Een kijkje in het centrum van Herborn

Gek is dat... als de dag aangebroken is dat je naar huis gaat, begin je haast te krijgen. Wim tenminste. Om half 8 staat hij al onder de douche en begint daarna in te pakken. Ik wil juist uitgebreid ontbijten en dan wel op mijn gemakje. Dat doen we dan allebei maar. Er zijn nieuwe mensen aangekomen en vragen naar de bijzonderheden in de buurt. Natuurlijk raden we ze het Heimat Museum in Hachenburg aan. Nee de lezing daar gisteravond is het niet geworden. Er was zoveel spannende voetbal op de tv, onze gastvrouw wisselde zelfs ons oude exemplaar om voor een splinternieuwe flatscreen, dat het voor Wim voetbal werd en voor mij een boek.
Toch zitten we vanmorgen al iets over 9 in de auto na een hartelijk afscheid van Frau Scheller. Het eerste stuk van de route gaat dwars door het prachtige Westerwald. We komen door Betzdorf, een prachtig tegen een berg gelegen dorp. Maar dan is het verder Autobahn. Ondanks het slechte weer schieten we op en als we tegen 12 uur een bord zien met Gronau bedenk ik dat we onze Hengelose vrienden wel eens op kunnen zoeken. Dat wordt gewaardeerd en we praten fijn bij met Sanny. Het is nu al 2 jaar geleden dat Klaas overleed. Een prachtige foto doet ons precies herinneren zoals we hem kennen.
Herna, de oudste dochter, en haar man Willem gaan een andere invulling aan hun werkzame leven geven, nu hun kinderen alledrie de deur uit zijn. Ze worden de begeleiders van een nieuw opgezet Thomashuis in Zenderen, waar een stuk of 8 mensen met handicap, die niet alleen kunnen wonen, samen in familieverband bij elkaar zullen wonen.
Als we daarna weggaan proberen we Bertus en Marijke. We waren nog nooit in hun nieuwe huis geweest aan de Rossinistraat en dat mogen we wel eens goed maken. Marijke begeleid een jong Turks vrouwtje, taalmaatje heet zoiets, en kookt met ouderen in een zorgcentrum. En... ze zijn opa en oma geworden van Thijs. Bertus is momenteel vrijwilliger bij het Historisch Museum en het Heim, een museum van Stork en de andere machinefabrieken. We spreken af om binnenkort die te gaan bezoeken. In gedachten ziet Wim zijn koperen plaat van een oude Stork stoomketel uit 1909 daar al hangen met natuurlijk het onderschrift: beschikbaar gesteld door W. van der Kolk.

07-11-2010 om 21:05 geschreven door Loewiesa

07-11-2010 om 09:54 geschreven door ani

05-11-2010 om 20:36 geschreven door Johnny en Christiane