C64    

HET KERSTEKIND EN DE DRIE KONINGEN.

                      Porz, 24 december 1945.

De dag voor Kerstmis sloeg het nieuw in als een bom ! Opa was er compleet van onder de voeten. Want zijn pogingen, om Krista tot wat meer erotische geestdrift aan te porren ten overstaan van 'Herr Joseph', hadden wel een zéér verrassend staartje gekregen. Hoe meer hij aandrong, hoe bokkiger zij werd in haar afwijzing. Tot hij haar teneinde raad bedreigde met ontslag en zij daarop plots in huilen uitbarstte !

Nu wist iedereen wel dat ontslag voorlopig zo goed als uitgesloten was, om de eenvoudige reden dat de twee Russinnen in de slachterij driekwart van het zware werk verrichtten. Hen vervangen door ànder geschikt werkvolk was voor het ogenblik praktisch onmogelijk, toch zéker zolang de Duitse krijgsgevangenen niet werden gelost...Krista's tranen moesten dus wel uit een dieper gemoedsconflict voort spruiten, maar zij weigerde mordicus dat aan Opa bloot te leggen.

Ten einde raad legde Opa Ninya op het rooster: als Krista zo bokkig bleef weigeren, moest zijzelf maar wat meer uit haar pijp komen, hé ! Immers ,Joseph was hier kind aan huis en hoorde bij het gezin, dus moesten de twee vrouwen, in onderling overleg, maar zorgen dat ook hij aan zijn trekken kwam ! Dat complexloze 'animeren van de heren' maakte tenslotte deel uit van hun job in de Metzgerei Deutinger hé...Dat wisten ze al sinds de dag dat hij hen - illegale 'Ost-arbeiterinnen' op de vlucht - van de straat had geplukt en werk had aangeboden tegen kost, inwoon...en 'Gemütlichkeit'...Hij begreep werkelijk niet dat hun relatie, die al maanden tot ieders tevredenheid vlot was verlopen, nu plots begon te haperen, zonder ruzie of kwaad gepest vooraf !

Tenslotte had Ninya het hoge woord eruit gegooid: "Krista hat Kind !" en op haar eigen onderbuik gewezen ! En blozend met veel verontschuldigend schouderschokken en gezwaai van handen aangevuld: " Du Opa fik-fik, Herr Jupp fik-fik, Herr Joseph fik-fik ! Krista muss fik-fik jeder Abend ! Und jetzt: ... Krista hat Kind !" Dat alles met een mimiek die duidelijk bedoelde: " Voilà, dat komt ervan ! Jullie verdomde stomme honden ! Dat vogelt er zonder omzien maar op los, en doet dan verbaasd als daar vroeg of laat kinderen van komen ! Nooit gehoord dat je vóór het zingen de kerk uit moet, hé, onnozelaars ?!"...

Opa wist niet waar hij het had: die brave, ingetogen, ja zelfs slààfse Ninya had nog nooit zo'n brutale bek tegen hem opgezet !...Een kind, verdomme ! Van alteratie vergat hij zijn oer-Duits schreeuwkanon boven te halen om haar weer in de houding te bulderen !... Verdorie zeg: hij werd weer vàder ! Als Jupp onvermijdelijk binnenkort zou sterven, bestond er dus nog een kansje dat de naam Deutinger tóch nog zou voortbestaan...Op Erika moest hij daarop niet rekenen :hààr eventuele kinderen zouden de naam van haar vent dragen ,en zijn persoonlijk levenswerk ,de gerespecteerde "Metzgerei DEUTINGER" ,zou in de mist verdwijnen...Maar stel je voor: als belegen zestiger kreeg hij nog de kans om zijn schriele stamboom, die door de oorlog bijna was uitgestorven, nieuw leven in te blazen ! Met dat lekkere jonge gladde lijf van Krista, die hem in bed geregeld een halve beroerte had bezorgd !... Maar daarenboven een wijf dat in de slagerij ook van aanpakken wist, hé !... En veel, véél slimmer was dan zij zich als gewezen 'Ostarbeiterin' - of met andere woorden: als Russische Untermensch - wilde voordoen... Allee, Untermensch, da's feitelijk een stom gezegde...: wedden verdomme, dat ze er met een beetje gelaatscrème en een krulletje in  't haar nog béter uit zou zien dan Marika Röck ?! Terwijl dié vlotte filmster toch al jarenlang een wat aangebrande hoofdrol speelde in al zijn natte dromen ! Man-man, een kind van die hupse Marika Röck !! Daar zal dat stomme kreng van een 'lieve kleindochter' Erika nogal een kop bij trekken, zeg !

Vlak vóór het middageten stond die Franse ex-SS-er weer in de winkel, en Joseph kon niets ànders dan hem mee te laten aanschuiven. Veel tafelmanieren had die jonge man niet, zo met zijn twee ellebogen stevig naast z'n bord ,maar omdat het hem wél vreselijk scheen te smaken, zagen de Deutingers dat door de vingers...

Toen ze alleen aan de rommelige dis achterbleven haalde de bezoeker een ansichtkaart uit zijn binnenzak en legde die voor Joseph neer. Het was de klassieke groepsfoto van een tiental soldaten, die gekkend bijeen drumden 'om er zéker óp te staan !': liggend, geknield of fier rechtop, een foto zoals er de laatste jaren al miljoenen waren geschoten...

" Ziet ge: dàt ben ik !" Inderdaad goed herkenbaar én in SS uniform..." En die gast hier naast mij rechts is mijn beste vriend Gustave, Gustave Dieudonné...Genomen in een rustkantonnement ergens in Estland bij de Peipusmeer...Juli '44 denk ik: na de slachting in Tcherkassy hadden ze onze oude Sturmbrigade - of wat daar van overbleef - nog maar pas nieuw omgevormd tot de SS-Division 'Wallonie'...Op volle sterkte een 12.000 man...Maar véél heeft het niet meer mogen baten hé..."

" Bon " lachte Joseph: " Ik zal nu ook van mijn kant proberen ù gerust te stellen...Gisteren nog heb ik in het dagboek van mijn broer Leon de passage van de Oderdoorbraak teruggevonden, waar hij over die gekwetste 'Waal' Dieudonné spreekt...Maar ik verwittig u: een érg grote schrijver is er met hem niet verloren gegaan..."

Hij nam het schrift van de schouw en sloeg het voorgemerkte blad open: "Ik zal zijn telegramstijl vertalen."

"Lees maar, ik versta voldoende Vlaams om te kunnen volgen: mijn familie is van Duinkerke..."

" Tiens, zoals die Dieudonné dan, hij was ook van die kanten...Ge kent elkaar misschien van huis uit ?...Hoe heet gij feitelijk ?"

" Ha-ça fiston ! Bien essayé ! Noem mij maar Konrad ! Dat klinkt véél mooier Duits !...En gij: Herr Joseph ?"

" Ik heet Jean-Marie Peters, schijnbaar..."

" Bon, voor mijn part...En je broer heet Leon Petré, zie ik, zoals hier vooraan op zijn schrift staat..."

Ze schoten beiden in een lach, en sloegen toen samen aan het ontcijferen van Leons notities. 'Konrad' was heel erg ontroerd toen hij las hoe Leon, bij de slappe tegenaanval van Langemarck op de Oderbrug, die zotte Dieudonné op zijn pantserauto 'Astrid' meenam om diens gewonde 'kozze' uit het niemandsland te redden. Vergeefs... En hoe hij daarbij gekwetst werd en Leon hem op zijn schoft achter de dijk in veiligheid droeg. Dat Leon daarbij zélf een schampschot door zijn helm kreeg, maakte deze heldendaad des te mooier. Konrad knikte alsof hij het zélf had meegemaakt en zich de verdere evacuatie op de '2cm' naar de verbandpost levendig kon voorstellen...

De Fransman bleef een poosje in gedachten verzonken: " Oui, je me rappelle: ça s'est bien passé comme ça..." En plots weer opkijkend, zei hij plechtig:" Kameraad, ge moogt mij vragen wat je maar wil: ik sta volledig bij jou in de schuld...Enfin, ik bedoel mijn vriend Dieudonné, bij jouw broer Leon, natuurlijk ! Maar wij zijn toch hun erfgenamen hé: hun exécuteurs testamentaires !..."

Joseph maakte vlug van de verwarring gebruik: " Zorgt gij  dan maar rap dat ik een weekje vóór Pasen in Westende geraak !"

"Pas de problèmes, Fiston, ...heu...Jean-Marie !"

Erika was allesbehalve opgezet met de kinderwens van die ouwe lul. Ze had door vlees te 'tauschen' met de bakkerin en de kruidenier een aardig kerstmaal in elkaar gebokst voor héél het 'gezin', Russinnen incluis. En Opa had de hoofdvogel afgeschoten door bij de heildronk zijn glas te heffen op het komend geslacht Deutinger, dat 'die liebe Krista' voor hem aan het uitbroeden was...Chapeau !

De beleefde glimlach bestierf op Erika's gezicht en ze vroeg verbaasd of hij dat nog eens wilde verduidelijken, daar zij vreesde verkeerd verstaan te hebben. 'Lieve Krista ? En een kind ? Of was hij soms nù al bezopen ?!

" Die liebe Krista wird mir nächstes Jahr ein Kind , ein Sohn ,schenken, damit der Baum der Deutinger weiter blüht !" herhaalde de oude man plechtig en kordaat. Krista, die wél meteen begrepen had waarover het ging, las met een rode kop de lettertjes in haar vermicellisoep. Ninya keek reikhalzend uit naar de climax en Joseph vroeg zich af of Erika de terrine over Opa's kop zou uitgieten of er hem alleen maar de hersens  mee zou inslaan...

Maar ze siste enkel: "Du Schweinhund !" en liep toen stijf de trap op naar haar slaapkamer.

Ninya diende weliswaar de rest van het 'feestmaal' op, maar de échte zalige kerstsfeer ontbrak een beetje... En in 't laat probeerde de oude nog een aangepast lied aan te heffen: "Ein Kristkind ist uns geboren..." dat echter op een abortus uitliep:

"Opa, hou je kop of ik hang me op !!" schreeuwde zijn kittelorige kleindochter boven op de trap...

Een paar dagen voor nieuwjaar stortte Josephs droomwereld in. Een vreemde man kwam hem in de winkel verwittigen dat 'Konrad' ontmaskerd werd als oud SS-er en aangehouden was voor mensensmokkel...Hij veronderstelde dat hij verraden werd door de Belgische korporaal uit Lüdenscheid, die Joseph had opgelicht met waardeloos Guttgeld. Blijkbaar een kleine wraakneming van de verschillende smokkelbendes, die elkaar het licht in de ogen niet gunden...De man zei dat hij de organisatie van 'Konrad' had overgenomen, maar dat Joseph daarin pas in de zomer aan de beurt zou komen...En dan nog énkel als hij akkoord ging met de verhoogde prijs: duizend mark, alles inbegrepen tot aan het eindstation Duinkerke. Hij kreeg een week bedenktijd.

De tweede ramp gebeurde na de middag. Jupp werd totaal onverwacht voor de deur afgezet met een Rad-Tax, waarschijnlijk om z'n laatste Silvesterfeest in de huiskring door te brengen. En binnen de kortste keren werd hij door Erika pinnig op de hoogte gebracht van Opa's uitschuiver: Jupp kon zich volgend jaar - bij leven en welzijn - aan de geboorte van een broertje of een zustertje verwachten ! Doch dochterlief kreeg het deksel op de neus, waardoor van dat ogenblik af deze zaak een vreemde wending nam... Jupp betwistte namelijk botweg het vaderschap waarmee de ouwe zo hoog opliep: hijzélf had tenslotte vóór zijn hospitalisatie ook af en toe geofferd op het altaar van zijn Russische Venus...Of in klare taal: ook hij had vorige maanden regelmatig Krista een onderhoudsbeurt gegeven, en een ongeluk zit in een klein hoekje ! Onder de vorm van een klein halfbroertje of -zusje van Erika !

Klein halfbroertje of -zusje ,dat klonk op de schaal van Richter al wat minder rampzalig ,vond ze...maar tóch !

Joseph stond er een beetje bij voor Pietje Snot... Maar dan gaf Erika de klap op de vuurpijl: "Nou-nou zeg ! Als jullie het vaderschap zo vlot opeisen, dan geef ik die kroon liever aan Joseph hier ! Die staat tenminste nog stevig op z'n poten, bij wijze van spreken ! Enfin een dekhengst éérste klas ,stralend van gezondheid ! En als ik mij niet vergis, heb jij, Joseph, de laatste weken bij de twee dames ook ferm katoen gegeven hé !? Met, als ik mag wedden: méér gezond resultaat dan wat mijn twee wankelende voorvaders van de familie Deutinger zouden kunnen presteren ! Want ziet ze daar zitten: een grijsaard die nog altijd uitgeteld ligt van een kapot geschoten schouder en een maaglijder met terminale kanker ! Van de drie kandidaten voor het vaderschap staan jullie twee maar zeer laag gecoteerd, weet je ! Joseph slaat jullie op alle vlakken en geeft jullie geen énkele kans !"

" Pardon " zei Jupp: " Joseph is er bij Krista maar veel later bijgekomen, toen één van ons Deutingers haar waarschijnlijk al lang zwanger hadden gemaakt !"

" Pappy, dàt zijn vrouwenzaken waar gij niks van af weet ! Maar ik zal het u héél simpel uitleggen ! Als een vrouw zwanger wordt, krijgt ze geen maandstonden meer, en zolang ze die wél krijgt is ze niet zwanger ! En als ge niet héél zeker weet wanneer Krista voor het eerst niét bloedde, dan moet ge u in deze discussie niet moeien ! Want ik heb altijd de vuile was nagekeken , en ben de énige hier die exact weet dat Krista haar laatste regels kreeg op 2 november, en dat die van eind november niét zijn doorgekomen. De fabricage van dat wurm dateert dus van midden november ! Punt !" Ze loog dat het kletterde, en fantaseerde er maar op los, maar de twee nukkige mannen lieten als betrapte schooljongens de genante donderpreek van Erika zwijgend over hun hoofd glijden. Joseph zat zo te zien veilig buiten schot.

" Maar er is méér !" vervolgde zij: "Jij, Pappy, lag sinds eind oktober in het hospitaal, en gezien Krista op 2 november nog ongesteld werd, kom jij dus sowieso niet in aanmerking voor dat vaderschap ! Dat is één ! En ook jij, Opa, moet niet zo hoog van de toren blazen, want in die maand oktober had je Krista al aan Joseph verpatst, als deel van de goudruil...De énige die bijna zeker verantwoordelijk is voor Krista's zwangerschap is onze goede vriend Joseph hier, God zegene hem !"

" Hey-hey, kalm aan hé !" schrok deze: " Ik ben officieel onvruchtbaar verklaard door een legerdokter !"

" Ja, dàt zal wel !" sneerde Erika

"En Krista is in november nog viér keer, iedere zondagnacht bij mij gekomen !" protesteerde Opa: " Pas begin december heb ik haar totaal aan Joseph afgestaan en mij van toen af tot Ninya beperkt...Maar ik ben nog goed in staat om in vier pogingen een kind te maken, hoor !"

" Man-man, wat een prestatie zég !" spotte Erika: " Maar het getuigt niét van veel verstand, hé ! En érg rap van begrip blijken jullie twee niet te zijn ! Daarom zal ik u de kern van het probleem eventjes uitleggen zie. Opa en Pappy, weet je waarom Krista mordicus dat kind aan één van jullie twee wil opsolferen ? Omdat zij, door vijf minuten met haar benen open te liggen, haar baby de halve slagerij Deutinger cadeau doet ! Als één van jullie twee dat kind durft erkennen, verlies ik aan Krista - als mijn papa hier de dader is - minstens de helft van mijn wettelijke erfenis ! Jawel, het familiebedrijf Deutinger ,waarin ik al sinds mijn twaalf jaar gratis tien uur per dag mijn nestel afdraai: foetsie ! Partie ! Verschwunden ! Cadeau gedaan aan een Russische hoer voor vijf minuten schunnigheid !...Met alle respect, vadertjes: dat zal ik nooit toestaan ! Knoop dat goed in je beide oren: NOOIT !! Dat mormel erkennen kan je vergeten, mijne heren !  Ik snij je nog liever de hals af !"

De 'Drie Koningen' waren er even stil van. Dat dit ongeboren 'Kristkind' al voor zo'n hoogoplaaiende herrie zorgde, beloofde nog spetterende drama's in de toekomst. Hoe Erika haar Opa kon beletten dat kind te erkennen was voorlopig nog een raadsel. Al was de man in wezen wél een oude krakende knar waarvan niemand zou opzien als die plots bezweek...alsof hij een mes in de hals had steken ! En ook een zwangere vrouw was - net zoals haar ongeboren kind - teer en kwetsbaar...Haar hoofd stoten bovenaan de keldertrap, één duik en het was ermee gedaan, zónder dat iemand daarover vervelende vragen zou stellen...Daarbij: een illegale dooie "Ost-arbeiterin"...wie maakt zich daar druk over, hé...

Joseph lag er wél een paar nachten van wakker hoe vanzelfsprekend Erika haar familiale problemen voorlopig oploste door hém dat kind in de schoenen te schuiven ! Natuurlijk, zolang hij zijn vaderschap niet erkende kon niemand hem iets doen, ook al ging zij op haar kop staan! En aangezien Krista geen enkel voordeel had om hém als dader aan te wijzen, zat hij voorlopig nog veilig...Dé vraag van het ogenblik was of, na al die trammelant, één van de vrouwen nog geïnteresseerd zouden zijn in zijn openstaande slaapkamerdeur...En mocht dat niét zo zijn, dan werd het hoogtijd om de organisatie van terugreis naar de kust zélf eens grondig te bekijken. Want als hij niet vlug een nieuwe 'Konrad' vond, moest hij het maar op eigen houtje wagen, vond hij...

Op een boogscheut hier vandaan, in de geniekazerne van Westhofen, lag de transportgroep van de Belgische 'Brigade Piron'. Die reden heen en weer op Luik en waren beruchte smokkelaars. Té berucht, volgens Konrad, omdat zij samenwerkten met de douane. Die lieten ze in afspraak regelmatig een kleine garnaal ontdekken, om ongestoord met de vette vissen voorbij het net te glippen ! En als ze die dag Joseph toevallig als kleine garnaal beschouwden, zat 'dien smerige SS-er' binnen de kortste keren in de klauwen van de Belgische Rijkswacht ! Plus als hij al in Luik moest afstappen ,was hij infeite nog nérgens ! Niét dus...De roemrijke "Brigade Piron" kon hij vergeten !

De Britten, had Erika laatst verteld, opereerden van uit hun basis 'Wesseling' op de rechter Rijnoever, naast het gelijknamige vliegveldje op vijf kilometer ten zuidwesten van Porz. Die reden voor hun bevoorrading dwars door België op Calais of Duinkerke. Hij zou wel kunnen uitstappen ergens in de buurt van Mons, veronderstelde hij, en de rest naar Westende op eigen kracht afleggen. Of helemaal meerijden tot de kust :dat was nóg makkelijker ,want van Duinkerke tot Westende was nauwelijks een boogscheut...De Franse grens overkruisen in Adinkerke was een minpunt...Maar het grote probleem was in contact te komen met een bereidwillige Britse chauffeur en dàt zou wel eens een lange voorzichtige prospectie kunnen vragen...

Hij had ook gehoord van een Frans konvooi Köln-Metz, en mannen die zonder moeite via de kerk van Bon-Secours terug in België geraakten. Dat gebouw stond juist op de grens, met de ingangspoort op Frans grondgebied en de zijuitgang in België...De leuke truc om even ter communie te gaan was waarschijnlijk al tot op de draad versleten.. Maar tijdens het toeristisch seizoen lag bijvoorbeeld een strandwandeling van Bray-Dunes naar De Panne toch heel natuurlijk voor de hand...

Hij had even de mogelijkheid overwogen om gewoon te voet door de bossen van de Eiffel en Hoge Venen te trekken. Maar met zijn handicap was dat niet te doen, en bovendien lag het daar waarschijnlijk nog vergeven met onopgeruimde mijnen van het Ardennenoffensief...Heel zijn wraakraid naar de kust was al waanzinnig genoeg om niet in de debiliteit te vervallen. 'Le ridicule tue'. Zoals wijlen John Aspeslaghs heel ad rem had gezegd, toen een jonge opschepper van een recruut bovenop de borstwering van hun loopgraaf zijn bloot gat aan de Russen liet zien. En er op slag drie bij kreeg, gaten in zijn kont...'Le ridicule tue'...Oppassen dus !

     De 'Silvesterabend', zoals Duitsers het nieuwjaarsfeest vroom noemden, stelde ditmaal bij de Deutingers niet veel voor. De twee Russinnen hadden verstek laten gaan, omdat ze met bevriende landgenoten eens flink wilden doorzakken...Erika liep er nog steeds wrokkig bij en had de keuken links laten liggen. Jupp zaagde maar dat hij zich, bij gebrek aan deftig eten, een stuk in zijn kraag ging drinken, maar schrok toch voor deze pijnlijke zelfmoord terug. En Opa speelde de gekwetste onschuld omdat niemand zijn pril vaderschap écht sérieus nam.

     Joseph zag er erg tegen op al die verbitterde mensen strak uitgelaten een 'Prost Neujahr !' te moeten wensen en trok zich tegen elven stilletjes op zijn ijskoude zolderkamer terug. En als om het lot uit te dagen liet hij zijn deur wijd openstaan...

     Om vier uur maakten de dames hem met hun luidruchtige rentree brutaal wakker. Ze waren zodanig aangeschoten dat de frigide Ninya zelfs jankend bij hém in bed wilde kruipen. Toen ze daar niets van terecht bracht, viel ze maar als een blok in slaap op zijn karpetje. Ondanks haar gesnurk moet Joseph ook even weggesluimerd zijn. Want toen hij weer uit een hazenslaapje ontwaakte, was dat stinkend drankorgel goddank reeds verdwenen...

     Geen beloftevol begin voor 1946...