aan:
Daor klinkt in dörpen en op brinken
die eeuwenolde taol
................
Dan zal oons Drenthe blieven,
een keuninkriek geliek.

Het grappige woordenboekje met illustraties zoals hierboven is te bestellen bij Het Huus van de Taol voor 2 euro 50

15-05-2013 om 14:17 geschreven door hetty  

Bij de koffie na de kerkdienst kreeg ik veel complimentjes over mijn kleurrijke schilderijen die in de maanden mei en juni te zien zijn in de Schepershof.

Het was gisteren moederdag, 'een uutvinding van de winkeliers' volgens Pa vroeger. Toch hadden we altijd een kleinigheidje voor onze moeder. En nu? De mooiste tijd voor een moeder is wanneer je nog jonge kinderen hebt en ze met zelfgemaakte knutsels aankomen en je een kopje thee op bed brengen, liefst met een beschuit. Schoondochter Judith heeft er iets op gevonden om de beide moeders en zichzelf in het zonnetje te zetten. Om 5 uur werden wij, samen met haar ouders, aan de Kuifmees verwacht en werden de van te voren geprepareerde hapjes en drankjes door de mannen voorgezet. Later volgde nog een soepje en een gezonde salade. Wat kan een moeder zich nog meer wensen. Rick had intussen de eer hooggehouden om onze kant op te komen. Het was niet eens zijn vaste dag! Dat is helemaal te waarderen. Mark sms-te intussen dat hij op weg was met Jennifer en haar ouders naar zus Jacky in Brabant. Maar de extra knuffel houd ik nog te goed, ik denk als hij vanmiddag Queeny komt ophalen.

13-05-2013 om 19:51 geschreven door hetty  

Frank, in actie op de voorgrond.

'Bedankt voor de eitjes’, zei Wim tegen Frank toen hij gisteravond weer terug naar huis ging.’ ’En jij bedankt dat je bij mijn voetbalwedstrijd kwam kijken.’ Het wordt altijd gewaardeerd wanneer we komen kijken naar zijn spel. En hij is al een hele goeie, heeft zelfs een goal gezet. Ze wonnen met 4-1 geloof ik. We hadden Storm voor het eerst meegenomen. Hij is nog weinig van ons erf af geweest en aan de riem lopen lijkt hem nog niks. Maar bij het voetbalveld van SVBO had hij succes. De kinderen konden niet van hem afblijven. ‘Hij is ook zo lekker zacht’, vonden ze. Toen we weer thuis waren viel hij ook al gauw in een diepe slaap na alle doorstane emoties. Wij gingen daarop met de fiets dwars door de Emmerdennen richting Drenthina. DZOH C4, waar Robin bij voetbalt en Gerhard als leider en als grensrechter fungeerde, moest het opnemen tegen C4 van Drenthina. Ach… er bleken jongens van C1 in te zitten en de scheidsrechter hadden ze ook al niet mee. Ze vochten als leeuwen, daar lag het niet aan. Robin speelde een topwedstrijd, hij doet me steeds denken aan Gerhard op die leeftijd, dezelfde stijl. Hij heeft ook van die uitschuifbenen. Maar jammer ze verloren met 3-1. Gisteravond keek
ik de kamer rond. Kinderen laat je altijd hun speelgoed opruimen maar met honden is het minder gemakkelijk. Het leek wel een slagveld. Ik raapte twee hondenbotjes op en vier knuffels. Tot mijn verbazing waren ze alle vier nog heel. Storm is gek op flapjes en losse strookjes die er aan zitten en die bijt hij er netjes af. Hij zat al in de bench voor de nacht. Eén lievelingsknuffel, een beer zat bij hem plus een kauwbot. Zo had hij vanmorgen bij het wakker
worden wat te doen. 

12-05-2013 om 19:48 geschreven door hetty  

‘Kiek daor zit burgemeester Bijl ok…. In ’t café!’ We hebben even wat spullen weggebracht naar Het Goed, de perfecte Kringloopwinkel in Emmen. We hebben een paar koffiebonnen gekregen en duiken even de winkel in. En terwijl ik even rondstruin heeft Wim onze eigenste burgervader ontdekt. ‘Mag hij op zijn vrije dag ook eens met zijn vrouw rondkijken hier’, zeg ik nog. ‘Nee hij zit er met een heel gezelschap.’ Terwijl wij even later aan de koffie zitten is het gezelschap in de benen gekomen en vlak naast ons wordt officieel het Repair-café geopend. Er zijn een paar toespraakjes, door de manager van het Goed Emmen, de voorzitter van Repair café uit Amsterdam en daarna neemt burgemeester Bijl, met ambtsketting, het woord en verklaart Repaircafé het Goed voor geopend. Hij wordt persoonlijk de eerste klant die iets komt repareren. Ze hebben een schemerlamp voor hem klaargezet die het niet doet. Eerst wordt hij ingeschreven mèt lamp en de gebreken. Daarna gaat hij een tafeltje verder en krijgt hulp om zelf de lamp te repareren. Het blijkt in dit geval de stekker te zijn. En het lukt helemaal. De lamp brandt! Elke tweede vrijdag van de maand is het Repaircafé open en wordt volledig gerund door vrijwilligers.
Binnenkort, 18 mei, is er een lezing over duurzaamheid van spullen en voeding bij Het Goed. Susan en ik hebben ons al ingeschreven.

12-05-2013 om 01:08 geschreven door hetty  

Onderweg van Chatsworth Castle terug naar hun huis in Manchester ontdekte Joan dat er een welldressing te zien was in Paddington.
Je ziet het: een prachtig bloemenarrangement met de aartsengel Michael. Die welldressings worden nog steeds elk jaar in augustus in verschillende dorpjes gemaakt omdat hun dorpje vroeger gespaard was gebleven voor de pest, waarschijnlijk doordat ze hun eigen bron hadden.

Wim houdt van darten, biljarten en snookeren. Nee niet zelf gooien met die pijltjes of stoten met de ballen, maar het volgen van de grote en minder grote wedstrijden. En als ik nou vraag wat er nou toch aan is, kijkt hij me stomverbaasd aan, zelfs wat beledigd. “Er doen hier zelfs twee Nederlanders aan mee”, zei hij net. “Je moet de spelregels kennen”. Hij kan er in geuren en kleuren over vertellen.
Ik moet meteen terugdenken aan onze bezoekjes, alweer jaren terug, aan Tom en Joan in Manchester. Vaak gingen we op de terugweg van onze vakantietrip per caravan door Schotland, Wales en Engeland bij hen aan om een paar dagen samen door te brengen. Ze hebben ons prachtige plekken laten zien. De caravan stond dan bij hen op de stoep geparkeerd, maar daar mochten we niet in slapen. We kregen een luxe breed bed ter beschikking met een spiegelkast achter het bed, waardoor je jezelf zag liggen bij het wakker worden. En het blauw- en geel gebloemde behang en de gordijnen met hetzelfde vrolijke patroontje zal ik nooit vergeten. Tom mocht graag naar cricket kijken, ook zoiets. Je moet ook hiervan de spelregels even kennen, maar of je dat dan interessant kan vinden? Daar waren in huize Woodgate de meningen ook over verdeeld. Joan verzuchtte toen: ‘I always tell him: For me it ’s just waiting until the paint is dry… So boring…’. Ik moet regelmatig aan haar denken, maar dat hadden jullie al door….

11-05-2013 om 11:14 geschreven door hetty  

Ik herinner me toen ik, lang geleden, nog op de Boomgaard woonde, dat altijd met Koninginnedag de pinksterbloemen bloeiden. Overal langs de bermen en sloten en in weilanden zag je ze. Ik weet ook dat ik vaak veldbloemen plukte, gewoon op ons eigen terrein. Waar vind je nog de gewone wilde bloemen: klaprozen, korenbloemen, koekoeksbloem, blaassilene, vogelmelk enz. Tot mijn plezier worden er tegenwoordig in de gemeentebermen weer wilde planten uitgezaaid, maar in weilanden en akkers zie je ze niet meer.
Maar op ons stukje gras vóór de wei bloeien de pinksterbloemen nog steeds op Koninginnedag en de week erna.
Vandaag kwam Robin ons meehelpen. Al heel jong vond hij het geweldig om gras te maaien met de zitmaaier. Dat is bij hem nog steeds favoriet.
Het was opnieuw een aardig druk dagje. Het oude kleed weggebracht naar de stort, verder overbodig geworden spul naar de Kringloop, twee aanhangers met compost gehaald, samen met buurman Jans. Bovendien werd die heel oude buxus van een laag paardenmest aan zijn voet voorzien. In juni gaat die flink teruggesnoeid worden. En ook de schilder is nog bezig om de buitenboel een fris uiterlijk te geven. Je komt dan ook wat reparatiewerkzaamheden tegen. De dorpel van de voordeur moet vernieuwd. Daar hebben we gelukkig ook een vaste man voor.
Nu ligt ons grasveld er weer strak bij. Alleen een hoek pinksterbloemen staat er nog, een stuk met veel ereprijs idem dito en een stukje dat we ruig laten tot juli. Je ziet dat Storm dit veldje ook kan waarderen.

09-05-2013 om 19:40 geschreven door hetty  

En natuurlijk even met Queeny en Storm spelen, vindt Mark in zijn middagpauze.

We zitten er wat uitgeblust bij, Wim en ik. Het was me het dagje wel. We zitten een poosje op de schommelbank bij de wei te genieten van de lammeren die achter elkaar aan rennen. Het is hun speeluurtje.
De schilder was er vanmorgen al om half 8. Dat is dan vroeg opstaan voor ons. Dan de lammeren hun fles geven, drie in de wei en de twee nieuwe in de stal. Om half 9 was Rien onze hovenier paraat en ging als een wervelwind aan de slag. Hij is pas voor zichzelf begonnen en komt nu een dagje orde in de tuin aanbrengen.
Om 10 uur had ik een vervolgafspraak bij chiropractor Nimo die me nog eens een stevige behandeling voor de verklevingen onder mijn voet gaf. Daarna aan de koffie met z’n allen. De bedoeling van Rien is om de beplanting zo te maken dat alles dichtgroeit. Hij scheurt de grote pollen en maakt overal mooie vlakken met planten. Verder is het een kwestie van water geven en bijhouden. Het grindpad naar de wei is nu wat verbreed zodat een eventuele caravan of camper gemakkelijk naar achter kan rijden. Er moest het een en ander afgevoerd worden naar de wal. Daar zorgde Wim weer voor.
Storm heeft intussen al flink kennis gemaakt met het schrikdraad. Hij bleef er met zijn poot achter hangen. Dat gaf een stevig gejank en hij komt niet meer in de buurt van het hekje naar de wei. Bovendien heeft hij ook ondervonden dat het water in vijver nat is. Hij kwam ineens kletsnat aanzetten, alleen zijn kopje was nog droog.
Terwijl wij bij zitten te komen van de drukke dag, is Storm aan zijn avondsessie begonnen. Hij racet de kamer door met een pluche beest in de bek, bijt me in de tenen en op mijn au gaat hij me verwonderd aan zitten kijken. Tja… dat was weer een dagje…

08-05-2013 om 20:30 geschreven door hetty  

Storm, 6 weken oud.

‘Toen we trouwden kreeg ik een hondenboek van Dick’, zei een van mijn mede expo-leden .
Ze zijn een middagje bij ons op bezoek, Dea en Dick, om ons onderkomen, erf en dieren te bewonderen. Ze waren erg benieuwd naar onze nieuwe pup Storm.
“Hij zei toen: ’Bekijk ze maar goed en zoek er maar een uit, die krijg je van mij’. Maar ik zei: ‘De hond die ik zou willen staat er niet bij’. Dick keek me stomverbaasd aan. Toen legde ik hem uit dat ik een dier dat pech had gehad in zijn leven een tweede kans wilde geven.” En zo kregen ze een ‘asbakkie’ van de Canarische eilanden, een totaal getraumatiseerd hondje. De eerste avond , voor het slapen gaan ging het in de bench die voor de eerste tijd van vrienden geleend was. Het arme dier jankte zo erbarmelijk dat ze het na een uur opgaven en hem mee naar boven namen. Het plofte naast z’n nieuwe baas op bed en viel meteen in slaap. Eindelijk een veilige plek. Het had natuurlijk lang opgesloten gezeten op een vorig adres En zo bleef het. Het arme dier had nog veel meer trauma’s te verwerken, mishandeling en slaag." En zo kwam Dea aan haar trekken, ze creëerde een veilige plek voor een arm beestje. Zo hebben ze een kat uit het asiel, die bang is voor mannen. Ze springt ogenblikkelijk op de kast of vliegt de trap op bij het zien van een man.
‘Jankte Storm ook zo de eerste nacht?’, vroeg Dea. Ik kon haar vertellen dat het alleen in de auto op weg naar huis een gejank was geweest, 10 minuten lang. En ’s avonds in de bench nog ongeveer 3 minuten nadat we naar boven ware vertrokken. Nu is het zover dat wanneer ik het zakje met beloningssnoepjes pak, de hond al in de bench zit. Hij luistert perfect, gaat uit zichzelf naar huis als het hem te lang duurt bij de schapen. Het is een bijzonder vriendelijk hondje waar we al veel plezier aan beleven. ‘Hee liekt op oe’, zei Wim pas. ’t Is een aovend hond. Kiek maor, hee is zo wakker as wat en vlög as een gek deur de kamer’. Inderdaad is Storm ’s avonds aan een speeluurtje toe en is ’s morgens is veel rustiger, tja … net als dit baasje.

07-05-2013 om 09:24 geschreven door hetty  

Weer is er een nieuw lam geboren, een prachtig spierwit lam. Jammer voor Rob dat het een ram is. Die heeft hij dit jaar al genoeg. Maar hij is er blij mee, een goede in zijn soort. Toen Rob hem kwam bewonderen en fotograferen zag ik dat hij hem optilde en naar de navel keek. Die was veel te dik en droogde niet op. Hij had dit al vaker meegemaakt en die lammeren gingen allemaal dood, waarschijnlijk doodgebloed. Wat nu? Er zijn een paar dierenartsen betrokken bij de Vereniging van het Drentse heideschaap waar Rob ook veel voor doet. Eén van hen werd gebeld. Die raadde aan om de navelstreng te ontsmetten en af te binden. Zo kwam het dat ik op m’n knieën in de wei lag het lam vast te houden terwijl Rob er een stukje nylontouw omheen knoopte en kort afknipte. Dat werd afwachten. Vanmorgen dachten we dat hij er geweest was. Het stond zo wankel op de benen toen we hem rechtop zetten dat we dachten dat hij al verzwakt was. Toch kwam hij tussen de middag weer bij. We hadden hem een paar keer op z’n poten gezet en warempel hij dronk weer bij de moeder die niet van zijn zijde week. En zo is er hier altijd wat te beleven al is het maar met schapen. De beide lammeren van de drieling die aan de fles moeten wennen zijn echt van het wilde soort, het is ook een oerras die Schoonebekers. Gisteren had ik bedacht dat ze wel samen met de andere drie fleslammeren naar buiten konden, maar één van de nieuwe brak er uit en liep al bij de andere schapen in de wei… misschien op zoek naar zijn moeder. Rob was er net om het spierwitte lam te bekijken en kon hem maar met veel moeite vangen. Nu zitten die twee weer een paar dagen binnen tot ze echt op me af komen als ik met de flessen kom.

05-05-2013 om 21:26 geschreven door hetty  

Het doktersechtpaar Piet en Alie van Haeringen en 'Jopie'.

Over wat mijn ouders en grootouders meemaakten in oorlogstijd in de Achterhoek heb ik natuurlijk het een en ander opgevangen en al eens verteld. Maar ook in Hattem heb ik het een en ander meegekregen. Bij moeder Siet kwamen bij een luchtaanval op de IJsselbrug de granaatscherven naast haar in de trap terecht terwijl zij aan het dweilen was. Wim ziet het nog steeds voor zich. Vader Gerard die op het distributiekantoor dienst deed bracht in zijn verfbussen met dubbele bodem extra bonkaarten naar bepaalde adressen. Soms nam hij kleine Wim mee die er op de heenweg welvarend uitzag maar op de terugweg aanzienlijk in omvang geslonken was. Oom Wim de Bruin zat in het verzet en heeft heel nare dingen meegemaakt. Zijn verzetsnaam was Jaap Boersma. Hij was ook betrokken bij de overval van de Knokploeg in Assen om verzetsmensen te bevrijden. Hij is later zelfs onder zijn naam uit het verzet begraven.
Maar ook dokter en mevr. van Haeringen hebben een rol gespeeld in die spannende oorlogstijd. Ze hadden jarenlang een Joods jongetje in huis, Joseph Obstfeld, die meteen werd omgedoopt tot Jopie Bakker. In het boek dat hij later schreef over zijn belevenissen als kind beschrijft hij zelfs de veiligheidsinstructies die ‘oom Piet en tante Alie’ met hem afgesproken hadden. Een beweging met de hand of het knipperen met de ogen had al een betekenis. In de kelder en op de vliering en zelfs in de tuin was een plek om je te verstoppen. Zo heeft hij eens een hele dag achter in de tuin in een gat in de modder achter een trapje gestaan toen er Duitsers, die getipt waren, kwamen om hem op te halen. Toen ze eindelijk de moed opgaven en aftaaiden kon de totaal verkleumde Jopie weer op verhaal komen. Hij werd daarna ogenblikkelijk uit logeren gestuurd bij familie in Zwolle. Zelf zochten ze ook maar een poosje hun familie op in Dedemsvaart om te wachten tot het in Hattem tot rust was gekomen. Soms werden ze gewaarschuwd om maar even te verdwijnen. Zo had iemand eens een dokter nodig maar alle dokters in Hattem waren er even niet, uit voorzorg. Na een tijdje kwam Jopie ook weer terug naar Hattem en werd er verteld dat er een ziek kind bij het doktersechtpaar woonde om te herstellen.

Bron betreffende 'Jopie': Heemkunde Hattem

03-05-2013 om 21:43 geschreven door hetty  

De fleslammeren een week geleden. De tweede van links is die van de drieling die we het eerst hadden. De tweede van rechts is Guusje, het Drentje, die nu bij Anja is.

Intussen hebben we weer een paar rasechte Schoonebeker lammeren in de stal. Rob heeft ze vanmorgen in alle vroegte gebracht, de rest van de drieling waarvan de moeder zo onverwacht dood in de wei lag. Het was, zelfs in het hok, nog een heel spektakel voor ik ze om de beurt te pakken had en de fles kon geven. Toen ze eenmaal doorhadden dat het dezelfde melk is als die van moeders dronken ze het ietwat verbaasd op. Rob heeft intussen gebeld en adviseerde om de andere drie bij hen in het hok te doen zodat ze aan elkaar wennen. Ik heb ook wat gras geplukt omdat ze dat al lekker vinden. Je moet toch wat over hebben voor een stelletje weeskinderen.
Intussen begint de rust na de komst van Storm weer te keren. De katten die de boom in vlogen en de haan die een sprintje trok om aan dat speelse monster te ontkomen, hebben zich er bij neergelegd dat er een nieuwe bewoner aan het Schoolpad is bij gekomen. Ze houden Storm wel in de gaten en kijken eerst hoe de stemming is. Maar 's avonds zit Suze op de ene leuning van de stoel terwijl Storm bij mij op schoot zit. Storm legt af en toe wat onbenullig zijn pootje op Suze, maar Suze haalt dan krachtig uit. Die laat zich haar plekje niet afnemen. Loeder is nu 's nachts niet meer binnen. Die gaat op jacht. Tot onze verbazing heeft ze in twee dagen al drie dode jonge ratten op de stoep gelegd. Ik heb geen idee waar ze die vandaan gehaald heeft. We moeten onder de kapschuur maar een val zetten. Misschien zitten er ergens nog meer.

02-05-2013 om 11:21 geschreven door hetty  

01-05-2013 om 15:24 geschreven door hetty  

30-04-2013 om 08:57 geschreven door hetty  

Daar zitten we dan... op een kale vloer. De honden die anders aan onze voeten liggen, zie je verbaasd in het rond kijken. Storm heeft zich teruggetrokken in zijn bench en Queeny ligt op een klein matje bij de ingang naar de voorste kamer. Ik verbeeld me dat hij wat teleurgesteld kijkt.
Ik herinner me ineens dat ik gisteren bij Het Goed een aardig blauw kleed heb zien hangen, z.g.a.n. en 45 euro. Wim gaat straks naar de Voedselbank om mee te helpen, maar misschien kunnen we nog...? Wim komt in de benen. 'Dan gelieke maor'. Even later hebben we de zware tafel van de kant, blauw kleed op de plek en de tafel en stoelen weer terug. De honden hebben weer een plekje.
En ik heb verder een rustige dag. Gewoon gestofzuigd en even flink de stenen vloer geschrobd. Ik moet wel wennen aan dat blauw op de vloer, als ik eerlijk ben. Het past eigenlijk niet... of ik moet de stoelbekleding aan gaan passen. Rood zou hier beter staan. Had ik ook niet een mooi rood kleed zien hangen? Mijn blik gaat even naar de voorkamer. Daar zou blauw wel staan... ik weet het zeker.
Die middag gaat Wim zingen met zijn zanggroep de Neighbours in het Aleida Kramerziekenhuis in Coevorden. Wim spreekt het al jaren uit zoals de mensen het hier ook doen: Coevern, en die oe een beetje lang aangehouden.
Als hij terugkomt leg ik hem mijn plan voor. Zou rood hier niet beter staan? En het blauwe daar? Als dat rode kleed er nog is... zullen we? We kunnen het net redden voor de winkel sluit om half 6.
En zo komt het dat we nu twee leuke kleden onder de voeten hebben in plaats van niks en de honden weer strak aan onze voeten komen liggen.

28-04-2013 om 08:54 geschreven door hetty  

Het is niet anders. Het mooie grote handgeknoopte smyrnakleed dat 6 jaar lang onder de keukentafel onze voeten warmde, is niet meer. Ooit, toen ik het net ontdekt had bij mijn favoriete Kringloopwinkel, had ik visioenen dat hij onder Naardens burgemeesters tafel zou hebben gelegen. Er staat nl het wapen van Naarden op. Het was op twee brede stroken stramien geknoopt en ik zag al voor me hoe verschillende vrouwenclubs er mee aan de slag waren geweest. Het moest er eens van komen om hem eens helemaal onder die zware tafel vandaan te halen en buiten een opknapbeurt te geven. Met veel moeite, man- en vrouwkracht, kregen we hem naar buiten maar het bleek al gauw zulke slijtage te vertonen aan de onderkant dat de gaten er in vielen. Dat wordt dus de stort.
Het is natuurlijk ook handig om zo weinig mogelijk kleden op de vloer te hebben met een jonge hond. Tot nu toe bijt Storm alleen nog maar op zijn piepkip, de kluifjes en z’n flos. Hij gaat er voor het gemak en zijn eigen veiligheid mee in de bench liggen òf aan onze voeten. Terwijl wij vanmiddag aan het hannesen waren met dat grote zware kleed zocht hij een verstopplekje op tussen de bank en de stoel. Alleen zijn neusje was nog te zien. Hij zal ook niet snel meer in de wei bij de lammeren komen. Hij was onder het hek doorgekropen en kreeg een schok van het schrikdraad apparaat. Wat maakt zo’n pup mee in die eerste weken!
Nu is het tijd om even te knuffelen. Je ziet het!

27-04-2013 om 10:16 geschreven door hetty