|
We zijn al een paar dagen van plan om eens lekker te shoppen. Dat doen we altijd ergens tussen kerst en oud en nieuw. Gewoon gezellig even er uit in deze donkere dagen. Maar het is zo gek. s Morgens is het pas laat licht, helemaal als het zulk triestig en regenachtig weer is, en al vroeg weer donker. De ene keer doen we even de supermarkt en dan blijkt de post aan de deur te zijn geweest met een pakketje. Een dagje bezoek is erg leuk maar shoppen ga je dan ook niet. Dus morgen maar. Opnieuw laat wakker en het is zomaar oudjaarsdag. Frank en Tim komen ons helpen met de appelflappen. Ze brengen al kniepertjes mee, platte ronde wafels
het jaar is uit. Op nieuwjaarsdag worden hier dezelfde wafels gegeten maar dan opgerold. Het jaar moet immers nog beginnen. Richting Groningen hebben ze nog een andere lekkernij: spekdikken, ronde wat dikkere koeken waar plakjes worst en stroop in verwerkt worden. Buurvrouw Geesje bakt die altijd.
Maar ik hou het bij appelflappen, genoeg voor de hele familie.
Het wordt een gezamenlijk project. Wim schilt de appels, snijdt ze in plakken van 1 cm. Tim roert de kaneel en suiker door elkaar op een bord. Frank zorgt dat de appelplakken aan beide kanten met het mengsel bedekt worden en dat ze mijn kant op komen. En ik bak. Tim zorgt weer voor de poedersuiker die er op mag.
Om half een komt Anja de boys weer halen en drinken we samen een kop koffie mèt appelflap natuurlijk. En vanzelf nemen ze ook een schaal met flappen mee, eerlijk verdiend.
Dan moet Wim eerst even op de bank want vanavond zal het ook niet vroeg zijn. De middag is al een eind op streek wanneer we op pad gaan. We komen niet verder dan Nieuw Dordrecht, want daar kan onze bon van de Winterprijs van de Postcodeloterij ingeruild worden voor biologische soep en een rookworst. Nee de winkels in Emmen hebben we niet gezien. Zo houden we nog geld over
.
|
