Vader en zoon.

“Doo’t die geite es in ’t hok”. Wim zit ontspannen in z’n luie stoel. Dicht bij ons staat een familie waarvan een kind zich aan het inzepen is en vader filmt dat. Moeder komt niet weer bij. En dat is te horen.
We hebben ons hier helemaal geïnstalleerd. De caravan is nu afgeladen vol. Ik moet onwillekeurig weer aan Mark denken met z’n ene koffertje. Maar ja… wij zijn dan ook minstens drie weken op pad.
Robin is al twee keer wezen melken. Hij had vannacht de wekker mee. Het schijnt behoorlijk geonweerd te hebben toen we al in bed lagen, maar Robin heeft niks gehoord en ik ook niet. Als ik twee glazen wijn heb gehad hoor ik sowieso niks meer.
“Wat kan dat zijn ?  Bij mij uit de uitlaat van de auto komt een hele lange sliert”. Waarschijnlijk komt die uit de demper beslissen Johan en Wim.”D’r zit vaste een vos in….trek ém mor es an de stat.” Er komt wel 10 meter sliert uit. De auto rijdt er wel om, maar er moet misschien wel wat aan gedaan worden deze week.
Johan kijkt naar de auto van Gerhard met z’n skikoffer op het dak. “In Duutsland zollen ze zeggen.. He’j oe oma ok met ebracht”?
Neef Gerrit van der Kolk zit hier ook op de camping. Hij heeft drie kleinkinderen bij zich. Die kunnen punten verdienen bij goed gedrag. Bij tien punten krijgen ze een ijsje. Gisteravond zagen we het drietal in pyjama voorbij rennen achter de caravans langs terwijl Gerrit rustig binnen zat. Even later zegt Judith:”Je kunt wel horen dat het familie van Wim is…. “. Gerrit had ineens geroepen “Daar wordt ik niet goed van”. En dat is nu net de standaard uitdrukking die Wim ook altijd gebruikt.
“Min vijf punten “, roept Gerrit er achteraan.
Toch gaat hij wat later even ijsjes halen.