Het is al 17 jaar geleden dat we ontdekten dat dit huis aan het Schoolpad te koop stond. Binnen 4 maanden woonden we er al. Er is intussen al heel wat veranderd. De tuin uitgebreid, vijver laten graven, badkamer verbouwd, Fins Kota geplaatst, schapen gekocht, keetje opgescharreld en als schildershok ingericht, stuk van het rieten dak vernieuwd, hulst bij de ingang, tuin weer vereenvoudigd, schapen verkocht, enz..
Maar buiten tegen de wal had ik het eerste jaar al een mierikswortel ontdekt. Ik herkende hem aan de hoge bladeren, maar ja… mierikswortel …wat moet je er mee. Hoe die daar kwam? Geen idee. De laatste jaren begint hij zich uit te breiden. Ik heb wel eens gelezen wanneer je die eenmaal in de tuin hebt, raak je hem nooit meer kwijt. Is hij er dus wel laat mee. Vriendin Susan zit op een cursus om heilzame groenten en kruiden uit de natuur te leren gebruiken. Toen Wim z’n jicht zich aankondigde en wij samen langs de wal liepen, wees ik de mierikswortel aan die zo z’n best doet de laatste jaren. “Weet je wel dat dit een geneesmiddel tegen jicht is”, zei ze.
Vanmiddag hebben we wat wortels opgegraven. Susan gaat ze met azijn , suiker en een beetje zout in potjes doen en dan in de koelkast bewaren. Wim wilde er ook al wat mee doen en terwijl hij de azijn ging halen, die was natuurlijk net op, ging ik schoonmaken, schillen en raspen. Het sloeg me flink op de ogen, maar toen Wim terug kwam was ik net klaar. Hij heeft het ook nog met crème fraiche klaar gemaakt en een beetje door de sla geprobeerd, want zo eten is vreselijk scherp.
En…. de sla smaakte goed.