Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
09-10-2010
DANKBAARHEID IS EEN BLOEMPJE
DANKBAARHEID IS EEN BLOEMPJE
Dankbaarheid is een bloempje dat in weinig hoven bloeit,of Dankbaarheid is het geheugen van het hart Het zijn maar twee spreekwoorden voor vandaag:
Tien melaatsen worden door Jezus genezen, slechts één komt terug om Hem te danken en die éne is dan nog wel een misprezen vreemdeling.
Jezus zegt weer eens dat de schoonste, edelste deugden dikwijls daar te vinden zijn, waar we ze het minst verwachten
En ook dat die innerlijke schoonheid niet gelegen is in de naleving van vele wetjes en wetten, maar woont in een hart, dat dankbaar, ontvankelijk en edelmoedig is.
Op zijn weg naar Jeruzalem
trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea.
Toen Hij een dorp binnenging,
kwamen Hem tien melaatsen tegemoet.
Ze bleven op een afstand staan
en riepen luidkeels:
Jezus, meester, heb medelijden met ons!
Toen hij hen zag, zei hij tegen hen:
Ga u aan de priesters laten zien.
Terwijl ze gingen werden ze gereinigd.
Een van hen,
die zag dat hij genezen was,
keerde terug
en loofde God met luide stem.
Hij viel neer aan Jezus voeten
om hem te danken.
Het was een Samaritaan
Toen zei Jezus:
Zijn er niet tien gereinigd?
Waar zijn de negen anderen?
Wilde niemand anders terugkomen
om God eer te bewijzen
dan alleen deze vreemdeling?
Hij zei tegen de Samaritaan:
Sta op en ga weer.
Uw vertrouwen is uw redding.
(Lucas 17,11-19)
Tien melaatsen werden genezen, één komt Jezus bedanken. Het deed mij denken aan een berichtje, dat ik jaren geleden ontving. De schrijver is een prof in Gent die, in al zijn geleerdheid, een heel eenvoudig mens gebleven is. Hij is doctor in de biologie, internationaal bekend, maar hij geeft ook al jaren catechese op de parochie. Met zijn vrouw was hij gaan winkelen in de Veldstraat, en een dief had de handtas van zijn vrouw gepikt. Het zette de prof aan het denken en hij zond dit berichtje aan enkele vrienden.
Sommige verhalen zullen nooit vergaan, begon hij, zoals die oma die met haar kleinzoon naar zee ging. Het was plezant tot een hoge golf de jongen meesleurde. Oma viel op de knieën en smeekte tot God: Geef mij toch mijn kleinzoon terug, dat is al wat ik vraag. En wonder boven wonder, het kwam zo uit: een beetje later, wierp een golf het kind op het strand, vlak voor haar voeten. De jongen was ongedeerd, alles oké. Maar oma keek omhoog en riep kwaad: toen we hier aankwamen had hij een hoedje op!
Je zou verwachten dat ze dankbaar zou zijn en dat ze haar vreugde zou uitjubelen. Maar niets daarvan, ze mopperde! En daarom vroeg de prof zich af: Kunnen we dank zeggen als iets niet helemaal in orde is? En hij kwam terug op wat hij die dag beleefd had: De handtas van mijn vrouw was dus gestolen. We waren druk bezig met alles wat kwijt was: de identiteitskaart, het rijbewijs, de bankkaarten Een hoop last en werk, en we waren nogal ontevreden. De dag was verknoeid.
Maar s avonds dacht ik opnieuw aan het voorval, en ik kreeg opeens heel andere gedachten: als ik de dingen anders bekeek kon ik ook dankbaar zijn bij al wat er gebeurd was. Inderdaad: ik ben dankbaar dat dit nooit eerder gebeurde; en ik ben dankbaar dat hij alleen de portefeuille nam en niet ons leven. Ik ben ook dankbaar dat hij niet veel kon stelen; maar vooral ben ik dankbaar dat hij de dief is en niet ik.
De prof had even goed kunnen zeggen: Dank u voor de miserie! Maar hij voelde zich helemaal niet miserabel. Want, schreef hij: het is moeilijk om je miserabel te voelen als je dankbaar door het leven gaat, en als je al wat je meemaakt ervaart als een geschenk uit Gods hand.
