Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
25-07-2008
Een muusken... Wee is daor noe bange veur?
Toen ik hiermee aan het schrijven was... zat ik in gedachten weer voorop de platte wagen bij pa op weg naar de mölle.
Vanmorgen zat ik in de stoel voor het grote achterraam en kwam een roodborstje heel dichtbij en keek me met een schuin koppie een hele tijd aan. Ik zat onbeweeglijk en dacht meteen aan opoes favoriete versje: Roodborstje tikt tegen t venstertje aan Laat mij er in Laat mij er in. Hebben jullie dat nu ook? Wanneer je naar iets kijkt of iets ruikt dat er gelijk een associatie met iets van vroeger boven komt drijven. Soms is dat heel prettig, maar het kan ook minder. Als ik in de schemering langs een sloot loop denk ik meteen aan de bollebak waarvoor we door opoe gewaarschuwd werden. Dat moest wel een verschrikkelijk monster zijn en opoe kon daar beeldend over vertellen. Opoe die, de eerste schooldag nadat mama en vader Hein getrouwd waren, me lopend tegemoet kwam omdat er nog geen stevig hekwerk voor de laoke( smal stroompje) zat. Ik had net in Monaco in het Museum van Jean Cousteau een sidderaal op sterk water gezien, Toen ik in de Middellandse zee bij Menton, de topper onder onze gezinsvakanties, een kronkelend iets onder me zag. Ik zwom voor mn leven, Anda verwonderd achterlatend en viel uitgeput op het strand. en durf na die tijd geen open water meer in. En is buurman Jans aan het hooien en ik ruik die lekkere lucht dan ik doe ik even mn ogen dicht en zie ik me weer boven op de hooiwagen liggen. Ik was een jaar of vier en ik had de mazelen gehad en bronchitis er achteraan. Tante Mien bracht beschuit met aardbeien en slagroom voor me mee, maar ik was zo ziek dat ik het niet lustte. Ik lag in bed en ik zie zo een muis de gordijnen inklimmen tot bovenaan. Wat heb ik geschreeuwd! Niemand wou me geloven. Ze zeiden :Dat he j vast en zeker edreumd. Mooi niet! Wanneer ik later de bekende trippelpootjes op het zeil van de slaapkamer hoorde schreeuwde ik net zo lang tot pa met zn pantoffel kwam en de muis doodsloeg. Ben had nog niet zo lang verkering met Diny en we zaten op de Boomgaard in de kamer en ineens .. zag ik een muis door de kamer racen. In paniek vluchtte ik boven op een stoel. Ik zie nog het verbaasde gezicht van Ben voor me. Een muusken . Wee is daor noe bange veur? .. ..Ikke!
Wim is vanavond naar Valerius, zn Mannenkoor. Hij is op mijn fiets. Ja . dat wonder op twee wielen -de E-bike. We waren vanmiddag er even op uit gegaan..tandarts, boodschapje, cappucinootje bij de Kamer. Dat is het einde. Wie Emmen bezoekt moet behalve in de Dierentuin ook eens gaan kijken bij de Kamer in het centrum van Emmen. Vroeger was het de Oudheidkamer, een soort museum waar je behalve een vleug nostalgie proeven ook een paar echte veenlijken kon bewonderen. Daar moet je nu voor naar het Drents Museum in Assen. Nee nu is de oude boerderij in gebruik als galerie-restaurant. Je krijgt er standaard bij je koffie niet alleen een lekker bakkerskoekje, maar ook een klein glaasje water en een chocoladecupje met slagroom bij. Daarna gaan we nog bij de fietsenmaker langs om mn fiets even te laten nakijken. Er kraakt wat. De ketting moet gelukkig alleen gesmeerd. Wim vraagt zo tussen neus en lippen of ze ook herenmodellen hebben in de E-bike uitvoering. Ze hadden er ooit één verkocht aan een meneer van 80 jaar die beslist een herenmodel wilde ondanks dat ze het hem afgeraden hadden. Een jaar later ruilde hij hem in voor één met een lage instap want hij kon zn been niet meer over het zadel krijgen. En Wim begint ook schouder en spierklachten te krijgen. Neem die van mij dan eens mee . Dan kun je zien of het je bevalt, zei ik vanavond. Ik zag hem zonet wegrijden. Het zadel had hij maar laag laten staan. Het was een komisch gezicht, maar ik denk .. dat hij binnen nu en een jaar ook zon apparaat onder zn gat heeft. Het is voor mij een uitkomst. Ik beweeg nu tenminste veel meer en misschien daardoor heb ik nog maar weinig klachten.
ps. Wim kwam terug en meldde dat hij 35 km per uur had gehaald op de terugweg. Hij gebruikt hem als racemonster!....
Het is lang geleden dat ik me zo in het zweet gewerkt heb. De boer die zn land naast ons grondstuk heeft is gaan snoeien aan de overhangende takken van onze bomen en heeft die toen aan onze kant weer neergegooid. We hebben ze in drie etappes met de aanhanger naar de takkenwal gebracht. Nu kun je ons vanaf de weg niet meer bij de wei zien zitten . Zo hoog is die wal al. Het houdt ook al lekker veel geluid tegen. De voorbijrijdende autos hoor je nu minder. Mooi! Daarna waren mn buxusheggetjes aan de beurt bij mn keetje. Er bleek nog veel meer werk te zitten in dat tuintje. Er zit overal hop tussen geslingerd. Hop is mooi als het hoog in de boom groeit met al die mooie hopbellen, maar tussen de planten is het een lelijke woekeraar. Mn handen tintelen en branden van de brandnetels. Daar heb ik een goed middeltje tegen: brandnetelzalf. Susan heeft die gemaakt van onze eigen brandnetels. Het helpt echt! Tussendoor drinken we even koffie en ik verzucht:"Ik kan me er nu al op verheugen.... straks lekker onderuit voor James Herriot". Ik had vanavond de snoeischaar nog in mn handen toen ik voorbij een taxus en een conifeer kwam. Die kregen gelijk een beurt. Wim haalde de trap er zelfs bij. Enigszins uitgeblust kijken we nu naar Tv makelaar. Wim had alle gras onder handen genomen en heeft zn zweet er al af gespoeld. Dat ga ik nu doen Lekker!
Dit stukje tuin bij het terras is opnieuw ingeplant. Er staan nu Rosa Queen Elisabeth met lavendel. Langs de rand wat sedum en kruiden.
Er moet nog heel wat gebeuren deze week. Vrijdag komen Ben en Niesje om zich hier voor bijna drie weken te installeren. Zaterdag zullen we vertrekken . Tussendoor nog even weer thuiskomen.. kleren ophalen voor de bruiloft naar Henrys verjaardag.. en dan naar de Achterhoek om na de bruiloft ons boeltje te pakken en twee weken naar zuidelijker streken af te zakken. Tussen de middag zien we ineens Gerald door de tuin rondstruinen. Die is benieuwd hoe het er bij staat en of er nog wat verpieterd is. Hij is behoorlijk enthousiast. De honden duiken gelijk op hem af. Net of ze hem nog kennen. We gaan aan de koffie en alle drie honden liggen aan zn voeten. Gerald ziet dat het water in de vijver niet optimaal is. Het water uit de bron waarmee we de vijver bijvullen is de boosdoener. Hij stelt voor om daarvoor regenwater te gebruiken. Dan komt er meer leven in. Wim legt meteen de tuinslang tussen regenton en vijver en ja .de ton loopt zo leeg. Gerald is ziek geweest, maar dat kon niet want hij was aan het oppassen bij Harald en daar moeten al die kalkoenen, kippen, uilen en honden gevoerd. Die grote Sint Bernards.. ja Bernard ook moesten ook uitgelaten. Hij belt dus de huisarts om een kuurtje. Eerst kon het niet, maar hij kreeg het uiteindelijk toch voor elkaar. Zo kon hij in elk geval voor de dieren zorgen. Hij hoestte anders nog raar. Zegt ie:Ja ik dacht dat het over was en toen ben ik met die kuur gestopt. Ik had hem toch verstandiger gedacht. Weet alles van dieren en planten . De rest van de dag klungel ik tussen de buien door wat verder in de tuin. Bonnie volgt me overal heel tevreden.
Het uitzicht vanuit de Church of the Good Shepherd over het Tekapo Lake in Nieuw Zeeland.
Er zijn veel zieken om ons heen. Ariëns moeder werd geopereerd net als Jennifers moeder. Haar vader is herstellend. Klaas in Hengelo is ernstig ziek. Toska's baas Siebrand is al niet meer bij ons en we denken veel aan zijn vrouw en kinderen. Mary Anne in Capelle a/d Ijssel heeft net de bestralingen achter de rug en begint gelukkig weer sterker te worden. Dit weekend kregen we weer een nieuw bericht van een vriendin die ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. We leven met allemaal intens mee al zeg je dat niet elke dag. Daarom wens ik iedereen de zegen van de Ierse St Patrick toe:
De Heer zij voor u om de juiste weg te wijzen De Heer zij achter u om u in de armen te sluiten en om u te beschermen tegen gevaar. De Heer zij onder u om u op te vangen als u dreigt te vallen. De Heer zij in u, om u te troosten als u verdriet hebt. Hij omgeve u als een beschermende muur, wanneer anderen over u heen vallen. De Heer zij boven u om u te zegenen. Zo zegene u God, vandaag, morgen en in der eeuwigheid.
De ziekenhuis predikant Wim de Groot gebruikt hem altijd aan het eind van de dienst en het ontroert me iedere keer weer!
De hond doet niks hoor. Wat hoor je dat vaak! Ik zeg het zelf ook wanneer Tessa even komt snuffelen bij de nieuwkomers. Toen Anda vroeger als kind bij haar buren kwam.. zei de buurvrouw dat ook. Maar die hond heeft haar wel de schrik van haar leven bezorgd waardoor ze voor alle honden bang is. En altijd willen de honden juist bij haar zijn. Vandaag was Tessa ook in één streep bij haar. De schrik sprong er van af. Even later deed Bonnie ook een wat voorzichtiger poging. Nee o nee . Er is één hond waar ze niet bang voor is en dat is de Labrador van Ernst en Cora. Die heeft ze als pup meegemaakt . Nee ze past er niet op. Dat is net één straat te ver. Ernst en Cora hebben twee meisjes: Britt en Lynn. Anda vertelde over de verschillende karakters. Britt is voorzichtig en lief. Ze is wat terughoudend met dieren, zelfs met hun eigen hond. Lynn is pas 1,5 jaar, maar wat driester. Die loopt juist op alle dieren af en rollebolt met hun eigen hond. Ze zijn pas met de kinderen naar de Julianatoren geweest, een leuk pretpark voor jongere kinderen. Daar is ook een soort achtbaan. Nee Anda ging daar echt niet in, maar Britt durfde wèl met opa. Ze had het al goed bebeken. Als we dan naar beneden gaan moeten we gillen hè opa? We hebben weer heerlijk bijgepraat, zijn samen naar Mark en Jennifer geweest en hebben hun sfeervolle mooie huis bewonderd. Die hebben hun vakantie goed besteed en de puntjes zijn op de i gezet in en om het huis. Mark heeft de garage ontdaan van een laag klimop die daar minstens 40 jaar opgezeten heeft. Dat heeft heel wat tijd en zweetdruppeltjes gekost.De laatste kar met resten van de klimop staat nog op ons erf. Straks gaat Wim daar onze takkenwal mee ophogen. Hun vakantie zit erop en zo te zien kunnen ze er weer even tegen. En . eind september gaan Wim en ik logeren bij Dick en Anda in Les Issambres en kunnen we ook flaneren langs de haven van St Tropez.
Het is zaterdagmiddag en Rick komt net binnen. Door de week zien we hem niet, maar in het weekend staan we bij hem op het programma. Eerst naar de buurvrouw op de koffie en dan naar ons. En s avonds naar Jans en Geesje. Hij kijkt verbaasd naar Bonnie. Wat is dat, zegt ie. Is Snowball naar de kapper geweest?" Voor wie niet weet wie Snowball is Snowball is de hond van Fred en Gera in Canada. Rick heeft in zijn vakantie daar nog een prachtige foto van gemaakt. Snowball heeft zo'n dikke vacht dat hij zomer èn winter buiten blijft. En inderdaad . daar lijkt Bonnie op. Alleen is Snowball een witte Pyrenese Berghond met lang haar en Bonnie ja dat is een gladharige witte Retriever. En Bonnie is gek op Rick. Rick is er al een paar keer met haar uit geweest. Hij komt net terug en zegt:Die hond heeft wel een gehoorapparaat nodig. Tja Bonnie is doof, maar haar ogen zijn best. Er ontgaat haar niets. Wanneer je naar buiten wilt en je bent bij de deur staat ze al achter je. Als ze zelf graag naar buiten wil gaat ze met haar neus richting deur zitten en kijkt je doordringend aan. Als je het dan niet snapt .
Onder: Askrigg, het dorpje in het Wensleydale waar de serie "All Creatures Great and Small" werd opgenomen. Boven: Reeth in het Swaledale.
Het is weer zover Mn bibliotheekboeken . moesten verlengd. Ik dacht dat er nog tijd genoeg was. Ik zie het afschriftje nee hè veel te laat, wel 14 dagen. Ik weet dat de tijd snel gaat, maar zó snel ? En het regent ook al. En mn gebit zit ook nog niet lekker. En . Het huis is vergeven van die hele kleine fruitvliegjes. Waar die nou weer vandaan komen? Ik zoek en ontdek oude aardappels in de groentebak, oude vieze aardappels. Ze stinken. Weg met die troep. Die vliegjes vinden dat natuurlijk lekker. In de aanval. We hebben een heel stel vliegenmeppers. Spuiten wil ik niet. Een half uur later zitten alle ramen onder de dooie vliegjes. Bah.. Wim is hier de ramenwasser. Die heeft nl geen trapje nodig. Ik zet alles weg en maak het houtwerk weer fris en als hij klaar is zet ik alle planten en prullen weer op de plek. Dan krijgt de keuken een beurt met groene zeep. Wanneer ik ga stofzuigen hebben we nog wat extra de witte haren van Bonnie! Ik neem gelijk de hoezen van de bank maar mee. Hup.. in de wasmachine. Daarna probeer ik de site van de bibliotheek te krijgen webpagina verlopen of zoiets. Dan ga ik meteen de hele boel maar wegbrengen. Even later sta ik voor de dichte bibliotheekdeur: vakantietijd. Dan morgen maar .. Wim is even mee, want die wil even een kaartje voor de voetbal van morgenavond halen. We doen samen de wekelijkse boodschappen en als we thuis zijn ? Wim kookt en kijkt met één oogje naar de tour de France en ik ? Heerlijk voor All creatures great and small met James Herriot... Even later zitten we samen met het bord op schoot te genieten, want de Yorkshire Dales .. is wel één van onze geliefde vakantie bestemmingen. En . vanavond komt Daniel Rouwkema, de dirigent van Wims Mannenkoor Valerius, bij Mart Smeets in het programma van de Tour de France. Zo wordt het toch nog een goeie dag
Kasteel Vorden-- tot voor drie jaar terug in gebruik als gemeentehuis.
Onze logeerhond is er weer: Bonnie. Bonnie is niet zomaar een hond. Ze is een witte retriever op leeftijd
. 13 jaar is niet niks. Ze heeft pilletjes tegen slijtage bij zich en een drankje als ze pijn mocht krijgen en zakken vol lekkere staafjes en hondenkoekjes voor alle honden. 
Ér is ook een mannentafel.
