Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    30-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie nog zin in een harinkje heeft...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Als we terug zijn wordt er nog nagepraat.. jazeker onder het genot van een hapje en een drankje en de bemanning vertelt verder over hun werk, over de reddingen maar ook over de keren dat het spannend werd en ze met overledenen te maken kregen. Zelfs deze morgen was de kleine reddingsboot nog uitgevaren om een vermiste solozeiler te zoeken, die al een paar dagen zoek is terwijl zijn zeilboot wel gevonden was. Iemand had wat zien drijven en daarom kregen ze het verzoek om te kijken, maar dit was loos alarm.
    Vol indrukken en respect voor deze mannen gaan we weer naar buiten en moeten gewoon naar dat visrestaurant vlakbij. Je proeft gewoon dat de vis niet verser kan. Heerlijk! We nemen ook een portie mee voor Rick èn een emmertje zoute haring.
    Dus wie nog zin in zo’n harinkje heeft moet niet te lang wachten.
    We moeten vanzelf Urk nog even verkennen. Door nauwe straatjes en langs heel veel kerken gaat het en we stoppen bij het monument van de Urker vrouw die uitkijkt over de zee en waar alle vissersmannen die in de loop der jaren niet teruggekomen zijn herdacht worden.






    De namen van de vissers die nooit terug kwamen met daar achter de leeftijd èn de boot waarop ze voeren zoals o.a. de UK 223, de UK 154 en de UK 204. Hierbij zijn meerdere namen vermeld zodat deze schepen waarschijnlijk gezonken zijn. Bij de UK 204 is het wel heel schrijnend. Hierop voeren Cornelis de Boer 48 jaar, Meindert de Boer 17 jaar en Jan Willem de Boer 15 jaar, vader en zonen uit één gezin, zoals de man vertelde die uitleg gaf.




    De vuurtoren van Urk


    En dan toch... bij de vuurtoren moet Wim nog even over het water kijken. Wat een andere wereld dan bij ons aan ons Schoolpad.




    Een straatje op Urk


    En nog een...

    30-11-2010 om 12:28 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    29-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het IJsselmeer op....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zo doe je een overlevingspak aan.

    De jongens komen allemaal in de benen, de pakken gaan aan, wij worden in een zwemvest gehesen en stuk voor stuk aan boord geholpen van de grootste reddingboot, die al klaar ligt in de haven. Dan gaan we het IJsselmeer op en de bemanning legt uit waar de apparatuur voor dient. Het is een geweldige gewaarwording. De kleine boot gaat ook mee en de mannen laten zien hoe snel die kan. Midden op het IJsselmeer wordt een van de jongens over boord gezet in het koude water, wel met overlevingspak aan natuurlijk en door de bemanning van de kleine boot weer opgevist en op onze boot afgezet. Wist je dat zo’n overlevingspak een kleine €1400 kost en ongeveer 5 jaar mee gaat? De KNRM krijgt geen subsidie, maar kan bestaan door giften en gaven van het bedrijfsleven en door de donateurs. Raar is het eigenlijk dat 9 van de 10 mensen met pleziervaartuigen nog geen donateur zijn. En juist die roepen vaak in paniek hun hulp in.




    De mevrouw uit Eibergen, ook 50 jaar lid, met zoon en kleinzoon


    Wim met zwemvest




    In de kleine reddingsboot moet je overlevingspakken aan. De mannen laten even zien wat dat ding kan. "Even een speelkwartiertje", mompelt een van de gasten.








    Man over boord.....


    Zo doe je dat!


    Weer van boord na een indrukwekkend tochtje.

    29-11-2010 om 09:32 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een bijzonder uitje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Uitzicht vanuit het restaurant op de haven van Urk.

    De wekker staat op 7 uur en voor die tijd ben ik al wakker. Wim en ik gaan uit. We zijn uitgenodigd om naar Urk te komen omdat Wim al 50 jaar de KNRM steunt, de Koninklijke Nederlandse Reddings Maatschappij. En… er is een verzoek om vooral sportieve kleding aan te doen. Dat is voor ons niet zo moeilijk.
    Het is spierwit buiten als we om kwart over 8 wegrijden, de mist is rijp geworden en het is koud. Op Urk is het misschien iets minder koud, maar in Restaurant Het Achterhuis aan de haven worden we warm onthaald. Er zijn behalve Wim nog een man en drie andere dames die al 50 jaar lid zijn. Zij zijn met zonen en dochter èn een kleinzoon naar Urk afgereisd. Wanneer ik de mevrouw uit Eibergen vraag hoe zij op het idee kwam om donateur van de KNRM te worden zonder water in de buurt, nou ja…. de Berkel, schiet ze in de lach. Ze vertelt hoe ze als teener Sil de Strandjutter las en zo geboeid raakte door wat die mannen riskeerden om anderen te redden dat ze besloot om 'redder aan de wal' te worden, zoals dat zo mooi heet. Niks geen zeevarende man. De mevrouw uit Enschede net zo:"Ja, mijn man had wel een bootje en is zelfs een keer gered, maar ik was zelf allang donateur van de KNRM." Wim vertelt over zijn diploma uitreiking, toen hij lid werd èn nu dus al 50 jaar is gebleven.
    Al gauw wordt de ruimte verder gevuld met een volledige bemanning van de kleine èn grote reddingboot van Urk en worden stuk voor stuk aan ons voorgesteld. Het zijn stoere jongens, bouwvakkers, een fietsenmaker en een paar met een visserij gerelateerde baan, maar allemaal vrijwilligers die een grondige opleiding kregen en iedere week bij elkaar komen om dingen door te spreken of te oefenen.




    Uitzicht op de haven van Urk vanuit het restaurent.


    En dan na de koffie met een speciaal KNRM gebakje krijgen we een speech van de oud-burgemeester van Urk, tevens de voorzitter hier. Hij vertelt over het werk van de KNRM. We zijn echt hun ere-gasten. De donateurs die hier geëerd worden krijgen een speldje en een brief met een bedankje en dan.... is het zover. ......




    Wim krijgt z'n speldje voor 50 jaar trouw


    De oudere dame aan de overkant is ook zo'n trouw lid en zit tussen de bemanning.

    29-11-2010 om 09:19 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    28-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Too old to die young...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Elke dag kijk ik wel even op de site van Wim Harwig, net zoals hij regelmatig even mijn site aanklikt. Hoewel ik zijn Quest en de stukjes over zijn fietsen ook waardeer, is er nog veel meer interessants te vinden.
    Hij heeft pas een oud boek uit de familie teruggevonden: Oogst der Tijden. Het bevat een keur uit de werken van schrijvers en dichters aller volken en eeuwen, samengesteld- let wel- onder redactie van Johan Winkler in 1940. Dit was de man van de redactie van het Deventer Dagblad die na opa Eggink’s overlijden in 1973 een stukje over hem in de krant schreef waaruit bleek dat ze penvrienden waren. Dit boek behoorde aan JF Harwig sr, ik denk dat dit de zogenoemde opa Baard was van de Harwigs.
    Natuurlijk volg ik neef Wims bezoekjes aan de Achterhoek. Hij was er met zijn Marjan, Mo en de hippe camper in de herfst op bezoek bij zus Hennie en heeft weer de prachtigste foto’s van Vorden in de herfst op Flickr gezet. Kun je ook gewoon aanklikken op zijn site: Too old to die young.
    Gisteren kwam ik er een speciaal lied voor de kersttijd tegen, dat hij op Youtube gevonden had, zo zuiver en mooi gezongen, beetje melancholiek eigenlijk. Luister maar eens. White wine in the sun klinkt wel niet echt nederlands, maar wie weet krijgen we nog snow in the sun.
    Bij Hennie lag blijkbaar ook een oude bijbel, nog een Statenvertaling met daarin wat krantenknipsels. Eén er van bevatte een kerstwens van drie jonge mariniers op het schip de Noordam in december 1945, waarschijnlijk op weg naar Indonesië. En één van die jongens was…. Wims oudste broer Henk Harwig. Ja …. Zoiets bewaar je wel als ouders. En ook nu wordt het als een kostbare herinnering bewaard.
    Tja… en hoe kom je op die site van neef Wim:  www.wimharwig.com

    28-11-2010 om 12:17 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Emmen, ons dorp met stadsallures...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onze vrijheid... of moet ik zeggen leefruimte, is ons zeer lief.

    Ik ben niet echt een fan van winkelen, maar als ik eenmaal in Emmen, ons dorp met stadsallures, loop, kan ik toch best een middag vol maken. Niet dat ik veel koop, maar lekker overal rondneuzen kan ik lang volhouden. En bij zulke gelegenheden moet ik Wim niet bij me hebben. Rondneuzen… daar houdt hij niet van, wel boodschappen doen met een doel. Elke week hebben we wel zo’n uitje. Wim wil overal mee naar binnen, behalve bij kledingzaken als ik gewoon even wil kijken…Miss Etam, Promiss, H en M…ja dat is rondneuzen. Dan staat hij lijdzaam- zo zie ik dat- te wachten tot ik klaar ben en dat ben ik dan al heel vlot. In het nieuwe stuk van de Weiert, dat helemaal overdekt is, is het wat aangenamer, voor ons allebei. Daar is nl een plek met bankjes. Daar zitten heel wat mannen te wachten tot hun vrouwen weer op komen dagen. Ook goed voor de sociale contacten. Wim ziet altijd bekenden. Dan vraag ik alleen maar:”Holvrieka, Shanty’s of Valerius?”
    We eindigen vaak ergens op een terrasje of in een restaurant. De Kamer is een goeie. Daar krijg je bij je cappuccino een chocoladekuipje met een dotje slagroom. De Goede Luim is ook een prettige, want de entourage doet ook wat net als bij De Heren de Wit, maar verder is onze vaste plek bij Mickey. Daar kwam ik al toen ik in 1983 op huizenjacht was toen Wim bij Holvrieka Ido ging werken. Ik viel op dat moment in op een basisschool in Hengelo en had één vrije dag. De fiets ging mee en vanaf Holvrieka ging ik op pad. Eerst haalde ik een krant bij de, toen nog, Emmer Courant voor de advertenties, ploos die uit bij een kopje koffie en ging daarna bij makelaar Span verder kijken.
    Toen Wim een tijdje terug in de lappenmand zat en begonnen wij ernstig te denken aan een andere woonplek, maar ja..waar….? We zijn heel Emmen toen rondgefietst, maar nergens zagen we ons wonen. Toen kwam Mark met de volgende tip. “Waarom gaan jullie niet iets totaal anders zoeken dan je nu hebt.. Zoek een leuk appartementje in het centrum. Kun je elke middag een terrasje pakken.”
    Dat was even schrikken en leek ons toch te veel van het goeie. Wim is bovendien weer helemaal het heertje en voorlopig is onze vrijheid hier ons zeer lief!

    26-11-2010 om 23:04 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    25-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ja, straks gaan we echt naar huis...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wat kan een mens druk zijn als je in 3 weken al je sociale contacten in Nederland bij wilt houden. Vandaag zijn wij aan de beurt. Henry en Tonny zijn al op de helft van die tijd. Hun huis aan de Zuidwal is nu helemaal klaar voor de verkoop of eventueel opnieuw voor de verhuur. Bij de koffie vanmorgen horen we alles over de zeer internationale trouwpartij op het Amsterdamse stadhuis. Arend en Amakka zijn nu wel officieel getrouwd, maar volgend jaar mei doen we het samen met hen over in de kerk. Nu waren er alleen vrienden bij en Henry en Tonny vanzelf. Een gezellig etentje na maakte hun dag compleet.
    Inderdaad het wordt vandaag een echte familie reünie. Ben en Niesje zijn er al bijtijds bij ons en even later Henry en Tonny. Wim moet nog even oefenen in Zwartemeer voor hun optreden a.s zondag in een kerk in Twist, net over de Duitse grens. Ik ben benieuwd hoe het klinkt want dit kleine koortje van een man/vrouw of acht heb ik nog niet eerder gehoord.
    De mosterdsoep die Wim vanmorgen om 8 uur al stond te maken, nu met gebakken spekjes en bieslook er op doet het goed. Al met al wordt het een hele gezellige dag. De broers laten regelmatig hun zangstemmen horen, Henry kan het hoogst,de tenor, Ben is een echte bas en Wim de bariton.
    December wordt een drukke maand want er zijn met het mannenkoor Valerius ook een aantal optredens met het jongenskoor van Poznan. Op 18 december is zo’n kerstconcert in de Grote kerk in Emmen. Ben en Niesje zullen er ook bij zijn.
    “Heb je het gevoel dat je echt naar huis gaat als je straks weer op het vliegtuig stapt naar Canada”, vraag ik Tonny. “Ja, we gaan echt naar huis!” Ach ja … Fred en Gera zijn er en hun gezin en wat te denken van retriever Tonca.

    25-11-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stoere mannen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De stoere mannen zijn weer weg, stratenmakers Erik en Johan. De verhalen bij de koffie ook. Dat varieerde van de ondeugden van Duitse herderspup Kyra tot en met de verhalen over de kinderen en recepten van mierikswortel. Daar wist de vriendin van Erik, afkomstig uit Polen, alles van. We hadden er nog eentje liggen en die nam hij dankbaar in ontvangst.
    Het terras is klaar, helemaal opnieuw gelegd. Onvoorstelbaar snel hebben ze de laatste rondingen gelegd. Nu kan Wim straks weer sneeuw ruimen zonder telkens op een zijkant van een tegel te stoten.
    Maar verder is het ene zandbende. Dat nieuw gelegde terras is namelijk helemaal bestrooid met geel zand. Dat moet, dat zand moet in de gleufjes tussen de tegels terecht komen. Dat wordt vegen en nog eens vegen. Verder loopt het verschrikkelijk in, ondanks rooster en schrobmat. Niet alleen door ons maar ook door de honden die soms voorbij stuiven naar het voorraam, tja… het blijft levendig soort, maar zo lief... Ach.... zandhazen zullen we nog wel een weekje blijven.
    Straks is het familiereünie hier. Ben en Niesje, maar ook Henry en Tonny komen naar Emmen. Dan zullen er wel weer herinneringen opgehaald worden aan onze vakantie in Canada. Het lijkt wel lang geleden, maar zo'n twee maanden terug waren we net terug van onze camperreis en zaten we nog bij een ijshockeywedstrijd van Suze en Tom.
    Arend en Amakka zijn intussen voor de wet getrouwd. Dat hebben Henry en Tonny in elk geval in Nederland al mee kunnen maken. Tegen koffietijd horen we meer.


    24-11-2010 om 20:28 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natuurlijk mien jonge....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    2006--Het eerste nest van Tessa en Scott

    Ik beschouw het als pure luxe dat we in onze tegenwoordige levensfase niet echt voor geld meer hoeven te werken. Het eerste jaar was het even wennen. Ik had het gevoel dat ik me naar mezelf toe moest verantwoorden. Je moet vooral je tijd goed gebruiken. Ik breide er wat af, vooral sokken, zelfs voor de tv en al keuvelend met de binnenkomende vrienden en bekenden.
    Natuurlijk vond ik ook wel dat we het verdienden. Jarenlang heb je immers meebetaald aan de AOW en pensioenen van anderen, maar toch…
    Maar na zo’n 1,5 jaar kwam er rust in de tent, nou ja… rust? De schapen die we verkocht hadden maakten plaats voor fleslammeren. Die haalde ik op bij mensen die geen tijd of zin hadden om een lam aan de fles te hebben. Ik had Wim beloofd dat die dan in de herfst weer weg gingen. Daarom had hij het liefst rammen. Dan wist hij zeker dat ik daar afstand van zou kunnen doen. Maar beloofd is beloofd. Met pijn in het hart deed ik afstand aan het begin van de herfst. Tja en toen kwamen de pups, de pups van Tessa en Scott. Wim zag opnieuw leeuwen en beren. “Hoe rake wie-j ze weer kwiet?” Jullie weten intussen al dat dàt geen enkel probleem geweest is. Toen ze 4 weken waren gingen ze op Marktplaats met wat schattige fotootjes erbij en binnen een week waren ze alle 5 of het bij 2e nest alle 7 verzegd. Bijzonder vind ik dat iedere pup bij een nieuw gezin terecht kwam dat bij hen paste. De pittige bij een levendig gezin, de wat rustiger type bij de rustiger kinderen. De stoere pup bij mensen die al net zo’n bordercollie hadden. Je was er vooral de tweede 4 weken aardig druk mee, maar Wim timmerde nest en buitenren met liefde. Wie nog eens even na wil lezen hoe dat er aan toe ging scrollt even terug naar juni 2007 van weblog 1- even rechts op de rechthoek klikken-, aan het begin van mijn hettysite avontuur. Dat blijkt ook iets te zijn waar ik nog steeds veel plezier aan beleef. Wordt ook erg gestimuleerd door Wim. Hoe drukker ik me maak met schrijven óver, hoe minder ik het heb over schapen, fleslammeren of puppies willen hèbben.
    Nu heeft Eva een plan. Wanneer Queeny weer loops wordt wil ze heel graag pups. Mark en Jennifer zien dat niet zitten vanwege hun drukke werkzaamheden.
    Ooit trok Mark zijn vader over de streep door oma op de Boomgaard te bellen met de vraag of ze wel op ons hondje zouden willen passen in onze vakanties, want dàn mocht hij een hond. Ach… mama antwoordde ogenblikkelijk:”Natuurlijk mien jonge, dat hundjen kan d’r hier nog wel bie-j.” En kleine Laska kwam, een pup van de hond van nicht Gerrie uit Doornspijk.
    Nu belde Eva afgelopen zomer heel slim:”Oma…. Als Queeny puppies zou krijgen, wil jij er dan wel voor zorgen?”
    Tot schrik van Mark, Jennifer èn Wim zei ik:”Natuurlijk Eva, maar.... heb je eigenlijk al een mooie reu gezien?” Daar had ze nog niet aan gedacht.
    De vorige loopsheid ging gewoon over, want we zouden in september in Canada zijn, maar een volgende keer…….??! Eva heeft al een leuke bordercollie reu op het oog!

    24-11-2010 om 08:19 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    23-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.My house has many rooms
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zondagavond--Sinds Agnes iedere maand een weekend bij ons logeert krijgen wij geheel automatisch onderricht in de verschillende jeugdzenders op de tv. TMF en Ked Ned, Spangas en Sponge Bob… het zijn allemaal kreten die voorbijkomen. Gisteravond was het natuurlijk helemaal feest, want het Junior Songfestival was er, vanuit Minsk. Daar moesten wij ook aan geloven. En op de nieuwe grote beeldbuis kwam alles hééél dichtbij. Wim zorgde er voor dat hij net na 8 uur  zoals elke zaterdag, in de sauna ging, maar ik heb samen met Agnes het hele festijn van begin tot eind gezien. Natuurlijk met drinken en een chipje erbij. België was ook een favoriet van haar, maar toen dat knulletje van Armenië won met zijn Mama was ze ook tevreden. Ze sliep daardoor lekker uit vanmorgen en pas toen Tessa even blafte om kwart over 9 werd ze wakker. Net op tijd om mee te gaan naar de kerk. Onze liturgische schikking was mooi blijven staan en vormde een mooi geheel met de herdenkingskaarsen voor de 21 overleden gemeenteleden en alle waxinelichtjes en steentjes die door de mensen waren neergezet om hun geliefde gestorven familie te gedenken. Het was een indrukwekkende dienst, met zorg voorbereid en uitgevoerd, waarbij vanzelf onze beide predikanten Jan de Korte en Janneke de Valk een hoofdrol vervulden. Gek is dat … mij blijven altijd bepaalde uitdrukkingen bij. Jan vertelde dat wanneer zij vroeger wat klaagden over hun wat krappe behuizing met 11 mensen, - opa was de enige met een eigen kamer-, zijn moeder vaak zei, en dan op z’n Nederlands uitgesproken: My house has many rooms, het enige engels wat ze kende net als zoveel moeders in die tijd. Het sloeg op de bijbeltekst waarin staat: In het huis van mijn Vader zijn vele woningen. Daar konden de kinderen de Korte het mee doen.
    Verder was het vanmiddag mandala’s inkleuren en Agnes maakte er een mooi geheel van op een roze hart. Heel tevreden ging ze om half 5 naar huis en hadden we huis, hond en katten weer voor onszelf.





    23-11-2010 om 12:27 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    22-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mag ik bij jullie komen...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De drie Timmertjes, Frank, Daan en Tim.

    20-11  “Mag ik zo even bij jullie komen?” Frank, één van onze buurjongetjes belt. Hij heeft afgelopen donderdag zijn eerste diploma gehaald: zijn zwemdiploma A. Wij waren er een paar dagen niet, maar via sms kregen we wel alles mee. Even later komt Frank met z’n rugzakje met het kostbare diploma. Het is niet te geloven wat een kind tegenwoordig al voor z’n A moet doen, duiken, onder water zwemmen, met kleren aan. Nee die verdrinkt niet meer.
    Frank zit nu al in groep 4 en laat me horen dat hij al goed kan lezen. Hij leest me een stuk uit ‘Ik ben Moniek’ voor. Als ik vertel hoe ik de illustraties maak wil hij dat wel eens zien en even later zitten we allebei te scheuren en te plakken, een vis met kwal en waterplanten. Gewoon uit reclameblaadjes gescheurd. Nu weet ik dan niet wat Karwei in de aanbieding heeft, maar dat maakt niets uit. Rick z’n badkamer is toch al klaar en klussen doen we gewoon deze week niet.
    Dan gaat Agnes, het is weer logeerweekend, mee naar de Voorhof om mee te helpen met de schikking voor de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Twintig mensen zijn er in onze gemeente overleden het afgelopen jaar. Morgen worden de 20 kaarsen aangestoken en wij hebben met een groepje de schikking voorbereid. Vanuit het jute, verbrand hout, spaanders wordt de schikking omgeven door rododendronknoppen, magnoliaknoppen er bovenuit als een belofte. Het is nog een hele toer om de tafels stabiel te krijgen, maar met een extra steun er onder lukt het.
    “Zo…. weer op tijd terug uit Duitsland”, vraagt Jan de Korte, die ook even komt kijken. Ik denk even na. Hoe kan hij dat nou weten? Tja… hij leest de website.
    Wim is aan de beurt om zaterdagkoster te zijn, klok luiden en andere voorbereidingen, en zou tussendoor even een foto van de schikking maken, dat was ik vergeten. Maar ja hij ook….

    22-11-2010 om 13:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proost...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het begon vanmorgen zo te miezeren dat onze stratenmaker Erik het maar een uurtje volhield, toen stroomde het water van de regenpijp hem zo in de nek in plaats van in de regenton die we hadden weggehaald. Maandag wordt het terras afgemaakt. Het is wel een vak apart. Johan heeft voor z’n nieuwe behuizing ook een prachtig terras gelegd, maar ik hoorde al dat hij er een tennisarm aan over heeft gehouden. Toen Wim met z’n broer Ben bij moeder een mooi terrasje aanlegden in haar tuin, een pronkstuk mag ik wel zeggen, heeft hij ook een jaar last gehad van een overbelaste elleboog.
    Nauwelijks was Erik weg of het weer knapte op en nu schijnt de zon zelfs.
    Net voor we uit gingen vorige week stuurde Joop een foto uit de beroemde doos met negatieven met de opmerking: Komt je deze bekend voor? En daarna: Proost!
    Ik moest wel heel erg denken. Hoe zou ik dat kunnen zijn? Daar bij de Kapel in de Wildenborch? Zo vaak kwam ik daar niet. Meestal voor een kerkdienst, maar ja… daar lijkt het hier niet op…. toch? En bier lust ik niet eens. Maar ik had wel zo'n rok. Wim wierp er één blik op en zei:”Natuurlijk ben jij dat”.
    Als ik goed mijn herinneringen ophaal denk ik aan het Wildenborchse feest waar ik eens met nichtje Gerrie Bijenhof naar toe ben geweest. Het eerste gedeelte speelde zich af bij kasteel de Wildenborch met allerlei oud-Hollandse spelen waaronder ringsteken vanaf een glijbaan. Als je de ring miste kreeg je een bak water over je heen. En daarna, denk ik, ging het richting Kapel dat ook als een soort buurthuis fungeerde. Een beetje donderjagen natuurlijk met de andere jongelui. Wel heel lang geleden…..

    22-11-2010 om 09:07 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over inpakken, een orgel en een Achterhoeker...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het heel oude scheerdoosje van opa Bijenhof. Er staat J.W. Bijenhof in, terwijl opa voluit Johan Berend Willem heette. Toch is het handschrift duidelijk wèl van opa.

    Eigenlijk is zo’n korte vakantie van 3 nachten ergens net ideaal. Je hebt twee volle dagen om rond te kijken en op de heenreis kun je ook van alles ondernemen.
    De terugreis is andere koek. Gek is dat. Om half 9 bij het ontbijt hebben we alle vier ons kleine koffertje al gepakt. We eten nog wel op ons gemakje, maar dan moet het er van komen. We zijn best snel weer terug in Nederland, nog even een kopje koffie bij Ben en Diny en dan op naar de Boomgaard, want het orgel van vader Hendrik Jan krijgt een nieuwe bestemming.
    Bij Johan en Joke wordt die voorzichtig op de aanhanger vastgezet en ook hier nog even een kop koffie in de nieuwe keuken. Boris is erg tevreden. In de keuken zijn twee ramen tot op de vloer, in de vorm van een deur. Zo kan hij ze altijd binnen zien zitten. En dan gaan we op weg, behalve met orgel nu ook met de lampetkan en zeepbakjes van opoe Bijenhof en het wel heel oude scheerdoosje van opa Bijenhof.
    Dan gaat het naar Dennis en Joke in Valthe. De weg wordt ons precies uitgelegd en even na vier uur krijgt het orgel zijn nieuwe plek. Ze zijn er blij mee en wij vinden het fijn dat het orgel een gewaardeerde plek krijgt. We zijn welkom als het straks z’n definitieve plaats krijgt bij de andere muziekinstrumenten. Dennis blijkt ook een Achterhoeker te zijn, afkomstig uit Wehl. “Normaal kump al gauw naor de Muzeval. Gao-j d’r ok nog hen?”, vraagt hij. “Nee ik heb gien zin in um bier in de nekke te kriegen” , meld ik. Dennis stelt dat de liedjes tegenwoordig een rustig karakter hebben. Toch ga ik liever naar Boh Foi Toch…, een geweldige Achterhoekse groep met luisterliedjes. Vooral Hans Keuper, de leadzanger brengt het leuk.
    Thuis is het koud, heel koud. Er is iets met de thermostaat. Maar nu brandt de verwarming weerr, de katten zijn weer binnen en Tessa krummelt om ons heen en met het houtkacheltje erbij is het hier weer aangenaam toeven.

    20-11-2010 om 14:29 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Keulen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Heel hoog is-t-ie.

    De Dom van Keulen… die moet je toch gezien hebben. Ooit ben ik er geweest in de eerste klas van het Baudartius , maar dat is wel 54 jaar geleden. Vandaag ging het weer gebeuren. Bovendien had Ben de wens om de toren te gaan beklimmen. Ben zoekt uit hoever we met de auto kunnen. Wim brengt ons er veilig heen en verder gaan we vanaf station Kletterberg met de Strassenbahn, een soort tram/ metro. Gaat prima en we komen precies bij de Dom uit.
    We beginnen eerst maar eens met een rondgang in die enorme kerk. Wat een heiligen overal. Het doet me minder dan ik dacht. De NH Kerk in Vorden doet me meer. En zeker de kathedraal van Autun die we een paar jaar geleden bezochten op weg naar Piet en Marry in de Morvan. Wel bewonderen we de prachtige mozaïeken op de vloer. Wim vraagt zich af hoe het zou klinken als ze er met Valerius een concert zouden geven.
    We zijn even later bij de Information aangeland. Ik krijg meteen de lucht in de neus van de witte zakdoek van opoe Bijenhof met een scheutje Boldoot eau de cologne. “Wie-j neumen dat altied: de bolle is dood", merkt Ben op. We proberen het testflesje uit en Diny en ik moeten gewoon zo’n klein flesje kopen. Ach… opoe.
    Dan gaan we op weg naar het Walraf Museum. Ook hier op de eerste verdieping enorm veel afbeeldingen van bijbelse verhalen, maar ook van veel martelaren. Vooral de H Ursula speelt in Keulen een belangrijke rol, moet ik toch eens nalezen, liep slecht af met haar.
    De verdieping met de impressionisten was voor mij het mooiste. Van Gogh, Renoir, Monet, Degas, Gaugin en nog veel meer zijn hier vertegenwoordigd. Er hangt wat verder zelfs een Rembrand, een nieuwsgierig kijkende Rembrand himself. En wanneer je een mooie wolkenlucht ziet, is het gegarandeerd een Nederlandse schilder.
    We zijn hier een paar uur mee onder de pannen. Echt de moeite waard. Dan is het tijd voor een broodje in de Subway met iets lekkers na.
    De kans om de toren van de Dom te beklimmen is er nu voor Ben terwijl wij met z’n drieen wat winkels in en uit gaan. Wim kiest voor de Mediamarkt en is nieuwsgierig naar de prijzen, maar vindt ze aan de hoge kant. We dachten steeds dat apparatuur in Duitsland goedkoper zou zijn. Nou in Keulen in elk geval niet. Terug op het Domplein belt Diny na 10 minuten toch maar eens met Ben, want 4 uur is 4 uur. Zit hij toch iets verderop op een bankje op ons te wachten….
    De Strassenbahn en Wim brengen ons aan het eind van de middag weer veilig thuis in het Regina Hotel hier in Sankt Augustin. Wat gaan we straks eten? Weer een buffetje of worden we bediend? Jullie zien het… we zijn echt uit!




    Wel heel hoog....


    Het voorplein van de Dom in Keulen


    Eén van de prachtige mozaieken achter in de Dom



    De heel oude schilderingen hebben niet zozeer een artistieke functie, maar een vertellende, soms zelfs in de vorm van een stripverhaal.


    Er hangt hier voor miljoenen in het Walraf Museum. Geen wonder dat er zoveel suppoosten staan.
    Iedereen wordt goed in de gaten gehouden. Ik durf hier geen appeltje te eten. Jaren terug moest ik die in het Rijksmuseum in Amsterdam ook weggooien. Nee... appeltjes eten mag niet in een museum.


    Hier moeten we toch even aan neef Wim denken. Die heeft ook zo'n speciale Quest en legt alle woon/werkverkeer er mee af. Zie: www.wimharwig.com

    19-11-2010 om 10:07 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    18-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Linz, de Petersberg en Siegburg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zoveel te zien en te beleven hier. Vandaag gaan we opnieuw op pad. Linz moet zeer de moeite waard zijn. En dat is het. Wat een echt Duits stadje oude stijl. We rapen nog een dakloze van de straat op. Terwijl hij langzaam in de benen geholpen wordt valt er wel een modern mobieltje uit zijn zak. Hij zoekt eigenlijk het politiebureau, zegt hij.
    Dan krummelt hij verder.
    We bekijken het stadje van Kirche tot Laden. In deze laatste winkel vinden Diny en ik nog iets leuks om aan te trekken. Dan zijn we wel aan koffie toe en dat hebben ze hier. De mensen zijn bijzonder vriendelijk in deze streek.
    Dan wordt het Konigswinter en de Drachenfels. We komen echter op de Petersberg uit, ook een prachtig uitzichtspunt. De zon schijnt. maar toch is het heiig wat een prachtige sfeer te voorschijn tovert. De Rijn ligt hier beneden ons en glinstert in de zon. Zo mooi!
    Tot slot is Siegburg aan de beurt, ook mooi maar wat bouwstijl aangaat haalt het niet bij Linz. Ze hebben wel een Subway waar je goed terecht kunt voor een cappuccino en een lekker broodje. Wij hebben dat in de Mall in Edmonton al ontdekt net als Ben en Diny in de USA. Lekker makkelijk en betaalbaar.
    We gaan ons even splitsen. Terwijl Ben en Wim de trappen gaan beklimmen van een Kloosterkerk gaan wij het hele plein rond en duiken overal maar een winkeltje in. Gewoon lekker rondneuzen. Alles wordt al in kerstsfeer gebracht. Op alle pleinen worden stalletjes ingericht voor de komende kerstmarkten.
    En nu even bijkomen van de dag. Wim valt al snel in slaap bij de voetbal op de tv. Ik breng jullie even op de hoogte en straks… gaan Diny en ik onze nieuwe outfit inwijden aan het diner. Dag dag…





    Prachtig stadje , dat Linz


    Ben en Diny met de Drachenfels op de achtergrond


    En wij tweeen.


    Het terras op de Petersberg


    Overal zijn de voorbereidingen voor de Kerstmarkten in volle gang. Dit is nog Linz.

    18-11-2010 om 20:12 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    16-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cassandra
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De nieuwe aanwinst van Ben en Wouter: Cassandra.

    Vanmorgen nam Ben uitgebreid de tijd om een uur met Josca en Jippe te wandelen. Jippe was er aanzienlijk eerder weer, die nam het kleine rondje. Ja... en dan moet eerst Cassandra gelongeerd worden. Het ging niet gek voor zo'n eerste keer.
    Maar dan is het zover en gaan we op pad. Ben pakte gehaast z'n spullen en moet het nu zonder pyjama stellen, maar daar zit hij niet mee. Denk niet dat je met Ben in een keer doorrijdt naar de bestemming. "Hoezo spitsuur... ie-j wilt toch ok wat zien." Het Neandertheler Museum ... wie-j komt d'r zowat langs... moest bezocht. Jammer, op Montag geschlossen. Dan het Schloss Burg, een prachtige plek, maar ook... inderdaad... alles op Montag geschlossen. Maakte niet uit, ze hadden wel lekkere cappuccino met een Bergische Waffel. Die prachtige Dom in Altenberg moeten we toch ook gezien hebben, De Dom van Keulen is t'r niks bie-j. Het was ook echt de moeite waard.Onze reisleider had goed z'n voorwerk gedaan en onze chauffeur deed de rest. Diny en ik deden het goed als backseatdrivers
    .





    16-11-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    15-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op de valreep...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zo nieuwsgierig hè, die koeien op de Boomgaard.

    Even op de valreep...
    Soms zie je een paar weken niemand van de familie en soms een heleboel op één dag.
    Nadat we Tessa gistermorgen hadden afgeleverd bij Mark en Jennifer ging het eerst naar Apeldoorn, naar Dick en Anda. "Hebben jullie zondag wat?", vroeg Anda van de week al. "jawel... Johan en Joke... kar brengen, huis kijken, Ben en Diny... slapen en dan maandag morgen richting Duitsland". Alweer...., zou Rick zeggen. Ja alweer, dat heb je met die Vutters, nou je pensionado's. Die doen maar.
    "Maar we kunnen wel even koffie komen drinken!".
    En zo gebeurde dat. Erg gezellig natuurlijk en bij Johan en Joke net zo.Joanne was net het sinterklaaspakketje aan het verzorgen voor haar Bram in Afganistan. Een eigenhandig gemaakte schort met het opschrift Chef kok Bram. En verder natuurlijk het gewone assortiment sinterklaas spulletjes. Ik moet zeggen... we voelden ons op Lieferinkweg 4a helemaal thuis, vooral nadat we de bouwput aan de andere kant gezien hadden. We kregen nog spulletjes van opoe en opa Bijenhof mee, want dat kon in hun nieuwe huis er echt niet meer bij in. Johan dook voor mij nog even onderin een container om een oud scheerdoosje met J W Bijenhof er in, op te duiken. het was een armoedig ding met 3 verroeste scheermesjes er in, maar ja wel van opa Bijenhof.
    Uiteindelijk komen we bij Ben en Diny aan en niet te vergeten Wouter. die staan met z'n drieen te glimmen bij hun nieuwe paard Cassandra. Een prachtige merrie, 3 jaar oud, die nog alles moet leren. het kostte ze meteen al een wasmachine vol vuile kleren want Wouter dook de eerste de beste keer al in de modder toen onze Cassandra overeind kwam. Maakte niks....zon lief peerd.
    En nu zit ik achter de cappuccino jullie allemaal goeiendag te zeggen en reken op een wifi aansluiting in ons hotel in St Augustin in de buurt van Bonn. Het ga jullie allemaal goed
    ...

    15-11-2010 om 23:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op de valreep...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zo nieuwsgierig hè, die koeien op de Boomgaard.

    Even op de valreep...
    Soms zie je een paar weken niemand van de familie en soms een heleboel op één dag.
    Nadat we Tessa gistermorgen hadden afgeleverd bij Mark en Jennifer ging het eerst naar Apeldoorn, naar Dick en Anda. "Hebben jullie zondag wat?", vroeg Anda van de week al. "jawel... Johan en Joke... kar brengen, huis kijken, Ben en Diny... slapen en dan maandag morgen richting Duitsland". Alweer...., zou Rick zeggen. Ja alweer, dat heb je met die Vutters, nou je pensionado's. Die doen maar.
    "Maar we kunnen wel even koffie komen drinken!".
    En zo gebeurde dat. Erg gezellig natuurlijk en bij Johan en Joke net zo.Joanne was net het sinterklaaspakketje aan het verzorgen voor haar Bram in Afganistan. Een eigenhandig gemaakte schort met het opschrift Chef kok Bram. En verder natuurlijk het gewone assortiment sinterklaas spulletjes. Ik moet zeggen... we voelden ons op Lieferinkweg 4a helemaal thuis, vooral nadat we de bouwput aan de andere kant gezien hadden. We kregen nog spulletjes van opoe en opa Bijenhof mee, want dat kon in hun nieuwe huis er echt niet meer bij in. Johan dook voor mij nog even onderin een container om een oud scheerdoosje met J W Bijenhof er in, op te duiken. het was een armoedig ding met 3 verroeste scheermesjes er in, maar ja wel van opa Bijenhof.
    Uiteindelijk komen we bij Ben en Diny aan en niet te vergeten Wouter. die staan met z'n drieen te glimmen bij hun nieuwe paard Cassandra. Een prachtige merrie, 3 jaar oud, die nog alles moet leren. het kostte ze meteen al een wasmachine vol vuile kleren want Wouter dook de eerste de beste keer al in de modder toen onze Cassandra overeind kwam. Maakte niks....zon lief peerd.
    En nu zit ik achter de cappuccino jullie allemaal goeiendag te zeggen en reken op een wifi aansluiting in ons hotel in St Augustin in de buurt van Bonn. Het ga jullie allemaal goed
    ...




    Een van het Beierse Fleckvieh, een paar dagen oud.






    Ben met Cassandra

    15-11-2010 om 23:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hijs de zeilen gezwind...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wim en Leen bij een optreden in het Veenpark.

    Het is de avond van de Eemslander Shanty's. Een maal per jaar is er een uitvoering voor eigen publiek en dat wordt een soort feestje. Natuurlijk is het propjevol bij zo'n gelegenheid. Eigenlijk heb ik het niet zo op zulke bijeenkomsten, maar ja... als het maar niet van dat heen en weer ingehaakt vrolijk zitten wezen is. Johanna zou een plekje voor me vrijhouden. Dat is mijn vaste maatje voor de optredens van de Shanty's. Ik ken er verder niet veel, want er zit telkens zoveel tijd tussen dat ik de gezichten nog wel ken maar de namen weer vergeten ben.
    Na het eigen Eemslander Shantylied waarmee altijd geopend wordt kwam een mij totaal onbekend lied Zeemansklacht. Het begon al goed met:
    Hijs de zeilen gezwind
    Want mijn vrouw wil een kind...
    Ik kan je vertellen dat deze mannen, de meeste op gevorderde leeftijd, dit vol enthousiasme er uit gooiden. Ze hadden schik. Wij kwamen niet meer bij....
    Een intermezzo van een jongere uitvoering van Jan en Zwaan was geen succes. Ze speelden en zongen wel aardig, maar iedereen wilde gewoon even wat kunnen praten.
    En dan volgt de verloting. Je snapt niet dat ze zoveel bij elkaar hebben kunnen krijgen bij de middenstand van Zwartemeer en Klazienaveen. Nee, dit keer hadden we niets, maar ik fiets nog steeds met die knalgele fietstassen die Wim vorig jaar geloot had.
    Dan komen de Shanty's opnieuw aan de beurt. ook nu wat mooie melodieuze nieuwe liederen, geen echte shanty's. Wim zong la Belle Lola met Leen samen en later ook de solo in South Australia. Hij deed het zo geweldig, dat de spreekstalmeester opmerkte: "Dat wordt handtekeningen uitdelen straks!"
    Maar ook de solo van Bart in de Zwölf Räuber was prachtig met die diepe basstem. Roelof deed de solopartij bij Molly Mallone, ook mooi. Jan uut Zwartemeer had de solo bij Deze zee, die ook door Rob de Nijs gezongen wordt, een gevoelig lied, dat niet echt uit de verf kwam maar het zeker gaat worden, want deze Jan heeft een prachtige stem.
    De laatste toegift was Bloody Mary en ik kan het er haast niet uitkrijgen.... , onze rij zwierde het hardst heen en weer... jawel... ook nog ingehaakt.
    We zitten nu nog even voor de vaste zaterdagavond/nacht detective Dalziel..... en dan gaan we pakken... hoewel ik denk ... doen we toch morgenvroeg maar, want wij gaan alweer stappen, nu met Ben en Diny.

    14-11-2010 om 09:02 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    13-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mierikswortel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is al 17 jaar geleden dat we ontdekten dat dit huis aan het Schoolpad te koop stond. Binnen 4 maanden woonden we er al. Er is intussen al heel wat veranderd. De tuin uitgebreid, vijver laten graven, badkamer verbouwd, Fins Kota geplaatst, schapen gekocht, keetje opgescharreld en als schildershok ingericht, stuk van het rieten dak vernieuwd, hulst bij de ingang, tuin weer vereenvoudigd, schapen verkocht, enz..
    Maar buiten tegen de wal had ik het eerste jaar al een mierikswortel ontdekt. Ik herkende hem aan de hoge bladeren, maar ja… mierikswortel …wat moet je er mee. Hoe die daar kwam? Geen idee. De laatste jaren begint hij zich uit te breiden. Ik heb wel eens gelezen wanneer je die eenmaal in de tuin hebt, raak je hem nooit meer kwijt. Is hij er dus wel laat mee. Vriendin Susan zit op een cursus om heilzame groenten en kruiden uit de natuur te leren gebruiken. Toen Wim z’n jicht zich aankondigde en wij samen langs de wal liepen, wees ik de mierikswortel aan die zo z’n best doet de laatste jaren. “Weet je wel dat dit een geneesmiddel tegen jicht is”, zei ze.
    Vanmiddag hebben we wat wortels opgegraven. Susan gaat ze met azijn , suiker en een beetje zout in potjes doen en dan in de koelkast bewaren. Wim wilde er ook al wat mee doen en terwijl hij de azijn ging halen, die was natuurlijk net op, ging ik schoonmaken, schillen en raspen. Het sloeg me flink op de ogen, maar toen Wim terug kwam was ik net klaar. Hij heeft het ook nog met crème fraiche klaar gemaakt en een beetje door de sla geprobeerd, want zo eten is vreselijk scherp.
    En…. de sla smaakte goed.

    13-11-2010 om 09:41 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over de E-Factor en voetbal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eva, vorig jaar, met de pony's.

    “Oma, ik moet je iets vertellen… Iets leuks!” Welke oma is dan niet vertedert en wacht af wat er komt.”Ik deed toch mee met de E – Factor?..... Nou… ik ben door!!! Ik zit in de finale.”Eva’s stem verraad haar enthousiasme.
    Eva zit dit jaar voor het eerst op het Esdal College, Brugklas Havo- Athaneum. Ze heeft bewust voor het Esdal gekozen omdat er daar veel verteld werd over Kunst en Cultuur. Ze heeft het nu al als keuzevak. Musical en zingen was het eerste onderdeel en ook daar heeft ze al een hoofdrol gehad net als deze zomer op de Vlonder, haar basisschool. Het tweede onderdeel wordt straks Fotografie en straks volgt er ook nog Tekenen en Schilderen. Op een Open Dag had ze ook al kennis gemaakt met debatteren. En dat lijkt haar ook erg leuk.
    Er zijn 12 finalisten bij de E-Factor, van alle afdelingen van het Esdal samen. Dat gaat nog spannend worden, och… lef heeft ze wel.
    Vanavond gaat ze met Queeny naar Behendigheid en dat doen die twee ook erg leuk. Binnenkort is er een wedstrijd waaraan ze waarschijnlijk met Queeny mee mag doen.
    Robin houdt het bij voetbal. Tja.. 2x in de week trainen en ’s zaterdags een wedstrijd. Daar kun je niet veel meer bij doen. Alleen de pianoles gaat nog steeds door en warempel … hij kan al een aardig stukje spelen.
    “Heb jij ook een keuzevak op het Hondsrug College”, vroeg ik hem pas. “Jawel, maar dat is nog niet begonnen, wij zijn nog niet aan de beurt.” Het speerpunt van het Hondsrug is de Techniek. Robin hoopt straks het zgn Technasium te kunnen volgen binnen deze school.
    Ze zijn er allebei wel achter dat er gewerkt moet worden op deze scholen. Het echte leven is begonnen.
    Ik hoop wel dat Robin ons nog even komt helpen met het opruimen van het blad. Met de grasmaaier kun je al veel opzuigen en is leuker dan alleen blad harken. Ja toch?




    Eva, vorig jaar nog met de pony's


    Dit is al weer lang geleden toen de kleinkinderen woensdagsmiddags steeds bij ons waren

    12-11-2010 om 09:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    11-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soms moet je capituleren...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vanmorgen om kwart over 8.Terwijl de tv wordt geinstalleerd zit Wim er op de poef bij om vooral niets te missen.

    Vandaag is de grote dag… voor Wim dan. Al een paar jaar moet ik aanhoren dat die platte tv’s zo mooi, zo handig, niks geen sta in de weg, zulke mooie kleuren, en wat een geluidje hè, zijn. Waar je ook kijkt overal zie je die dingen. Wij hebben nog zo’n stevige, met beide benen op de grond breedbeeld tv met zo’n flinke toeter aan de achterkant. De kast eronder is er speciaal voor aangeschaft, 40 cm diep. Hij kan er net op als je hem een beetje schuin zet.
    “Ben je gek”, zei ik steeds. “Deze doet het toch goed, precies de goede maat, kleuren goed en die achterkant zie je toch niet! Als hij nou nog eens kuren gaat vertonen… ja dan!”
    Nu heb ik gecapituleerd. Wim kreeg een aanbieding te zien van Modern.nl. Hij zat er verlekkerd naar te kijken… 105 cm HD, en nog veel meer moois, en voor maar € 399. Mark kwam even langs en moest het aanbod zien. Dat had hij nou niet moeten doen. Die prees de aanbieding in alle toonaarden.
    “Mam, kijk toch eens!” Ja ja…
    Met twee dagen heb je zo’n ding in huis. Vanmorgen om 8 uur ging de telefoon. “We zijn over een kwartier bij u.” Ik had nog de tegenwoordigheid van geest om te waarschuwen dat ze niet het Schoolpad vanaf Barger Oosterveld moeten nemen, want dat is echt een smalle boerenlandweg met kuilen en gaten. Neuh… hun Tom tom zou het wel weten.
    Grijnzend komen ze wat later binnen met Wim z’n buit: ”Zo de vrachtauto heeft de test goed doorstaan. Af en toe moet je hem even uitproberen hè?”
    De boel wordt vakkundig geïnstalleerd en Wim probeert hem glimmend uit. Hij gunt zich bijna de tijd niet om naar z’n zanggroep te gaan.
    Even later komt Liesbeth op de koffie, lopend vanuit de Rietlanden. Ger heeft de dvd van André Rieu op het Vrijthof voor ons gecopieerd. Die heeft een soort abonnement waarmee hij van alles kan downloaden.
    Vanmiddag gaan we er maar eens voor zitten en.... we kunnen niet stoppen. We kijken hem helemaal af en voelen opnieuw de sfeer van het concert dat we in juli mee mochten maken. Bedankt Ger!
    Erg mooi zo’n groot beeld!

    11-11-2010 om 13:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    10-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kyra
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op camping De Boomgaard kwamen deze honden met hun bazen kamperen. Beiden lagen ieder met één hond in een tentje. De honden droegen hun eigen spullen, net als het echtpaar zelf. De vrouw van het stel neemt net afscheid van Joke. Dit zijn geen Duitse herders, maar over de heg zie je nog net Boris en dat is er wel een.

    Ik heb iets met dieren en dan vooral boerderijdieren. Schapen en honden staan bovenaan in mijn top 10.
    Schapen zit er voorlopig niet meer in. Schapen houden vergt nogal wat werk èn aandacht.
    Een hond brengt veel gezelligheid met zich mee en soms raak je er niet over uitgepraat. Bij een aantal brugklassen was dit vaak een onderwerp van gesprek en vooral toen Kim indertijd pups had kwamen er hele volksstammen kijken. Floris, een van de pups, kwam zelfs bij leerlinge Wietske terecht, bij de Sorgdragers in Klazienaveen. In de eerstvolgende vakantie kwam Floris 3 weken bij ons logeren en het was ook voor ’t eerst dat ik een hondendagboekje voor de familie bijhield. Dat werd erg gewaardeerd. De volgende vakanties werden zo gepland dat de hond meekon.
    Ik ben niet de enige die over z’n dieren vertelt. Gisteren werd er opnieuw een stuk pad betegeld. Dat loopt heel wat prettiger dan op grind. Een van de mannen, Erik, vertelde dat hij net een nieuwe pup had, een Duitse herder van 9 weken. Die was uit een nestje van de zanger Arne Jansen. Maar de pup was eerst bij iemand terecht gekomen die al 2, ik geloof, Chihuahua’s had. Dat werd een compleet fiasco en na een week was iedereen overspannen, zowel de mensen als de honden. Toen Erik de pup op Marktplaats tegenkwam zag hij het als de kans van zijn leven. Nu werd Kyra, want zo heet de pup intussen, het onderwerp van de dag. De foto’s op zijn fototoestel waren al ontelbaar. Kyra lijkt precies op Boris toen die klein was. Nee bij Erik thuis gaat het goed komen. Hoewel… ze hebben ook twee katten, en die vluchten nu al naar buiten. Als het net zo gaat als op De Boomgaard moeten ze straks kiezen tussen katten óf Kyra. Sinds de jachthonden van Henk en Anneke en Ben en Diny op de Boomgaard kwamen is de kattenpopulatie daar sterk uitgedund en nadat Duitse herder Jansen zijn intrede deed is er geen kat meer te bekennen. Erik is gewaarschuwd!





    10-11-2010 om 13:27 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    09-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Hofberg van Hendrik Jan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het begon er op te lijken bij het nieuwe huis van Johan en Joke, toen ik bedacht dat we nog geen nieuwe plek hadden voor het orgel van vader Hendrik Jan. Zestig jaar heeft het op De Boomgaard gestaan en heb ik een tijdje les gehad zonder en Diny met meer succes. Het groepje buurvrouwen, Jantje Lettink, Toos Momberg, Aaltje Breukink en mama, oefenden elk jaar voor de kerst van de Lindese Vrouwenvereniging met begeleiding van Diny een aantal kerstliederen die met enthousiaste uithalen gezongen werden. Op de avond zelf ging Diny mee en vormden ze met z'n vijven een onderdeel van de Kerstviering in café van Asselt dat als een soort buurthuis fungeerde.
    Het orgel is door Joke goed onderhouden en nog steeds mooi om te zien, maar sinds Diny het huis uit is gegaan, 40 jaar geleden, is er niet meer op gespeeld. Het zou toch mooi zijn wanneer zich een liefhebber zou melden. Geen van de kleinkinderen had plek, ja wel belangstelling, maar waar laat je zo’n ding?
    Daarom maar eens een poging gewaagd op Marktplaats.


    Aangeboden: Hofberg orgel
    Prijs: Gratis
    Omschrijving: Jammer, ons Hofberg orgel kan niet mee naar ons nieuwe huis! Wie heeft er een plekje voor? Het is waarschijnlijk eikenhout en minstens 70 jaar oud. Het orgel staat in Vorden in de Achterhoek. Tel. 0575 ……..
    Het zou fantastisch zijn als het een nieuwe bestemming zou krijgen.

    Groep: Muziek en Instrumenten
    Rubriek: Orgels
    Datum plaatsing: 22-10-10
    Advertentienummer: 388951373

    Terwijl de advertentie intussen al verder dan de 10e pagina stond, en Johan en Joke de verhuizing al achter de rug hebben, kreeg ik een mailtje van Dennis uit Valthe. Die is bezig een verzameling van oude instrumenten op te zetten èn heeft een moeder die nog wel eens orgel wil spelen.
    Volgende week halen we ons orgel met historie voor hem op en hij heeft me al een grote bos bloemen beloofd.

    09-11-2010 om 12:26 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ben en Niesje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Arend en Amakka, het aankomend bruidspaar.

    En… het feestje ter ere van de 40e trouwdag van Ben en Niesje vond plaats in de Franse School, achter de grote Kerk in Hattem, een gelegenheid waar je nog Bourgondisch kunt tafelen, zo bleek. Samen met de in Nederland wonende familie van weerskanten inclusief de 10 kleindochters en nog meer neven en nichtjes en dan nog de vrienden maakten ze er een mooi feest van. Want de vrienden van het eerste uur zijn er nog steeds. Leuk om die ook eens terug te zien.
    Paul Sietse had de 40 jaren nog eens voor ons op een rijtje gezet en Catharina bracht het met verve naar voren. Enkele hoogtepunten waren volgens de kinderen de uitstapjes met vrienden in zo’n busje van van Gelder. Daar kon nl héél veel in. Natuurlijk bleven de tochtjes met hindernissen het best hangen. Wanneer een rit in zo’n busje i p v instappen en... lopen maar ging veranderen in eerst lopen en dan maar zien dat je allemaal op tijd instapt terwijl Ben z’n best deed om hem onder de kreten :”Hol em man de praot, hol em an de praot”, aan de gang te houden.
    Lenie haalde herinneringen op aan hun gezamenlijke jeugd in Zoetermeer en ze met Niesje in een tweepersoonsbed deelde. Volgens Lenie had Nies het bed ingepikt en moest zij zo’n beetje aan de rand liggen. Ook Niesjes zangtalent bleek al op jonge leeftijd aanwezig te zijn. Ze zong veel en vooral kon de inwonende oma, Zaza, dat erg waarderen. Die hield voornamelijk van psalmen en gezangen. Maar het liedje:
    Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht,
    dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht...
    was een kas succes bij Zaza.
    En dat bracht Niesje op verzoek van Lenie nog eens ten gehore. Er waren er meer die het kenden.
    Ik denk dat alle neven en nichten aanwezig waren behalve Gera en de Franse tak natuurlijk, maar volgens Rick moest Arend dat Canadese deel van de familie maar vertegenwoordigen. Arend en Amakka hebben het eindelijk voor elkaar dat haar geboortebewijs boven water is vanuit Nigeria en ze voor de wet kunnen trouwen. Ze zijn al in ondertrouw en… op 19 november gaat het gebeuren. Henry en Tonny zijn dan ook in Nederland, dus dubbel leuk. Maar….. volgend jaar op 14 mei vindt het kerkelijk huwelijk in Amsterdam plaats en… wij mogen er allemaal bij zijn. Amakka’s ouders, broer en zus zullen er ook zijn en hopelijk de voltallige Canadese familie. Het wordt een internationaal gebeuren.





    08-11-2010 om 20:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    05-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dan.... oude liefde roest niet.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een kijkje in het centrum van Herborn

    Gek is dat... als de dag aangebroken is dat je naar huis gaat, begin je haast te krijgen. Wim tenminste. Om half 8 staat hij al onder de douche en begint daarna in te pakken. Ik wil juist uitgebreid ontbijten en dan wel op mijn gemakje. Dat doen we dan allebei maar. Er zijn nieuwe mensen aangekomen en vragen naar de bijzonderheden in de buurt. Natuurlijk raden we ze het Heimat Museum in Hachenburg aan. Nee de lezing daar gisteravond is het niet geworden. Er was zoveel spannende voetbal op de tv, onze gastvrouw wisselde zelfs ons oude exemplaar om voor een splinternieuwe flatscreen, dat het voor Wim voetbal werd en voor mij een boek.
    Toch zitten we vanmorgen al iets over 9 in de auto na een hartelijk afscheid van Frau Scheller. Het eerste stuk van de route gaat dwars door het prachtige Westerwald. We komen door Betzdorf, een prachtig tegen een berg gelegen dorp. Maar dan is het verder Autobahn. Ondanks het slechte weer schieten we op en als we tegen 12 uur een bord zien met Gronau bedenk ik dat we onze Hengelose vrienden wel eens op kunnen zoeken. Dat wordt gewaardeerd en we praten fijn bij met Sanny. Het is nu al 2 jaar geleden dat Klaas overleed. Een prachtige foto doet ons precies herinneren zoals we hem kennen.
    Herna, de oudste dochter, en haar man Willem gaan een andere invulling aan hun werkzame leven geven, nu hun kinderen alledrie de deur uit zijn. Ze worden de begeleiders van een nieuw opgezet Thomashuis in Zenderen, waar een stuk of 8 mensen met handicap, die niet alleen kunnen wonen, samen in familieverband bij elkaar zullen wonen.
    Als we daarna weggaan proberen we Bertus en Marijke. We waren nog nooit in hun nieuwe huis geweest aan de Rossinistraat en dat mogen we wel eens goed maken. Marijke begeleid een jong Turks vrouwtje, taalmaatje heet zoiets, en kookt met ouderen in een zorgcentrum. En... ze zijn opa en oma geworden van Thijs. Bertus is momenteel vrijwilliger bij het Historisch Museum en het Heim, een museum van Stork en de andere machinefabrieken. We spreken af om binnenkort die te gaan bezoeken. In gedachten ziet Wim zijn koperen plaat van een oude Stork stoomketel uit 1909 daar al hangen met natuurlijk het onderschrift: beschikbaar gesteld door W. van der Kolk.




    Miniatuurtjes in het Westerwald Heimat Museum in Hachenburg


    De vakwerkhuizen in Herborn

    05-11-2010 om 19:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    04-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hachenburg

    Hachenburg is een prachtig oud stadje, echt nog uit de Middeleeuwen. Bovendien hebben ze een burgemeester die de bijna verpauperde winkels in de oude stad weer nieuw leven in geblazen heeft door de mensen te stimuleren om ze tegen een redelijke huur te verhuren.
    Natuurlijk vinden we een Konditorei om een lekker bakje koffie, want dat kunnen ze in Duitsland. Na de Altstadt bewonderd te hebben gaan we naar het Westerwald Heimat Museum Ieder land heeft z'n eigen stijl en ook hier dus. Een Garten met Heilpflanzen. Een stuk of 8 oude huizen met alles over vroeger tijd, maar net weer anders dan bij ons of Engeland of Frankrijk.
    Ik griezel wel even wanneer ik de tandartskamer van mijn vroegere tandarts in Vorden zie, helemaal precies als toen. Brrrr.!!
    Er is ook een apart gebouw met heel veel informatie over de emigratie naar Amerika, eerst zelfs met zeilschepen maar na 1860 met de stoomschepen. Je moet er niet aan denken om in die tijd met een gezin die overtocht te maken en dan verder...
    Morgen is er zelfs een lezing over die tijd, maar of we er heen gaan weet ik nog niet.
    We genieten verder van de omgeving terwijl we op weg gaan naar Bad Marienberg, het oord van dr Kneip. De plaats zelf valt ons tegen na Hachenburg, maar de wandelroutes schijnen heel mooi te zijn. We houden het hier maar weer bij een cappuccino en gaan op ons hotelletje aan waar ik me installeer, dicht bij het kantoor van Herr Norbert want alleen daar is internetbereik.




    Hachenburg


    Ik heb ooit nog op een leitje mogen oefenen voor we in het schriftje gingen werken.


    Dit namen de emigranten mee wanneer ze naar Amerika gingen.




    Hier heb ik lang een trauma van over gehouden. Helemaal precies de tandartskamer uit mijn jeugd!


    In het Heimat Museum Westerwald. Wat een vakwerk!

    Bijlagen:
    IMG_5264 (Small).JPG (53.1 KB)   

    04-11-2010 om 21:23 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Westerwald
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Via de Sauerlandroute tot ongeveen 10 km voor Siegen arriveren we in het Westerwald en via heel veel bochten en bergen komen we hier in Atzelgift aan, een heel klein dorpje vlak bij Hachenburg.
    Heer Norbert heeft me net de toegangschlussel gegeven en ik kan hier dus mijn laptop gebruiken. Het is natuurlijk zonde van de tijd want we gaan hier op onderzoek in de omgeving. Hotel Zum Muhlental is een gezellig familiehotel en het zit voor het grootste deel vol met Nederlanders. Onze gastvrouw slooft zich geweldig uit om het ons naar de zin te maken, zorgt voor het eten en de bediening. Herr Norbert verzorgt de dranken en fungeert af en toe als een Duitse standup comedien. Eerlijk verdeeld zullen we maar zeggen.
    We hebben net ons Muhlentalontbijt achter de kiezen en gaan zo op pad om Hachenburg en Bad Marienberg te bekijken. De herfstkleuren zijn bijzonder mooi. Het lijkt hier wel wat op de Hunsruck, alleen meer bergen en zonder Rijn in de buurt. In de tuin hebben we al een Wassertretstelle ontdekt, net zoals we in de Harz o... zoveel jaren geleden, maar daar gaan we maar geen gebruik van maken. In Bad Marienberg zou de bekende dokter Kneipp zijn domicilie gehad hebben. Het Westerwald is tot nu toe prachtig! We houden jullie op de hoogte.






    De Wassertretstelle, zoals dr Kneipp die bedacht had. Als een ooievaar moet je hierdoor waden terwijl je je benen hoog optrekt. Schijnt goed voor de bloedsomloop te zijn.

    04-11-2010 om 21:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedrijvigheid....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op een plek als dit hoef je je nooit te vervelen. Er is altijd wel wat te doen… achterstallig onderhoud. Wim heeft de schuur al bijgewerkt met dekkende beits, voorbereidingen gedaan voor de stratenmakers die ons terras en pad gaan fatsoeneren. En die zijn er vandaag. De helft is klaar en volgende week maandag doen ze de rest. Er moet nog een elektricien komen bij de buitenlampen die na de aanleg van de riolering dienst weigeren. Er is alvast een gat gegraven en de storing ligt al bloot, maar de elektricien is er nog niet. Dus…. heeft Wim een hekje geplaatst zodat een toevallige bezoeker er ’s avonds niet op de kop induikt.
    Mark had een middag vrij en is gaan hout kloven achter bij mijn keetje. Leuk is dat… al die bedrijvigheid op het erf. Er zouden ook nog een paar ponyveulentjes gebracht worden. Die moeten van de moeder af en komen een poosje logeren. Dat wordt nu waarschijnlijk zaterdag want ze moeten eerst nog bekapt worden.
    En….. morgen gaan Wim en ik stappen! Nee geen dagje met de trein, maar een eind Duitsland in om van de herfstkleuren daar te genieten. Of het echt genieten wordt van het weer, weet ik niet want Piet Paulusma voorspelde echt herfstig weer. Maar gewoon er even met z’n tweeën op uit… we hebben er zin in.
    Ik neem de laptop wel mee maar of er internet in dat hotelletje in het Westerwald is weet ik niet. Anders wordt het afkicken voor mij en misschien ook wel voor jullie als je gewend bent iedere dag even te komen bijlezen!

    02-11-2010 om 09:04 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    01-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Expo- memorie 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De telegraaf.

    De Expo-groep van onze PKN Emmen Oost, waar ik ook deel van uitmaak, vraagt voor de maand november spullen beschikbaar te stellen waar je bepaalde herinneringen aan hebt. Bij het koffiedrinken na de kerkdienst vanmorgen werd er opnieuw een laatste oproep gedaan voor Memories 2. In gedachten ga je dan je huis even door. Een paar jaar terug had ik het schilderijtje van ons geboortehuis De Haar ingeleverd voor expositie Memories 1, dat door tante Hermien geschilderd is. Daar heb ik wat mee. Maar nu?
    Wim heeft wat bijzonders met het koperen plaatje van een oude Storkketel uit 1909, dat hij als persoonlijk cadeau kreeg van dhr Buis van het Stoomwezen, door iedereen "buiten" Buis genaamd omdat daar nog een "binnen" Buis werkte die aanmerkelijk kleiner was.( "binnen" Buis was de rekenmeester, "buiten" Buis voornamelijk inspecties).
    Hij heeft het Storkplaatje met hand en tand moeten verdedigen omdat de directeur vond dat het in diens kantoor een plekje moest krijgen. Wim won. Nu hangt het bij ons op een ereplaats voor de schoorsteenmantel te pronken.
    Mijn ‘memorie’ wordt de kleine bronzen telegraaf die Wim aan boord maakte toen we nog verkering hadden. Beiden heb ik net opgepoetst. Nu nog een kleine beschrijving en kunnen ze weggebracht. Er is nog iets waar Wim zeer aan gehecht is. Dat is het schemerlampje dat hij op de ambachtschool gemaakt heeft en altijd bij zijn moeder gehangen heeft. Toen ze kleiner moest gaan wonen in het zorgcentrum De Bongerd kreeg Wim het weer mee en hangt naast een oud kastje, past mooi bij elkaar. Maar als ik die mee zou geven werd het wel een erg donkere hoek. En…. drie is te veel!


    01-11-2010 om 17:59 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!