Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
23-05-2020
PELGRIMEREN NAAR MARIA 8
PELGRIMEREN
IN DE MEIMAAND 8
MARIA,
DENKEND AAN TOEN …
In de meimaand werd bij ons thuis de rozenkrans gebeden. Ik was nog een kind. De meimaand was de Mariamaand. Dan plukten we bloemen in de wei, en zetten ze voor het blauwwitte Mariabeeldje dat in een hoek van de kamer op een tafeltje stond, met een wit kanten kleedje erop. De rozenkrans is in onze tijd een voorwerp geworden dat je nog maar zelden tegenkomt. Men heeft er nu een soort ringetjes van gemaakt, waar nog maar tien kraaltjes aan zitten. Ook goed, maar die van vroeger was toch mooier.
Eerlijk gezegd vond ik die van vroeger wel wat aan de lange kant. Dat kwam misschien door die kokosmat. ’s Avonds staken we het waxinelichtje aan, dat voor het Mariabeeldje stond, en dan baden we de rozenkrans knielend. Ik zat dan met mijn blote knieën op een ruwe kokosmat, en dat was een gevoel dat ik, terwijl ik dit neerschrijf, weer opnieuw kan voelen.
Maar waar het om ging was: Maria. Mijn moeder bad voor en wij, drie broers en ik, baden na. Dat was geen speciale vroomheid van ons gezin, men deed dat in de straat waar wij woonden zowat huis aan huis. Als die sobere kamer van toen nu weer opnieuw voor mijn geest verschijnt, is het alsof ik de stemmen van verre kan horen. Ik loop weer in de wei om de bloemen te plukken en ik zie het waxinelichtje weer flakkeren, net als toen.
Maria hoorde bij het gezin. Je had naast je eigen moeder nòg een moeder, een moeder vol van genade. Je wist als kind niet zo precies wat genade was, maar je begreep dat er iets van liefde was, tussen die moeder in de hemel en de kinderen op de aarde. Nu begrijp ik dat er geen meer uitverkoren mens te bedenken valt, dan de moeder van Jezus van Nazareth.
Ik heb haar een tijdlang uit het oog verloren, maar nu is ze weer terug in mijn hart en ik voel me sterker en veiliger. Soms geeft zij mij het warme gevoel terug van die kamer met dat flakkerende waxinelichtje.
Grote kunstenaars hebben haar uitgebeeld door de eeuwen heen, met purperen mantels en gouden kronen op het hoofd. Het mysterieuze is dat, hoe hoog verheven wij haar ook mogen achten, door die verhevenheid de eenvoud straalt, de nederige liefde van een moeder die voor iedereen toegankelijk is die zorgen heeft. Want zij is een troostende moeder, een helpende, een gevende moeder. Een moeder in de ware zin van het woord.
Gebed
Moeder Maria, mijn eigen moeder heeft mij van U verteld toen ik een kind was. Sedert die jaren weet ik reeds wie U bent. Ik weet dat U een bron bent van gaven, en dat U miljoenen mensen die U aan hebben geroepen, hebt verhoord.
Als ik naar uw beeltenis kijk, gaat er een warmte van uit, alsof U zeggen wil: ‘Zeg maar wat je op je hart hebt, en ik zal je bijstaan’. Men noemt U niet voor niets, de Moeder van Altijddurende Bijstand. Sta ons bij Maria, dag in dag uit, altijd en overal, laat ons niet alleen.
Rampen, besmettelijke ziekten en oorlogen brachten mee dat vele gelovigen, vanaf de 16de eeuw, een grote verering opbrachten voor Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. Sinds het midden van de 17de eeuw verschenen er in het straatbeeld kapellen, die verwijzen naar de zeven smarten of droeve gebeurtenissen in het leven van Maria.
- De profetie van Simeon bij de opdracht van Jezus in de Tempel
- De vlucht van de heilige Familie naar Egypte
- Jezus die achterblijft in de tempel
- Maria ontmoet Jezus op zijn lijdensweg
- Maria staat onder Jezus’ kruis
- Maria omhelst Jezus’ dode lichaam na kruisafname
- Jezus wordt begraven
EEN BEZINNING VOOR ONDERWEG
Zij zag haar zoon opgroeien, jong en wild,
met iets ontembaars in zijn ogen en zijn haren.
Zij zag Hem verre wegen gaan,
onbegaanbare paden in de bergen,
tot in de woestijn, dagenlang.
Ze luisterde vaak naar zijn verhalen en gedachtegangen,
maar verstond nooit helemaal wat Hij bedoelde.
Zij zag Hem over zieken gebogen,
zag Hem kleine kinderen optillen in het zonlicht.
Zij zag hoe Hij melaatsen tegemoet ging,
terwijl anderen allen terugweken.
Zij zag Hem binnengaan bij zondaars om er te eten,
en hoorde van een grote zondares die Hem gezalfd had.
Zij zag haar Zoon toen Hij werd weggevoerd
en hoorde mensen zeggen: ‘'t Moest er eens van komen’.
Op de heuveltop waar alle misdadigers worden terechtgesteld,
heeft zij Hem opnieuw teruggezien.
Hij scheen zo ver, zo onwezenlijk ver,
ook al kon zij nog enkele lieve woorden van Hem opvangen.
Zij werd de stille kracht bij de verslagen vrienden,
de vrouw, die alle leed gedragen, vrede had gevonden.
Zij heeft de leerlingen door de eerste strijd geloodst,
en door de eerste ruzies,
zodat zij ‘moeder’ gingen zeggen tegen haar.
Zij zag hen verre wegen gaan,
over zeeën en over bergen,
naar alle mensen, grote en kleine.
Zij luisterde naar hun verhalen
en zij begreep dat Hij nog altijd levend was.
En toen zag zij hoe, overal ter wereld,
slaven werden vrijgelaten,
en armen niet verstoten werden
en zieken met liefde werden opgenomen.
Toen zij het wonder zag gebeuren van de nieuwe wereld...
