Met de schilderklas vieren we het eindejaarsfeestje na Nieuwjaar. Voor we in vakantie vertrokken konden we een lijst invullen met wat we op dat feest zouden meebrengen, zodat niet iedereen met een zelfgebakken cake zou afkomen. In de klas zitten er enkele collega’s die enorm goed zijn op gebied van koken. Elk jaar heeft dit feestje dan ook een culinaire aantrekkingskracht.
Ik schrijf me als eerste in en engageer me voor de aperitief met enkele flessen cava. Zo moet ik niet aan de slag voor een slaatje of een quiche. Sinds Karel bekende dat hij graag kookt, laat ik met veel plezier die opdracht aan hem over. Ik zal af en toe inspringen in de keuken, maar dan beperkt mijn bijdrage zich nogal vaak tot een pizza. Dan zet ik de oven in de juiste stand, haal de pizza uit de diepvries, de doos eraf en schuif de pizza in de oven wanneer die warm genoeg is. Als het belletje rinkelt dat de pizza klaar is voor consumptie gaan we aan tafel en bedankt Karel me voor mijn bijdrage aan de warme maaltijden in ons gezin. Ik heb geen probleem om mijn bijdrage in de keuken heel beperkt te houden, zo kan Karel schitteren … en ik uitgebreid genieten van wat op me afkomt.
Wanneer iedereen met zijn bijdrage de academie binnen komt, lijkt het wel of de drie koningen zich vermenigvuldigd hebben: het is gewoon overvloed.
De emming zit er al in voor de cava geschonken wordt. We zijn wel voorzichtig met de drank, iedereen wil nog veilig naar huis kunnen.
Voor het dessert voel ik de vermoeidheid toeslaan … zou dat de leeftijd zijn?
Ik verlaat als eerste het samenzijn. De laatste dagen zijn erg druk geweest, beter dat ik toegeef aan mijn behoefte aan rust. Zo kan ik wellicht nog een tijdje meedraaien.
|