Het begon vanmorgen zo te miezeren dat onze stratenmaker Erik het maar een uurtje volhield, toen stroomde het water van de regenpijp hem zo in de nek in plaats van in de regenton die we hadden weggehaald. Maandag wordt het terras afgemaakt. Het is wel een vak apart. Johan heeft voor z’n nieuwe behuizing ook een prachtig terras gelegd, maar ik hoorde al dat hij er een tennisarm aan over heeft gehouden. Toen Wim met z’n broer Ben bij moeder een mooi terrasje aanlegden in haar tuin, een pronkstuk mag ik wel zeggen, heeft hij ook een jaar last gehad van een overbelaste elleboog.
Nauwelijks was Erik weg of het weer knapte op en nu schijnt de zon zelfs.
Net voor we uit gingen vorige week stuurde Joop een foto uit de beroemde doos met negatieven met de opmerking: Komt je deze bekend voor? En daarna: Proost!
Ik moest wel heel erg denken. Hoe zou ik dat kunnen zijn? Daar bij de Kapel in de Wildenborch? Zo vaak kwam ik daar niet. Meestal voor een kerkdienst, maar ja… daar lijkt het hier niet op…. toch? En bier lust ik niet eens. Maar ik had wel zo'n rok. Wim wierp er één blik op en zei:”Natuurlijk ben jij dat”.
Als ik goed mijn herinneringen ophaal denk ik aan het Wildenborchse feest waar ik eens met nichtje Gerrie Bijenhof naar toe ben geweest. Het eerste gedeelte speelde zich af bij kasteel de Wildenborch met allerlei oud-Hollandse spelen waaronder ringsteken vanaf een glijbaan. Als je de ring miste kreeg je een bak water over je heen. En daarna, denk ik, ging het richting Kapel dat ook als een soort buurthuis fungeerde. Een beetje donderjagen natuurlijk met de andere jongelui. Wel heel lang geleden…..