Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
30-09-2013
De Dode Zeerollen
De Dode Zee rollen zijn een verhaal apart. De klimaatbeheersing van dat
gedeelte in het Drents Museum, streng beveiligd, wordt zelfs vanuit Jeruzalem in
de gaten gehouden. Het is er donker, er mag niet gefotografeerd en er mag maar
een beperkt aantal mensen tegelijk in om de stukjes tekst op leer te kunnen
zien. Je ziet er dan ook niet veel van maar het is meer het idee dat deze
boekrollen of wat ervan over is daar een paar duizend jaar in de grotten bij
Qumran bij de Dode Zee verstopt zijn geweest. Een herdersjongen, Mohammed Ahmed
el- Hamid, gooide in 1948 een steentje een grot in en hoorde een brekend geluid.
Toen hij op onderzoek uit ging vond hij een kruik met een boekrol erin verstopt
en later nog meerdere die hij verpatste voor een paar ponden aan een
verzamelaar. Later werden zelfs stukjes van boekrollen verkocht, dat leverde
meer op. De inhoud blijkt zelfs uit de tijd van Jesaja te komen al is er maar
een gedeelte van Bijbelse inhoud. Het vertelt veel over de tijd waarin de mensen
toen leefden. Er is pas een klein deel van de gevonden boekrollen ontcijferd en
er wordt nog steeds op gestudeerd. De rollen zijn net op tijd verstopt voor de
Romeinen Jeruzalem en meerdere plekken met de grond gelijk maakten en de Joden
zich over de hele wereld zouden gaan verspreiden. Ik moet zeggen dat er een
mooi geheel van de expositie is gemaakt, interessant voor iedereen die maar
enigszins in historie of Bijbelse achtergrond geïnteresseerd is. Wij gingen
er met een groep van onze kerk met autos heen en zo ontmoet je elkaar eens op
een andere manier. Er reed een oudere dame met ons mee, Ina van 85 jaar, die nog
volop in het leven staat, elke morgen met Nederland in Beweging meedoet en het
hele land doorrijdt met haar auto naar familie en vrienden. Daar neem ik mijn
petje voor af. Vorig jaar voor de Kerst was haar dochter op bezoek en wilde ze
toch ook naar een kerstmarkt in de Bargeres. Daar had die dochter ook wel zin
in, maar zei dat haar passagiersstoel nat was door een omgevallen flesje water.
Natuurlijk reed 85 jarige Ina toen. Ze kwamen terug en dochter maakte de
opmerking: Ma.. je rijdt als een jonge meid, waarop moeder Ina zei: Je had
helemaal geen natte stoel in je auto, je wou alleen eens kijken of je moeder al
een gevaar op de weg is. Eenmaal terug in Emmen zetten we haar bij haar auto af
en reed ze voor ons uit naar haar huis. Inderdaad... als een jonge
meid!
Ik moet zeggen dat onze kerk, de PKN Emmen Oost ( Prot. Kerk Nederland) best actief is om mensen te
betrekken bij het gemeente zijn. Voor de kinderen is er een praatje vooraf en
een eigen dienst met knutselen in een aparte ruimte. Afgelopen zondag mochten ze
de rijen door om hun gekleurde duifjes te laten zien en kregen zelfs een
applaus. Ook het liturgisch bloemschikken krijgt alle aandacht. De dienst Leren
Vieren stond in het teken van de vrede en het bloemarrangement ook. De
verschillende vaasjes, beplakt met krantenartikelen over Syrië en andere plekken
waar het steeds maar oorlog is, stonden voor de wereldgodsdiensten. Ze waren
gevuld met verschillende bloemen die weer de verscheidenheid aan mensen
voorstelde. Mensen die door leeftijd of handicap niet naar de kerk kunnen
komen worden door een aantal anderen trouw gehaald en gebracht. Een deel van
de Dode Zee rollen die in Qumran gevonden zijn, bevinden zich op dit moment in
het Drents Museum in Assen. Aan dit unieke gebeuren wordt ook aandacht besteed.
Deze week kregen we een lezing hierover door dhr Bloemberg die zich hierin
gespecialiseerd heeft. Het bleek erg interessant. Morgen gaan we met een grote
groep naar Assen. Na de kerkdienst eten we ons broodje en krijgen een kop soep
en daarna gaan we met eigen autos die kant op. Wie geen vervoer heeft kan
meerijden. Binnenkort is er een gemeentezondag waarbij er voor de kerkdienst
al een gezamenlijk ontbijt is en erna een heel programma in elkaar gezet is om
oud en jong een mooie middag te bezorgen. Dat geeft een band. Wij zullen er niet
bij zijn. Niesjes verjaardag krijgt prioriteit.
Ineens is Storm puppy af, tenminste zo lijkt het. Hij is al net zo groot als
Queeny, alleen zie je wel het verschil in leeftijd. Queeny is met haar 6 jaar
veel rustiger. Hij heeft nu ook zijn volwassen vacht, echt mooi geworden, met
lang haar en een mooie staart. Storm rent er wat af rondom huis en erf. Hij
heeft al heel wat speelgoedberen versleten en we houden het nu bij een speciale
ring die niet kapot kan en die je tenminste terug kunt vinden als je er mee
gooit. Er liggen intussen al heel wat ballen verstopt in de struiken. Storm is
qua gedrag ook een echte reu, een baasje. Hij kan er niet best tegen dat je een
andere hond aanhaalt, hij gaat ogenblikkelijk zijn knuffel bij je halen en duwt
de andere gewoon aan de kant. Alleen bij Queeny lukt dat niet, die heeft haar
recht op knuffelen al eerder veroverd. Wel bijzonder is het dat hij met kat Suze
speelt. Hij neemt haar kop zelfs af en toe voorzichtig in de bek en Suze haalt
steeds quasi naar hem uit. Maar het blijkt toch maar weer: een hond is je
beste vriend op één na dan.
De natuur laat zich niet dwingen, niet door mij in elk geval. Wanneer
planten niet bij je grondsoort passen of te veel in de schaduw of juist in de
zon staan wat ze nou net niet willen, wordt het niets. Je kunt de grond wat
veranderen door er turf bij te doen of meststoffen, maar je kunt ook de
beplanting aan de plaats aanpassen. Ik ben gek op kerstrozen, Helleborussen. Aan
de ene kant van het pad willen ze wel en aan de andere kant niet. De oeverrand
van de vijver stond eerst vol met aardig wat verschillende soorten planten. Nu
zijn er nog drie van over, de gele lis in overvloed, watermunt en dotters. De
waterlobelia met zn mooie rode bloemen miste ik al gauw en af en toe doe ik
weer een poging met nieuwe. Wat er uit zichzelf bij kwam staan was de
vrouwenmantel. Dat is wel zon gemakkelijke plant. Droog of nat, zon of schaduw,
het maakt haar niets uit en het blad met de dauwdruppels s morgens kan ik wel
waarderen: sterke dame! Nu hebben we van Rob een stel kippen, Barnevelders,
gekregen. Er waren er een paar bij die niet door de rest geaccepteerd werden en
één was al snel verdwenen. Net die ene kreeg dat stel kuikens toen we op
vakantie waren. Waarschijnlijk zat die ergens in de bosjes te broeden. Ze deed
haar best bij de verzorging van haar kroost. Toen we thuis kwamen waren er nog
zes. De kuikens worden groter en gaan nu alleen op stap, kruipen door een
openingetje in de deur van de ren. Pas s middags laten we de rest van de kippen
los lopen, we hopen dat ze eerst een ei leggen. Nu heeft de kloek bedacht om s
nachts boven in een laurier te gaan zitten, buiten de ren. Ze kloekt haar
kinderen mee naar boven, maar eentje komt niet verder dan de lage cotoneaster.
Dat is me s avonds een spektakel. De kleine roept en moeder antwoordt, maar het
lukt nog niet om langs de takken van de laurier hoger te gaan. Als je je er mee
gaat bemoeien vliegt die kloek je aan. Dus laten we het maar gebeuren. Als het
donker is, is het ineens stil. Loeder loopt er met opgestreken staart langs maar
die heeft liever muizen, elke dag ligt er een bij de deur.
Rien in de speciale broek, ooit door Gera gescoord in een 2e hands
winkeltje in Innisfail en door Rick meegebracht, deed het grote werk.
Het
was een hele klus het schoonmaken van de vijver. Dat mocht ook wel eens
gebeuren na 16 jaar. Wim had wel zorgvuldig elke herfst s morgens de bladeren
van het oppervlak van het water gevist, maar de vijver oogde de laatste jaren
niet meer naar wens. Gelukkig hebben we hovenier Rien Middelburg die ons met
deze klus hielp. Wim had de dag ervoor al een deel van het water weggepompt. Er
kwam heel wat troep uit èn ook vrouwtje Tureluur die twee jaar geleden in de
vijver was gevallen. Nu staat ze weer trots te wezen op de vlonder naast haar
Piggelmee. Op een gegeven moment zag Rien dat de vissen het wat benauwd
kregen en heb ik samen met Wim de helft van de vissen gevangen met een net en in
grote bakken water gezet. De vier goudvisjes en 4 goudwindes van het eerste uur
hebben zich enorm vermenigvuldigd. We laten dan ook de natuur zijn gang maar
gaan. Wanneer de grote visser langs komt, zoals die door Bernd Schulte genoemd
wordt, mag hij er best wel eentje pakken. We hebben die escapades al eens
gevolgd door heel stil in de kamer te zitten en te bekijken hoe die reiger er
stukje bij beetje op af komt en dan al overvliegend er eentje uit het water
pikt. Maar bij elke beweging in of om het huis is hij al weer weg. Buurman
Alle heeft wat jaren terug ook zijn wat kleinere vijver schoongemaakt en had de
vissen apart in een grote bak gezet. Ze gingen even weg naar de Welkoop om iets
te halen voor de vissen en de andere dieren. Toen ze terug kwamen waren de
kleinere vissen opgevreten en de grote jongens, de koi's, doorboord. Bij ons
kreeg de 'grote visser' nu geen kans, we waren gewaarschuwd. Nu is de vijver
weer gevuld, de vissen zijn teruggezet en hebben het spektakel
overleefd.
En heb je ze alledrie even bij elkaar, dan is het tijd voor een
foto....
Mijn verjaardag..? Nee hoor die sla ik gewoon over . Vorig
jaar waren wij in de USA en konden er niet zijn, maar we hadden we een soort
Amerikaanse party voor hem bedacht, iedereen nam zelf zijn drankje mee. Maar dit
keer had Rick er gewoon geen zin in. Het was trouwens het weekend dat hij deze
kant op zou komen, eerst naar buurvrouw Wielens en daarna tegen etenstijd bij
ons. Meestal gaat hij dan tegen kwart voor negen nog naar Jans en Geesje. Nu
had ik dus de andere jongens gevraagd om bij ons te komen eten en op die manier
toch zijn verjaardag te kunnen memoreren. Dat deden ze dus, Gerhard met Judith
en Mark met Jennifer. Je had Rick eens moeten zien kijken. Het werd een gezellig
etentje met een hapje en een drankje tussendoor. Toen hij na zijn kort maar
krachtig feestje tegen 9 uur wegging naar Jans en Geesje met een dik stuk
slagroomtaart, was er een lach op zijn gezicht en gaf hij toe dat de verrassing
compleet was. Zo wil hij wel jarig zijn. De cadeautjes brengen we hem zo na:
bier in alle soorten en lijstjes voor zijn vakantiekiekjes. Wij bestelden bij de
Hema een fotoboek over onze belevenissen samen in Schotland. Je moet er wel
vier dagen op wachten, meldde ik. Vier dagen???? Dat was voor mij het teken
dat hij dit een grandioos idee vond.
Vandaag is het 46 jaar geleden dat deze jongeman werd geboren. Het was 21
september 1967. We woonden toen in Aalten nadat Wim gestopt was met zijn werk
als scheepswerktuigkundige en was begonnen als monteur van eiersorteer- en
inpakmachines bij Staalkat in Aalten. Nee dat met die eieren is niks geworden.
Machines bouwen was geen probleem, maar er moest ook gerepareerd worden. 'Heb je
wel eens een rot ei geroken', vroeg Wim later nog wel eens. 'Nou die lagen er
onder die kapotte machines en als je er tegen aan stootte, begon alles te
bewegen...'. Daarna lonkte Stork in Hengelo en de Kwaliteitsdienst bleek voor
hem een beter alternatief. De plek waar Rick geboren werd hebben we naderhand
nog wel eens opgezocht. Rick... van harte gefeliciteerd en wie weet gaan we
nog eens samen wat leuks ondernemen.