Net terug van een bezoekje aan Berlijn. Veel gezien in twee volle dagen. Een indrukwekkende stad met veel historie. Op www.hettysite.nl weblog 1 is een verslag te lezen van onze reis.

Bijlagen:
pic1443540200[1].jpg (87.7 KB)   

Het was zover. De dag waarnaar we uitkeken was aangebroken. Ben en Diny voorop en Wim en ik er achteraan in optocht naar het Magalhaenplein in Amsterdam. Curtis, Berdena en Janeen hadden  met Abbie een korte trip gemaakt naar Brugge en nu is het moment daar dat we elkaar na zoveel jaar terug gaan zien.
Het was of we elkaar  net nog gezien hadden. Gek is dat. Zo gewoon en hartelijk was het weerzien bij het appartement waar Abbie met haar roommates woont en waar ze na het Brugge avontuur overnachtten. We hadden met Ben en Diny al overlegd wat de plannen voor de rest van de dag zouden kunnen zijn. En wat is er een beter idee dan de Zaanse Schans die maar even ten noorden van Amsterdam te bezoeken is. Het bleek een schot in de roos. Heel even raakten we elkaar kwijt onderweg maar de mobieltjes zijn geduldig in zo’n geval. Het was of alle Zaanse huisjes en molens bij elkaar gebracht waren. Veel toeristen bij elkaar hier en de klompenmaker die ons liet zien hoe een klomp gemaakt werd deed dat net zo makkelijk in het Italiaans als het Engels. Ik wees nog even op het type klomp dat onze voorouders in de Achterhoek droegen, de gele èn de gewone blanke zonder verf.

Ach… de cappuccino met appeltaart was meer dan een lunch. We kregen er een kleintje likeur met slagroom bij. Terwijl de klompenmaker liet horen dat hij ook de accordeon beheerste liepen we verder langs de verschillende typische groene en zwarte Zaanse huisjes. Even later werden de molens bewonderd. Janeen en Curtis waagden zich enthousiast naar boven in een verfmolen en kwamen nog enthousiaster beneden.

10-09-2015 om 15:59 geschreven door hetty  

Annabelle Birnie, directeur van het Drents Museum in Assen, heeft met zichtbaar veel plezier de opening verricht van de expositie ‘Dichtbij’ van Ellen Kroeze in ‘De Fabriek’, het Centrum voor Beeldende Kunst in Emmen. Het is de voormalige melkfabriek in Noordbarge die op deze manier een tweede leven krijgt. De hoge schoorsteen staat er nog steeds.
Ellen zelf vertelde na de opening over haar drijfveer om tot dit resultaat te komen. Een deel van de expo geeft een algemeen beeld van haar werk, een ander deel haar dochter Babet in alle facetten. Ze werkt figuratief, maar met een diepere emotie wat goed te ontdekken is in haar verschillende werken. Een onderwerp ontstaat bij haar soms onverwacht zoals het liedje  ‘de Mallemolen van het leven’ dat ze hoorde tijdens een vakantierit en haar  inspiratie werd voor een prachtig werk met een stevig gewortelde boom en daardoorheen teksten.
Naast haar schilderijen is er het stoofjesproject.  De stoofjes op ‘hoge poten’ bevatten een dierbaar  voorwerp van een oma, tante of oma van een van haar cursisten en hierbij is dat weergegeven in een verhaal. Al met al een prachtige expositie die de moeite waard is om vaker te gaan zien. We zullen er zeker straks met Curtis en Berdena heen gaan.

08-09-2015 om 20:36 geschreven door hetty  

Vorige week vertelde de Belg Damiaan Denis in Zomergasten iets over angsten. Als wetenschapper wil hij ons anders naar angst laten kijken. Hij verwonderde zich dat in het waterrijke Nederland zo weinig hekjes staan bij water. In Nederland leren de kinderen al jong zwemmen, dat is hier de oplossing, vond hij. Bij dat ‘hekjes’ moest ik ogenblikkelijk aan de angst van opoe Bijenhof voor water en heel veel andere gevaren denken. Toen Diny en ik met mama meegingen naar de Boomgaard moest vader Hein eerst latten voor ons slaapkamerraam timmeren. ‘Foi as de kinder toch an den draod griept of uut et raam valt’, was de redenatie van opoe. Toen ik de eerste schooldag vanuit Linde onder de hoede van  buurjongen Henk Antink naar school fietste, duurde het opoe veel te lang voor ik weer thuis kwam. ‘As dat kind toch in de laoke valt!’ De laoke was een diepe sloot iets verder dan de ‘Kruusdiek’. Opoe had het niet meer en kwam me de eerste dag al een eind tegemoet lopen. Vader Hein moest alweer timmeren en er kwam een degelijk hek langs die sloot. Wij kregen daarnaast de waarschuwing om vooral niet dicht langs die laoke te fietsen. ‘Want pas maor op… as de bollebak oew toch grip’. Ik heb later wel eens in dat donkere water staan kijken of ik hem kon ontdekken. Vandaag was Dick bij ons vanuit Apeldoorn. We hebben heerlijk gefietst langs het Koning Willem Alexander kanaal, de nieuwe vaarverbinding die sinds een paar jaar zorgt voor een doorvaart naar Groningen. Dick is mijn buurjongen vanuit Linde en we haalden herinneringen op van onze eerste ontmoeting. Na de trouwerij van mama en vader Hein op 10 februari 1950 kwamen we elkaar tegen halverwege de afstand tussen onze boerderijen de Boomgaard en het Lieferink. Hij was daar met zus Annie en Diny en ik waren ook die kant opgegaan. Wij waren denk ik allemaal nieuwsgierig naar elkaar, nieuwe buurkinderen. Tja…. 65 jaar geleden.

05-09-2015 om 17:05 geschreven door hetty