Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
10-08-2008
Huize Het Zelle
Via de Kranenburg fietsten we richting Het Zelle, waar pa vroeger nogal wat land had en waar ieder voorjaar het jongvee naar toe werd gebracht. Na de ruilverkaveling kon Johan het land vlakbij huis krijgen en ging het land op het Zelle naar de baron. Deze is trouwens vaak op z'n landbouwmachines te vinden. Ook zijn er heel wat mooie vakantiehuisjes in de bossen rondom het kasteel. De baron heeft het goed aan gepakt. Het is hard werken om alles rendabel te houden. Het is een gouden plekje.
Huize Het Zelle
Een originele boerderij bij het Zelle
De boerderij van de fam. Haaring, ook bij Het Zelle, waar schoonzus Joke geboren en getogen is.
Nee..... dit is niet een Moslim met het gezicht naar Mekka, maar Wim die z'n verplichte ochtendoefeningen doet. De sappers staat op het tafeltje. Wim heeft hem eigenhandig uitgeprobeerd.
De avond werd heel bijzonder. Er is een concert in de kerk aan het Jebbink. Jan van Asselt van de warme bakker die vroeger in Linde was op de plek van het tegenwoordige Praothuus, is in de vijftiger jaren naar Amerika geemigreerd en is les gaan geven aan het Mc Pherson College in Kansas. In 1977 is hij voor het eerst teruggekomen met een koor van zijn College en sindsdien vaker. Dit jaar is het de achtste keer dat hij met het McPherson College Choir in Nederland is . En nu dus op zijn geboortegrond. Hun motto is: Its a delight to sing and we sing to delight. Hij vertelde over de rondrit per rijtuigen met het hele koor over de Lindeseweg naar de voormalige bakkerij. Veel van Asseltjes zag ik weer. Met Chris heb ik heel wat afgefietst naar school in Zutphen. Fietsmaatje Wim Ruiterkamp heb ik alleen in de verte toegezwaaid. Veel bekende gezichten hier, maar Diny kende er natuurlijk veel meer. Het McPhersons College Choir trad op , maar ook het Mannenkoor De IJsselzangers uit Zutphen. Het werd een geweldige avond op hoog muzikaal niveau. Wim was ook onder de indruk van het mannenkoor, dat er een stuk bij had Le Vent. Ze zongen het zo dat je ècht de wind hoorde waaien. Hun topper was volgens neef Gerrit de Zutphen Blues, waarmee ze eindigden. De bassen hoorde je alleen tjoe tjoe tjoe zingen op de melodie van Moe daar ligt een kip int water en de anderen maakten er een geweldige en vrolijk geheel van een waardige afsluiting. Wij waren voor de gelegenheid op de fiets als groep Boomgaard. Een paar vaste gasten uit Enschede, Gerrit en Janneke en wij tweeen. We namen de weg door het bos. De fietsen van de beide Tukkers maakten een apart geluid. Ze bleken een soort zelf omgebouwde electrische fiets te hebben. Ach, we hadden allebei een goeie fiets. Toen heb ik ze zelf maar omgebouwd. Handige man. Zo heeft iedereen zn interesse en handigheid. Zo heb ik net een heerlijk glas vers geperst sinaasappelsap gehad, eigenhandig door Wim uitgeperst met zn nieuwe speeltje.
Gisteren was het weer behoorlijk warm. Echt weer om te fietsen... maar dan wel door het bos. Wim schiet al aardig op in z'n dikke Kirst en na de middag deden we maar weer eens een herontdekkingsrondje om Vorden. We kwamen langs het Knopenlaantje, vroeger vooral bij de jongelui bekend als het laantje voor geliefden. Ooit hebben Wim en ik er ook een knoop in een tak gelegd, maar toen ik er nog eens door wilde fietsen om te kijken naar die oude knopen had Wim geen enkele interesse meer en kon zich helemaal niets van die knopen herinneren. 's Avonds had ik het er met Johan en Joke over. Misschien is het leuk om eens te melden bij je campinggasten? "Och"... zei Johan... "Wet iej.. as de gemeente hier geet snuujen krieg ze opdracht um d'r een stel nieje knuppen in te leggen". Wat een romantiek!
T(J)oska heeft het geweldig naar haar zin. Het is een perfect luisterende hond geworden. Ze kan gewoon los lopen, is vriendelijk voor iedereen en speelt graag met Jippe en past op het paard Vera. Overal waar Ben is ligt Joska aan z'n voeten. Wat willen we nog meer?
Ooit kregen we een vakantie kaart met als afzender de vier Jo's. Nou dit zijn ze dan : Johan, Joke, Jos en Joanne met natuurlijk De Boomgaard op de achtergrond. De Boomgaard waar ik zo'n goede jeugd heb gehad en waar Wim en ik met veel plezier nog steeds "thuiskomen".
5-8 Vandaag ga ik maar eens met Diny op stap. Ie gaot maor , zegt Wim. Kan ik die dikke Kirst es uutlèzen. Hij heeft pas van Henry twee dikke oorlogsboeken meegebracht toen we op zn verjaardag waren. Het Vrouwenbataljon van Konsalik heeft hij al uit. Henry is zn boeken aan het uitdunnen. Een hele stapel dozen die mee moet naar Canada. Wat is een mens als Henry zonder boeken. Pas waren ze bij Mark en Jennifer. Je zult het niet geloven, maar met één oogopslag ziet Henry dat er twee exemplaren van Beekmen en Beekman in de grote kast in de bibliotheek staan. En ook nog een dubbele Dokter Vlimmen. Die dubbele gaan dus nu ook mee naar Canada. Er staan ook wat dozen voor de rommelmarkt. Ik pik er nog wat uit. Het begint er al op een uitdragerij te lijken en alleen de boeken staan er nog maar. Ha! Maar nu Wat zuw gaon doen, zegt Diny als we de koffie op hebben. We hebben al een korte video gezien van huwelijk van Jaap en Mirjam. De aankomst van Jaap in de koets bij Ben en Diny om Mirjam op te halen. Je zag dat het paardje dat toch al 20 jaar is nogal te keer ging. "O... wat was e hettel", zei Diny. Ze moesten eerst nog twee rondjes rijden voor het paardje rustig genoeg was om Mirjam ongeschonden in de koets te krijgen. De beroemde boog stond om de voordeur en kwam ook mooi in beeld.. Ooit zon mooie boog gezien, Dirkje? Ook van de avond en de openingsdans had Ben een leuk stukje gefilmd. Het stel was speciaal op dansles geweest, maar hadden natuurlijk niet met trouwjurk geoefend. Jaap moest Mirjam verscheidene keren redden en dat deed hij met verve. De hele familie stond er omheen mee te klappen en te dansen Joke en Joanne staan er prachtig op. Eigenlijk is het overbodig te vragen wat we vanddag gaan doen. Het is meer: welke kringloop kiezen we vandaag. Het wordt Lochem. Daar zijn we al een eeuwigheid niet geweest. Ik vind er Wims grote wens: zon sinaasappelpers die we op het strand bij Side zagen gebruiken. En er is een bak waar je boeken voor 10 cent kunt uitzoeken. Niet gek toch? We besluiten ons tochtje met een lunch bij de mooiste Intratuin die ik ken ook in Lochem. Eenmaal weer bij Ben en Diny is Ben een ritje aan het maken op Vera en wij genieten nog van Joska en Jippe en maken een bloemstuk voor Joke voor de recreatieruimte , had ik gedacht. Hij komt toch bij haar binnen te staan. Anders zie ik dr zowat niks van, zegt Joke. Dan kan Wim aan de gang met de perssinaasappels, want die heb ik er natuurlijk wel bijgekocht.
De bloemen van de koets zijn nog mooi. Het ene bloemstuk is met Mirjams ouders meegegaan naar Maassluis. Het groenwitte stuk is nu bij Berend en José. Tot m'n verbazing zie ik het bruidsboeket ook nog bij Ben en Diny binnen staan. Ik dacht dat Mirjam die over haar hoofd in de handen van Marieke had geworpen. Wat bleek... Toen Mirjam en Jaap al onder aan de trap waren en tussen onze haag met spetterende kerststerretjes afgedaald waren, had ze het bruidsboeket vergeten. Snel werd dat door iemand opgehaald. Ze zagen een ander boeket voor bruidsboeket aan en dat werd toen gegooid. Diny en ik staan samen naar het èchte bruidsboeket te kijken. De freesia's zijn nu mooi uitgekomen en ruiken heerlijk. Diny mijmert wat.... "Had ik ook kunnen maken!"
Voor Robin weer naar huis gaat moet hij toch wel even op de foto mat Johan en Joke vóór De Boomgaard. En dat zag ìk weer net.
Het voelt wat leeg aan... die lege plek naast ons, nu Gerhard en Judith weer naar huis zijn. Hun vakantie zit er op. Voor Johan en Joke is het anders een goede bezetting wanneer je bedenkt dat dit pas het derde jaar is dat ze open zijn. We horen om ons heen niets dan lof! Na een snel middagdutje gaan we eens kijken of Ab en Roelie thuis zijn in Gelselaar. Ooit begonnen Roelie en ik in 1962 tegelijk aan de van Heemstra school in Hattem als 19 jarige onderwijzeressen. Ik was bij Alberts moeder in huis en Roelie en ik trokken veel met elkaar op. We hebben veel gedeeld..alle leuke en minder leuke dingen. We konden ook onzinnig lachen met z'n beiden. Onze collega's zagen ons geloof ik wel als een stel jonge geiten. Maar... allebei zijn we al meer dan 40 jaar getrouwd met een echte originele Hattemer. We hebben weer helemaal bijgepraat. Het was net of je elkaar dagelijks meemaakt terwijl er toch bijna een jaar tussen zit. In Zwiep hebben we pannenkoek gegeten bij bakker Gait van "De Witte Wieven". Wanneer ik nog geen Achterhoeks kende zou ik hier vast veel geleerd hebben.
Bij de toiletten: Huuske veur mansluu en 't Huuske veur vrouwluu. En aan de binnenkant van de deur warempel ook het raadsl van de enige echte Ben: As d'r een gat in zit zit 'r gien gat in en as 't er gien gat in zit zit 'r een gat in
Bij een paal met allemaal wegwijzers staat: A'j 't lef hebt um hier in te kroep'n dan zet bakker Gait oe de kop tuss'n beide oarne en mo'j met de blote veute naor bedde.
En als waarschuwing bij een weitje met vijver waar meestal staat: Betreden is op eigen risico...klinkt het volgende toch veel leuker: A'j 't gat nat kriegt of de butte brekt is 't oe eigen schuld.
Ja en dan... moet je wel even bijkomen en alles verwerken. En daarna ..... gaat het leven gewoon weer verder. Dat is hier anders nog niet zo slecht. Fietsen, even een boodschapje, een potje Master Mind met Robin, het prachtige boek, dat ik van Anda kreeg, uitlezen. Het beschrijft een spirituele reis van een vrouw door Italie, India en Indonesie. Het heet: Eten, Bidden en Beminnen en is geschreven door Elizabeth Gilbert. Het zou in de top tien staan van de boekhandel. Ik heb er van genoten en zal het zeker nog eens lezen. Volgens Henry is dat de maatstaf voor een "goed boek". Nu ben ik begonnen in een boek over een voettocht van een voormalig Franse journalist Bernard Olivier langs de zijderoute door Turkije en Iran. Heel anders, maar erg interessant. Het harde leven, maar ook de rijke cultuur van Turkije, de ontberingen en Bernards oog in oog staan met de herdershonden laten je genieten en griezelen. Zonet hebben we Gerhard, Judith en Robin uitgezwaaid. Na de inpakkerij hebben we gezellig bij Johan en Joke, Jos, Joanne en niet te vergeten Boris, koffie gedronken."Wat ga je doen op Rhodos, Jos, vroeg Judith hem. "Mnahh... dat weet ik nog niet.. we zien wel". Even later heeft hij het over duiken en snorkelen en waterskien. Hij heeft zich er dus echt wel in verdiept. Ha! Gerhard en Judiths mededeling was eerst voor deze week ( ze zouden eerst naar de Ardennen) "We gaan niet op vakantie... we gaan naar Linde"... is nu geworden: "Wat een geweldige week vakantie en tot de volgende keer".
Samenwerking
Alleen nog de fietsen er boven op.
Even een kop koffie voor Gerhard en Judith met Robin afreizen.
Natuurlijk moest teckel Franck er ook bij met de fotosessie. Die speelt op dit moment een grote rol in hun leven. Hij gaat zelfs mee op huwelijksreis met de caravan. De collegas van Jaap hadden een geweldige act namens Franck in elkaar gezet over hoe het er over 12 jaar uit zou kunnen zien als er misschien meer van die puppiesin hun leven zouden zijn zoals Japie1 en Japie 2 en een Mirjammetje. Voor tijdens en na het diner waarbij ik tussen Wouter en Ben mocht zitten werd er door pa Bram gemusiceerd en door pa Ben een toolbox aangeboden een toolbox met 365 adviezen voor het huwelijk in de lente, zomer, herfst en winter van het huwelijk. Na het diner kwam er nog een verrassing door het nieuwgevormde koortje van Diny, José, Ben en Bram met Wouter aan de piano, dat nu een toepasselijk liefdeslied zong zo mooi ik hield het even niet droog!
Onze verrassing voor Jaap en Mirjam: Franck op een plak berkenstam.
De huwelijksinzegening werd buiten in de prachtige tuin gedaan onder een eeuwenoude boom door een dominee die ze op internet ontdekt hadden. Ze wilden niet in een kerk trouwen omdat een kerkgebouw ze weinig zegt. Dit werd een inzegening met mooie rituelen. De beide moeders staken een kaars aan als teken dat ze hun kind los konden laten hoewel.. De kaarsen hebben maar één seconde gebrand doordat de wind roet in het eten gooide. Er werd prachtig gezongen door een religroepje : Pur Sang. Ze zongen prachtig. Aan het eind was er nog een verrassing. Ben, Diny, José en pa Bram vormden een koortje, begeleid door Wouter, en zongen het bruidspaar ook hun zegen toe. Ontroerend. Het bleek ook nog de vuurdoop voor José. Nou die mag vaker meedoen met haar mooie sopraantje
Reli- groep Pur Sang
José, Diny, pa Bram en pa Ben zongen een prachtig lied na de inzegening.
Sascha, de kleindochter van Ben en Diny stal de show.
De grote dag voor Jaap en Mirjam, maar ook voor iedereen die er bij mocht zijn. De boog bleek toch inderdaad een verrassing. t Peerd was mien toch hettel, zei Diny. Die was met moeite rustig te krijgen en er moesten eerst een paar rondjes gelopen worden voor de bruid ongeschonden in het rijtuig kon gaan zitten. De koets met paardje kwam voor mèt koetsier en palfrenier Wouter die voor de gelegenheid de juryhoed van pa Ben op had. Maar daar kwamen ze. Huize De Voorst is natuurlijk een prachtige plek om te trouwen. Stadhouder Willem 3 had dit indertijd laten bouwen voor zn vriend. Nu wordt het veel gebruikt voor feesten en partijen en is een erkende trouwlokatie. Nee we hebben geen spijt dat we ons favoriete vakantieland een jaar overslaan. Midden in de bouwvak wanneer Ben en Niesje bij ons aan het Schoolpad komen trouwen ze. De tijd erna vinden we te kort om Schotland opnieuw te ontdekken. Deze ervaring van het trouwen van Jaap en Mirjam was eenmalig. Alles werd er bij gehaald tijdens de ceremonie. De plek waar het allemaal begon tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk, konijn Sam en teckel Franck jazeker met ck. Berend als oudste broer was getuige voor Jaap en Wouter was één van de ceremoniemeesters. Samen met Nienke, de schoonzus van Mirjam was de hele organisatie in goede handen. Ben zei al:Het maakt toch meer los dan je denkt. Je denkt terug aan je eigen huwelijk dat je ook zo begon en alle emoties er bij. Wij natuurlijk ook aan iets dichterbij het huwelijk van Gerhard en Judith dat ook zo mooi was.
Eindelijk kan ik wat over de voorbereidingen zeggen, de werkzaamheden vóór het feest van Jaap en Mirjam. Ik heb me ingehouden en er niets over gemeld. De vrijgezellenfeestjes bestonden uit karten met broers en vrienden voor Jaap en gezellig uit eten voor Mirjam. Natuurlijk had Jaap weer gewonnen of lieten ze hem voor de gelegenheid .? In de Achterhoek is het natuurlijk ook nog de gewoonte om een boog met roosjes te maken. Daarvoor ben ik met Judith deze week een avond bij Diny wezen knutselen. Judith is nu ook rozenexpert. Ben en Wouter hadden het geraamte voor de boog al bij buren opgehaald met de paardenkar en in de schuur gezet. Gisteren was de dag van de bloemversieringen. Er moesten een paar bloemstukken worden gemaakt voor beide kanten op de koets. Het bruidspaar gaat met de koets. Hoe kan het ook anders in zon peerdenfamilie. Diny had Dirkje al gecharterd. De vorige bruiloft was van Dirkjes zoon Herbert en toen hadden de dames zich ook al flink uitgesloofd met geweldige bloemstukken. Voor alle zekerheid werd vriendin Hannieke ook ingeschakeld. Zo waren we dan met zn vieren aan het bloemschikken en vooral aan het overleggen hoe en wat er mooi zou zijn en vooral ook wat Mirjam mooi zou vinden. Zo werd het bloemstuk voor op de tafel waar de huwelijksakte getekend gaat worden helemaal wit met groen. Het bruidsboeket zou ook alleen deze kleuren hebben. De grote giller kwam toen Mirjam en haar moeder gearriveerd waren en we alles zo hadden staan dat ze niets kon zien. Ze zou even later naar de schoonheidsspecialiste. Diny had brood en koffie en we zitten gezellig bij elkaar. Ben informeert naar Wim. Ja.. die ging niet mee omdat er niets te doen zou zijn, maar ik had met Dirkje ook net alle witte papieren roosjes op die boog zitten vastmaken en ik zeg stom stom : Hij had natuurlijk best die boog Het hele spul begint te proesten en te kuchen . Volgens Diny en moeder heeft Mirjam niet door gehad waar het om ging, maar ik ben bang dat ik het nog lang te horen krijg. Vooral Wouter zat breed te grijnzen .
Gisteravond kwam neef Gerrit bij ons buurten. Je kunt wel nagaan dat er heel wat sterke verhalen loskwamen. De vijf neven van oom Jan en tante Marie en de jongens van Gerard en Sietje groeiden samen op in het mooie oude stadje Hattem. Oom Jan had een schoenenzaak en was tevens wethouder. Vader Gerard was huisschilder en kon ook mooie pentekeningen maken. Beide gezinnen woonden aanvankelijk in het binnenstadje...binnen de muren dus. Tante Marie was een schat van een mens. Ze liet zich trouwens niet de kaas van het brood eten... ook niet door oom Jan. Ik kan haar nog zo uittekenen met haar witte jurk met blauwe stippen en haar witte sokjes. Ze had de gewoonte toen de jongens al voor een groot deel de deur uit waren om op zaterdagmiddag een hele pan met karbonades of gehaktballen klaar te maken. De jongens kwamen dan vanzelf wel langs... ook wel eens Wim en z'n broers. Wanneer oom Jan dan pruttelde dat dat eigenlijk allemaal onzin was... keek ze hem aan en zei: "Zolange iej nog een deuze van die dikke sigaren per dag rookt... maak ik die karbonades". Toen we net getrouwd waren woonden we vlak achter hen. Ik was al snel zwanger van Gerhard en het zou een probleem zijn wanneer die 's nachts geboren zou worden. De kraamverpleegster kon er niet zo gauw zijn. Tante Marie bakerde wel meer in Hattem en toen we dat aan dokter van Haeringen voorstelden was die meteen akkoord. Natuurlijk meldde Gerhard zich 's nachts en om vier uur gooide Wim steentjes bij tante Marie tegen hun slaapkamerraam. Ze was geweldig. Verdrietig was het toen ze 10 dagen later in haar slaap overleed. Zaterdags werd ze de kerk bij ons uitgedragen en zondags Gerhard er in om gedoopt te worden.
De barbecue gisteravond was erg geslaagd. Judith heeft alle werk verricht. Dat kun je wel aan haar over laten. We waren met de hele Egginksclan van de Boomgaard. Ik begin zo langzamerhand echt wel naar koeler weer te verlangen. Dit is helemaal niks voor mij. Geef mij maar herfst of voorjaar en dan neem ik zon regenbuitje graag op de koop toe. Ik heb begrepen van onze beide weerprofeten dat het morgen echt gaat veranderen. Ik gun Jaap en Mirjam een stralende trouwdag zonder regen, maar dit weer is slopend voor mij. Gerhard, Judith en Robin zijn naar het Vordense zwembad In de Dennen. Vroeger hebben Diny en ik daar ons zwemdiploma gehaald. Om de slag goed aan te leren ging je met schoolzwemmen aan de hengel. De badmeester instrueerde je dan. Daarna gingen we met oom Sjoerd naar het tweede bad en moesten dan proberen om vanaf de kant een half rondje te zwemmen zonder dat je de voeten aan de grond kreeg. Verdere les was er niet en dan moest je gelijk die zomer maar afzwemmen. Alleen A, want dan verdronk je in noodgevallen niet meer. We mochten ook wel een abonnement, maar dat moest je wel verdienen. Een abonnement kostte 3 gulden en daarvoor moest je dan 300 coloradokevers vangen bij de aardappelen.
"Een paradijsje", verzucht Judith wanneer we gisteravond bij Ben en Diny wegrijden. In het donker is Wouter nog aan het paardrijden. Judith is ook gek op paarden en haar belangstelling is weer aangewakkerd nadat ze op een soort Yoga- Paardrijdag opnieuw kennismaakte met het paardrijden. Ik heb me hier ook al laten strikken om een dokterstas te maken van dubbeltjesgaas en hooi. Eén van de vaste gasten bood spontaan aan om zo'n workshopje te geven. Het vakantiegevoel begint nu echt toe te slaan. We hoeven niet zo veel meer. De meest actieve van ons is Robin. 's Morgens om zeven uur is hij al paraat in de melkstal. De rest van de dag gaat hij mee op de tractor of brengt na het maaien het gras naar de koeien. Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in het Praothuus.. het centrum van Linde. Lekker eten voor weinig geld. Jammer Robin moest één keer het melken laten schieten. Ik kies nog wel een menu dat bij m'n nieuwe gebit past... lekkere zalmfilet Mmmmm ! Robin heeft zelfs geen tijd meer voor computerspelletjes. Ik hoor hem er niet meer over. Straks gaan we naar een museum 40- 45 in Hengelo G. En vanavond wordt het Barbeknoeien met de hele familie Johan en Joke met Jos en Joanne incluis. Wat kan een mens nog meer wensen?
Robin heeft de vakantie van zn leven. Hij heeft al heel wat bijgeleerd over het leven op een boerderij. Vanmorgen zijn ze kuilvoer aan het snijden, maar eerst moest de kuil vrij gemaakt worden. Joke gaat hem na die tijd een banaantje brengen. Daor is e dan wel an toe, zegt ze. Gisteravond meldde Johan dat er een kalfje geboren zou worden. Een heel groepje van de camping verzamelde zich in de stal. Er was een perfecte samenwerking van boer en boerin. Joke had zich voor deze gelegenheid ook in overal gehesen. Johan gebruikt al sinds lange tijd een verlosapparaat, waardoor je niet meer afhankelijk bent van de buren om in noodgevallen te helpen trekken. Heel voorzichtig kwam er een mooi stierkalf te voorschijn. Ieder jong leven is weer een wonder. Een flinke bolle, zei Joke. Hij kreeg nog een emmer water van Johan over zich heen en toen kwam er pas goed leven in. In een kruiwagen werd de nieuwe wereldburger afgevoerd naar het kalverhok op de deel. Iedereen mee natuurlijk en toen was het weer ouderwets lekker in het stro.....
Het is gisteravond een latertje geworden met neef Gerrit en Janneke.Dat was even wennen bij het wakker worden, want vandaag gaan we naar Henry's verjaardag. Dat kan eindekijk weer eens, want meestal zit hij in Canada of is op vakantie ergens in Europa. Maar dit is toch wel een bijzondere gelegenheid. Voorlopig is dit z'n laatste verjaardag in Nederland. Vier september gaan ze blijvend naar Canada. Gera zal het vast geweldig vinden. Het bespaart haar de komende winter heel wat ritjes met de kinderen naar ijshockey en schaatstrainingen. Ze hebben groot gelijk. We hebben al plannen om straks als Ben ook met de VUT is samen met Ben en Niesje hen en natuurlijk Gera en Fred op te zoeken. Oma van der Kolk en tante Geertje waren ook van de partij. Tonny had wat lekkers klaargemaakt. Dat is haar wel toevertrouwd. Over de Werverdijk zakken we wat later weer af naar de Achterhoek. Wat een prachtig tochtje. De airco is ook een uitvinding met dit weer. Heerlijk! Robin komt me net waarschuwen dat er straks een kalfje wordt geboren... Daar moeten we natuurlijk wel bij zijn. Dag!
Ik blijf wel bij Ziva, roept Gerhard wanneer we plannen maken om met Ben en Diny een tuin te gaan bekijken. En hij verheugt zich op een rustige leesmiddag. Robin heeft net een waterballet uitgevoerd met Hessel en nog een ander jongetje. Die heeft er ook geen belang bij. En stel je voor dat we niet op tijd voor het melken terug zouden zijn ! Met Judith en Wim ga ik dan op weg naar Eefde. Met Joska gaat het nog steeds uit de kunst. Het wordt een hele leuke middag. Judith maakt kennis met Vera, het enorme paard van Wouter en Ben. En dan gaan we de landschapstuin in Epse bekijken. Heel mooi! Maar Ben maakte terecht de opmerking dat een tuin ook afhankelijk is van zijn buren. Er was nu een lelijke schuur vlak achter neergezet en het uitzicht op de IJssel dat er normaal altijd is werd nu volledig geblokkeerd door de hoge mais. Maar de tuin . was prachtig. We maken nog even een omweggetje om Wouters onderkomen in een boerderij in de buurt te laten zien. Het is nog steeds heet als we weer bij Ben en Dinys huis zijn en we zitten in de schaduw nog even van een drankje te genieten voor we weer afzakken naar Camping De Boomgaard. De Achterhoek heeft opnieuw een goede beurt gemaakt bij Judith. Gerhard zit nog steeds met zn boek en Robin ? Die is in geen velden of wegen te bekennen ..
Yoery en Yelmer Groeten terug van Robin. Wat leuk om wat van jullie te horen. Veel plezier in de buurt. Als je nog eens wilt kijken hoe het hier is kun je het beste op www.hettysite.nl kijken. Groeten van ons allemaal, ook voorJohan en Woudy. Dag... Robin Wim Hetty Gerhard en Judith!
Doot die geite es in t hok. Wim zit ontspannen in zn luie stoel. Dicht bij ons staat een familie waarvan een kind zich aan het inzepen is en vader filmt dat. Moeder komt niet weer bij. En dat is te horen. We hebben ons hier helemaal geïnstalleerd. De caravan is nu afgeladen vol. Ik moet onwillekeurig weer aan Mark denken met zn ene koffertje. Maar ja wij zijn dan ook minstens drie weken op pad. Robin is al twee keer wezen melken. Hij had vannacht de wekker mee. Het schijnt behoorlijk geonweerd te hebben toen we al in bed lagen, maar Robin heeft niks gehoord en ik ook niet. Als ik twee glazen wijn heb gehad hoor ik sowieso niks meer. Wat kan dat zijn ? Bij mij uit de uitlaat van de auto komt een hele lange sliert. Waarschijnlijk komt die uit de demper beslissen Johan en Wim.Dr zit vaste een vos in .trek ém mor es an de stat. Er komt wel 10 meter sliert uit. De auto rijdt er wel om, maar er moet misschien wel wat aan gedaan worden deze week. Johan kijkt naar de auto van Gerhard met zn skikoffer op het dak. In Duutsland zollen ze zeggen.. Hej oe oma ok met ebracht? Neef Gerrit van der Kolk zit hier ook op de camping. Hij heeft drie kleinkinderen bij zich. Die kunnen punten verdienen bij goed gedrag. Bij tien punten krijgen ze een ijsje. Gisteravond zagen we het drietal in pyjama voorbij rennen achter de caravans langs terwijl Gerrit rustig binnen zat. Even later zegt Judith:Je kunt wel horen dat het familie van Wim is . . Gerrit had ineens geroepen Daar wordt ik niet goed van. En dat is nu net de standaard uitdrukking die Wim ook altijd gebruikt. Min vijf punten , roept Gerrit er achteraan. Toch gaat hij wat later even ijsjes halen.
Vandaag vertrekken we naar de caravan op camping De Boomgaard in de Achterhoek .Onderweg zullen we vast wel even oefenen op het lied van de Grolsche Hofzangers: Den Achterhook Achterhook is de streek van mien hart. Veur mien bu-j de parel van heel Gelderland.
Daarom voor jullie nog gauw een paar spreuken:
Wee s aovends t bedde neet kan vinden
Is s margens de klompe kwiet.
Uut n book leer i-j altied wat;
Al was t maor
Da-j better n ander hadden können kopen
Wee één jaor t onkruud löt staon
Mot zeuven jaor uut wieden gaon.
n Glimlach kost niks, maor is n hoop weerd.
De ene vult met de konte in ut geld,
En de ander in de brandnettels.
Veur geld verdeenen kö-j dom waen,
Maor veur t uutgeven he-j verstand neudig.
n Kalf wodt nog een kere koo, maor n ezel blif n ezel.
Via de Kranenburg fietsten we richting Het Zelle, waar pa vroeger nogal wat land had en waar ieder voorjaar het jongvee naar toe werd gebracht. Na de ruilverkaveling kon Johan het land vlakbij huis krijgen en ging het land op het Zelle naar de baron. Deze is trouwens vaak op z'n landbouwmachines te vinden. Ook zijn er heel wat mooie vakantiehuisjes in de bossen rondom het kasteel. De baron heeft het goed aan gepakt. Het is hard werken om alles rendabel te houden. Het is een gouden plekje.
Gisteren was het weer behoorlijk warm. Echt weer om te fietsen... maar dan wel door het bos. Wim schiet al aardig op in z'n dikke Kirst en na de middag deden we maar weer eens een herontdekkingsrondje om Vorden. We kwamen langs het Knopenlaantje, vroeger vooral bij de jongelui bekend als het laantje voor geliefden. Ooit hebben Wim en ik er ook een knoop in een tak gelegd, maar toen ik er nog eens door wilde fietsen om te kijken naar die oude knopen had Wim geen enkele interesse meer en kon zich helemaal niets van die knopen herinneren.
T(J)oska heeft het geweldig naar haar zin. Het is een perfect luisterende hond geworden. Ze kan gewoon los lopen, is vriendelijk voor iedereen en speelt graag met Jippe en past op het paard Vera. Overal waar Ben is ligt Joska aan z'n voeten.
5-8 Vandaag ga ik maar eens met Diny op stap. Ie gaot maor , zegt Wim. Kan ik die dikke Kirst es uutlèzen. Hij heeft pas van Henry twee dikke oorlogsboeken meegebracht toen we op zn verjaardag waren. Het Vrouwenbataljon van Konsalik heeft hij al uit. 
Ja en dan... moet je wel even bijkomen en alles verwerken.
Natuurlijk moest teckel Franck er ook bij met de fotosessie. Die speelt op dit moment een grote rol in hun leven. Hij gaat zelfs mee op huwelijksreis met de caravan. De collegas van Jaap hadden een geweldige act namens Franck in elkaar gezet over hoe het er over 12 jaar uit zou kunnen zien als er misschien meer van die puppiesin hun leven zouden zijn zoals Japie1 en Japie 2 en een Mirjammetje.
De huwelijksinzegening werd buiten in de prachtige tuin gedaan onder een eeuwenoude boom door een dominee die ze op internet ontdekt hadden. Ze wilden niet in een kerk trouwen omdat een kerkgebouw ze weinig zegt. Dit werd een inzegening met mooie rituelen. De beide moeders staken een kaars aan als teken dat ze hun kind los konden laten
hoewel.. De kaarsen hebben maar één seconde gebrand doordat de wind roet in het eten gooide. Er werd prachtig gezongen door een religroepje : Pur Sang. Ze zongen prachtig. Aan het eind was er nog een verrassing. Ben, Diny, José en pa Bram vormden een koortje, begeleid door Wouter, en zongen het bruidspaar ook hun zegen toe. Ontroerend. Het bleek ook nog de vuurdoop voor José. Nou die mag vaker meedoen met haar mooie sopraantje
De grote dag
voor Jaap en Mirjam, maar ook voor iedereen die er bij mocht zijn. De boog bleek toch inderdaad een verrassing. t Peerd was mien toch hettel, zei Diny. Die was met moeite rustig te krijgen en er moesten eerst een paar rondjes gelopen worden voor de bruid ongeschonden in het rijtuig kon gaan zitten.
De barbecue gisteravond was erg geslaagd. Judith heeft alle werk verricht. Dat kun je wel aan haar over laten. We waren met de hele Egginksclan van de Boomgaard.
Robin heeft de vakantie van zn leven. Hij heeft al heel wat bijgeleerd over het leven op een boerderij. Vanmorgen zijn ze kuilvoer aan het snijden, maar eerst moest de kuil vrij gemaakt worden. Joke gaat hem na die tijd een banaantje brengen. Daor is e dan wel an toe, zegt ze. 
Uitzicht bij Gera in Canada.
Ik blijf wel bij Ziva, roept Gerhard wanneer we plannen maken om met Ben en Diny een tuin te gaan bekijken. En hij verheugt zich op een rustige leesmiddag. Robin heeft net een waterballet uitgevoerd met Hessel en nog een ander jongetje. Die heeft er ook geen belang bij. En stel je voor dat we niet op tijd voor het melken terug zouden zijn
!
AJU
