Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
22-04-2024
Bram. de filosoof
Oom Bram is er niet meer. Ik moest gewoon weer even aan hem denken, zo’n unieke man. Hij was rustig ingeslapen te midden van veel dierbaren. Hij was er klaar voor.
Hij heeft niet alleen voor zijn eigen familie veel betekend maar ook voor die van Betty en voor de hele buurt waar hij toch al 30 jaar woonde nadat hij stopte met zijn Doe het zelf zaak in Amsterdam. In die tijd kwam hij regelmatig met zijn Pick up hout halen bij de zagerij in het Medler dat begin 40er jaren was opgericht door zijn broer en onze vader Hendrik Jan.
Na het motorongeluk en overlijden van Hendrik Jan hebben twee van zijn knechten het bedrijf overgenomen, Ribbers en ten Brinke. Bram kwam er graag. Tot 1990, zolang de zagerij bestond, heeft de zagerij de naam van zijn oprichter H. J. Eggink gedragen en heeft de foto van Hendrik Jan daar gehangen op de plek waar koffie werd gedronken. Toen de zagerij stopte gaf Albert Ribbers de foto aan zijn schoonzoon Johan Aartsen om hem aan een van de dochters van Hendrik Jan te geven. En zo is het gebeurd.
Bram zit hier op het zolder bij de vroege vogels in Lelystad waar vleugels werden gelijmd, en bij oude vliegtuigen hoorde een oud bord, en vroeger mocht je toch ook rooken...
Al woonden we wat afgezonderd aan het Schoolpad , er viel altijd wat te beleven met dieren om je heen. Onze haan, een prachtige donkere Barnevelder was een half jaar daarvoor gesneuveld, waarschijnlijk door een roofvogel of andere rover. Ik was in de veronderstelling dat er bij de laatste kuikens wel een paar haantjes zouden zijn, maar nee dus. Gerald heeft ze bekeken en kwam al snel tot de conclusie: allemaal hennetjes! Intussen hadden we tot mijn grote vreugde een haan gekregen van Rob. ‘Ik heb er ook nog wel een paar dezelfde hennetjes bij’, voegde hij er aan toe. En die bracht hij dus ook voor ons mee. Intussen was ons haantje al geacclimatiseerd en de enige bruine kip, naast de donkere Barnevelders, had hem al voor zichzelf
uitgekozen. Toen dus die beide nieuwelingen bij in de ren kwamen was het hek van de dam. Madam de Bruine vond het helemaal niks dat die witte er bij kwamen. De haan was namelijk nogal geïnteresseerd in de nieuwe twee want die kende hij nog. In de ren bleek de bruine een kwaaie, zo jaloers als het maar kan en joeg de nieuwelingen alle kanten op. Die middag ging de ren na een anderhalve dag gewenning weer open. Bruintje liep in het kielzog van de haan en zorgde dat de witte indringers op afstand bleven. Toch zag ik eventjes de haan bij de witte de baas spelen… je weet wel… Tja, het zou nog even duren voor hiërarchie hersteld was.
