'

An een bloempot heb ik later genog’, zei de nog heel jonge Wim vroeger tegen zijn moeder toen hij haar met de groentetuin moest helpen. Nee, de tuin was niet echt zijn ding. We begonnen dan ook bescheiden met de gedeelde tuin van juffr. Van de Meulen en later een kleine tuin in Aalten. Het flinke balkon in Hengelo was fantastisch, maar eenmaal aan de Marnixstraat kreeg Wim toch de smaak te pakken en hebben we de voortuin opnieuw ingericht, net als later de flinke tuin aan de Kuifmees in Emmen. Dat we nog weer later een stuk grond zouden krijgen van meer dan 8000 m² wist hij nog niet, maar zelfs na 22 jaar op deze fantastische plek hoor ik hem niet klagen. Met de dieren om hem heen ging het net zo. Vroeger hadden ze op hun bovenhuis en aan de Dorpsweg nog zelfs geen goudvis, maar in de loop der tijd begon hij te beseffen dat een hond en zelfs een kat zijn leuke kanten heeft. Terwijl hij aan de Kuifmees alle vreemde katten uit de tuin met vaste hand verwijderde hebben we aan het Schoolpad er steeds minstens twee gehad. Ook een hond om ons heen kon Wim steeds meer  waarderen. Met Scott, Kim en Tessa hebben we zelfs in de loop der jaren vier keer een nestje om ons heen op zien groeien. Wim maakte met liefde het nest naast de open haard klaar en later een buitenren voor het kleine spul.
Nu is het Storm die heel slim zijn aandacht eerlijk tussen ons beiden verdeelt. En toen ik ze hier zo tevreden samen op één bank zag zitten, wist ik het zeker: Een mens is nooit te oud om te … veranderen.

28-02-2016 om 21:26 geschreven door hetty