Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    30-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Driemaal is scheepsrecht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    We doen nog maar eens een poging. Dat Museum van Oudheden zit maar steeds in m'n hoofd. Vandaag gaan we echt naar Leiden. Het is zo jammer dat het zo'n eind reizen is. Drie uur heen en 's avonds drie uur terug.
    Beide musea die we gepland hebben liggen op loopafstand van het station. Zo happen we ook nog wat frisse lucht. De eerste die we tegen komen is het Museum van Volkenkunde. We zwerven hier meer dan twee uur de hele aardbol rond. Leuk dat we hier ook weer Maorie- cultuur tegen komen. Oceanië, West- Papua, de Indianen en de Inuits boeien me het meest. We herinneren ons het prachtige Te Papa Museum in Wellington vorig jaar omstreeks deze tijd.
    We moeten ons nog haasten om tijd genoeg over te hebben voor het Museum van Oudheden, want ik ging eigenlijk vooral voor de Egyptische cultuur. Het was er geweldig, al die oude culturen. Wat ook bijzonder was? Een aparte tentoonstelling: Iran in Vogelvlucht. Allemaal grote foto's genomen vanuit een vliegtuig of helicopter van speciale plekken in Iran, allemaal kunstwerkjes op zich. Ik denk dat Henry en Tonny dat ook zouden waarderen. Tonny heeft er jaren gewoond met haar ouders.
    En verder... Leiden in de motregen is niet veel aan, wel mooie grachten en oude panden. We doen het bij mooi weer nog eens over.
    Na de gebruikelijke afsluiting bij de Chinees in de buurt van het station dachten we om 7 uur de spits toch wel te zijn ontlopen.
    Nou....! Je hebt nog nooit zoveel rondrennende mensen gezien.
    Dan reist eerste klas toch wel lekker! Het eerste stuk terug tot aan Amersfoort deden onze medereizigers geen bek los, helemaal met zichzelf, de telefoon of werk bezig. Vanaf Amersfoort veranderde het en werd er teruggegroet en kwam het zelfs tot een leuk gesprek.
    Nee... helemaal niet zo gek om wat verder naar het oosten te wonen!
    Tja dan kom je thuis.... heeft Suus de hele hondedeken ondergepoept. Die stumper is de kattenbak niet meer gewend en moet toch verplicht een paar dagen binnenblijven van dokter Harrie. Gelukkig had Mark de boel al naar buiten gegooid. Dank je wel!




    Maya en Merit. Het grafmonument van de Schatbewaarder Maya uit de tijd van Toetanchamon

    Egypte.--Op de voorgrond de mummie, die in de kist er achter hoort.





    Uit de cultuur van West Papua

    30-11-2008 om 21:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    28-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Suus, Chagall en ....een leuke bestelling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onderdeel van een schets van De val van de engel van Marc Chagall, geschilderd in de jaren net voor de 2eWO toen de Jodenvervolging al begon.

    Onze Suus, één van onze poezen, heeft blaasontsteking. Ik heb al twee keer in korte tijd de deken moeten wassen waar ze altijd overdag haar dutje doet, maar vanmorgen was ze amper binnen of ik zag meteen een klein donker plekje. Toen ik het schoonmaakte zag ik dat ze bloed in de urine had. Wim ging met haar naar onze dokter Harrie, ze kreeg een spuit, tabletjes mee en nu ligt de oude dame op haar plekje en laat zich vertroetelen. Drie dagen moet ze binnen blijven.
    Een poosje terug vroeg Sjoukje Kramer me of ik geen zin had om mee te gaan naar een avond van de Passage, een vrouwengroep in Zuidbarge waar ik vroeger ook wel heen ging. Alleen heette het toen Plattelandsvrouwen of was het nou de NCVB? Dat is toen goed bevallen.
    Vandaag was er een Kunst en Cultuurmorgen, ook van de Passage, in Beilen. We kregen een geweldige lezing over Chagall en Rembrandt. Beiden schilderden veel Bijbelse taferelen. Maar wat mevr Hoekveld, die helemaal thuis is in de sociale geografie en theologie, ons allemaal vertelde over wat er precies geschilderd werd en waarom….  deed ons met de ogen knipperen en met de oren klapperen. Wat kon zij vertellen over de achtergronden! Alles in zo’n ets of schilderij heeft een betekenis. Chagall deed soms jaren over een schilderij. De mensen kwamen er niet best af met alle moord en doodslag, vaak in naam van God.
    We zagen een ets van Rembrand over de Barmhartige Samaritaan met een schijtende hond bij de muilezel. Rembrand wilde hiermee afrekenen met zgn reinheidswetten van de Joden die wanneer ze bloed of een dode zouden hebben aangeraakt onrein zouden zijn.
    En… toen ik weer thuis kwam was er een leuke bestelling binnen. Er werden 100 boekjes besteld bestemd voor verschillende groepen kinderen die een extraatje kunnen gebruiken. Dus ook weer € 100 voor de Papoeajeugd.

    28-11-2008 om 23:14 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    25-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een rijmpje en een goede buur...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was even zoeken. Hier nog een foto uit ong. 1997 met van l. naar r. Scott, Kim en Sacha. Ze wachten op de stok die Wim gaat gooien.
    In elk geval zal het in een winter zijn dat Henry en Tonny in Canada waren met de kerst en oud en nieuw.

    Wie gaat naar Zwartemeer uit vrijen 
    Neemt mee een mes om mee te snijen
    Daarbij nog een grote knots
    Als ‘t moet sla je d'r mee op los.

    In dit zelfde gedichtje kan voor Zwartemeer ook Schoonoord ingevuld worden of ieder ander dorp dat  z’n meisjes niet aan een jongen uit een ander dorp gunde in vroeger dagen.
    Vanmorgen kwam ik bij de buurvrouw en zie daar een hip rood- met- wit fietsje bij het hek staan. Ik dacht even aan een grapje van Jans, maar nee…. Er zat een jongen binnen die terug was komen fietsen van de Emco omdat het geen weer was om te werken volgens hem. Op het hoofdkantoor hadden ze hem met verlof naar huis gestuurd maar ter hoogte van de buren was hij niet goed geworden en klopte bij de overbuurman aan om een stukje chocola of suiker vanwege zijn suikerziekte. De drie oudjes vertrouwden het waarschijnlijk niet of hadden er geen zin in en zeiden dat ze niets voor hem konden doen!
    Maar bij deze buurvrouw kreeg hij gelijk hulp… een reepje chocola en koffie. Hij hield zich al vast aan de deurpost en had een heel rood hoofd. Het was precies op tijd. Toen ik er was ging het al wat beter met deze jonge knul. De jongen kwam uit Zwartemeer. Toen Jans er even later ook koffie kwam drinken wist hij precies waar hij vandaan kwam. Z’n vriendin komt zelfs hier uit Barger- Oosterveld. Wie kent Jans nou niet in deze streek?
    De buurvrouw wist dit rijmpje nog van vroeger. Buurman Harm kende heel wat gedichtjes uit z’n hoofd waaronder deze, maar ook verscheidene andere over rovers en politieagenten. Hij heeft ze vaak voorgedragen bij de koffie. Toen we hier nog niet zo lang woonden kwam buurman Harm vaak op zaterdagmorgen een zak boontjes of aardbeien brengen. Hij hield er van om even een praatje te komen maken. Ik zie hem er voor aan dat hij van te voren z’n schoenen nog poetste, want Harm hield van netjes. Hij was gek op onze honden hoewel hij Sacha van Henry en Tonny, die in de zomer vaak bij ons logeerde, de mooiste vond. Scott bracht hem steeds een stok en Harm gooide die dan weer weg. Ja… dan blijf je wel bezig. Wanneer hij wegging en bij het hek was… gooide hij dan gauw nog een laatste keer en dan was hij vlug het hek uit.

    25-11-2008 om 20:03 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Die laatste zondag.....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Bethel-kerk in Hengelo is begin 70-er jaren gebouwd en is van binnen aanzienlijk mooier dan aan de buitenkant, een beetje in de stijl van De Voorhof.

    Gisteren was het de laatste zondag van het kerkelijk jaar. De zondag waarop we diegenen herdenken die het afgelopen jaar gestorven zijn, maar ook die we verder willen gedenken. Ik sta altijd stil bij mama en pa, maar ook papa Hendrik Jan , de opa’s en opoes, sommige ooms en tantes waar ik zoveel goede herinneringen aan heb. Wim denkt altijd aan vader Gerard en zijn familie.
    Dit jaar denken we in ’t bijzonder aan onze vriend Klaas waarvan  we vorige maand afscheid hebben moeten nemen. En onze bordercollie- en schapenvriend Siebrand Knol die in mei overleden is.
    Iedereen die in de kerk binnen kwam en iemand wilde gedenken mocht een waxinelichtje pakken, aansteken aan de Paaskaars en om de Liturgische schikking zetten. Voor Siebrand en Klaas maar ook voor onze voorouders staken wij dat lichtje aan. Er werden mooie gedichten gelezen en voor de 19 overledenen in onze wijk werden 19 kaarsjes aangestoken en hun namen genoemd.
    Ik weet dat de familie Knol in die mooie oude kerk in Uithuizermeeden ook zo’n dienst meemaakt en dat kleinzoon Sieko de kaars voor zijn opa aan mocht steken. Een heel mooi gebaar.
    Ook Sanny  en verdere familie van der Deen zullen beslist in de Bethel kerk in Hengelo deze dienst meemaken, de kerk waar we heel wat jaren zo dichtbij woonden, waar de jongens de kindernevendienst bezochten, ik meedeed aan het leiden er van en Wim een tijdlang ouderling was.
    Ook één van onze mede- beddenrijders voor de kerkdiensten in het Scheperziekenhuis hier in Emmen, Betsy Eisinga, is dit voorjaar onverwacht ziek geworden en overleden. Bij het koffiedrinken na de kerkdienst waren daardoor veel gasten, familie van alle mensen die op deze manier herdacht zijn.
    Nu gaan we verder. Volgende week is de eerste zondag van de Advent. Dan gaan we met een groepje de Liturgische schikkingen verzorgen tot en met kerst.
    Het leven gaat door en in gedachten gaan de mooie herinneringen mee.

    24-11-2008 om 23:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Expo- groep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Canada-wand bij Rick.

    Onze Expo-groep is behoorlijk actief. Het is ook heel wat om elke maand opnieuw een wand van de kerk te willen vullen met creatieve uitingen van mensen die op de één of andere manier bij onze kerk onze Emmen- Oost betrokken zijn. We hebben heel uiteenlopende creaties op de muren gehad in De Voorhof en in de Schepershof. Tot één van beide gebouwen verkocht zal zijn kerken we om de beurt een maand in de ene en dan weer in de andere kerk.
    Soms hebben we een wand met schilderijen, dan weer quilts, keramiek en soms ook houtsnijwerk. Ook hebben we een heel mooie expositie gehad van Tjabel Rozeboom , allemaal herinneringen uit de oorlogstijd.
    Wims ex-collega Willem Seldenthuis maakt zulk mooi houtsnijwerk, dat ik één van zijn pronkstukken, een prachtige bold eagle van hem gekocht heb voor Rick.
    Toen Rick een paar jaar geleden voor de zoveelste keer zijn vakantie hield bij Fred en Gera in Canada hebben we met z’n allen z’n kamer opnieuw ingericht en opgeknapt. Samen bedachten we ook dat er een wand met Canada-foto’s moest komen. We vonden zelfs een elandskop en nu dus ook die adelaar met z’n witte kop. Toen het allemaal klaar was en we met elkaar Ricks nieuwe huis ingewijd hadden, kwam Willem persoonlijk kijken naar z’n pronkstuk. Hij zag dat Rick er helemaal verguld mee was.
    We gaan voor maart samen met ons Expo-groepje een project doen. We nemen 6 doeken van 50x70 cm en vormen daar een rechthoek mee. We zetten er met grote lijnen een vis op, het Ichtus teken, dat in de vroeg-christelijke tijd betekende dat je liet zien dat je christen was. Daarna halen we hem weer uit elkaar om  er ieder een eigen invulling aan te geven, maar wel zo dat het bij elkaar blijft horen. Een mooie uitdaging toch…. om onze samenwerking zo uit te beelden. Bertha zag het eerst niet erg zitten, maar we trokken haar samen over de streep. Je zult zien dat juist zij er straks een kleurrijk geheel van maakt!

    Op de website van Emmen-Oost is meer te zien en te lezen over de Expowand in beide kerken.Ook de schilderijen en webdagboek van onze dominee èn collega schilder zijn te zien onder het kopje Jan de Korte. Te zien op www.sowemmenoost.nl

    23-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie wat bewaart... heeft veel te veel!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Duizendpoot Pascal is wezen kijken. Hij heeft letterlijk overal verstand van en wil ons wel komen adviseren over de open haard in het keukengedeelte en de keuken zelf. We zijn aan nieuwe apparatuur toe. Na een pilsje en het bewonderen van de vijver kijkt hij rond in de keuken. Tja.. wanneer je je eigen keuken gaat bekijken door andermans ogen zie je ineens wat er allemaal staat. De stapel pannen, waarvan  er één  maar 1 x per jaar gebruikt wordt met oliebollen bakken. Een ander is te groot of te klein. Wim z'n favoriete grote keukenrol staat helemaal links op het aanrecht waar weer de waterkoker op staat! Er zijn veel meer overbodige spullen. Oei!
    ”Och”, zei Pascal met veel gevoel voor drama:”Ik zie 't al….dee vrouwluu bunt ok allemaol etzelfde…. Ze bewaart völs te völle”.
    Pascal keek met het oog van een kenner. Hij zou meer zichtruimte willen creëren. "As -t-mien keuken was", begint hij voorzichtig, "ging de hele boel d'r uut en maken ik 'em tegen de zied- en achtermure an".  "Maar het staldeurtje dan…",probeer ik nog. "O, daor ku-j ook allenig een klein lösslaond raam van maken en de onderkante dichte maken!" Hij ziet het helemaal voor zich hoe het kan worden. Onze voorganger had net 16 jaar geleden deze keuken op maat laten maken. Eigenlijk bevalt het me prima. Misschien alleen een nieuw blad? Je ziet zo tenminste niks op het aanrecht staan als er iemand onverwacht binnenkomt. Maar hij heeft wel gelijk dat het veel ruimer zal lijken.
    Vanmorgen nam ik onze keuken nog eens kritisch in ogenschouw. Veel te veel van alles. De pan die Judith over had gebruiken wij er bij en wat er bij de verhuizing van Mark en Jennifer afgevoerd moest worden… inderdaad bleef daar ook weer van alles bij ons achter. Mama zou zeggen:”A’j de oorlog met emaakt heb gooi ie’j niet zo gauw wat vot”.
    Vanmorgen begon ik maar eens op te ruimen: 3 stapels werden het. Eén om weer in te pakken, één om naar de schuur te verhuizen en één om weg te doen. In elk geval moet de vloer èn het aanrecht leeg!
    En dan….. bekijken we het nog maar eens!




    22-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    21-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Murphy ....kan me wat!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Af en toe mogen we na het joggen ook lekker even bubbelen.

    Soms heb je zo'n dag. Je wordt al een beetje aan de late kant wakker., terwijl je op tijd weg wilt om naar het Aquarena te gaan om te gaan aquajoggen. Dan pak je gehaast je fiets, bindt de tas met de belt achterop en zie dat je nog een kwartier hebt. Dan zak ik met het zadel naar de onderste stand. Plof!! Wim heeft m'n fiets meegehad naar het Mannenkoor en zet het zadel dan veel hoger en eenmaal thuis weer lager. Kom ik bij het zwembad en stopt er een auto met een paar aardige dames:”Je bent wat verloren. Daar bij de inrit ligt een blauwe tas". Gelukkig lag die tas er nog.
    Ik zie de bui al hangen van nog meer ellende. Burton- Gerrit had zo’n raak gedichtje in z’n bundel over de wet van Murphy. Misschien had ik op zo’n dag beter in bed kunnen blijven.
    Maar ik neem me voor om van nu af aan alles op m’n dooie gemak te gaan doen. Dan maar wat later in het water.
    Even later klinkt daar een behoorlijk protest over een brief! De brief die meldt dat we €8 per 10 lessen meer moeten gaan betalen.
    Onze juf hoort het gepruttel even aan en dan gaan we aan de bak! Heerlijk vind ik dat bewegen in het water. Ze weet ons tot behoorlijke inspanning op te zwepen… wat competitie hoort er bij.
    Ko en Jenny, oude bekenden uit onze tijd aan de Kuifmees zijn ook van de partij. “Heb je Wim nog niet zover dat hij meekomt”? "Nee …. Wim houdt niet van zwemmen, zegt hij".
    Ik kan nog steeds niet geloven. Toen we nog maar net verkering hadden ging hij wel mee zwemmen in het Natuurbad in Hattem. Je weet wel… zo’n bad waar de kikkervisjes je zo bij je zwempak in kunnen zwemmen. We doken samen het water in. Ik was hem meteen al kwijt. Hij kwam pas aan de halverwege het bad weer boven en was aan de overkant toen ik nog moest beginnen.. Zegt nu dat hij zwemmen niet leuk vindt. Ha!
    Tegenwoordig drinken we na onze inspanningen  een lekker kopje koffie. Heel gezellig!
    Ach…. Murphy.... die kan me wat!

    21-11-2008 om 21:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dvd èn Levensweg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hij is er… de cd èn een dvd van het Oranjecocert begin mei. Het is opgenomen door een amateur, maar is toch erg leuk om naar te kijken en te luisteren. Hier kunnen we Curtis en Berdena mee verrassen. Wim zit  aan de tv gekluisterd om goed te horen en te zien of het goed overkomt allemaal. Ook Jan Vayne komt geregeld in beeld en het welkom aan de Amerikaanse gasten staat er ook op! Leuk hoor! O Heer die onze vader zijt hoor ik nu op dit moment. Wanneer ik rillingen over m’n rug krijg bij het luisteren naar muziek is voor mij hèt criterium of ik iets mooi vind. Anders is het  gewoon aardig of helemaal niks.
    Bij de huwelijksinzegening van Jaap en Mirjam waren dat ook een paar hele mooie liederen.
    Behalve een professioneel trio zongen Ben en Diny met José en Mirjams vader ook een ontroerend lied.
    Ook bij Paul Sietse en Annemerie zongen Ben, Niesje, Gerard en Catharina heel mooi het prachtige Abba Vader. Ja… dan voel ik het ook meteen.
    De bevrijdingsliederen,zoals We'll meet again waren heel mooi. Berdena en Curtis waren er razend enthousiast over.
    Op dit moment is Robin al weer druk buiten. Eva heeft al even aangekaart dat er toch wel even Levensweg gespeeld gaat worden straks. Hij stribbelde niet tegen dit keer. Eva hoopt altijd op een heel stel kinderen, een landhuis en dat ze dokter wordt. Eigenlijk wil ze wel dierenarts worden, maar zo’n kaartje zit er niet bij. En natuurlijk een inkomen van een ton. Soms moet er geruild worden met het inkomen van een ander. Ach al met al is het een leuk familiespel. Het meeste verdien je met allerlei goede verrichtingen waar je een Levenswegkaartje voor krijgt, maar aan het eind van het spel pas weet wat je pas wat dat bij elkaar oplevert. Eigenlijk vinden ze het niet eens zo belangrijk om te winnen, maar is het gewoon tijdens het spelen leuk. Eens kijken of we Wim ook aan Levensweg krijgen. Hij is niet zo van de spelletjes. En dat terwijl ik vroeger de eerste avond bij hen thuis meteen boerenbridge moest leren!

    20-11-2008 om 19:42 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    19-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De adviezen van Burton- Gerrit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De vlag van Westpapua

    Het gaat goed met de verkoop van de kinderboekjes! Tenminste… er is actie! Net hebben we een pakket met 152 boekjes naar de post gebracht . Oud studiegenoot Gerrit zorgt er voor dat ze via zijn connecties bij de Lionsclub bij verschillende bedrijven komen als cadeautjes voor de sint!
    Wim en Lydia reageerden ook met een leuke bestelling net als Hessel en Viona. Nee…. die Gerrit heeft wat teweeggebracht. Ik ben nu in mijn omgeving bezig om de goede ingang te vinden bij verschillende mensen. “Och … het zijn allemaal ook maar gewone mensen”, sprak Burton-Gerrit. "Ze hebben mij ook al 15 jaar in hun midden geduld". Ik heb me er gelijk ook eens in verdiept wat een Lionsclub eigenlijk allemaal doet. Ze steken echt zelf de handen uit de mouwen bv een zaterdag snoeien en snipperen bij een ouder echtpaar. Verder steunen ze allerlei projecten die echt steun verdienen.Er worden bv kerstmarkten georganiseerd waarvan de opbrengst naar zo'n goed doel gaat.
    Gerrit gaf me enkele nuttige tips  hoe te doen en ook hoe niet te doen. We zullen zien. Deze week zijn er een paar belangrijke vergaderingen waar het één en ander besproken gaat worden.
    Ik moet wel zeggen dat ik overal met respect te woord gestaan ben. Ook al waren ze druk in de tuin op zaterdag, zelfs iemands moeder was net overleden, er werd met aandacht geluisterd en adviezen gegeven over wat ik het beste kon doen en wie ik kon benaderen. Dhr Hol was net midden in de lunchtijd in de Gelderkamp in Hattem, maar nam de moeite om toch een afspraak te maken voor een uitgebreide mail.
    Het zou geweldig zijn wanneer er geld zou komen om een paar extra kinderen in West Papoea te laten studeren. Eén leerling in het Voortgezet Onderwijs kost  € 180 per jaar. Er wordt op dit moment een nieuw meisjesinternaat in Kepi gebouwd omdat het oude helemaal verrot was. Het volgende is dat er een nieuwe drinkwatervoorziening moet komen. Giel Sertons zal me nog even de laatste stand van zaken mailen om te kunnen doorgeven voor die bewuste vergadering.
    Giel is de voorzitter van de Stichting Papoeajeugd naar School en geeft  op een heel ludieke manier voorlichting op verschillende scholen als ondersteuning van een schoolproject. Ook op ons Carmelcollege, het voormalig KDC, is hij wel geweest en is er door de brugklassen geld bij elkaar gebracht voor de Papoeajeugd. Er is een groep van 5 mensen in Merauke die kijken wat het hardste nodig is en vragen dan om hulp. Om de paar jaar gaan een paar mensen van de Stichting ter plaatse kijken en om de Papoea’s ter plaatse te ontmoeten.  Dat betalen ze zelf. Op deze manier komen bijna alle donaties helemaal op de goede plek
    .

    19-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Didi... een maatje..... of een engel op je pad?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het logo van het Maatjesproject.

    Het maatjesproject is uniek. Ze zoeken voor mensen die moeite hebben met sociale contacten leggen een maatje, die af en toe iets met ze onderneemt. Rick had eindelijk een echt maatje gevonden in Didi, een echte Rotterdamse met drie opgroeiende kinderen van 5- 14 jaar. Elke twee weken spraken ze af. Ze kwam er al gauw achter dat Rick het bij haar thuis heel gezellig vond. Jammer dat ze ging verhuizen. Haar nieuwe liefde werkt in Deventer. In de zomervakantie zijn ze verhuisd zodat de jongens meteen het schooljaar op hun nieuwe school konden beginnen.
    Didi,  mailde gisteren.. Ze had al 5 weken geen telefoon of internet. Ze checkt haar mail nu maar bij kennissen. Zou ze ook met Ziggo of Orange of andere nieuwe provider in zee zijn gegaan?
     Van oorsprong is ze een Rotterdamse en miste in Emmen de drukte van de grote stad, het geluid van de tram. Deventer is in elk geval al wat dichter bij Rotterdam en is wat meer stad dan Emmen, hoewel….   ..een tram hebben ze niet.
     In september is hun baby Aidan geboren Ze is heel blij met dit kindje, haar vierde zoon. Een levendig gezin. Rick voelde zich er helemaal thuis. Hij kon er echt zichzelf zijn en was er regelmatig op zondag. Ik denk dat hij z’n uitstapjes naar de Laan van de Marel wel mist. Maar Didi mist Rick blijkbaar ook. Voor haar vertrek  vertelde ze me dat de ontmoeting met Rick het beste was wat haar in Emmen overkomen is. Dat zegt toch wel wat.
    Nu moet baby Aidan de 26e geopereerd worden aan z’n nieren. Spannend allemaal.
    Didi heeft van Rick gedroomd. Ze zouden elkaar weer terug zien. Wanneer de drukte van de operatie achter de rug is gaat hij er ondanks z’n aversie tegen treinreizen naar toe. Hij heeft het in de kerst/ nieuwjaarstijd gepland. Soms ontmoet je in je leven een engel op je pad. Didi was dat  voor Rick.


    Met een koekje voor vanavond!

    Ik ga vanavond koekjes bakken
    En kies met zorg elk ingrediënt
    Omdat voor fijne kwaliteiten
    Het aankomt op de laatste krent.

    17-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    16-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.November........
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    dec '07 Wim, Jan en Dick in de Nw Zeelandse zomer in Christchurch.

    Het is grauw buiten. Echt november. De winter komt en duurt nog lang. Wanneer de zon schijnt is het in alle jaargetijden mooi, maar nu…
    Het kan niet anders of je gaat weer denken aan onze droomreis vorig jaar in deze tijd. Nieuw Zeeland in het voorjaar tot de midzomer. Geweldig! We hebben het er nog steeds over. Kan ook niet anders. De computer zit vol met de foto’s van dit prachtige land , de mensen met wie we reisden èn die we daar ontmoet hebben. De relaxte manier van leven, de behulpzame mensen, de campings met alles er op en er an, de happy hours die we met de groep hadden. We hebben af en toe nog mailcontact. Met Ben en Riet meer dan dat. We begrijpen elkaar en hebben regelmatig contact. Zij zijn net terug van hun ANWB reis naar Marokko. Alleen moesten ze die te vroeg afbreken door een onverwacht ernstige ziekte van Bens broer. Vanuit Malaga vlogen ze naar Amsterdam waar hun zoon hen regelrecht naar het ziekenhuis bracht, waar Bens broer op hen wachtte. De ANWB zorgde voor het terugbrengen van de camper.
    We hebben al plannen voor volgend jaar om naar Schotland te gaan. Zij met hun camper en wij met caravan.
    We zijn gevraagd door een aantal uit onze Nieuw Zeeland-groep om mee te gaan op een Canada/Alaska reis, maar wij wachten nog even met Canada tot Ben en Niesje zover zijn om mee gaan. Niet te lang meer wachten Ben! Fred en Gera zullen ook blij zijn dat klusoom , de enige echte Ben, zich eindelijk eens over knopjes, snoertjes , tv aansluiting en wat zich er verder voor storingen op electragebied voor kunnen doen, gaat buigen.
    We gaan eerst nog even deze Hollandse winter meemaken. Een ouderwetse sinterklaas heeft ook wel wat. Het hele spul komt deze kant op. Jan en Edith, de andere opa en oma van Robin zullen ook van de partij zijn. Ook kerst kunnen we nu op ons gemak voorbereiden. Vorig jaar moest ik toch wel even wennen toen we vlak voor kerst thuiskwamen. Ik heb niet eens een kerstboom gehaald. Zelfs de kerstkrans hing niet.

    16-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Staarten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gezicht op de Summer Isles... Schotland.

    Deze week was ik dus vanwege “de blaas” enigszins aan huis gekluisterd, maar ach … er liggen nog boeken en  Gerhard en Robin meldden zich gisteren voor het eten. Vandaag waren het Mark en Jennifer. Vrijdags werken ze allebei hier in de buurt. Dit keer stond er zuurkoolschotel met gehakt en banaan op het menu, ooit een recept van Anda geloof ik. We zijn met vlag en wimpel geslaagd… te zien aan de lege schaal.
    Zonet had ik Rick aan de telefoon. “Ik heb weekend”, begint hij meestal. Die moet ook af en toe z’n ei kwijt over de voormannen die het niet met elkaar eens zijn  en de toekomstig nieuwe directeur van de Emco die de bezem eens flink door de top zal halen. Morgen is hij weer van de partij hier aan het Schoolpad. Hij houdt van regelmaat.
    Vanmiddag ben ik wel even naar Schoonebeek geweest. Bij Petra in haar sfeervolle shop Het Huis in Harmonie heb ik wat schilderijen gebracht en omgeruild. Het schilderij Staarten was meteen de eerste week al verkocht. Nu heb ik
    Het kerkje van Oldenzijl gebracht en het Meisje in de boot: My Way. . Wie weet…?
    Wim heeft vanavond zijn jaarlijkse feestavond met de Shanty’s. Omdat ik eerst niet wist of ik mee zou gaan….. jammer dan…. al uitverkocht.
    En…. je kunt het geloven of niet, maar oud-studiegenoot Gerrit, je weet wel van de Burton ( zie blog.seniorennet.be/wimhetty) , heeft opnieuw een bestelling gedaan van 150 boekjes!






    15-11-2008 om 11:42 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    14-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.It's only walk or talk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Curtis l. en Ben.

    Het Oranjecocert in mei van Valerius met medewerking van Jan Vayne heeft blijkbaar veel indruk gemaakt op Berdena en Curtis of zou het toch het Amstel bier zijn, vroeg Ben Wagenvoort zich af. We kregen een videoclip vanuit Mineapolis toegestuurd van de reclame voor Amstel bier waar Jan Vayne in meespeelt.
    Het zit er in dat er toch een cd komt van dat Oranjeconcert. De vrouw van de voorzitter had de avond opgenomen…. Een cd Valerius en een cd met Jan Vayne. Dan kunnen we ze nog eens de avond laten herbeleven.
    Wat hebben we leuke dagen met ze beleefd en wat klikte het met dit stuk van de Egginks-familie die ik nog nooit gezien had. Curtis vond in Ben een gesprekspartner. Ze waren soms zo verdiept in hun gesprek dat ze telkens stil stonden. Dat ontlokte Berdena de kreet: It’s only walk or talk. Ook de uitdrukking  The backseatdriver kende ik nog niet. Bij ons is het meer: Rij jij of rij ik. Het horloge dat ik na ons afscheid kreeg,  met het kattebelletje:
    for my special Eggink-sister, draag ik veel.
    Curtis komt ook uit een familie van boeren en oorspronkelijk was het zijn bedoeling om boer te worden. Maar ja… toen ontmoette hij Berdena, die geen goede herinneringen had aan het geïsoleerd wonen in Iowa. Nou… toen ging Curtis in Verzekeringen. Echte liefde hè !
    Ik ben benieuwd of er nog van komt om hun weekendhuis... hun cabin aan het lake te bewonderen.

    14-11-2008 om 22:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nee....hè?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Maya en Merit, die we vandaag dus niet gingen zien.

    12-11.  Weer geen Oudheidkundig Museum vandaag. De bedoeling was dat we vandaag weer een vrij reizen dag gingen gebruiken. Leiden zou het worden. Dat zijn we al zo lang van plan. Gisteravond had ik alles al klaargelegd… museumboekje, kaartjes enz. Wim had het schema van heen- en terugreizen al uitgeprint.
    Mark zou tussen de middag even naar  Tessa kijken. Daar heeft hij helemaal geen hekel aan, want z’n half uurtje rust tussen de middag is hem heilig. Meestal leest hij lekker de krant met Tessa aan z’n voeten.
    Nee… ik werd vannacht wakker met een gevoel van…. Nee toch geen blaasontsteking vandaag? Vanmorgen werd het duidelijk. Meteen maar naar de huisarts en ik kreeg een kuurtje mee. Het vervelende behalve de pijn is dat je moet rennen wanneer je aandrang tot plassen hebt. Omdat veel water drinken een must is bij blaasontsteking heb ik dus al veel gerend.
    Nu… vanmiddag begint het wat tot rust te komen. Ik hoef vandaag ook verder niks.

    13-11-2008 om 19:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Preuts?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op onze schildersgroep bij Ellen Kroeze hebben we ons een paar keer bezig gehouden met model schilderen. Ieder seizoen zijn er verschillende technieken of onderwerpen op het programma. Ik leer iedere keer weer wat bij. Vorige week was Jan Bronda ons model, een markante kop met jas, pet en sjaal. Wat wil je nog meer? Na wat korte schetsen werd er één uitgewerkt. Ellen wilde dat we probeerden om alleen naar het model te kijken en dan zonder op het papier te kijken te tekenen. Goed voor de oog- hand coördinatie. Ook leer je beter naar de verhoudingen kijken. Wist je dat het hoofd slechts 1/8 deel is van een volwassen lichaam?
    Vandaag gingen we een stapje verder met een model. Eén van onze medecursisten wilde wel model staan. “Nee, ik ga niet helemaal bloot, maar voor de helft… dat wil ik wel”, zei Jantje. Ik schat haar toch ook midden vijftig. Knap hoor! En zo staat  ze daar voor ons met een mooie doek om zich heen gedrapeerd met links en rechts van haar een elektrisch kacheltje.
    Wij staan daar weer met onze ezels in een halve kring om heen. Halverwege worden de resultaten besproken en drinken we koffie met model Jantje in een lekkere warme duster. 
    Deze keer gaan we ons ontwerp ook afwerken met verf of krijt. Jantje zelf is enthousiast over de resultaten van de ochtend. We gaan dit binnenkort nog eens doen.
    Of ik me er misschien eens helemaal aan waag?.....Ha….. Nee ook niet half!

    Over preuts gesproken....  Ik heb me gistermorgen bescheurd bij het stukje van Natoken over haar ervaringen met gynaecologen in Caracas en Lima  waar ze vroeger gewoond heeft. Ze verwijst nog weer naar Bojako. Ook leuk!

    12-11-2008 om 20:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    11-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Omaatje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik heb het boek: Oma weet het beter. Daar staan veel ouderwetse tips in om je huis/ tuin en jezelf op orde te houden, maar sinds kort heb ik een website op het seniorennet ontdekt die wat meer van deze tijd is.
    Vandaag heb ik maar eens een tip van Omaatje opgevolgd.
    Zo langzamerhand werd het hoezen verwisselen een crime. Het dekbed meet 2.40x220cm en dat is me een geschud en getrek voor je de boel weer op de goede plek hebt zitten. Wim begint ’s morgens al na het afhalen: “Laten we nu gelijk dat bed opmaken. Vanavond heb ik er geen zin meer in”. Bovendien verschuift die hoes altijd zodat het bovenste stuk alleen hoes is zonder dekbed. Ik had al eens van die knijpdingen gekocht om de boel vast te zetten, maar dat werkt ook niet afdoende… kapot…. kwijt…. enz.
    Op de blog omaatje stond de tip om aan de hoeken van de hoes aan de binnenkant een stukje band van 25cm in het midden vast te stikken. Daarna zet je aan de hoeken van het dekbed een paar lusjes van hetzelfde band. Je strikt de losse banden vast aan het lusjes van het dekbed. Keer de boel om en het blijft op z'n plaats tot je de hoes er voor de was weer afhaalt.
    Het is maar dat je het weet.
    En verder….. mocht je soms denken dat ze alleen files in het westen hebben? Kom maar eens in Emmen richting centrum om kwart over acht ’s morgens. We moesten om half 9 bij de tandarts zijn. Er was geen doorkomen aan. Wim probeerde alle sluip- door weggetjes, maar die waren al door anderen ontdekt. Uiteindelijk hebben we maar geparkeerd in de Prinsenlaan en hebben de laatste 800 m gelopen.

    Wil je de 1000 tips van Omaatje ook eens bekijken... http://blog.seniorennet.be/omaatje

    11-11-2008 om 13:29 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo komt Jan Splinter door de winter
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We zijn er helemaal klaar voor. De voorraad hout ligt keurig opgestapeld onder een nieuw gebouwd afdak. Droog hout voor nu en nat hout voor ’t volgend jaar. De kapschuur indertijd door de vorige eigenaar gebouwd volgens originele Drentse afmetingen, is opnieuw in de beits gezet en de planken op de nok zijn vernieuwd. Daar hebben we onze Koop voor. Hij kwam Wim even een handje helpen, want Wim en hoog op een ladder… dat gaat niet samen.
    Wim beweert nog steeds dat hij ooit met school de Martinitoren beklommen heeft en dat ze hem toen ongeveer van de railing afgeplukt hebben omdat hij de neiging voelde om naar beneden te springen.
    In een vliegtuig of zo’n ski- of cabinelift  heeft hij geen centje pijn. Met het grootste genoegen kijkt hij naar beneden, houdt mijn bibberende handen vast die bij het opstijgen en landen beginnen te zweten.
    Het gaat beter nadat Anda mij het advies gaf om aan het gangpad te gaan zitten met een boek of tijdschrift en je daar op te concentreren wanneer je opstijgt en landt. En…. het helpt. Nieuw Zeeland èn Canada hebben we zo bereikt. Je moet niet te veel turbulentie krijgen natuurlijk, maar zo erg als in de film The Bride Flight hebben we het nog nooit gehad gelukkig.
    Deze winter wordt er gestookt bij ons. Wij gaan bezuinigen op gas! Ons houtkacheltje werkt op volle toeren. De winter kan komen!
     

    10-11-2008 om 23:06 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met de muziek mee...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bij het optreden van Valerius bij het Oranjeconcert in mei droegen de leden hun oranje vlinderstrik i.p.v. de blauwe.

    Dat was nou met recht een avond waar muziek in zat. Zes Drentse koren traden op in Schoonebeek. Twee mannenkoren en verder gemengde koren. Wim was al op tijd vertrokken met Jan Kramer, want er moest van te voren nog wel ingezongen worden. Sjouk kwam mij wat later ophalen. Erg gezellig om samen te gaan.
    Het Roder Mannenkoor beet het spits af. Ze zagen er smetteloos uit in hun crèmekleurige kostuums. Nu ben ik niet zo muzikaal dat ik alle foutjes meteen hoor, maar ik kan wel horen en zien of er met enthousiasme gezongen wordt. En dat miste ik. De gemengde koren waren geen partij voor Valerius. Het koor met wat mindere kwaliteit… denk ik… zong  met de meeste overgave--- het gemengd koor uit Staphorst/ Meppel.
    Of het nu kwam dat ze een donderpreek van Daniel gehad hadden… dat weet ik niet, maar Valerius zong de sterren van de hemel. Het is een genot om die voor z’n mannen te zien staan. Geweldige dirigent, onze Daniel Rouwkema, en wanneer hij de kans krijgt… ook een echte  entertainer. Tijdens de Tour de France mocht hij nog optreden in Frankrijk in het programma van Mart Smeets. Natuurlijk zat die avond heel Valerius plus aanhang gekluisterd aan de buis. Met zoveel enthousiasme moeten onze mannen wel helemaal uit hun dak gaan. En dat deden ze! Bovendien hadden ze als begeleider Jan Lenselink, ook pianist van El Shaddai, die op de piano er een prachtig geheel van maakte.
    Het Oranjeconcert in mei was ook al geweldig. Onze special Eggink-sister Berdena en haar man Curtis waren toen met Ben en Diny ook van de partij. Ze wil zo graag een cd van dit concert, maar tot nu toe is daar nog niets van gekomen. Volgens mij zijn er wel opnames gemaakt Wie weet!. 
    Tijdens de  kerkdienst  in Borger vond ik onze mannen van Valerius wat slapjes. Kan ook aan mezelf liggen natuurlijk.
    Maar gisteravond in Schoonebeek hebben ze het weer helemaal goed gemaakt!

    09-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Oeverse bos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De open plek in het Oeverse bos.

    Queeny is er weer, enthousiast als altijd. Wanneer Wim op z’n fietsje naar de markt vertrekt hoef ik maar even:”Ga je mee naar het bos”, te zeggen of Tessa en Queeny staan al bij het hek.
    Het bos bij ons achter heet Het Oeverse bos. Je komt er nooit iemand tegen. We noemen het ook wel  ons bos. Een rondje bos is bij ons vandaan precies 25 minuten uit en thuis. In het bos is een open plek waar een heel speciale sfeer hangt. Daar loopt ons paadje ook langs en ik blijf altijd even staan. Ooit zagen we er een paar reeën. Er wordt gezegd dat hier een paar leylijnen lopen. Die zouden extra positieve energie geven. Ik weet alleen dat ik het prettig vind om er even stil te blijven staan .
    Het is prachtig overal, maar de felle rode kleuren als die we zagen in het Rijndal, Hunsrück en het Saargebied omstreeks 8 oktober heb ik hier nooit gezien. Het viel Dick en Anda ook op toen die vanuit het zuiden in dezelfde tijd naar Nederland terug reden. Er werd hun in de Chambre d’Hôte verteld dat het elk jaar gedurende 10 dagen zo mooi is, zo fel van kleur.
    Hier hebben we meer eiken, beuken en berken en die zijn nù pas in de herfsttinten.
    Verder moest ik ook vandaag weer aan opa Bijenhof denken: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken. Ik had de hondenriem tijdens het wandelen als een sjaal los om m’n nek. Natuurlijk verloor ik hem en kon ik de hele weg nog eens gaan. Tja als je druk bent met foto’s maken onderweg…

    08-11-2008 om 22:06 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    07-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Briefjes trekken voor de sint
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit keer was het ook schildermiddag.

    5 november---“Jullie doen dit jaar zeker toch ook mee met briefjes trekken voor sinterklaas”, vraag ik Robin en Eva wanneer we vanmiddag aan een spelletje Levensweg willen beginnen.
    “Ja… op school trekken we wel briefjes, maar thuis…..? Daar hebben we geen geld voor”, zegt Eva dan  slim. Robin is het er helemaal mee eens, want ze hebben zichzelf al wel één of ander duur computerspel toegedacht. Het klinkt als Wi-i. “Maar dan moeten we eerst een andere tv hebben”, zegt Robin met een diepe zucht.
    “Maar het hoeven toch geen grote cadeaus te zijn. Gewoon iets van hoogstens  € 10 en dat heb je hier al in je spaarpotjes zitten”, probeer ik.
    “Krijgen we dan ook maar één cadeautje”?
    Tja onze lieverdjes zijn de eerste 10 jaren van hun leven door iedereen verwend die samen met ons sinterklaas kwam vieren. Het wordt tijd dat ze de realiteit van de sint onder ogen gaan zien.
    Ik vertel ze van pa die altijd net wanneer de sint bij ons zou komen op De Boomgaard  even naar buurman Lettink moest . Juist dan kwam het paard, met een wit laken over de rug als een echte schimmel, door het grind langs het keukenraam naar de voordeur, waar mama het kleine kijkraampje opende om sinterklaas ervan te overtuigen dat hier alleen maar zoete kinderen woonden. Ik vertel dat we sint dat maar moesten bewijzen door een sinterklaasliedje te zingen en dat het zingen van de toen nog kleine Henk en Johan indrukwekkend was door het bibberend zingen en de fladderende broekspijpjes. En dat altijd  nèt nadat er door een zwarte hand gestrooid was en de grote mand met pakjes bij de zijdeur ontdekt was, pa terug kwam van de buurman.
    Ook vertel ik van de briefjes met opdrachten waarbij we pa en anderen het hele huis door lieten lopen op zoek naar hun pakje, van de hoorn van een koe op de deel naar de zolder en dan weer naar de kelder. Ademloos luisterden ze. Ja… vertellen kan ik nog steeds. Daarna een brede grijns en wie weet… worden sommigen van ons op 5 december ook van het kastje naar de muur gestuurd!

    07-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tonca
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tonca midden in de nu al gezellige  kamer van Henry en Tonny, maar er moet nog minstens zo'n wand bijkomen voor de rest van Henry's boeken.

    Eindelijk weer eens een teken van leven uit het verre Canada. Henry en Tonny hebben hun spullen, hebben parket gelegd en een Ikea-meubel geïnstalleerd zonder de hulp van Wim, de enige echte Ben of zelfs Jan Neuteboom. Deze Henry is daar in Canada heel handig geworden! Wat moeten we daar van denken? Was hij altijd al handig en was het gewoon makkelijk om familie en vrienden over de vloer te hebben voor die hand- en spandiensten of heeft die handigheid toch ineens een grote vlucht genomen? 
    Tonny heb ik op de foto’s alleen maar gezien met hond of temidden van een heel nest jonge honden. Moeilijk kiezen tussen al diezelfde zwarte schatjes. Tonca heeft het helemaal naar haar zin bij die twee. Ze mag zelfs mee boodschappen doen. Als ik me goed herinner is Innisfail nog zo’n 35 km rijden  en Red Deer nog zo’n stuk verder. Dus water en brokjes gaan mee. Leuk is het om dat allemaal te lezen en te zien op hun uitgebreide mail.








    Het huis van zwager en schoonzus in Dickson bij Innisfail, Alberta, Canada

    06-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boerenkool, Chou frisé of moos!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Voor Ani----We kunnen wel in hetzelfde taalgebied wonen, maar sommige Nederlandse woorden blijken in Vlaanderen onbekend te zijn en andersom ook. Zo had ik het pas over boerenkool, waar je een heerlijke stamppot mee kunt maken. Wij mogen er dan graag appelmoes bij eten, maar ik herinner me dat er vroeger thuis gewoon wat azijn bij gedaan werd. In Nederland wordt het ook wel moos( Twente) genoemd. Toen we in Hengelo- Twente- woonden werd wel eens gevraagd of we ook wisten wat de zin: He'j ok roep'n op 'm moos? betekent. ( heb je ook rupsen op de boerenkool) In het Nederlandse woordenboek kan ik geen ander woord er voor vinden, maar in het Frans staat er chou frisé. Het is belangrijk dat de boerenkool eerst vorst heeft gehad. Dat zou de smaak te goede komen- en de rupsen zijn weg. Ha!
    Wanneer je de bladeren van de nerf afhaalt, wast, kookt en fijn snijdt wordt het daarna vermengd met de gekookte aardappelen en tot een stamppot verwerkt.
    We eten er dan graag gebraden verse worst of rookworst bij. Lekker!!Ja... en wij dus ook appelmoes. Ja Ani.. Wim bracht het op tijd mee. We hebben gesmuld en de helft ging mee naar Mark en Jennifer die met een uitgebroken keuken zitten. De boerenkool werd ook daar dankbaar aanvaard!

    05-11-2008 om 20:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Appelmoes?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Afgelopen vrijdag was ik vergeten met de boodschappen een pot appelmoes mee te nemen. En zeg nou zelf…boerenkool zonder appelmoes… kan toch niet. Wim was gelukkig nog niet weg uit de gymzaal bij de bowls toen ik hem belde en vroeg hem even een pot mee te brengen.
    Vlak tegenover de C1000 is Gall en Gall. Tja… daar kom je dan ook niet gemakkelijk voorbij! In de zaak was het druk. Een heel stel jongemannen hadden blijkbaar iets te vieren  aan de kratten bier en andere dranken te zien. Eén van hen was in gezelschap van z’n moeder. “O, ja en ook nog een fles wodka….  om te mixen”, zei de aanvoerder van het stel.  “Ik dacht dat wielrenners niet dronken”, zei ze.
    “Alleen EPO” zei iemand toen. “EPO...wat is dat”, vroeg één van die jongens. ” Ooh….  gewoon Extra Power voor Onderweg", deed Wim ook een duit in het zakje.
    Wim komt bij de kassa en de man erachter zegt:”Dit is Gert Jacobs met z’n wielerploeg”.
    "Wat heb jij dan met EPO", vroeg nog één van de jongens  richting Wim. Die antwoordde gevat:”Daar heb ìk geen ervaring mee, maar ìk kan ook niet fietsen!”

    05-11-2008 om 19:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herman Finkers èn Bertus Oliesjeik
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een mooi plekje in oud Hattem.

    “Gisteravond hadden we onderweg een cd van Herman Finkers aan staan”, vertelt Ben. “Lachen man.”
    Finkers vertelde daarop dat hij in Den Haag liep en dat iemand hem aansprak: “Ken ik jou niet ergens van”? “Dat kan”.
     “Van de sport misschien”. “Nou….?”
     “Nou weet ik het.. Fillekers of zoiets”. “O ja….”? 
    “Ja… nou weet ik het… uit de Achterhoek toch?” “Nou ….”?
    ”Ik hoor het aan je spraak. M’n zuster woont in Kampen en daar praten ze net zo. Zo echt Drents hè?” “Zooo”? 
    “Nou  weet ik het helemaal zeker  : Almelo Boppe”.
    Vandaag zijn Ben en Niesje weer eens een dagje bij ons. Altijd gezellig. Het gesprek komt op de taal en gewoonten van de westerlingen die denken dat wij hier in het oosten achter een dikke laag krantenpapier wonen en één grote boerenfamilie vormen..
    Ze brachten ooit hun gezinsvakantie op een camping in Brabant door. Het bleek een camping met veel vaste gasten uit Rotterdam… aan de taal al te horen. Iedere ochtend klonk om 10 uur het campingnieuws door de luidsprekers: 10 uur in de kantine… De knutsel-frutsel-show!!!! En ’s avonds een spokentocht voor vrouwen. Nog nooit zulk gillen gehoord. Bij ieder geritsel vlogen die Rotterdamse vrouwen elkaar krijsend in de armen.
    Een van de mannen liep in zo’n housebroek, in die tijd populair, en was met veel goud behangen. Paul Sietse en Gerard, als echte Hattemers  altijd al goed in bijnamen, noemden hem gelijk al: Bertus Oliesheik. De mannen gingen om de twee dagen op pad om het goedkoopste bier te zoeken en brachten dan telkens 6 kratten van dat kostbare vocht mee. De vrouwen liepen in bikini. Het was niet om aan te zien. De kwabben hingen over de rand van broekje en bovenstukje. Het maakte niemand wat uit. Ze hadden vakantie!
    Wat zeg je? Of ze het jaar er op weer naar die camping gingen? Nou….  nee…

    04-11-2008 om 23:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opruimen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Uit de Hengelose periode. Deze foto is wel genomen op de Boomgaard. Rick en Mark bij Johan op de tractor( 1972). Herken je hem nog?

    Afgelopen  zaterdagavond…Wim heeft al drie saunagangen achter de rug… Rick is ondertussen vertrokken naar Jans en Geesje en we kijken wat tv. Een beetje Paul de Leeuw, Rayman is laat en nu een Engelse crimi. Ik kijk eens om me heen en bedenk wat er overal in de kasten zit, in de hal die we niet gebruiken, in de schuur op het schuurzoldertje, onder de kapschuur en op de sauna.
    Wanneer wij toch nog eens verhuizen gaan…… M’n been begint weer op te spelen en ja… dan krijg je weer van die gedachten.
    Bij m’n eerste verhuizing naar  Hattem ging alles in één weekendtas. De tweede naar de binnenstad van Hattem was een half busje, door Albert Sobering geregeld.
    Toen Wim en ik trouwden en aan de Eierdijk gingen wonen  gingen m’n spullen op de fiets mee, want we begonnen toen in het nieuw  en alles  werd bezorgd.
    Naar Aalten was het al andere koek. Een echte Hattemse verhuizer bracht mij met onze spullen naar Aalten. De enige echte Ben verleende bijstand en in twee dagen was alles klaar. Wim zat op zee en kwam na een dag of 10 regelrecht vanaf Amsterdam die kant op. Na 1,5 jaar werd het Hengelo en zijn we met z’n beiden plus Diny dagen aan het uitpakken geweest. Ondertussen waren Gerhard en Rick al geboren.
    Na 6 jaar werd het tijd voor een eigen huis. Die verhuizing naar de Marnixstraat deden we zelf met een gehuurd busje. Nu was Mark er ook al. Weken zaten we in de troep voor we klaar waren.
    Na alweer 9 jaar gingen we naar Emmen, gelukkig nu met een verhuizer. Alles wat niet in huis gebruikt werd ging gewoon de schuur in om na een half jaar bij de verhuizing naar de Kuifmees verbrand te worden op het braakliggend terrein achter onze rij huizen. Wat een lol hadden die vier pyromanen van mij. Hier hebben we behoorlijk hulp gehad van vrienden. De buren, Dick en Anda, André en Friedel. Maar het grote werk gebeurde door Wim met ons nu opgroeiend drietal.
    En dat ging net zo in 1994 toen ons droomhuisje te koop kwam hier aan het Schoolpad. Door al die jaren heen heb ik veel, heel veel dingen met een herinnering. Veel ligt dus overal in huis opgeslagen. In de Libelle stonden tips om kamer voor kamer je huis op te ruimen. Dat was een duidelijke boodschap: kamer voor kamer, niet halverwege stoppen èn heel veel weggooien. Oooooh!
    Ik krijg nu het beeld voor me van de kinderen die onze hele zooi moeten zien weg te werken. Op mijn netvlies verschijnt een heel grote container …….
    Zal ik toch maar……..?

    04-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goede doelen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tijdens een actie voor een nieuw gebouw voor een meisjesinternaat in Irian Jaya vertelde Giel Sertons, voorzitter van de  Stichting Papoeajeugd naar school, op veel scholen over het leven in dat verre land. Dit meisje is aangekleed als Papoea-moeder.

    Ook wel eens een geheim nummer aangevraagd?  Jaren terug werden we telkens en vooral in het weekend midden in de nacht gebeld. Dan hoorden we niets of een gegiebel van jongelui. Het was net of ze zich eerst moed hadden willen indrinken voor ze hun geintjes gingen uitproberen. Ik ben nog een poosje aan het vissen geweest op school, maar geen van de jongens reageerde verdacht.
    Dan maar een geheim nummer. Inderdaad dan is het afgelopen, maar ben je ook onbereikbaar voor iedereen die je nummer niet heeft. Dat werd ook wat lastig.
    Nu staan we dus weer gewoon in de telefoongids. Nee… we worden nog niet wakker gebeld.
    Nu staan de enquêtes en “goede doelen”in de rij. Het is net of ze voor het eind van het jaar nog even willen scoren door je donateur te laten worden. Nu ondersteunen we al heel veel van die noodzakelijke doelen: Plan International, Unicef, Stichting Papoeajeugd naar School, Rode Kruis zijn een paar die me na aan het hart liggen. Toch zijn er veel meer goede doelen die echt steun nodig hebben. Regelmatig krijgen we verzoeken om toch alsjeblieft een bijdrage te storten of je komt iets tegen dat je raakt. Dan doe je spontaan uit vrije wil wat je goed dunkt.  Maar wanneer ze dan je goede bedoelingen kennen word je benaderd of je niet structureel wat wilt doen. En dat kan weer nu we weer in de telefoongids staan. We hebben er al drie gehad.  Nee…. structureel willen we niet meer op onze schouders.
    Onze vroegere buurvrouw Boet ging nog even wat verder en was er zéér duidelijk in: we betalen genoeg belasting… de regering moet het maar regelen. Dat zei ze dus tegen ieder die met een collectebus aan de deur kwam.
    Ik weet zeker dat nog meer telefoontjes zullen volgen. ’s Avonds belt Rick nog wel eens en dan zie je op de telefoonmelder “anonieme beller”. Wanneer dat nu op de telefoon aangegeven wordt hoeven we niet meer op te pakken met de kreet: “Hallo Rick… leuk dat je belt!” De man die ons belde om donateur te worden om een hospitaalschip voor de kust van Afrika blijvend te ondersteunen was geheel van de kaart.





    03-11-2008 om 12:14 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    02-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer 52 euro voor de Stichting Papoeajeugd naar School
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Via de website kreeg ik ineens weer contact met een oud-klasgenoot van de Kweekschool 45 jaar terug!  We mailden en vertelden wat het leven ons tot nu toe bracht. Na z'n pensioen ging Gerrit z'n droom verwezenlijken om een Burton te bouwen. Tegelijk liet hij in dichtvorm z'n belevenissen leven: De ontketende Eend werd een unieke gedichtenbundel over de hoogte en dieptepunten van z'n worsteling .
    Ik ben er een beetje beduusd van.  Het boekje: De ontketende eend is gearriveerd samen met het bundeltje: De koekjes van vanavond. Ik heb het gisteravond allemaal doorgelezen en zag Gerrit aan z’n Burton bouwen. De tegenslagen èn juichstemming heb ik zo meebeleefd. De droge humor die ik 45 jaar geleden achter me in de klas meekreeg heeft zich alleen maar verder ontwikkeld. 
    Ik heb er tenminste een leuke avond door gehad.
    Tegelijkertijd kreeg ik de mail binnen van Gerrit met een bestelling voor 52 kinderboekjes. Whow!
    Ze staan nu al ingepakt te wachten. Weer 52 euro voor de Papoeajeugd. Geweldig!
    Van ieder verkocht boekje gaat nl 1 euro naar deze Stichting die net een meisjesinternaat heeft vernieuwd in Irian Jaya.
    Ik heb natuurlijk al meer leuke bestellingen gehad via vrienden en familie, maar dit is echt opnieuw een opstekertje.
    Wanneer ik iemand nog met een presentexemplaar kan verblijden om in de familie, buurt, vereniging of zaak reclame te maken? Mail gerust!



     Het allereerste Burtonvers:

    Bouwplan

    Ik ga vandaag een Burton bouwen,
    Zo'n Eend met peper in z'n reet
    Waarin je de moderne wereld
    Voor eventjes totaal vergeet.

    Ik wil de wind rondom mijn oren,
    Ik wil de zon recht op m'n kruin.
    Wanneer ik lekker rond kan toeren
    Dan ben ik in m'n knollentuin.





    02-11-2008 om 18:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-11-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over een zuurkoolschotel en een caravanhoes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ja... we moeten maar zuinig zijn op onze Swift. Die gaat deze week nog schoon onder de hoes!

    Samen met Wim heb ik weer eens een ouderwetse zuurkoolschotel gemaakt. Ben en Diny komen vandaag en dan wil ik niet lang in de keuken staan. Wanneer we met z’n tweeen zijn komt er van stamppotjes niet zoveel. Meestal gebruiken we de wok: snel èn gezond!
    Maar nu is er weer zo’n gelegenheid dat m’n ouderwetse zuurkoolschotel uit de kast wordt gehaald. Voor degene die wil weten hoe die wordt gemaakt:
    Je maakt eerst een hoeveelheid aardappelpuree.
    Intussen bak je een pond gehakt lekker rul. Ik doe er vaak een paar gesnipperde uien bij. Daarna ga je opbouwen. Neem een ovenschotel. Eerst gaat een laag aardappelpuree in, dan  een laag fijngesneden zuurkool, een laag plakjes banaan, een laag rul gebakken gehakt en daarna opnieuw een laagje aardappelpuree op de top.
    Nog even een beetje paneermeel er op en een paar klontjes boter. Meestal gaat het daarna even onder de grill.  Heerlijk!
    Vroeger wisselde ik met Anda nog wel eens recepten uit. Ze kreeg ze nog wel eens van vriendin Herma. Later nam Dick bij hen het koken over omdat hij vroeger thuis was van z’n werk dan Anda. Bij ons nam Wim het ook regelmatig over nadat hij stopte met z’n werk bij Holvrieka Ido. Dan kom je tot de ontdekking dat onze mannen heel precies te werk gaan. Wanneer ze een bepaald kruid missen is Leiden in last. Eerst weer naar AH, anders komt het niet goed met dat recept.
    Wim heeft zich een aantal jaren uitgeleefd bij z’n kookgroep voor mannen. Dick z’n roem had zich intussen ook al verbreid en kreeg bij het afscheid van z’n werkzame leven een workshop: Koken met Jamie Oliver aangeboden.
    Ben en Diny komen niet alleen voor de gezelligheid, maar ook komen ze de caravanhoes brengen die ze voor ons bij Obelink in Winterswijk hadden opgehaald. Wim heeft het geld al gestort, wanneer hij er achter komt dat hij drie maal het bedrag heeft overgemaakt! Ben heeft ondertussen het teveel overgemaakte geld al teruggestort met de mededeling: Bedankt, maar we komen hem wel gratis brengen hoor!

    01-11-2008 om 09:33 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Humor
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In een kring om Emmen heen liggen  een aantal kleine boerderijdorpjes. Zuidbarge en Noordbarge, Weerdinge en Westenesch zijn er een paar. Veel boeren wonen er niet meer. Vaak worden de boerderijen opgeknapt door mensen die van het buitenleven houden en genoeg geld hebben om een oude boerderij  naar hun wensen op te knappen.. Wanneer je van Emmen naar Hardenberg, Sleen of Hoogeveen wilt, nemen de meeste de Ermerweg die door Noordbarge loopt. Omdat die weg in het verleden uitnodigde om het gaspedaal alvast flink  in te trappen zijn er een aantal flitspalen gezet. Ik denk dat dit stukje weg in de loop der tijd tot een behoorlijke inkomstenbron werd.
    Ben en Niesje hebben al vaak hun zomerreces bij ons aan het Schoolpad doorgebracht. Je zou denken dat ze wel op de hoogte zijn van de “netelige” plekken in en rondom Emmen. Bij een van hun laatste keren dat ze weer met volle bepakking huiswaarts togen werden ook zij gesnapt. Jammer zo’n boete… zonde van het geld! Dat het bij veel mensen tot ergernis leidde wist ik wel. Ik ken voorbeelden van mensen die op zoek naar het goede adres 3 keer langs dezelfde route kwamen mèt flitspaal en in 10 minuten drie boetes aan de broek kregen.
    Maar de Noordbargers hebben blijkbaar ook humor… wat blijkt uit de foto die gisteren in de krant stond.




    01-11-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!