Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    30-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foi.... wat woont jullie toch een ende vot...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vriendinnen voor het leven...

    ‘Foi foi...wat woont jullie noe een ende vot’, was het eerste wat ze er uitkraamde toen ze op mijn 40e verjaardag kwam en we net 2 dagen in Emmen woonden. Je doet er met de auto ook bijna 2 uur over. Maar ja… waar je werk is is je vaderland.
    Het is leuk om je zus regelmatig te zien en als het te lang geduurd heeft komt zij een dagje of andersom. Diny heeft er al heel wat meegesleept naar ons onderkomen. Ze kwam al eens met drie tantes:tante Jantje, tante Gerritje en tante Jo als ik het goed heb. Net als met tante Hermien en met nichtje Hennie en ook eens met vriendin Dirkje. Riek Antink onze vroegere hulp op De Boomgaard staat ook nog op het lijstje.
    En wat is er mooier om aan een vriendin te geven dan een paar kaartjes voor een dagje uit met de NS. Lekker makkelijk. Soms zijn er van die leuke aanbiedingen dat je voor een klein prijsje zomaar een dagje op stap kunt samen. Èn je hoeft niet zelf te rijden, want Achterhoek- Emmen blijft een best end.
    Toen wij naar de bruiloft van Arend en Amaka gingen was er net zo’n aanbod afgelopen, de Lentetoer meen ik, maar ik ontdekte dat je via het Kruidvat ook een paar kaartjes kon bemachtigen.
    Nu is Dirkje een paar weken geleden jarig geweest en warempel Diny kwam bij de jarige met een paar kaartjes voor zo’n dagje uit en wat meer is…. ze komen naar Emmen. Er moet natuurlijk geen geks gebeuren met treinen die raar gaan lopen of het station in Zwolle dat binnenkort tijdelijk buiten dienst is, maar ik geloof dat het donderdag nog net open is. Dan gaat het gebeuren. We hebben al wat plannen gemaakt.



    30-06-2011 om 00:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    28-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sara en de paddestoelen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Toen Diny en ik nog op "de Haar" woonden, hadden we geen buurkinderen zover ik weet, maar we gingen vaak naar tante Hermien en oom Sjoerd. Ook zondagsmiddags, zelfs toen we al naar "De Boomgaard" in Linde verhuisd waren. Het volgende verhaal schreef ik een tijdje terug hierover!
    Als kind van een jaar of 4 á 5 ging ik vaak met mijn nichtje Gerke, haar zusjes, mijn zusje Diny en Oom Sjoerd naar het Vordense bos. Gewoon lekker naar buiten in de vrije natuur. Dan gingen we de eendjes, de “groenkopjes”, voeren en altijd even kijken bij het indrukwekkende Kasteel Vorden met zijn brede gracht. En oom Sjoerd wist altijd veel te vertellen over het bos .
    Tante Hermien ging voor zover ik me herinner nooit mee. Die was waarschijnlijk blij met een paar uurtjes rust in de tent. In het najaar kwam daar ook nog het zoeken naar cantharellen bij. In de buurt van wat hoge dennenbomen werd dan gezocht. Als we dan blozend van al die buitenlucht weer thuis kwamen bij tante Hermien werden die cantharellen lekker gebakken met een uitje in een heel grote koekenpan.
    Mijn herinneringen aan die goeie ouwe tijd kwamen weer boven toen ik het volgende hoorde.


    In de buurt van Vorden woont een gezin dat ook gek is op cantharellen.
    Als je toch precies weet hoe die er uit zien, kan je toch weinig gebeuren, dachten ze.
    Ook zij gingen op cantharellenjacht. Ook zij wisten precies waar ze die lekkernijen konden vinden.
    Thuisgekomen werd er een heerlijke maaltijd klaargemaakt en de familie ging aan tafel. De moeder maakte nog wel even een opmerking: ’D’r zal d’r toch gien vergiftegen tussen zitt’n?’ Maar nee dat kon toch niet…
    Het smaakte magnifiek. De restjes waren voor Sara, de teckel, de oogappel van het gezin.
    Maar ’s avonds toen ze met z’n allen voor de tv zaten zei één van de kinderen:
    "Mama, moet je eens kijken ..Saartje doet zo raar!”. Ze keken eens goed. De hond zag er uit of ze vreselijke krampen had. Ineens bedachten ze dat Saartje ook een behoorlijke portie paddestoelen had gehad. Het zal toch niet waar zijn dat er een giftige tussen gezeten heeft? En bij zo’n klein hondje merk je dat natuurlijk wat sneller.
    In allerijl werd de huisarts gebeld. ”We nemen geen risico”, zei die. “Naar het ziekenhuis!”
    In het ziekenhuis werden de magen van de hele familie leeggepompt.
    Dat was geen pretje!
    Eindelijk waren ze weer bij huis. Hoe zou het toch met Saartje zijn? In de paniek van het moment had niemand meer aan die arme hond gedacht. Zou ze nog leven?
    Met angst om het hart gaan ze snel naar de hondenmand. En zien daar….tot hun stomme verbazing Sara met vier puppies aan haar tepeltjes die hen trots en innig tevreden aankijkt.
    Maar toch! Ik ga nooit nee.... never zelf paddestoelen zoeken!!


    28-06-2011 om 21:44 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Verhalen
    >> Reageer (1)
    27-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over een buurtje... en een teckel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen  Een foto van opa, even zittend op z'n melkkarretje en bijpratend met de buren.
    foto: Henk Braakhekke


    Ik kon er niets aan doen, maar toen we afgelopen vrijdag de teckel zagen bij Henk en Gerrie, zag ik het hele gebeuren weer voor me. Gek we hebben het er niet eens over gehad. Er was zoveel anders te bespreken. We hadden het over het buurtje bij de Boskamp en Henk vertelde over de gewoonten daar. Wanneer er een van de buren met de melkkar naar de weg ging, gingen de andere buren ook op pad en zo konden ze weer even bijpraten. Zo kwam de foto van opa Eggink bij dat melkkarretje ook tot stand. Die is genomen voor ze naar de Boschheuvel verhuisden. Henk fotografeerde toen al als hobby en is dat later free lance gaan doen voor verschillende bladen. Ik wilde natuurlijk meer weten over de familie, hoe de buurt er tegen aan keek. De Egginks schijnen een familie te zijn die niet zo gauw veel emoties tonen. Die blijven binnen of ze verwerken het op een rustige manier.
    Ik moest wel lachen toen Henk vertelde over hun onderduiker in de oorlog. Die ging op een gegeven moment op bezoek bij de Egginks op de Boskamp. Erg gezellig gehad. ‘Maar’, vroeg hij zijn gastheer,’ heeft die Eggink soms gestudeerd?’ Die indruk had hij gekregen tijdens hun gesprek. De Braakhekkes kenden de achtergrond van al die boeken die opa verslond en zijn omgang met gelijkgestemden. ‘Och’, zeiden ze glimlachend, ‘gestudeerd ja, met een kind op de linker- en een op de rechterknie en een boek ertussen’! ( Het gezin Eggink had 10 kinderen)
    Voor degene die zich het verhaal van de teckel en de paddestoelen niet meer kan herinneren of het niet gelezen heeft. -wordt vervolgd-

    27-06-2011 om 23:04 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De o.k.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We hebben het gezien, het mooie modern ingerichte huis van Jos en Margo. Het is bijna af. Alleen de slaapkamers boven willen ze nog aanpakken. Ze slapen nu nog in de o.k. Voor degene die dit niet herkent… is dit opa’s kamer, eigenlijk de kamer waar opa en opoe Bijenhof sliepen na 1950 toen ze meekwamen naar De Boomgaard en waar tot opa’s overlijden in 1976 een soort boekenlegger met een punaise boven de houten ingebouwde kast geprikt was met de tekst My Times are in Thou Hand.
    Ze hebben er hun best op gedaan om alles wat eerst olijfgroen met crème was een mooie witte laag verf te geven. Bij Johan en Joke kreeg de o.k een andere functie en werd het het kloppende hart van hun bedrijf waar de computer stond. Dat zal het straks weer krijgen wanneer Jos en Margo boven gaan slapen. Maar de naam O.k zal blijven. Toen Johan en Joke naar hun nieuwe onderkomen verhuisden zeiJos over het schilderij van de Boomgaard:’Dat mag je wel laten hangen’. Maar dat gebeurde niet, waarna Johan ons een hint gaf. Zo kreeg ik de geest om ook voor hen een Boomgaard te schilderen maar nu in de nieuwe situatie, zonder schuur maar met het huis van Johan en Joke op de achtergrond.

    27-06-2011 om 09:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    25-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mevr. Wagenvoort... dat had u nou niet moeten doen.
    't Timmermanshuus

    'Kunt iele nog een paar gasten gebruken, wie-j kunt ze niet meer hebben’. Door de brand bij familie kregen de Wagenvoorts van ’t Timmermanshuus hun eerste zomergasten. Overal in de Achterhoek zag je dit. Het toerisme kwam op gang… de Achterhoek was ontdekt. Ook op ‘Top’ waren er vaak ‘zommergasten’, wel druk maar het was ook altijd gezellig en je kreeg allerlei mensen over de vloer. Er werd in winter of voorjaar een advertentie geplaatst in Trouw: Vakantie op de boerderij, kamers met str. wat, 6 gulden p.p.p.d. Een van de nieuwe gasten informeerde aan de telefoon:’Het is toch wel een echte boerderij?’ Hij bedoelde nog een echte ouderwetse, met een pomp voor de deur en een huuske. Het was een gezin uit de gegoede stand, hij had later nog zitting in de 2e Kamer. Aan het ontbijt moesten zijn kinderen de eerste boterham met tevredenheid naar binnen werken. Dat ging moeder Wagenvoort wel wat ver.
    Ieder jaar kwam er na het vakantieseizoen een nieuwe wastafel op een kamer en ook het boerenbedrijf had voordeel van deze extra inkomsten. Met lede ogen zag deze logé aan dat er een echte w.c kwam met waterspoeling en ook die wastafels vond hij niet nodig. Wassen deed je bij de pomp. En het huuske had zijn charme, vond hij. Op het Timmermanshuus stonden in die tijd nog een paar ouderwetse tuugkisten, van die kisten waar vroeger het hele hebben en houden van een meid in ging. Ze hadden al heel lang op de deel gestaan toen moeder Wagenvoort ze in het voorhuis wilde hebben. Ze waren mooi versierd met houtsnijwerk en hadden een deksel die van boven rond was. Erg onhandig om iets op te zetten, vond ze. Ze had iets bedacht om deze kisten handiger in ’t gebruik te maken.
    Zo werden ze in een winter opgeknapt. De deksel werd plat gemaakt door een timmerman en kreeg een gleuf om borden rechtop in zetten en aan de voorkant van de kist kwamen een paar deurtjes waarachter je dingen kon opbergen.
    Toen het gezin de zomer erop terug kwam en de beste man zag wat er met de antieke tuugkisten uit de 17e eeuw was gebeurd, kon hij nog net uitbrengen:’Mevrouw Wagenvoort,…. dat had u nou niet moeten doen.





    Het Timmermanshuus


    Nu woont er een kleinzoon van deze mevr. Wagenvoort op het Timmermanshuus met zijn gezin. En net als zijn vader en grootvader gek op paarden.

    25-06-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Memories
    >> Reageer (1)
    24-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ons bos...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toen we in 1994 hier aan het Schoolpad kwamen wonen ontdekten we dat we behalve een grandioos uitzicht over de landerijen ook een bos in de buurt hadden. Het bleek het Oeverse Bos te heten. Iets de andere kant op heb je ook nog het Oevermans bosje… het bos van Mans die aan de oever van het Bargermeer woonde. Het Bargermeer is er niet meer… nou ja de naam is er nog, het is nu omgetoverd in industrieterrein. Maar het Oeverse bos is als het ware onze achtertuin. Er is een stilteplek, een open plek waar we al eens een ree gespot hebben. Verder zijn er onnoemelijk veel vogels. Al die jaren lopen we hier geregeld met onze honden. Die lopen keurig op de paden. Soms, in deze zomertijd, kun je ze bijna niet meer zien tussen de hoge varens. Queeny is nog een echte jonge hond die de weg wel drie keer loopt. Tessa begint wat rustiger te worden met haar 8 jaar.
    Maar.. nu komt het… gisteren kom ik met de honden weer aan bij ‘ons’ bos en zie hier ineens een bord van de Gemeente met wat strenge regels. Ik zit er niet mee dat je er na zonsondergang niet meer mag komen, er niet met brommers doorheen mag crossen, maar dat je er alleen met de honden aan de lijn mag lopen gaat mij te ver. Bovendien.. ik kom er nooit een mens tegen, we zijn het als onze plek gaan beschouwen. Ik ga maar niet vertellen wat ik nu ga doen… nee dat zeg ik lekker niet, maar als je een keer mee gaat… kom je er achter.





    24-06-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    23-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rick en zijn flatscreen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De kast zoals die was...

    Wat zullen we nou hebben? Afgelopen zaterdag stond Rick wel een uur eerder bij ons voor de deur dan normaal op een zaterdag. En… wie Rick kent weet dat hij een man van vaste gewoontes is die niet gauw z’n planning wijzigt. Maar toen kwam het hoge woord er uit: ‘Hij past er precies in’. Ik wist al dat hij op zoek was naar een nieuwe tv, een flat screen. Z’n belastinggeld is binnen en hij had z’n plan allang klaar. Twee weken geleden is hij wezen kijken overal en heeft hij alvast een keus gemaakt. Maar nu is de echte beslissing gevallen.
    ‘Éigenlijk moet de klep van de kast wel op een andere plek’, was het volgende. Hij heeft sinds de make over van zijn kamer in Canada stijl onze Lundiakast georven. Die is heel licht geschilderd en staat nu boordevol cd’s en dvd’s en verder de tv en verdere muziek makers. Omdat wij nog meer plannen hebben dit weekend zijn we gisteravond even bij hem geweest en heeft de klep die in geopende toestand ooit bedoeld was om een glaasje te schenken een ander doel gekregen. ‘Nou kan ik mooi de cd’s erop leggen die ik af ga spelen. De muziek installatie komt er nl achter te staan.
    Ik denk niet dat hij a.s zaterdag z’n huis uit komt want stel je voor dat hij de mannen mist die z’n nieuwe tv komen brengen!








    23-06-2011 om 12:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (0)
    22-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Boomgaard
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het lukte niet voor zijn verjaardag op 19 april. Het bleek voor Jos en Margo een flinke klus om de Boomgaard naar hun eigen smaak en ideeën te verbouwen en in te richten. We hebben het langzaam zien veranderen van bouwput tot een prachtig gerenoveerde boerderij. Alleen de laatste fase hebben we nog niet gezien maar dat gaat binnenkort gebeuren.
    Toen we in 1950 op de Boomgaard kwamen wonen na het huwelijk van pa met mama was het een boerderij met kleine ruimtes: halletje, kelder, keuken, voorkamer, gang en twee slaapkamers beneden. In de keuken een groot fornuis met een potkacheltje ervoor die door een pijp met de schoorsteen in verbinding stond, tegels op de grond met een kokosmat die elke vrijdag over het hek van het hondenren gegooid werd om uitgeklopt te worden met de mattenklopper. Boven was een hele grote zolder, waar je gewoon nog tegen de dakpannen aankeek en bij winters met jachtsneeuw sneeuw moest scheppen op de trap. En er waren twee slaapkamers getimmerd, gewoon van blank vuren hout.
    Tegen de tijd dat ik de deur uit ging in 1962 was de eerste verbouwing net af waarbij de voorkamer met een stuk gang en een slaapkamer tot één grote kamer omgetoverd werd. Boven was nu alles geverfd, er kwam een beschoten kap en er kwam een extra kamer bij. Ook kwam er een douche beneden en een echte wc. Vroeger was die alleen bereikbaar via de deel. Die bestond uit een lange gang met meestal van die enge langpootmuggen, hooiwagens genoemd, op de muur en een houten zitting over de volle breedte met een gat er in plus deksel. De inhoud kwam natuurlijk gewoon in de gierput. In het begin lagen er stukjes krantenpapier klaar voor gebruik.
    De Boomgaard was bovendien dichter bevolkt dan tegenwoordig. Opoe en opa Bijenhof kwamen met mama en ons beiden mee. Henk en Johan werden daarna geboren. En dan was er nog ons meisje voor dag en nacht, Riek Antink, die in de kamer naast ons sliep. Overdag was er nog een knecht mee in de kost… Johan- en later Henk Antink en nog later Jan Roeterdink, allemaal jongens uit de buurt. Gezellige boel!
    Johan en Joke maakten er in 1979 een ander sfeertje van, heel wat rustiger maar samen met Jos en Joanne bleef het aantal bewoners toch op vier steken.
    Nu zijn Jos en Margo zover. Gistermorgen kregen we het berichtje dat ze hun nieuw ingerichte huis hebben betrokken. Er is veel veranderd in die 60 jaar, maar zo druk bewoond als toen in de jaren 50 zal het wel niet meer worden.
    Heel veel geluk Jos en Margo op jullie eigen plek!




    De Boomgaard, geschilderd door een rondtrekkend schilder omstreeks 1939


    Het kaartje met de aankondiging van Jos en Margo...

    22-06-2011 om 23:33 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mo-j es effen luustern...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen  Ook deze foto is van Henk. Hij maakte ook meerdere van de pups die in 2007 geboren werden uit een nestje van Tessa en Scott.

    Mo-j es effen luustern, stond er vanmorgen op de mail die ik van broer Henk kreeg. Nou mailt hij niet zo vaak, dan moet het de moeite waard zijn. Toen ik dus terug was van het zwembad klikte ik de site aan. Het is  www.achterhoekfm.nl:80/gemist.htm Dan klik je op 20 juni en op 18.00 uur.
    Een mevrouw meldt dat er een duizendpoot zal worden geïnterviewd. Tot mijn verrassing blijkt het Henk Eggink zelf te zijn. Nu weet ik wel dat hij duizendpoot kwaliteiten heeft, maar een interview van een uur… dan moet je wel wat te vertellen hebben. Wim en ik hebben het hele uur afgeluisterd. Veel jachthond natuurlijk… Het zat goed in elkaar. En… zo bleek…. twee hondenliefhebbers raken dus niet snel uitgepraat. Je moet er even voor gaan zitten, maar dan heb je een leuk uurtje, want Henk vertelt smeuig. Bovendien heeft hij er drie leuke stukjes muziek bij uitgezocht.... echt Achterhoek. Nee dit keer niet Boh foi toch.... En natuurlijk komt ook zijn hobby fotografie aan de orde. Het interview is in het nederlands.
    Je moet even het nieuws aan het begin overslaan, maar na 3 minuten start het interview.
     Veel plezier!
    Wie nieuwsgierig is naar Henks prachtige foto's van jachthonden en andere actiefoto's zoekt even op  www.fotojacht.nl




    Scott Ook deze foto maakte broer Henk

    Kenai


    22-06-2011 om 08:38 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    21-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Muisje dood, mussen van slag...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is minstens 10 jaar geleden dat we op Skye waren en bij vreselijk lieve mensen die een tuin met kwekerij hadden, dit tit house kochten. Het was hun werk voor de winter om mezenkastjes en allerlei leuke dingetjes van stof te maken. Ze hadden net voor Wim z’n, door de midges veroorzaakte, bulten een smeerseltje gemaakt van aftershave en bodylotion. Toen we weggingen kregen we nog een good luck kaartje met een takje heide erop mee voor in m’n tasje met de tekst:
    We hope that this piece of heather
    grown in our garden on the delightful isle of Skye
    will always bring you good luck.
    Colline and Janet.
    Dat piepkleine mezenkastje heeft al eens bewoners gehad… pimpelmeesjes, maar dit jaar was een mussenpaartje wekenlang in de weer met nestelen, broeden en uiteindelijk met voeren. Omdat dit kastje zo vlakbij ons achterraam zit konden we de stress van dat voeren helemaal meemaken. Elke minuut kwam vader of moeder met het bekje vol wormpjes en ander voer bij het kastje om de kleintjes van hun voer te voorzien. De eerste paar dagen verdwenen ze in het kastje, maar de laatste week voerden ze gewoon door de opening. Ze waren net klaar om uit te vliegen. Vanmorgen leek het of het nest er half uithing. Vader en moeder mus vlogen er steeds op af om er aan te trekken, maar het hielp niet. Dus Wim de ladder gepakt en erbij. Het bleek een muis te zijn die zich vast gekropen had in de kleine vliegopening. Muisje was dood, mussen van slag en één dood vogeltje in de struiken. Ik zag wel een paar jonge mussen op het plankje er onder zitten, maar ik vermoed dat er nog een paar gestikte vogeltjes in zitten. De ouders kropen er nog een paar keer in maar zijn nu vertrokken.
    Dit jaar wordt het weer Schotland, in september dit keer, en een bezoekje aan Skye staat opnieuw op het programma.

    Ps Wim klom er nog eens bij met de ladder. Het tit house was leeg, alleen vonden we een perfect gebouwd nestje van veren, mos en strootjes. Het mussenpaar heeft niet voor niets zo hard gewerkt.
    Nee poes Suze heeft dit keer nergens schuld aan. Die zat toevallig op haar lievelingsplekje.






    Nee... ik dee niks...

    21-06-2011 om 17:38 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    20-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.... en vaderdag.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Levensweg is het favoriete spel van Eva.Je speelt a.h.w. je eigen toekomst: studie, baan, huis, kinderen, salaris en alles wat je tegen komt in een mensenleven.

    Mooier kon het niet. Alle drie jongens kwamen tegelijk. Gerhard met Judith en Robin en Mark en Jennifer met Eva. Onderweg had Mark ook Rick opgepikt. Dankzij de Retropop waren Jennifers neef Jeffrey met Jorien en hun drie kinderen er ook bij. Die hadden bij hen gelogeerd. Klaas en Boukje en Anne en Tiny verzorgden gisteravond de oppas voor vijf kinderen. Robin was er ook aan toegevoegd. Het ging er streng aan toe volgens hen… het werd wel vergeleken met een concentratiekamp. De oma’s hadden er de wind dus goed onder en dat zal wel nodig geweest zijn. Terwijl Wim aan Jeffrey een rondleiding gaf over het erf, deed Eva dat met haar nichtjes en neefje en even later zaten de meiden aan Levensweg en de beide jongens aan de computer. We hadden er geen kinderen aan.
    De ruimte is beperkt bij ons, maar zoals we ervoeren: er pasten veel makke schapen in ons hok. Nou ja… mak. Als Judith en Jennifer eenmaal op de praatstoel zitten… Al met al een gezellige vaderdag.
    O… wat Wim kreeg? Een prachtige fles Glenfiddich mèt een paar mooie glazen. Hij is er zeer mee in zijn nopjes en heeft alvast een glaasje genomen. En ik mocht ook proeven. Mmmmm….

    Ook de volwassen afdeling vermaakte zich. Nee ik merkte niets van een kater. Er werd enthousiast verteld over Anouk en de lading regen die ze net op het laatst over zich heen kregen. Je kijkt hier net van achter tegen de krullebol van Gerhard. Vader zelf zit links en is niet te zien.
    Er is trouwens een nieuw soort vaderdag ontstaan in de laatste jaren. Het wordt Papa-dag genoemd en dat komt wekelijks terug zolang de kinderen nog klein zijn. Ik weet dat onze neven Berend en Paul Sietse hier gebruik van maken. Dit is een dag waarop vader de verzorging van zijn kroost op zich neemt wanneer moeder ook een baan heeft.
    De vader die zondags het vlees komt snijden zie je bijna niet meer. Mooi!





    20-06-2011 om 19:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Witte Paarden...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een overzicht van de open dag. Susan staat er met haar nieuw verworven Mariadistel.

    ‘Heb je zin om mee te gaan naar de open dag in De Witte Paarden’, vroeg Susan gisteren. Voordat je denkt aan concoursen of ander paardensport, de Witte Paarden is een klein plaatsje bij Steenwijk waar Susan een cursus volgt in bloemen- en kruidentherapie. Ze heeft er al heel wat opgestoken en wij hebben al een paar middeltjes van haar in gebruik.
    Natuurlijk heb ik daar zin in want alles wat met natuur te maken heeft, boeit me. Alleen…. Het is wel Vaderdag. Nou is Wim mijn vader niet en ik hoef hem ook niet aan te komen met een kop thee met een beschuitje op bed. Hij moet er niet aan denken en de eerste ochtend na onze trouwdag heb ik hem moeten beloven om dat nooooit weer te doen. Hij heeft een ontzettende hekel aan kruimels in bed.
    Maar ja .. als je jongens komen.. en daar reken je toch stiekem op, wil je er toch bij zijn. Gelukkig belden ze en waren blij dat ze wat later op de middag verwacht werden. Gisteravond was er nl. Retro-Pop bij de Grote Rietplas en als je ze mag geloven moet je daar geweest zijn. Zo spreek je al je oude vrienden weer eens.
    De dag in de Witte Paarden was bijzonder de moeite waard. Je kon een consult krijgen bij de tweedejaars studenten en daar maakte ik dankbaar gebruik van. Daar waren speciale tentjes voor opgezet. Het was een uitgebreid consult van een uur. Dan werd er overlegd samen met een gediplomeerd derdejaars en daarna kreeg ik een advies. Bij mij paste brandneteltinctuur, voor algehele balans, paardekastanjezalf voor de aderen en kamillebloesem voor baden om de blaas te kalmeren. Ik ga het beslist uitproberen.
    Al met al een mooie dag en… ik was ruim op tijd weer thuis.




    Ingrid staat hier met de papegaai van een vriendin op haar hand. Zij is de drijvende kracht achter deze bloemen-, kruiden- en natuurgeneeswijze.



    20-06-2011 om 09:20 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    19-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10 jaar Expo Emmen Oost
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op het laatste moment bedacht ik vannacht dat ik de boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty ook mee kon nemen naar de expositie die we organiseren ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van onze Expo- groep van Emmen Oost. Ik heb nog best een flink aantal boekjes over en geef regelmatig boekjes weg of verkoop ze bij een gelegenheid.
    Gisteren hadden we de expositie al ingericht in de Voorhof. Overal vandaan kwamen de voormalig exposanten met een paar van hun werken om een overzicht te krijgen van 10 jaar Expo. Wat een creativiteit is er hier. We kijken opnieuw onze ogen uit. Aquarellen van Roelie Manrho en Geert Rabbers, keramiek van Co Manrho en van Margriet Kastelein, prachtige foto’s van Leidy Veldman en Dea Jense, acrylschilderijen van Janny Bronda, Tiny Boezen en Eke Krabben. Prachtig borduurwerk van Cora Bos en mevr Visscher en houtsnijwerk van o.a Wim Seldenthuis. Ik denk dat de heren Lasker en Nederveen met olieverf schilderen. Henk Siebring die ook schrijft onder de schuilnaam Geert Hanken vertelt in het Drents.
    Het is teveel om allemaal op te noemen: sfeer, precisie, uitdaging en verwondering gaan hand in hand. Ik heb m’n eigen Canadian Moose meegebracht en de paardekonten van Bij vader op de bok.
    De boekjes liggen op de tafel van de Crea-groep die ook 3D kaarten verkoopt. Er gaan weer een heel stel Moniekjes en Scotty’s over de toonbank. Overal hoor ik aan het rinkelen van het poezenbelletje dat er belangstelling is. Leuk!
    Maar als je me nu vraagt welke creaties mijn voorkeur hebben? Qua sfeer is het toch het Ierland schilderij van Janny Bronda maar ik blijf maar kijken naar het abstracte werk van Jan de Korte. Hij heeft er geen uitleg bij gegeven. Ik denk dat iedereen er zijn eigen invulling aan kan geven. Sommigen zien er een hemelpoort in, anderen hoor ik de brandende oven van Nebucadnezar noemen…. Ik weet het nog steeds niet. Ik moet steeds weer kijken naar dat lichte centrum. In elk geval maakt het me nieuwsgierig. Ik zou er wel een poosje tegen aan willen kijken, mediteren misschien.




    Het abstracte schilderij van Jan de Korte


    Twee uitersten...

    Twee verschillende schilderijen van Janny Bronda.
    Rechts: de Ierse impressie.
    Links: een verweerde achtergrond waarin ze deze figuren zag en ze duidelijker maakte.




    De foto's van wolken en luchten die Dea maakte. De rechtse stuurde ze op naar Erwin Kroll die haar met een leuk kaartje bedankte.




    U fotografeerde 'de Zuil', schreef Erwin, een prachtig optisch verschijnsel

    19-06-2011 om 15:49 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    18-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor papa...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ‘Wij gaan verven hè?’ Tim kijkt me verlekkerd aan als hij met moeder Anja en broertje Daan bij het hek aankomt. ‘Als mama de koffie op heeft straks’. Het kan hem niet vlug genoeg gaan. Hij wil wel eens alleen bij ons zijn en heeft zin om iets heel moois te maken. Zo gek… wanneer er anderen bij zijn kan hij niets bedenken.. soort faalangst lijkt het.
    Even later gaan we aan de slag in het keetje. Tim mag de kleurtjes uitzoeken en het doekje wordt eerst helemaal hemelsblauw geschilderd. Mooie ondergrond! Als die droog is gaat het grote werk beginnen. Het wordt een zelfbedachte regenboog. Hij is er snel mee klaar, alleen moet er nog 'voor papa' op gezet en Tim wil dat het pronkstuk eerst even in onze kamer hangt. Hij zucht tevreden. Dan gaat hij me helpen met de pannenkoeken. Hij wordt vast ook nog een goede kok. Even later smikkelen we van de pannenkoeken met stroop.
    Onze jongens beweren nog steeds dat de pannenkoeken van oma van de boerderij het allerlekkerst waren. Zou Tim ooit beweren dat buurvrouw Hetty de lekkerste kon maken? Ik teken er voor.
    Als Anja hem weer komt halen met Daan beloven ze gauw terug te komen. Daan wil ook verven en dan gaan we met z’n drieën aan de slag. Ze zwaaien tot ze me niet meer zien

    18-06-2011 om 23:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    17-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Jaap en een potje voetbal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 16 juni- niet lastig om te onthouden. Jaap werd geboren, de derde zoon van Ben en Diny. Hij lag toen dwars en moest met de keizersnee ter wereld gehaald worden. Ik was al gauw in Vorden en natuurlijk in het ziekenhuis, waarna ik getuige was van de aangifte van de geboorte van Jaap op het gemeentehuis van Warnsveld. Wouter was er ook bij en die ging na die tijd mee naar Hengelo. Dat was feest. Het was een parmantig kereltje, 4 jaar oud, dat we overal mee naar toe namen. De kinderboerderij was favoriet. Het was ook een zeer opmerkzaam kind. Nog geen 10 minuten binnen, zag ik hem naar het behang boven de deur van de living beneden kijken. Er zat een stukje los. Hij merkte meteen op: ‘Ik vind dit maar een slordig huis’, waarna ik de rest van het huis in ogenschouw nam. Nou … de rest viel mee gelukkig.
    Vanavond waren we getuige van een afsluitende wedstrijd van DZOH D3 tegen de ouders. Twee moeders deden hun best, één broer en de rest waren het vaders. Gerhard zette ook z’n beste beentje voor. Leuk om Gerhard en Robin tegen elkaar te zien spelen, net als Marco en Roald. We vonden de scheidsrechter wel wat partijdig. Die was meer voor de jongelui!
    Het regende pijpestelen en ik had gedacht dat de wedstrijd wel zou zijn afgelast, maar nee deze die hearts lieten zich niet afschrikken door de regen en werden in de tweede helft beloond met zonneschijn. De wedstrijd eindigde in 4-4, waardoor er penalty’s geschoten moesten worden. Iedereen kwam aan de beurt, de moeders deden ook hun best, maar wie er nu gewonnen heeft is me niet duidelijk geworden. Maakt ook niet uit. De leiders bedankten hun team. Het bestuur bedankte de leiders en zo kwam er een einde aan een aardig voetbalseizoen voor D3.



    Gerhard in actie l. en Robin op de achtergrond


    Even overleg in de pauze


    Eén van de moeders in actie bij het penalty schieten


    Robin bij het penalty schieten


    Keepertje Stijn bij het penalty schieten


    het team van D3 wordt toegesproken


    De leiders van D3


    Vader en zoon

    17-06-2011 om 08:46 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    16-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even de jas uit...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ‘Is het goed dat ik vanmiddag even langskom om de dames de jas uit te doen’, meldde de mail. Voordat je gaat denken dat Niesje en ik daarvoor in aanmerking komen… nee wij worden niet bedoeld. Er zijn meer dames op ons erf. Behalve Tessa, Queeny, Amber, Suze, Loeder en de vijf kippen, lopen hier de vier Schoonebeker ooien met hun lammeren. En die bedoelt Rob, de schapenman. Het wordt ook tijd, de beide dikkerds die geen lammeren hebben dit jaar, lagen vorige week al helemaal voor Pampus.
    Ben en Niesje zijn intussen weer naar huis en om een uur of 7 komt Rob met alle benodigdheden voor de actie. Er wordt niet alleen geschoren, de klauwtjes worden meteen ook geknipt, de lammeren krijgen een vloeistof toegediend tegen maag-darmwormen en worden bespoten met een preventief middel tegen de vlieg die de maden veroorzaakt. Dat middel is er pas een jaar of vier. Dat hadden wij moeten hebben vroeger. Eén van de dikke ooien gaat mee naar huis want die wordt met een stel anderen naar een gebied van Natuurbeheer gebracht om de bereklauw op te vreten. Het is een stuk natuur dat midden tussen de landerijen van de boeren ligt en die zijn niet gek op de bereklauw die zich aardig kan verspreiden. Het hoge gras met bereklauw is al gemaaid en de schapen moeten zorgen dat de nieuwe loten meteen opgevreten worden. De lammeren blijven nog tot eind juli bij ons en dan gaan ze samen met andere lammeren tot eind november naar een natuurterrein. Ik denk dat één van de ramlammeren geluk heeft. Hij is zo mooi gebouwd, lange rug, mooie ramskop en de ietwat trotse uitstraling die een Schoonebeker hoort te hebben, dat hij waarschijnlijk aangehouden wordt om de kudde later van mooie nakomelingen te voorzien.
    We praten met Rob nog even na bij ons kampvuurtje. We hebben het aardig voor elkaar. Echt mooi is het om weer schapen in de wei te hebben. Wij de lusten en hij de lasten.




    De dames zijn er aan toe...


    Rob aan het werk.

    16-06-2011 om 12:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    15-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op stap...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De dames bewonderen een prachtige quilt van Jantje Kupers- de Roo.

    Terwijl gezinnen met kinderen het Schaapsscheerdersfeest in Exloo opzoeken, jonge stellen de Meubelboulevards, klussers de bouwmarkten, gaan wij op verzoek van Co Manrho 2e Pinksterdag op stap naar Stadskanaal om vier kerken te bezoeken die allemaal kunstwerken exposeren die te maken hebben met Pinksteren. Er zijn heel wat alleenstaande vrouwen die graag mee gaan en zo reizen wij af met Grietje en Lammie op de achterbank. Ben en Niesje gaan ook mee en zorgen mede voor het vervoer van twee dames. Ben heeft een Tom Tom die begint te loeien als hij te hard rijdt. Dat geeft hilariteit bij de dames en ontlokt de opmerking:’Die wil gemolken worden’. Het wordt een mooie middag met kunst in alle vormen: bloemsierkunst, quilten, aquarellen, acrylschilderijen en heel wat werkjes van kinderen die in hun werk weergeven hoe ze aan Pinksteren denken. Veel kleur was er bij. Naast de gewone werken zien we een levensgroot werk met kamerhoge vlammen met verlichting erachter. Als dat geen verbeelding van Pinksteren is?
    Als we weer thuis zijn verrast Wim Ben en Niesje met de opmerking:’Kom… we gaan’. We hadden bedacht dat we wel weer eens zin hadden in een Joyful Dinner bij onze favoriete Chinees in Klazienaveen. En dat ging er bij ons vieren wel in.
    We brainstormen wat over een weekje Boomgaard. Ben en Niesje kunnen de caravan van Paul Sietse meekrijgen. Dus Johan en Joke… we komen er aan… ergens in juli. We zullen ons melden.






    Een quilt van Jantje Kupers- de Roo


    Werk van leerlingen van het voortgezet onderwijs


    En een kopje koffie op zijn tijd...


    Pinksteren


    De 12 discipelen uitgebeeld


    Opnieuw een quilt van Jantje Kupers- de Roo


    Pinksteren in het Gronings

    15-06-2011 om 14:42 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    14-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opa de Bruin had geliek...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ben en Wim zijn het weer helemaal met elkaar eens...

    ‘Ik hebbe speciaal wat veur oe mee ebrach’, meldt Ben wanneer hij met Niesje het erf op komt. Hij heeft een krant bij zich. ‘Zie wel dat opa de Bruin geliek had in 1955’. De krant meldt dat Rotterdam de onveiligste gemeente is van Nederland. Ik had het wel gelezen, maar och… Rotterdam. Wij zitten hier nog veilig denk je dan. Hier kunnen we de deur nog gewoon open laten als je binnen zit. We zijn wel eens de hele middag weggebleven met de buitendeur wagenwijd open, per ongeluk… dat wel.
    In 1955 was Wim in Zoetermeer gelogeerd samen met opa de Bruin. Opa vond dat hij Wim in de gaten moest houden maar eigenlijk was het andersom. In Rotterdam werd dat jaar de Expo gehouden, de E 55. Wim mocht er van oom Paul en tante Catrien heen samen met Lenie. Wim was toen 15 en Lenie waarschijnlijk 13.
    Opa de Bruin had het niet meer. ‘Meid’, zei hij tegen tante Catrien, ‘je kunt die kinderen toch niet alleen naar Rotterdam laten gaan… dat is een gevaarlijke stad. Ze voeren daar de kinderen snoepjes met vergif. Dat kun je niet doen’. Maar Wim en Lenie gingen toch en hadden de dag van hun leven in dat grote Rotterdam. Onveilig daar? Ze hadden er niets van gemerkt.
    ‘Zie wel’, zei Ben en hield me de Stentor voor van deze week, ‘opa de Bruin had toch geliek’.

    14-06-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Memories
    >> Reageer (2)
    13-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Chagall en spraak...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vakantie kan je opfrissen, je ziet en hoort nieuwe dingen. Rust doet goed en laat je weer anders tegen je leven aankijken. Ik weet dat Jan de Korte, onze dominee, het liefst een rustig plekje op de berg verkiest in zijn vakantie, maar dat Margriet hem ook wel tot andere activiteiten aanzet.
    Zo begon Jan de Korte zijn inleidend woordje gisteren met hun bezoek aan Mainz op de terugweg van hun vakantie . Ze hadden daar een kerkdienst bijgewoond en waren beiden onder de indruk van de glas- in- loodramen die Chagall helemaal aan het eind van zijn leven maakte voor deze kerk. Hij liet ons meegenieten door een beamer aan te sluiten op de laptop
    Op deze manier kreeg Pinksteren een extra dimensie. Ik had nooit het verband ontdekt tussen de spraakverwarring bij het bouwen van de toren van Babel, waardoor de mensen zich over de aarde gingen verspreiden zoals Genesis vermeldt, en Pinksteren wanneer mensen vanuit heel veel streken, die verschillende talen spreken, bij elkaar zijn en allemaal begrijpen wat er verteld wordt.
    Voor mij denk ik dat het verhaal van de spraakverwarring van Babel door overlevering ontstaan is. Je kunt iets zeggen en dat kan verkeerd opgevat worden en dan heb je al onenigheid. Met Pinksteren is het wel anders want dat is opgeschreven door mensen die er bij waren.
    Toch moet ik hierbij onwillekeurig aan Riet denken die geen woord over de grens spreekt, maar overal in haar eigen taal, het Sallands, praat. Ik maakte mee dat ze met een Ierse aan de praat kwam in Nieuw Zeeland. Ze spraken ieder hun eigen taal en ze begrepen elkaar volledig. De intentie doet dus ook wat.




    Ds Jan de Korte leidt de Pinksterdienst


    Het liturgisch centrum in de Schepershof


    Eén van de ramen in de St Stephanskerk


    Een echt Pinksterstuk... vol van vuur

    13-06-2011 om 09:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    12-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Die moet gepakt...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er was een rat op ons erf…. We weten het nu zeker. Toen we vanuit Praag thuis kwamen hoorden we van Ben en Niesje:’Wie hebt een rotte in de viever zien zwemmen’. Nou wij niet. Valt misschien wel mee dachten… hoopten we. Ja het brood voor de schapen en pony’s was wel aangevreten onder de kapschuur, maar dat kan ook wel door veldmuisjes of spitsmuisjes gebeuren en die laatste zijn ook nog beschermd.
    Tot Wim afgelopen weekend ’s avonds in het kippenhok keek en een dier met een staart zag. Ik probeerde nog: steenmarter misschien. Nee de foto op internet leek er niet op. Een wezeltje dan? Ook niet. Toen de bruine rat opgezocht. ‘Dat is ‘em’, zei Wim. Ja dan moet dat ook wel degene zijn geweest die twee kuikens heeft doodgebeten in het kippenhokje. De hen met de overgebleven vier kuikens ging daarna het hok niet meer in en ze bivakkeren nu ’s nachts hoog in de struiken voor ons huis. Het is een koddig gezicht om ze stap voor stap steeds hoger te zien vliegen tot ze bijna bovenin zitten.
    Maar die rat moet gepakt, daar waren we het over eens. Voor dit soort akkefietjes gaat Wim altijd om raad naar buurman Jans. Die heeft een houten bak waar je dan gif in kunt leggen en waar alleen ratten en muizen in kunnen. Bovendien werden er twee rattenvallen geplaatst. Het was meteen raak. De rat had zich nog net los kunnen wurmen uit de val maar lag een meter verderop dood. Zij of hij is niet meer. Nu maar afwachten of het bij één gebleven is.

    12-06-2011 om 12:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    11-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over stilte en strafwerk...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dat wordt een rustige Pinksteren...

    ‘Mis ie ok wat?’ Ik ben nog niet helemaal wakker, maar Wim staat al naast zijn bed en kijkt uit het raam. Ik kan met mijn nog duffe brein nog net uitbrengen:’De katten’. We zijn steeds bezig om de katten overdag buiten en ’s nachts binnen te houden zodat ze niet steeds op het dak zitten te mauwen als ze naar binnen willen, dit om ons nieuw gerenoveerde dak te sparen. Maar nee… dat is het niet. ‘Heur ie niks?’ Nee ik heure niks en dan dringt het tot me door. De weg die langs ons Schoolpad loopt is afgezet om te worden opgeknapt. Het is onwezenlijk stil… zo stil zoals we het eigenlijk altijd wensten. Dan beginnen de grote machines aan hun werk… afschrapen, vegen en nog eens vegen en ik denk dat volgende week en de week daarop aan de bovenlaag gewerkt wordt. We moeten nu met de auto een omweg maken. Mark probeerde het Schoolpad richting Bargeroosterveld al uit. Dat is nu zo’n smalle landweg geworden dat hij aan beide kanten wel krassen op z’n auto moet hebben, maar ja… je bent jong.. en je houdt wel van een uitdaging. Hij had ooit zo’n cabriootje en hij deed niets liever dan met Robin door de kuilen en gaten scheuren van de landweggetjes hier in de buurt. Maar het cabriootje ging en een degelijke auto kwam.
    Robin heeft nu andere zaken aan z’n brugpiepers- hoofd. Gisteren skypten we even en ik kreeg mee dat meneertje twee bladzijden strafwerk heeft voor de juf Frans, twee bladzijden opstel over het onderwerp: Waarom kan ik niet stilzitten? Zoiets vindt hij vreselijk. ‘Wat moet ik schrijven… ik weet niks’, jammerde hij. Hij kreeg wat ouderwetse tips van mij en ik ben benieuwd of hij hiermee twee bladzijden vol heeft gekregen. Een groot lettertype scheelt ook al natuurlijk. Verder is het gewoon onderwerpjes bedenken:
    - Waarom hij niet stil kan zitten?… Hij zou zo graag willen, maar...
    - spanning… kriebel aan de neus…last van de rest van de klas… stoel zit zo rottig.. heb zo'n honger... dorst... zin in...
    - Waarom de rest van de klas het ook niet kan… zie boven.
    - Het 8e uur op donderdag is natuurlijk ook niet bevorderlijk.
    - Hij de juf zo beter in de gaten kan houden… of juist niet.
    - Hoe hij beter zou kunnen opletten..stoel met kussentje misschien? Leuke bril?
    - Hoe de juf de Franse les misschien spannender kan maken…. Videootje?
    Nou ja… wie zijn gat brandt moet gewoon op de blaren zitten Robin!

    11-06-2011 om 10:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    10-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op stap...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Daar zitten we dan…. in Coevorden bij het beeld van Ganzen Geesje met haar ganzen op een mooi plein. Het is tevens een fontein. Tim en Frank moeten natuurlijk even spetteren. Daan neemt alles in zich op. Die krijgt zoveel indrukken.
    ‘Ga je mee met de trein naar Coevorden’ vroeg Anja pas. ‘Het is vakantie en de kinderen vinden een uitstapje met de trein vast leuk.’ En natuurlijk vind ik dat wat. Ik ben zelfs zeer vereerd dat ik mee mag. We gaan op de fiets naar het station en het kaartjes kopen is al een ervaring. Daan is pas drie en die krijgt het kaartje waarop de prijs van ons gezamenlijke uitje staat. De conductrice komt al snel en de kinderen geven keurig hun eigen kaartje af. En ook Daan krijgt een knipje in zijn kaartje. Het station ligt in Coevorden dicht tegen het winkelcentrum aan. Frank koopt van z’n spaargeld het nieuwste boek van Geronimo Stilton waar hij fan van is. Tim en Daan vinden Woezel en Pip helemaal het einde en krijgen van mij een kleur- en stickerboek van deze twee die ze van de televisie kennen. Dan is het tijd voor een cappuccino, milkshakes en een plaspauze.
    Even later koop ik stiekem nog een paar potjes met bellenblaas. ‘Ik wil groen’ meldt Tim, het is zijn lievelingskleur. De mevrouw voor me bekijkt ons eens en zegt zo:’Och daar heb je oma’s voor.. toch’? En zo is het. Ik voel me als een oma voor deze drie mannetjes… vooruit een kunstoma dan. Op de terugweg vallen de oogjes van Daan al dicht… zoveel meegemaakt!
    In de grote vakantie gaan we met de trein naar Zwolle naar het Ecodrome. Ik weet zeker dat ze dat ook leuk zullen vinden.




    Ganzenmarkt en de verkiezing van Ganzenhoedster van het jaar


    Station Coevorden


    Ganzen Geesje

    10-06-2011 om 09:03 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    09-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jan... en de rapklumpkes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Jan, hier staand tussen oom Sjoerd en vader Hendrik Jan.

    Sinds de computer zijn intrede heeft gedaan in huize Schoolpad zijn de contacten die we eerder per brief of telefoon onderhielden veranderd. Er is een hele lijst met e-mail adressen gekomen en voordat begin dit jaar ons Spaanse avontuur begon, kwam er bovendien Skype bij. Na het installeren drukte ik op een bepaalde toets en meteen kreeg ik vragen van verschillende mensen waarom ze Skype moesten hebben. Ik had blijkbaar al mijn e-mail contacten door die ene druk op de knop uitgenodigd. Dat was niet eens de bedoeling, maar een paar gingen op mijn voorstel in en dat is toch wel leuk meegenomen. Degene waar ik nu af en toe contact mee heb is hij die de dokter moest gaan halen toen ik me gemeld had om geboren te worden. Vanmiddag hadden we weer even contact. ‘Zo’, wat heb je een lekker kort kopje’, zei neef Jan Harwig. Je vergeet wel eens dat je gezien wordt als de webcam aanstaat. Mijn haar piekte alle kanten op. ‘Ik heb je de fles niet gegeven’, zei Jan, ‘maar ik heb je vaak genoeg de luier om gedaan.’ Hij had dat bij broertje Johan en later Jaap ook vaak geoefend. Ik ben in 1943 midden in de oorlog geboren en Jan kwam als jonge knul vaak op De Haar. Toen moeder Coba zover was dat de weeën kwamen, riep ze de familie vanuit de slaapkamer. Opa en opoe in optocht er heen met Jan in hun kielzog, maar dat was niet de bedoeling. ‘Weg.. weg..’, moest hij. Even later werd hij er op uitgestuurd om de oude dokter Lulofs te halen. ‘Zo… jij moest voor mij met de rapklumpkes lopen?’, vroeg ik hem, maar deze uitdrukking kende hij niet voor het roepen van de dokter bij een bevalling.
    Volgens Jan was hij zo gewend aan baby’s en hun verzorging dat toen later bij hem en Gé hun derde wat snel geboren werd hij de onervaren kraamverzorgster op haar gemak moest stellen.




    De jonge generatie op de voorgrond. Die met dat duimpje ben ik.

    09-06-2011 om 08:58 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (1)
    08-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een sfeer van diepe rust....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms heb je dat… een dagje rust. Weinig verplichtingen. Het is nog schoolvakantie hier en Anja en de jongens zijn komen buurten vanmorgen. Vanmiddag zal Susan nog even komen met retreever Megan. We hebben elkaar meer dan een maand niet gezien. Wij waren op pad met Ben en Diny en Curtis en Berdena en meteen erna de bruiloft van Arend en Amaka. En zij ging meteen erna naar Schotland naar haar moeder.
    Wim gaat na de middag even op de bank voor z’n vaste middagdutje en terwijl ik naar m’n bedje kijk in het kleine kamertje bekruipt mij ook de zin om heel even te gaan liggen. Het dekentje van tante Catrien doet nog steeds dienst om even onder weg te kruipen. En warempel ik dut ook even in. De honden liggen voor de deur en zullen zoals altijd wel waarschuwen als er iemand het erf op komt.
    Maar nee…ik word wakker om kwart voor drie en zet de koffie vast aan. Maar wie er komt… geen Susan. ‘Ie-j hebt oe vaste vergist’, zegt Wim, ‘ik wete haoste zeker da-j zeien van donderdagmiddag’.
    Om 5 uur belt Susan. Ze had om half drie een slapende familie aangetroffen, de honden lagen voor de deur en deden geen bek los. Alleen Queeny deed grommerig tegen Megan en trok de lip op. Ze had ons niet wakker willen maken, ons huis en erf ademde een sfeer van diepe rust uit. Megan liet ze bij het stadion nog even uit. En toen ze thuis kwam hadden zij èn Megan ook een uurtje geslapen. Het zat gewoon in de lucht…. toch?
    Vanavond hebben we weer ouderwets bijgepraat.

    08-06-2011 om 09:58 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    07-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Pyreneeën
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Foto: Wim Harwig.

    Eind februari was het zover dat we voor het eerst in de winter naar het zuiden trokken, weliswaar samen met Ben en Riet, onze vrienden sinds het avontuur Nieuw Zeeland. Ik herinner me dat we in de buurt van de grens met Spanje verlekkerd naar de bergen keken aan de rechterkant, de Pyreneeën. Er lag sneeuw op de toppen. ‘Daor mo-j noe niet wèzen’, zei Riet. Ik zag ons daar ook niet met caravan door de sneeuw ploegen. Op de terugweg eind maart was de sneeuw niet te zien vanwege een wolkbreuk en alles was bedekt met een dikke wolkenlaag. Lokte ook toen nog niet.
    Vorige week ontdekte ik op de site van neef Wim hun vakantieverhaal in video’s uitgebeeld. Een vakantie met hun hippe camper en niet te vergeten Mo. Als je eens een tijdje helemaal weg wilt zijn van alle drukte en alleen natuur om je heen wilt zien, is dit nog niet zo’n gek idee. Ik weet niet of je met je caravan op zulke mooie natuurlijke plekken terecht kunt, maar dit is wel een prachtig gebied. Wim kreeg ergens de grootste steak van z’n leven op z’n bord, maar dan is hij vast nog niet in Canada geweest. Ik zag Marjan die heerlijk in een meertje ploeterde en Mo die dat water ook het einde vond. Bovendien waren er prachtige opnames van ooievaars, van slangen in een meertje en allerlei kreeften. Prachtig om naar te kijken, maar ik zal zelf geen voet in dit natuurlijke water durven zetten…. Traumaatje.... opgelopen toen we met onze jongens en samen met Dick en Anda en hun jongens in de buurt van Menton bivakkeerden en ik in het Museum van Jean Cousteau in Monaco een sidderaal op sterk water zag met de vermelding dat die in de Middellandse zee voorkwam, waar we al een week in gezwommen hadden. Diezelfde middag zwommen Anda en ik bij Menton een eindje de zee op en terwijl ik in het water onder me keek zag ik een vorm die op zo’n zeeslang leek….. Ik heb nog nooit zo hard gezwommen. Toen ik uiteindelijk uitgeput op het strand kwam werd er natuurlijk afwisselend gelachen en troostende woorden gesproken. Het jaar er op was het Gardameer aan de beurt, maar ook daar heb ik geen voet, laat staan meer, in gezet.
    Maar wie weet…. de Pyreneeën onthoud ik… hoewel… Nederland heeft ook nog mooie natuurgebieden, maar ….geen bergen!

    Nieuwsgierig geworden?

    http://wimharwig.com/




    07-06-2011 om 12:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    06-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er is veel veranderd....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onze eigen dominee ziet er wat anders uit in zijn lichte toga, maar dit zien we toch ook nog wel.

    Wij zijn nog van die mensen die regelmatig een kerk bezoeken en niet alleen de oude kathedralen in vakantietijd. Vanmorgen is er een dominee die nog in zo’n zwarte toga preekt. Maar hij is verre van ouderwets. Het eerste lied dat we zingen ligt makkelijk in het gehoor en we zingen als lijsters. De dominee merkt dat op en spreekt dan de ware woorden:’Het zingt lekker weg maar... dan is het ook weg’. Je weet niet eens meer wat je net gezongen hebt.
    Ik kijk eens rond en op deze warme zondagochtend is iedereen er op gekleed. Soms heel netjes, je kunt de dames die in een modezaak werken er zo uitpikken. Een enkele oudere man zie ik in een kostuum met stropdas, maar de meeste in vrijetijdsoutfit. Een is er bij die zo het shirt van zijn pyama aan kan hebben, zo verkreukeld ziet dat streepjes t-shirt er uit, maar dat alles maakt tegenwoordig niets meer uit. Sinds Wim zijn colbertje niet meer aanhoeft voor zijn werk is dat in de afgelopen elf jaar maar één keer te voorschijn gehaald en dat was toen Jaap en Mirjam trouwden.
    Dat was vroeger nogal anders. De mannen hadden hooguit drie stel kleren: behalve hun kiel en overal, hadden ze hun daagse werkgoed, een looppak, zoals dat wel genoemd werd omdat je er bv boodschappen in deed, en een pak voor netjes.... voor als je op visite ging. Soms was er het trouwpak nog. En dat pak werd soms gedragen als je naar de kerk ging en bij begrafenissen.
    Toen opa Eggink in 1932 bij Herman in Iowa met hen meeging naar de kerk was het er zo warm dat de mannen daar hun jasje uittrokken en in overhemd zaten. Opa vond dat toen zo oneerbiedig dat hij liever niet naar de kerk ging dan dat hij zijn jasje uittrok.
    Er is intussen wel wat veranderd en dat is maar gelukkig.

    06-06-2011 om 12:55 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    05-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alle broeken....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De barbecue is achter de rug en ons kampvuurtje brandt. Agnes logeert dit weekend bij ons en Rick is ook weer eens van de partij. Je ziet dat ze geniet, niet alleen van het kampvuur maar vooral door de dieren om ons heen. Ze is een echte dierenvriend.
    Vandaag heeft Amber een opknapbeurt gehad. De staart is geknipt en gewassen, de manen zijn gekamd, de vacht geborsteld en de pony bijgeknipt. Ze is er lekker van opgeknapt.
    Agnes heeft haar fiets bij zich en daarom gingen we vanmiddag op de fiets naar het dorp. Bij de fietsenkelder stond een wagen van de politie die gratis een code in je fiets zou willen zetten zodat die altijd terug te herleiden is naar jouw adres als je hem kwijt raakt.
    Dat leek ons een goede actie van de Emmer politie. Mijn fiets werd al op een verhoging gezet en naam en adres in een computer gevoerd. Komen ze tot de ontdekking dat onze fietsen al een chip hebben die hetzelfde werkt. Het was heet in het dorp en wij zetten ons bij De Kamer voor wat drinken en even later bij Toscana voor een ijsje. Wim heeft altijd snel contact. Een wat jongere man zit er met zijn oude vader ook een ijsje te eten. Het gaat over de Shanty’s en wat later over de middenstand in Emmen, over dure en goedkope broeken. Wim draagt graag een Gardeur van Schomaker, maar bij C en A kun je er voor dat geld wel drie krijgen. ‘Ach’, antwoordt zijn gesprekspartner, ‘groot gelijk, alle broeken hebben maar twee pijpen’.





    05-06-2011 om 09:21 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    04-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is een wens de vader van de gedachte...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze kunnen het goed samen vinden, Amber en Tessa.

    Er bestaat de theorie dat wanneer je je ergert aan bepaalde eigenschappen van iemand dat jezelf dezelfde trekjes ook in je hebt. Leuk hoor! Met een oor hoorde ik bij Andries Knevel dat we allemaal kleine Berlisconietjes zijn, maar… als je dat eenmaal herkent in jezelf dat je dan de vrije keus hebt om daar wel of niet aan toe te geven.
    Ik weet vaak heel precies wat er aan een ander mankeert, vooral natuurlijk aan Wim want na 46 jaar ken je elkaar als je broekzak. Nee ik mopper niet want dan krijg ik zelf de volle laag, Hij gaat dan ogenblikkelijk ten aanval. Ken je dat? Hij kent al mijn zwakheden natuurlijk ook.
    We kunnen er mee leven hoor! We hebben net besloten om samen weer op pad te gaan… Schotland dit keer. We wachten wel tot september, want voorlopig is het aan het Schoolpad aangenaam vertoeven. Bovendien hoop ik op een veulentje over een paar weken. Ik verbeeld me dat de pony wat uier begint te krijgen. Als ik op de schommelbank zit kan ik de tepels zien en als ik goed oplet is het net of ik die buik zie bewegen…., maar ja misschien is ook nu de wens de vader van de gedachte.







    04-06-2011 om 12:26 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    03-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over een gaffel en zei- spreuken....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ‘Zö-w es efkes bie Jans en Geesje gaon kieken?’, stel ik Wim voor. Op mooie deze Hemelvaartsdag zitten we opnieuw bij de wei. Als het mooi weer is, is dit het mooiste plekje om te zitten. Volop zon en altijd genoeg schaduw door de enkele boom die ook hier nog staat.
    We zien heel wat mensen voorbijfietsen, dauwtrappen kun je het niet meer noemen. Wanneer er een man voorbij komt joggen in z’n blote bast, het shirt in z’n hand gepropt, applaudisseren we nog even wat met een zwaai beantwoord wordt.
    Dan gaan we even buurten. Jans en Geesje zitten op de vlonder voor hun chalet, een daalders plekje. Jans hoeft ook nooit weg:’’t Is nergens zo mooi als hier’, placht hij te zeggen.
    Wij kunnen het best vinden met elkaar. We praten ieder onze eigen taal, wij de mix Achterhoeks/ Hattems en zij natuurlijk Drents en Kanaols, zoals dat genoemd wordt als we het over de streek richting Nieuw Weerdinge en Stadskanaal hebben.
    Jans wil even weten:’ Wet jullie ok wel wat een gaffel is?’ Bie-j ons ( ja zo noem ik het nog steeds als ik aan Vorden denk) zekt ze gavel tegen een heujvörke’. Nee Jans bedoelt zo’n vork om worsten mee in en uit de wimme te halen. Ach gaffel wordt voor meer dingen gebruikt met dezelfde vorm, volgens Bartjes.

    1.tweetandige vork;
    2.hooivork;
    van de gaffel in de greep vallen
    van kwaad tot erger komen;
    3.ook benaming van verschillende voorwerpen die de vorm van een gaffel hebben, o.a. op schepen: voorwerp aan de mast ter bevestiging van een zeil.

    Het brengt me op de zei- spreuken…:

    Op de Achterhoekse kalender vind ik ze soms: zei-spreuken. Deze week vond ik er wat over in het Nieuwsblad van het Noorden, want ook het Drents kent ze.
    Abel Darwinkel vertelt:
    Een apologisch spreekwoord is een bezunder spreekwoord in dizze trant:
    Beter laot as nooit, zee de boer, toen zien zeun van zestig jaor trouwen gung.
    Zu’n apologisch spreekwoord wordt ok wel zei- spreekwoord neuimd, omdat der altied eein in veurkomp die wat zeg.
    Een zei- spreekwoord besteeit oet dreei deeilen: een spreekwoord, een spreker en een grappige, vaok letterlijke oetleg. Ze maokt echte spreekwoorden een beetie belachelijk, deur zeein te laoten dat ze in een bepaalde situaotsie niet kloppen.

    Overdaod schaodt, zee aol Jopk, en hie schudde naober Haarm de appels van de boom.( Eext)

    Een ei is een ei, zee de boer, en hij nam de dikste. ( Sleen)

    Alles met maot, zee de snieder en gaf ’t wief met de elstok. ( Norg)

    Geld sprek, zee de rieke boer en doe houwde hij met de geldbuul op taofel. ( Havelte)

    Het giet niet um het gewin, mar um de aordigheid, zee Piepien, doe hij an de winnende haand was. ( De Wijk)

    Wij zult hum dat klokkkern wel even ofleren, zee Jaan, en hie schönk de fles aal leger. ( Eext)

    Vrogger kreiden de hanen, nou doet ze allend de bek nog lös, zee de dove boer. ( Nieuw Amsterdam)


    Bron: dr G.H. Kocks- Woordenboek van de Drentse Dialecten

    03-06-2011 om 15:57 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Streektaal
    >> Reageer (1)
    02-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ook dat is de natuur.....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms is het lekker een dagje niks te hoeven doen. Wim is al op tijd weg naar zijn woensdagse zanggroep en als ik de krant uit heb ga ik even bij de wei zitten. Amber blijft bij mij in de buurt, meestal heb ik wel een stukje brood bij me. Ze kan nog steeds vanuit haar wei gewoon verder op het erf grazen en dat bevalt haar uitermate.
    Julia en Beertje het veulen zijn weer naar hun eigenaar en nu heeft ze meer belangstelling voor ons gekregen. In een andere weide lopen de Schoonebekers. De lammeren groeien flink. Het lam, de eenling, groeit wat harder dan de tweeling. Die krijgt ook meer melk natuurlijk. En in weide no drie staat de sproeier flink te spuiten. De bron die wat dichtgeslibd zat heeft Wim door er water in te pompen weer open gekregen. In de wei zie ik een kwikstaartje druk in de weer. Die is voedsel aan het zoeken in het gras en brengt dat dan naar één en dan naar een ander jong, waarschijnlijk zijn ze net uit het nest en worden nog gevoerd. Ineens vliegen ze alledrie op en gaan verderop. In de ponystal zit zoals ieder jaar een zwaluwennest met jongen.
    De vier overgebleven grote kuikens van de kriel scharrelen samen rond op het erf. Twee van de zes zijn door een dier te pakken genomen en lagen dood en aangevreten in het hok. Moeder Kriel heeft ze nu verlaten en heeft zich bij de grote kippen en haan gevoegd en nu moeten ze zelf hun kostje opscharrelen zoals moeder het hen geleerd heeft.
    Even later bij de vijver zie ik een dikke groene kikker, eindelijk blijven ze. De padden zijn er altijd maar even om te paren, meestal begin april. Wat later zijn ze dan weer verdwenen. Ook zijn de gekraagde roodstaartjes er weer. Omstreeks koninginnedag zijn ze altijd weer in de buurt. De natuur is prachtig.
    Als ik even later op het terras kom zie ik daar een grote vissenkop van een van de dikste goudvissen uit de vijver liggen. Dat is het werk van Loeder. Ook dat is de natuur.

    02-06-2011 om 14:38 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    01-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er komt een man binnen....

    'Hoe gaat het', vraag ik. ’Goed en niet goed’, antwoordt mijn Marokkaanse taalmaatje. ‘Niet goed door warmte’, zegt ze nog. ‘Mijn auto is niet warm, ik heb airco’, stel ik haar gerust. Ik wapper wat met m’n handen. Het blijft handen en voetenwerk. Vorige week had ik al aangekondigd dat we samen op stap zullen gaan en ik ben benieuwd of ze wel mee wil. Eén van haar dochters is er als ik kom en warempel er zijn geen bezwaren dit keer. En zo ga ik dan op pad, gearmd met een Marokkaanse in witte lange kleding mèt hoofddoek en een tatoeage op haar kin. Ik zal haar toch eens vragen waar dat voor is.
    Ik maak er een mooi ritje van en we komen uiteindelijk bij Kringloopwinkel het Goed terecht. Op ons rondje door de winkel trekt ze me ineens aan de arm en fluistert:’Marokkaanse vrouw’. En inderdaad is het een jonge Marokkaanse mèt hoofddoek die meehelpt in de winkel. Ik krijg mijn maatje zelfs mee het café in waar op dat moment niemand zit. We gaan aan de thee en koffie, heel gezellig. Ze lijkt ontspannen. Ineens voel ik haar verstijven…. er komt een man binnen. Die gaat echter in een hoekje zitten en ze ontspant weer. Bij de uitstalling van alle keramiek en glazen voorwerpen kijkt ze vooral naar de gouden randjes, maar nee die hoeft ze niet. Ze vindt nog wel een prachtige grote platte schaal. Voor couscous.. en vlees.. voor bezoek. Ze tikt er een paar keer vakkundig tegenaan om eventuele breuk uit te sluiten. Uiteindelijk gaat ze heel tevreden met die mooie schaal naar huis. Bij de uitgang komt net iemand met een schootmobiel naar binnen. Ze stoot me opnieuw aan: ’Krijg ik ook’. Ik ben benieuwd. Ze is 71, loopt slecht, kan niet meer fietsen vanwege de tia die ze gehad heeft. Maar of die schootmobiel er komt in deze tijd van bezuiniging…?
    Maar ik merk dat ze blij is met ons uitje en de afwisseling in haar bestaan. ‘’ Het zou goed zijn om Nederlands te praten met je kinderen’, stel ik haar voor. ‘Ja, Karima doet’, zegt ze.

    01-06-2011 om 10:44 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!