Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
04-08-2008
En dan...?
Ja en dan... moet je wel even bijkomen en alles verwerken. En daarna ..... gaat het leven gewoon weer verder. Dat is hier anders nog niet zo slecht. Fietsen, even een boodschapje, een potje Master Mind met Robin, het prachtige boek, dat ik van Anda kreeg, uitlezen. Het beschrijft een spirituele reis van een vrouw door Italie, India en Indonesie. Het heet: Eten, Bidden en Beminnen en is geschreven door Elizabeth Gilbert. Het zou in de top tien staan van de boekhandel. Ik heb er van genoten en zal het zeker nog eens lezen. Volgens Henry is dat de maatstaf voor een "goed boek". Nu ben ik begonnen in een boek over een voettocht van een voormalig Franse journalist Bernard Olivier langs de zijderoute door Turkije en Iran. Heel anders, maar erg interessant. Het harde leven, maar ook de rijke cultuur van Turkije, de ontberingen en Bernards oog in oog staan met de herdershonden laten je genieten en griezelen. Zonet hebben we Gerhard, Judith en Robin uitgezwaaid. Na de inpakkerij hebben we gezellig bij Johan en Joke, Jos, Joanne en niet te vergeten Boris, koffie gedronken."Wat ga je doen op Rhodos, Jos, vroeg Judith hem. "Mnahh... dat weet ik nog niet.. we zien wel". Even later heeft hij het over duiken en snorkelen en waterskien. Hij heeft zich er dus echt wel in verdiept. Ha! Gerhard en Judiths mededeling was eerst voor deze week ( ze zouden eerst naar de Ardennen) "We gaan niet op vakantie... we gaan naar Linde"... is nu geworden: "Wat een geweldige week vakantie en tot de volgende keer".
Samenwerking
Alleen nog de fietsen er boven op.
Even een kop koffie voor Gerhard en Judith met Robin afreizen.
Natuurlijk moest teckel Franck er ook bij met de fotosessie. Die speelt op dit moment een grote rol in hun leven. Hij gaat zelfs mee op huwelijksreis met de caravan. De collegas van Jaap hadden een geweldige act namens Franck in elkaar gezet over hoe het er over 12 jaar uit zou kunnen zien als er misschien meer van die puppiesin hun leven zouden zijn zoals Japie1 en Japie 2 en een Mirjammetje. Voor tijdens en na het diner waarbij ik tussen Wouter en Ben mocht zitten werd er door pa Bram gemusiceerd en door pa Ben een toolbox aangeboden een toolbox met 365 adviezen voor het huwelijk in de lente, zomer, herfst en winter van het huwelijk. Na het diner kwam er nog een verrassing door het nieuwgevormde koortje van Diny, José, Ben en Bram met Wouter aan de piano, dat nu een toepasselijk liefdeslied zong zo mooi ik hield het even niet droog!
Onze verrassing voor Jaap en Mirjam: Franck op een plak berkenstam.
De huwelijksinzegening werd buiten in de prachtige tuin gedaan onder een eeuwenoude boom door een dominee die ze op internet ontdekt hadden. Ze wilden niet in een kerk trouwen omdat een kerkgebouw ze weinig zegt. Dit werd een inzegening met mooie rituelen. De beide moeders staken een kaars aan als teken dat ze hun kind los konden laten hoewel.. De kaarsen hebben maar één seconde gebrand doordat de wind roet in het eten gooide. Er werd prachtig gezongen door een religroepje : Pur Sang. Ze zongen prachtig. Aan het eind was er nog een verrassing. Ben, Diny, José en pa Bram vormden een koortje, begeleid door Wouter, en zongen het bruidspaar ook hun zegen toe. Ontroerend. Het bleek ook nog de vuurdoop voor José. Nou die mag vaker meedoen met haar mooie sopraantje
Reli- groep Pur Sang
José, Diny, pa Bram en pa Ben zongen een prachtig lied na de inzegening.
Sascha, de kleindochter van Ben en Diny stal de show.
De grote dag voor Jaap en Mirjam, maar ook voor iedereen die er bij mocht zijn. De boog bleek toch inderdaad een verrassing. t Peerd was mien toch hettel, zei Diny. Die was met moeite rustig te krijgen en er moesten eerst een paar rondjes gelopen worden voor de bruid ongeschonden in het rijtuig kon gaan zitten. De koets met paardje kwam voor mèt koetsier en palfrenier Wouter die voor de gelegenheid de juryhoed van pa Ben op had. Maar daar kwamen ze. Huize De Voorst is natuurlijk een prachtige plek om te trouwen. Stadhouder Willem 3 had dit indertijd laten bouwen voor zn vriend. Nu wordt het veel gebruikt voor feesten en partijen en is een erkende trouwlokatie. Nee we hebben geen spijt dat we ons favoriete vakantieland een jaar overslaan. Midden in de bouwvak wanneer Ben en Niesje bij ons aan het Schoolpad komen trouwen ze. De tijd erna vinden we te kort om Schotland opnieuw te ontdekken. Deze ervaring van het trouwen van Jaap en Mirjam was eenmalig. Alles werd er bij gehaald tijdens de ceremonie. De plek waar het allemaal begon tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk, konijn Sam en teckel Franck jazeker met ck. Berend als oudste broer was getuige voor Jaap en Wouter was één van de ceremoniemeesters. Samen met Nienke, de schoonzus van Mirjam was de hele organisatie in goede handen. Ben zei al:Het maakt toch meer los dan je denkt. Je denkt terug aan je eigen huwelijk dat je ook zo begon en alle emoties er bij. Wij natuurlijk ook aan iets dichterbij het huwelijk van Gerhard en Judith dat ook zo mooi was.
Eindelijk kan ik wat over de voorbereidingen zeggen, de werkzaamheden vóór het feest van Jaap en Mirjam. Ik heb me ingehouden en er niets over gemeld. De vrijgezellenfeestjes bestonden uit karten met broers en vrienden voor Jaap en gezellig uit eten voor Mirjam. Natuurlijk had Jaap weer gewonnen of lieten ze hem voor de gelegenheid .? In de Achterhoek is het natuurlijk ook nog de gewoonte om een boog met roosjes te maken. Daarvoor ben ik met Judith deze week een avond bij Diny wezen knutselen. Judith is nu ook rozenexpert. Ben en Wouter hadden het geraamte voor de boog al bij buren opgehaald met de paardenkar en in de schuur gezet. Gisteren was de dag van de bloemversieringen. Er moesten een paar bloemstukken worden gemaakt voor beide kanten op de koets. Het bruidspaar gaat met de koets. Hoe kan het ook anders in zon peerdenfamilie. Diny had Dirkje al gecharterd. De vorige bruiloft was van Dirkjes zoon Herbert en toen hadden de dames zich ook al flink uitgesloofd met geweldige bloemstukken. Voor alle zekerheid werd vriendin Hannieke ook ingeschakeld. Zo waren we dan met zn vieren aan het bloemschikken en vooral aan het overleggen hoe en wat er mooi zou zijn en vooral ook wat Mirjam mooi zou vinden. Zo werd het bloemstuk voor op de tafel waar de huwelijksakte getekend gaat worden helemaal wit met groen. Het bruidsboeket zou ook alleen deze kleuren hebben. De grote giller kwam toen Mirjam en haar moeder gearriveerd waren en we alles zo hadden staan dat ze niets kon zien. Ze zou even later naar de schoonheidsspecialiste. Diny had brood en koffie en we zitten gezellig bij elkaar. Ben informeert naar Wim. Ja.. die ging niet mee omdat er niets te doen zou zijn, maar ik had met Dirkje ook net alle witte papieren roosjes op die boog zitten vastmaken en ik zeg stom stom : Hij had natuurlijk best die boog Het hele spul begint te proesten en te kuchen . Volgens Diny en moeder heeft Mirjam niet door gehad waar het om ging, maar ik ben bang dat ik het nog lang te horen krijg. Vooral Wouter zat breed te grijnzen .
Gisteravond kwam neef Gerrit bij ons buurten. Je kunt wel nagaan dat er heel wat sterke verhalen loskwamen. De vijf neven van oom Jan en tante Marie en de jongens van Gerard en Sietje groeiden samen op in het mooie oude stadje Hattem. Oom Jan had een schoenenzaak en was tevens wethouder. Vader Gerard was huisschilder en kon ook mooie pentekeningen maken. Beide gezinnen woonden aanvankelijk in het binnenstadje...binnen de muren dus. Tante Marie was een schat van een mens. Ze liet zich trouwens niet de kaas van het brood eten... ook niet door oom Jan. Ik kan haar nog zo uittekenen met haar witte jurk met blauwe stippen en haar witte sokjes. Ze had de gewoonte toen de jongens al voor een groot deel de deur uit waren om op zaterdagmiddag een hele pan met karbonades of gehaktballen klaar te maken. De jongens kwamen dan vanzelf wel langs... ook wel eens Wim en z'n broers. Wanneer oom Jan dan pruttelde dat dat eigenlijk allemaal onzin was... keek ze hem aan en zei: "Zolange iej nog een deuze van die dikke sigaren per dag rookt... maak ik die karbonades". Toen we net getrouwd waren woonden we vlak achter hen. Ik was al snel zwanger van Gerhard en het zou een probleem zijn wanneer die 's nachts geboren zou worden. De kraamverpleegster kon er niet zo gauw zijn. Tante Marie bakerde wel meer in Hattem en toen we dat aan dokter van Haeringen voorstelden was die meteen akkoord. Natuurlijk meldde Gerhard zich 's nachts en om vier uur gooide Wim steentjes bij tante Marie tegen hun slaapkamerraam. Ze was geweldig. Verdrietig was het toen ze 10 dagen later in haar slaap overleed. Zaterdags werd ze de kerk bij ons uitgedragen en zondags Gerhard er in om gedoopt te worden.
De barbecue gisteravond was erg geslaagd. Judith heeft alle werk verricht. Dat kun je wel aan haar over laten. We waren met de hele Egginksclan van de Boomgaard. Ik begin zo langzamerhand echt wel naar koeler weer te verlangen. Dit is helemaal niks voor mij. Geef mij maar herfst of voorjaar en dan neem ik zon regenbuitje graag op de koop toe. Ik heb begrepen van onze beide weerprofeten dat het morgen echt gaat veranderen. Ik gun Jaap en Mirjam een stralende trouwdag zonder regen, maar dit weer is slopend voor mij. Gerhard, Judith en Robin zijn naar het Vordense zwembad In de Dennen. Vroeger hebben Diny en ik daar ons zwemdiploma gehaald. Om de slag goed aan te leren ging je met schoolzwemmen aan de hengel. De badmeester instrueerde je dan. Daarna gingen we met oom Sjoerd naar het tweede bad en moesten dan proberen om vanaf de kant een half rondje te zwemmen zonder dat je de voeten aan de grond kreeg. Verdere les was er niet en dan moest je gelijk die zomer maar afzwemmen. Alleen A, want dan verdronk je in noodgevallen niet meer. We mochten ook wel een abonnement, maar dat moest je wel verdienen. Een abonnement kostte 3 gulden en daarvoor moest je dan 300 coloradokevers vangen bij de aardappelen.
"Een paradijsje", verzucht Judith wanneer we gisteravond bij Ben en Diny wegrijden. In het donker is Wouter nog aan het paardrijden. Judith is ook gek op paarden en haar belangstelling is weer aangewakkerd nadat ze op een soort Yoga- Paardrijdag opnieuw kennismaakte met het paardrijden. Ik heb me hier ook al laten strikken om een dokterstas te maken van dubbeltjesgaas en hooi. Eén van de vaste gasten bood spontaan aan om zo'n workshopje te geven. Het vakantiegevoel begint nu echt toe te slaan. We hoeven niet zo veel meer. De meest actieve van ons is Robin. 's Morgens om zeven uur is hij al paraat in de melkstal. De rest van de dag gaat hij mee op de tractor of brengt na het maaien het gras naar de koeien. Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in het Praothuus.. het centrum van Linde. Lekker eten voor weinig geld. Jammer Robin moest één keer het melken laten schieten. Ik kies nog wel een menu dat bij m'n nieuwe gebit past... lekkere zalmfilet Mmmmm ! Robin heeft zelfs geen tijd meer voor computerspelletjes. Ik hoor hem er niet meer over. Straks gaan we naar een museum 40- 45 in Hengelo G. En vanavond wordt het Barbeknoeien met de hele familie Johan en Joke met Jos en Joanne incluis. Wat kan een mens nog meer wensen?
Robin heeft de vakantie van zn leven. Hij heeft al heel wat bijgeleerd over het leven op een boerderij. Vanmorgen zijn ze kuilvoer aan het snijden, maar eerst moest de kuil vrij gemaakt worden. Joke gaat hem na die tijd een banaantje brengen. Daor is e dan wel an toe, zegt ze. Gisteravond meldde Johan dat er een kalfje geboren zou worden. Een heel groepje van de camping verzamelde zich in de stal. Er was een perfecte samenwerking van boer en boerin. Joke had zich voor deze gelegenheid ook in overal gehesen. Johan gebruikt al sinds lange tijd een verlosapparaat, waardoor je niet meer afhankelijk bent van de buren om in noodgevallen te helpen trekken. Heel voorzichtig kwam er een mooi stierkalf te voorschijn. Ieder jong leven is weer een wonder. Een flinke bolle, zei Joke. Hij kreeg nog een emmer water van Johan over zich heen en toen kwam er pas goed leven in. In een kruiwagen werd de nieuwe wereldburger afgevoerd naar het kalverhok op de deel. Iedereen mee natuurlijk en toen was het weer ouderwets lekker in het stro.....
Het is gisteravond een latertje geworden met neef Gerrit en Janneke.Dat was even wennen bij het wakker worden, want vandaag gaan we naar Henry's verjaardag. Dat kan eindekijk weer eens, want meestal zit hij in Canada of is op vakantie ergens in Europa. Maar dit is toch wel een bijzondere gelegenheid. Voorlopig is dit z'n laatste verjaardag in Nederland. Vier september gaan ze blijvend naar Canada. Gera zal het vast geweldig vinden. Het bespaart haar de komende winter heel wat ritjes met de kinderen naar ijshockey en schaatstrainingen. Ze hebben groot gelijk. We hebben al plannen om straks als Ben ook met de VUT is samen met Ben en Niesje hen en natuurlijk Gera en Fred op te zoeken. Oma van der Kolk en tante Geertje waren ook van de partij. Tonny had wat lekkers klaargemaakt. Dat is haar wel toevertrouwd. Over de Werverdijk zakken we wat later weer af naar de Achterhoek. Wat een prachtig tochtje. De airco is ook een uitvinding met dit weer. Heerlijk! Robin komt me net waarschuwen dat er straks een kalfje wordt geboren... Daar moeten we natuurlijk wel bij zijn. Dag!
Ik blijf wel bij Ziva, roept Gerhard wanneer we plannen maken om met Ben en Diny een tuin te gaan bekijken. En hij verheugt zich op een rustige leesmiddag. Robin heeft net een waterballet uitgevoerd met Hessel en nog een ander jongetje. Die heeft er ook geen belang bij. En stel je voor dat we niet op tijd voor het melken terug zouden zijn ! Met Judith en Wim ga ik dan op weg naar Eefde. Met Joska gaat het nog steeds uit de kunst. Het wordt een hele leuke middag. Judith maakt kennis met Vera, het enorme paard van Wouter en Ben. En dan gaan we de landschapstuin in Epse bekijken. Heel mooi! Maar Ben maakte terecht de opmerking dat een tuin ook afhankelijk is van zijn buren. Er was nu een lelijke schuur vlak achter neergezet en het uitzicht op de IJssel dat er normaal altijd is werd nu volledig geblokkeerd door de hoge mais. Maar de tuin . was prachtig. We maken nog even een omweggetje om Wouters onderkomen in een boerderij in de buurt te laten zien. Het is nog steeds heet als we weer bij Ben en Dinys huis zijn en we zitten in de schaduw nog even van een drankje te genieten voor we weer afzakken naar Camping De Boomgaard. De Achterhoek heeft opnieuw een goede beurt gemaakt bij Judith. Gerhard zit nog steeds met zn boek en Robin ? Die is in geen velden of wegen te bekennen ..
Yoery en Yelmer Groeten terug van Robin. Wat leuk om wat van jullie te horen. Veel plezier in de buurt. Als je nog eens wilt kijken hoe het hier is kun je het beste op www.hettysite.nl kijken. Groeten van ons allemaal, ook voorJohan en Woudy. Dag... Robin Wim Hetty Gerhard en Judith!
Doot die geite es in t hok. Wim zit ontspannen in zn luie stoel. Dicht bij ons staat een familie waarvan een kind zich aan het inzepen is en vader filmt dat. Moeder komt niet weer bij. En dat is te horen. We hebben ons hier helemaal geïnstalleerd. De caravan is nu afgeladen vol. Ik moet onwillekeurig weer aan Mark denken met zn ene koffertje. Maar ja wij zijn dan ook minstens drie weken op pad. Robin is al twee keer wezen melken. Hij had vannacht de wekker mee. Het schijnt behoorlijk geonweerd te hebben toen we al in bed lagen, maar Robin heeft niks gehoord en ik ook niet. Als ik twee glazen wijn heb gehad hoor ik sowieso niks meer. Wat kan dat zijn ? Bij mij uit de uitlaat van de auto komt een hele lange sliert. Waarschijnlijk komt die uit de demper beslissen Johan en Wim.Dr zit vaste een vos in .trek ém mor es an de stat. Er komt wel 10 meter sliert uit. De auto rijdt er wel om, maar er moet misschien wel wat aan gedaan worden deze week. Johan kijkt naar de auto van Gerhard met zn skikoffer op het dak. In Duutsland zollen ze zeggen.. Hej oe oma ok met ebracht? Neef Gerrit van der Kolk zit hier ook op de camping. Hij heeft drie kleinkinderen bij zich. Die kunnen punten verdienen bij goed gedrag. Bij tien punten krijgen ze een ijsje. Gisteravond zagen we het drietal in pyjama voorbij rennen achter de caravans langs terwijl Gerrit rustig binnen zat. Even later zegt Judith:Je kunt wel horen dat het familie van Wim is . . Gerrit had ineens geroepen Daar wordt ik niet goed van. En dat is nu net de standaard uitdrukking die Wim ook altijd gebruikt. Min vijf punten , roept Gerrit er achteraan. Toch gaat hij wat later even ijsjes halen.
Vandaag vertrekken we naar de caravan op camping De Boomgaard in de Achterhoek .Onderweg zullen we vast wel even oefenen op het lied van de Grolsche Hofzangers: Den Achterhook Achterhook is de streek van mien hart. Veur mien bu-j de parel van heel Gelderland.
Daarom voor jullie nog gauw een paar spreuken:
Wee s aovends t bedde neet kan vinden
Is s margens de klompe kwiet.
Uut n book leer i-j altied wat;
Al was t maor
Da-j better n ander hadden können kopen
Wee één jaor t onkruud löt staon
Mot zeuven jaor uut wieden gaon.
n Glimlach kost niks, maor is n hoop weerd.
De ene vult met de konte in ut geld,
En de ander in de brandnettels.
Veur geld verdeenen kö-j dom waen,
Maor veur t uutgeven he-j verstand neudig.
n Kalf wodt nog een kere koo, maor n ezel blif n ezel.
Zuuk toch in den vremden niet, Wat oe eigen land oe biedt.
En dat net nu we onze spullen aan het pakken zijn. Buurman Jans zou het hier helemaal mee eens zijn. Die gaat niet op vakantie. Het is nergens zo mooi as hier, zegt hij regelmatig. Nou vooruit één dagje dan. Bij Ommen begint hij al wat sip te kijken. De hele dag is hij voor zijn doen vrij stil, maar zodra hij dan dichter bij huis komt begint hij weer praatjes te krijgen. De ouwe Jans, die we kennen, is er weer. We willen met zn vieren nog een keer naar Hattem naar Ben en Niesje. Maar Hattem komt eerst hier. Vanavond dus. En wij gaan alvast in de studio slapen. Zo hebben we in elk geval nog één avond om bij te kletsen. Morgenvroeg doet Wim even de ronde met Ben langs de dieren en dan begint ook voor hen een ontspannen vakantie. Geen pups dit keer geen lammeren die je in de gaten moet houden. Alleen de katten Loedertje en Suze en Tessa natuurlijk. Wel komt 's morgens Queeny er bij. Die wordt gewoon achter het hek gezet en komt ze dan eerst enthousiast begroeten en racet vervolgens met Tessa een paar keer het erf rond. De pony's geven we zelf alleen een stukje brood om ze wat aanhaliger te krijgen. Verder mogen ze weinig extra hebben omdat Shetlandertjes gevoelig zijn voor hoefbevangenheid. Zelfs de kippen kunnen gewoon blijven lopen. Die zorgen voor zichzelf. 's Avonds gaan er drie in het hok plus een nieuwe kloek die op één ei en twee kalkeieren zit te broeden... twee hanen in de boom en de kloek met kuikens is aan het oefenen in de Viburnumstruiken. Ach we worden ook steeds makkelijker. Als ze nou liever in een struik of boom zitten. Ik weet zeker dat Ben en Niesje er ook dit keer weer van genieten.
Toen ik hiermee aan het schrijven was... zat ik in gedachten weer voorop de platte wagen bij pa op weg naar de mölle.
Vanmorgen zat ik in de stoel voor het grote achterraam en kwam een roodborstje heel dichtbij en keek me met een schuin koppie een hele tijd aan. Ik zat onbeweeglijk en dacht meteen aan opoes favoriete versje: Roodborstje tikt tegen t venstertje aan Laat mij er in Laat mij er in. Hebben jullie dat nu ook? Wanneer je naar iets kijkt of iets ruikt dat er gelijk een associatie met iets van vroeger boven komt drijven. Soms is dat heel prettig, maar het kan ook minder. Als ik in de schemering langs een sloot loop denk ik meteen aan de bollebak waarvoor we door opoe gewaarschuwd werden. Dat moest wel een verschrikkelijk monster zijn en opoe kon daar beeldend over vertellen. Opoe die, de eerste schooldag nadat mama en vader Hein getrouwd waren, me lopend tegemoet kwam omdat er nog geen stevig hekwerk voor de laoke( smal stroompje) zat. Ik had net in Monaco in het Museum van Jean Cousteau een sidderaal op sterk water gezien, Toen ik in de Middellandse zee bij Menton, de topper onder onze gezinsvakanties, een kronkelend iets onder me zag. Ik zwom voor mn leven, Anda verwonderd achterlatend en viel uitgeput op het strand. en durf na die tijd geen open water meer in. En is buurman Jans aan het hooien en ik ruik die lekkere lucht dan ik doe ik even mn ogen dicht en zie ik me weer boven op de hooiwagen liggen. Ik was een jaar of vier en ik had de mazelen gehad en bronchitis er achteraan. Tante Mien bracht beschuit met aardbeien en slagroom voor me mee, maar ik was zo ziek dat ik het niet lustte. Ik lag in bed en ik zie zo een muis de gordijnen inklimmen tot bovenaan. Wat heb ik geschreeuwd! Niemand wou me geloven. Ze zeiden :Dat he j vast en zeker edreumd. Mooi niet! Wanneer ik later de bekende trippelpootjes op het zeil van de slaapkamer hoorde schreeuwde ik net zo lang tot pa met zn pantoffel kwam en de muis doodsloeg. Ben had nog niet zo lang verkering met Diny en we zaten op de Boomgaard in de kamer en ineens .. zag ik een muis door de kamer racen. In paniek vluchtte ik boven op een stoel. Ik zie nog het verbaasde gezicht van Ben voor me. Een muusken . Wee is daor noe bange veur? .. ..Ikke!
Wim is vanavond naar Valerius, zn Mannenkoor. Hij is op mijn fiets. Ja . dat wonder op twee wielen -de E-bike. We waren vanmiddag er even op uit gegaan..tandarts, boodschapje, cappucinootje bij de Kamer. Dat is het einde. Wie Emmen bezoekt moet behalve in de Dierentuin ook eens gaan kijken bij de Kamer in het centrum van Emmen. Vroeger was het de Oudheidkamer, een soort museum waar je behalve een vleug nostalgie proeven ook een paar echte veenlijken kon bewonderen. Daar moet je nu voor naar het Drents Museum in Assen. Nee nu is de oude boerderij in gebruik als galerie-restaurant. Je krijgt er standaard bij je koffie niet alleen een lekker bakkerskoekje, maar ook een klein glaasje water en een chocoladecupje met slagroom bij. Daarna gaan we nog bij de fietsenmaker langs om mn fiets even te laten nakijken. Er kraakt wat. De ketting moet gelukkig alleen gesmeerd. Wim vraagt zo tussen neus en lippen of ze ook herenmodellen hebben in de E-bike uitvoering. Ze hadden er ooit één verkocht aan een meneer van 80 jaar die beslist een herenmodel wilde ondanks dat ze het hem afgeraden hadden. Een jaar later ruilde hij hem in voor één met een lage instap want hij kon zn been niet meer over het zadel krijgen. En Wim begint ook schouder en spierklachten te krijgen. Neem die van mij dan eens mee . Dan kun je zien of het je bevalt, zei ik vanavond. Ik zag hem zonet wegrijden. Het zadel had hij maar laag laten staan. Het was een komisch gezicht, maar ik denk .. dat hij binnen nu en een jaar ook zon apparaat onder zn gat heeft. Het is voor mij een uitkomst. Ik beweeg nu tenminste veel meer en misschien daardoor heb ik nog maar weinig klachten.
ps. Wim kwam terug en meldde dat hij 35 km per uur had gehaald op de terugweg. Hij gebruikt hem als racemonster!....
Het is lang geleden dat ik me zo in het zweet gewerkt heb. De boer die zn land naast ons grondstuk heeft is gaan snoeien aan de overhangende takken van onze bomen en heeft die toen aan onze kant weer neergegooid. We hebben ze in drie etappes met de aanhanger naar de takkenwal gebracht. Nu kun je ons vanaf de weg niet meer bij de wei zien zitten . Zo hoog is die wal al. Het houdt ook al lekker veel geluid tegen. De voorbijrijdende autos hoor je nu minder. Mooi! Daarna waren mn buxusheggetjes aan de beurt bij mn keetje. Er bleek nog veel meer werk te zitten in dat tuintje. Er zit overal hop tussen geslingerd. Hop is mooi als het hoog in de boom groeit met al die mooie hopbellen, maar tussen de planten is het een lelijke woekeraar. Mn handen tintelen en branden van de brandnetels. Daar heb ik een goed middeltje tegen: brandnetelzalf. Susan heeft die gemaakt van onze eigen brandnetels. Het helpt echt! Tussendoor drinken we even koffie en ik verzucht:"Ik kan me er nu al op verheugen.... straks lekker onderuit voor James Herriot". Ik had vanavond de snoeischaar nog in mn handen toen ik voorbij een taxus en een conifeer kwam. Die kregen gelijk een beurt. Wim haalde de trap er zelfs bij. Enigszins uitgeblust kijken we nu naar Tv makelaar. Wim had alle gras onder handen genomen en heeft zn zweet er al af gespoeld. Dat ga ik nu doen Lekker!
Dit stukje tuin bij het terras is opnieuw ingeplant. Er staan nu Rosa Queen Elisabeth met lavendel. Langs de rand wat sedum en kruiden.
Er moet nog heel wat gebeuren deze week. Vrijdag komen Ben en Niesje om zich hier voor bijna drie weken te installeren. Zaterdag zullen we vertrekken . Tussendoor nog even weer thuiskomen.. kleren ophalen voor de bruiloft naar Henrys verjaardag.. en dan naar de Achterhoek om na de bruiloft ons boeltje te pakken en twee weken naar zuidelijker streken af te zakken. Tussen de middag zien we ineens Gerald door de tuin rondstruinen. Die is benieuwd hoe het er bij staat en of er nog wat verpieterd is. Hij is behoorlijk enthousiast. De honden duiken gelijk op hem af. Net of ze hem nog kennen. We gaan aan de koffie en alle drie honden liggen aan zn voeten. Gerald ziet dat het water in de vijver niet optimaal is. Het water uit de bron waarmee we de vijver bijvullen is de boosdoener. Hij stelt voor om daarvoor regenwater te gebruiken. Dan komt er meer leven in. Wim legt meteen de tuinslang tussen regenton en vijver en ja .de ton loopt zo leeg. Gerald is ziek geweest, maar dat kon niet want hij was aan het oppassen bij Harald en daar moeten al die kalkoenen, kippen, uilen en honden gevoerd. Die grote Sint Bernards.. ja Bernard ook moesten ook uitgelaten. Hij belt dus de huisarts om een kuurtje. Eerst kon het niet, maar hij kreeg het uiteindelijk toch voor elkaar. Zo kon hij in elk geval voor de dieren zorgen. Hij hoestte anders nog raar. Zegt ie:Ja ik dacht dat het over was en toen ben ik met die kuur gestopt. Ik had hem toch verstandiger gedacht. Weet alles van dieren en planten . De rest van de dag klungel ik tussen de buien door wat verder in de tuin. Bonnie volgt me overal heel tevreden.
Het uitzicht vanuit de Church of the Good Shepherd over het Tekapo Lake in Nieuw Zeeland.
Er zijn veel zieken om ons heen. Ariëns moeder werd geopereerd net als Jennifers moeder. Haar vader is herstellend. Klaas in Hengelo is ernstig ziek. Toska's baas Siebrand is al niet meer bij ons en we denken veel aan zijn vrouw en kinderen. Mary Anne in Capelle a/d Ijssel heeft net de bestralingen achter de rug en begint gelukkig weer sterker te worden. Dit weekend kregen we weer een nieuw bericht van een vriendin die ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. We leven met allemaal intens mee al zeg je dat niet elke dag. Daarom wens ik iedereen de zegen van de Ierse St Patrick toe:
De Heer zij voor u om de juiste weg te wijzen De Heer zij achter u om u in de armen te sluiten en om u te beschermen tegen gevaar. De Heer zij onder u om u op te vangen als u dreigt te vallen. De Heer zij in u, om u te troosten als u verdriet hebt. Hij omgeve u als een beschermende muur, wanneer anderen over u heen vallen. De Heer zij boven u om u te zegenen. Zo zegene u God, vandaag, morgen en in der eeuwigheid.
De ziekenhuis predikant Wim de Groot gebruikt hem altijd aan het eind van de dienst en het ontroert me iedere keer weer!
De hond doet niks hoor. Wat hoor je dat vaak! Ik zeg het zelf ook wanneer Tessa even komt snuffelen bij de nieuwkomers. Toen Anda vroeger als kind bij haar buren kwam.. zei de buurvrouw dat ook. Maar die hond heeft haar wel de schrik van haar leven bezorgd waardoor ze voor alle honden bang is. En altijd willen de honden juist bij haar zijn. Vandaag was Tessa ook in één streep bij haar. De schrik sprong er van af. Even later deed Bonnie ook een wat voorzichtiger poging. Nee o nee . Er is één hond waar ze niet bang voor is en dat is de Labrador van Ernst en Cora. Die heeft ze als pup meegemaakt . Nee ze past er niet op. Dat is net één straat te ver. Ernst en Cora hebben twee meisjes: Britt en Lynn. Anda vertelde over de verschillende karakters. Britt is voorzichtig en lief. Ze is wat terughoudend met dieren, zelfs met hun eigen hond. Lynn is pas 1,5 jaar, maar wat driester. Die loopt juist op alle dieren af en rollebolt met hun eigen hond. Ze zijn pas met de kinderen naar de Julianatoren geweest, een leuk pretpark voor jongere kinderen. Daar is ook een soort achtbaan. Nee Anda ging daar echt niet in, maar Britt durfde wèl met opa. Ze had het al goed bebeken. Als we dan naar beneden gaan moeten we gillen hè opa? We hebben weer heerlijk bijgepraat, zijn samen naar Mark en Jennifer geweest en hebben hun sfeervolle mooie huis bewonderd. Die hebben hun vakantie goed besteed en de puntjes zijn op de i gezet in en om het huis. Mark heeft de garage ontdaan van een laag klimop die daar minstens 40 jaar opgezeten heeft. Dat heeft heel wat tijd en zweetdruppeltjes gekost.De laatste kar met resten van de klimop staat nog op ons erf. Straks gaat Wim daar onze takkenwal mee ophogen. Hun vakantie zit erop en zo te zien kunnen ze er weer even tegen. En . eind september gaan Wim en ik logeren bij Dick en Anda in Les Issambres en kunnen we ook flaneren langs de haven van St Tropez.
Ja en dan... moet je wel even bijkomen en alles verwerken.
Natuurlijk moest teckel Franck er ook bij met de fotosessie. Die speelt op dit moment een grote rol in hun leven. Hij gaat zelfs mee op huwelijksreis met de caravan. De collegas van Jaap hadden een geweldige act namens Franck in elkaar gezet over hoe het er over 12 jaar uit zou kunnen zien als er misschien meer van die puppiesin hun leven zouden zijn zoals Japie1 en Japie 2 en een Mirjammetje.
De huwelijksinzegening werd buiten in de prachtige tuin gedaan onder een eeuwenoude boom door een dominee die ze op internet ontdekt hadden. Ze wilden niet in een kerk trouwen omdat een kerkgebouw ze weinig zegt. Dit werd een inzegening met mooie rituelen. De beide moeders staken een kaars aan als teken dat ze hun kind los konden laten
hoewel.. De kaarsen hebben maar één seconde gebrand doordat de wind roet in het eten gooide. Er werd prachtig gezongen door een religroepje : Pur Sang. Ze zongen prachtig. Aan het eind was er nog een verrassing. Ben, Diny, José en pa Bram vormden een koortje, begeleid door Wouter, en zongen het bruidspaar ook hun zegen toe. Ontroerend. Het bleek ook nog de vuurdoop voor José. Nou die mag vaker meedoen met haar mooie sopraantje
De grote dag
voor Jaap en Mirjam, maar ook voor iedereen die er bij mocht zijn. De boog bleek toch inderdaad een verrassing. t Peerd was mien toch hettel, zei Diny. Die was met moeite rustig te krijgen en er moesten eerst een paar rondjes gelopen worden voor de bruid ongeschonden in het rijtuig kon gaan zitten.
De barbecue gisteravond was erg geslaagd. Judith heeft alle werk verricht. Dat kun je wel aan haar over laten. We waren met de hele Egginksclan van de Boomgaard.
Robin heeft de vakantie van zn leven. Hij heeft al heel wat bijgeleerd over het leven op een boerderij. Vanmorgen zijn ze kuilvoer aan het snijden, maar eerst moest de kuil vrij gemaakt worden. Joke gaat hem na die tijd een banaantje brengen. Daor is e dan wel an toe, zegt ze. 
Uitzicht bij Gera in Canada.
Ik blijf wel bij Ziva, roept Gerhard wanneer we plannen maken om met Ben en Diny een tuin te gaan bekijken. En hij verheugt zich op een rustige leesmiddag. Robin heeft net een waterballet uitgevoerd met Hessel en nog een ander jongetje. Die heeft er ook geen belang bij. En stel je voor dat we niet op tijd voor het melken terug zouden zijn
!
AJU
