Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Bram. de filosoof
  • Wie is de baas?
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 04-2024
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    31-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kippenfarm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het begint hier op onze boerderieë wat uit de hand te lopen. Wat betreft onze kippenfamilie dan. We houden allebei wel van puur natuur, maar nu wordt het toch te gek.
    We waren natuurlijk weer een kip kwijt. De moeder van de 7 kuikens van 5 weken oud was spoorloos. Die grote kuikens redden zich wel. Daar gaat het niet om, maar wáár is die kip? Is hij opgepeuzeld door een vos of heeft ze zich weer verstopt in de struiken op een stel eieren. De andere kip loopt met één kuiken rond en legt ook nog niet. De vier kuikens uit het eerste nestje in mei blijken allemaal haantjes te zijn. En vader haan voegt zich zoals het hoort bij de kloek met de kleinste kuikens en kraait zich de longen uit het lijf… de opschepper!
    Een paar dagen terug hoorden we weer het bekende geluid van een klokkende kloek en piepende kuikens. We zagen onder een conifeer twee kuikenkopjes vanonder de kloek vandaan komen. Wim had nog de stille hoop dat het bij die twee bleef. Maar de volgende morgen liep moeder kloek trots met 8 kuikens in de ren. Wim had het niet meer. “Wat mo’w toch met al die kipp’n en haan’n”? Ze wodt ons nog kats de baas. Wie kriegt ze zo ok niet te pakken. Straks hebbe wie’j een jager neudig um ze uut de boom te schiet’n”. Hij loopt al rood aan en z'n ogen schieten vuur. Ik kan er niks aan doen, maar ik lig krom van het lachen dat ze ons weer te slim af zijn. Ha! Dat neemt Wim me weer niet in dank af. “Ja… iej hebt makkelijk lachen”.
    Hij bezint zich grimmig  op een hanenplan.
    We begonnen dit voorjaar gewoon met één haan en twee hennetjes. Die gingen om de beurt broeden. Geen eitjes meer voor ons dus. Bovendien konden we de nesten ook niet vinden.
    ’s Nachts zitten twee hanen in de berkenboom, de grotere kuikens in de hulstboom en drie haantjes kiezen toch voor het kippenhok. De kloek met de kleinste kuikens verstopt zich gewoon ’s nachts met de kuikens warm onder zich.
    Gistermorgen was ik nog binnen en Wim is de dieren aan ’t voeren. Ineens staat hij met de bak kippenvoer binnen en zegt buiten adem en enthousiast:”Kom gauw met… ze bunt 'r allemaole… in de ren… allemaole.. ok de kloeke met de acht kukens”. Natuurlijk ga ik gauw achter hem aan. We genieten samen van de hele kippenfamilie…ademloos!
    Maar wanneer iemand belangstelling heeft voor een mooie haan. Gratis ophalen, maar wel zelf vangen.

    31-08-2008 om 22:17 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    30-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een burgemeester, een dominee en een pastoor....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ooit een pastoor, een dominee èn een burgemeester samen zien dorsen met een ouderwetse dorsvlegel? Dan moet je echt eens het grote oogstfeest De Stoppelhaene bezoeken in Raalte. We waren er vanmiddag op uitnodiging van onze vakantievrienden Ben en Riet.. jawel uut Luttenberg. Een echt oogstfeest met een grote gast rogge midden op de Grote Markt in Raalte. Die bestaat uit de laatste garven van de boeren uit de omgeving.
    We waren mooi op tijd en zagen alles, van het vlag hijsen tot en met de optocht met praalwagens en versierde fietsen en trekkers- groot en klein. Een boer uit de buurt vertelde over zijn  boerderij, tevens een bed en breakfast. Er is flink door de bevolking van Raalte ingezameld voor de aktie voor de vrouwen van Etiopië om hun vrouwen te leren omgaan met alles wat met land- en tuinbouw te maken heeft, tot nu toe al €26000.
    Er was veel muziek en er was een prachtige optocht met praalwagens maar ook kinderen met versierde fietsen, allemaal  in het teken van de oogst met veel granen en vruchten. Een echt cultureel gebeuren. Er was een echte oogstkoningin met een paar hofdames Natuurlijk moest Femke, één van de kleindochters van Ben en Riet met hen op de foto!
    Vriend Ben zong mee in het koor van de Straotkjals. De burgemeester was nog niet zo lang in Raalte in zijn ambt net als de dominee. De pastoor was er al veel langer.
    In een interview zittend terwijl hij voorzien werd van een mok koffie vertelde hij nog wel een verhaal van een haan die nog maar één oude hen om zich heen had. Toen de toom aangevuld werd met jonge hennen, brak er zo’n beetje oorlog uit in het kippenhok. De oude hen pikte het niet… dat jonge spul er bij en de haan raakte van slag. Pas toen de oude hen weggehaald was keerde de rust weer. De pastoor vond het verhaal goed passen bij het vormen van een nieuwe werkgroep om met allemaal nieuwe mensen te starten. ”Wat zegt het dan wel over uw eigen positie”, werd er lachend gevraagd. De pastoor lachte mee!



    De gast, die bestaat uit de laatste garven van het roggeland van de boeren, met de stoppelhaene wordt de markt op gereden.


    De opening. Alle medewerkers op een rij: de bindsters, de dorsers, de vrouwen die voor de koffie zorgen, de boerendansers en tussen beide presentatoren de boer die over het boeren van deze tijd vertelt.


    De burgemeester l. -half-, de pastoor- midden- en de dominee- rechts- aan het dorsen met de ouderwetse dorsvlegel.


    De pastoor met een kom koffie na het dorsen vertelt zijn verhaal van de haan met de oude kip en de jonge hennen.


    De Straotkjals. Onze vakantie vriend zingt uit volle borst mee!


    Eén van de kleinere versierde wagens.


    Er kwam zoveel langs... te veel om allemaal op te noemen, maar als ik een schaap zie... nou ja... en dan nog met de volgende tekst:

    Vermoeide geest
    Knuffel dit beest

    dan moet die er wel even bij!

    30-08-2008 om 22:36 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De tas uit de vriezer....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Eva's tekening over een paard, een Tinker, die eerst bang was en nu na de training alles weer durft.

    Nu ik 65 ben krijgt Wim wat twijfels over mijn functioneren. We vinden soms van alles en ik weet niet waar het vandaan komt. Hij ook niet, maar dat telt niet. Vanmorgen komt Wim met een boodschappentas met een pak melk, vanillevla, ham, kip en gehakt uit de schuur. “Waarom zet je dit met tas en al in de vriezer”? Ik bekijk het eens en kan me niet herinneren dat ik die tas eerder gezien heb… laat staan dat ik die in de vriezer kan hebben gezet. Wim schudt z’n hoofd en begint zich zorgen te maken over mijn vergeetachtigheid, want hij heeft het natuurlijk zeer zeker niet gedaan.
    Het enige dat ik bedenken kan….  is opnieuw Ben en Niesje die wat gehaast weggegaan zijn aan het eind van hun vakantie. Enfin de melk en vanillevla ontdooid….. De melk hebben we gebruikt om pannenkoeken mee te bakken, de ham was erg lekker en hebben we samen met Robin en Eva op een broodje opgesnoept en het vlees weer in de vriezer gelegd. Ben en Niesje komen toch zondag!
    Robin heeft zich weer uit kunnen leven op de grasmaaier en ik ging met Eva naar de pony’s. Ze ruimde eerst de paardenkeutels aan de kant en begon met borstelen. Amber was helemaal in the mood, maar Sara was volgens mij weer hengstig en Hector begon weer te joelen. Toen hebben we die twee maar los gelaten . Ze raceten samen de wei rond. Maar tot een dekking zal het niet komen. Hector wordt te oud denken we. Hij wil wel, maar het lukt ‘em niet. “De stok is-t-er uut”, zei Wim al. Zou er voor paarden ook iets als Viagra zijn?
    We hebben daarna maar lekker tompoezen gemaakt en gekwartet. Het trainingsschema voor Amber voor de volgende keer heeft Eva al klaar en hangt al op de deur.
    Toen Jennifer Eva kwam halen  om naar paardrijden te gaan, kwam de aap uit de mouw! Ze vroeg:”Heeft Mark de tas uit de vriezer al weer meegenomen”? Die had hij gisteren toen ze voor mijn verjaardag kwamen zolang in de vriezer gelegd… Ach dat eventjes… Ik neem hem zo weer mee!

    29-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    28-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wet iej wel wie d'r vandage jeurig is?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wat wil je hebben voor je verjaardag… klinkt het ieder jaar zo’n twee weken voor die tijd. In de loop van het jaar ben ik al zoveel dingen tegengekomen die ik leuk zou vinden, maar die je voor jezelf niet zo gauw koopt. Maar… echt waar… tegen de tijd dat die verjaardag er weer aan komt overvallen ze me weer en weet ik het gewoon niet meer. Je kunt wel raden wat ze dan zeggen: “Schrijf het dan een keer op!”
    Maar dit jaar schoot het me toch te binnen. Ik ben nu 65 jaar geworden en nooit van m’n leven ben ik bij een schoonheidsspecialiste binnen geweest. Dat lijkt me toch een fijne ervaring. Dus dat gaat nu gebeuren.
    Gisteren was de heuglijke dag en hebben we het in kleine kring gevierd. Dat geluk heb je als alle drie de kinderen in de buurt van Emmen zijn blijven wonen. Wim  maakte de beroemde van der Kolk-nassi met zorg klaar met die speciale pindasaus waarvan het recept nog van Tonny’s moeder komt. Zondag gaan we het nog eens dunnetjes overdoen met de broers en zussen..
    Het zijn de onverwachte dingen die zo’n dag tot verrassingsdag maken. Ben en Diny belden vanuit de bergen boven het Gardameer. Dick en Anda reden door de Povlakte op weg naar hun vakantiehuis toen ze belden. Buurvrouw Wielens en Susan kwamen op de koffie.
    Neef Gerrit was net weer gearriveerd op camping De Boomgaard en meldde dat hij de volgende dag jarig zou zijn. “Maor wet iej wie d’r vandage jeurig is”, vroeg Joke hem. “Hetty”. Dus Gerrit kreeg ik ook aan de lijn.
    En zo ging het door. M’n nichtjes uit mijn schooljaar Gerrie en Gerke, ook 65 geworden, lieten van zich horen, prachtige zelfgemaakte kaartjes van Geesje en Willy, van Riek. En uit Uithuizen van Jannie, Gerko en Amanda ook een mooie kaart. Van Corrie en gezin een e-mail kaart- leuk hoor! Zelfs van onze Eggink-sister uit Minnesota, Berdena, een mooie kaart èn precies op de dag! Felicitaties van West Vlaamse blogvriendin Ani via de mail.
    Naast alle familietelefoontjes uit Nederland, belden ook Marijke en Piet uit Frankrijk èn Marijke uit Hengelo, in die tijd mijn steun en toeverlaat. En dat was wederzijds. We zijn al 25 jaar uit Hengelo weg, maar we zullen altijd vriendinnen blijven. Op zo’n dag als gisteren besef ik dat ik een rijk mens ben!

    De familie Bijenhof 1944 met Gerrie- r. bij tante Janna op schoot. Daarnaast zit ik- ja met die duim- bij mama. En Gerke zit tweede kind van l. bij tante Hermien ... alle drie 65.






    Hier  ben ik 3 maanden.. op een konijnenvelletje. Samen met m'n nichtjes Gerrie en Gerke ben ik 65 jaar en krijg ik ook AOW. Opa Bijenhof zou zeggen: "Jullie trekt van Drees." Hij was in het begin 50er jaren zó blij met het AOWpensioen dat hij daarna altijd op de PVDA gestemd heeft omdat minister Drees sr van deze partij heeft meegeholpen met deze wet.

    28-08-2008 om 22:48 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    27-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over inbrekers.... en honden!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De pups in de buitenren.

    Gistermorgen sprak ik een buurman die wat verderop woont. Die woont ook vrij geïsoleerd net als wij. Hij vertelde dat er zaterdagmorgen een oud fietsje voor de schuur had gelegen en de fiets van zijn vrouw was met kinderzitje en al gestolen. Ach die schuur hadden ze nooit op slot. En dat niet alleen. Ook de vriezer in de schuur was geplunderd. Ze hebben wel een hond, maar dat is een jachthond. Die had niks gemeld. Dat is er zo één.... die helpt de dieven nog inpakken!
    Ik dacht gelijk…. Zaterdagmorgen..? De nacht van vrijdag op zaterdag was Queeny bij ons. Mark en Jennifer hadden een bruiloft helemaal in Noord- Brabant en bleef Queeny een nachtje logeren. Die nacht begon ze immers om half drie ’s nachts samen met Tessa vreselijk te blaffen. Wim had nog uit het raam gehangen en de lampen aan gedaan. Het zit er dik in dat ons een dergelijke inbraak bespaard is door onze beide geweldige honden. Normaal doen ze geen vlieg kwaad, maar als iemand die ze niet kennen aan het hek komt dan ken je ze niet weer. Je hoort aan het soort blafje wat er langs komt.
    Zondagmorgen ging Tessa te keer, zoals ik nog nooit van haar gehoord heb. Ik er naar toe. Staat er een man voor het hek met twee enorme Rottweilers, die volop in de aanval willen. Hij had ze blijkbaar niet aangelijnd gehad en toen ze Tessa zagen èn hoorden wilden ze dwars door het hek… als dat gekund had. De man had ze met z’n blote handen ieder aan de halsband vast, maar  kon ze niet meekrijgen, hoe hard hij ook tegen ze schreeuwde.  Pas toen ik Tessa had afgevoerd kreeg hij ze weer enigszins onder controle.
    Rottweilers… ik hou er niet van… als je alleen die grote bek al ziet!
    Toen we nog aan de Kuifmees woonden had een buurman ook een Rottweiler die vaak gewoon op de oprit lag. Op een keer liet ik Laska, onze Schotse collie, die we toen hadden, uit en op de terugweg kom ik vlak langs hun huis met… inderdaad de Rottweiler op de rand van de oprit. Tot dan was ik nooit bang voor een hond. Op het moment dat we langs haar lopen blafte ze ineens zo keihard dat ik een luchtsprong maakte. Toch was het niet agressief bedoeld… meer van… Je weet het hè? Hier waak ik! Nee ik heb het niet op Rottweilers en evenmin op Dobberman Pinchers. Huuh…!!



    Eva met Queeny


    Wim timmert de buitenren en Alfa is erg geinteresseerd.

    27-08-2008 om 21:27 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dan gaan we samen weer naar huis jongen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eén van de weinige antieke voorwerpen in ons huis... een tegeltableau, ingemetseld in de schoorsteen. Het komt uit een oud boerderijtje dat wat verderop gestaan heeft en afgebroken is.

    Eén van mijn favoriete programma’s is Tussen Kunst en Kitsch. Rick belde vanavond een kwartier voor de tijd op om even wat te bespreken, want… zo zei hij: "Straks begint Tussen Kunst en Kitsch en daar kijk je altijd naar”.
    De verhalen vind ik het leukst. Vanavond was er een stijlvolle mevrouw die een Delfts Blauw mannetje bij zich had . "Ach", zo zei ze, "ik vind het gele broekje zo leuk". Het honderden jaren oude wijnkarafje, want dat was het, zou volgens de expert €15000 waard zijn. De dame verblikte geen moment. Ze zei slechts: “Dan gaan we samen weer naar huis jongen”!
    Een gezellige man vertelde over de mooi gekleurde glazen lamp die z’n moeder ooit op de kop had getikt, maar door vader afgekeurd op een overloop terecht kwam. Toen hij het later meekreeg, paste het eerst niet in hun interieur en had het zonder kap en met een grote lamp 60 Watt lamp  erin de schuur van voldoende licht voorzien. Later was hij toch op een beter plek terecht gekomen.
    Het bleek een echte Tiffanylamp in Jugendstil te zijn. De waarde van die “garagelamp” bleek €17000 te zijn. 
    Eén man vertelde man over de erfenis van moeder. Hij had een schilderij geërfd met boten erop.  Z’n zus vond het niks en daarom mocht hij het hebben. Het bleek een goed 17e eeuws schilderij te zijn van een bekende zeeschilder en werd op €35000 geschat. Een vrouw liet een mooi ringetje zien met twee rondjes met briljantjes. “Bij ons heet het een slagring”, zei de expert, “maar de Fransen hebben een veel mooiere naam voor dit verlovingsringetje: toi et moi!”
    En een jonge vrouw had met een metaaldetector samen met haar “piepvriend” een bronzen kandelaar van minstens 300 jaar oud gevonden. Ze had hem bijna weggegooid omdat er een stukje van de voet af was. Toch kreeg dit unieke stuk ook een waarde toegekend van € 5000. Ze sprong een gat in de lucht… Naar de veiling!
    Wim zit ondertussen naar een spannende film te kijken. Smaken verschillen. Moet kunnen! We drinken samen nog wel een glaasje wijn als afsluiting van de dag!.

    26-08-2008 om 22:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pippeloentje-- voor Paulijne en Isa en alle andere kinderen!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Boven: De HZN (hond zonder naam), later Britt 1
    Onder: Kaylee, beiden uit het eerste nestje van Scott en Tessa. Alle pups hadden een wit puntje aan hun staart, zoals het hoort bij een echte bordercollie.

    Dit verhaal hoorde ik vertellen in een eerste klas- nu groep 3- toen ik nog stage liep op een lagere school in Doetinchem tijdens m’n Kweekschooltijd en heb het vaak met veel plezier doorverteld.

    Ergens in een dorpje in Afrika woont een lief jongetje dat Pippeloentje genoemd wordt. Hij is 5 jaar en zal binnenkort naar school gaan. Moeder schudt af en toe haar hoofd. Pippeloentje kan soms nog zulke domme dingen doen. Als dat maar goed komt straks.
    Op een dag komt oom op bezoek. “Pippeloen… we hebben jonge hondjes… Kom maar gauw eens kijken. Wie weet mag je van je moeder er wel één hebben”.   “Ga jij maar even naar tante”, zegt moeder. “Nu heb je nog vrij… ga maar lekker spelen met je neefjes en nichtjes. Pippeloen  gaat de volgende dag op weg. “Pas op bij de rivier…  vlug doorlopen en voor het donker thuis zijn”, zegt moeder voor hij weg gaat. Het is best een heel eind lopen, wel een half uur, want oom en tante wonen in een ander dorp.
    Wat zijn ze blij dat Pippeloentje komt spelen en wat zijn het leuke hondjes. Ze spelen de hele dag. De hondjes zijn vreselijk lief en er is er één bij met een wit puntje aan z’n staartje. Die vindt Pippeloentje het aller- allerliefste. Als ik die zou mogen hebben noem ik hem Witstaartje, denkt hij.
    Het wordt al laat en tante roept hem: “Pippeloentje… hier heb je een heerlijk pakje boter voor je moeder en ik zag dat je dat ene hondje zo leuk vindt. Vraag maar aan je moeder of je  dat ene hondje mag hebben als het groot genoeg is”. Pippeloen gaat op weg. Het pakje boter draagt hij op z’n hoofd zoals iedereen dat doet. Het is nog warm. De weg is best lang. Hij komt langs de rivier… gaat daar de bocht om en ziet z’n dorpje al weer liggen. Z’n moeder staat hem al op te wachten en kijkt hem wat raar aan. Hij glimt zo vreemd. “Mama… mama… kijk eens wat ik van tante voor je meegebracht heb…”! Hij grijpt op z’n hoofd… en pakt alleen het vette papiertje nog waar de boter in zat. De boter is helemaal gesmolten en loopt aan alle kanten langs z’n hoofd.
    “Waarom doe je toch zo dom Pippeloentje”. Moeder schudt haar hoofd. “Als je weer zoiets krijgt van tante…. Dan pluk je gauw een bananenblad, rol daar het pakje boter in. Wanneer je dan bij de rivier komt, hou je het pakje even onder water om af te koelen.” “Ja mama… ik zal er aan denken”.
    Een paar weken later mag Pippeloentje weer gaan spelen bij z’n neefjes. “Je weet het hè”, zei z’n moeder. “Ja… , mam”. Pippeloentje ging op weg en speelde opnieuw de hele dag met de hondjes. Wat zijn ze groot geworden. “Als je naar huis gaat mag je je hondje wel meenemen hoor”, zei tante. “Witstaartje is nu groot genoeg”.
    Opnieuw roept tante wanneer het tijd is om naar huis te gaan en met het hondje in z’n armen wordt Pippeloentje uitgezwaaid. Hij loopt de lange weg langs het bos en komt bij de babanenboom. Hé… wat had moeder nou ook al weer gezegd? Hij klimt vlug in de boom en plukt een paar grote bananenbladeren en rolt Witstaartje er helemaal in. Als hij bij de rivier komt… o ja…. houdt hij zijn pakje even onder water. Dan gaat hij snel naar huis. Het is al laat geworden. Moeder staat al op de uitkijk. O… mama kijk eens… Dit is nu mijn Witstaartje. Voorzichtig pakt hij het pakje los en het natte hondje komt te voorschijn. Gelukkig is hij niet ziek geworden, maar moeder schudt opnieuw haar hoofd en zucht: ”Pippeloen…Pippeloentje… een hondje. Wanneer je weer zoiets krijgt doe je hem toch aan een touwtje”.Alle jongens hebben toch wel een touwtje in hun broekzak.
    Het is bijna aan het eind van de vakantie. Nu is tante jarig. Moeder heeft vandaag geen tijd.
    ”Ach Pippeloentje… als jij vandaag eens naar tante gaat. Volgende week ga je al naar school. Het kan nog net. Ik pas wel op Witstaartje. Enne… geen domme dingen doen hè?” “Ahh fijn mama!” En Pippeloentje gaat op weg…langs de donkere rivier… de lange weg langs het bos en dan… de hele dag feest. Lekker taart eten en limonade drinken. De tijd vliegt voorbij.
    Aan het eind van de middag roept tante hem.”Kijk eens Pippeloentje, hier heb je een heerlijk  krentenbrood  voor moeder. Dat zal ze fijn vinden.”. Iedereen zwaait hem uit en hij begint aan de lange weg. Ineens staat hij stil en denkt na ( hier begint de klas al een beetje te gniffelen)
    Dan grijpt hij in z’n broekzak… pakt een touwtje en bindt die stevig om het brood. Hij loopt nu flink door… langs het bos… de donkere rivier en ziet dan in de verte moeder al staan.
    “Kijk mam… wat ik voor je heb meegebracht… kijk”. Moeder kijkt en Pippeloentje houdt het touwtje omhoog…. En wat denk je........?   Eén krentje zit er nog aan het touwtje.
    Volgende week mag Pippeloentje naar school…., maar hij moet daar nog héél veel leren.




    Tessa jr


    Britt en Kaylee


    Tessa met haar pups


    Hier is Scotty al gewend bij z'n nieuwe thuis en die grote vriend Kai

    25-08-2008 om 20:28 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tessa en Queeny.... en Ben's broek
    "Wat heb ie'j daor veur broek an?" Wim komt na het douchen beneden in een beige broek die ik niet ken. Hij heeft een paar spijkerbroeken die hij het liefst draagt in de caravan in de Achterhoek laten liggen. We gaan straks even het dorp in een nieuwe spijkerbroek kopen. "Je hebt ook nog een paar lichte broeken", had ik hem gezegd en nu komt hij beneden in deze mooie onbekende."Hij zit anders goed. Ik wist niet eens dat ik die had. Er hing ook nog een overhemd bij ", zegt hij nog. Ik ga kijken en herken een overhemd van broer Ben, je weet wel.... de enige èchte. De Ben die met Niesje ook nu weer bij ons vakantie gehouden èn opgepast heeft.
    Even later gaan we op pad, Wim in z'n eigen lichte broek. Emmen is best een leuk dorp, maar wel één met stadsallures. We kopen een echte Gardeur voor € 99 bij Schomaker en een spijkerbroek voor € 25 bij C en A voor overdag. Verschil moet er zijn.
    Tessa en Queeny kunnen het goed met elkaar vinden. Als ze een geluid horen van een hond of schapen terwijl ik naar de serie van James Herriot kijk worden ze actief en gaan naast elkaar voor het raam naar buiten zitten kijken. Waar moeten we zijn...?
    Vannacht werden we wakker van het blaffen van Queeny. Tessa deed gelijk mee. Wim inspecteerde het erf vanuit het raam boven, maar als er al mensen met verkeerde plannen aan het hek zouden zijn geweest heeft dat geblaf ze wel op andere ideeën gebracht. Wat is een mens zonder hond?

    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe het unieke boekje te bestellen is op deze website onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 



    Tessa en Queeny, genomen zonder flits te gebruiken.


    Hier gebruikte ik wèl flits.

    24-08-2008 om 21:14 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie zijn hoofd niet gebruikt.....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tessa kijkt wat boos naar Toska die we wegens omstandigheden bij haar baas opgehaald hebben

    Ziezo …dat hebben we weer gehad. Sara, Amber èn Hector zijn ingeënt. Op de terugweg vanuit Klazienaveen waar hij een kleine operatie moest uitvoeren bij een paard kwam dierenarts Nielen-- of dokter Harrie zoals wij hem altijd noemen-- langs. Hij had z’n vrouw Monica bij zich om hem te assisteren. Na de pony’s is Tessa aan de beurt. We gaan maar naar binnen, want de boekjes moeten ook nog ingevuld worden.
    Voor ik er erg in heb staat hij ook al met de spuit bij Queeny. Ik denk vlug na. Queeny is de hond van Mark. Uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar heeft Eva Queeny gekozen. 's Morgens brengt hij haar hier en om 5 uur wordt ze dan weer gehaald. Zou die al opnieuw geënt zijn in april? Ik denk van niet. Wim vraagt voor alle zekerheid : “Heb je dan wel genoeg bij je voor Wielens”? “Ja hoor”!
    En Queeny heeft de spuit al te pakken. “Bij Wielens hebben ze anders wel twee honden”, zeg ik. Nee dus. Hij raakt er van in de war. Hij nam aan dat wij  twee honden hebben omdat hij er bij ons twee zag lopen en één bij Jans en Geesje. Nou moet hij voor de unieke kruising Teckel/Jack Russell ,die luistert naar de naam Lady, nog terugkomen.
    Ik denk glimlachend terug aan onze opa Bijenhof die van die wijze spreuken had. Wanneer ik drie keer op en neer naar de wei moet lopen omdat ik het brood voor de pony’s vergeten ben of de laarzen vergeet aan te trekken… hoor ik hem zeggen: Wie zijn hoofd niet gebruikt…. moet zijn benen gebruiken!
    Ik bel Mark voor alle zekerheid even om te informeren of Queeny haar inenting soms toch al gehad heeft in april toen ze een jaar werd.
    Mark antwoordt precies als ik dacht:“Moest dat dan”?




    Hier zie je al dat Tessa ( r) niks van Toska moet hebben. Gelukkig is ze nu als Josca heel gelukkig bij Ben en Diny en heeft ze echt haar plek gevonden


    Toska en Queeny, beiden uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar.

    23-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waor is de telefoongids?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen “Waor is de telefoongids?” Buurman Jans komt wat druk binnen bij moeder Wielens. Geesje is weg en dan drinkt hij altijd koffie bij moe. Ik zit er ook net. Na het zwemmen ben ik even gaan buurten. Ik had ze na het Boomgaardweekend nog niet weer gezien!
    “Telefoongids?”vraagt moe. “Jao… ik mot echt de oogarts bell'n”, zegt Jans. Moe kijkt hem onderzoekend aan op zoek naar iets vreemds aan z’n oog.
    “Nee…. niet veur mij, maor veur deze hier”,  en hij wijst op mij. “Löp op nog gien meter bij mi’j langs en zut niks… hartstikke blind… Bel de oogarts maor”! Ik had hem niet gezien terwijl hij in het stookhok aan het werk was.
    Jans is weer goed op streek. Buurvrouw begint te lachen.
    “Weet ie”, zegt ze,”dat mien va net zo was…. Altied vrolijk … Altied iederene veur de gek holl’n. Jans van Jantiena is net zo en dat jochie van um  ok al. Pas was ik bi’j mien zuster en ik heur de kinder al vraogen… Is tante Dinie d’r ok en dan komt ze an met allerlei griezeligs.. een moes of zo um bi’j mie in de nekke te leggen. Ze weet gewoon dat ze dan altied sukses hebt. Ik griezele d’r van.”
    Ik moet even overleggen met Jans, want morgen komt onze dokter Harrie om de pony’s en de honden van ons beiden te enten. Dat scheelt weer voorrijkosten. We moeten zien dat we ze op tijd vast hebben staan. Je leert steeds bij. Toen we onze eerste pony Katja nog hadden- dat was pas echt een loeder- kwam hij ook enten. We hadden  ze toen nog niet vast staan. Bartje, het hengstje was geen probleem, maar Katja was andere koek. Ik was er niet en Wim greep de eerste keer mis. “O… laat maar “, zei dokter Harrie. “Ik pak haar wel.” Hij gaat rustig naar Katja…praat wat… en grijpt snel het halster. Ogenblikkelijk gaat Katja er in draf vandoor… Dokter Harrie plant z’n voeten zo stevig mogelijk, maar het is een klein tenger mannetje en Katja laat hem de hele natte wei door skiën. Toch laat hij niet los en ook Katja wordt geënt.
    “Zo… ik heb m’n gymnastiek voor vandaag weer gehad”, is het enige wat hij zegt.

    22-08-2008 om 16:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Homeopaat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vanmorgen heeft Wim voor het eerst in z'n leven een  Klassiek Homeopatisch arts bezocht. En ik mocht mee....
    Onze huisarts met assistent-arts, ondanks bloedonderzoeken en overleg met een internist kwam er niet uit.
    Wim heeft nl al acht maanden spierpijn in de schouders en in mindere mate in andere spieren. Het gekreun bij het omdraaien in bed is niet van de lucht. En laat ik het niet hebben over de akelige geluiden die hij liet ontsnappen toen hij in de caravan over me heen moest klimmen om naar het toilet te gaan.
    Toen de huisarts er niet meer uitkwam en zwager Johan zelfs opmerkte dat ouder worden ook ongemakken met zich mee kan brengen.......! Oei! We hebben allemaal wel wat! Maar ja... je wilt er toch wat aan proberen te doen! Je wilt toch zo prettig mogelijk oud worden...
    De chiropracter en de magnetiseur hebben we al gehad. Ik stelde hem nu een homeopaat voor. We hebben een ervaren klassiek homeopaat hier in Emmen. Vanmorgen is zijn hele doopceel gelicht in iets meer dan een uur. Alles wilde hij weten om een goed beeld van zijn patient te krijgen. Er kwam heel wat aan bod: ziekten, angsten, schrik, eigenaardigheden, veranderingen, ergernissen enz.
    Wim heeft 4 pilletjes gekregen die hij in één keer moest innemen, geen caffeine, pepermunt, kauwgum in de komende maand. Bovendien niet meer dan twee glazen alcohol per dag om de lever te ontzien. Het zelfgenezend vermogen van het lichaam zal door de calcium/carbonaatpilletjes 200k een oppepper krijgen en over vier weken moet hij weer even terug om te kijken hoe het zich ontwikkelt.

    21-08-2008 om 21:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    20-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dat doen we vaker...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit lijkt precies Teckel Jippe van Ben en Diny.




    Toen ik afgelopen zaterdag tussen de boeken op de boeldag keek, vond ik een boekje met Twentse spreuken. Er zitten heel wat bekende tussen. Terwijl ik bijpraatte met m’n oude schoolvrienden Henny en Wim las ik ze een paar voor.

    Ik begon met het ouderwetse niet erg geëmancipeerde:
    Waor boks’n sprekt mot rökke zwiegen.
    Beiden glimlachten bescheiden. Ze kennen me nog wel.

    De tweede volgde:
    ’n Goeie vrouw is het smeer an de wagen.
    Daar waren ze het helemaal mee eens. De lach breekt door.

    Beiden zijn al meer dan 40 jaar getrouwd. Henny met zijn Anny waar hij op de Kweekschool al verkering mee had.......... Tussen Wim en Lydia heb ik indertijd zelfs de liefde zien opbloeien. het is erg leuk om elkaar na zo lange tijd weer terug te zien.

    De volgende kom ik nu tegen:
    As ne vrouw nich heurn wil is ter gin roop’n an.

    ’t Hoes is van mie, maor miene vrouw hef de slöttel

    Vriej’n en nen brille koop’n
    Mo’j zelf doon.

    De tweede helft van het boekje bestaat uit Nederlandse spreuken, maar gek is dat… Ik kan er niet om lachen, zelfs niet een beetje.

    Vooruit hier komt er toch eentje:
    De ideale echtgenoot is hij die elk woord begrijpt dat zijn vrouw niet zegt.

    Nu zijn we opnieuw weer thuis. Ben en Riet in Luttenberg en wij… in Emmen. Dit gaan we vaker doen… zo’n weekendje met z’n vieren. Van het prachtige zonnige weer is niet veel over. Het wordt regenachtig.
    Op de terugweg hebben we natuurlijk wel even koffie gedronken bij Ben en Diny en met Joska geknuffeld. Daarna kiezen we de prachtige route over de Holterberg die ook met dit weer heel sfeervol is.




    Joska verdeelt haar tijd tussen Vera, Ben, Wim en de fietsen.


    De heide bloeit op de Holterberg

    20-08-2008 om 21:02 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    19-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over de Rotronde en een paar hazen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We worden pas goed wakker als we het geklik klak van paardenhoeven horen. Er komen nu steeds karretjes met mensen erin en dravende paarden ervoor  hier over de weg. Leuk gezicht… zwaaiende mensen.
    Vandaag wordt het Bronckhorst.

    We zijn net terug en m’n achterste gloeit helemaal van het fietsen… 34 km dit keer. Ik mag nog wel meer oefenen om eelt op de billen te krijgen. Onze buren een caravan verderop doen niet anders.. Vandaag de zuidelijke Graafschapsroute. Gisteren de oostelijke en morgen de westelijke. Hoe ver zei u? Ooo 50 km per dag!
    Bronckhorst is altijd de moeite waard. Ben en Riet vonden het prachtig. Op de terugweg zaten we even op een bankje en zagen we iets bruins bewegen 100 m verderop in de wei en we konden niet zien of het een vogel of een konijn was. “Ik kieke wel effen”, zei Ben en sjeest met de fiets zo het weiland door…. Het waren twee joekels van hazen. Hij liet ze maar gauw met rust.
    Met Ben en Riet gaan we het weekend besluiten met een etentje bij de Rotonde in het centrum van Vorden. Ik weet nog dat het gebouwd is in de zestiger jaren.
    Ons aller ome Wim Bijenhof kende het woord nog niet. We hadden toen ook nergens in de buurt rotondes. Iemand wilde uitleggen waar je ergens moest zijn in het dorp…. “O’, zei oom Wim…Bie’j de Rotronde”? Echt een broer van mama. Die had het immers ook over een sesykar als ze een stationcar bedoelde of “De Ratsasa” als het restaurant De Radstake. Of de vleisbloemen voor het wilgenroosje en wanneer de forsythia bloeide  had ze het over het gele gevaar.
    De Rotonde is een uitstekend restaurant waar je heel lekker èn gezellig kunt eten. Als dessert kiezen we met z’n drieen  de lekkere cappucino De Rotonde mèt likeurtje en chocola. Het einde! Ben?.... Die zit te glimmen achter een dikke sorbet met vruchtjes en slagroom.

    19-08-2008 om 17:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een barbecue en een verjaardagscadeau.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    “Ach als we vandaag zo lekker gefietst hebben, kunnen we morgen ook wel op de fiets naar Bronckhorst”, zei een van ons. Afgesproken. Riet en ik doen eerst maar even inkopen voor de barbecue… gezellig even winkelen en natuurlijk vindt ze ook nog wat voor de wichter… een digitaal springtouw. Nooit van gehoord.. kun je calorieën tellen na het touwtje springen.
    Op de terugweg laat ik haar Kasteel Kiefskamp zien, het kasteel dat het dichtst bij ons in Linde staat. Ons derde kasteel pas vandaag. De rest van de acht laten we maar zitten. Er staan een paar stoeltjes en een tafel met een blikken trommel met boeken in een plastic zak. [i]Stilte gonst van leven [/i]is een indrukwekkend fotoboek over De Kiefskamp en de bossen er omheen èn een cd met geluiden uit het bos daar. Als ondertitel heeft het: Ruimte, Ritme en Vergankelijkheid op een Gelders Landgoed.
    Ik kan het nu niet laten en vind het een hééél geschikt verjaardagscadeau voor mijn verjaardag. Is Wim gelijk klaar! Rob Stoeckart heeft prachtige foto’s gemaakt en haiku’s geschreven en heeft op De Kiefskamp gewoond. Een paar van de haiku's:
    In het echolicht
    is een regenboog zichtbaar,
    stille kwaliteit.

    Paardenbloempluisjes
    wachtend in hun grijze bol,
    straks de wereld in.

    Sierloos in gelid,
    het hectarevretend mais,
    Achterhoekse plaag

    Landbouwmachines
    pletten de lege ruimte,
    geen sijs te horen.

    Nee.. hij is geen familie van de baron. Huize De Kiefskamp is verkocht aan Het Gelders Landschap en ik denk dat het steeds verhuurd wordt. Er komen meer mensen kijken en ik vertel hen het verhaal van pa en de baron van de Wall Bake die aan elkaar gewaagd waren-- wordt vervolgd
    Deze avond wordt opnieuw heel gezellig!… barbecue met een wijntje na bij ons in de caravan.

     

    18-08-2008 om 19:36 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Baron
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eén van de oude beukebomen naast de oprijlaan naar Kasteel Kiefskamp.
    Er zijn nog maar 4 van de 8 kastelen bewoond door de oorspronkrlijke families.




    Een deel van de buurtschap Linde hoorde bij het Kasteel De Kieftskamp en daar woonden vroeger de baron en barones van de Wall Bake. De boerderijen die bij De Kieftskamp horen zijn te herkennen aan hun rood/wit/groene luiken. De baron hield niet van vreemden op zijn terrein. Hoe minder mensen hoe liever het hem was.

    Maar het eerste stuk van de Lieferinkweg vanaf de Lindeseweg is er in de 40-er jaren zo slecht aan toe dat er onder de aanwonenden en belanghebbenden een inzameling wordt gehouden om dat stuk van een harde ondergrond te voorzien. Zo komt pa bij de baron aan de deur en vraagt beleefd om een bijdrage. Hij heeft er toch ook belang bij! Maar pa wordt boos en hooghartig door de baron met zijn hoge hese stemmetje weggestuurd. Hij zei zelf: ”Ik bun as een hond weg ‘ejag”.

    Niet lang daarna rijdt pa op zijn fiets op het fietspad naast die blubberboel, het enige stukje dat te berijden is. Maar daar komt hij de baron tegen op zijn paard. Het paard met z’n vier mooie witte beentjes loopt ook op het fietspad. Ze komen elkaar halverwege tegen. Beiden stoppen en de baron verwacht dat pa de modder in zal gaan. Dan zegt pa en ik hoor het hem zeggen:”Daor heur i’j met oew peerdjen”, en wijst op de blubber. Zonder iets te zeggen stapt de baron met z’n paard  de modderpoel in. Het wit van de paardebeentjes is snel niet meer te zien.

    De volgende dag komt de baron persoonlijk bij pa aan de deur en overhandigt hem ƒ100.

    18-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    17-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over fietsen èn fietsmaatjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Onze eerste stop is bij Kasteel Hackfort.



    Wat een stralende dag! We zouden een fietsroute van Riet volgen, gratis gekregen bij de "Stentor". Komen we door Delden en slaan we volgens de route Kasteel Hackfort over. Dat kan toch niet! Die hebben we er maar bij in gelast. Dan gaan we eerst maar Vorden in. Een cappucinootje bij de "Rotonde"gaat er al wel in. Terwijl de mannen bestellen duiken Riet en ik De Wereldwinkel in en ik zie daar nichtje Henny. Leuk! Zo zie je elkaar een hele tijd niet  en dan twee keer in de week.
    Riet heeft onderweg al eens een aanplakbiljet van een Boedeldag gezien en ik herinner mij opeens dat die bij Diny van "De Bonenkamp" wordt gehouden en dat is alweer ergens in Linde.
    Kasteel Vorden hebben we daarna nog wel gezien, maar toen ging het ècht de Schuttestraat af richting Boeldag. Met twee vrouwen sta je wat sterker hè! Onze mannen mopperden wat: "Wat mo'j toch met al die olde pruttel"? Ja... dat weten wij ook niet altijd, maar dat zou je toch leuk en gezellig kunnen vinden ....zo'n dag?
    Meestal kom ik al gauw bij de boeken terecht. Regelmatig dun ik onze boekenkast uit, maar op deze manier komt er vanzelf weer wat in...ha!
    Er staat iemand bij de boeken met een grote zonnehoed op en verdraaid:  Dat is toch wel een héle goeie oude bekende.... Henny Reindsen... goede vriend, ondeugd èn fietsmaatje in mijn Kweekschooljaren. Wat hebben we onderweg en op school altijd veel plezier gehad. Hij werd later directeur van m'n eigen lagere school hier in Vorden. Na de reunie van de Kweekschool 20 jaar geleden hadden we elkaar niet weer gezien, maar ja dan valt de tijd zo maar weer weg. Even later staat m'n fietsmaatje van het Baudartius ook voor me: Wim Ruiterkamp.. van de timmerman iej wet wel... die vijf jaar lang trouw aan de Lindeseweg op me wachtte, want eerlijk is eerlijk... hij was altijd op tijd en ik... nou ja!
    Een heel leuk weerzien met beiden. Onze mannen hadden zich al verschanst achter koffie en een broodje. De koffie was nog net niet koud toen ik weer bij " de groep" kwam. Er zat een grapjas bij ons aan het tafeltje die de ene mop na de andere vertelde. Meer bekenden waren er. Gerda Lettink zat achter de campingspullen en Lydia Ruiterkamp... ,ja inderdaad Wims vrouw, achter de bloempotten. Na het afscheid van de Boeldag en alle herinneringen moeten Riet en ik op de pedalen, want Ben en Wim zijn al aardig op weg door de Lindese Enk.



    Bij Kasteel Vorden


    Vandaag komt er van alles langs bij de camping... gelukkig het meest van dit soort verkeer.

    17-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Acht Kastelenroute en Beieren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Bij kasteel Hackfort.



    Je raadt nooit wie er iets verderop ook op camping De Boomgaard staan...Nee niet door mijn reclame dit keer?  Mensen uit het centrum van Emmen. Ze wonen in een appartementencomplex in het Centrum. Nee geen tuin meer...leuk balconnetje hoor! De avond er voor had ik een wat bozige Rick aan de telefoon. Jullie kunnen je huis beter verkopen!! Hij vindt dat getrek van ons op het ogenblik helemaal niks. We zijn er dan het weekend niet... en de hond is ook al bij Mark. Ik was er wat van geschrokken en mailde even later maar eens. Ja dan belt hij even later op en is alles weer rustig daar. Hij gaat er morgen wel kijken en een lekkere pizza uit de vriezer trekken en daarna.... naar Jans en Geesje. Bedankt Rick!
    Verder neemt Mark de honneurs waar. De krokodil in de vijver was een grap van Mark...had ik ook kunnen bedenken. En vandaag....? We gaan voor het eerst van ons leven de acht kastelenroute fietsen mèt Ben en Riet. Het was een latertje gisteravond . Er was zoveel te vertellen   de wichter,,, de reis van hen naar Zuid Itakie... onze plannen.
    Johan en Joke kwamen ook nog even een glaasje drinken. Die zijn op dit moment onderweg naar Beieren voor een vakantie All Inclusive. Het was niet Johans idee, maar Joke had er gewoon zin in... en Johan ging overstag...zoals het hoort..Ha!  Veel plezier. Jos en Joanne nemen hier zolang de taken over.

    16-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het olifantsjong
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er is een sprookje van Hans Andreus waarin hij vertelt hoe een olifant aan zo’n mooie lange neus komt. Ik heb het vaak verteld aan een klas in het laatste kwartier van een middag en zie al die luisterende kinderkopjes weer voor me. Ook nieuwsgierig?

    Vroeger hadden de olifanten helemaal geen slurf. Wist je dat? Alleen maar een soort stompe neus.
    Midden in Afrika woonden toen veel dieren bij elkaar. Ook de familie Olifant. De kleinste… het olifantsjong was vreselijk nieuwsgierig. Hij vroeg hele domme dingen bv Waarom tante Nijlpaard zo dik is. Dan kreeg hij er toch van langs met die stevige hoeven van tante. Of vroeg hij waarom oom Baviaan zo’n lelijke kop heeft. Daarop kreeg hij een flink pak slaag. Maar toen hij zijn vader vroeg:" Van wat voor soort eten houdt een krokodil eigenlijk",was bij vader de maat vol en gaf hem een dubbele portie slaag en joeg hem weg. Het olifantsjong zat verdrietig onder een boom. Daar zat de kolokolo-vogel en vroeg hem : “Waarom zit je daar zo sip te kijken”? Het olifantsjong vertelde dat hij alleen maar had gevraagd naar het eten van een krokodil en dat hij toen slaag kreeg. “Ooooh”, zei de kolokolo-vogel…. “Weet je dat niet? Ga naar het zuiden naar de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is en daar vind je het antwoord vanzelf. Dus ging ons olifantsjong naar het zuiden. Af en toe moest hij heel hard tegen een bananenboom duwen om bananen naar beneden te krijgen tegen de honger. Hij liep drie dagen. Toen zag hij de rotspython- in- drie-kleuren lekker opgerold in het zonnetje liggen en hij zei:”Vrekskuseer meneer… kunt u mij vertellen van wat voor soort eten een krokodil eigenlijk houdt”? De slang deed één oog open en zei:”Nog een klein eindje en dan ben je bij de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is. Daar kom je aan de oever een dier tegen en die vertelt het je wel”.
    Het olifantsjong kwam bij de Limpoporivier en zag een dier aan de kant liggen en vroeg netjes:”Vrekskuseer meneer, maar kunt u mij misschien vertellen van wat voor eten een krokodil eigenlijk houdt”?
    “Dat is niet zo’n moeilijke vraag”, zei het dier. “Kom maar even heel dicht bij… dan zal ik het in je oor fluisteren”. Het olifantsjong kwam heel dichtbij en hield z’n flapoor vlak bij de grote bek van… je vat hem al….. de krokodil, die met één hap het olifantsjong bij de neus pakte en hem naar het water begon te trekken. Maar het olifantsjong plantte alle vier z’n poten stevig in het zand van de oever. De krokodil bleef trekken en trekken… en trekken. Het olifantsjong gaf niet op en hield zich sterk. En de neus begon te rekken …. en te rekken en te rekken… tot met een plop ..dat over de hele rivier te horen was de krokodil losliet en het olifantsjong met een rare lange neus achtergebleven was. Hij bleef nog drie dagen zitten en hield z’n branderige lange neus steeds even in het water. Toen was het nog steeds niet gekrompen en het olifantsjong begon aan de lange weg terug.
    Hij kwam langs een modderpoel met koel water en voor hij het wist had hij z’n nieuwe slurf al in het modderwater en gaf zichzelf een lekker moddermutsje. Hmmm heerlijk was dat!. Hij liep verder en hoefde niet meer hevig te schudden aan een bananenboom om lekkere bananen te krijgen. Met z’n nieuwe slurf pakte hij ze zo uit de boom.
    Toen hij bij z’n dorp aankwam zat oom Baviaan al boven in een boom op de uitkijk en kwam er al aan om hem alvast een pak slaag te geven. Voor hij er erg in had kreeg hij met de slurf van het olifantsjong om de oren en jankend vloog hij de boom weer in. Ook tante Nijlpaard maakte kennis met de prachtige lange neus die we tegenwoordig slurf noemen. Toen vader olifant hier ook kennis mee maakte fluisterde die tegen het olifantsjong:”Hoe kom je hier aan… aan zo’n handige slurf”? En het olifantsjong zei:”O… dat is heel eenvoudig…. Je gaat naar het zuiden naar de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is. Daar vind je een dier op de oever en die vraag je van wat voor soort eten een krokodil houdt… En die geeft je dan die lange neus”.---Hier beginnen de ogen van de kinderen al te glinsteren---
    Zo gingen alle olifanten de een na de ander naar het zuiden en kwamen terug met zo’n lange neus. Zo komt het dat alle olifanten tegenwoordig zo’n mooie lange slurf hebben!

    Meestal komt dan de vraag:”Juf…is het echt waar”? Als ik dan zeg dat het een sprookje is vinden ze het bijna jammer.

    15-08-2008 om 10:34 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer thuis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zoekplaatje: Vind de krokodil.

    Ja ja .. We zijn weer geacclimatiseerd. Een rondblik om het huis leert je opnieuw naar ons mooie plekje kijken dat zo goed verzorgd werd door onze oppas/vakantievierders Ben en Niesje.
    De witte rozen bloeien nog steeds uitbundig. De kuikens die net een staartje begonnen te krijgen toen we weggingen, zijn nu echte kippen geworden. Ik kan alleen nog niet zeker zeggen hoeveel haantjes en hennetjes het zijn. Natuurlijk ging ik op zoek naar de broedse kip die op één echt ei en twee kunsteieren zat. Waarempel die loopt trots te wezen met haar ene kuiken. De haan past zich gelijk aan de omstandigheden aan. Hij loopt te kraaien bij het nieuwe moedertje. En de andere kip…..? Tja… die zijn we weer kwijt. Die zal toch niet weer ergens op eieren zitten? Wat moeten we straks met al die haantjes?
    De vijver zat nogal vol. Met groen dan…. Daar heeft Wim alweer wat uit moeten halen. Hij keek wel even raar toen hij een krokodil in de vijver ontwaarde. Ha!  Grapje van opa Ben zeker.
    Verder was er zoveel fourage van de oppas achtergebleven dat we nog niet weer ingeslagen hebben. En er staan planten in en om het huis die ik nog niet kende. Bedankt ... Ben en Niesje!! Had niet gehoeven, zeg je dan. Maar het was wel leuk thuiskomen.
    Vanmorgen ben ik lekker weer aan het aquajoggen geslagen. Wim die nog steeds last van z’n spieren heeft gaat volgende week ook een proeflesje meedraaien. Wie weet!?
    Hij is ook al weer naar de Voedselbank geweest om pakketten klaar te maken voor de "kleine uitgifte" vanmiddag. Aan het eind van de maand worden de grote pakketten klaargemaakt. De voedselbank in Emmen voorziet zeker in een behoefte. Alleen de aller-mini-minima komt in aanmerking voor een pakket. Ongeveer een 150 pakketten worden er iedere maand klaargemaakt. Alles wordt beschikbaar gesteld door bedrijven. Wim is een doe mens. Hij gaat er met plezier naar toe. Niks mis mee!

    15-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Samenwerking
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Boris is pas één jaar en is druk aan het spelen met z'n etensbak.




    Er werd regen verwacht. Wim ging gisteravond met Johan en Joke mee om strobalen op te halen bij Haaring, Joke's "oldershuus". Er werd met man en macht gewerkt om alle balen van het land te krijgen. Maar het is gelukt!
    Ondertussen ging ik even buurten bij Riek en haar broers Henk en Goos Antink. Van m'n zesde tot m'n veertiende was Riek bij ons het meisje voor dag en nacht en hebben we veel met elkaar opgetrokken. Samen met mama naaide ze jurkjes voor ons en hielp mee in voor- en achterhuis. Ze kon melken als de beste. Riek is nu 76 en verzorgt de huishouding voor haar broers. Ze is vast van plan om nog eens naar Emmen te komen. Goos haalde een paar jaar lang Diny en mij steeds op om naar school te gaan, zoals wij later weer Hans Breukink en Dinie Bolderdijk meenamen.
    Vanmorgen werden de balen gelost en kregen ze een plek boven in de hilde op de deel èn in de schuur. Joke sprong vlug in de overal en pakte de balen boven aan. In de schuur loste Wim haar weer af.
    Samenwerking hè!



    Johan steekt op en Joke pakt ze aan.


    De rest pakt Wim aan.


    De nieuwste aanwinst. Dit stiertje liep gewoon 's morgens bij de moeder. Zonder hulp geboren.

    14-08-2008 om 17:04 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plenter en Pepping
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We zijn weer terug op honk. We hebben het goed gehad.
    Toen Jan en Edith ons op camping De Boomgaard kwamen opzoeken hoorde ik al dat Théa Plenter was overleden. Théa wist dat ze niet meer kon genezen toen ze in oktober 2006 begon om twee maal in de week te e-mailen met Anita Pepping, journaliste van het Dagblad van het Noorden. Ze hadden elkaar bij een voetbelwedstrijd van FC Groningen ontmoet en het klikte meteen tussen die twee. Langer dan verwacht hielden de twee veertigers een grote schare lezers op de hoogte van hun wel en wee onder het kopje Plenter en Pepping. Ze hoopte hiermee anderen een steuntje in de rug te geven. Toen ze begon had ze al een jaar strijd tegen kanker achter de rug. Ze bleef vast besloten om de tijd die ze nog had zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd een langlopende briefwisseling met veel hoogte- en dieptepunten.
    Hoogtepunten waren er zoals de "Ride for the Roses", de fietstocht voor het goede doel die vorig jaar duizenden deelnemers trok en in Groningen een recordbedrag opleverde voor kankerpatienten. Ook wisselden Plenter en Pepping serieuze dedachten uit over ziekte en dood, maar ook de dagelijkse gebeurtenissen in een jong gezin. Het ging over vakanties, maar ook over kaalheid, ziekenhuisopnames en vermoeidheid. Ze toonde een openhartigheid en een vechtlust en een positieve levensinstelling. Net als veel anderen leefde ik mee en het was het eerste wat ik woensdags en zaterdags in de krant las.
    Vorige week overleed ze nadat ze vanuit haar vakantieplek op Ameland overgebracht was naar het ziekenhuis in Groningen. Een dijk van een meid.





    Deze foto ging zo'n beetje de hele wereld over. Théa -met bril- en Anita reden samen op de tandem. Kort erop was er een verkiezing  in de Stad Groningen voor  "Stadjer van het jaar". Théa werd met meer dan 60% van alle stemmen gekozen.
    Natuurlijk moest ik ook wel even aan de prestatie van Gera denken met haar team uit Spruce View. Allemaal hadden ze op de een of andere manier met kanker te maken (gehad). Met hun groep de Spruce View Step in sisters hebben ze toch maar 26000 dollar bij elkaar gelopen voor het goede doel: to End Breastcancer in Calgary.

    14-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het klassieke gedeelte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wat leek die achterdeur vroeger groot wanneer ik er als kind rondliep op De Boomgaard. Toen ik vanmorgen even kwam kijken naar het afladen van de strobalen stond die enorme Fendt ervoor. Toen leek die achterdeur.....  maar een gewoon deurtje.



    13-08-2008 om 22:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t Is kold.... Willem hef de lange bokse an.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Op een camping kun je verschillende soorten mensen tegenkomen. Op dit moment staan er veel oudere echtparen…  nou ja… van onze leeftijd dan! Je wilt er niet aan dat je daar ook bij gaat horen. Er heerst een leuke sfeer. Wim ging vanmorgen even bij de caravan langs waar de Tukkers  bivakkeren. Bertus zei: “Wie’j zeien al tegen mekare… ’t Is kold.. Willem hef de lange bokse an”. Meestal zien ze hem in korte broek en gebruinde bast.
    Pas kwam er een jong stel op de fiets en met een klein tentje. Zij is Amerikaanse en haar Nederlandse vriend wil haar het oosten van Nederland laten zien. Maar waar die Nederlandse jongen opgegroeid is? Geen idee! Hij liep even met Johan mee achter het huis en keek naar het achterhuus zoals we dat zeggen. De knul vroeg Johan:”Is dit nu het klassieke gedeelte?”
    Ze hadden hun fietsen bij hun tentje staan en Wim wees ze de droge schuur waar ze hun fietsen neer konden zetten. “Dank u… dat zullen we in overweging nemen”, was zijn antwoord.
    De opa en oma met hun kleindochters zijn ook weer naar huis. Ze waren er maar druk mee. De meiden hebben alles bewonderd.. de koeien, de melkstal en de kalfjes en… Boris. Ik kon horen wanneer ze er waren, want dan ging Boris op een toch vriendelijke manier te keer. Het klonk als:”Baas… ze zijn er weer”!
    We wilden naar Holten waar Marian en Pieter met hun hele menagerie vakantie houden in hun stacaravan. Tessa jr is nu twee jaar en samen met Robbie is het een mooi span. Er is veel gebeurd het afgelopen jaar. Beiden zijn ziek geweest, maar nu ziet het er allemaal heel wat florissanter uit. Marian heeft veel steun en afleiding aan haar honden gehad. Ze vertelde dat Tessa haar op de voet volgde als ze de trap op ging en halverwege moest uitrusten. Tessa is helemaal een hond die bij haar past. Op de foto roept ze beiden en zie eens hoe ze naar haar kijken!
    En…. ik heb aan deze dag een paar opdrachten om  nummerborden te schilderen aan overgehouden. Eentje met de beide honden en hun namen en het nummer van hun campingplek en één met een motor er op.
    Ook leuk!






    13-08-2008 om 18:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Monique's verrassing
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het werd een echt familiegebeuren daar aan het Tusseler. Henk en Anneke wonen daar op een geweldige plek. Deze keer was de Egginksfamilie compleet behalve Yvonne die op vakantie is. Eigenlijk zouden we met z'n achten eens iets moeten bedenken eens per jaar. De grote verrassing voor Henk werd bedacht door dochter Monique die Henk meenam en richting kartbaan liet rijden wat hij pas op het laatste moment door had.
    Daar zou een wedstrijd gehouden worden tussen vader en dochter. Het werd een spannende rit waarbij de ene keer Monique voor lag en dan weer Henk. Anneke en oma stonden ze aan te moedigen en een paar foto's te maken.
    Er zal nog lang over gepraat worden. Wie weet komt er nog een revanche...!

    12-08-2008 om 15:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er is er één jarig!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Koeien op deze manier schilderen heeft ook wel wat. Ik vind het tenminste mooi!

    Broer Henk is jarig! Gefeliciteerd! Zevenenvijftig is een mooie leeftijd toch…? En dan nog zo actief. Hij fietst de vierdaagse of het niets is. Anneke had liever nog de 60km gefietst. "Dan zee'j volle meer"! Nu hebben ze ook heel wat gezien . De rosse buurt in Deventer heeft nog nooit zoveel bezoekers langs zien fietsen als die ene dag.
    Henk heeft een geweldige hobby en dat is fotografie. Nee niet zomaar foto’s maken… hoewel .. hij heeft vorig jaar prachtige foto’s gemaakt van Scott en de pups. Nee… actiefoto’s zijn zijn grootste liefhebberij. Wat Anneke met bloemen en planten heeft.. dat heeft Henk met het fotograferen van jachthonden tijdens de wedstrijd of wedstrijden zoals motorraces. Het is één en al actie. Wat ik ook heel erg waardeer zijn de close ups van de toeschouwers. Wie nieuwsgierig is geworden moet maar even
    www.fotojacht.nl aanklikken.
    Vandaag was er een kunstmarkt in Vorden. Natuurlijk moesten we daar ook naar toe. Onderweg in de buurt van Kasteel Vorden zagen we al een paar kunstenaars die in één dag een natuurschilderij maakten dat om drie uur beoordeeld zou worden door een vakkundige jury. De kwaliteit van de kunst vond ik erg bijzonder. Ik viel als een blok voor een schilderij van Vietnamese mensen en ook voor de koeienschilderijen. Prachtig! Na een cappucino en een koffie Rotonde ontdekken we Ab zien op de plek waar Jan Werner een huis laat bouwen. Eén van de mooiste plekken aan de rand van Vorden. We zijn onderweg om via het Kerkhof naar Linde te fietsen. Zo vaak komen we er niet. We maken een rondje zoals gewoonlijk langs het graf van pa en mama en iets verderop dat van papa Hendrik Jan met ons broertje en opoe en opa. We werpen een schuin oogje op de graven van de twee omgekomen musici van Sursum Corda tijdens de begrafenis van Ome Gert Kornegoor en steeds wil Wim kijken naar die grote dennenboom waaronder het hele orkest zo getroffen werd. Behalve een paar zwarte strepen is er niets van de inslag te zien. We zuchten maar een keer en lopen verder. Wim mostert wat over al die dure grafstenen. “Daor he’j niks an”. Vader van der Kolk wilde dat niet, maar nu weten we niet eens meer bij welk stenen paaltje hij begraven ligt.  Ik vind het wel een mooi idee om een plek te hebben om af en toe even heen te gaan. Niet omdat er zoveel te vinden zou zijn, maar om gewoon even stil te staan bij wat mensen voor je betekend hebben.
    En nu… omkleden en….. hup naar Lochem.







    11-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Joska en Jippe
    Klik op de afbeelding om de link te volgen “Wij zijn even uitgekampeerd”, hadden de kleinkinderen van onze buren gezegd bij thuiskomst nadat ze met hun ouders een lange kampeervakantie in Zweden hadden doorgebracht.
    Nu staan ze met opa en oma net naast ons op camping De Boomgaard. Ik ben benieuwd of ze deze manier van kamperen wel kunnen waarderen. Het echtpaar dat vandaag weer vertrekt uit diezelfde caravan had een weekje Boomgaard van hen cadeau gekregen voor zijn 70e verjaardag. Ze hadden uit drie dingen mogen kiezen: een weekje in de Eriba op een te kiezen camping, een week in een huisje in het Gaasterland of iets anders. Het werd De Boomgaard.
    Nu we wat langer hier zijn krijg je ook wat meer contact. Neef Gerrit en Janneke waren vanmorgen even op de koffie voor ze weer naar Hattem gingen en komen dinsdag weer terug. Hij is erg trots op z’n nieuwe auto met alle nieuwe snufjes tot een tom tom aan toe. Maar de mannengesprekken gaan over een auto die zelf kan inparkeren. Dat is pas wat.
    Gisteren zijn we een dag bij Ben en Diny geweest. Dwz Diny en ik Zutphen in en Wim met z’n dikke boek bij Ben. Die is druk met z’n video om een leuk verslag te maken van alle veranderingen bij Eb en Dirkje. Er vindt daar straks een grote familieverhuizing plaats met drie verbouwingen. Wouter was er aan het mestinjecteren (vakantie hè!) Bovendien was er in de supermoderne melkstal iets dat verbeterd moest worden.
    Opnieuw is het geweldig om te zien dat Joska zich zo op haar gemak voelt bij hen en dat Jippe het allemaal heel gezellig vindt. Ze kunnen ook rustig een hele middag samen in de bijkeuken zitten. Je hoort ze niet. Maar zijn ze eenmaal weer buiten dan gaat Joska ogenblikkelijk op zoek naar werk en Jippe gaat op jacht. Ja… verschil moet er zijn.

    10-08-2008 om 23:30 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huize Het Zelle
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Via de Kranenburg fietsten we richting Het Zelle, waar pa vroeger nogal wat land had en waar ieder voorjaar het jongvee naar toe werd gebracht. Na de ruilverkaveling kon Johan het land vlakbij huis krijgen en ging het land op het Zelle naar de baron. Deze is trouwens vaak op z'n landbouwmachines te vinden. Ook zijn er heel wat mooie vakantiehuisjes in de bossen rondom het kasteel. De baron heeft het goed aan gepakt. Het is hard werken om alles rendabel te houden. Het is een gouden plekje.


    Huize Het Zelle


    Een originele boerderij bij het Zelle


    De boerderij van de fam. Haaring, ook bij Het Zelle, waar schoonzus Joke geboren en getogen is.

    10-08-2008 om 12:33 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.We sing to delight
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nee..... dit is niet een Moslim met het gezicht naar Mekka, maar Wim die z'n verplichte ochtendoefeningen doet. De sappers staat op het tafeltje. Wim heeft hem eigenhandig uitgeprobeerd.

    De avond werd heel bijzonder. Er is een concert in de kerk aan het Jebbink. Jan van Asselt van de warme bakker die vroeger in Linde was op de plek van het tegenwoordige Praothuus, is in de vijftiger jaren naar Amerika geemigreerd en is les gaan geven aan het Mc Pherson College in Kansas. In 1977 is hij voor het eerst teruggekomen met een koor van zijn College en sindsdien vaker. Dit jaar is het de achtste keer dat hij met het McPherson College Choir in Nederland is . En nu dus op zijn geboortegrond. Hun motto is: It’s a delight to sing and  we sing to delight. Hij vertelde over de rondrit per rijtuigen met het hele koor over de Lindeseweg naar de voormalige bakkerij. Veel van Asseltjes zag ik weer. Met Chris heb ik heel wat afgefietst naar school in Zutphen. Fietsmaatje Wim Ruiterkamp heb ik alleen in de verte toegezwaaid. Veel bekende gezichten hier, maar Diny kende er natuurlijk veel meer.
    Het McPhersons College Choir trad op , maar ook het Mannenkoor De IJsselzangers uit Zutphen. Het werd een geweldige avond op hoog muzikaal niveau. Wim was ook onder de indruk van het mannenkoor, dat er een stuk bij had Le Vent. Ze zongen het zo dat je ècht de wind hoorde waaien. Hun topper was volgens neef Gerrit de “Zutphen Blues”, waarmee ze eindigden. De bassen hoorde je alleen tjoe tjoe tjoe zingen op de melodie van Moe daar ligt een kip in’t water en de anderen maakten er een geweldige en vrolijk geheel van… een waardige afsluiting.
    Wij waren voor de gelegenheid op de fiets als groep Boomgaard. Een paar vaste gasten uit Enschede, Gerrit en Janneke en wij tweeen. We namen de weg door het bos. De fietsen van de beide Tukkers maakten een apart geluid. Ze bleken een soort zelf omgebouwde electrische fiets te hebben. “Ach, we hadden allebei een goeie fiets. Toen heb ik ze zelf maar omgebouwd. Handige man. Zo heeft iedereen z’n interesse en handigheid. Zo heb ik net een heerlijk glas vers geperst sinaasappelsap gehad, eigenhandig door Wim uitgeperst met z’n nieuwe speeltje.





    08-08-2008 om 14:20 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Knopenlaantje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gisteren was het weer behoorlijk warm. Echt weer om te fietsen... maar dan wel door het bos. Wim schiet al aardig op in z'n dikke Kirst en na de middag deden we maar weer eens een herontdekkingsrondje om Vorden. We kwamen langs het Knopenlaantje, vroeger vooral bij de jongelui bekend als het laantje voor geliefden. Ooit hebben Wim en ik er ook een knoop in een tak gelegd, maar toen ik er nog eens door wilde fietsen om te kijken naar die oude knopen had Wim geen enkele interesse meer en kon zich helemaal niets van die knopen herinneren.
    's Avonds had ik het er met Johan en Joke over. Misschien is het leuk om eens te melden bij je campinggasten?
    "Och"... zei Johan... "Wet iej.. as de gemeente hier geet snuujen krieg ze opdracht um d'r een stel nieje knuppen in te leggen". Wat een romantiek!

    08-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    07-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Speciaal voor Jannie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen T(J)oska heeft het geweldig naar haar zin. Het is een perfect luisterende hond geworden. Ze kan gewoon los lopen, is vriendelijk voor iedereen en speelt graag met Jippe en past op het paard Vera. Overal waar Ben is ligt Joska aan z'n voeten.
    Wat willen we nog meer?

    07-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vier Jo's
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Ooit kregen we een vakantie kaart met als afzender de vier Jo's.
    Nou dit zijn ze dan : Johan, Joke, Jos en Joanne met natuurlijk De Boomgaard op de achtergrond.
    De Boomgaard waar ik zo'n goede jeugd heb gehad en waar Wim en ik met veel plezier nog steeds "thuiskomen".









    06-08-2008 om 12:21 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dag met Diny op stap.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 5-8  Vandaag ga ik maar eens met Diny op stap. “Ie gaot maor “, zegt Wim. “Kan ik die dikke Kirst es uutlèzen”. Hij heeft pas van Henry twee dikke oorlogsboeken meegebracht toen we op z’n verjaardag waren. Het Vrouwenbataljon van Konsalik heeft hij al uit.
    Henry is z’n boeken aan het uitdunnen. Een hele stapel dozen die mee moet naar Canada. Wat is een mens als Henry zonder boeken. Pas waren ze bij Mark en Jennifer. Je zult het niet geloven, maar met één oogopslag ziet Henry dat er twee exemplaren van Beekmen en Beekman in de grote kast in de bibliotheek staan. En ook nog een dubbele Dokter Vlimmen. Die dubbele gaan dus nu ook mee naar Canada. Er staan ook wat dozen voor de rommelmarkt. Ik pik er nog wat uit. Het begint er al op een uitdragerij te lijken en alleen de boeken staan er nog maar. Ha!
    Maar nu… “Wat zu’w gaon doen”, zegt Diny als we de koffie op hebben. We hebben al een korte video gezien van huwelijk van Jaap en Mirjam. De aankomst van Jaap in de koets bij Ben en Diny om Mirjam op te halen. Je zag dat het paardje dat toch al 20 jaar is nogal te keer ging. "O... wat was e hettel", zei Diny. Ze moesten eerst nog twee rondjes rijden voor het paardje rustig genoeg was om Mirjam ongeschonden in de koets te krijgen. De beroemde boog stond om de voordeur en kwam ook mooi in beeld.. Ooit zo’n mooie boog gezien, Dirkje? Ook van de avond en de openingsdans had Ben een leuk stukje gefilmd. Het stel was speciaal op dansles geweest, maar hadden natuurlijk niet met trouwjurk geoefend. Jaap moest Mirjam verscheidene keren redden en dat deed hij met verve. De hele familie stond er omheen mee te klappen en te dansen Joke en Joanne staan er prachtig op.
    Eigenlijk is het overbodig te vragen wat we vanddag gaan doen. Het is meer: welke kringloop kiezen we vandaag. Het wordt Lochem. Daar zijn we al een eeuwigheid niet geweest. Ik vind er Wims grote wens: zo’n sinaasappelpers die we op het strand bij Side zagen gebruiken. En er is een bak waar je boeken voor 10 cent kunt uitzoeken. Niet gek toch?
    We besluiten ons tochtje met een lunch bij de mooiste Intratuin die ik ken… ook in Lochem.
    Eenmaal weer bij Ben en Diny is Ben een ritje aan het maken op Vera en wij genieten nog van Joska en Jippe en maken een bloemstuk voor Joke… voor de recreatieruimte , had ik gedacht. Hij komt toch bij haar binnen te staan. “Anders zie ik d’r zowat niks van”, zegt Joke.
    Dan kan Wim aan de gang met de perssinaasappels, want die heb ik er natuurlijk wel bijgekocht
    .



    De bloemen van de koets zijn nog mooi. Het ene bloemstuk is met Mirjams ouders meegegaan naar Maassluis. Het groenwitte stuk is nu bij Berend en José. Tot m'n verbazing zie ik het bruidsboeket ook nog bij Ben en Diny binnen staan. Ik dacht dat Mirjam die over haar hoofd in de handen van Marieke had geworpen. Wat bleek... Toen Mirjam en Jaap al onder aan de trap waren en tussen onze haag met spetterende kerststerretjes afgedaald waren, had ze het bruidsboeket vergeten. Snel werd dat door iemand opgehaald. Ze zagen een ander boeket voor bruidsboeket aan en dat werd toen gegooid.
    Diny en ik staan samen naar het èchte bruidsboeket te kijken. De freesia's zijn nu mooi uitgekomen en ruiken heerlijk. Diny mijmert wat.... "Had ik ook kunnen maken!"

    06-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ab en Roelie ... en de Witte Wieven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Voor Robin weer naar huis gaat moet hij toch wel even op de foto mat Johan en Joke vóór De Boomgaard. En dat zag ìk weer net.

    Het voelt wat leeg aan... die lege plek naast ons, nu Gerhard en Judith weer naar huis zijn. Hun vakantie zit er op. Voor Johan en Joke is het anders een goede bezetting wanneer je bedenkt dat dit pas het derde jaar is dat ze open zijn. We horen om ons heen niets dan lof!
    Na een snel middagdutje gaan we eens kijken of Ab en Roelie thuis zijn in Gelselaar. Ooit begonnen Roelie en ik in 1962 tegelijk aan de van Heemstra school in Hattem als 19 jarige onderwijzeressen. Ik was bij Alberts moeder in huis en Roelie en ik trokken veel met elkaar op. We hebben veel gedeeld..alle leuke en minder leuke dingen. We konden ook onzinnig lachen met z'n beiden. Onze collega's zagen ons geloof ik wel als een stel jonge geiten. Maar... allebei zijn we al meer dan 40 jaar getrouwd met een echte originele Hattemer.
    We hebben weer helemaal bijgepraat. Het was net of je elkaar dagelijks meemaakt terwijl er toch bijna een jaar tussen zit.
    In Zwiep hebben we pannenkoek gegeten bij bakker Gait van "De Witte Wieven".
    Wanneer ik nog geen Achterhoeks kende zou ik hier vast veel geleerd hebben.

    Bij de toiletten: Huuske veur mansluu en 't Huuske veur vrouwluu. En aan de binnenkant van de deur warempel ook het raadsl van de enige echte Ben:
    As d'r een gat in zit zit 'r gien gat in
    en as 't er gien gat in zit zit 'r een gat in

    Bij een paal met allemaal wegwijzers staat:
    A'j 't lef hebt um hier in te kroep'n
    dan zet bakker Gait oe de kop tuss'n beide oarne
    en mo'j met de blote veute naor bedde.

    En als waarschuwing bij een weitje met vijver waar meestal staat: Betreden is op eigen risico...klinkt het volgende toch veel leuker:
    A'j 't gat nat kriegt of de butte brekt
    is 't oe eigen schuld.

    05-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dan...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ja en dan... moet je wel even bijkomen en alles verwerken.
    En daarna ..... gaat het leven gewoon weer verder. Dat is hier anders nog niet zo slecht. Fietsen, even een boodschapje, een potje Master Mind met Robin, het prachtige boek, dat ik  van Anda kreeg, uitlezen.
    Het beschrijft een spirituele reis van een vrouw door Italie, India en Indonesie. Het heet: Eten, Bidden en Beminnen en is geschreven door Elizabeth Gilbert. Het zou in de top tien staan van de boekhandel. Ik heb er van genoten en zal het zeker nog eens lezen. Volgens Henry is dat de maatstaf voor een "goed boek".
    Nu ben ik begonnen in een boek over een voettocht van een voormalig Franse journalist Bernard Olivier langs de zijderoute door Turkije en Iran. Heel anders, maar erg interessant. Het harde leven, maar ook de rijke cultuur van Turkije, de ontberingen en Bernards oog in oog staan met de herdershonden laten je genieten en griezelen.
    Zonet hebben we Gerhard, Judith en Robin uitgezwaaid. Na de inpakkerij hebben we gezellig bij Johan en Joke, Jos, Joanne en niet te vergeten Boris, koffie gedronken."Wat ga je doen op Rhodos, Jos, vroeg Judith hem. "Mnahh... dat weet ik nog niet.. we zien wel". Even later heeft hij het over duiken en snorkelen en waterskien. Hij heeft zich er dus echt wel in verdiept. Ha!
    Gerhard en Judiths mededeling was eerst voor deze week ( ze zouden eerst naar de Ardennen) "We gaan niet op vakantie... we gaan naar Linde"... is nu geworden: "Wat een geweldige week vakantie en tot de volgende keer".



    Samenwerking


    Alleen nog de fietsen er boven op.


    Even een kop koffie voor Gerhard en Judith met Robin afreizen.

    04-08-2008 om 18:40 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Franck
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Natuurlijk moest teckel Franck er ook bij met de fotosessie. Die speelt op dit moment een grote rol in hun leven. Hij gaat zelfs mee op huwelijksreis met de caravan. De collega’s van Jaap hadden een geweldige act namens Franck in elkaar gezet over hoe het er over 12 jaar uit zou kunnen zien als er misschien meer  van die “puppies”in hun leven zouden zijn zoals Japie1 en Japie 2 en een Mirjammetje.
    Voor tijdens en na het diner waarbij ik tussen Wouter en Ben mocht zitten werd er door pa Bram gemusiceerd en door pa Ben een toolbox aangeboden … een toolbox met 365 adviezen voor het huwelijk in de lente, zomer, herfst en winter van het huwelijk. Na het diner kwam er nog een verrassing door het nieuwgevormde koortje van Diny, José, Ben en Bram met Wouter aan de piano, dat nu een toepasselijk liefdeslied zong… zo mooi… ik hield het even niet droog!







    Onze verrassing voor Jaap en Mirjam: Franck op een plak berkenstam.

    03-08-2008 om 16:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De huwelijksinzegening
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De huwelijksinzegening werd buiten in de prachtige tuin gedaan onder een eeuwenoude boom door een dominee die ze op internet ontdekt hadden. Ze wilden niet in een kerk trouwen omdat een kerkgebouw ze weinig zegt. Dit werd een inzegening met mooie rituelen. De beide moeders staken een kaars aan als teken dat ze hun kind los konden laten… hoewel.. De kaarsen hebben maar één seconde gebrand doordat de wind roet in het eten gooide. Er werd prachtig gezongen door een religroepje : Pur Sang. Ze zongen prachtig. Aan het eind was er nog een verrassing. Ben, Diny, José en pa Bram vormden een koortje, begeleid door Wouter, en zongen het bruidspaar ook hun zegen toe. Ontroerend. Het bleek ook nog de vuurdoop voor José. Nou die mag vaker meedoen met haar mooie sopraantje




    Reli- groep Pur Sang


    José, Diny, pa Bram en pa Ben zongen een prachtig lied na de inzegening.


    Sascha, de kleindochter van Ben en Diny stal de show.

    03-08-2008 om 16:18 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1-8-2008 De dag van Jaap en Mirjam
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De grote dag… voor Jaap en Mirjam, maar ook voor iedereen die er bij mocht zijn. De boog bleek toch inderdaad een verrassing. “t Peerd was mien toch hettel”, zei Diny. Die was met moeite rustig te krijgen en er moesten eerst een paar rondjes gelopen worden voor de bruid ongeschonden in het rijtuig kon gaan zitten.
    De koets met paardje kwam voor mèt koetsier en palfrenier Wouter die voor de gelegenheid de juryhoed van pa Ben op had. Maar daar kwamen ze.
    Huize De Voorst is natuurlijk een prachtige plek om te trouwen. Stadhouder Willem 3 had dit indertijd laten bouwen voor z’n vriend. Nu wordt het veel gebruikt voor feesten en partijen en is een erkende trouwlokatie.
    Nee we hebben geen spijt dat we ons favoriete vakantieland een jaar overslaan. Midden in de bouwvak wanneer Ben en Niesje bij ons aan het Schoolpad komen trouwen ze. De tijd erna vinden we te kort om Schotland opnieuw te ontdekken.
    Deze ervaring van het trouwen van Jaap en Mirjam was eenmalig. Alles werd er bij gehaald tijdens de ceremonie. De plek waar het allemaal begon tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk, konijn Sam en teckel Franck… jazeker met ck.
    Berend als oudste broer was getuige voor Jaap en Wouter was één van de ceremoniemeesters. Samen met Nienke, de schoonzus van Mirjam was de hele organisatie in goede handen.
    Ben zei al:”Het maakt toch meer los dan je denkt”. Je denkt terug aan je eigen huwelijk dat je ook zo begon en alle emoties er bij. Wij natuurlijk ook aan … iets dichterbij… het huwelijk van Gerhard en Judith dat ook zo mooi was.




    02-08-2008 om 22:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De voorbereidingen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Eindelijk kan ik wat over de voorbereidingen zeggen, de werkzaamheden vóór het feest van Jaap en Mirjam. Ik heb me ingehouden en er niets over gemeld. De vrijgezellenfeestjes bestonden uit karten met broers en vrienden voor Jaap en gezellig uit eten voor Mirjam. Natuurlijk had Jaap weer gewonnen of… lieten ze hem voor de gelegenheid….?
    In de Achterhoek is het natuurlijk ook nog de gewoonte om een boog met roosjes te maken. Daarvoor ben ik met Judith deze week een avond bij Diny wezen knutselen. Judith is nu ook rozenexpert. Ben en Wouter hadden het geraamte voor de boog al bij buren opgehaald met de paardenkar en in de schuur gezet. Gisteren was de dag van de bloemversieringen. Er moesten een paar bloemstukken worden gemaakt voor beide kanten op de koets. Het bruidspaar gaat met de koets. Hoe kan het ook anders in zo’n peerdenfamilie. Diny had Dirkje al gecharterd. De vorige bruiloft was van Dirkjes zoon Herbert en toen hadden de dames zich ook al flink uitgesloofd met geweldige bloemstukken. Voor alle zekerheid werd vriendin Hannieke ook ingeschakeld. Zo waren we dan met z’n vieren aan het bloemschikken en vooral aan het overleggen hoe en wat er mooi zou zijn en vooral ook wat Mirjam mooi zou vinden. Zo werd het bloemstuk voor op de tafel waar de huwelijksakte getekend gaat worden helemaal wit met groen. Het bruidsboeket zou ook alleen deze kleuren hebben.
    De grote giller kwam toen Mirjam en haar moeder gearriveerd waren en we alles zo hadden staan dat ze niets kon zien. Ze zou even later naar de schoonheidsspecialiste. Diny had brood en koffie en we zitten gezellig bij elkaar. Ben informeert naar Wim. Ja.. die ging niet mee omdat er niets te doen zou zijn, maar ik had met Dirkje ook net alle witte papieren roosjes op die boog zitten vastmaken en ik zeg… stom stom…:” Hij had natuurlijk best die boog… “ Het hele spul begint te proesten en te kuchen…. Volgens Diny en moeder heeft Mirjam niet door gehad waar het om ging, maar ik ben bang dat ik het nog lang te horen krijg. Vooral Wouter zat breed te grijnzen…….

    02-08-2008 om 12:10 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tante Marie en haar vijf jongens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een mooi beeld uit de tuin gisteren

    Gisteravond kwam neef Gerrit bij ons buurten. Je kunt wel nagaan dat er heel wat sterke verhalen loskwamen. De vijf neven van oom Jan en tante Marie en de jongens van Gerard en Sietje groeiden samen op in het mooie oude stadje Hattem.
    Oom Jan had een schoenenzaak en was tevens wethouder. Vader Gerard was huisschilder en kon ook mooie pentekeningen maken. Beide gezinnen woonden aanvankelijk in het binnenstadje...binnen de muren dus.
    Tante Marie was een schat van een mens. Ze liet zich trouwens niet de kaas van het brood eten... ook niet door oom Jan. Ik kan haar nog zo uittekenen met haar witte jurk met blauwe stippen en haar witte sokjes. Ze had de gewoonte toen de jongens al voor een groot deel de deur uit waren om op zaterdagmiddag een hele pan met karbonades of gehaktballen klaar te maken. De jongens kwamen dan vanzelf wel langs... ook wel eens Wim en z'n broers. Wanneer oom Jan dan pruttelde dat dat eigenlijk allemaal onzin was... keek ze hem aan en zei: "Zolange iej nog een deuze van die dikke sigaren per dag rookt... maak ik die karbonades".
    Toen we net getrouwd waren woonden we vlak achter hen. Ik was al snel zwanger van Gerhard en het zou een probleem zijn wanneer die 's nachts geboren zou worden. De kraamverpleegster kon er niet zo gauw zijn. Tante Marie bakerde wel meer in Hattem en toen we dat aan dokter van Haeringen voorstelden was die meteen akkoord. Natuurlijk meldde Gerhard zich 's nachts en om vier uur gooide Wim steentjes bij tante Marie tegen hun slaapkamerraam. Ze was geweldig.
    Verdrietig was het toen ze 10 dagen later in haar slaap overleed. Zaterdags werd ze de kerk bij ons uitgedragen en zondags Gerhard er in om gedoopt te worden.

    01-08-2008 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • Hallo (Arlette)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen blog vrienden ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!