Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    24-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tot gauw...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Uitzicht op de Egeïsche Zee.

    Er komt een kreet van boven. Wim ligt al plat, lekker op tijd onder de wol. Ik snel naar boven. "Och Mark belt om ons goede reis te wensen'. Mooi! Intussen hebben we hier bij Ben en Diny de broodjes gesmeerd voor de reis morgen. nee... de voorzieningen bij Arke fly zijn niet all inclusive. We zijn blijkbaar altijd verwend op onze trips naar Canada en NieuwZeeland. Ben bekijkt intussen het weer in Israël. ' 'k Zol maor wel een parapluutjen metnemmen. Hé en Judith wenst ons op Facebook een fijne vakantie'. We zullen het weermaar afwachten. Ik zie de inpakkerij van deze twee nu voor me. Gisteren was het bij ons net zo. 'Wat veur jas zal ik andoen... een zommerjesken of ene zo tussenin.' Hoef ik niet meer te beslissen. Ik heb daardoor even tijd om jullie allemaal een fijne week te wensen. Ik moet nog even niet denken aan het vliegen, tenminste het opstijgen. Als ik maar eenmaal boven ben. De truc van Anda is om gewoon te gaan zitten lezen tijdens het opstijgen en ... het helpt. En als we dan onderweg niks geen gehobbel krijgen wordt het nog een fluitje van een cent. Om half 10 vertrekken we en om ongeveer half vier zijn we in Tel Aviv. Er is een vol programma, dus we gaan ons niet vervelen. Groeten van ons alle vier en tot gauw.

    Wil je ons verder volgen? Kijk dan op www.hettysite.nl



    24-01-2012 om 21:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (2)
    22-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog even...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Yad Vashem onderscheiding voor Johan en Berendina Eggink- Jansen. Ze kregen dit omdat ze in de oorlog 1,5 jaar Elly, een joods meisje, onderdak boden.

    Dit natte winterweer heeft één voordeel. Het dwingt je bijna tot een soort winterslaap. ’s Morgens is het laat licht en dan keutelen we wat aan. Zo aan het eind van de middag gaat het houtkacheltje aan en om vijf uur zit ik al voor mijn favoriete programma op 7 De Grote Verhuizing, een Engels woonprogramma. Wat kleuren betreft weet je niet wat je ziet: Rood, groen, geel, oranje vliegt je om de oren. De huizen op het platteland vind ik het mooist.
    Toch heeft zwager Ben iets bedacht om die winter te doorbreken. ‘Wat vinden jullie ervan om een weekje naar Israël te gaan?’ Dat hoef je tegen Wim maar één keer te zeggen.
    ‘Waar is je zwembroek?’, vroeg ik Wim gisteren. ‘Het zou te gek zijn wanneer we straks bij de Dode Zee aan komen dat je geen zwembroek bij je hebt. Ik moet toch minstens ook één foto van je hebben, drijvend en lezend in een krantje.’
    Ze zeggen dat je door het zoute water erg goed kunt blijven drijven. Jullie merken het. De plannen zijn vergevorderd. Maandag is het zover en gaan we samen naar Israël voor een rondreis van 8 dagen. ’Imposant Israël’ heet het. Ze zeggen dat het in Jeruzalem wat killer kan zijn dan in Tel Aviv waar we aankomen en later in Eilat waar we de laatste paar dagen zullen zijn. Ik ben heel benieuwd naar het land van de bijbel waar we verschillende plaatsen opzoeken waar Jezus rondgelopen heeft. Bovendien zouden in het Yad Vashem Holocaust Museum de namen van opa en opoe Eggink te zien moeten zijn. Die Yad Vashem onderscheiding voor opoe en opa is pas kort geleden postuum uitgereikt en door oom Bram in ontvangst genomen. Het was een indrukwekkende middag, heb ik begrepen. Vandaag gaan we inpakken, zondag komen Ben en Niesje als onze vaste oppas en dan gaan wij ’s middags richting Achterhoek.

    22-01-2012 om 09:39 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    20-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie wat bewaart.... heeft soms teveel.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mama als een mooie en blije bruid, september 1941. Onder de donkerblauwe kanten jurk droeg ze een lichtroze onderjurk.

    Het leeghalen en opruimen van oma’s kamer in de Bongerd zette ons aan het denken. Wat zeg ik... de schrik sloeg ons om het hart. Wij wonen nu bijna 18 jaar aan het Schoolpad. Hiervoor 10 jaar aan de Kuifmees, 8 maanden aan de Laan van de Marel, dit alles in Emmen. Daarvoor 10 jaar in de Marnixstraat en 6 jaar aan de Jan Voormanstraat in Hengelo. Nog verder terug brengt ons ruim een jaar aan de Eligiusstraat in Aalten en natuurlijk de eerste 1,5 jaar van ons huwelijk aan de Eierdijk in Hattem. En het was goed om regelmatig je verkassen, je spullen door te kijken en dingen te vervangen of aan te passen.
    Nu beginnen wij het wat benauwd te krijgen als we opnieuw aan verhuizen gaan denken. Wanneer we het later aan onze kinderen moeten overlaten komt alles in de container voor de Kringloop terecht. Ik zie het voor me. Die hebben echt geen tijd om alles grondig te gaan bekijken.
    Het gevolg van al dat denken was dat we maar zelf eens gingen kijken wat we aan overbodige spullen in huis hebben. Het begon met de schuurzolder. Die stond vol en de kasten op die zolder ook. Wil je weten wat daar nog te vinden was?
    -Wim z’n trouwpak, nog helemaal intact plus stropdas.
    -Wim z’n regenjas van de Koopvaardij, iets minder intact.
    -Twee jassen van mama die ik niet weg kon doen. Een ervan is zo’n beroemde Burberry regenjas, nog van oom Sjoerd.
    -Mama’s donkerblauwe kanten trouwjurk anno 1941, zeer waarschijnlijk ook uit de kleermakerij van zwager Sjoerd Aartsen.
    -Heel veel kleding van Mark toen hij uiteindelijk naar Jennifer vertrok.
    -Een salontafel die Wim ooit meebracht maar die wij niet meer gaan gebruiken.
    -En meer....
    Ik moet zeggen, het ruimde lekker op. De Burberry en de trouwjurk liggen er nog. De rest is weg. En wat voelt dat lekker.
    Vandaag ging ik verder in huis. Vier zakken kleding… weg ermee. Heerlijk!
    Binnenkort volgt er een tweede screening!

    Iemand belang bij de jas of de trouwjurk?

    20-01-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (4)
    19-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Creatief...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de lagere school moest je voorbeeldjes van landschappen natekenen. Op geen enkele manier werd daar je creativiteit ontwikkeld. Het breien was ook al zo’n ramp, zo strak werd dat met die breikatoen. Ik nam het telkens mee naar huis en breide om de beurt met opoe. Die zorgde dat het weer wat losser op de pennen kwam. Ook het tekenen op de middelbare school deed me niet veel. Wel een tekendoos aanschaffen met alles erop en eraan tot een vleugel aan toe om de kruimeltjes van je papier te kunnen vegen. Je kunt hooguit zeggen dat mijn fijne motoriek er door ontwikkeld werd.
    Op de kweekschool leerde ik alle technieken die er zijn.. naaien, mazen, stoppen, verstellen, smocken. Allemaal praktische dingen… wel leuk, maar creatief? Ja.. portret tekenen ging me aardig af.
    Toen onze jongens klein waren naaide ik bijna al hun kleren. Uit een wat versleten Harris tweed colbertje van Wim naaide ik een jasje voor Rick. Dat was leuk, maar ook creatief?
    Maar… in de jaren 70 kwam het spinnen en weven. Er kwam een Louët spinnewiel, een weef raam en ik begon de gesponnen wol te verven. We woonden in Hengelo tegenover een school en met heel wat groepen hebben we thuis gesponnen, geweven en geverfd, maar ben je dan creatief?
    In Emmen heb ik in een vlaag een tijdje truien gebreid, maar dat ging ook weer over, net als het sokken breien toen ik stopte met werken. Minstens 30 paar. Toen was het voorbij. Niesje vraagt nog wel een of ik al weer brei, want die sokken waren zo fijn, maar ik moet haar teleurstellen.
    Het blijft nu alleen bij schilderen. Een paar schilderijen vind ik zelf zo goed gelukt dat ik verbaasd ben van mezelf. Zou het toch creativiteit zijn?











    19-01-2012 om 20:59 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (4)
    18-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leuk idee...!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Wat is dat? ’ Agnes, onze regelmatige logée, staat meteen naast haar fiets. ‘Is dat een muis?’ We zijn afgelopen zaterdag gezellig Emmen in geweest en zijn op de terugweg bij het Schoolpad aanbeland. Ik kijk eens goed naar het zwarte beestje met korte staart en grijphandjes. Je ziet ze niet vaak bovengronds. Het is een mol die zich half ondergronds een weg probeert te banen door grassen en ander groen. We staan er verwonderd naar te kijken. Een nuttig diertje, maar als je er zoveel hebt als wij in deze tijd wordt het teveel van het goede. Op het land van de boer zijn ze niet want ik denk dat er weinig voor ze te halen is door al die kunstmest- en verdelgingsmiddelen. Dus dan zijn wij de pineut.
    Ook de specht is weer een regelmatige bezoeker geworden in de eik bij de vijver èn natuurlijk aan de pindaslinger. Hij nestelt in het Oeverse bos waar een nestholte te vinden is. Andere jaren waren de mezen aan kop aan de pinda’s en bij voederrtafel, maar nu zijn het de mussen.
    De vogels hebben geluk want gisteravond was het knutselavond bij onze Passagegroep Zuidbarge Rietlanden. Riet en Gerrie hadden iets bedacht. Het werd iets voor de vogels in de tuin. Leuk idee!
    Meestal is er een lezing over een interessant onderwerp, zoals laatst toen een blinde man iets kwam vertellen over hoe het is om blind te zijn en hoe hij er mee om gaat. Hij had zijn blindengeleidehond bij zich, een grote hulp voor hem in het dagelijks bestaan. Of zoals psychologe Mirjam Hoen, die in het Zorgcentrum De Bleerinck werkt, ons kwam vertellen over dementie en hoe je daarmee om kunt gaan.
    Maar zoals gisteravond, een avond bezig zijn en praten met elkaar en een drankje na om het begin van 2012 in te luiden, had ook weer wat.

    18-01-2012 om 23:03 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huize Minoe
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nu we het toch over een kat hebben. Vanmorgen waren we als Expo-werkgroep bij elkaar om te brainstormen over de toekomst van de expo-groep in de Schepershof. Deze zomer zullen we voor het laatst de Voorhof gebruiken en voorgoed de Schepershof gaan bevolken als PKN gemeente Emmen- Oost.
    Dat gebeurde ten huize van Dea en Dick. En behalve een hondje, zo een met haar voor de ogen, was er ook een kat. Een prachtige zwarte kat met een mooi wit blesje. En je zag het meteen. Dit was haar huis. De vensterbank had een railing zodat er niks af kon vallen als Minoe dit als haar pad verkoos. Terwijl Dick ons van kannen koffie en lekkere bonbons voorzag, liep de kat met opgeheven staart door de kamer, schoot achter me langs over de vensterbank, ging dan door een kattenluikje naar buiten in een speciaal gemaakte gazen kooi. Ik dacht nog even dat die voor de vogels was, maar nee… voor de kat. Het was niet voor lang. Even later was ze er al weer en deed ze haar rondje terwijl ze ons wat ongerust bespiedde. Ineens zette ze zich af vanaf de stoel waar Co zat en met één sprong zat ze boven op de kast om ons in de gaten te houden. Dea verblikte of verbloosde niet. Het was me compleet duidelijk. Minoe is hier de baas. Dit is háár huis.

    18-01-2012 om 09:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    17-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blair....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zeg nou zelf... een hond heeft een baas en als het goed is wil hij het je naar de zin maken. De band tussen hond en baas kan bijzonder zijn.
    Maar een kat! Da's even heel wat anders. Die hebben een huis waar zij de baas zijn. Loeder en Suze melden het als ze naar buiten willen of naar binnen. Ze lopen voor je uit wanneer het tijd is voor een extra hapje in de keuken. Nee... nu even niet naar buiten, eerst dat lekkers. Suze zit je voor het raam buiten doordringend aan te kijken tot je in de benen komt om haar binnen te laten.
    Maar soms beslist een kat dat hij ergens anders wil wonen. Dat overkwam Mark en Jennifer. Gistermiddag kwam er een zwarte kat bij hen aan de deur, blèrend, liep zo naar de bank en nestelde zich in een hoekje. Het was of ze eindelijk thuiskwam. Volgens de Sleners is ze gewend aan honden, katten en mensen. 'Ze loopt hier rond als een koning', meldt Mark. Nu is Jennifer een echt kattenmens en ik heb het stille vermoeden, wanneer er niemand reageert op de melding van de kat die aan is komen lopen, dat het een blijvertje wordt. Ze is inmiddels al omgedoopt tot Blair, naar het geluid dat ze produceert.

    17-01-2012 om 01:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    15-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op het kerkhof vind je me niet...
    Het is net zover als van hier naar de Bargerweg’, zei Rick. Vanaf Paul Sietse naar oma op het kerkhof in Hattem’, voegt hij er aan toe. Het is de zaterdag dat hij tegen de avond bij ons komt, eten en bijpraten, even op de bank en dan naar de buren waarmee hij na 11 jaar nog steeds een goede band heeft.
    Rick is nog bezig met alles wat er gebeurde de laatste paar weken. ‘Dan kunnen we de volgende keer op de heen- of terugweg even langs het kerkhof gaan. Komt er ook een steen op? ’ Ik vertel over opa die dat onzin vond. ‘Op het kerkhof vind je me niet’, placht hij te zeggen. Oma was het blijkbaar met hem eens , maar heeft bij mijn weten nooit met zoveel woorden gezegd wat zij ervan vond. Over dood wilde ze het nooit hebben. ‘Maar hoe weet je dan waar ze liggen?’ Voor Rick is het blijkbaar toch anders. Ik vertel dat er wel een klein steentje met een nummer zal zijn. Misschien is het een idee om een paar struikjes cotoneaster over het graf te laten groeien, een kruipend struikje met rode besjes.
    Een keer per jaar gaat hij ook in Vorden naar het kerkhof om langs de graven van opa en oma Eggink te gaan. Soms met Berend en af en toe met ons.
    Hij struint nu de doos met foto’s door die Ben en Niesje mee terug brachten met Wims verjaardag. Er zijn er een paar bij die hij erg leuk vindt. Ze zijn in oma’s huis genomen met een heel stel neven en nichten erbij. Op een staat zelfs Gerhards vriend Ipe die ook eens mee is geweest om bij oma te logeren. Ik heb ze Rick beloofd als ik ze gescand heb. Hij wil die twee foto’s laten vergroten zodat hij die kamer bij oma altijd voor zich kan zien.
    Oma van der Kolk hield van spelletjes. Zelfs bij de Bongerd deed ze overal aan mee. Alleen bloemschikken had niet echt haar interesse. In de laatste Hanzemare januari 2012, het huisblad van Hanzeheerd De Bongerd en Brinkhoven, werd haar laatste slag gemeld, haar topscore bij de Ballenbak:
    1 Mevr. van der Kolk 9050 punten
    2 Mevr. v Lohuizen 8940 punten
    3 Mevr. Karssing 8595 punten





    'Kom er nu maar even allemaal bij', zal er gezegd zijn. En het hele clubje verzamelt zich gezellig rondom oma.
    Op de voorgond van l. naar r. Catharina, Arend en Mark.
    Achter van l. naar r. Gera, Gerhard, Rick, oma en Ipe. Ik denk dat dit 1980/81 is.

    15-01-2012 om 23:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    14-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lars
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is toch zo fijn om een recorder te hebben om de Engelse krimi’s zoals Frost te kunnen opnemen of een voetbalwedstrijd die je anders zou missen. Wij hebben zo een!. Maar… op de een of andere manier kon Wim de films niet meer wissen, laat staan een nieuwe opnemen. Alle knopjes heeft hij al geprobeerd en dat tien keer. Steeds kwam er iets over een externe link waardoor het niet werkte zoals hij dacht. Ten langen leste maakte hij een afspraak bij Expert om eens te komen kijken. Nee donderdag is niet handig, dan ben ik jarig en zit er visite. Het werd dus vrijdag.
    Toen gisteren er verscheidene mannen waren die normaal gesproken toch het een en ander van techniek afweten, kwam er nog geen oplossing.
    Vanmorgen kwam er een zeer jonge Lars van Expert. Die hoorde het verhaal aan, drukte op slechts één knopje en ziedaar… alles werkte weer zoals het moest.
    Wim was stomverbaasd. Ik ook. Alle techneuten hadden gisteren de knoppen al uitgeprobeerd en dat zonder succes…. En dan komt zo’n jong ventje….
    Nu had Lars meteen even tijd voor een kop koffie met een stuk appeltaart met slagroom.
    Wanneer er opnieuw problemen zijn die we onmogelijk, zelfs na deze uitleg, kunnen oplossen?
    Dan bellen we Expert en vragen om Lars.

    14-01-2012 om 16:26 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    13-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Ik heb een mooie dag gehad...'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De mannen trokken zich terug in de achterkamer en hadden 'a good talk'.

    ‘Ik heb een mooie dag gehad’, zegt Wim wanneer de laatste de deur uit gaat. En zo is dat. Het begon met Ben en Diny en bijna gelijktijdig kwamen de Hattemers, Ben en Niesje, Henry en Tonny. Deze kwamen samen in één auto, gevolgd door de aanhanger met de laatste spullen van oma.
    Het werd een genoeglijke dag. We beseften dat het uniek is dat we zo samen bij elkaar zijn. Henry en Tonny gaan al gauw weer terug naar Canada. De auto van Henry en Tonny wordt uit de hoes gehaald en gestart. Wim had de motor al eens een keer gestart en laten draaien en ook nu functioneert alles nog.
    Wim en ik hadden van te voren drie soorten soep gemaakt, broodjes gesmeerd en een paar schotels met hapjes gemaakt, zodat we niet echt in de keuken hoefden te staan. De soupe à la José, de groenselderiesoep ging schoon op, de mosterdsoep is ook altijd een succes en de vermicelli- groentesoep mocht er ook zijn.
    Buurvrouw Anja komt nog even met Tim en Daan om buurman Wim te feliciteren. Wim geniet van alle aandacht, ook door alle telefoontjes, mails en de kaarten.
    Niesje heeft wat sieraden bij zich van oma van der Kolk. Zo heb ik ook een aandenken gekregen in de vorm in een ketting met armband en was er voor Judith en Jennifer ieder een mooie broche. Verder zijn er nog wat spullen over. Er kwam heel wat bodylotion en zeep uit de kastjes, bijna alles onaangebroken. Kan ik nog wat van uitdelen.
    Net als Ben en Diny naar huis gaan komt de eerste lichting van de kinderen aanfietsen: Judith met Robin. Wat later volgt de rest: Jennifer, Eva en Mark, Rick en als laatste Gerhard. We zijn wel bevoorrecht dat ze allemaal dichtbij wonen. Het wordt een leuke voortzetting met de jongere hap. Robin en Eva zijn met hun bijna 14 jaar al bijna net zo groot als de anderen. Niet te geloven.
    Op het moment dat de laatste de deur uitgaat, Rick, kijken we elkaar eens aan en beseffen: dit was een dag met een gouden randje.





    Wie is het grootst? Judith of Jennifer?


    Mark of Robin?

    Wim met Gerhard en Mark. Je ziet dat hij geniet van een moment met alle kinderen om hem heen.

    13-01-2012 om 11:20 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    12-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wereld wordt klein...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    30 maart 1939- trouwdag van Gerard van der Kolk en Sietje de Bruin.

    Bij de afspraken die allemaal nodig waren om het een en ander te regelen voor de begrafenis van moeder van der Kolk hoorde ik de dominee zeggen waar hij graag de microfoon wilde hebben op de begraafplaats. Hij had nl hoogtevrees èn werd wel eens duizelig, dus wilde hij niet vlakbij het graf staan. We hadden al gespeculeerd hoe oud deze meelevende man zou zijn. We kwamen op midden 50. Terwijl wij genoeglijk klem zaten achter in de rouwauto vertelde hij dat hij volgend jaar met pensioen gaat. Hij had de eerste helft van zijn werkzame leven in de hulpverlening voor drugsverslaafden gewerkt, kreeg op zijn 39e een hartinfarct en moest nadenken wat hij met de rest van zijn leven wilde. Dat was de studie theologie. Dat lukte en hij heeft achtereenvolgend in Drenthe en Brabant gestaan, twee totaal verschillende typen mensen. Nu is hij al weer 5,5 jaar in Hattem, een man met een veelbewogen leven. Hij heeft ons allemaal erg fijn begeleid in het afscheid van onze moeder en oma.
    Nu blijkt ook dat hij geboren is in de Bilt en dat Arien dagelijks langs zijn geboortehuis rijdt en dat ze wat jaren terug hun box verkocht hebben aan een neef van deze dominee. De wereld wordt klein...

    12-01-2012 om 09:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    11-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Mien moe...'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Moeder wordt 70 en dat werd gevierd. Alle kleinkinderen rondom oma op de foto....
    Vooraan naast oma Paul Sietse l. en Gerard.
    Boven van l. naar r.: Rick, Arend, Catharina, Rob, Peter, Gera, Gerhard en Mark.

    Misschien is het in ieder Zorgcentrum de mooie gewoonte om een overleden bewoner uitgeleide te doen. Dat weet ik niet, maar gistermorgen stonden alle begeleidsters en verzorgsters in twee rijen aan weerskanten van de deur toen moeder van der Kolk voor het laatst de Bongerd verliet. Ben en Niesje, die er bij waren vonden het indrukwekkend.
    Maar toen na de begrafenis weg alle mensen weg waren begon er een laatste taak. Het was de zesde dag na haar overlijden en dan moet de kamer in het Zorgcentrum leeg zijn. Je kon niet zeggen dat er te weinig hulp was. Onze jongens, Gerhard, Rick en Mark en dan Gerard en Paul Sietse en Catharina, Ben en Niesje, Henry en Tonny en wij tweeën. Aan het eind kwam Arien ook nog helpen met de vloerbedekking die er uit moest. Alles werd naar beneden gebracht in verhuisdozen en zakken. Onze aanhanger was al snel afgeladen vol en net als de auto. Je wilt niet weten wat er in één kamer, badkamer en keukentje verstopt zit in de kasten. Bepaalde dingen kregen een bestemming. Catharina de Engelse kopjes, Mark de naaidoos en de klok en Niesje een bord van Makkums aardewerk. Soms waren het maar kleine dingen waaraan je gehecht kunt zijn omdat ze van moeder of oma waren. Maar het meeste gaat naar onze eigenste favoriete shop: Kringloopwinkel het Goed, die alles aanpakt wat nog heel is. Toen ik Ben vanmorgen aan de telefoon had zei hij: ”As die kamer van mien moe een schip was, zol die allange ezunken wean. Zovölle kapiteins op een schip… ’t was haoste gien doen”!
    Het deed me even denken aan het dankwoord van Henry in de kerk die vertelde dat Ben toch wel een bijzondere band met moeder had. Terwijl de anderen het gewoon over moeder hadden had Ben het altijd over ‘mien moe’. En zo was het. Hij wist altijd met een opmerking moeder op te beuren die dat steeds met een kwinkslag beantwoordde.
    Maar… de kamer is leeg. Vanmorgen hebben we de eerste dozen nagezocht want Ben was al de tekeningen van vader van der Kolk kwijt. Die zijn weer terug net als de trouwfoto van moeder en vader Gerard. De rest is al weg naar het Goed. Donderdag wanneer Wim jarig is, komt de volgende lading mee.

    11-01-2012 om 13:12 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    10-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met een lach en een traan....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op een zondags bezoekje aan oma in de Bongerd. - 2008.

    Een mooie gewoonte vind ik het om voorafgaand aan de herdenkingsdienst te kunnen condoleren. Je kunt nog even een kopje koffie drinken..even praten.
    Samen staan we even later om de kist en de kleinzonen schroeven met elkaar het deksel vast en brengen oma de kerk in. Het ontroert me. En de dienst zelf? Het wordt inderdaad echt een 'Dankdienst voor het leven' van onze moeder en oma Sietje van der Kolk- de Bruin. Op Wilhelm na, die in het buitenland zit, zijn alle neven en nichten van de van der Kolk en de Bruin familie er. En wat een bekenden uit het Hattemse zelf. Voor iemand die zo oud geworden is, is het een bijzonder gevulde kerk. Ik herken veel gezichten die net als wij zoveel jaren ouder zijn geworden. Voor mij zelf vind ik het fijn dat ook Ben en Diny zijn gekomen.
    En zoals verwacht wordt er veel gezongen. De dominee heeft moeder van der Kolk door de gesprekken met ons goed leren kennen zoals ze was. Catharina vertelt over haar leven met oma die bij de Hattemse kleinkinderen een erg grote rol speelde. Vaak werd er tussen de middag bij haar gegeten, regelmatig met een vriendje of vriendinnetje. Ook onze jongens konden het altijd goed met oma vinden, een opgeruimde oma waarbij je goed kon logeren. Eén van de liederen die moeder zo mooi vond was het ‘Abba Vader U zij d' eer. Het klinkt prachtig in deze vertrouwde kerk waar alle vier haar jongens getrouwd zijn en als je goed oplet haal je de van der Kolk- stemmen er zo uit. Ik meen Wim en Ben een baspartij horen zingen en Henry een vrij hoge tenor.
    Henry spreekt even later een dankwoord voor iedereen die gekomen is en geeft nog enkele aanvullingen en uitleg bij het familiebloemstuk. Ik denk dat moeder trots zou zijn op haar jongens. Mooi is het dat opnieuw de kleinzonen oma de kerk uit dragen naar de begrafenisauto en op het kerkhof naar het graf. Wel zitten wij aardig als sardientjes in ‘t blik in de volgauto. De dominee moet ook mee en zit met Wim en mij klem achterin.
    Nu ligt ze dan eindelijk bij haar man Gerard, een mooi afscheid. De achterkleinkinderen leggen als laatste nog een mooie witte roos op haar kist.
    Dan volgt er zoiets wat je vaker ziet wanneer er een ouder iemand begraven is. Neven en nichten die elkaar weer tegenkomen, vrienden die je lang niet gezien hebt. Maar vaak hoor ik de naam van tante Siet noemen. Er is koffie met broodjes, zodat niemand met een lege maag verder hoeft.
    Rick belt ons net nog even om te melden dat hij het een dag met een lach en een traan had gevonden. En zo was het....

    10-01-2012 om 21:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    09-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dat rode.. is haar spirit....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Morgen gaan we moeder van der Kolk begraven. Ds Talma zal de Dankdienst voor haar leven leiden. Hij stelde deze week voor om vanmiddag op haar kamer in Zorgcentrum De Bongerd nog een moment bij elkaar te zijn om in kleine kring rondom haar wat te lezen, te danken en te zeggen wat je in grote kring niet zo gauw zou doen. Hij was daar eens mee begonnen en had de ervaring dat het op prijs werd gesteld. Onze jongens wilden ook mee en zo zaten we weer eens als vroeger met z’n vijven in de auto op weg naar onze moeder en oma.
    Er waren zelfs drie achterkleinkinderen bij. Paulijne die net terug is van haar skivakantie met vader Arien, Elianne en Isa. Vol belangstelling keken ze naar hun oma Bongerd en Henry vertelde over de betekenis van de bloemen in het symbolisch familiebloemstuk. ‘Kijk die ene mooie anjer is oom Wim en die iets kleinere ben ik en kijk die langere is opa Ben en……’ Dat rode is haar spirit’, zei Isa die goed onthouden had wat ik erover vertelde. De dominee las een gedicht voor en dankte met ons. Daarna vertelde hij dat hij soms alleen maar met moeder zong als hij haar opzocht. Een wat dieper gesprek was niet meer mogelijk. Eens had hij haar een gedicht voorgelezen over wat er zou kunnen zijn na dit leven. Ze had als antwoord het bekende lied ingezet: Ik zie een poort wijd open staan, waardoor het licht komt stromen… Het had hem geraakt.
    Later wachtte hij ons beneden op om afscheid te nemen en ons sterkte te wensen voor de dag van morgen.
    Toen we weer bij het huis aan de Dorpsweg waren kwam ook Piet net aan na een lange reis. Hij zal in zijn voormalig ouderlijk huis logeren bij Ben en Niesje en zo morgen erbij zijn als we samen moeder naar haar laatste rustplaats zullen brengen.

    09-01-2012 om 19:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    08-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet te bevatten....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er gebeuren soms heel nare ongelukken, verkeersongelukken of zoals met de drie meisjes die het slachtoffer waren van koolstofmonoxide. Vreselijk, maar wanneer je ze zelf niet kent leef je gewoon door. Vandaag waren we bij Johan en Joke, Joke die twee van haar broers verloor door een dolle stier. Wat een verdriet. Vanavond was er gelegenheid om je medeleven te tonen en afscheid te nemen van de beide broers die op alle verjaardagen van Joke en Johan van de partij waren. Samen met Ben en Diny gingen we er al op tijd heen. We moesten immers nog terug.

    De condoleancegelegenheid was tot in de puntjes voorbereid, mede met de burenhulp die hier in de Achterhoek zo’n grote rol speelt: plaatsen waar je kon parkeren, de route door het huis langs de beide broers in het oorspronkelijk ouderlijk huis en langs de familie. Daarna naar een bijgebouwtje waar je kon tekenen. Wat een mensen, honderden… En overal waren glazen met lichtjes die de te volgen route op het erf aangaven en in de vorm van een paar harten.  Eigenlijk is het nog steeds niet te bevatten. Maandag is de afscheidsdienst in de Remigiuskerk in Hengelo Gld met aansluitend de begrafenis. Bijzonder was het dat ondanks hun grote verdriet wij ook gecondoleerd werden met het overlijden van moeder van der Kolk.

    08-01-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    07-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moeder met haar jongens....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Hoe komt het toch dat jullie met z’n allen op een officiële foto van een fotograaf staan. Daarvoor is er alleen de trouwfoto van je ouders en een verdwaalde van je vader en moeder naast de fiets met twee jongens waarvan we nog niet weten of het Piet en Henry, Henry en Ben of zoals Wim denkt hij en Ben zijn. En dat is het dan.’, zo vroeg ik Wim pas. Na die tijd, de tijd van de jeugdclubs, een enkele foto van een schoolreisje, komt er wat meer schot in. Wim heeft intussen zelf een fototoestel.
    En dat is het. Wim ging varen... aan de dikke knopen zie ik dat hij zijn uniformjasje aanheeft en ik denk dat moeder van der Kolk dat een reden vond om een gezamenlijke foto te willen hebben. Toen deze foto genomen werd is het intussen 1958, twee jaar na het overlijden van vader Gerard. Ik heb uit die tijd twee verhalen onthouden.
    Een van de eerste zomers werden ze uitgenodigd door een broer van moeder die in Borculo les gaf aan de Mulo. Op de fiets gingen ze er heen. Vlak voor Borculo viel moeder zo ongelukkig dat ze van onder tot boven onder de schaafwonden zat. Het grind zat er in. Voor haar werd het een weekje van broodnodige rust daar bij broer Gerard en schoonzus Riek. De jongens is vooral bijgebleven dat op een keer oom Gerard lollig wou zijn en bij iedereen een stokje op het bord had gelegd. Toen konden ze ‘op een houtje bijten’. De jongens konden het niet waarderen.
    Er was die eerste twee jaar nog geen weduwenpensioen en dat was geweldig aanpakken voor moeder èn haar jongens. Ze verzorgden eens een weekend lang een soort kerkelijke cursus of vergadering. Iedereen hielp mee. Zelfs Henry die in die tijd door zijn neven Kees werd genoemd vanwege zijn witte bos haar, ging de mensen langs met rollen pepermunt en ander lekkers en omdat hij een van die dagen jarig was, mocht hij met de pet rond. Als iemand er over begon, zo onder het eten, gingen ze allemaal enthousiast mee vertellen. Het was een hele klus geweest maar ze hadden héél goed verdiend. Verder kregen ze vaak kleren van vrienden die geschikt waren. Zo heeft Wim jarenlang de plus four, ook een drollenvanger genoemd, van dokter van Haeringen gedragen. Hij fungeerde bij hen ook wel als oppas, nee niet voor de kinderen maar voor spoedgevallen die belden of aan de deur kwamen. Ondanks de moeilijke tijd bleef moeder opgewekt doorgaan en de band met haar jongens was dan ook bijzonder hecht.

    07-01-2012 om 09:29 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    06-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen poespas...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het huis aan de Dorpsweg 4 was oorspronkelijk van opa Hendrik van der Kolk. Het linker stuk nam ome Anton over die concierge van de naastliggende van Heemstraschool was. Het rechter stuk kwam op naam van vader Gerard van der Kolk. Alleen was dat deel verhuurd aan een onderwijzeres van de van Heemstraschool. Het gezin woonde toen aan de Gasthuissteeg op een bovenwoning met balcon. Inderdaad het balcon waar Piet en Wim om de beurt Ben aan hun armen naar beneden lieten hangen om te zien wie dat het langste volhield. ‘Von ie dat niet griezelig’, vroeg ik Ben eens, zon ende boven de grond’.’ Ach’, zei Ben die ook toen al een behoorlijk sterke bril nodig had, ‘Ik zag de grond gien iens en Piet zei dat ‘r mien niks gebeuren kon en dat geleuven ik grif’. Toen de juf uiteindelijk de huur van hun huis aan de Dorpsweg opzegde werd het tijd om te verhuizen. Alleen heeft vader van der Kolk dat net niet meer meegemaakt. Dat laatste jaar was hij zo ziek dat huisarts van Haeringen elke morgen voor de kinderen naar school gingen langskwam, hij bleek een goede vriend des huizes te zijn. Hij durfde zelfs in de pannen te kijken of er nog wel genoeg vlees voorradig was.
    Vader van der Kolk hield niet van poespas, ook niet wat betreft zijn graf. Er moest geen steen op en wilde ook niet dat ze bloemen gingen brengen. ‘Die zet ie thuus maor op taofel, dan heb ie d’r allemaole wat an, zei hij. Ben is pas nog gaan kijken of hij het graf terug kon vinden, maar het bleef bij: hier ongeveer. Toch is er nog plek in dit graf om ook moeder van der Kolk te kunnen begraven.
    Moeder hield ook niet van poespas, maar toch heb ik een bloemstuk gemaakt met een paar witte rozen in het midden( vader, moeder), vier lichtgroene anjers er omheen( de vier jongens), verder veel witte bloemetjes met groene hartjes( klein en achterkleinkinderen). Er omheen en ertussen veel groene klimop ( trouw) en ander groen met in het midden rechtop een oude wat kromme tak ( oud en krachtig).
    Toch miste ik iets dat de spirit van moeder van der Kolk weergaf en probeerde dat weer te geven met wat takjes rode kornoelje.
    Niesje zorgt straks voor een hele mooie bos bloemen voor in de kerk, die later naar de Binnenplaats van de Bongerd gebracht zal worden.


    06-01-2012 om 09:28 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Memories....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Moeder in de outfit bij het koffieschenken. Hier in de achtertuin die toen nog groot en groentetuin was en door opa Barink bijgehouden werd.

    Wat komen er veel herinneringen boven wanneer je met elkaar aan het voorbereiden bent voor een begrafenis. De dominee kende moeder van der Kolk alleen van haar laatste jaren en dan ineens begint het. Wim en Ben struikelden bijna over de woorden… hoe ze vroeger aan de Gasthuiskamp woonden en dat Wim al op 12 jaar wist dat hij zijn vader ging verliezen… en hoe moeder alles aanpakte om aan geld te komen voor haar opgroeiend gezin. Kranten bezorgen, kosteres van de kerk, verzorgen van maaltijden voor vergaderingen, koffie en thee verkopen, oppasser bij de speeltuin en op Koninginnedag, wanneer de muziekkorpsen ’s morgens vroeg Hattem rondgingen, het verzorgen van een stevig bakje koffie op Dorpsweg 4. Ben vertelde nog heel beeldend, zoals hij alleen dat kan doen, hoe het ‘Sanhedrin’- dominee met ouderlingen en diakenen- bij hen thuis vertrok naar de kerk terwijl de kinderen van een pepermuntje voorzien werden. Hoe ze later naar de nieuwe kerk waar nog geen keukentje in zat, ’s avonds de zware kan met koffie en kopjes naar toe bracht voor de vergaderingen, toch 100 meter. Hoe ze een keer viel…. De jongens hielpen overal aan mee en voor het schoonmaken van de kerk was haar vriendin en trouwe hulp tante Gees er altijd bij. Dat waren er twee bij elkaar, er werd wat afgelachen in 'Gods Huis'.
    Moeder kreeg in die voor haar zo zware tijd vaak kleding van een van de juffen van de van Heemstraschool die hetzelfde postuur had als zij. Toen ze een keer met haar fiets met pakken koffie bij een vast adresje kwam, kreeg ze te horen: ’Nee ik hoeve gien koffie meer. Ie hebt et niet neudig. Ie hebt mooiere klere as ik’.
    Moeder antwoordde dan alleen: ’Dan gao ik toch weer een deurtje wieter’. Nee klagen was ook niet haar ding. ‘As klagen hielp, dan begon ik d’r vandage nog mee’, placht ze te zeggen. De dominee kreeg zo een eerste indruk en vrijdag wordt de kerkdienst zelf verder besproken.
    Zondagmiddag is er nog wel in zeer kleine kring een afscheid op oma’s kamer dat door de dominee begeleid wordt, wat persoonlijker dan maandag wanneer er veel meer bij zullen zijn.

    05-01-2012 om 09:39 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    04-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een ding weten we al...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Moeder van der Kolk was er op mijn 65e verjaardag in 2008 nog bij.

    Alles op één dag… Net het tragische gebeuren van gisteravond, wordt Judiths vader vandaag 80 jaar. Iedereen is uitgenodigd. Hoogtepunten en dieptepunten allemaal tegelijk. We willen ons net aan gaan kleden voor de jarige, komt er een telefoontje van de Bongerd, het zorgcentrum waar moeder van der Kolk al sinds haar 90e woont. Moeder is niet goed geworden en of wij willen komen.
    Even later zitten we al in de auto en krijgen onderweg al te horen dat ze is overleden, zomaar ingeslapen. Net nog een rondje gemaakt achter de rollator, even in de stoel en weg was ze. Tegen 5 uur zijn we op haar kamer waar Ben en Niesje al zijn met Gerard en Paul Sietse. Henry in Canada en Piet in Frankrijk zijn al gebeld. Moeder ligt in haar bed en als de dame van De Laatste Eer komt wordt ze door haar en Niesje afgelegd en in een van haar mooie pakjes gekleed. Intussen bezoeken wij haar vroegere buurvrouw Stobbink, die ook in de Bongerd woont om haar over moeder te vertellen. ‘Ach…’, zei die met tranen in de ogen ,’ze neumen mie altied Wiechien’.
    De uitvaartverzorger Henniphof (echt een naam van hier) blijkt de vader van de Henniphof uit het schoolbestuur dat mij indertijd benoemde als juf op de van Heemstraschool, bijns 50 jaar geleden.
    Er moet gelijk alles geregeld worden: kist, rouwbrief, graf, gemeentehuis, kerk, dominee, koster, bloemen. Al was ze 98, moeder wilde nooit over de dood praten. ‘Lao’w et noe maor aover de laevenden hebb’n’, had ze gisteren nog gezegd tegen Ben toen er over iemand gepraat werd die overleden was. Morgen gaan we opnieuw naar Hattem om samen met de dominee de afscheidsdienst te bespreken. Een ding weten we al zeker... er zal flink gezongen moeten worden want daar hield ze van.

    04-01-2012 om 08:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    03-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verslagen...

    Dagblad van het Noorden, 3 januari 2012.
    Na dit bericht kun je alleen maar verslagen zijn en met de familie meeleven.
    Dit overkwam Hendrik en Hendrikus, de beide oudste broers van ons schoonzusje Joke op de boerderij waar ook zij opgroeide.





    03-01-2012 om 14:19 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    02-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kruitdamp trekt op...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De Kuifmezen...

    ‘Verdorie… ik heb helemaole gien stemme meer aover’.We zaten gistermorgen in de kerk en Wim kon niet zo voluit gaan als anders. ‘Dat kump van die smerige rook in de Rietlanden… man.. man wat een geknap’.
    Ik heb nergens last van. ‘Dan had je er ook niet midden tussen moeten gaan staan’, vind ik. Hij wilde nooit aan het vuurwerk, nou ja… vooruit …toen de kinderen thuis waren streek hij over zijn hart en kwam er elk jaar een kinderpakketje dat ze samen gingen kopen. En nu stond hij midden tussen het knalwerk.
    We waren de laatste avond van het jaar bij de Kuifmezen op bezoek met wat appelflappen en klonken samen op een gezond en heel gelukkig 2012. Rick was er ook bij en moest natuurlijk ook in die kruitdampen net als Gerhard en Robin. Toen het geknal wat minder werd gingen we op huis aan en naar de rust.
    Vandaag doen we rustig aan en gaan nieuwjaar wensen bij onze buren. We hoeven eigenlijk geen eten meer. Ik heb nog een pannetje soep á la José en een lekkere beenham en daar hebben we succes mee bij Mark, Jennifer en Eva als die langskomen met Queeny. Ze hadden eer ingelegd met Queeny op het adres waar een soort buurtfeest werd gehouden deze oudjaarsdag. Die had een goede invloed gehad op een paar drukke honden. Mark had zelfs een soort ‘Ceasar rol’ toebedeeld gekregen. Eén hond van de gasten was getraind met brokjes als beloning, maar dat werkte blijkbaar averechts ( of ze waren niet consequent genoeg). Met een paar rukjes aan de ketting had Mark wel succes. En zo is die eerste dag van het nieuwe jaar alweer voorbij. Het regent hier verschrikkelijk en ik hoor net van Anda dat in Zuid- Frankrijk de zon schijnt. Geniet ervan!


    02-01-2012 om 17:23 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    01-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flappen of knieperties....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We zijn al een paar dagen van plan om eens lekker te shoppen. Dat doen we altijd ergens tussen kerst en oud en nieuw. Gewoon gezellig even er uit in deze donkere dagen. Maar het is zo gek. ’s Morgens is het pas laat licht, helemaal als het zulk triestig en regenachtig weer is, en al vroeg weer donker. De ene keer doen we even de supermarkt en dan blijkt de post aan de deur te zijn geweest met een pakketje. Een dagje bezoek is erg leuk maar shoppen ga je dan ook niet. Dus morgen maar. Opnieuw laat wakker en het is zomaar oudjaarsdag. Frank en Tim komen ons helpen met de appelflappen. Ze brengen al kniepertjes mee, platte ronde wafels… het jaar is uit. Op nieuwjaarsdag worden hier dezelfde wafels gegeten maar dan opgerold. Het jaar moet immers nog beginnen. Richting Groningen hebben ze nog een andere lekkernij: spekdikken, ronde wat dikkere koeken waar plakjes worst en stroop in verwerkt worden. Buurvrouw Geesje bakt die altijd.
    Maar ik hou het bij appelflappen, genoeg voor de hele familie.
    Het wordt een gezamenlijk project. Wim schilt de appels, snijdt ze in plakken van 1 cm. Tim roert de kaneel en suiker door elkaar op een bord. Frank zorgt dat de appelplakken aan beide kanten met het mengsel bedekt worden en dat ze mijn kant op komen. En ik bak. Tim zorgt weer voor de poedersuiker die er op mag.
    Om half een komt Anja de boys weer halen en drinken we samen een kop koffie mèt appelflap natuurlijk. En vanzelf nemen ze ook een schaal met flappen mee, eerlijk verdiend.
    Dan moet Wim eerst even op de bank want vanavond zal het ook niet vroeg zijn. De middag is al een eind op streek wanneer we op pad gaan. We komen niet verder dan Nieuw Dordrecht, want daar kan onze bon van de Winterprijs van de Postcodeloterij ingeruild worden voor biologische soep en een rookworst. Nee de winkels in Emmen hebben we niet gezien. Zo houden we nog geld over….

    01-01-2012 om 11:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!