Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
14-07-2008
Van groene vingers en een keurmeester
Nee onze tuin kun je niet vergelijken met die van Henk en Anneke. Vandaag waren broer en schoonzus uit Lochem bij ons op bezoek. We lopen samen de tuin door en doen een rondje op ons erf. Anneke weet dat je met teentjes knoflook de slakken uit de hostas kunt houden en dat je s morgens vroeg de mollenklemmen moet zetten èn controleren. Anneke heeft groene vingers. Bij mij zie je overal onkruid de kop opsteken, vooral als het een tijdje geregend heeft. Bij Anneke zie je geen sprietje in haar mooie tuin. Het zij zo . We praten gezellig bij. Lang geleden gingen we samen met hen voor het eerst op vakantie naar Badenhard naar de jachthut van de fam. Laborenz. Rick en Gerhard hebben regelmatig bij hen gelogeerd. Gerhard zelfs een jaar lang omdat hij in Zutphen op school zat terwijl wij net verhuisd waren naar Emmen. Bij Johan en Joke had hij het vaak over de frikadelletjes, maar bij Henk en Anneke waren het de pannenkoeken en al die soorten vla. Daar kon ik niet tegen op met de magere yoghurt met scheutje Roosvicee. Henk is naast zn werk bij de Nijha druk met de wedstrijden met jachthonden. Hij is keurmeester en heeft een uitzonderlijk goed gehoor. Een extra commando binnensmonds gegeven door een deelnemer ontgaat hem echt niet. Zelf hebben ze Raisa en Kai, beiden Duitse Staande Korthaar. Hij is behalve keurmeester ook fotograaf. Hij maakt prachtige fotos die alom gewaardeerd worden. Niet alleen van de honden, maar ook van motorcross, Barchemse Vierdaagse en andere evenementen.
Op www.fotojacht.nl is daar alles over te vinden. En zijn jullie geïnteresseerd in de vereniging voor de Duitse Staande Korthaar kijk dan eens op www.nvdsk.nl
Moeder Kriel past goed op haar kuikens. Vaak hoor ik ze wel piepen, maar als ik er aan kom schiet moeder vlug onder de struiken met de kuikens in haar kielzog. Soms piept er één wat feller. Dan is die zn moeder kwijt. Als die even terug kloekt trekt hij gauw een sprintje om weer bij de kippenfamilie te zijn. Ze beginnen al een staartje te krijgen. Ik hoop maar dat hier ook hennetjes bij zijn. s Nachts houdt pa Haan alles vanuit zn slaapplek in de berkenboom in de gaten, samen met één van de jonge haantjes. De rest zit in het hok. Gisteren wist moeder eventjes niet goed welke kant ze op moest. Ze was op het terras met haar kinders. Tessa zag ze en dreef ze voorzichtig richting ren. Maar toen ging ze ineens er een eindje vóór zitten en keek doordringend naar de kippetjes, zoals bordercollies kunnen doen. Dan keek ze naar mij. Wat moet ik nu doen leek ze te zeggen. Het kwam helemaal goed, moeder Kriel koos al klokkend het hazenpad
Bijna 25 jaar geleden kwamen we met onze jongens naar Emmen. Een jaar met ups en downs volgde, maar is het hele leven niet zo? Na de verhuizing naar de Rietlanden en een nieuwe taak als vrijwilligster bij de Alfabetisering zag het er al heel anders uit. Toen we wat te vieren hadden - meestal aan het eind van een vakantie of onze trouwdag - ontdekten we de Chinees in Klazienaveen: het Nieuwe Oosten. Er hangt een grote lichtbak aan de muur met Hong Kong. Daar heeft deze familie z'n roots. We wisten al dat ze lekkere loempia's hadden, maar we ontdekten een gerecht op hun kaart dat Joyful Dinner heet. Dat is zo'n compleet menu en wordt zo gezellig sissend binnengebracht dat het water je al in de mond loopt voor je iets gezien hebt. Door de jaren heen herkent de mevrouw ons al direct. Ze hebben drie jongens net als wij en ze vertrouwde me af en toe haar zorgen over één. Zo heb ik ook haar middelste zoon in de klas gehad. Ze waren toen net in een vakantie naar Hong Kong geweest en hij had de stewards en stewardessen aan het werk gezien. Hij volgde de Havo/ Athaneum brugklas en wilde gewoon de Havo verder gaan volgen, want zo zei hij:"Ik wil steward worden en dan heb ik aan de Havo genoeg". Dat jong kon zo geweldig leren en had zo'n goede werkhouding dat ik hem dat uit z'n hoofd heb gepraat en het werd Athaneum. Hij is in het Hoger Beroepsonderwijs terecht gekomen. Vandaag was het zo ineens al half zeven. Ik stelde Wim voor: Joyful Dinner? Hij zei niets, maar trok meteen z'n jasje aan.
Vandaag is het de dag van de boomhut. Het is vrijdag en Wim is al extra vroeg naar de markt gegaan om fruit, vis en kaas te halen. Regelmatig neemt hij ook pangas voor Jans en Geesje en de buurvrouw mee. Vandaag gaan de beide opas samen met Robin de boomhut overeind zetten. Eva komt ook een handje meehelpen. Wanneer ik vanmiddag poolshoogte kom nemen zijn ze al aardig op weg en is het een gezellige boel. Judith voorziet ze van een hapje en een drankje. Opa Jan zit bovenin de hut te timmeren en opa Wim is aan de onderkant bezig. Het wordt prachtig. Straks kan Robin van bovenaf alles in de gaten houden. Robin glundert. Hij mag meehelpen. Er komt nog een echt puntdakje op. Als het hoogste punt bereikt is hebben ze het pannenbier wel verdiend. Het was het verjaardagscadeau van de gezamenlijke opas en omas voor zijn 10e verjaardag. Vanmorgen heeft de tandarts nog even een foto gemaakt van de plek waar mijn ene hoektand zat. Er is inderdaad een stuk wortel blijven zitten dat waarschijnlijk met het kaakbot vergroeid is. En dat moet er misschien straks nog uit. "Gaat u dat zelf doen"?, vraag ik de tandarts. "Nee..... dan stuur ik u door naar de kaakchirurg". "Doet die dan wat anders"? "Nee hoor...hij doet hetzelfde als ik, alleen doet die het elke dag"! Maar eerst mag alles lekker tot rust komen.
29-4-'08. Diny heeft niet teveel gezegd. Berdina en Curtis zijn een heel ontspannen stel. Wat hebben we een leuke dag gehad. Wim had de nassi al klaar en ik de pan soep. Mark had alles al voorgeproefd en helemaal goedgekeurd. Het was net als toen Harold voor het eerst naar Nederland kwam. Het voelde heel eigen. Af en toe begonnen Diny en Berdina spontaan te zingen. Sommige liederen zijn wereldwijd bekend. Ze houden allebei van Andrea Botticelli. Ja ook nu hebben we ze de hunebedden laten zien: het hunebed in de Emmerdennen en het Langgraf. Curtis maakte daar nog een paar foto's. Ik was zo bezig met alles dat ik m'n eigen fototoestel vergat en dat gebeurt niet zo gauw. Wim was ondertussen al naar de repetitie van z'n koor. Ben en Curtis... die twee... It's only walk or talk", zei Berdina. Vrijdag gaan ze met z'n vieren een weekend naar Parijs. De klap op de vuurpijl was natuurlijk het Oranjeconcert in de Grote Kerk. Wims mannenkoor Valerius mèt medewerking van Jan Vayne gaf een geweldig concert met behalve Vaderlandse liederen ook Bevrijdingsliederen o.a. We'll meet again. De Amerikaanse gasten werden nog apart welkom geheten. Behalve Berdina en Curtis waren er nog een paar Amerikaanse familieleden van Emmenaren. Na het concert met als afsluiting een echt oranjebittertje werd nog bijgepraat met de mensen uit Michigan. De dag was te kort. Gelukkig zien we elkaar volgende week opnieuw in Eefde. En daar gingen we weer: de drie Egginksisters on the backseat! De kreet "Backseat driver" zal ik niet vergeten. Diny was in elk geval een hele goeie!! Ha!
Het was even heftig . Maar ik heb me toch een mooie tanden! Wim ging met me mee en bij de stoplichten dacht ik aan een collega die met zn vrouw voor een behandeling naar het ziekenhuis ging. Toen het stoplichten hier op rood sprongen en hij even moest stoppen stapte zijn vrouw uit en rende weer naar huis. Eén van de vervelendste dingen was het wachten. Ik moest al om 8.20 bij de tandarts zijn en ik moest wel een half uur wachten. Dat nekte me. Even kwam de gedachte boven die vroeger wel eens bij me te binnen schoot.: Ik krijg liever een kind dan een bezoek als dit aan de tandarts. Eindelijk was ik dan aan de beurt en ik kan niet anders zeggen dat van al die verdovingsspuiten die er in gingen ik weinig last had, maar mijn hart bonkte als een gek. Dit was het ergste, zei de assistente om me een hart onder de riem te steken. Straks voel je er verder niets van en hoor je alleen maar wat kraken. Toen de verdoving goed ingewerkt was ging de tandarts pas aan het verwijderen. Dat viel hem wat tegen met de kies die een wortelkanaalbehandeling had gehad, maar met veel boren en aparte hefboomtangetjes ging die er toch helemaal uit. De ene hoektand gaf ook problemen en er is een klein stukje blijven zitten. Morgen gaat de tandarts er nog een foto van maken en kijkt of het zo blijven kan. Voor dat ik er erg in had waren ze er alle 9 uit en zaten de nieuwe tanden er in. Het visualiseren met de witte cocon werkte bij het tweede deel heel goed en voelde ik geen enkele paniek meer. Ik zag de koppies van Robin en Eva voor me. Robin tilde de zware bunzingval op en zei steeds lachend: Hup in de sloot er mee! Dan denk je nog dat je wel veel napijn zult krijgen met al dat extra geboor. Ja... ik ben niet één van de positieve gedachten in dit geval. Ik zou niet verder gaan dan een paar paracetamolletjes, zei de tandarts nog. Dat zal wel, dacht ik toen. Erg hè? Maar nu de verdoving weggetrokken is en ik een paar tabletjes paracetamol achter de kiezen heb voel ik helemaal geen pijn alleen een beetje volle mond. Ik had het niet gedacht, maar ik kan nu al weer lachen!
Deze week moet Wim zelfs drie keer met zn Eemslander Shantys optreden. Afgelopen zondag zat de hele dag vol optredens in Haselünne in Duitsland. Vanmiddag stonden ze uit volle borst te zingen in de grote tent bij de aankomst van de Fietsvierdaagse in Emmen en morgen wanneer hij me na het tandartsavontuur weer afgeleverd heeft moet er in Klazienveen gezongen worden. De tent van de Fietsvierdaagse stond hier niet ver vandaan in de buurt van het FC Emmen Stadion. Daarom ben ik ook even op mn snelle fiets gestapt om te gaan luisteren. Van verre hoorde ik de bekende mannenstemmen al. Midden tussen al die sportievelingen in fietsbroek , die daar bij zaten te komen van de fietstocht vond ik een plekje.. Ik trof het meteen, want Wim moest zelfs twee keer solo zingen. Zn stem was niet optimaal na zondag, maar voor The Wild Rover klonk dat precies goed. Hij werd zelfs nog aangekondigd als de Shanty die echt gevaren heeft. Onderweg in de auto heb ik vaak hun cd aan of een cd van een ander Shantykoor .. of de Grolsche Hofzangers natuurlijk. Je wordt daar echt vrolijk van! Ze zijn trots op hun nieuwe klassiek geschoolde dirigente Henriëtte. Ze heeft de mannen aardig onder de duim. Mieke moest helaas om gezondheidsredenen haar stokje aan de wilgen hangen, maar in Henriëtte hebben ze een goede vervangster. We hebben vandaag al een paar keer onze MBT schoenen geprobeerd. Ik voel mn spieren al, maar het loopt heerlijk. Wim heeft alleen een plekje aan zn beruchte enkel waar hij last van heeft. Maar . de week is nog lang niet om.
De Eemslander Shanty's onder de bezielende leiding van Henriette.
Het was een heerlijke ontspannen behandeling bij Angelique. Ze heeft me helemaal behandeld al merk je daar op dat moment niet meer van dan een licht en warm gevoel. De voetreflexmassage was heel prettig en al behandelend praat je van alles door. Ze adviseerde om tijdens de behandeling a.s. donderdag bij de tandarts te visualiseren dat je in een witte cocon zit en aan andere dingen te denken. Ik zal mn best doen. Ik heb al geoefend. Steeds kwamen de beelden van onze kleinkinderen boven die lekker op de trampoline aan het springen zijn. Dat moet ik me maar gaan voorstellen. Vanmiddag was de middag van de MTB. Het doet me aan Motorbikes of Mountainbikes denken. Nee . het is MBT en dat staat voor: Masai Barefoot Technology heel wat anders dus! Het zijn schoenen met een speciale zool waarbij je het gevoel krijgt dat je op blote voeten over het zand of mos loopt. Het zou klachten aan rug, knieën, benen en heupen kunnen verminderen. De spieren worden op deze manier meer geactiveerd. Afgelopen vrijdag waren we bij Jan en Edith. Ik zag dat Edith een paar leuke sandalen droeg en vroeg er naar. Dat bleken deze bewuste MBT schoenen te zijn. "Judith vindt het niks zei ze nog. Zij vindt ze heerlijk. Jan had er ook al een paar aangeschaft. Je mag eerst een week een paar op proef mee! Wij zijn allebei wat aan het krukken met de spieren. Wij dachten : wat let ons om ze ook een uit te proberen. Vanmiddag ging het dus richting Hoogeveen waar je bij Feyer alles over deze schoenen te weten kunt komen. We hebben de proefschoenen allebei al aan. De eerste week mag je ze niet langer dan telkens een half uur dragen i.v.m. spierpijn e.d. Er is een DVD bij die je instructie geeft hoe je er het best mee om kunt gaan. Jullie horen nog ..
Wat heb ik een last gehad van die ontstoken kies toen we twee jaar geleden bij Dick en Anda in Zd Frankrijk waren. In september of oktober zal ik dat niet meer hebben als we ze opnieuw gaan opzoeken.
Wat we na 25 juli gaan doen weten we nog niet eens precies. Dan komen Ben en Niesje hier oppassen èn vakantie vieren. In ieder gevak een paar dagen Noord Groningen, maar verder .? Of het nu Duitsland, Brabant, België, Frankrijk, Achterhoek of misschien toch nog Engeland wordt? Eerst de tandarts a.s. donderdag en in het weekend maken we de verdere plannen. Het is net of mn planning niet verder wil gaan dan donderdag. Ik krijg morgen eerst nog een lekkere voetreflex-massage en verdere holistische behandeling van Angelique. Ik dacht dat ik van mn tandartsfobie af was. Tot we in 1983 hier in Emmen kwamen wonen was ik als de dood voor een tandarts . Al geweest vanaf mn 3e of 4e jaar toen ik met een afgebroken tand naar de tandarts moest. Dat mens heeft me toen zo zeer gedaan dat ik haar de klomp naar haar hoofd geschopt heb. Na die tijd had ze heilig ontzag voor me, maar ik heb wat afgezweet in die wachtkamers en pijn geleden in de stoel. Het was een tijdje zo ernstig dat ik zelfs niet naar de kapper durfde omdat het geluid van de tondeuze waarmee de nek werd bijgeschoren zo op de tandartsboor leek. Eén keer heeft de huisarts zelfs een kies bij me getrokken onder een roesje met lachgas! Totdat we bij onze tandarts Prakken kwamen hier in Emmen. Die vertelde steeds zo duidelijk wat hij ging doen en of het wel of niet pijnlijk zou zijn dat de angst bijna verdwenen was. Ja tot een paar weken terug. Ik ging hier thuis in de kamer waar de lampen al uit waren op mn kiezengebitje staan. In de hoop dat dat nog wel rechtgebogen kon worden ging ik naar de tandarts. De jonge vervanger keek weifelend naar mijn gebit èn kiezengebitje. Nee daar moet tandarts Prakken zelf maar even naar kijken. Toen kwam het!... Tja . die hoektand moet eruit tja gebitje nee Ik denk dat we moeten overwegen om een hele bovenprothese te nemen". Tja gelijk happen. Een week later nog een keer en nog een keer. Complete uitleg . heel aardig, maar nu komt die angst toch weer terug. Een gebit, hoor ik veel mensen zeggen Heb ik al zo lang.. toen ik midden dertig was al. Donderdag zal het gebeuren. Precies een half uurtje heeft hij er voor gereserveerd. Negen stuks er uit en meteen het nieuwe bovengebit er in. Ik ben benieuwd wanneer ik weer kan lachen
Onze oude larix die weg moest werd professioneel aangepakt.
Wij zijn nogal eens op pad, Wim en ik. Dat komt voornamelijk omdat onze familie in Hattem en de Achterhoek woont. Onderweg mogen we dan graag naar de radio luisteren. Radio Drente kun je tot bijna in Zwolle en Deventer ontvangen. Er is een ruilbeurs en je krijgt leuke gesprekjes mee. "A'j vluuken wilt leern mo'j geit'n nemm'n", zei iemand. Klopt! Als je je afrastering niet hoog genoeg hebt... en dat hadden we nooit... vreten ze je hele tuin leeg. Pas vertelde iemand in smeuig Drents over het snoeien van een boom voor zijn café De Kroon. Het was binnen zo donker geworden daar moest echt wat aan gebeuren. Zn buurman had hem nog gezegd:Lammert, ik zol dr een boomchirurg biej haal'n.... Maar nee Dat geld kan k makkelijk in de zak holln dat kan k zelf ok wel. Hij begon te snoeien.. eerst links en daarna rechts. Van een afstand keek buurman Hendrik mee. Nee zo was het nog niks. Nog maar eens. Iedere keer bleef er nog een raar uitsteeksel aan zitten. Die gingen er ook nog af. Op een gegeven moment komen hun vrouwen naar buiten.Noe zuj t hemmn, zei Lammert. Daor kump Grada an waart oe maor. Grada staat ineens stokstijf en kijkt buurvrouw Jantje aan. Die twee kijken of ze hun ogen niet kunnen geloven. Nou wat vindt jullie dr van. He'k dat niet netjes edaon? Grada en Jantje kunnen hun lachen dan niet meer inhouden. Ja dat kuj wel zeggn, maor je mag de name van je café De Kroon wel gaon verander'n. Hoe bedoel ie dat? Kom zelf maor es kieken ik denke dat café Viagra noe better past.
Het is even afkicken, maar we zijn echt weer in Drente. Wel via Overijssel dan. Na de bunzingval waar Robin zo van onder de indruk was bij de Lebbenbrugge zien we in Het Natuurmuseum van Piet Bos de bunzing weer terug, opgezet dan wel. Ook hier kijkt hij zich de ogen uit. Hij vindt de dioramas prachtig en probeert de dieren te vinden die er door hun schutkleuren moeilijk te zien zijn. Hij mag zich aan het eind van de rit iets uit zoeken in de shop en kiest voor een periscoop. Daar kun je straks mooi mee over de schutting kijken, zegt de meneer aan de kassa lachend. Dat heeft hij zich allang bedacht en oefent er onderweg naar huis al mee! Wim heeft eindelijk ook weer een enthousiasteling voor de sauna er bij. Robin gaat er drie keer in en slaapt daarna al snel als een roos. Het gras maaien vandaag . jammer dan gaat niet door vanwege de regen. Na ons bezoek aan de markt en aan opa Jan en oma Edith breekt de regen pas echt goed door. "Nu wil ik wel weer naar huis, meldt Robin. Ik kom een andere keer wel maaien..
Vooruit dan . nog een paar Achterhoekse spreuken:
Een vrouwenhand en een peerdetand Staot nooit stille.
Tegen n schaop völt neet te köttelen Tegen n vrouw völt neet te pröttelen.
Van raegen en lachen kriej de bokse mangs nat.
Dee dreg 't nös mooi hoge in d'n boom! ( gezegd van een meisje of vrouw met heel lange benen).
Aan alles komt een einde. We zijn weer- met Robin- via Eefde en Sleen in Emmen gearriveerd. We moesten natuurlijk ook J(T)oska weer even zien. Ze heeft nu ook een taak. Ze houdt Vera het paard in het oog. Ze loopt steeds rondjes om Vera. Het ziet er uit of Vera èn Joska dat heel gezellig vinden om samen te spelen. Het valt soms niet mee als ouders van de bruidegom om perfect gekleed te gaan op de grote dag. Diny had nl al een heel leuk stel kleren gekocht. Staat goed, kleedt netjes af... Zelfs Berdena had haar goedkeuring gegeven. Wat kan een moeder van de bruidegom zich nog meer wensen? Tja.... dan moet de vader van de bruidegom nog iets geschikts vinden. Het leuke Hugo Boss colbertje dat Ben bij gelegenheden draagt wordt niet goed genoeg bevonden. Dus gaat Ben naar z'n favoriete herenmodezaak.... ja daar word je nog ècht geholpen. Hij gaat alvast kijken vóór Diny arriveert en heeft zich samen met de verkoper al iets geweldigs uitgezocht. Echt mooi! Ik mag er verder niets over vertellen. Ha! Ben zelf is helemaal enthousiast. Maar dan arriveert Diny bij de modezaak en de mannen laten hun gezamenlijke keus zien! Die schrikt... ze heeft blijkbaar iets anders in gedachten gehad voor haar Ben. Haar eigen met zorg uitgezochte kleding past er, denkt ze, qua kleur en stijl niet helemaal bij. Wat nu..? De verkoper kijkt Diny aan... ziet haar twijfel en gaat eerst maar eens met ze koffie drinken. Daarna trekt Ben zijn uitverkoren feestkostuum aan. "Ja wel mooi, maar....." De verkoper trekt haar uiteindelijk toch over de streep met de kreet:"Kijk maar....hij heeft er helemaal de kop voor"! Wanneer Diny wat later thuis komt heeft ze al een ander setje voor zichzelf achteruit laten hangen... helemaal passend bij het feestkostuum. "Ie mot wel effen meegaon Ben. Ik denke daw dan straks better biej mekare past. En mèt korting heur, maor mooi!!! Gao iej ok maor effen met", zegt ze tegen me. Nee Hetty geet niet met. Dit kunt ze heel best met zien beiden bekieken. Ik bun beniejd!
"Ja, dat lijkt me wel leuk", zei Robin toen we vroegen of hij wel mee wilde naar de Museumboerderij De Lebbenbrugge. Vanmiddag was het zover. Door de warmte begonnen we eerst maar met een groot glas ijsthee. Daarna volgde een perfecte rondleiding. Het verleden gaat weer voor je leven na de uitleg van alles wat er te zien is. En Robin vond het inderdaad heel leuk. De uitdrukking "tegen de lamp lopen" werd duidelijk. Vroeger werd 's nachts de deur niet op slot gedaan, maar de tafel vaak opgeklapt. Kwam er een dief of inbreker dan liep die of tegen de tafel of tegen de lamp op en was de familie gewaarschuwd. Veel oude gebruiksvoorwerpen werden uitgebreid bekeken in dit meer dan 500 jaar oude boerderij/ annex tolhuis. De val voor de bunzing had wel heel erg de interesse van Robin. De boeren waren toen ook al gek op hun kippetjes, want... geen kip.... geen ei! Hij mocht proberen het loodzware ding op te tillen. Het ging bijna niet... zo zwaar! De hele inderdaad met lood verzwaarde val werd dan nl met bunzing en al in de beek gezet. Het bont van zo'n bunzing werd later weer verkocht. Na dit evenement ging de Achterhoekse spekpannenkoek bij Pannenkoekenboerderij "de Heikamp" er wel in. We zijn net terug en Robin is al weer richting melkstal! De Lebbenbrugge? Ieder die geinteresseerd is in het boerenleven van vroeger in de Achterhoek moet gewoon even gaan kijken.
De herten hebben het ook warm en zoeken de schaduw op net als alle dieren die we onderweg zien. Er zijn drie jonge damhertjes.Ze verstoppen zich de eerste tijd goed. Aan de oortjes boven het gras kun je soms zien waar ze liggen.
"Heb ie ook airco in oew tractor"? We zitten even bij Johan aan de koffie tussen een paar vrachten met mest uitrijden door. Wim en ik hebben de beukenhaag wat bijgewerkt en Robin zit aan de limonade. "Nee, moar ik heb wel arco", antwoordt Johan gevat. Daar heb ik nooit van gehoord. "Wa's dat dan veur biezunders"? "Heb iej doar nog nooit van eheurd? Alle Ramen Constant Open". Robin is niet bij Johan weg te slaan. Vanmorgen was hij om 5 over 7 zich aan het aankleden. Oei... een beetje laat. Toen hoorde hij de melkmachine pas aanspringen. "O... ", zei hij toen... "nu gaat Johan eerst nog wat anders doen". Met een halve banaan achter de kiezen gaat hij richting melkstal. Nee nog geen brood... geen tijd... dat kan straks wel. Om half 9 is hij er weer voor het ontbijt en gaat tevreden even een computerspelletje spelen. "Om half 10 gaat Johan met de mest rijden. Dan moet ik er weer bij zijn"! Robin geniet... en wij dus ook!
Hebben jullie me nog gemist? Drie dagen zonder ook maar iets te schrijven? Nee ik heb er niet eens tijd voor gehad. Dat heb je soms als je met een zus op stap bent en nog wel naar Antwerpen. In het Crown Plaza Hotel aan de rand van Antwerpen hadden we een bijzonder luxe kamer met ieder een bed van 1m 20 breed, een breedbeeld tv met veel mogelijkheden, gelegenheid om koffie en thee te zetten, verwennerij in de badkamer en een ontbijt waar je u tegen zegt. We hadden 's avonds eigenlijk een restaurantje in de stad willen zoeken en stonden al bij de bus. Ineens zien we dat ons eigen hotel ook een restaurant heeft. We zagen snel af van de rit naar de binnenstad. Die eerste avond hebben we al, moe als we waren, naar Dances with wolves gekeken. Ja gewoon op onze kamer. We zaten als prinsessen rechtop in de kussens met ons kopje thee en koffie met chocolaatje binnen handbereik.. Antwerpen hè! De vogeltjes markt hoe die was? We waren te laat. Was om 1 uur al afgelopen. De grote kathedraal dan? Mochten we niet verder dan de hal. Hebben jullie het drieluik van van Eyck wel gezien, vroeg Ben ons toen hij ons uit Zutphen van de trein haalde. Nee dus! Maar wel het prachtige stationsgebouw met zn koperen koepel, de prachtige gebouwen, de Indiase markt op de Groenplaats, de vriendelijke Vlamingen, de smeltkroes van culturen en het straattheater. Op iedere hoek van straat of plein stonden muziekmakende bands. Overal gebeurde wel wat. Hele toneelstukken werden midden op straat gespeeld. Dit was een feestweekend met Braderij. Alle winkels in het centrum bleven open. Ja .. we konden echt niet voorbij die voordelige Kipling-shop komen. Allebei zijn we weer voorzien van een leuke tas mèt aapje. Onze oude tassen?..... nee die kunnen echt niet meer! En overal waren van die leuke restaurantjes. We hebben een Indiase geprobeerd en een Italiaan. Heerlijk! Wat ik ook verwacht had zeker niet dat het zón mooie stad zou zijn. In het Museum van de Schone Kunsten was een afdeling met Oude Meesters veel Bijbelse voorstellingen en veel heilige martelaren. Het zag er allemaal prachtig uit, maar je werd er niet echt vrolijk van. Er is vroeger wat af gemarteld. Beneden was de moderne kunst Lucebert, Appel vonden we beiden afschuwelijk. Wij houden meer van de impressionisten van Gogh, Monet, Cezanne, Renoir. Er hing één schilderijtje van van Gogh uit zn Nederlandse tijd. Het zou Drente kunnen zijn. We hebben meteen met elkaar afgesproken om dat volgend jaar nog eens een weekend te doen. ....Parijs misschien?
De lunch in het Museum der Schone Kunsten smaakte uit de kunst!
Het straatfestival bij de Lange Wapper.
Het prachtige stationsgebouw wordt in oude glorie hersteld.
Deze poster hangt bij Corrie en Klaas in hun boerderij in Nrd Groningen. Ik vond het de moeite waard om er een foto aan te wagen. Noord Groningen zelf ook, maar dat komt deze zomer nog aan de beurt. Ik zou graag met Jannie een stukje langs het wad willen lopen en met Corrie aan de keukentafel of in de tuin bijpraten. Toen we er een half jaar geleden waren om Toska op te halen wilde Wim meteen naar de dijk... de zee zien. Zo dicht zit je daar aan de Waddenzee, noordelijker kan niet. Maar nu..... stap ik straks op de trein... Diny stapt er in Zutphen bij in... de zussen gaan een weekend stappen. Naar Antwerpen. Jullie horen nog wel! Dag!
Wat went dat weer gauw... weer terug op je stekje op de camping. Dit keer is Robin van de partij. Gerhard en Judith moeten deze week nog werken en de schoolvakanties zijn al wel begonnen. Hij heeft het druk. Hij sliep vannacht met mijn horloge onder z'n kussen, want om 7 uur moest hij in de melkstal zijn. Om half negen was hij weer terug. Hij houdt Johan nauwlettend in de gaten, want er gaat nog meer gebeuren. Kuilvoer snijden, mest op het land brengen, gras maaien! Hij heeft net even tijd voor een potje Master Mind. En komt hij even bij de caravan... dan staat Tessa al te wachten met een kapotte voetbal die weggegooid moet worden en nog eens en..... Nu zit hij al weer bij Johan op de tractor.
Er zijn behoorlijk wat overeenkomsten tussen een Achterhoeker en een Drent. Beiden laten ze niet gauw het achterste van de tong zien. Beiden willen je niet graag voor het hoofd stoten. Beiden zijn nogal bescheiden en denken meteen dat ze het in het westen beter weten. Maar kom je er aan de deur dan is het al gauw:Kom dr in, woj koffie hebbn? Naar beiden moet je goed luisteren naar hun antwoord wanneer je ze iets vraagt. De toon van hun ja of jao kan heel verschillend zijn. Een aarzelend jao, jao..... betekent gegarandeerd: nee. In Drente lijken ze helemaal niet zo enthousiast als je vraagt hoe ze iets vinden. Is het antwoord: t Kon minder betekent dat eigenlijk dat het prima is. We wonen hier nu bijna 25 jaar in Drente en ik betrap mezelf er op dat ik me al aardig aangepast heb. Wanneer ze me vragen of ik een kop koffie wil zeg ik waarschijnlijk :Mag wel! Veel Drenten denken dat ze keurig ABN spreken als ze zeggen: Waar kom jij weg? Of: in de Delftlanden worden toch veel wonings gebouwd! Waar ze niet vaak over hebben is: hun gevoel. Over liefde wordt niet gesproken. Er is ook geen echte Drentse vertaling van bij mijn weten. Toen Wim en ik elkaar leerden kennen in Hattem hebben we veertien dagen hooghollands tegen elkaar gesproken. Tot we ontdekten dat onze thuistaal het Achterhoeks en Veluws is en dat lijkt toch wel veel op elkaar. Vanaf die tijd gingen we in onze eigen taal verder. Toen tante Gerritje 85 werd hield ze ook een toespraak in het Achterhoeks, omdat ze zich daar het best in kon uitdrukken. Haar kleindochter had eens gezegd:Mama praat altijd hollands met ons. Alleen wanneer ze kwaad wordt gaat ze ineens over in het Achterhoeks. Wanneer we bij onze buren zijn praten we onze eigen taal, waarbij ik moet zeggen, dat dat van Wim meer Drents dan Veluws klinkt. Hij had bij Holvrieka veel met de mensen in de werkplaats van doen. Dit jaar hebben we dan beide spreukenkalenders en dagelijks houden we onze eigen thuistaal bij.
Even voor jullie een Achterhoekse: Hee löp as n hane met stront an de peute een man die bij het lopen zijn voeten opvallend hoog optilt.
En één van de Veluwse spreukenkalender: Hendert niks asse oaver oe proat, want dan tel ie nog met
De kop van de Laplanduil...ook wel the Great Gray genoemd!
Gisteren kon ik niet stoppen met de Great Gray. Het was net of ik een spannend boek aan het lezen was dat je niet weg kunt leggen. Ik had me helemaal in die vogel verdiept via heel wat informatie op internet. Daardoor kwam er ook meer leven in. Eenmaal gelakt werd hij nog mooier. Wim boorde even een schuin gat aan de achterkant, zodat hij zo aan een spijker opgehangen kan worden. Dus....die is af. Vanavond hebben we hem weggebracht. Gerald was er erg blij mee. En wij met onze tuin ...die op het punt staat om tot bloei te komen. Ik kan bijna niet wachten tot de knoppen van de azalea's open springen! Verder is dit Jennifers Day! Morgen is ze officieel jarig, maar vandaag werd het gevierd. Het huis aan de Schaapstreek was vol vrienden, vriendinnen en familie natuurlijk. Van heinde en verre zijn ze toegestroomd. Ze was echt het stralend middelpunt. Er werden heel wat rondleidingen verricht voor de mensen die huis en tuin nog niet gezien hadden. Heel veel geluk dit jaar op jullie eigen plek!
In de buurt van Rotorua -Nw Zeeland- waren veel zwavelbronnen. Het water was zo heet dat je je hand er niet in kon houden.
Nou ...vooruit dan...nog even het verhaal dat Mansukh Patel in het boekje "De Natuur zijn Wij" weergaf.
De hoeder van de bron
Er was eens een stille bosbewoner die hoog boven een Oostenrijks dorpje woonde, ergens op de oostelijke hellingen van de Alpen. Hij was door de plaatselijke gemeenteraad ingehuurd om de waterpoelen schoon te houden die de bron voedden die door het dorpje stroomde. Gracieuze zwanen dreven met het kristalheldere bronwater mee, de wieken van de molen draaiden dag en nacht, het boerenland werd op een natuurlijke wijze geïrrigeerd en het uitzicht op de natuur was oogverblindend mooi. Op een avond zaten de gemeenteraadsleden te vergaderen over hun budgetten en besloten om de oude man van zijn diensten te ontheffen, omdat niemand hem eigenlijk nooit aan het werk zag. In de vroege herfst begonnen de bomen hun bladeren te verliezen, kleine takjes knapten af en vielen in de poelen, waar zij een obstakel vormden voor de bruisende stroom tintelend water. Het water begon te verkleuren en werd donker. Binnen een paar weken lag er een slijmerige laag op verschillende gedeelten van het water langs de oevers, die een geur van verrotting verspreidde. De zwanen verlieten het gebied. De toeristen volgden. De gemeenteraad kwam in een speciale zitting bijeen en realiseerde zich een enorme fout. De hoeder van de bron werd opnieuw ingehuurd. Onmiddellijk keerde het nieuwe leven terug in het gehucht op de oostelijke hellingen van de Alpen.
Deze week moet Wim zelfs drie keer met zn Eemslander Shantys optreden. Afgelopen zondag zat de hele dag vol optredens in Haselünne in Duitsland. Vanmiddag stonden ze uit volle borst te zingen in de grote tent bij de aankomst van de Fietsvierdaagse in Emmen en morgen wanneer hij me na het tandartsavontuur weer afgeleverd heeft moet er in Klazienveen gezongen worden.
Camping De Boomgaard
"Ja, dat lijkt me wel leuk", zei Robin toen we vroegen of hij wel mee wilde naar de Museumboerderij De Lebbenbrugge.
Hebben jullie me nog gemist? 
Wat went dat weer gauw... weer terug op je stekje op de camping. Dit keer is Robin van de partij. Gerhard en Judith moeten deze week nog werken en de schoolvakanties zijn al wel begonnen.
