Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
25-08-2008
Pippeloentje-- voor Paulijne en Isa en alle andere kinderen!
Boven: De HZN (hond zonder naam), later Britt 1 Onder: Kaylee, beiden uit het eerste nestje van Scott en Tessa. Alle pups hadden een wit puntje aan hun staart, zoals het hoort bij een echte bordercollie.
Dit verhaal hoorde ik vertellen in een eerste klas- nu groep 3- toen ik nog stage liep op een lagere school in Doetinchem tijdens mn Kweekschooltijd en heb het vaak met veel plezier doorverteld.
Ergens in een dorpje in Afrika woont een lief jongetje dat Pippeloentje genoemd wordt. Hij is 5 jaar en zal binnenkort naar school gaan. Moeder schudt af en toe haar hoofd. Pippeloentje kan soms nog zulke domme dingen doen. Als dat maar goed komt straks. Op een dag komt oom op bezoek. Pippeloen we hebben jonge hondjes Kom maar gauw eens kijken. Wie weet mag je van je moeder er wel één hebben. Ga jij maar even naar tante, zegt moeder. Nu heb je nog vrij ga maar lekker spelen met je neefjes en nichtjes. Pippeloen gaat de volgende dag op weg. Pas op bij de rivier vlug doorlopen en voor het donker thuis zijn, zegt moeder voor hij weg gaat. Het is best een heel eind lopen, wel een half uur, want oom en tante wonen in een ander dorp. Wat zijn ze blij dat Pippeloentje komt spelen en wat zijn het leuke hondjes. Ze spelen de hele dag. De hondjes zijn vreselijk lief en er is er één bij met een wit puntje aan zn staartje. Die vindt Pippeloentje het aller- allerliefste. Als ik die zou mogen hebben noem ik hem Witstaartje, denkt hij. Het wordt al laat en tante roept hem: Pippeloentje hier heb je een heerlijk pakje boter voor je moeder en ik zag dat je dat ene hondje zo leuk vindt. Vraag maar aan je moeder of je dat ene hondje mag hebben als het groot genoeg is. Pippeloen gaat op weg. Het pakje boter draagt hij op zn hoofd zoals iedereen dat doet. Het is nog warm. De weg is best lang. Hij komt langs de rivier gaat daar de bocht om en ziet zn dorpje al weer liggen. Zn moeder staat hem al op te wachten en kijkt hem wat raar aan. Hij glimt zo vreemd. Mama mama kijk eens wat ik van tante voor je meegebracht heb ! Hij grijpt op zn hoofd en pakt alleen het vette papiertje nog waar de boter in zat. De boter is helemaal gesmolten en loopt aan alle kanten langs zn hoofd. Waarom doe je toch zo dom Pippeloentje. Moeder schudt haar hoofd. Als je weer zoiets krijgt van tante . Dan pluk je gauw een bananenblad, rol daar het pakje boter in. Wanneer je dan bij de rivier komt, hou je het pakje even onder water om af te koelen. Ja mama ik zal er aan denken. Een paar weken later mag Pippeloentje weer gaan spelen bij zn neefjes. Je weet het hè, zei zn moeder. Ja , mam. Pippeloentje ging op weg en speelde opnieuw de hele dag met de hondjes. Wat zijn ze groot geworden. Als je naar huis gaat mag je je hondje wel meenemen hoor, zei tante. Witstaartje is nu groot genoeg. Opnieuw roept tante wanneer het tijd is om naar huis te gaan en met het hondje in zn armen wordt Pippeloentje uitgezwaaid. Hij loopt de lange weg langs het bos en komt bij de babanenboom. Hé wat had moeder nou ook al weer gezegd? Hij klimt vlug in de boom en plukt een paar grote bananenbladeren en rolt Witstaartje er helemaal in. Als hij bij de rivier komt o ja . houdt hij zijn pakje even onder water. Dan gaat hij snel naar huis. Het is al laat geworden. Moeder staat al op de uitkijk. O mama kijk eens Dit is nu mijn Witstaartje. Voorzichtig pakt hij het pakje los en het natte hondje komt te voorschijn. Gelukkig is hij niet ziek geworden, maar moeder schudt opnieuw haar hoofd en zucht: Pippeloen Pippeloentje een hondje. Wanneer je weer zoiets krijgt doe je hem toch aan een touwtje.Alle jongens hebben toch wel een touwtje in hun broekzak. Het is bijna aan het eind van de vakantie. Nu is tante jarig. Moeder heeft vandaag geen tijd. Ach Pippeloentje als jij vandaag eens naar tante gaat. Volgende week ga je al naar school. Het kan nog net. Ik pas wel op Witstaartje. Enne geen domme dingen doen hè? Ahh fijn mama! En Pippeloentje gaat op weg langs de donkere rivier de lange weg langs het bos en dan de hele dag feest. Lekker taart eten en limonade drinken. De tijd vliegt voorbij. Aan het eind van de middag roept tante hem.Kijk eens Pippeloentje, hier heb je een heerlijk krentenbrood voor moeder. Dat zal ze fijn vinden.. Iedereen zwaait hem uit en hij begint aan de lange weg. Ineens staat hij stil en denkt na ( hier begint de klas al een beetje te gniffelen) Dan grijpt hij in zn broekzak pakt een touwtje en bindt die stevig om het brood. Hij loopt nu flink door langs het bos de donkere rivier en ziet dan in de verte moeder al staan. Kijk mam wat ik voor je heb meegebracht kijk. Moeder kijkt en Pippeloentje houdt het touwtje omhoog . En wat denk je........? Eén krentje zit er nog aan het touwtje. Volgende week mag Pippeloentje naar school ., maar hij moet daar nog héél veel leren.
Tessa jr
Britt en Kaylee
Tessa met haar pups
Hier is Scotty al gewend bij z'n nieuwe thuis en die grote vriend Kai
"Wat heb ie'j daor veur broek an?" Wim komt na het douchen beneden in een beige broek die ik niet ken. Hij heeft een paar spijkerbroeken die hij het liefst draagt in de caravan in de Achterhoek laten liggen. We gaan straks even het dorp in een nieuwe spijkerbroek kopen. "Je hebt ook nog een paar lichte broeken", had ik hem gezegd en nu komt hij beneden in deze mooie onbekende."Hij zit anders goed. Ik wist niet eens dat ik die had. Er hing ook nog een overhemd bij ", zegt hij nog. Ik ga kijken en herken een overhemd van broer Ben, je weet wel.... de enige èchte. De Ben die met Niesje ook nu weer bij ons vakantie gehouden èn opgepast heeft. Even later gaan we op pad, Wim in z'n eigen lichte broek. Emmen is best een leuk dorp, maar wel één met stadsallures. We kopen een echte Gardeur voor 99 bij Schomaker en een spijkerbroek voor 25 bij C en A voor overdag. Verschil moet er zijn. Tessa en Queeny kunnen het goed met elkaar vinden. Als ze een geluid horen van een hond of schapen terwijl ik naar de serie van James Herriot kijk worden ze actief en gaan naast elkaar voor het raam naar buiten zitten kijken. Waar moeten we zijn...? Vannacht werden we wakker van het blaffen van Queeny. Tessa deed gelijk mee. Wim inspecteerde het erf vanuit het raam boven, maar als er al mensen met verkeerde plannen aan het hek zouden zijn geweest heeft dat geblaf ze wel op andere ideeën gebracht. Wat is een mens zonder hond?
Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik benScotty" en hoe het unieke boekje te bestellen is op deze website onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
Tessa en Queeny, genomen zonder flits te gebruiken.
Tessa kijkt wat boos naar Toska die we wegens omstandigheden bij haar baas opgehaald hebben
Ziezo dat hebben we weer gehad. Sara, Amber èn Hector zijn ingeënt. Op de terugweg vanuit Klazienaveen waar hij een kleine operatie moest uitvoeren bij een paard kwam dierenarts Nielen-- of dokter Harrie zoals wij hem altijd noemen-- langs. Hij had zn vrouw Monica bij zich om hem te assisteren. Na de ponys is Tessa aan de beurt. We gaan maar naar binnen, want de boekjes moeten ook nog ingevuld worden. Voor ik er erg in heb staat hij ook al met de spuit bij Queeny. Ik denk vlug na. Queeny is de hond van Mark. Uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar heeft Eva Queeny gekozen. 's Morgens brengt hij haar hier en om 5 uur wordt ze dan weer gehaald. Zou die al opnieuw geënt zijn in april? Ik denk van niet. Wim vraagt voor alle zekerheid : Heb je dan wel genoeg bij je voor Wielens? Ja hoor! En Queeny heeft de spuit al te pakken. Bij Wielens hebben ze anders wel twee honden, zeg ik. Nee dus. Hij raakt er van in de war. Hij nam aan dat wij twee honden hebben omdat hij er bij ons twee zag lopen en één bij Jans en Geesje. Nou moet hij voor de unieke kruising Teckel/Jack Russell ,die luistert naar de naam Lady, nog terugkomen. Ik denk glimlachend terug aan onze opa Bijenhof die van die wijze spreuken had. Wanneer ik drie keer op en neer naar de wei moet lopen omdat ik het brood voor de ponys vergeten ben of de laarzen vergeet aan te trekken hoor ik hem zeggen: Wie zijn hoofd niet gebruikt . moet zijn benen gebruiken! Ik bel Mark voor alle zekerheid even om te informeren of Queeny haar inenting soms toch al gehad heeft in april toen ze een jaar werd. Mark antwoordt precies als ik dacht:Moest dat dan?
Hier zie je al dat Tessa ( r) niks van Toska moet hebben. Gelukkig is ze nu als Josca heel gelukkig bij Ben en Diny en heeft ze echt haar plek gevonden
Toska en Queeny, beiden uit het nestje van Tessa en Scott van vorig jaar.
Waor is de telefoongids? Buurman Jans komt wat druk binnen bij moeder Wielens. Geesje is weg en dan drinkt hij altijd koffie bij moe. Ik zit er ook net. Na het zwemmen ben ik even gaan buurten. Ik had ze na het Boomgaardweekend nog niet weer gezien! Telefoongids?vraagt moe. Jao ik mot echt de oogarts bell'n, zegt Jans. Moe kijkt hem onderzoekend aan op zoek naar iets vreemds aan zn oog. Nee . niet veur mij, maor veur deze hier, en hij wijst op mij. Löp op nog gien meter bij mij langs en zut niks hartstikke blind Bel de oogarts maor! Ik had hem niet gezien terwijl hij in het stookhok aan het werk was. Jans is weer goed op streek. Buurvrouw begint te lachen. Weet ie, zegt ze,dat mien va net zo was . Altied vrolijk Altied iederene veur de gek holln. Jans van Jantiena is net zo en dat jochie van um ok al. Pas was ik bij mien zuster en ik heur de kinder al vraogen Is tante Dinie dr ok en dan komt ze an met allerlei griezeligs.. een moes of zo um bij mie in de nekke te leggen. Ze weet gewoon dat ze dan altied sukses hebt. Ik griezele dr van. Ik moet even overleggen met Jans, want morgen komt onze dokter Harrie om de ponys en de honden van ons beiden te enten. Dat scheelt weer voorrijkosten. We moeten zien dat we ze op tijd vast hebben staan. Je leert steeds bij. Toen we onze eerste pony Katja nog hadden- dat was pas echt een loeder- kwam hij ook enten. We hadden ze toen nog niet vast staan. Bartje, het hengstje was geen probleem, maar Katja was andere koek. Ik was er niet en Wim greep de eerste keer mis. O laat maar , zei dokter Harrie. Ik pak haar wel. Hij gaat rustig naar Katja praat wat en grijpt snel het halster. Ogenblikkelijk gaat Katja er in draf vandoor Dokter Harrie plant zn voeten zo stevig mogelijk, maar het is een klein tenger mannetje en Katja laat hem de hele natte wei door skiën. Toch laat hij niet los en ook Katja wordt geënt. Zo ik heb mn gymnastiek voor vandaag weer gehad, is het enige wat hij zegt.
Vanmorgen heeft Wim voor het eerst in z'n leven een Klassiek Homeopatisch arts bezocht. En ik mocht mee.... Onze huisarts met assistent-arts, ondanks bloedonderzoeken en overleg met een internist kwam er niet uit. Wim heeft nl al acht maanden spierpijn in de schouders en in mindere mate in andere spieren. Het gekreun bij het omdraaien in bed is niet van de lucht. En laat ik het niet hebben over de akelige geluiden die hij liet ontsnappen toen hij in de caravan over me heen moest klimmen om naar het toilet te gaan. Toen de huisarts er niet meer uitkwam en zwager Johan zelfs opmerkte dat ouder worden ook ongemakken met zich mee kan brengen.......! Oei! We hebben allemaal wel wat! Maar ja... je wilt er toch wat aan proberen te doen! Je wilt toch zo prettig mogelijk oud worden... De chiropracter en de magnetiseur hebben we al gehad. Ik stelde hem nu een homeopaat voor. We hebben een ervaren klassiek homeopaat hier in Emmen. Vanmorgen is zijn hele doopceel gelicht in iets meer dan een uur. Alles wilde hij weten om een goed beeld van zijn patient te krijgen. Er kwam heel wat aan bod: ziekten, angsten, schrik, eigenaardigheden, veranderingen, ergernissen enz. Wim heeft 4 pilletjes gekregen die hij in één keer moest innemen, geen caffeine, pepermunt, kauwgum in de komende maand. Bovendien niet meer dan twee glazen alcohol per dag om de lever te ontzien. Het zelfgenezend vermogen van het lichaam zal door de calcium/carbonaatpilletjes 200k een oppepper krijgen en over vier weken moet hij weer even terug om te kijken hoe het zich ontwikkelt.
Toen ik afgelopen zaterdag tussen de boeken op de boeldag keek, vond ik een boekje met Twentse spreuken. Er zitten heel wat bekende tussen. Terwijl ik bijpraatte met mn oude schoolvrienden Henny en Wim las ik ze een paar voor.
Ik begon met het ouderwetse niet erg geëmancipeerde: Waor boksn sprekt mot rökke zwiegen. Beiden glimlachten bescheiden. Ze kennen me nog wel.
De tweede volgde: n Goeie vrouw is het smeer an de wagen. Daar waren ze het helemaal mee eens. De lach breekt door.
Beiden zijn al meer dan 40 jaar getrouwd. Henny met zijn Anny waar hij op de Kweekschool al verkering mee had.......... Tussen Wim en Lydia heb ik indertijd zelfs de liefde zien opbloeien. het is erg leuk om elkaar na zo lange tijd weer terug te zien.
De volgende kom ik nu tegen: As ne vrouw nich heurn wil is ter gin roopn an.
t Hoes is van mie, maor miene vrouw hef de slöttel
Vriejn en nen brille koopn Moj zelf doon.
De tweede helft van het boekje bestaat uit Nederlandse spreuken, maar gek is dat Ik kan er niet om lachen, zelfs niet een beetje.
Vooruit hier komt er toch eentje: De ideale echtgenoot is hij die elk woord begrijpt dat zijn vrouw niet zegt.
Nu zijn we opnieuw weer thuis. Ben en Riet in Luttenberg en wij in Emmen. Dit gaan we vaker doen zon weekendje met zn vieren. Van het prachtige zonnige weer is niet veel over. Het wordt regenachtig. Op de terugweg hebben we natuurlijk wel even koffie gedronken bij Ben en Diny en met Joska geknuffeld. Daarna kiezen we de prachtige route over de Holterberg die ook met dit weer heel sfeervol is.
Joska verdeelt haar tijd tussen Vera, Ben, Wim en de fietsen.
We worden pas goed wakker als we het geklik klak van paardenhoeven horen. Er komen nu steeds karretjes met mensen erin en dravende paarden ervoor hier over de weg. Leuk gezicht zwaaiende mensen. Vandaag wordt het Bronckhorst.
We zijn net terug en mn achterste gloeit helemaal van het fietsen 34 km dit keer. Ik mag nog wel meer oefenen om eelt op de billen te krijgen. Onze buren een caravan verderop doen niet anders.. Vandaag de zuidelijke Graafschapsroute. Gisteren de oostelijke en morgen de westelijke. Hoe ver zei u? Ooo 50 km per dag! Bronckhorst is altijd de moeite waard. Ben en Riet vonden het prachtig. Op de terugweg zaten we even op een bankje en zagen we iets bruins bewegen 100 m verderop in de wei en we konden niet zien of het een vogel of een konijn was. Ik kieke wel effen, zei Ben en sjeest met de fiets zo het weiland door . Het waren twee joekels van hazen. Hij liet ze maar gauw met rust. Met Ben en Riet gaan we het weekend besluiten met een etentje bij de Rotonde in het centrum van Vorden. Ik weet nog dat het gebouwd is in de zestiger jaren. Ons aller ome Wim Bijenhof kende het woord nog niet. We hadden toen ook nergens in de buurt rotondes. Iemand wilde uitleggen waar je ergens moest zijn in het dorp . O, zei oom Wim Biej de Rotronde? Echt een broer van mama. Die had het immers ook over een sesykar als ze een stationcar bedoelde of De Ratsasa als het restaurant De Radstake. Of de vleisbloemen voor het wilgenroosje en wanneer de forsythia bloeide had ze het over het gele gevaar. De Rotonde is een uitstekend restaurant waar je heel lekker èn gezellig kunt eten. Als dessert kiezen we met zn drieen de lekkere cappucino De Rotonde mèt likeurtje en chocola. Het einde! Ben?.... Die zit te glimmen achter een dikke sorbet met vruchtjes en slagroom.
Ach als we vandaag zo lekker gefietst hebben, kunnen we morgen ook wel op de fiets naar Bronckhorst, zei een van ons. Afgesproken. Riet en ik doen eerst maar even inkopen voor de barbecue gezellig even winkelen en natuurlijk vindt ze ook nog wat voor de wichter een digitaal springtouw. Nooit van gehoord.. kun je calorieën tellen na het touwtje springen. Op de terugweg laat ik haar Kasteel Kiefskamp zien, het kasteel dat het dichtst bij ons in Linde staat. Ons derde kasteel pas vandaag. De rest van de acht laten we maar zitten. Er staan een paar stoeltjes en een tafel met een blikken trommel met boeken in een plastic zak. [i]Stilte gonst van leven [/i]is een indrukwekkend fotoboek over De Kiefskamp en de bossen er omheen èn een cd met geluiden uit het bos daar. Als ondertitel heeft het: Ruimte, Ritme en Vergankelijkheid op een Gelders Landgoed. Ik kan het nu niet laten en vind het een hééél geschikt verjaardagscadeau voor mijn verjaardag. Is Wim gelijk klaar! Rob Stoeckart heeft prachtige fotos gemaakt en haikus geschreven en heeft op De Kiefskamp gewoond. Een paar van de haiku's: In het echolicht is een regenboog zichtbaar, stille kwaliteit.
Paardenbloempluisjes wachtend in hun grijze bol, straks de wereld in.
Sierloos in gelid, het hectarevretend mais, Achterhoekse plaag
Landbouwmachines pletten de lege ruimte, geen sijs te horen.
Nee.. hij is geen familie van de baron. Huize De Kiefskamp is verkocht aan Het Gelders Landschap en ik denk dat het steeds verhuurd wordt. Er komen meer mensen kijken en ik vertel hen het verhaal van pa en de baron van de Wall Bake die aan elkaar gewaagd waren-- wordt vervolgd Deze avond wordt opnieuw heel gezellig! barbecue met een wijntje na bij ons in de caravan.
Eén van de oude beukebomen naast de oprijlaan naar Kasteel Kiefskamp. Er zijn nog maar 4 van de 8 kastelen bewoond door de oorspronkrlijke families.
Een deel van de buurtschap Linde hoorde bij het Kasteel De Kieftskamp en daar woonden vroeger de baron en barones van de Wall Bake. De boerderijen die bij De Kieftskamp horen zijn te herkennen aan hun rood/wit/groene luiken. De baron hield niet van vreemden op zijn terrein. Hoe minder mensen hoe liever het hem was.
Maar het eerste stuk van de Lieferinkweg vanaf de Lindeseweg is er in de 40-er jaren zo slecht aan toe dat er onder de aanwonenden en belanghebbenden een inzameling wordt gehouden om dat stuk van een harde ondergrond te voorzien. Zo komt pa bij de baron aan de deur en vraagt beleefd om een bijdrage. Hij heeft er toch ook belang bij! Maar pa wordt boos en hooghartig door de baron met zijn hoge hese stemmetje weggestuurd. Hij zei zelf: Ik bun as een hond weg ejag.
Niet lang daarna rijdt pa op zijn fiets op het fietspad naast die blubberboel, het enige stukje dat te berijden is. Maar daar komt hij de baron tegen op zijn paard. Het paard met zn vier mooie witte beentjes loopt ook op het fietspad. Ze komen elkaar halverwege tegen. Beiden stoppen en de baron verwacht dat pa de modder in zal gaan. Dan zegt pa en ik hoor het hem zeggen:Daor heur ij met oew peerdjen, en wijst op de blubber. Zonder iets te zeggen stapt de baron met zn paardde modderpoel in. Het wit van de paardebeentjes is snel niet meer te zien.
De volgende dag komt de baron persoonlijk bij pa aan de deur en overhandigt hem 100.
Wat een stralende dag! We zouden een fietsroute van Riet volgen, gratis gekregen bij de "Stentor". Komen we door Delden en slaan we volgens de route Kasteel Hackfort over. Dat kan toch niet! Die hebben we er maar bij in gelast. Dan gaan we eerst maar Vorden in. Een cappucinootje bij de "Rotonde"gaat er al wel in. Terwijl de mannen bestellen duiken Riet en ik De Wereldwinkel in en ik zie daar nichtje Henny. Leuk! Zo zie je elkaar een hele tijd niet en dan twee keer in de week. Riet heeft onderweg al eens een aanplakbiljet van een Boedeldag gezien en ik herinner mij opeens dat die bij Diny van "De Bonenkamp" wordt gehouden en dat is alweer ergens in Linde. Kasteel Vorden hebben we daarna nog wel gezien, maar toen ging het ècht de Schuttestraat af richting Boeldag. Met twee vrouwen sta je wat sterker hè! Onze mannen mopperden wat: "Wat mo'j toch met al die olde pruttel"? Ja... dat weten wij ook niet altijd, maar dat zou je toch leuk en gezellig kunnen vinden ....zo'n dag? Meestal kom ik al gauw bij de boeken terecht. Regelmatig dun ik onze boekenkast uit, maar op deze manier komt er vanzelf weer wat in...ha! Er staat iemand bij de boeken met een grote zonnehoed op en verdraaid: Dat is toch wel een héle goeie oude bekende.... Henny Reindsen... goede vriend, ondeugd èn fietsmaatje in mijn Kweekschooljaren. Wat hebben we onderweg en op school altijd veel plezier gehad. Hij werd later directeur van m'n eigen lagere school hier in Vorden. Na de reunie van de Kweekschool 20 jaar geleden hadden we elkaar niet weer gezien, maar ja dan valt de tijd zo maar weer weg. Even later staat m'n fietsmaatje van het Baudartius ook voor me: Wim Ruiterkamp.. van de timmerman iej wet wel... die vijf jaar lang trouw aan de Lindeseweg op me wachtte, want eerlijk is eerlijk... hij was altijd op tijd en ik... nou ja! Een heel leuk weerzien met beiden. Onze mannen hadden zich al verschanst achter koffie en een broodje. De koffie was nog net niet koud toen ik weer bij " de groep" kwam. Er zat een grapjas bij ons aan het tafeltje die de ene mop na de andere vertelde. Meer bekenden waren er. Gerda Lettink zat achter de campingspullen en Lydia Ruiterkamp... ,ja inderdaad Wims vrouw, achter de bloempotten. Na het afscheid van de Boeldag en alle herinneringen moeten Riet en ik op de pedalen, want Ben en Wim zijn al aardig op weg door de Lindese Enk.
Bij Kasteel Vorden
Vandaag komt er van alles langs bij de camping... gelukkig het meest van dit soort verkeer.
Je raadt nooit wie er iets verderop ook op camping De Boomgaard staan...Nee niet door mijn reclame dit keer? Mensen uit het centrum van Emmen. Ze wonen in een appartementencomplex in het Centrum. Nee geen tuin meer...leuk balconnetje hoor! De avond er voor had ik een wat bozige Rick aan de telefoon. Jullie kunnen je huis beter verkopen!! Hij vindt dat getrek van ons op het ogenblik helemaal niks. We zijn er dan het weekend niet... en de hond is ook al bij Mark. Ik was er wat van geschrokken en mailde even later maar eens. Ja dan belt hij even later op en is alles weer rustig daar. Hij gaat er morgen wel kijken en een lekkere pizza uit de vriezer trekken en daarna.... naar Jans en Geesje. Bedankt Rick! Verder neemt Mark de honneurs waar. De krokodil in de vijver was een grap van Mark...had ik ook kunnen bedenken. En vandaag....? We gaan voor het eerst van ons leven de acht kastelenroute fietsen mèt Ben en Riet. Het was een latertje gisteravond . Er was zoveel te vertellen de wichter,,, de reis van hen naar Zuid Itakie... onze plannen. Johan en Joke kwamen ook nog even een glaasje drinken. Die zijn op dit moment onderweg naar Beieren voor een vakantie All Inclusive. Het was niet Johans idee, maar Joke had er gewoon zin in... en Johan ging overstag...zoals het hoort..Ha! Veel plezier. Jos en Joanne nemen hier zolang de taken over.
Er is een sprookje van Hans Andreus waarin hij vertelt hoe een olifant aan zon mooie lange neus komt. Ik heb het vaak verteld aan een klas in het laatste kwartier van een middag en zie al die luisterende kinderkopjes weer voor me. Ook nieuwsgierig?
Vroeger hadden de olifanten helemaal geen slurf. Wist je dat? Alleen maar een soort stompe neus. Midden in Afrika woonden toen veel dieren bij elkaar. Ook de familie Olifant. De kleinste het olifantsjong was vreselijk nieuwsgierig. Hij vroeg hele domme dingen bv Waarom tante Nijlpaard zo dik is. Dan kreeg hij er toch van langs met die stevige hoeven van tante. Of vroeg hij waarom oom Baviaan zon lelijke kop heeft. Daarop kreeg hij een flink pak slaag. Maar toen hij zijn vader vroeg:" Van wat voor soort eten houdt een krokodil eigenlijk",was bij vader de maat vol en gaf hem een dubbele portie slaag en joeg hem weg. Het olifantsjong zat verdrietig onder een boom. Daar zat de kolokolo-vogel en vroeg hem : Waarom zit je daar zo sip te kijken? Het olifantsjong vertelde dat hij alleen maar had gevraagd naar het eten van een krokodil en dat hij toen slaag kreeg. Ooooh, zei de kolokolo-vogel . Weet je dat niet? Ga naar het zuiden naar de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is en daar vind je het antwoord vanzelf. Dus ging ons olifantsjong naar het zuiden. Af en toe moest hij heel hard tegen een bananenboom duwen om bananen naar beneden te krijgen tegen de honger. Hij liep drie dagen. Toen zag hij de rotspython- in- drie-kleuren lekker opgerold in het zonnetje liggen en hij zei:Vrekskuseer meneer kunt u mij vertellen van wat voor soort eten een krokodil eigenlijk houdt? De slang deed één oog open en zei:Nog een klein eindje en dan ben je bij de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is. Daar kom je aan de oever een dier tegen en die vertelt het je wel. Het olifantsjong kwam bij de Limpoporivier en zag een dier aan de kant liggen en vroeg netjes:Vrekskuseer meneer, maar kunt u mij misschien vertellen van wat voor eten een krokodil eigenlijk houdt? Dat is niet zon moeilijke vraag, zei het dier. Kom maar even heel dicht bij dan zal ik het in je oor fluisteren. Het olifantsjong kwam heel dichtbij en hield zn flapoor vlak bij de grote bek van je vat hem al .. de krokodil, die met één hap het olifantsjong bij de neus pakte en hem naar het water begon te trekken. Maar het olifantsjong plantte alle vier zn poten stevig in het zand van de oever. De krokodil bleef trekken en trekken en trekken. Het olifantsjong gaf niet op en hield zich sterk. En de neus begon te rekken . en te rekken en te rekken tot met een plop ..dat over de hele rivier te horen was de krokodil losliet en het olifantsjong met een rare lange neus achtergebleven was. Hij bleef nog drie dagen zitten en hield zn branderige lange neus steeds even in het water. Toen was het nog steeds niet gekrompen en het olifantsjong begon aan de lange weg terug. Hij kwam langs een modderpoel met koel water en voor hij het wist had hij zn nieuwe slurf al in het modderwater en gaf zichzelf een lekker moddermutsje. Hmmm heerlijk was dat!. Hij liep verder en hoefde niet meer hevig te schudden aan een bananenboom om lekkere bananen te krijgen. Met zn nieuwe slurf pakte hij ze zo uit de boom. Toen hij bij zn dorp aankwam zat oom Baviaan al boven in een boom op de uitkijk en kwam er al aan om hem alvast een pak slaag te geven. Voor hij er erg in had kreeg hij met de slurf van het olifantsjong om de oren en jankend vloog hij de boom weer in. Ook tante Nijlpaard maakte kennis met de prachtige lange neus die we tegenwoordig slurf noemen. Toen vader olifant hier ook kennis mee maakte fluisterde die tegen het olifantsjong:Hoe kom je hier aan aan zon handige slurf? En het olifantsjong zei:O dat is heel eenvoudig . Je gaat naar het zuiden naar de Limpoporivier die grijsgroen en modderig is. Daar vind je een dier op de oever en die vraag je van wat voor soort eten een krokodil houdt En die geeft je dan die lange neus.---Hier beginnen de ogen van de kinderen al te glinsteren--- Zo gingen alle olifanten de een na de ander naar het zuiden en kwamen terug met zon lange neus. Zo komt het dat alle olifanten tegenwoordig zon mooie lange slurf hebben!
Meestal komt dan de vraag:Juf is het echt waar? Als ik dan zeg dat het een sprookje is vinden ze het bijna jammer.
Ja ja .. We zijn weer geacclimatiseerd. Een rondblik om het huis leert je opnieuw naar ons mooie plekje kijken dat zo goed verzorgd werd door onze oppas/vakantievierders Ben en Niesje. De witte rozen bloeien nog steeds uitbundig. De kuikens die net een staartje begonnen te krijgen toen we weggingen, zijn nu echte kippen geworden. Ik kan alleen nog niet zeker zeggen hoeveel haantjes en hennetjes het zijn. Natuurlijk ging ik op zoek naar de broedse kip die op één echt ei en twee kunsteieren zat. Waarempel die loopt trots te wezen met haar ene kuiken. De haan past zich gelijk aan de omstandigheden aan. Hij loopt te kraaien bij het nieuwe moedertje. En de andere kip ..? Tja die zijn we weer kwijt. Die zal toch niet weer ergens op eieren zitten? Wat moeten we straks met al die haantjes? De vijver zat nogal vol. Met groen dan . Daar heeft Wim alweer wat uit moeten halen. Hij keek wel even raar toen hij een krokodil in de vijver ontwaarde. Ha! Grapje van opa Ben zeker. Verder was er zoveel fourage van de oppas achtergebleven dat we nog niet weer ingeslagen hebben. En er staan planten in en om het huis die ik nog niet kende. Bedankt ... Ben en Niesje!! Had niet gehoeven, zeg je dan. Maar het was wel leuk thuiskomen. Vanmorgen ben ik lekker weer aan het aquajoggen geslagen. Wim die nog steeds last van zn spieren heeft gaat volgende week ook een proeflesje meedraaien. Wie weet!? Hij is ook al weer naar de Voedselbank geweest om pakketten klaar te maken voor de "kleine uitgifte" vanmiddag. Aan het eind van de maand worden de grote pakketten klaargemaakt. De voedselbank in Emmen voorziet zeker in een behoefte. Alleen de aller-mini-minima komt in aanmerking voor een pakket. Ongeveer een 150 pakketten worden er iedere maand klaargemaakt. Alles wordt beschikbaar gesteld door bedrijven. Wim is een doe mens. Hij gaat er met plezier naar toe. Niks mis mee!
Boris is pas één jaar en is druk aan het spelen met z'n etensbak.
Er werd regen verwacht. Wim ging gisteravond met Johan en Joke mee om strobalen op te halen bij Haaring, Joke's "oldershuus". Er werd met man en macht gewerkt om alle balen van het land te krijgen. Maar het is gelukt! Ondertussen ging ik even buurten bij Riek en haar broers Henk en Goos Antink. Van m'n zesde tot m'n veertiende was Riek bij ons het meisje voor dag en nacht en hebben we veel met elkaar opgetrokken. Samen met mama naaide ze jurkjes voor ons en hielp mee in voor- en achterhuis. Ze kon melken als de beste. Riek is nu 76 en verzorgt de huishouding voor haar broers. Ze is vast van plan om nog eens naar Emmen te komen. Goos haalde een paar jaar lang Diny en mij steeds op om naar school te gaan, zoals wij later weer Hans Breukink en Dinie Bolderdijk meenamen. Vanmorgen werden de balen gelost en kregen ze een plek boven in de hilde op de deel èn in de schuur. Joke sprong vlug in de overal en pakte de balen boven aan. In de schuur loste Wim haar weer af. Samenwerking hè!
Johan steekt op en Joke pakt ze aan.
De rest pakt Wim aan.
De nieuwste aanwinst. Dit stiertje liep gewoon 's morgens bij de moeder. Zonder hulp geboren.
We zijn weer terug op honk. We hebben het goed gehad. Toen Jan en Edith ons op camping De Boomgaard kwamen opzoeken hoorde ik al dat Théa Plenter was overleden. Théa wist dat ze niet meer kon genezen toen ze in oktober 2006 begon om twee maal in de week te e-mailen met Anita Pepping, journaliste van het Dagblad van het Noorden. Ze hadden elkaar bij een voetbelwedstrijd van FC Groningen ontmoet en het klikte meteen tussen die twee. Langer dan verwacht hielden de twee veertigers een grote schare lezers op de hoogte van hun wel en wee onder het kopje Plenter en Pepping. Ze hoopte hiermee anderen een steuntje in de rug te geven. Toen ze begon had ze al een jaar strijd tegen kanker achter de rug. Ze bleef vast besloten om de tijd die ze nog had zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd een langlopende briefwisseling met veel hoogte- en dieptepunten. Hoogtepunten waren er zoals de "Ride for the Roses", de fietstocht voor het goede doel die vorig jaar duizenden deelnemers trok en in Groningen een recordbedrag opleverde voor kankerpatienten. Ook wisselden Plenter en Pepping serieuze dedachten uit over ziekte en dood, maar ook de dagelijkse gebeurtenissen in een jong gezin. Het ging over vakanties, maar ook over kaalheid, ziekenhuisopnames en vermoeidheid. Ze toonde een openhartigheid en een vechtlust en een positieve levensinstelling. Net als veel anderen leefde ik mee en het was het eerste wat ik woensdags en zaterdags in de krant las. Vorige week overleed ze nadat ze vanuit haar vakantieplek op Ameland overgebracht was naar het ziekenhuis in Groningen. Een dijk van een meid.
Deze foto ging zo'n beetje de hele wereld over. Théa -met bril- en Anita reden samen op de tandem. Kort erop was er een verkiezing in de Stad Groningen voor "Stadjer van het jaar". Théa werd met meer dan 60% van alle stemmen gekozen. Natuurlijk moest ik ook wel even aan de prestatie van Gera denken met haar team uit Spruce View. Allemaal hadden ze op de een of andere manier met kanker te maken (gehad). Met hun groep de Spruce View Step in sisters hebben ze toch maar 26000 dollar bij elkaar gelopen voor het goede doel: to End Breastcancer in Calgary.
Wat leek die achterdeur vroeger groot wanneer ik er als kind rondliep op De Boomgaard. Toen ik vanmorgen even kwam kijken naar het afladen van de strobalen stond die enorme Fendt ervoor. Toen leek die achterdeur..... maar een gewoon deurtje.
Op een camping kun je verschillende soorten mensen tegenkomen. Op dit moment staan er veel oudere echtparen nou ja van onze leeftijd dan! Je wilt er niet aan dat je daar ook bij gaat horen. Er heerst een leuke sfeer. Wim ging vanmorgen even bij de caravan langs waar de Tukkers bivakkeren. Bertus zei: Wiej zeien al tegen mekare t Is kold.. Willem hef de lange bokse an. Meestal zien ze hem in korte broek en gebruinde bast. Pas kwam er een jong stel op de fiets en met een klein tentje. Zij is Amerikaanse en haar Nederlandse vriend wil haar het oosten van Nederland laten zien. Maar waar die Nederlandse jongen opgegroeid is? Geen idee! Hij liep even met Johan mee achter het huis en keek naar het achterhuus zoals we dat zeggen. De knul vroeg Johan:Is dit nu het klassieke gedeelte? Ze hadden hun fietsen bij hun tentje staan en Wim wees ze de droge schuur waar ze hun fietsen neer konden zetten. Dank u dat zullen we in overweging nemen, was zijn antwoord. De opa en oma met hun kleindochters zijn ook weer naar huis. Ze waren er maar druk mee. De meiden hebben alles bewonderd.. de koeien, de melkstal en de kalfjes en Boris. Ik kon horen wanneer ze er waren, want dan ging Boris op een toch vriendelijke manier te keer. Het klonk als:Baas ze zijn er weer! We wilden naar Holten waar Marian en Pieter met hun hele menagerie vakantie houden in hun stacaravan. Tessa jr is nu twee jaar en samen met Robbie is het een mooi span. Er is veel gebeurd het afgelopen jaar. Beiden zijn ziek geweest, maar nu ziet het er allemaal heel wat florissanter uit. Marian heeft veel steun en afleiding aan haar honden gehad. Ze vertelde dat Tessa haar op de voet volgde als ze de trap op ging en halverwege moest uitrusten. Tessa is helemaal een hond die bij haar past. Op de foto roept ze beiden en zie eens hoe ze naar haar kijken! En . ik heb aan deze dag een paar opdrachten om nummerborden te schilderen aan overgehouden. Eentje met de beide honden en hun namen en het nummer van hun campingplek en één met een motor er op. Ook leuk!
Het werd een echt familiegebeuren daar aan het Tusseler. Henk en Anneke wonen daar op een geweldige plek. Deze keer was de Egginksfamilie compleet behalve Yvonne die op vakantie is. Eigenlijk zouden we met z'n achten eens iets moeten bedenken eens per jaar. De grote verrassing voor Henk werd bedacht door dochter Monique die Henk meenam en richting kartbaan liet rijden wat hij pas op het laatste moment door had. Daar zou een wedstrijd gehouden worden tussen vader en dochter. Het werd een spannende rit waarbij de ene keer Monique voor lag en dan weer Henk. Anneke en oma stonden ze aan te moedigen en een paar foto's te maken. Er zal nog lang over gepraat worden. Wie weet komt er nog een revanche...!
Koeien op deze manier schilderen heeft ook wel wat. Ik vind het tenminste mooi!
Broer Henk is jarig! Gefeliciteerd! Zevenenvijftig is een mooie leeftijd toch ? En dan nog zo actief. Hij fietst de vierdaagse of het niets is. Anneke had liever nog de 60km gefietst. "Dan zee'j volle meer"! Nu hebben ze ook heel wat gezien . De rosse buurt in Deventer heeft nog nooit zoveel bezoekers langs zien fietsen als die ene dag. Henk heeft een geweldige hobby en dat is fotografie. Nee niet zomaar fotos maken hoewel .. hij heeft vorig jaar prachtige fotos gemaakt van Scott en de pups. Nee actiefotos zijn zijn grootste liefhebberij. Wat Anneke met bloemen en planten heeft.. dat heeft Henk met het fotograferen van jachthonden tijdens de wedstrijd of wedstrijden zoals motorraces. Het is één en al actie. Wat ik ook heel erg waardeer zijn de close ups van de toeschouwers. Wie nieuwsgierig is geworden moet maar even www.fotojacht.nl aanklikken. Vandaag was er een kunstmarkt in Vorden. Natuurlijk moesten we daar ook naar toe. Onderweg in de buurt van Kasteel Vorden zagen we al een paar kunstenaars die in één dag een natuurschilderij maakten dat om drie uur beoordeeld zou worden door een vakkundige jury. De kwaliteit van de kunst vond ik erg bijzonder. Ik viel als een blok voor een schilderij van Vietnamese mensen en ook voor de koeienschilderijen. Prachtig! Na een cappucino en een koffie Rotonde ontdekken we Ab zien op de plek waar Jan Werner een huis laat bouwen. Eén van de mooiste plekken aan de rand van Vorden. We zijn onderweg om via het Kerkhof naar Linde te fietsen. Zo vaak komen we er niet. We maken een rondje zoals gewoonlijk langs het graf van pa en mama en iets verderop dat van papa Hendrik Jan met ons broertje en opoe en opa. We werpen een schuin oogje op de graven van de twee omgekomen musici van Sursum Corda tijdens de begrafenis van Ome Gert Kornegoor en steeds wil Wim kijken naar die grote dennenboom waaronder het hele orkest zo getroffen werd. Behalve een paar zwarte strepen is er niets van de inslag te zien. We zuchten maar een keer en lopen verder. Wim mostert wat over al die dure grafstenen. Daor hej niks an. Vader van der Kolk wilde dat niet, maar nu weten we niet eens meer bij welk stenen paaltje hij begraven ligt. Ik vind het wel een mooi idee om een plek te hebben om af en toe even heen te gaan. Niet omdat er zoveel te vinden zou zijn, maar om gewoon even stil te staan bij wat mensen voor je betekend hebben. En nu omkleden en .. hup naar Lochem.
Wij zijn even uitgekampeerd, hadden de kleinkinderen van onze buren gezegd bij thuiskomst nadat ze met hun ouders een lange kampeervakantie in Zweden hadden doorgebracht. Nu staan ze met opa en oma net naast ons op camping De Boomgaard. Ik ben benieuwd of ze deze manier van kamperen wel kunnen waarderen. Het echtpaar dat vandaag weer vertrekt uit diezelfde caravan had een weekje Boomgaard van hen cadeau gekregen voor zijn 70e verjaardag. Ze hadden uit drie dingen mogen kiezen: een weekje in de Eriba op een te kiezen camping, een week in een huisje in het Gaasterland of iets anders. Het werd De Boomgaard. Nu we wat langer hier zijn krijg je ook wat meer contact. Neef Gerrit en Janneke waren vanmorgen even op de koffie voor ze weer naar Hattem gingen en komen dinsdag weer terug. Hij is erg trots op zn nieuwe auto met alle nieuwe snufjes tot een tom tom aan toe. Maar de mannengesprekken gaan over een auto die zelf kan inparkeren. Dat is pas wat. Gisteren zijn we een dag bij Ben en Diny geweest. Dwz Diny en ik Zutphen in en Wim met zn dikke boek bij Ben. Die is druk met zn video om een leuk verslag te maken van alle veranderingen bij Eb en Dirkje. Er vindt daar straks een grote familieverhuizing plaats met drie verbouwingen. Wouter was er aan het mestinjecteren (vakantie hè!) Bovendien was er in de supermoderne melkstal iets dat verbeterd moest worden. Opnieuw is het geweldig om te zien dat Joska zich zo op haar gemak voelt bij hen en dat Jippe het allemaal heel gezellig vindt. Ze kunnen ook rustig een hele middag samen in de bijkeuken zitten. Je hoort ze niet. Maar zijn ze eenmaal weer buiten dan gaat Joska ogenblikkelijk op zoek naar werk en Jippe gaat op jacht. Ja verschil moet er zijn.
Onze eerste stop is bij Kasteel Hackfort.
Bij kasteel Hackfort.
Boris is pas één jaar en is druk aan het spelen met z'n etensbak.
We zijn weer terug op honk. We hebben het goed gehad. 
Wat leek die achterdeur vroeger groot wanneer ik er als kind rondliep op De Boomgaard. Toen ik vanmorgen even kwam kijken naar het afladen van de strobalen stond die enorme Fendt ervoor. Toen leek die achterdeur..... maar een gewoon deurtje.
Op een camping kun je verschillende soorten mensen tegenkomen. Op dit moment staan er veel oudere echtparen
nou ja
van onze leeftijd dan! Je wilt er niet aan dat je daar ook bij gaat horen. Er heerst een leuke sfeer. Wim ging vanmorgen even bij de caravan langs waar de Tukkers bivakkeren. Bertus zei: Wiej zeien al tegen mekare
t Is kold.. Willem hef de lange bokse an. Meestal zien ze hem in korte broek en gebruinde bast. 
Het werd een echt familiegebeuren daar aan het Tusseler. Henk en Anneke wonen daar op een geweldige plek. Deze keer was de Egginksfamilie compleet behalve Yvonne die op vakantie is. Eigenlijk zouden we met z'n achten eens iets moeten bedenken eens per jaar. De grote verrassing voor Henk werd bedacht door dochter Monique die Henk meenam en richting kartbaan liet rijden wat hij pas op het laatste moment door had. 
