Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
27-04-2015
Koningsdag 2015 in Bargeroosterveld
Tja... Koningsdag is ons ook niet ontgaan. Het begon vanmorgen al met het berichtje van Anja die de geboorte meldde van Willem en Maxima. Dat kan toch ook niet anders wanneer je ooi op Koningsdag een tweeling krijgt. En toevallig ook nog een ooitje en een rammetje. Tussen de middag begon de Flintenloop in Bargeroosterveld en zoals gewoonlijk doen alle drie de Timmertjes mee. We zagen ze al een week lang langs komen rennen, de oudste twee dan, Frank en Tim. Dat leverde hun geen windeieren op. Beiden verdienden ze als winnaar van hun serie de gouden medaille. Ze liepen allebei zo gemakkelijk. Daan deed ook flink mee maar kon dit keer geen medaille winnen. Toch trok hij op het laatste stuk nog even een sprintje. Toen nog even over de Koningsmarkt en na het bezichtigen vanmiddag van Willem en Maxima was onze dag weer gevuld. Vanavond na het voederen van de lammeren lekker met de beentjes omhoog.
Het werd een avondje Zuid Afrikaanse Cultuur. Ik had Wim in januari voor z’n verjaardag een avondje Schouwburg gegeven, wel samen met mij natuurlijk. Zo langzamerhand weet je van elkaar wat je allebei kunt waarderen. Zelf is hij in zijn tijd als werkzaam scheepswerktuigkundige om de Kaap gevaren op weg naar Indonesië omdat toen het Suezkanaal dicht zat en tijdens het eerste stukje voorprogramma van de South African Road Trip werd er steeds een kaart getoond van Zuid Afrika met heel herkenbaar de plaatsen waar hij toen geweest is. Het werd een avond vol echte Afrikaanse muziek en dans. Bovendien leerden de dansers ons tussendoor al vertellend over hun eigen identiteit. Ze noemen het Ubuntu. Nelson Mandela’s ‘Ubuntu’ sluit hierbij aan. Letterlijk vertaald betekent ‘Ubuntu’: ik ben door jou. Mandela bedoelt hiermee dat mensen geen mensen zijn zonder andere mensen. Er is bij elke ontmoeting, zowel bij mensen als bij dieren, een natuurlijke verbintenis en dit zorgt ervoor dat een mens mens kan zijn. Een van de mannen vertelde dat hij eens met Kerst bij zijn grootouders was en dat ze geen eten hadden, laat staan feestkleding. Hij was lid van een jongenskoor en toen de andere jongens langs kwamen en zagen dat ze helemaal niks hadden gingen die zich omkleden in hun schooluniform zodat ze allemaal gelijk waren . Daarna gingen ze overal zingen en kregen snoep en wat geld als beloning. Een voorbeeld van Ubuntu. Behalve deze boodschap was het een wervelende show door prachtige mensen, vijf meisjes en een aantal mannen. Vader Hein zol zeggen:'Foi, foi wat bunt die zwak in 't kuntjen'. We hebben ervan genoten.
't Vondelingetje is in haar eerste dagen al zo gewend aan Queeny en Storm dat ze vast nooit meer bang is voor een hond.
'Zal ik et nöst maor weer afbrekken’, zei Wim toen het vondelingetje weer wat steviger op haar benen stond. Haar poot genas al gauw. Ze was intussen al een paar middagen bij de anderen in de wei geweest en dat ging helemaal goed. Nu loopt ze dag en nacht bij de anderen. Ze is de enige die de wei uitkomt als ik met de flesjes arriveer. De grote fleslammeren geef ik in de wei hun melk maar die kleine zwarte komt naar buiten en mag na de voeding ook even blijven. Terwijl de groten zich meteen omdraaien als ze de fles leeg hebben, blijft die kleine vondeling dicht bij me en zou de hele dag achter me aan blijven lopen als ik haar niet terug in de wei zou doen. ‘Och Wim… wacht maor efkes want d’r kan der zo weer ene kommen van een mooder met een slech uier’, antwoordde ik. Dat was vier dagen geleden. Ik begon het idee te krijgen dat zolang het nest in de keuken intact bleef er geen moederloze lammeren meer bij zullen komen. En zo gauw het nest opgeruimd is dat Rob er weer staat met een lam. Maar zonet mailde Maurice, een mede herder van Rob, dat hij een drieling Drentjes heeft waar het niet goed mee gaat en… of ik er eentje aan de fles zou willen hebben. Tja… jullie kennen me al een beetje. ‘Breng hem maar, ik ben er klaar voor’, mailde ik terug. Nu ben ik dus in blijde afwachting…
Ach...., de natuur besliste anders. Jammer voor het lam en voor mij...
Als er eentje goed is in relativeren is het Rick. Hem maak je de kachel niet gauw aan. Anders dan ik, ik ben nogal eens van slag, vooral als er iets met je kinderen is. Toen Rick vanavond een heikel onderwerp aansneed omtrent een van de boys zag hij me meteen in de mineur komen. ‘O, ..het laddertje is omgevallen zie ik’, zei hij. Hij mag zich graag in beelden uiten. Ik zal nooit vergeten dat hij jaren terug, toen hij nog bij ons in de studio woonde, bij ons binnenkwam met de opmerking: ’Morgen ben ik Fred Flintstone’. Er ging bij mij even geen lichtje branden, maar het werd gauw duidelijk. ’Ik heb geen schone sokken meer’. Hij zag zich al als Fred Flintstone met blote voeten in de sandalen. Er is maar een manier om tot rust te komen, vond hij even later..... loslaten. Makkelijk gezegd, maar hij heeft wel gelijk. Even later dronken we samen koffie. ’Ik zie dat het laddertje weer overeind staat’, zei hij tevreden. Zonet zat hij te smikkelen van het zoute visje dat Wim hem beloofd had. Daar zijn alle van der Kolken gek op, is mijn ervaring.
Wil je de deur uitgaan, pak je de tas, kijk of de portemonnee er in zit… want wat is een mens zonder een portemonnee. Zit die laatste er niet in. Ken je dat? Dan is het piekeren waar je hem het laatst gebruikt hebt of in elk geval gezien. Ik wist dat ik hem gisteren nog gezien had, maar waar was dat ook al weer. In elk geval heb ik geen boodschappen na die tijd gedaan. En dan ineens… een flits… ik weet het weer. Ik had N.B. net de tas met verfpotten en kwasten doekjes en voorbeelden naar mijn keetje gebracht. Daar zat ie in want als ik naar de schildermorgen ga bij Ellen wil ik niet twee tassen mee moeten slepen en doe ik de portemonnee bij de verftas in. Gauw even de lammeren de fles geven samen met Dineke en dan lopen we langs het keetje en pak ik daarna die portemonnee wel. Daarna gaan we even onze blik verruimen bij onze gezamenlijke liefde Het Goed. Erg leuk bijgepraat al kijkend langs de boeken, de kopjes en potjes in allerlei kleuren en natuurlijk in het café bij een kop thee. Met de belofte dat ik gauw haar een tegenbezoek ga brengen in Coevorden gaat Dineke weer. Aan het begin van de avond is het weer lammerentijd. Ik wil de melk aanmaken en zie de flesjes niet. Waar kan ik die nou weer gelaten hebben. Waar heb ik gelopen met die flesjes na de voeding. Dan weet ik het weer. Naar het keetje voor die portemonnee. Ja hoor…nog maar eens op en neer. Ja opa Bijenhof… ik weet het: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken.
'Ze staan op je te wachten’, zei Wim gistermorgen toen het 9 uur was op de wekker, maar nog niet in mijn hoofd. Hij bedoelde natuurlijk de beide grote fleslammeren. Die zijn nu helemaal gewend aan de fles. Nog een paar weken en dan zijn ze daar ook af. De kleinste lammeren zijn binnengebracht door de moeders. Het was gisteren dan ook beestenweer, je zou je hond er nog niet op uit sturen. Het leek meer op november. De grote fleslammeren lopen wel bij de ooien. Die vullen hun buikjes naast de melk ook met gras, en zo hoort het. De conifeer voor het huis leunt helemaal naar links door de westenwind, die om het huis raast Afgelopen vrijdag hebben een aantal struiken weer een snoeibeurt gehad en is de tuin verder schoongemaakt. Nu zijn de blaadjes van de haneklauw nog beter te zien. Het blijft me een doorn in het oog. Als de wind weg is ga ik er nog eens met de spuit langs. Queeny ligt zoals gewoonlijk aan mijn voeten. Dat zal niet te lang duren want hoort ze Storm buiten aanslaan, dan wil ze ogenblikkelijk meehelpen en wil naar buiten. Het goede nieuws is dat het toch voorjaar wordt. Je ruikt het gewoon en de violen overal en de viburnum en forsythia doen hun best om de boel op te vrolijken. We gaan de goede tijd in!
